Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΦΙΛΟΙ


Πριν ο ουράνιος μας Πατέρας φτιάξει όλον αυτόν τον υλικό κόσμο, μέσα στον οποίο ζούμε, δημιούργησε πρώτα τον πνευματικό κόσμο. Δημιούργησε τα πιο γλυκά πλάσματα όλης της δημιουργίας του, που είναι τα αγγελούδια του ουρανού.

Τα ουράνια αυτά πλάσματα είναι από τα πιο ωραία δημιουργήματα του Θεού. Τα προίκισε με πολύ αγάπη, για να του μοιάζουν. Τα έκανε όλο φως, όπως είναι και ο ίδιος, για να λάμπουν από τη χάρη του αγίου Πνεύματος μέσα στο οποίο ζούσαν. Τους χάρισε λογική για να έχουν την δυνατότητα μόνα τους να επιλέγουν αυτό που θέλουν.
Υπάρχουν πολλές αγγελικές δυνάμεις. Τα Σεραφείμ, τα Χερουβείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριότητες, οι Δυνάμεις, οι Εξουσίες, οι Αρχές, οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι.

Όλα αυτά τα γλυκά και πανέμορφα ουράνια πνεύματα δεν παύουν να αγαπούν και να δοξολογούν ακατάπαυστα τον Δημιουργό τους.

Λατρεύουν με όλη τη δύναμη τους τον Θεό Πατέρα και Δημιουργό τους και υποτάσσονται με πολύ αγάπη και εμπιστοσύνη στον Υιό του Θεού και Βασιλιά τους. Το άγιο Πνεύμα περιβάλλει την ύπαρξή τους και Αυτό εμπνέει κάθε ουράνια αγγελική επιθυμία τους.
Με πόση χαρά και ενθουσιασμό είδαν να φτιάχνει ο Δημιουργός Θεός τους όλη την υπέροχη αυτή δημιουργία! Τον έναστρο ουρανό με τα άπειρα μικρά και μεγάλα αστεράκια και τη γη με τα λουλουδάκια, τα ζωάκια, τις λίμνες, τη θάλασσα, τα ψαράκια!
Με αγγελικά τραγούδια και πολύ λατρεία δοξολόγησαν τον Δημιουργό τους. Πόσο όμως χάρηκαν όταν είδαν τον Θεό Πατέρα να χαρίζει όλα αυτά ,που με πολύ αγάπη δημιουργούσε, στο μονογενή Υιό Του και βασιλιά τους!
Θαύμασαν την μεγάλη αγάπη και λατρεία που είχε ο Θεός Πατέρας στο μονογενή Υιό Του, όπως επίσης θαύμασαν και προσπαθούσαν να μιμηθούν την απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη που είχε ο Βασιλιάς Υιός του Θεού στον Πατέρα Του, ώστε Πατέρας και Υιός να είναι μαζί με το Άγιο Πνεύμα ένας Θεός τρισήλιος.
Ο Θεός καμάρωνε για τα αγγελάκια Του και τα πλημμύριζε με τη δόξα και τη χάρη του αγίου Πνεύματος όλο και πιο πολύ, ώστε αυτά να μην παύουν να ομολογούν κάθε μέρα την απέραντη ευτυχία τους.
Μόνο ένα θλιβερό γεγονός ήρθε να ταράξει την ευτυχία των αγίων αγγέλων. Ένας αρχηγός αγγέλων, ο Εωσφόρος, βλέποντας τη μεγάλη αγάπη που είχε ο Θεός Πατέρας στο Γιο Του, ζήλεψε πάρα πολύ και θέλησε με δόλο να πάρει τον ουράνιο θρόνο του Υιού του Θεού για να καθίσει αυτός στη θέση του. Στην απόφαση του αυτή παρέσυρε δυστυχώς με τα πονηρά του λόγια και ένα μεγάλο πλήθος αγγέλων στους οποίους ήταν αρχηγός.
Βλέποντας ο ουράνιος Πατέρας και Δημιουργός την παράφορη ζήλεια του Εωσφόρου και για να μην επιτρέψει να μολυνθεί ο Ουρανός από την πονηριά του αγνώμονα αγγέλου, τον απομάκρυνε από κοντά Του και τον άφησε να καταποντιστεί στα σκοτεινά βάθη του άδη, αποσύροντας από πάνω του το πανάγιο Του Πνεύμα.
Τότε η μορφή του πονηρού Εωσφόρου άλλαξε καθώς και όλων εκείνων των αγγέλων που τον ακολούθησαν. Η ομορφιά τους έφυγε και μια τρομαχτική ασχήμια τους κάλυψε. Το φως που τους στόλιζε εξαφανίστηκε και ένα πηχτό σκοτάδι τους κάλυψε. Η αγάπη που πλημμύριζε την ύπαρξη τους χάθηκε και τη θέση της πήρε η κακία, το μίσος, η ζήλεια, ο φθόνος και ένα πλήθος κακών παθών. Έγιναν στην όψη τόσο αποκρουστικοί που δεν μπορούσες να τους δεις χωρίς να τρομάξεις και να φοβηθείς.
Αν και διώχθηκε ο Εωσφόρος μακριά από τον Ουρανό δεν σταμάτησε να ζηλεύει και να μισεί τον Υιό του Θεού αλλά και όλη τη δημιουργία του Θεού Πατέρα. Απεναντίας, κήρυξε μεγαλύτερο πόλεμο εναντίον του Θεού και των ανθρώπων εκείνων που με αγάπη στον αληθινό Θεό αγωνίζονται να τηρούν τις εντολές του Θεού και του Υιού Του Ιησού Χριστού, όπως καταγράφονται μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο.
Ο Θεός Πατέρας αφήνει όλα τα παιδιά Του ελεύθερα να αποφασίσουν ποιον θέλουν να ακολουθήσουν.
Αν ακολουθήσουν τον Ουράνιο τους Πατέρα και τηρούν τις άγιες εντολές Του, τότε τους υπόσχεται τον Παράδεισο. Τον πνευματικό δηλαδή εκείνο τόπο που αποτελεί το Ουράνιο Του Βασίλειο.
Αν όμως ακολουθήσουν τον πονηρό σατανά, τότε με βαθιά λύπη θα τους αφήσει να ακολουθήσουν τον πονηρό σατανά στον τόπο της θλίψης, του πόνου και της απόγνωσης. Στον τόπο που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους οπαδούς του, τη φριχτή κόλαση.
Όσα παιδιά θα ακολουθούν τον δρόμο του Θεού ο Ιησούς Χριστός θα έρθει να κατοικήσει μέσα στην καρδιά τους και θα την κάνει να λάμπει από το φως του αγίου Πνεύματος. Όσα παιδιά όμως θα ακολουθήσουν τον πονηρό Εωσφόρο στα σατανικά του έργα τότε θα έρθει ο ίδιος ο σατανάς να κατοικήσει μέσα στην καρδιά τους και θα την μετατρέψει σε σκοτάδι και κακία.
Γι αυτό δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε το σατανά να μας βάζει θηλιά γύρω από το λαιμό μας και να μας εξαναγκάζει να κάνουμε όλα του τα θελήματα. Γιατί το αποτέλεσμα θα είναι φριχτό, αφού θα θέλει με αυτόν τον τρόπο να μας κατεβάσει μαζί του στο σκοτεινό και φριχτό βασίλειο της κόλασης, όπου μόνο πόνος, αβάσταχτος πόνος και θλίψη επικρατεί. Σαν γενναίοι στρατιώτες του Χριστού μας πρέπει να αντιστεκόμαστε σε ότι σατανικό θα μας προτείνει και να του λέμε με δύναμη και θάρρος, Όχι.
Στον ωραίο αυτό αγώνα εναντίον του σατανά, που με δόλο προσπαθεί πάντα να μας ξεγελάει, μας δίνει ο Θεός Πατέρας μας, σαν πολύτιμους φίλους και βοηθούς, τα αγγελάκια του Ουρανού.
Όταν εμείς με πίστη στην προσευχή, τα καλούμε κοντά μας, εκείνα αμέσως μας σκεπάζουν με τις αγγελικές φτερούγες τους και μας κατευθύνουν με τα γλυκά λόγια που λένε στην καρδιά μας, πώς να αγαπήσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας τον βασιλιά Θεό μας και να γίνουμε κι εμείς επίγειοι άγγελοι.
Είναι απερίγραπτη η χαρά του Θεού Πατέρα όταν μας βλέπει να ζούμε σαν άγγελοι εδώ στη γη, γιατί έτσι μπορεί να μας κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά Του, σαν μωρά της θεϊκής καρδιάς Του και να μας πλημμυρίζει με τη θεϊκή ηδονή του Παναγίου Πνεύματός Του

ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ


Για όλους εμάς που με πολύ πόθο και λαχτάρα επιθυμούμε να μπούμε στην αγκαλιά του Θεού και να γευτούμε τον θεϊκό έρωτα του παναγίου Πνεύματος, σίγουρα η γλυκιά μητερούλα του Ιησού μας Μαριάμ είναι η μόνη αλάνθαστη οδηγός που μπορεί να μας βοηθήσει. 



Είναι όχι μόνο η δικιά Του γλυκιά μητερούλα, αλλά και η δικιά μας ουράνια μανούλα. Μια μανούλα τρυφερή, στοργική, που μοναδική της χαρά είναι, όλα εμείς τα παιδιά της να αγαπήσουμε το βασιλιά Θεό της, όπως τον αγάπησε και τον λάτρεψε η ίδια, με απόλυτη εμπιστοσύνη.
Είναι η μόνη που γνώρισε τον Υιό του Θεού, ακόμα από τη σύλληψη Του. Έδωσε το αίμα της σε Κείνον που θα έδινε για χάρη όλων μας το δικό Του αίμα στο Σταυρό. Θήλασε με μητρική λατρεία Αυτόν που με ουράνια θεϊκή μητρική λατρεία μας αγαπά, γιατί είναι η πραγματική Μάνα και Πατέρας όλων μας. Πόνεσε, δάκρυσε και υπέφερε για τα παθήματα του μονάκριβου της θησαυρού, και ένιωσε ακριβώς τον ίδιο πόνο που έχει ο Υιός της για όλα τα πλανεμένα σπλάχνα του Πατέρα Του που βρίσκονται μακριά από την αγκαλιά Του.
Είναι η μόνη που ευλογήθηκε τόσο πολύ από τον ουράνιο μας Πατέρα, ώστε η καρδιά της πλημμυρισμένη από το Πανάγιο Πνεύμα και το θεϊκό έρωτα να γίνει ένα με την ευσπλαχνική δική Του.
Λάτρευε τον Θεό Πατέρα με όλη της την καρδιά και ήθελε να ζει πάντα σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του. Τον αγαπούσε με την απλότητα και την αθωότητα που έχει ένα μικρό παιδί που εμπιστεύεται απόλυτα τη μαμά και τον μπαμπά του. Γι’ αυτό έζησε και δίδαξε τον τελειότερο και πιο σύντομο δρόμο για να φθάσει κανείς στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα, τον δρόμο της απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θεό, το δρόμο της πνευματικής νηπιότητας.
Τον δρόμο αυτό μπορούμε να τον βαδίσουμε όλοι, μαζί της, μέσα από την απόλυτη εμπιστοσύνη στο Γιο της και Θεό μας, στο βασιλιά μας Ιησού Χριστό.
Ας την αφήσουμε να μας διδάξει πως σαν μητρική κόρη, τον αγάπησε τέλεια, και σαν Γιο της και σαν Θεό της.
Είναι η μόνη που μπορεί να μας δείξει πως μπορούμε σαν Θεό να τον εμπιστευθούμε απόλυτα Πατέρα της ψυχής μας και σαν άνθρωπο να μιμηθούμε τη ζωή Του, όπως περιγράφεται μέσα από το άγιο Ευαγγέλιο Του.
Η γλυκιά μας μανούλα Μαριάμ είναι αυτή που μπορεί να μας οδηγήσει με σιγουριά στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα, βοηθώντας μας να αποκτήσουμε το άγιο Πνεύμα μέσα από το θεϊκό έρωτα του Θεού που η ίδια ζούσε!

Τα σεπτά πάθη του Χριστού


ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ



Ευλογώ κάθε μανούλα γλυκιά 
που κρατώντας το σπλάχνο μου τρυφερά 
του διδάσκει πως με την προσευχή να μου μιλά 
και με λόγια της καρδιάς γλυκά 
να μου λέει πόσο Εμένα το Θεό του αγαπά.






Σας λατρεύω και σας αγαπώ πολυαγαπημένες μου μανούλες

και σας πλημμυρίζω με τη χάρη του Παναγίου μου Πνεύματος

για να γίνεστε όλο και πιο πολύ τέλειες μητρικές εικόνες 
αγάπης και λατρείας της θεϊκής καρδιάς Μου


Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



Ο Μέγας Αντώνιος, ο κορυφαίος των ασκητών της αρχαίας Εκκλησίας, παρ΄ όλο που έμενε πάντα στην έρημο, ήταν όνομα ξακουστό στην τότε οικουμένη.
Ακόμη και ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος είχε μάθει για την αρετή του και τον θαύμαζε από μακριά.
Μια μέρα λοιπόν, του στέλνει βασιλικό γράμμα, όπου του εξέφραζε τον θαυμασμό του.
Ο Μέγας Αντώνιος, σαν το έλαβε και το διάβασε, έμεινε ατάραχος.
Οι μοναχοί όμως που ζούσαν γύρω του, θεώρησαν το γεγονός αυτό σπουδαίο. Ήταν περίεργοι να μάθουν τι έγραφε στον Άγιο ο βασιλιάς και πώς θα μπορούσαν κι αυτοί να αξιωθούν τέτοιο γράμμα.
Ο Αντώνιος όμως τους φώναξε και τους λέει:
- Τι είναι το γράμμα ενός ανθρώπου μπρος σ΄ εκείνο που μας άφησε ο Θεός;
- Μα ποιο είναι το γράμμα που μας άφησε ο Θεός; τον ρωτούν.
- Το ιερό Ευαγγέλιο, ο γραπτός λόγος του Ιησού Χριστού, τους απαντά. Τι καλύτερο μπορεί ένας επίγειος βασιλιάς να μας πει από ότι μας λέει ο Βασιλιάς των Ουρανών, ο Κύριός μας;
* * * 
Η ίδια παρατήρηση θα μπορούσε να γίνει σήμερα για πολλούς χριστιανούς, που αμελούν την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου και χάνουν ώρες διαβάζοντας άλλα ανώφελα ή και ανήθικα κείμενα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



Ένα μικρό παιδάκι σκαλίζοντας κάποια πράγματα μέσα στο σπίτι του, βρήκε σε μία γωνία παραπεταμένο ένα καλοδεμένο μαύρο βιβλίο.
Ήταν γεμάτο σκόνη. Με απορία έτρεξε να ρωτήσει και να μάθει τι βιβλίο ήταν αυτό.
Η μητέρα έδωσε σύντομα την απάντηση:
- Είναι, παιδί μου, το βιβλίο του Θεού και να το αφήσεις εκεί που το βρήκες.
Τότε ο μικρός, γεμάτος απορία επειδή το βιβλίο του Θεού ήταν τόσο περιφρονημένο, λέει στη μητέρα του:
-Αφού μαμά είναι έτσι, να το στείλουμε πίσω στον καλό Θεό να το δώσει σε κανέναν που το διαβάζει.
Η μητέρα κοκκίνισε. Ένιωσε την ενοχή...
* * *
Πόσοι άνθρωποι αλήθεια, δεν έχουν το Ευαγγέλιο σκονισμένο και παραπεταμένο σε κάποιο εικονοστάσι ή σε κάποιο ντουλαπάκι. 
Κι όμως μέσα σ' αυτό το βιβλίο βρίσκεται η δική μας ευτυχία! 
Απ' αυτό θα μάθουμε πόσο μας αγαπά ο Θεός και πως όταν θα εφαρμόζουμε τις εντολές του Ουράνιου Πατέρα μας που βρίσκονται μέσα σ' αυτό, Εκείνος μας υπόσχεται το πιο μεγάλο δώρο, που είναι το Ουράνιο Βασίλειο Του. 

ΧΑΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΕΝΑ



Ω γλυκιά ευσπλαχνική θεϊκή καρδιά
γεμάτη στοργή, τρυφερότητα και ζεστασιά
η ταπεινή ψυχή μου σε αναζητά 
για να χαθεί μέσα σ' αυτήν ολοκληρωτικά



Στη γλυκιά καρδιά σου μέσα κρυμμένος
στα άδυτα του θεϊκού έρωτα χαμένος
εγώ εν σοι και Συ εν εμοί Ιησού μου
ζω την αλήθεια της ζωής με Σένα Βασιλιά μου.


ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΟΥ ΖΗΤΩ


Συγνώμη και πάλι σου ζητώ 
γλυκέ μου Ιησού ο ταπεινός
που σε πληγώνω με τα πολλά μου λάθη
κάθε φορά που σε ξεχνώ




Φώτιζε κάθε στιγμή της ζωής μου σε παρακαλώ
να σκέφτομαι πάντα ότι σου είναι αρεστό
και στο κάθε λάθος που εγώ θα κάνω 
πάντα ταπεινά συγνώμη να ζητώ.


Λόγια μυστικά, βγαλμένα μέσα από τα βάθη της καρδιάς, που ειπώθηκαν από το στόμα του Ιησού πάνω από τον σταυρό



 Ακόμα και πάνω από τον σταυρό, είπε λόγια που δεν γράφτηκαν ποτέ. Είπε λόγια που δεν τα διαβάσαμε ποτέ στο Ευαγγέλιο. Είπε λόγια που όμως βγήκαν μέσα από το στόμα αυτού του Αθώου. Πάνω από το σταυρό έλεγε στον καθένα από μας: 
«Σας λατρεύω παιδιά Μου, σας αγαπώ, γιατί είστε τα μικρά παιδιά Μου. Για σας κατέβηκα από τον ουρανό στη γη, να υποφέρω, να πληγωθώ, για να σας δείξω πόσο σας αγαπώ. Είσαστε τα παιδιά της καρδιάς Μου, έστω και αν εσείς Με πληγώνεται, έστω και αν εσείς Με σταυρώνεται, έστω και αν εσείς βάζετε στο κεφάλι Μου ένα ακάνθινο στεφάνι. Μα ποτέ δεν θα πάψω μέσα στο νου Μου να σας έχω. Και μέσα από την καρδιά Μου που την πληγώσατε με την λόγχη, δεν θα σταματήσω ποτέ να φωνάζω, πως σας λατρεύω και σας αγαπώ! Μπορεί ο σατανάς να σας έβαλε, να Μου καρφώσετε τα πόδια και τα χέρια, μα τώρα θα περπατώ σε όλες εκείνες τις καρδιές, που θα Με αγαπούν. Σε όλες εκείνες τις καρδιές, που θα θελήσουν να Με κάνουν δικό τους Βασιλιά,  γιατί νόμιζε ο σατανάς πως σταυρώνοντάς Με, θα μπορούσε να σταματήσει την αγάπη Μου για σας, να σταματήσει το έλεος και την ευσπλαχνία Μου για σας. Μα τώρα την άνοιξε ακόμα πιο πολύ, γιατί οι δικές Μου οι πληγές είναι εκείνες που εξιλέωσαν τα πολλά σας λάθη μπροστά στον ουράνιο Μου Πατέρα.
Γι’ αυτό τίποτα άλλο δεν θέλω από σας σήμερα. Μόνο να νιώσετε τα πάθη Μου! Να νιώσετε αυτή την υπέρτατη θυσία, που κάνω για σας και να μην Με πληγώνετε άλλο. Θέλω να νιώσετε πόσο σας αγαπώ, πόσο σας λατρεύω, πως είσαστε τα δικά Μου λατρεμένα παιδιά, που έστω και αν εσείς Με πληγώνετε, πάντα φωνάζω στον Πατέρα  Μου:
“Ουράνιε Μου Πατέρα, γι’ αυτά Mου τα παιδιά κατέβηκα στη γη… Γι’ αυτά τώρα θυσιάζομαι… Σε ικετεύω ξαναφέρτα στην αγκαλιά Μου και στην καρδιά Μου…».
Σήμερα ζητώ όλοι σας να έλθετε στην αγκαλιά Μου. Θέλω όλοι σας να έλθετε μέσα στην καρδιά Μου. Θέλω εκεί να συναντηθούμε, για να σας πω πόσο σας αγαπώ και πόσο σας λατρεύω. Πως σας συγχωρώ για όσα λάθη έχετε κάνει, όσες πτώσεις και αν έχετε κάνει. Κανένα αμάρτημα δεν είναι πιο δυνατό από την ευσπλαχνία Μου, γιατί Εγώ είμαι ο πολυεύσπλαχνος, που μέσα από τα σπλάχνα Μου σας έβγαλα. Όπως κάθε παιδί μέσα από τα σπλάχνα της μάνας του βγαίνει, έτσι και Εγώ μέσα από τα μητρικά Μου σπλάχνα σας έβγαλα και σας αγαπώ. Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να νιώσετε πόσο σας λατρεύω, να νιώσετε πόσο σαν Μάνα σας αναζητώ.
-Ποια μάνα δεν θέλει το παιδί της να είναι στην αγκαλιά της;

Έτσι και Εγώ σαν Πατέρας προστατευτικός σκεπάζω τον καθένα από σας, αλλά σαν Μάνα στοργική τρυφερά σας αγκαλιάζω. Το μόνο που θέλω από σας, είναι να έρθετε στην αγκαλιά Μου! Θέλω να σας νιώσω μέσα στην καρδιά Μου! Θέλω να σας σηκώσω στους ώμους Μου και να σας φωνάξω «Γιε Μου και Κόρη Μου» και εσείς να πείτε απλά «Πατέρα μου». Πεθύμησα αυτή τη λέξη, την τόσο γλυκιά, που δεν την λέτε πια. Εγώ όταν σας δίδαξα πώς να προσεύχεστε, δεν σας  είπα «Θεέ ημών  ο εν τοις ουρανοίς», αλλά «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς». Αυτήν την προσευχή θέλει να  λέτε ο Πατέρας Μου, γιατί για σας Είμαι και Μάνα γλυκιά και Πατέρας στοργικός». 

Η Βάπτιση του Ιησού


Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου


Ημ. Εορτής: 31 Αυγούστου
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴν ἀνακομιδὴ τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Οἱ γνῶμες γιὰ ποὶος αὐτοκράτορας τὴν ἔκανε διίστανται, ἄλλοι λένε ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀρκάδιο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ γιό του, Θεοδόσιο τὸν Β’.

Ἡ τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τοποθετήθηκε σὲ μία χρυσὴ θήκη. Ἡ θήκη αὐτή, ὀνομάστηκε Ἁγία Σωρός. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, ἄνοιξε τὴν Ἁγία Σωρό, μετὰ ἀπὸ 410 χρόνια γιὰ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὴν Θεία Χάρη της, ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του διακατείχετο ἀπὸ ἕναν δαίμονα.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν προσκύνησαν, ὁ Πατριάρχης ἅπλωσε τὴν τίμια Ζώνη ἐπάνω στὴ βασίλισσα καὶ ἀμέσως ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα· ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις, καινοτομεῖται καὶ χρόνος. Διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.



Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι, τῷ Ἀποστόλῳ Θωμᾷ, τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου· ὅθεν Παρθενομῆτορ, τὴν κατάθεσιν ταύτης, ἄγοντες χαρμοσύνως, τὴν σὴν χάριν ὑμνοῦμεν, δι’ ἧς περιζωννύμεθα, ἰσχὺν ἀήττητον.


Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν θεοδόχον γαστέρα σου Θεοτόκε, περιλαβοῦσα ἡ Ζώνη σου ἡ τιμία, κράτος τῇ πόλει σου ἀπροσμάχητον, καὶ θησαυρὸς ὑπάρχει, τῶν ἀγαθῶν ἀνέκλειπτος, ἡ μόνη τεκοῦσα Ἀειπάρθενος.


Μεγαλυνάριον.
Σύνδησον ἀγάπῃ εἰλικρινεῖ, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, τοὺς τῇ καταθέσει, τῆς σῆς παντίμου Ζώνης, ὑμνοῦντας τὰς ἀπείρους, εὐεργεσίας σου.

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Τα σημάδια της αγάπης προς το Θεό




"Αλλά ας δούμε ποια είναι τα σημάδια της αγάπης μας προς το Θεό, για να μην έχουμε ψεύτικη ιδέα για την αγάπη αυτή.

Γιατί σε τίποτε άλλο δεν απατάται ο άνθρωπος, όσο στο θέμα της αγάπης.

Τα σημάδια της αληθινής αγάπης είναι τα εξής:


Α΄

Ο ίδιος ο Κύριος καθορίζει και λέει: "Ο έχων τάς εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με" (Ιω. 14, 21). Όποιος αγαπάει ειλικρινά το Θεό, προσπαθεί να φυλάγεται απ΄όσα δεν αρέσουν σ΄Εκείνον και αγωνίζεται να εφαρμόζει όσα Εκείνος αγαπάει. Γι΄αυτό εκτελεί τις άγιες εντολές του Κυρίου. Επόμενο είναι λοιπόν να μην έχουν αγάπη προς το Θεό όσοι χριστιανοί δεν δείχνουν ενδιαφέρον για τις εντολές Του. Σ΄αυτούς συγκαταλέγονται και οι κακοποιοί, όσοι βλάπτουν τους άλλους με ποικίλους τρόπους, οι άσωτοι, οι μοιχοί, οι αισχροί, οι κλέφτες, οι άρπαγες, οι ληστές, οι άδικοι ...; Σ΄αυτούς συγκαταλέγονται οι πονηροί, οι δόλιοι, οι γόητες, οι απατεώνες και οι υποκριτές. Σ΄αυτούς συγκαταλέγονται ακόμα οι μάγοι κι εκείνοι που τους φωνάζουν στα σπίτια τους και γενικά όλοι οι παρανόμοι. Αυτοί, όπως δεν αγαπούν το νόμο του Θεού, έτσι δεν αγαπούν κι Αυτόν τον ίδιο. Αυτοί αγαπούν τον εαυτό τους και τα πάθη τους, και όχι το Θεοό και τον άγιο νόμο Του.


Β΄

Η αγάπη πληροφορεί




- Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη;
- Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχη η αγάπη μέσα μας και να μας προδώση, ναι. Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσης με πόνο την στενοχώρια του άλλου. Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πης με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζη κάποια δυσκολία. Αγάπη είναι να συμμερισθής την λύπη του, να τον αναπαύσης στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσης έναν βαρύ λόγο που θα σου πη. Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις.
Όταν πονάς εσωτερικά για τον άλλον, ο Θεός τον πληροφορεί για την αγάπη σου και την καταλαβαίνει χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Όπως και όταν δεν εκδηλώνεται η κακία μας, αλλά είναι εσωτερική, πάλι ο άλλος την καταλαβαίνει. Βλέπεις, και ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός», φέρνει ταραχή, ενώ ο Άγγελος ο πραγματικός φέρνει μια απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση.
- Τι είναι αυτό, Γέροντα, που με εμποδίζει να πληροφορούμαι την αγάπη των άλλων;
- Μήπως δεν έχεις καλλιεργήσει την αγάπη; Όποιος αγαπάει, πληροφορείται για την αγάπη του άλλου, αλλά και πληροφορεί τον άλλον για την αγάπη του.
Καταλαβαίνει ο άλλος αν υποκρίνεσαι ή αν τον αγαπάς πραγματικά, γιατί πάει σαν τηλεγράφημα η αγάπη. Αν κάνουμε λ.χ. μια επίσκεψη σ' ένα ορφανοτροφείο , τα παιδιά αμέσως

Ό σταυρός μας και ό Σταυρός του Χριστού


Ο ΚΥΡΙΟΣ είπε στους μαθητές Του: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθεί».
Γιατί είπε, «τον σταυρό του»; Επειδή είναι σταυρός προσωπικός. Κάθε άνθρωπος, δηλαδή, έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό, ό όποιος, όμως, ονομάζεται συνάμα και Σταυρός του Χριστού.


Για κάθε άνθρωπο «ό σταυρός του» είναι οι θλίψεις και οι οδύνες της επίγειας ζωής, θλίψεις και οδύνες προσωπικές.
Για κάθε άνθρωπο «ό σταυρός του» είναι ή νηστεία, ή αγρυπνία και οι άλλες ασκήσεις της ευσέβειας, με τις όποιες ταπεινώνεται ή σάρκα και υποτάσσεται το πνεύμα. Είναι κι αυτές προσωπικές, καθώς πρέπει να αναλογούν στις δυνάμεις τού καθενός.


Για κάθε άνθρωπο «ό σταυρός του» είναι οι αμαρτωλές αδυναμίες και τα πάθη, προσωπικά επίσης. Με ορισμένα απ' αυτά γεννιέται, ενώ άλλα τα αποκτά στην πορεία της επίγειας ζωής του.
Ό Σταυρός τού Χριστού είναι ή διδασκαλία τού Χριστού.


Μάταιος και ατελέσφορος ό σταυρός, όσο βαρύς κι αν είναι, πού σηκώνουμε, ακολουθώντας τον Χριστό, αν δεν μεταβληθεί σε Σταυρό του Χριστού.
Για τον μαθητή του Χριστού «ό σταυρός του» γίνεται Σταυρός τού Χριστού. Γιατί ό μαθητής του Χριστού έχει την ακλόνητη πεποίθηση ότι Εκείνος πάντοτε αγρυπνεί γι' αυτόν, ότι Εκείνος είναι πού παραχωρεί όλες τις θλίψεις, ως απαραίτητο και αναπόφευκτο όρο της χριστιανικής ιδιότητας, και ότι μ' αυτές μιμείται και οικειώνεται τον Χριστό, γίνεται μέτοχος των παθημάτων Του στη γή, για να γίνει μέτοχος και της δόξας Του στον ουρανό.
Για τον μαθητή τού Χριστού «ό σταυρός του» γίνεται Σταυρός τού Χριστού. Γιατί ό αληθινός μαθητής τού Χριστού μοναδικό σκοπό της ζωής του έχει την εκπλήρωση των εντολών Εκείνου. Οι πανάγιες εντολές τού Χριστού γίνονται για τον μαθητή Του σταυρός, πού πάνω του διαρκώς σταυρώνει τον παλαιό αμαρτωλό εαυτό του «μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του».
Έτσι γίνεται φανερό ότι, για να σηκώσει κανείς τον σταυρό του και ν' ακολουθήσει τον Χριστό, πρέπει ν' απαρνηθεί τον εαυτό του να τον απαρνηθεί ως τον αφανισμό της ψυχής του! Ναι, γιατί τόσο βαθιά, τόσο πληθωρικά διαπότισε ή αμαρτία τη φθαρμένη φύση μας, ώστε ή ψυχή μας πρέπει ν' αφανιστεί και να γεννηθεί πάλι από το Άγιο Πνεύμα.


Για να σηκώσεις τον σταυρό σου, πρέπει, πρώτον, να αρνηθείς στο σώμα την ικανοποίηση των ιδιότροπων επιθυμιών του, προσφέροντας του μόνο τα απαραίτητα για τη συντήρηση του' δεύτερον, να παραδεχθείς ότι το δίκαιο σου είναι απάνθρωπη αδικία και ή λογική σου τέλειος παραλογισμός ενώπιον τού Θεού και, τρίτον, να παραδοθείς στον Κύριο με ακλόνητη πίστη και να επιδοθείς στην επιμελή σπουδή τού Ευαγγελίου, αποστέργοντας το θέλημα σου.


Όποιος μ' αυτόν τον τρόπο απαρνείται τον εαυτό του, είναι ικανός να σηκώσει τον σταυρό του. Με πνεύμα υποταγής στον Θεό και με την επίκληση της βοήθειας Του, ή οποία έρχεται να τον ενισχύσει, κοιτάζει άφοβα και ατάραχα τη θλίψη να τον πλησιάζει και ετοιμάζεται μεγαλόψυχα να την υπομείνει. Ελπίζει ότι έτσι θα γίνει μέτοχος των παθημάτων τού Χριστού και θα φτάσει στην ομολογία Του, ομολογία μυστική, με τον νου και την καρδιά, αλλά και φανερή, με τις πράξεις και ολόκληρη τη ζωή.
Όσο ό σταυρός παραμένει μόνο δικός μας,

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

«Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες»


Όπως το συμφέρον και η ιδιοτέλεια δεν χωρούν στην αγάπη, έτσι και η καθωσπρέπει συμπεριφορά και ηθικοκεντρικότητα της ζωής δεν χωρούν στη Θεία Λειτουργία.

Εδώ όλα τα του κόσμου τούτου που τονίζουν τη φθορά και την πεζότητα, ανατρέπονται. Δεν αντέχουν στην παρουσία της χάριτος. Δεν μπορούν στην κάθοδο του Πνεύματος να κυριαρχούν υπερήφανα.

Η αόρατη παρουσία των αγγέλων μάς κατεβάζει τον ουρανό ανάμεσά μας και η ορατή παρουσία των ανθρώπων, εικονίζοντες τα Χερουβείμ, ανεβάζει το πλήρωμα της Εκκλησίας «από τη γη προς τα άνω». Άγγελοι και άνθρωποι σμίγουν και συμπορεύονται ανοδικά.

Οι αμαρτίες δεν έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν την κοινή πορεία. Ήδη, ψάλλοντας τον Τρισάγιο ύμνο, τον ύμνο των αγγέλων, γίναμε εικόνες εκείνων. Αυτό αρκεί για να κάνει την ώρα αγία, την παρουσία πνευματική, εμάς ικανούς να υποδεχτούμε τον Βασιλέα των όλων, αφού «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν»...

Στέκεσαι σε μια γωνιά του ναού και πορεύεσαι «εις πάσαν τη γην». Βρίσκεσαι κάτω και ψηλαφάς τα άνω.

Ο αργός Χερουβικός Ύμνος σε εισάγει εις το «ετέρως ζειν».



Πηγή: Από το βιβλίο «Λειτουργική πορεία»
Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος - Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά

Έργα διαβόλου και έργα Θεού


Πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, που ο Χριστιανισμός, η πνευματική μόρφωση και η κρίση θα αμβλυνθούν, και θα χαλαρώσουν σε φοβερό βαθμό, θα παρουσιασθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, που θα κάνουν σημεία μεγάλα και τέρατα, με αποτέλεσμα να πλανούν ακόμη και (αν αυτό είναι δυνατόν) εκλεκτούς [8]. Ιδίως δε, ο ίδιος ο αντίχριστος, όταν θα έλθη, θα γεμίση τον κόσμο θαύματα, που θα καταπλήττουν και θα χορταίνουν τους ανθρώπους με σαρκικό φρόνημα και άγνοια. Αυτός τότε θα δώση και «σημείον εκ του ουρανού», που οι άνθρωποι τόσο το ποθούν και το διψούν. Η παρουσία του, λέγει ο άγιος Απόστολος Παύλος, θα είναι κατ’ ενέργειαν του σατανά• εν πάση δύναμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους• και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων, που δεν φρόντισαν να αγαπήσουν την αλήθειαν για να σωθούν [9].

Οι άνθρωποι με άγνοια και σαρκικό φρόνημα, βλέποντας τα θαύματα αυτά, δεν θα σταθούν καθόλου να σκεφθούν. Θα τα δεχθούν αμέσως. Γιατί το πνεύμα τους θα έχη με αυτά συγγένεια. Και από την τύφλωσή τους θα τα παραδεχθούν. Και θα ονομάζουν την ενέργεια του σατανά σαν την πιο μεγάλη φανέρωση της δύναμης του Θεού. Ο αντίχριστος θα γίνη δεκτός στα πεταχτά, χωρίς καθόλου σκέψη [10]. Ούτε καν θα κάτσουν να σκεφθούν οι άνθρωποι, ότι τα θαύματά του δεν θα έχουν κανένα καλό και λογικό σκοπό, καμμιά σαφή σημασία• ότι δεν θα έχουν καμμιά σχέση με την αλήθεια και θα είναι γεμάτα ψέμα• ότι θα είναι ένας τερατώδης και γεμάτος μοχθηρία, χωρίς κανένα νόημα θεατρινισμός, που θα κάνη το παν για να καταπλήξη και να οδηγήση σε μια αποχαύνωση και σ’ ένα ολοκληρωτικό δόσιμο, να τους γοητέψη, «να τους τυλίξη» και να τους παρασύρη• με τη γοητεία μιας πληθωρικής αλλά κενής και ανόητης εντύπωσης, ενός εφφέ!

Δεν είναι φοβερό, ότι τα θαύματα του αντιχρίστου, οι αποστάτες, οι εχθροί της αλήθειας και του Θεού, θα τα δεχθούν με ενθουσιασμό;

Γιατί; Γιατί έχουν προετοιμάσει τον εαυτό τους, να δεχθούν ανοιχτά και φανερά τον απεσταλμένο του σατανά, το όργανό του, την διδασκαλία του και τις πράξεις του, και να έλθουν σε πνευματική επικοινωνία μαζί του στην κατάλληλη ώρα.

Βιβλιογραφία
[8] Ματθ. 24, 24.
[9] Β’ Θεσσ. 2, 6-10.
[10] Εφραίμ Σύρου, Λόγ. 106 Περί του Αντιχρίστου.

Άγιοι Προστάτες των Ασθενειών


Παρακάτω πίνακας έχει ονόματα Αγίων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν Άγιοι Προστάτες – Θεραπευτές

1. Ανίατες Ασθένειες: Άγιοι Ανάργυροι, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Νεκτάριος, Άγιος Παντελεήμων, Όσιος Σαμψών.

2. Αρθριτικά - Ρευματισμοί: Αγία Βαρβάρα, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός.


3. Γονιμότητα: Αγία Άννα, Αγία Δόμνα, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ευθύμιος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Νεκτάριος, Όσιος Ρωμανός.

4. Γυναικολογικά Προβλήματα: Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Αγία Λουκία, Αγία Μαρίνα, Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα.

5. Δερματικά: Αγία Βαρβάρα, Αγία Θέκλα, Αγία Μαύρα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Συμεών, Άγιος Τιμόθεος.

6. Δηλητηριάσεις: Αγία Αναστασία, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος.

7. Εγκυμοσύνη: Αγία Μαρίνα, Αγία Βαρβάρα, Άγιοι Σαράντα, Όσιος Στυλιανός, Άγιος Συμεών, Άγιος Τρύφων.

8. Εγχειρήσεις - Ακρωτηριασμός: Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Λουκία, Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

9. Ενίσχυση - Προστασία: Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, Οσία Μαρκέλλα, Οσία Ματρώνα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Μύρων ο Θαυματουργός.

10. Επιδημίες: Όσιος Αλέξιος, Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα), Άγιος Χαράλαμπος (πανούκλα).

11. Επιληψία: Άγιος Ελευθέριος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Ρηγίνος.

12. Καρδιολογικά: Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Ιγνάτιος.

13. Καρκίνος: Αγία Αγάθη (μαστός), Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Εφραίμ, Άγιος Πατάπιος, Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη), Άγιος Σάββας.

14. Κήλη: Άγιος Αρτέμιος

15. Λοιμώδη Νοσήματα: Αγία Βαρβάρα (ευλογιά), Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Όσιος Δαβίδ, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος, Προφήτης Ελισαίος (λύσσα), Όσιος Ζωτικός (λέπρα), Προφήτης Ηλίας (λέπρα), Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος (ελονοσία), Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα).

16. Οφθαλμολογικά: Άγιος Ανανίας, Άγιος Αρτέμιος, Αγία Λουκία, Αγία Παρασκευή, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Αγία Φωτεινή, Άγιος Άνθιμος ο νέος, Άγιος Φιλήμωνας ο μουσικός.

17. Παιδιατρικά: Άγιος Αιμιλιανός (προβλήματα ομιλίας), Άγιος Ακίνδυνος (γενικοί κίνδυνοι), Προφήτης Άμως (ασθενικά παιδιά), Άγιος Γεώργιος, Όσιος Ευστράτιος, Άγιος Θεόδωρος ο στρατηλάτης, Άγιος Κήρυκος (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις), Αγία Μαρίνα (για ασθενικά παιδιά, και εξανθήματα), Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη) (σοβαρές νόσοι).

18. Προστασία σε ταξίδια: Όσιος Ευστράτιος (οδοιπόρους), Άγιος Νικόλαος (ναυτικούς), Άγιος Χριστόφορος (οδηγούς).

19. Στοματικές παθήσεις: Άγιος Αντίπας.

20. Σωματικές Αναπηρίες: Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Χριστόφορος.

21. Τοκετός: Αγία Δόμνα, Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Τρύφων, Άγιος Φανούριος.

22. Ψυχοπαθολογικά: Άγιος Αντώνιος, Άγιος Αθανάσιος, Άγιος Αρτέμιος, Άγιος Γεράσιμος, Αγία Θέκλα, Όσιος Θεόδουλος ο σαλός, Ευαγγελιστής Ιωάννης, Ευαγγελιστής Λουκάς, Άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνα, Όσιος Αναστάσιος ο Ναυπλιώτης.

23. Ωτορινολαρυγγολογικά: Άγιος Βλάσσιος (λαιμό), Άγιος Ιάκωβος (κώφωση), Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και Ιωάννης (λαιμό), Άγιος Σπυρίδων (αυτιά), Άγιος Αββακούμ (αυτιά), Ζαχαρίας (κωφαλαλία).

Πνευματικοί πατέρες


Στην Ορθόδοξη παράδοση η άμεση δράση του παρακλήτου μέσα στη Χριστιανική κοινότητα είν' εντυπωσιακά φανερή σε δύο «πνευματοφόρες» μορφές· τούς γέροντες ή πνευματικούς πατέρες και τους δια Χριστόν σαλούς.
Ο γέροντας, γνωστός στα ελληνικά ως «γέρων» και στα ρωσικά ως «στάρετς» δεν είναι ανάγκη να είναι οπωσδήποτε ηλικιωμένος, αλλά να είναι σοφός ως προς την εμπειρία του για την θεία αλήθεια και ευλογημένος με την χάρη της «πνευματικής πατρότητας», με το χάρισμα να καθοδηγεί άλλους στην Οδό. Αυτό που προσφέρει στα πνευματικά του παιδιά δεν είναι κυρίως ηθικές οδηγίες ή ένας κανόνας ζωής, αλλά μία προσωπική σχέση. «Ένας στάρετς», λέει ο Dostoevsky, « είν ' αυτός που παίρνει τη ψυχή σου, τη θέλησή σου μέσα στη δική του ψυχή και θέληση». Οι μαθητές του π. Ζαχαρία συνήθιζαν να λένε γι' αυτόν: «Ήταν σαν να κρατούσε τις καρδιές μας μέσα στα χέρια του».
Ο στάρετς είναι ο άνθρωπος της εσωτερικής ησυχίας που δίπλα του μπορούν χιλιάδες να βρουν σωτηρία. Το ’γιο Πνεύμα του έχει δώσει, σαν καρπό της προσευχής του και της άρνησης του εαυτού του, το δώρο της διόρασης ή διάκρισης που τον κάνει ικανό να διαβάζει τα μυστικά στις καρδιές των ανθρώπων· κι έτσι απαντάει, όχι μόνο στις

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ......;

ΟΔΗΓΟΣ  ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ   ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ


1. Πιστεύεις στο Θεό στην Αγία Τριάδα, στη Θεότητα του Χριστού και του Αγίου
Πνεύματος; Πιστεύεις στην Εκκλησία και τα Μυστήριά Της; Πιστεύεις ότι υπάρχει
Παράδεισος και Κόλαση;
2. Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου πάντοτε και ιδιαίτερα στις δύσκολες περιστάσεις της
ζωής σου στην Πρόνοια του Θεού ή απογοητεύεσαι και δείχνεις ολιγοπιστία;
3. Μήπως στις θλίψεις, τις ασθένειες και τις δοκιμασίες της ζωής σου γογγύζεις
εναντίον του Θεού και χάνεις την πίστη και το θάρρος σου;
4. Μήπως πιστεύεις στα μέντιουμς, στις χαρτορίχτρες, στους αστρολόγους, στους
μάγους ή στις μάγισσες, στη χειρομαντεία, στην καφετζού;Μήπως είπες σ’ άλλους να
πιστεύουν και να καταφεύγουν σε αυτά;
5. Μήπως πιστεύεις στις προλήψεις και δεισιδαιμονίες και θεωρείς σαν κακό σημάδι το
τρίξιμο των ξύλων, το βούισμα των αυτιών, το ούρλιασμα του σκύλου, τη συνάντηση
του Ιερέως, το λεγόμενο ποδαρικό;
6. Μήπως πιστεύεις στην τύχη;
7. Κάνεις την προσευχή σου πρωί και βράδι, όπως επίσης και

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...το άδειασμα του δηλητηρίου της αμαρτίας!!!


Aν η μετάνοια είναι το πρώτο μέρος του μυστηρίου, το δεύτερο είναι η εξομολόγηση. Δηλαδή, η ενώπιον του πνευματικού ομολογία των αμαρτιών μας. Όπως για τη μετάνοια, έτσι και για την εξομολόγηση, υπάρχει μεγάλη άγνοια και παρεξήγηση.
Ο πνευματικός τις περισσότερες φορές νοιώθει ότι αυτό που επιτελεί είναι μια παρωδία μυστηρίου.
Πολλοί, πχ, νομίζουμε ότι η εξομολόγηση είναι μια φιλική συζήτηση, ή μια τυπική εξαγόρευση κάποιων αμαρτιών. Αυτό όμως ποια σχέση έχει με το μυστήριο της μετάνοιας; Αν εξετάσουμε και τα κίνητρα που οδηγούν πολλούς από μας στην εξομολόγηση και πάλι θα απογοητευτούμε.
Άλλοι πηγαίνουμε για να βρούμε κάποια ανακούφιση ή για να απαλλαγούμε από τις ενοχές μας. Άλλοι από το φόβο της «τιμωρίας» από τον Θεό. Άλλοι από καθήκον ή από έθιμο, όπως κάνουμε οι περισσότεροι πριν τις μεγάλες γιορτές για να κοινωνήσουμε, συνδέοντας την εξομολόγηση με την θεία κοινωνία. Όλα αυτά όμως, ελάχιστη ή καθόλου σχέση έχουν με την εξομολόγηση και την μετάνοια.


Ας το πούμε με απλά λόγια: Εξομολόγηση είναι το άδειασμα του δηλητηρίου. Όταν κανείς πιεί δηλητήριο, δεν υπάρχει άλλη λύση. Το ίδιο και η εξομολόγηση. Εκεί βγάζουμε το δηλητήριο της αμαρτίας. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε στον θάνατο.

Και για να χρησιμοποιήσουμε μιαν άλλη εικόνα: Όπως στον γιατρό δείχνουμε τις πληγές μας, αναφέρουμε τους πόνους, τις ενοχλήσεις, τις αρρώστιες μας δίχως να κρύψουμε τίποτα, έτσι και στην εξομολόγηση.

Ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας, ομολογούμε την αρρώστια μας και τον προσωπικό μας πόνο. Αν αυτό δεν γίνει θα μείνουμε αθεράπευτοι. Οι πληγές θα μεγαλώσουν, η μόλυνση και η σήψη θα προχωρήσουν, η αρρώστια θα συνεχίσει να υπονομεύει την ύπαρξή μας και αργά ή γρήγορα θα μάς οδηγήσει στον θάνατο.

Απ' όλα αυτά, καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη την δική μας εξομολόγηση. Εμείς την έχουμε ανάγκη. Όταν, δηλαδή, εξομολογούμαστε, δεν κάνουμε... χάρη του Θεού, όπως πολλοί νομίζουν. Άλλο βέβαια αν ο Θεός σαν πατέρας περιμένει πάντα με πολλή αγάπη την δική μας επιστροφή.

Στο σημείο αυτό, είναι ανάγκη να υπογραμμίσουμε το εξής: Αν σε άλλες χριστιανικές ομολογίες, η εξομολόγηση είναι μια απρόσωπη νομικίστικη εξαγόρευση, πίσω από κάποιο παραβάν, στην Ορθόδοξη εκκλησία μας, η εξομολόγηση συνδέεται άμεσα με την πνευματική πατρότητα, την πνευματική καθοδήγηση και την προσωπική σχέση. Πολλοί, πχ, εξομολογούνται περιστασιακά, όπου βρουν πνευματικό και κάθε φορά σε διαφορετικό ιερέα. Συμβαίνει όμως κι εδώ ό,τι και με τις σωματικές αρρώστιες.


Αν κάθε φορά αλλάζουμε γιατρό, τότε η θεραπεία δεν μπορεί νά 'ναι πλήρης. Ο μόνιμος πνευματικός μας είναι αυτός που γνωρίζει το «ιστορικό» μας, την πορεία μας, τις προηγούμενες πτώσεις μας και μπορεί να μάς βοηθήσει αποτελεσματικά.

Άλλοι πάλι τό 'χουν «δίπορτο». Έχουν τον πνευματικό τους, αλλά όταν συμβεί κάτι βαρύτερο, επειδή ντρέπονται, αποφεύγουν να του το εξομολογηθούν και πηγαίνουν σε κάποιον άλλον. Μια τέτοια όμως ενέργεια είναι παιδαριώδης και εμπαιγμός του μυστηρίου. Δείχνει πόσο μακριά βρισκόμαστε από την αληθινή μετάνοια.

Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιδιώξουμε να αποκτήσουμε έναν πνευματικό πατέρα, με τον οποίον θα δημιουργήσουμε μια πνευματική σχέση. Έτσι και η πορεία μας θα είναι ασφαλέστερη. Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις που επιβάλλεται να αλλάξουμε πνευματικό. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει με πολλή προσοχή, διάκριση και κυρίως μετά από προσεκτική εξέταση των βαθύτερων κινήτρων μας. Να ψάξουμε, δηλαδή, μέσα μας να εντοπίσουμε τα βαθύτερα αίτια και να βρούμε γιατί θέλουμε να αλλάξουμε πνευματικό.




Από το βιβλίο
Επιστροφή
(Μετάνοια και εξομολόγηση
Επιστροφή στο Θεό και στην Εκκλησία Του)
Αρχιμ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου
Εκδ. Ακρίτας

ΤΟ ΛΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


"Εξομολογείσαι; "Όχι Γέροντα", Γιατί; Να εξομολογείσαι. Το γράφει το Ευαγγέλιο. Είναι μυστήριο της Εκκλησίας. Να εξομολογείσαι, διαφορετικά μην κοινωνείς. Να βρίσκετε καλούς πνευματικούς, να τα πείτε όλα. Πως πηγαίνετε στον γιατρό; Έτσι να πηγαίνετε και στον πνευματικό. Υπάρχουν και άγιοι πνευματικοί.
Ελέρωσες το φουστάνι σου, τι θα κάνεις; Θα το πλύνεις. Ο Χριστός θα σου πει " γιατι δεν μετάνιωσες, γιατί δεν εξομολογήθηκες;" Να εξομολογηθείς με ειλικρίνεια γιατί θα φανερωθούν μία μέρα ΟΛΑ στην άλλη ζωή. Χρειάζεται αυτοκατάκριση όταν εξομολογείσαι. Όχι απλώς να τα πεις.
Όταν κρύβετε μια σοβαρή πράξη κατά την εξομολόγηση, τότε δεν υπάρχει εξομολόγηση και να εξομολογείστε τακτικά, μην αφήνετε την ψυχή σας να λερώνεται.
Να εξομολογείστε λοιπόν στον πνευματικό σας. Όπως πλένετε το παντελόνι σας, όταν λερωθεί και καθαρίζει, έτσι καθαρίζει και η ψυχή του ανθρώπου, όταν πηγαίνουμε για εξομολόγηση.
Να εξομολογείστε και να κοινωνείτε. Είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού. Παίρνετε δύναμη. Έτσι αντέχουν και οι μάρτυρες".

από το βιβλίο "ΛΟΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ"

Κατεύθυνε τα βήματά σου στον ιατρό των ψυχών


Μην αργοπορείς. Αύριο ίσως είναι αργά, ίσως δε θα έχεις αυτή τη δυνατότητα που έχεις σήμερα. Η καθυστέρηση μπορεί να στοιχίσει τη σωτηρία σου. Κλείσε τα αυτιά σου σ' αυτά που υπαγορεύει ο πονηρός. Άκουσε τη φωνή του Λυτρωτού που σε καλεί λέγοντας:Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς (Ματθ. 11,28)Ναι. Στο λυτρωτικό μυστήριο θα βρεις ανάπαυση και αγαλλίαση ψυχική. Τα λόγια που διαβάζεις αυτή τη στιγμή είναι για σένα μια πρόκληση αλλά και μια πρόσκληση. 

Δεν καλείσαι από άνθρωπο, αλλά από τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Τρέξε κοντά Του χωρίς...
... δισταγμό. άκουσε το προσκλητήριο της αγάπης Του. Μην ξεκινήσεις όμως ακόμη. άφησε το βιβλίο ανοιχτό και πλησίασε στο προσευχητάρι σου.Γονάτισε. Κάνε μια θερμή προσευχή στον Κύριό μας και παρακάλεσε Τον να σου χαρίσει συναίσθηση, μετάνοια συντριβή, αυτογνωσία.

Κάνε τώρα μια αυτοεξέταση, έναν έλεγχο, μια ενδοσκόπηση. Είσελθε στο βάθος της συνειδήσεώς σου. Κάνε μερικές ερωτήσεις στον εαυτό σου. Πως ζεις; Πως πολιτεύεσαι; Πως ενεργείς; Πως σκέπτεσαι; Θα διαπιστώσεις λάθη, πολλά λάθη. Και, αφού σκεφθείς σοβαρά και νηφάλια, ξεκίνησε. Σε βασανίζει ίσως η ντροπή. Μη διστάζεις. Αμφιβολίες έχεις; Ο πονηρός σου τις υπαγορεύει. 

Ξεκίνησε. Μη λησμονείς, βαδίζοντας, ότι ο άνθρωπος που θα συναντήσεις στον Ιερό Ναό είναι όχι ένας απλός άνθρωπος, αλλά ο Ιερέας, ο πνευματικός. Δεν είναι διορισμένος στη θέση αυτή, όπως διορίζεται ο κάθε υπάλληλος. έχει εξουσία μεγάλη. Ο Επίσκοπος, που είναι υπεύθυνος για τις ψυχές των ανθρώπων της Επισκοπής του, τον τοποθέτησε σ' αυτήν την έπαλξη.Είναι υπηρέτης Θεού. Φορέας θείας εξουσίας. Πατέρας στοργικός. Πλησίασε με εμπιστοσύνη. άνοιξε την καρδιά σου. Θα σε αντιμετωπίσει με περισσή αγάπη. 


Από το Βιβλίο ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Πρωτοπρ. Βασιλείου Κων. Ακριβόπουλου 

Πού είναι ο Θεός;Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά;Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός;


"Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;
Πού είναι ο Θεός;
Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους;
Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…;
Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;
Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός; " 
και λέγεται Θεοδικία, ως να καλείται σε δίκη ο Θεός, για αυτήν την κατάσταση της Ιστορίας. Γιατί δηλαδή ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα εις την Ιστορία.

Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.
Ο Θεός αγαπητοί μου δεν είναι χωροφύλακας, να κάθεται απο πάνω και να λέει:

Κορυφαία δύναμη ενός παιδιού, η πνευματική του μητέρα


Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου



«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.

Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.

Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.
Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Ο Αύγουστος για τoν Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.





Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο.

Η Παναγία υπέφερε όχι ως θεάνθρωπος ή πεφωτισμένη αγία, αλλά ως θνητή και ως μάνα.
Είναι εκείνη που δέχτηκε ταπεινά την εύνοια του Θεού και γέννησε τον Λυτρωτή, που για εκείνη δεν ήταν άλλος από το αγαπημένο της παιδί. ...

Ως απλή γυναίκα κλήθηκε να δει τη σταύρωση του ίδιου του γιου της. Σκούπισε τα αίματά του, σπάραξε και υπέστη το μαρτύριο να τον κρατήσει νεκρό στα χέρια της.
Εξ' ου κι έγινε αντιπρόσωπος του ανθρώπινου πόνου και κοσμικό σύμβολο μητρότητας.
Την επικαλούμαστε για βοήθεια κι εκπνέουμε το όνομά της ως παρηγοριά στις έγνοιες μας.
Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, οι γυναίκες που έχαναν το παιδί τους και θρηνούσαν, νουθετούνταν και παρηγορούνταν από τις γειτόνισσες με τα λόγια: «μην κλαις και κλαίει η Παναγιά για το γιο της».

Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες,

Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε;






Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτησε πια η κακία του.

Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός; Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του».

Ήταν μήπως νέος; Και γι' αυτό ακόμα ευχαρίστησε το Θεό και δόξασέ Τον, γιατί τον πήρε κοντά Του. Όπως εκείνους που πηγαίνουν για ν' αναλάβουν κάποιο αξίωμα, τους κατευοδώνουμε με χαρά και ικανοποίηση, έτσι πρέπει ν' αποχαιρετάμε κι αυτούς που φεύγουν από τούτη τη ζωή, γιατί πηγαίνουν κοντά στο Θεό, όπου θ' απολαμβάνουν μεγάλη τιμή και ευτυχία.

Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα,

Αγγελικά γενέθλια


Γιατί παραχωρεί ο Θεός στο διάβολο να μας πολεμά;



Γιατί παραχωρεί ο Θεός στο διάβολο να μας πολεμά;
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους:
Πρώτη αιτία, είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετήν από την κακίαν μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου.
Δεύτερη αιτία, είναι για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να προσκολληθούμε με βεβαιότητα και ακλόνητα στην αρετή.
Τρίτη αιτία, για να μην υπερηφανευόμαστε όταν προκόπτουμε στην αρετή, αλλά να συνειδητοποιήσουμε εκ της εμπειρίας του πνευματικού αυτού αγώνα ότι κάθε προκοπή είναι δωρεά του Θεού.
Τέταρτη αιτία, για να ταπεινωθούμε και για να συνειδητοποιήσουμε και μισήσουμε και ομολογήσουμε (εξομολόγησις) και εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες μας, που γίνονται αιτία πειρασμών.
Πέμπτη αιτία, για να μην ξεχάσουμε την ιδική μας ασθένεια και την του Θεού δύναμη, όταν προοδεύοντας στον πνευματικό αγώνα αξιωθούμε και φθάσουμε σε κάποιαν αρετή.
Μέσα στις πιο πάνω αιτίες διαφαίνεται η Αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον. Ας μην ξεχνούμε ότι και οι θλίψεις και οι πειρασμοί είναι δώρα της φιλανθρωπίας του Θεού γιατί μέσα στις δοκιμασίες αυτές μπορούμε -αν το θελήσουμε- να συναντήσουμε τον πάσχοντα και σταυρωμένο Χριστό μας, και Αυτός θα μας αναστήση στην αιώνια ζωή.
Σε τελευταία ανάλυση, ο διάβολος με όλα τα τεχνάσματά του και παρ’ όλες τις μηχανουργίες του εναντίον μας, εν τούτοις αυτοκαταστρέφεται και θριαμβεύει η θεία φιλανθρωπία! Όπως η σταυρική παγίδα,

ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΤΑΝ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ…


Είχα πάει κάποτε σε κάποιο μαγαζάκι για μια δουλειά και συνάντησα εκεί ένα παιδί το οποίο το γνώριζα. Εν τω μεταξύ τακτικά το είχα στο νου μου αυτό το παιδί και πολλές φορές στη θεία Λειτουργία ένιωθα την αγάπη και τη λατρεία του Θεού πάνω σε αυτό το παιδάκι και σκέφτηκα να του το πω. Μα πως θα του έλεγα, ότι ο Θεός τον αγαπάει πολύ; Ντρεπόμουνα λίγο, γιατί δεν το ήξερα τόσο καλά αυτό το παιδάκι.
Έτυχε λοιπόν εκείνη την ημέρα να βρεθούμε σε αυτό το μαγαζάκι και ήταν μάλιστα και μοναχό του. Τότε γύρισα και του είπα:

-Παιδί μου, θέλω να σου πω κάτι. Θέλω να ξέρεις ότι πολύ σε αγαπάει ο Θεός! Πάρα πολύ σε αγαπάει ο Θεός! Και συγκεκριμένα νιώθω μέσα μου, ότι σαν άγγελό Του σε κρατάει στην αγκαλιά Του!

Συγκινήθηκε το παιδάκι και έβαλε τα κλάμματα. Σε κάποια στιγμή μου λέει:

-Πόσο ανάγκη είχα αυτό να το ακούσω, γιατί νόμιζα ότι δεν μ’ αγαπάει. Νόμιζα ότι δεν με θέλει, επειδή έκανα κάποια λάθη. Κι όμως εγώ Τον αναζητώ συνέχεια.

Επειδή είμαστε άνθρωποι αδύναμοι και κάνουμε χίλια δυο λάθη, νομίζουμε ότι ο Θεός δεν μας θέλει άλλο. Αυτό είναι λάθος.
Αφού ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες εκεί, στο τέλος γυρνάει και μου λέει: 

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ / ΕΥΧΕΣ H ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η προσευχή είναι η νοερή επικοινωνία και προσωπική μας συνομιλία με το Θεό, κατά την οποία, παράλληλα με τη δοξολογία και ευχαριστία που απευθύνουμε σ’ Αυτόν, ζητάμε και την εκπλήρωση ορισμένων αιτημάτων μας.
 Η προσευχή: είναι για μας μεγάλο δώρο, αφού μπορούμε να μιλάμε   όποτε θέλουμε με το Θεό.
 Είναι μια ψηλάφηση του Θεού ή των Αγίων.
 Δε μιλάμε με φαντάσματα.
 Γι’ αυτό και πρέπει να γίνεται σε ήσυχο μέρος, έτσι ώστε να έχουμε αυτοσυγκέντρωση. Πρέπει να συναισθανόμαστε ότι θα μιλήσουμε με τον ίδιο το Θεό.
 Γράφει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
  Προσφέρουμε δεκάδες λόγια κι όταν τελειώνει η προσευχή δεν ξέρουμε τι είπαμε. Το σώμα είναι εδώ, ο νους είναι έξω. Μπαίνουμε στο ναό για προσευχή και όταν βγαίνουμε δεν θυμόμαστε τίποτα. Τα χείλη κινούνται, αλλά η ακοή μας δεν ακούει.΄΄
Βέβαια η περισυλλογή και η ανάβαση του νου προς το Θεό δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται τόσο εύκολα. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια για να μπορεί κάθε μας προσευχή να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.

Το ΄΄ Πάτερ ημών΄΄ ....
είναι η πιο γλυκιά και περιεκτική προσευχή. Είναι απλή, κατανοητή σε όλους και εξαντλεί όλα τα αιτήματα που μπορεί να απευθύνει ο άνθρωπος στο Θεό. Την έφτιαξε ο ίδιος ο Χριστός και μας την προσέφερε σαν δώρο. Είναι λοιπόν θεοπαράδοτη και γεμάτη θεία σοφία.
 Όταν διαβάζεις το Ευαγγέλιο, ο Θεός μιλάει σε σένα.
 Όταν προσεύχεσαι, εσύ μιλάς στο Θεό.
 Όταν λες το ΄΄ Πάτερ ημών΄΄ εσύ μιλάς στο Θεό` και ο Θεός μιλάει σε σένα.
 Αγ. Αυγουστίνος

 Δόξα του Θεού είναι ο άνθρωπος ο ζωντανός. Και ΄΄ ζωντανός ΄΄ άνθρωπος είναι μόνο εκείνος, που στρέφει τα μάτια του προς το Θεό.
 Αγ. Ειρηναίος


Προς τον Άγιον Θεόν

Οι πληγές που δημιουργούμε στον πλησίον μας μένουν…


Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια.

Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον
κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο.

Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο
πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.

Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο.
Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί.
Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την

Δεν υπάρχει φιλία με τον σατανά...


Υπάρχουν, δυστυχώς, άνθρωποι, που για να επιτύχουν αυτό που θέλουν, πηγαίνουν ακόμη και με το μέρος του σατανά. 


Μύθος αναφέρει, ότι ένας ξακουστός μάγος θεραπευτής είχε υπογράψει συμβόλαιο φιλίας με τον «πονηρό» και σ' ότι κι όποτε τον χρειαζόταν, τον καλούσε και εκείνος έτρεχε. Ποτέ δεν του είχε χαλάσει το
χατίρι ο σατανάς...

Μια μέρα ο θεραπευτής ζήτησε από τον σατανά την έξης χάρη:

«Θέλω να με βοηθήσεις, να γίνω υπουργός».

Ο σατανάς του υποσχέθηκε ότι θα του κάνει ότι του ζήτησε και του είπε:

«Ναι, θα πάω και θα μπω στο αυτί της βασιλοπούλας και θα την κάνω να είναι άρρωστη και να πονάει πολύ. Κανείς δεν θα μπορεί να την κάνη καλά. Λοιπόν, θα παρουσιασθείς εσύ, θα κάνεις ότι την
θεραπεύεις και εγώ θα την ελευθερώσω. Τότε θα ζητήσεις από τον βασιλιά ότι θέλεις και αυτός θα σε ικανοποιήσει».