Από ένα όμορφο βιβλίο θα δανεισθώ την σημερινή ιστορία που είναι διδακτική αλλά συνάμα και ψυχικά τονωτική για την εποχή μας, μία εποχή όπου έχουμε χάσει τον προσανατολισμό και τους στόχους μας.
Η ιστορία αναφέρεται σε τρία δένδρα που στέκονταν στην κορυφή ενός λόφου και έκαναν όνειρα για το αβέβαιο μέλλον τους. Σκέφτονταν τί θα ήθελαν να γίνουν όταν μεγαλώσουν.
Το πρώτο δένδρο επιθυμούσε να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο όμορφα σκαλισμένο που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός.
Το δεύτερο επιθυμούσε να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι με γερό σκαρί –όμορφο μεγαλόπρεπο- που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, κάνοντας ταξίδια με τέτοια υψηλά πρόσωπα.
Το τρίτο επιθυμούσε να γίνει το πιο ψηλό και το πιο δυνατό δένδρο του δάσους έτσι ώστε οι άνθρωποι που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.
Τα χρόνια πέρασαν και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως διαφορετικά. Πήγαν υλοτόμοι και