tag:blogger.com,1999:blog-89797496778197901222024-03-05T16:34:12.310+02:00 ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣΧριστιανικό Ορθόδοξο Iστολόγιοmariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comBlogger1476125tag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-6820958375018296272023-02-05T08:32:00.003+02:002023-02-05T08:45:40.014+02:00ΑΡΓΙΕΣ 2023: ΤΡΙΩΔΙΟ ΠΟΤΕ ΑΝΟΙΓΕΙ , ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="694" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTTGQgSiCmEPWz68uOseijpVB51Jg9rCpOGXL0XeSedwjYue8yTpmUJQ3G4_2gpjSJI7bIxClFNJXo9U59k6GpGrWSaB7lzYZkmqF2x13SPx7b-_cDdCE7akGQbiB97rYZmj1EFrcd4HsU7gmYJ0anvJNzA74p4kZKRiplRGhqHL_PAMMQ-kqNBqFWfA/w289-h400/329137651_6749659938394759_8006705217974398217_n.jpg" width="289" /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><span style="color: #990000;"><span face="Roboto, sans-serif" style="background-color: #f7f7f7; font-size: 18px;">Το Τριώδιο ανοίγει την </span><span face="Roboto, sans-serif" style="background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; font-size: 18px; font-weight: bolder; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;">Κυριακή 5 Φεβρουαρίου</span><span face="Roboto, sans-serif" style="background-color: #f7f7f7; font-size: 18px;">, οπότε η Τσικνοπέμπτη είναι στις </span><span face="Roboto, sans-serif" style="background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; font-size: 18px; font-weight: bolder; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;">16 Φεβρουαρίου</span><span face="Roboto, sans-serif" style="background-color: #f7f7f7; font-size: 18px;">.</span></span><p></p><p><span face=""fira sans", sans-serif" style="background-color: white; color: #222222; font-weight: 600;"><span style="font-size: medium;"><i><u>Το Τριώδιο που είναι μία χρονική περίοδος αρκετών ημερών πριν από το Πάσχα στην οποία οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προετοιμάζονται για τη νηστεία της Σαρακοστής, ανοίγει την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και συγκεκριμένα φέτος ανοίγει στις 05 Φεβρουαρίου.</u></i></span></span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;">Στην παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου βλέπουμε, ότι ο Φαρισαίος δεν ήταν άδικος, δεν ήταν πόρνος, δεν ήταν μοιχός, δεν ήταν κλέφτης, δεν ήταν φονιάς. </span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;">Έκανε ελεημοσύνη ό,τι κέρδιζε, νήστευε και όμως έμεινε έξω από τη Βασιλεία των Ουρανών και δεν σώθηκε.</span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;"><span style="font-family: inherit;"><a style="cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span>Εμείς που δεν έχουμε τίποτα από αυτά ... και τα παιδιά μας τα σκοτώνουμε (έκτρωση) και δεν νηστεύουμε και ελεημοσύνη δεν κάνουμε και κλέβουμε και ψευδόμεθα και αντρόγυνα χωρίζουμε και ζηλεύουμε και βλασφημούμε και εμπαίζουμε και κάνουμε και φτιάχνουμε... που θα πάμε; </span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;">Εάν ο Φαρισαίος τα είχε όλα και έμεινε έξω, εμείς που δεν έχουμε τίποτα, που θα πάμε; </span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;">Βάλτα από την άλλη μεριά και κάτσε να το συζητήσουμε...</span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe; font-size: medium;">Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)</span></div></div><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;"><br /></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Η Τσικνοπέμπτη πέφτει την Πέμπτη μέρα της δεύτερης εβδομάδας του τριωδίου. Έτσι την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου θα αναβιώσουν τα έθιμα που ισχύουν σε όλη την Ελλάδα.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;"><br /></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Ακολουθεί η Καθαρά Δευτέρα που φέτος θα γιορταστεί στις 27 Φεβρουαρίου 2023.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;"><strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);">Σύμφωνα με τις αργίες 2023, τη νέα χρονιά σχηματίζεται και ένα τετραήμερο.</strong></p><h4 style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 1.35em; line-height: 1.4em; margin: 0px 0px 0px -0.05em; outline: 0px; padding: 0.5em 42.5px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">Τα 5 τριήμερα του 2023 με βάση τις αργίες της νέας χρονιάς</h4><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Σύμφωνα με τις αργίες 2023 και το πότε πέφτουν, τη νέα χρονιά σχηματίζονται 5 τριήμερα.</p><h4 style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 1.35em; line-height: 1.4em; margin: 0px 0px 0px -0.05em; outline: 0px; padding: 0.5em 42.5px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">Αναλυτικά:</h4><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας (25-27 Φεβρουαρίου 2023)<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Τριήμερο Πάσχα (15-17 Απριλίου 2023)<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Τριήμερο Εργατικής Πρωτομαγιάς (29 Απριλίου – 1 Μαΐου 2023)<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Τριήμερο Αγίου Πνεύματος (3-5 Ιουνίου 2023).</p><h3 style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 1.6em; line-height: 1.375em; margin: 0px 0px 0px -0.05em; outline: 0px; padding: 0.5em 42.5px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">Αργίες 2023</h3><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Σύμφωνα με τις αργίες 2023, τη νέα χρονιά σχηματίζεται και ένα τετραήμερο. Σε αντίθεση με ό,τι έγινε φέτος τα Χριστούγεννα, τα επόμενα πέφτουν σε ημέρες που κάνουν τετραήμερο.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Ειδικότερα, τα Χριστούγεννα 2023 είναι Δευτέρα και η δεύτερη ημέρα Χριστουγέννων (Σύναξη Θεοτόκου) πέφτει Τρίτη.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;"><strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);">Καθαρά Δευτέρα</strong>: Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Ευαγγελισμός της Θεοτόκου: Σάββατο 25 Μαρτίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Μεγάλη Παρασκευή: 14 Απριλίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Μεγάλο Σάββατο: 15 Απριλίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Κυριακή του Πάσχα: 16 Απριλίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Δευτέρα του Πάσχα: 17 Απριλίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Εργατική Πρωτομαγιά: Δευτέρα 1 Μαΐου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" /><strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);">Αγίου Πνεύματος</strong>: Δευτέρα 5 Ιουνίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Δεκαπενταύγουστος: Τρίτη 15 Αυγούστου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />28η Οκτωβρίου: Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Χριστούγεννα: Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2023<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Σύναξη της Θεοτόκου: Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023.</p><h4 style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 1.35em; line-height: 1.4em; margin: 0px 0px 0px -0.05em; outline: 0px; padding: 0.5em 42.5px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;">Αμοιβή ημερών υποχρεωτικής αργίας</h4><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Για τις επιχειρήσεις που δεν λειτουργούν</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Στις επιχειρήσεις που δεν λειτουργούν καταβάλλεται χωρίς κάποια προσαύξηση το σύνηθες ημερομίσθιο σε όσους αμείβονται με ημερομίσθιο, ενώ σε όσους αμείβονται με μισθό καταβάλλεται ο μηνιαίος μισθός τους.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Για τις επιχειρήσεις που νόμιμα λειτουργούν</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;"><strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);">Οι εργαζόμενοι δικαιούνται:</strong></p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Αν αμείβονται με ημερομίσθιο, το σύνηθες καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />Αν αμείβονται με μηνιαίο μισθό:<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1);" />α) αν πρόκειται για επιχειρήσεις που αργούν κατά τις Κυριακές και ημέρες αργίας και εκτάκτως θα λειτουργήσουν τις ημέρες υποχρεωτικής αργίας, οφείλεται το 1/25 του συνήθως καταβαλλομένου μισθού τους και επιπλέον προσαύξηση 75% επί του νόμιμου ημερομισθίου για όσες ώρες απασχοληθούν</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">β) αν πρόκειται για επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις λοιπές απ’ το νόμο αργίες, οφείλεται μόνον προσαύξηση 75%, που υπολογίζεται στο 1/25 του νομίμου ημερομισθίου τους για όσες ώρες απασχοληθούν.</p><p style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px 42.5px; vertical-align: baseline;">Σε περίπτωση που ισχύουν ευνοϊκότεροι όροι (πχ από ΣΣΕ, Κανονισμό Εργασίας, επιχειρησιακή συνήθεια ή έθιμο) ως προς τις προσαυξήσεις της αμοιβής για την εργασία σε ημέρα υποχρεωτικής αργίας ή Κυριακής, αυτοί υπερισχύουν.</p>mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-53634535961684500292020-04-13T08:55:00.001+03:002020-04-13T08:59:04.127+03:00Μεγάλη εβδομάδα,η εβδομάδα των παθών.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 30px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
<u>Σήμερα ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα, η Εβδομάδα των Παθών, σε όλους γνωστή ως Εβδομάδα του Πάσχα.</u></h3>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 30px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
<div class="post-header" style="color: #acacac; font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 13.5px; font-weight: 400; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-8224087558041556028" itemprop="description articleBody" style="font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 14.85px; font-weight: 400; line-height: 1.4; position: relative; width: 788px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<u><img src="http://www.egnomi.gr/content/data/multimedia/images//INTERNET%20PROSWPA/XRISTOS-215.jpg" height="238" width="320" /></u></div>
<u><strong style="border: 0px; color: #666666; font-family: verdana, geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong><strong style="border: 0px; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μεγάλη Δευτέρα</strong><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"> </span><span style="font-family: "verdana" , "geneva" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">σήμερα, η πρώτη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και καλό είναι να ξέρουμε ποια γεγονότα θυμόμαστε σήμερα. Η μέρα, λοιπόν, είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου και στην άκαρπη συκιά, την οποία καταράστηκε ο Χριστός και αμέσως ξεράθηκε.</span></u><br />
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Ας δούμε την ιστορία του Ιωσήφ του Παγκάλου:</u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>"Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ ο οποίος όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του λόγω της ενάρετης ζωής του και αρχικά τον έριξαν σ' ένα λάκκο και προσπάθησαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο.</u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Αφού δεν μπόρεσαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, τον πούλησαν σε εμπόρους, οι οποίοι</u></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>με την σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Φαραώ Πετεφρή. Εκεί ο Ιωσήφ αφού δεν ενέδωσε στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του, Πετεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και ο Φαραώ τον φυλάκισε.<br />
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Κάποτε όμως ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή. Ο Ιωσήφ ερμήνευσε ότι θα έλθουν στη χώρα επτά χρόνια ευφορίας και επτά ακαρπίας και λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τη σοφία του, έδωσε στον Ιωσήφ αξιώματα. Ο Ιωσήφ διαχειρίσθηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια του λιμού τον λαό.</u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του που τον είχαν φθονήσει φανερώθηκαν μπροστά του ζητώντας βοήθεια. Εκείνος όχι μόνο δεν τους κρατούσε κακία, αλλά αντιθέτως τα συγχώρεσε και τα προσκάλεσε μόνιμα στην Αίγυπτο μαζί με τους γονείς του".</u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><u>Να σημειώσουμε ότι το όνειρο που ερμήνευσε ο Ιωσήφ αφορούσε την περίοδο των ισχνών και παχιών αγελάδων, μία έκφραση που χρησιμοποιείται κατά κόρον μέχρι και σήμερα.</u></strong></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Επιπλέον, το περιστατικό της άκαρπης συκιάς συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.</u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u>Γι' αυτό, τη σημερινή μέρα ο λαός τη χαρακτηρίζει ως "<strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μεγάλη Δευτέρα, ο Χριστός με</strong> <strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">τη μαχαίρα</strong>". Ο Ιωσήφ προεικονίζει τον Χριστό και η συκιά τη Συναγωγή.</u></div>
<div style="color: #666666; font-family: verdana, geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">
<u><br /></u></div>
<div style="color: #666666; font-family: verdana, geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; text-align: center;">
<u><img height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA70KKsK2w6Kd9x2DEwA3nzsn3TfijjZt3fgYlINLQcqmLjUO0O10xBMmDPfoHQdYcBZlnurOA5LM5l0YtWoIvOSS_poOk-ab_EE3Anr5gzWDLlwOKZtx_M-C_1JlG-C_Cf-IhYtnJKdw/s320/k%255B1%255D.jpg" width="320" /></u></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 21px; text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"><u><br /></u></span></b></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 21px; text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"><span style="background-color: #fffdfd; font-family: "georgia" , "times new roman" , "times" , serif; line-height: 20px;"><u>Στο εβραϊκό Πάσχα, σήμερα γιορτάζετε το πέρασμα του Αγγέλου που στάλθηκε από τον Θεό για τη θανάτωση όλων των πρωτότοκων παιδιών των Αιγυπτίων χωρίς να πειράξει τα παιδιά των Ισραηλιτών που είχαν σημαδέψει τις πόρτες των σπιτιών τους με αίμα αρνιού.</u></span></span></b><br />
<span style="color: #666666; font-size: 14px;"><u><img alt="megali-deutera-2" src="http://www.paidorama.com/images/stories/arthra/drastiriotites/megali-deutera-2.jpg" /></u></span></div>
<div style="color: #666666; font-family: verdana, geneva, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; text-align: center;">
<b><u><br /></u></b></div>
<div style="font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 21px; text-align: center;">
<b><span style="background-color: #fffdfd; font-family: "georgia" , "times new roman" , "times" , serif; line-height: 20px;"><span style="color: #990000;"><u>Στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας συμπεριλαμβάνετε και η παραβολή της καταραμένης συκιάς, από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε με ένα του λόγο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που στις μέρες μας ξεκινούν τη νηστεία τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι να κοινωνήσουν το Μεγάλο Σάββατο. Σε πολλές περιοχές της χώρας μας η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας είναι πολύ αυστηρή και πολλοί είναι αυτοί που πίνουν μόνο νερό.</u></span></span></b></div>
</div>
</div>
</h3>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-2462970082300658772019-04-20T21:49:00.002+03:002022-12-24T14:20:18.688+02:00Κυριακή των Βαΐων: Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="post-excerpt">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.oramaworld.com/images/byzantine-icons/nazarene/entry-into-jerusalem-palm-sunday-nazarene-art-icon-n26068.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Σχετική εικόνα" border="0" class="irc_mi" data-iml="1555786121631" height="353" src="https://www.oramaworld.com/images/byzantine-icons/nazarene/entry-into-jerusalem-palm-sunday-nazarene-art-icon-n26068.jpg" style="margin-top: 0px;" width="272" /></a></div>
Κυριακή των Βαΐων: Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου. <a href="https://www.ekklisiaonline.gr/tag/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%ce%90%cf%89%ce%bd/">Κυριακή των Βαΐων</a>
σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την θριαμβευτική και επιβλητική
είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Υποδέχεται με λαμπρότητα και
μεγαλοπρέπεια ο λαός τον Κύριο και Θεό μας, ο οποίος καθήμενος σε ένα
πουλάρι όνου, γέννημα υποζυγίου<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn1" name="_ftnref1">[1]</a>, εισέρχεται στην πόλη των Ιεροσολύμων για τελευταία φορά με την συνοδεία των μαθητών του, «προ έξ ημερών του Πάσχα»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn2" name="_ftnref2">[2]</a>.<br />
</div>
<div class="st-format-standard-holder">
</div>
<div id="post-before">
</div>
Τον υποδέχονται ως βασιλιά και θριαμβευτή, στρώνοντας στους
δρόμους τα ενδύματά τους και κλαδιά των φοινίκων, τα οποία είναι σύμβολα
νίκης. Τον προϋπαντούσαν σαν ζωοποιό και νικητή του θανάτου, τον
προσκυνούσαν, τον προέπεμπαν ψάλλοντας «<strong>ωσαννά στον υιό του Δαβίδ, ωσαννά εν τοις υψίστοις</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn3" name="_ftnref3">[3]</a>.<br />
Μετά την τριήμερο έγερση του Λαζάρου στη Βηθανία, ο λαός έμαθε την
χαρμόσυνη είδηση του θαύματος και πίστευσαν ότι αυτός όντως είναι
εκείνος που περίμεναν σαν σωτήρα και βασιλιά για να τους ελευθερώσει από
τους Ρωμαίους. Γι΄ αυτό ο λαός ξεκίνησε να πάει για να Τον υποδεχθεί.<br />
<strong>Υπάρχουν πρόσωπα που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο
σημερινό σκηνικό. Αυτά είναι ο Χριστός, οι Απόστολοι, ο λαός, τα παιδιά
και οι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Το κάθε πρόσωπο έχει τη δική του
σημασία και επεξήγηση.</strong><br />
Ο Χριστός εισέρχεται πραΰς, σύμφωνα και με την προφητεία του προφήτη Ζαχαρία για τον Μεσσία<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn4" name="_ftnref4">[4]</a>,
βλέποντας μπροστά του το πάθος και τον Σταυρό. Λυπάται για την εύκολη
και απότομη μεταβολή των ανθρώπων, οι οποίοι μετά από κάποιες ημέρες θα
κράζουν το σταυρωθήτω. Οι Απόστολοι βλέπουν την κατάσταση του λαού, αλλά
κατά βάθος δεν γνωρίζουν τους λόγους των κραυγών «<strong>ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn5" name="_ftnref5">[5]</a>.
Ο λαός αντικρίζοντας στο πρόσωπο του Χριστού τον Μεσσία του Ισραήλ, ο
οποίος θα αναστήσει το γένος και θα αποκαταστήσει τη βασιλεία του Δαβίδ
τον υποδέχεται «<strong>μετά βαΐων και κλάδων</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn6" name="_ftnref6">[6]</a>. Τα παιδιά ανεβοκατέβαιναν στα δένδρα και εκραύγαζαν το «<strong>Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn7" name="_ftnref7">[7]</a>.
Τον ύμνο των παιδιών τον αποδέχεται ο Χριστός γιατί στην γνήσια αγάπη
των παιδιών αναπαύεται ο Χριστός. Για τα παιδιά μίλησε ο Θεός μέσω του
στόματος του προφήτου «<strong>εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn8" name="_ftnref8">[8]</a>.<br />
Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι δεν χαίρονται με το λαό. Διακατέχονται
από φόβο και τρόμο λόγω της λαϊκής επιρροής του Κυρίου. Ακολουθούσαν τον
Χριστό όχι γιατί πίστευαν σε Αυτόν, αλλά για να τον κατασκοπεύουν. Τους
διακατείχε ο θυμός όταν αντίκρυσαν τα παιδιά να δοξάζουν και να υμνούν
το σωτήρα του κόσμου «<strong>ιδόντες δε οι αρχιερείς και οι γραμματείς
τα θαυμάσια α εποίησε και τους παίδας κράζοντας εν τω ιερώ και λέγοντας,
ωσαννά τω υιώ Δαυίδ, ηγανάκτησαν</strong>»<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn9" name="_ftnref9">[9]</a>.
Κατάφεραν μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να εξολοθρεύσουν τον Χριστό και
μετέτρεψαν τον ενθουσιασμό του λαού σε καταστροφική μανία κατά του
Ιησού<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn10" name="_ftnref10">[10]</a>.<br />
Δυστυχώς, όμως, η υποδοχή αυτή ήταν επιφανειακή, δεν ήταν λόγω του
ότι πίστευσαν το Σωτήρα και Κύριο ότι αυτός είναι ο απεσταλμένος εκ του
Θεού. Ο λόγος για τον οποίο μαζεύτηκε ο όχλος ήταν λόγω του θαύματος της
αναστάσεως του Λαζάρου που προηγήθηκε.<br />
Ο Ιερός Χρυσόστομος με αφορμή την εορτή αυτή αναφέρει:<br />
<blockquote>
Ήδη της δεσποτικής πανηγύρεως προλάμπει τα χαρίσματα, ήδη
της πανευφήμου εορτής προτρέχει τα μηνύματα, ήδη της καθολικής
αναστάσεως αρραβώνα δεξάμενος Λάζαρος τω κυρίω συνανάκειται, ήδη της
δωρεάς το μυστήριον τους τω βαπτίσματι προστρέχοντας ευωδιάζει, ήδη ο
πιστεύσας λαός εις υπάντησιν τω κυρίω προσδραμών βοά λέγων, καθώς αρτίως
ήκουες· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι
κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ. Ευλογημένος ο ερχόμενος, ο αεί ερχόμενος
και ων μεθ’ ημών και έξω των πιστών μηδαμώς γινόμενος<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn11" name="_ftnref11">[11]</a>.</blockquote>
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα καθήμενου επί πώλου όνου δηλώνει
την άκρα του ταπείνωση. Φανερώνει τη μέγιστή του ταπείνωση και μας
καλεί να Τον μιμηθούμε. Εκφράζει την αγάπη και απλότητά του<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn12" name="_ftnref12">[12]</a>.
Αυτή την απλότητα και ταπείνωση μας προτρέπει ο Κύριος να έχουμε. Όλη
του η ζωή μας παιδαγωγεί προς την απλότητα και την ταπείνωση.<br />
Η όνος και ο πώλος συμβολίζουν την ανάπαυση του Κυρίου στη συναγωγή
των Ιουδαίων και στη συνέχεια στο λαό που προερχόταν από τα έθνη<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn13" name="_ftnref13">[13]</a>. <strong>Ο
Μέγας Αθανάσιος μας δίδει την δική του ερμηνεία για τον πώλο και την
όνο λέγοντας ότι η όνος και ο πώλος είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ο
πώλος είναι ο πατέρας μας Αδάμ, τον οποίο έδεσε ο σατανάς με τις
πανουργίες του. Η όνος, που είναι ακάθαρτο ζώο, είναι τα έθνη, τα οποία
μιαίνονται με τα είδωλα και μολύνονται με τα ακάθαρτα αίματα</strong>.<br />
Ας προϋπαντήσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στη δική μας
Ιερουσαλήμ, στην καρδιά μας, με απλότητα, ταπείνωση και αθωότητα όπως
των παιδιών. Αυτό που ζητά ο Κύριος από εμάς είναι την ειλικρινή αποδοχή
της Βασιλείας που μας έφερε, σύμφωνα και με τον πρωτοπρεσβύτερο
Αλέξανδρο Σμέμαν<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftn14" name="_ftnref14">[14]</a>.<br />
Ας ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάστασή Του, ώστε να
αξιωθούμε την αιώνια του βασιλεία. Για να ακολουθήσουμε το Χριστό
χρειάζεται τόλμη, σταθερότητα και έμπρακτη αγάπη προς το πρόσωπό του.
Μην είμαστε όπως τον όχλο του <strong><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/category/eyaggelia/">σημερινού Ευαγγελίου</a></strong>, οι οποίοι τη μια ημέρα ζητωκραύγαζαν το ωσαννά και μετά από πολύ λίγες ημέρες το «<strong>άρον άρον σταύρωσον Αυτόν</strong>».
Ο κόσμος, δυστυχώς, έτσι συμπεριφέρεται διαχρονικά. Ανάλογα με τα
συμφέροντα και τα οφέλη του. Μην γινόμαστε ένα με τον όχλο, μην
επηρεαζόμαστε από τις σειρήνες της εποχής. Μπροστά σε όλα αυτά πρέπει να
κάνουμε ταπείνωση και υπομονή. Ας συσταυρωθούμε μαζί με τον Ιησού,
νεκρώνοντας τα πάθη που μας κρατάνε μακρυά από Αυτόν, ώστε να
συνανασταηθούμε μαζί Του και να ζούμε διαρκώς μέσα στο Φως της
Αναστάσεως.<br />
Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.<br />
<strong>Ιεροδιάκονος Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος</strong><br />
<strong>Διαβάστε το σχετικό <a href="https://www.ekklisiaonline.gr/eyaggelia/evangelio-kyriaki-21-apriliou-2019-kyriakis-ton-vaion/">Ευαγγέλιο Κυριακής 21 Απριλίου 2019</a>,
κατά την Κυριακή των Βαΐων. Κατά Ιωάννη με το μύρωμα στη Βηθανία από τη
Μαρία, τη συνωμοσία για να σκοτώσουν και το Λάζαρο και τη θριαμβευτική
είσοδο στην Ιερουσαλήμ.</strong><br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/wp-content/uploads/2019/04/vv-1-e1555448001209.jpg"><img class="aligncenter size-full wp-image-199549" height="139" src="https://www.ekklisiaonline.gr/wp-content/uploads/2019/04/vv-1-e1555448001209.jpg" width="200" /></a><br />
<h4>
Παραπομπές – Επεξηγήσεις</h4>
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref1" name="_ftn1">[1]</a> Ζαχαρίου 9,9.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref2" name="_ftn2">[2]</a> <a href="https://www.ekklisiaonline.gr/eyaggelia/evangelio-kyriaki-21-apriliou-2019-kyriakis-ton-vaion/">Ιωάννου 12,1</a>.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref3" name="_ftn3">[3]</a> Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Λόγος εις την Κυριακή των Βαΐων.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref4" name="_ftn4">[4]</a> Ζαχαρίου 9,9.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref5" name="_ftn5">[5]</a> <a href="https://www.ekklisiaonline.gr/eyaggelia/evangelio-kyriaki-21-apriliou-2019-kyriakis-ton-vaion/">Ιωάννου 12,16</a>.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref6" name="_ftn6">[6]</a> <a href="https://www.ekklisiaonline.gr/eyaggelia/evangelio-kyriaki-21-apriliou-2019-kyriakis-ton-vaion/">Ιωάννου 12,13</a>.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref7" name="_ftn7">[7]</a> Ματθαίου 21,16.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref8" name="_ftn8">[8]</a> Ψαλμός 8,3.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref9" name="_ftn9">[9]</a> Ματθαίου 21,15.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref10" name="_ftn10">[10]</a> Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου, «Ἑἰς ἐπίγνωσιν Θεοῦ», Αποστολική Διακονία, β΄ έκδοση, Αθήνα, 1999.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref11" name="_ftn11">[11]</a> Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος εις τα βαΐα.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref12" name="_ftn12">[12]</a> Αγίου Αθανασίου, «Εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου εις το Πορεύεσθε εις την κατέναντι κώμην…», PG 28,1028, σελ. 205.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref13" name="_ftn13">[13]</a> Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, «Οι Δεσποτικές Εορτές», έκδοση Α’ 1995, σελ. 206.<br />
<a href="https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/kyriaki-ton-vaion-osanna-en-tis-ypsistis-evlogimenos-o-erchomenos-en-on%e1%bd%b9mati-kyr%e1%bd%b7ou/#_ftnref14" name="_ftn14">[14]</a>
Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη
λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας, έκδοση Ακρίτας,
1990.<br />
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-52304139644409703942019-04-20T21:34:00.001+03:002019-04-20T21:34:15.709+03:00Το Σάββατο του Λαζάρου αποκαλύπτει τον Εχθρό, το Θάνατο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="post-excerpt">
<b> </b><img alt="Σχετική εικόνα" class="irc_mi" data-iml="1555785239304" height="353" src="https://www.ekklisiaonline.gr/wp-content/uploads/2019/04/anastasi_toy_lazarou_gia_anoigma.jpg" style="margin-top: 0px;" width="603" /><br />
<br />
<b>ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ: </b>Το Σάββατο του Λαζάρου,
από λειτουργικής πλευράς, είναι τα προεόρτια της Κυριακής των Βαΐων –
της Εισόδου του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα. Και οι δύο αυτές γιορτές
έχουν ένα κοινό θέμα: το θρίαμβο και τη νίκη.<br />
</div>
<div class="st-format-standard-holder">
</div>
<div id="post-before">
</div>
Το Σάββατο του Λαζάρου αποκαλύπτει τον Εχθρό, δηλαδή το Θάνατο ·
η Κυριακή των Βαΐων προαναγγέλλει το νόημα της νίκης ως θρίαμβο της
Βασιλείας του Θεού και ως αποδοχή από τον κόσμο του μόνου Βασιλέως , του
Ιησού Χριστού.<br />
Σε όλη τη διάρκεια της επί γης ζωής του Ιησού Χριστού, η σεμνή είσοδός Του στην Αγία Πόλη ήταν το μόνο ορατό σημείο θριάμβου.<br />
Μέχρι αυτή τη μέρα ο Ιησούς έδειχνε επίμονη άρνηση σε κάθε περίπτωση θριάμβου και δόξας Του.<br />
Έξι μέρες όμως πριν το Πάσχα, όχι μόνο δέχτηκε να δοξαστεί, αλλά ο ίδιος προκάλεσε και οργάνωσε αυτή τη δόξα.<br />
Κάνοντας αυτό που προανήγγειλε ο προφήτης Ζαχαρίας: «ιδού ο Βασιλεύς
σου έρχεται σοι… πραύς και επιβεβηπώς επί υποζύγιον και πώλον νέον»
(Ζαχ. 9, 9), φανέρωσε ότι ήθελε να επιδοκιμαστεί και να αναγνωριστεί ως
Μεσσίας, Βασιλέας και Λυτρωτής του Ισραήλ.<br />
<h2>
Σάββατο του Λαζάρου-ευαγγελικές περικοπές</h2>
Οι Ευαγγελικές περικοπές τονίζουν όλα αυτά τα μεσσιανικά στοιχεία,
δηλαδή τους κλάδους των βαΐων και τα Ωσαννά, τις επευφημίες για τον
Ιησού Χριστό ότι είναι ο Υιός του Δαυίδ και Βασιλέας του Ισραήλ.<br />
Η ιστορία του Ισραήλ τώρα ολοκληρώνεται, φτάνει στο τέλος της, αυτό
εξ άλλου είναι και το νόημα αυτού του γεγονότος, της αγγελίας της
Βασιλείας του Θεού.<br />
Για την εκπλήρωση του σκοπού αυτής της ιστορίας έπρεπε να αναγγελθεί
και να προετοιμαστεί η Βασιλεία του Θεού, η έλευση του Μεσσία.<br />
Και τώρα εκπληρώθηκε, γιατί ο Βασιλέας εισέρχεται στην Αγία Πόλη Του
και όλες οι προφητείες και o ι προσδοκίες βρίσκουν την εκπλήρωση τους
στο Πρόσωπο Του. Ο Χριστός εγκαθιστά τη Βασιλεία Του επί της γης.<br />
Την Κυριακή των Βαΐων θυμόμαστε και τιμάμε αυτό το μέγιστο γεγονός.
Κρατώντας κλάδους βαΐων ταυτιζόμαστε με το λαό της Ιερουσαλήμ .<br />
Μαζί τους χαιρετίζουμε τον ταπεινό Κύριο και Βασιλέα ψέλνοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».<br />
Άραγε ποιο είναι το αληθινό νόημα όλων αυτών σήμερα για μας;<br />
<h2>
Πρώτα-πρώτα είναι η ομολογία μας ότι ο Χριστός είναι ο Βασιλέας και Κύριός μας</h2>
Πολύ συχνά, στην καθημερινή ζωή μας, ξεχνάμε ότι η Βασιλεία του Θεού
έχει ήδη εγκατασταθεί στη γη και ότι την ημέρα της βαπτίσεώς μας γίναμε
πολίτες αυτής της Βασιλείας και υποσχεθήκαμε η αφοσίωση και η πίστη μας
σ’ αυτή να είναι πάνω από κάθε άλλη πίστη μας.<br />
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός για λίγες ώρες ήταν πραγματικά ο
Βασιλέας πάνω στη γη, σ’ αυτό τον κόσμο το δικό μας – για λίγες μόνο
ώρες και σε μια συγκεκριμένη πόλη.<br />
Αλλά, όπως στο πρόσωπο του Λαζάρου αναγνωρίσαμε την εικόνα του
καθενός από μας, του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, έτσι και σ’ αυτή την πόλη
(την Ιερουσαλήμ) αναγνωρίζουμε το μυστηριακό κέντρο όλου του κόσμου και
γενικά ολόκληρης της δημιουργίας.<br />
Γιατί ακριβώς αυτό είναι το βιβλικό νόημα της πόλης Ιερουσαλήμ, είναι
δηλαδή το εστιακό σημείο όλης της ιστορίας της σωτηρίας και του
λυτρωμού, είναι η Αγία Πόλη της έλευσης του θεού στη γη.<br />
Έτσι λοιπόν η Βασιλεία που εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ είναι μια
παγκόσμια Βασιλεία που αγκαλιάζει καθολικά τον άνθρωπο και όλη τη
δημιουργία…<br />
Για λίγες ώρες – όμως αυτές οι ώρες ήταν πολύ αποφασιστικός χρόνος –
φάνηκε επί της γης η τελική «ώρα του Ιησού», η ώρα της εκπλήρωσης από
τον Θεό όλων των υποσχέσεων Του, όλων των αποφάσεων Του.<br />
<h2>
Ανάσταση του Λαζάρου</h2>
Έφτασε στο τέλος όλη η προπαρασκευαστική πορεία που είχε αποκαλυφθεί
στην Αγία Γραφή · ήρθε το τέλος όλων όσων ο Θεός έκανε για τον άνθρωπο.<br />
Έτσι αυτή η σύντομη ώρα του επί γης θριάμβου του Χριστού αποκτάει ένα αιώνιο νόημα.<br />
Εισάγει την πραγματικότητα της θείας Βασιλείας στο δικό μας χρόνο, στις δικές μας ώρες.<br />
Αυτή η Βασιλεία δίνει το νόημα στο χρόνο και γίνεται ο απώτερος, ο αιώνιος σκοπός του.<br />
Η Βασιλεία του Θεού αποκαλύφθηκε στον κόσμο τούτο και αυτή την ώρα · η
παρουσία της κρίνει και μεταμορφώνει την ανθρώπινη ιστορία.<br />
Όταν, σε κάποια στιγμή της ακολουθίας, την Κυριακή των Βαΐων
παίρνουμε από τον ιερέα έναν κλάδο βαΐων, ανανεώνουμε τον όρκο στον
Βασιλέα μας, ομολογούμε ότι η Βασιλεία Του δίνει τελικό νόημα και
περιεχόμενο στη ζωή μας.<br />
Ομολογούμε ότι το καθετί στη ζωή μας και στον κόσμο ανήκει στον
Χριστό και τίποτε δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τον μοναδικό, αληθινό
Κτήτορά του, γιατί δεν υπάρχει περιοχή της ζωής όπου Εκείνος δεν
κυβερνά, δεν σώζει, δεν λυτρώνει.<br />
Διακηρύττουμε την παγκόσμια, την καθολική ευθύνη της Εκκλησίας για
την ανθρώπινη ιστορία και επιβεβαιώνουμε την παγκόσμια αποστολή της.<br />
Ξέρουμε, βέβαια, ότι ο Βασιλέας τον οποίο οι Ιουδαίοι ζητωκραύγαζαν
τότε και τον οποίο εμείς σήμερα επιδοκιμάζουμε, βρίσκεται στο δρόμο προς
το Γολγοθά, προς το Σταυρό και τον τάφο.<br />
<div id="post-before" style="margin-bottom: 2.5rem; margin-top: 2rem;">
</div>
<h2>
Ξέρουμε, επίσης, πως αυτός ο σύντομος θρίαμβος δεν είναι παρά ο πρόλογος της θυσίας Του</h2>
Τα κλαδιά στα χέρια μας επιβεβαιώνουν την ετοιμότητα μας και τη
διάθεση μας να Τον ακολουθήσουμε σ’ αυτό το δρόμο της θυσίας, και ότι
αποδεχόμαστε τη θυσία και την αυταπάρνηση σαν τη μόνη βασιλική οδό προς
τη θεία Βασιλεία.<br />
Τελικά αυτοί οι κλάδοι και η όλη γιορτή φανερώνουν την πίστη μας στην τελική νίκη του Χριστού.<br />
Η Βασιλεία του Θεού όμως είναι ακόμα κρυμμένη, ο κόσμος την αγνοεί
και ζει σήμερα σαν να μην έχουν συμβεί όλα αυτά τα συγκλονιστικά
γεγονότα.<br />
Σνα μην έχει πεθάνει ατό Σταυρό και να μην έχει αναστηθεί ο Θεάνθρωπος.<br />
Εμείς όμως οι χριστιανοί πιστεύουμε στην ερχόμενη Βασιλεία στην όποια
ο Θεός είναι «ο τα πάντα πληρών» και ο Χριστός είναι ο μόνος Βασιλέας.<br />
<h2>
<strong><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/tag/%cf%83%ce%ac%ce%b2%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%b1%ce%b6%ce%ac%cf%81%ce%bf%cf%85/">Σάββατο του Λαζάρου</a></strong></h2>
Στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας θυμόμαστε τα γεγονότα του παρελθόντος.<br />
Αλλά όλο το νόημα και η δύναμη της Θείας Λειτουργίας βρίσκεται στο
γεγονός ότι μετατρέπει την ανάμνηση σε παρόν, σε παρούσα πραγματικότητα.<br />
Την Κυριακή των Βαΐων αυτή η πραγματικότητα είναι η συμμετοχή μας στα
γεγονότα, η ανταπόκριση μας σ’ αυτά, η ίδια η Βασιλεία του θεού. Ο
Χριστός δεν μπαίνει πια στα Ιεροσόλυμα θριαμβευτής.<br />
Το έκανε μια φορά και για πάντα. Και δεν χρειάζεται πια «σύμβολα»,
γιατί δεν πέθανε στο Σταυρό για να μπορούμε εμείς αιώνια να
«συμβολίζουμε» τη ζωή Του.<br />
Αλλά ζητάει από μας μια πραγματική, ειλικρινή αποδοχή της Βασιλείας που μας έφερε…<br />
Αν δεν είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε την ιερή υπόσχεση που δώσαμε με
το βάπτισμα μας και που ανανεώνουμε κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων, αν
δεν επιμένουμε να κάνουμε τη Βασιλεία του θεού κανόνα όλης της ζωής
μας, μάταια γιορτάζουμε τούτη τη γιορτή και οι κλάδοι των βαΐων που
παίρνουμε από την Εκκλησία για το σπίτι μας δεν έχουν κανένα νόημα,
είναι άχρηστοι.<br />
π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-44335092704614968662019-03-12T08:54:00.003+02:002019-03-12T08:54:35.340+02:00Χαιρετισμοί της Παναγίας 2019: Ολόκληρος ο Ακάθιστος Υμνος <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="entry-title post-title">
<div style="text-align: center;">
<img alt="ΣÏεÏική εικÏνα" height="360" src="https://poimin.gr/wp-content/uploads/2015/03/%CE%A7%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95-%CE%93%CE%95%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%91-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%91.jpg?w=640" width="640" /></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ Κοντάκιον. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ήχος πλ. δ’. Το προσταχθέν μυστικώς
λαβών εν γνώσει, εν τη σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο ασώματος λέγων
τη Απειρογάμω• ο κλίνας εν καταβάσει τους ουρανούς, χωρειται αναλλοιώτως
όλος εν σοι• Ον και βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν,
εξίσταμαι κραυγάζων σοι• Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έτερον. Ήχος ο αυτός.</span><br />
<span style="font-size: large;">Τη υπερμάχώ στρατηγώ τα νικητήρια,<br />
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,<br />
αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε•<br />
αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,<br />
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,<br />
ίνα κράζω σοι•</span><br />
<span style="font-size: large;">Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">ΟΙ ΟΙΚΟΙ<br />
[Ακροστιχίς: κατ’ αλφάβητον]
</span><br />
<span style="font-size: large;">Άγγελος πρωτοστάτης,<br />
ουρανόθεν επέμφθη,<br />
ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε•<br />
και συν τη ασωμάτω φωνή,<br />
σωματούμενόν σε θεωρών, Κύριε,<br />
εξίστατο και ίστατο,<br />
κραυγάζων προς Αυτήν τοιαύτα•<br />
Χαίρε, δ’ ης η χαρά εκλάμψει,<br />
χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.<br />
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις,<br />
χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.<br />
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον αθρωπίνοις λογισμοίς,<br />
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς.<br />
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,<br />
χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.<br />
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον,<br />
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.<br />
Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις,<br />
χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Βλέπουσα η Αγία,<br />
εαυτήν εν αγνεία,<br />
φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως•<br />
το παράδοξόν σου της φωνής,<br />
δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται•<br />
ασπόρου γαρ συλλήψεως,<br />
την κύησιν πως λέγεις κράζων•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Γνώσιν άγνωστον γνώναι,<br />
η Παρθένος ζητούσα,<br />
εβόησε προς τον λειτουργούντα•<br />
εκ λαγόνων αγνών,<br />
υίον πως έσται τεχθήναι δυνατόν;<br />
λέξον μοι.<br />
Προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω,<br />
πλην κραυγάζων ούτω•<br />
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις,<br />
χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.<br />
Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον,<br />
χαίρε, των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον.<br />
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ης κατέβη ο Θεός,<br />
χαίρε, γέφυρα μετάγουσα από γης προς ουρανόν.<br />
Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα,<br />
χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.<br />
Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα,<br />
χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.<br />
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν,<br />
Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.<br />
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Δύναμις του Υψίστου,<br />
επεσκίασε τότε,<br />
προς σύλληψιν τη Απειρογάμω•<br />
και την εύκαρπον ταύτης νηδύν,<br />
ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι,<br />
τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,<br />
εν τω ψάλλειν ούτως•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Έχουσα θεοδόχον,<br />
η Παρθένος την μήτραν,<br />
ανέδραμε προς την Ελισάβετ.<br />
Το δε βρέφος εκείνης ευθύς επιγνόν,<br />
τον ταύτης ασπασμόν έχαιρε,<br />
και άλμασιν ως άσμασιν,<br />
εβόα προς την Θεοτόκον•<br />
Χαίρε, βλαστού αμάραντου κλήμα,<br />
χαίρε, καρπού ακήρατου κτήμα.<br />
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον,<br />
χαίρε, φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα,<br />
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών,<br />
χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.<br />
Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις,<br />
χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.<br />
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα,<br />
χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.<br />
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία,<br />
χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ζάλην ένδοθεν έχων,<br />
λογισμών αμφιβόλων,<br />
ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη•<br />
προς την άγαμόν σε θεωρών,<br />
και κλεψίγαμον υπονοών Άμεμπτε•<br />
μαθών δε σου την σύλληψιν,<br />
εκ Πνεύματος Αγίου,<br />
έφη•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ήκουσαν oι ποιμένες,<br />
των Αγγέλων υμνούντων,<br />
την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν•<br />
και δραμόντες ως προς ποιμένα,<br />
θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον,<br />
εν γαστρί της Μαρίας βοσκηθέντα,<br />
ην υμνούντες είπον•<br />
Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος Μήτερ,<br />
χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.<br />
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον,<br />
χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.<br />
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη,<br />
χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.<br />
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα,<br />
χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.<br />
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα,<br />
χαίρε, λαμπρόν της Χάριτος γνώρισμα.<br />
Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο Άδης,<br />
χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Θεοδρόμον αστέρα,<br />
θεωρήσαντες Μάγοι,<br />
τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη•<br />
και ως λύχνον κρατούντες αυτόν,<br />
δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν Άνακτα,<br />
και φθάσαντες τον άφθαστον,<br />
εχάρησαν αυτώ βοώντες•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ίδον παίδες Χαλδαίων,<br />
εν χερσί της Παρθένου,<br />
τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους•<br />
και Δεσπότην νοούντες αυτόν,<br />
ει και δούλου μορφήν έλαβεν,<br />
έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι,<br />
και βοήσαι τη Ευλογημένη•<br />
Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ,<br />
χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.<br />
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα,<br />
χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.<br />
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής,<br />
χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.<br />
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,<br />
χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.<br />
Χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα,<br />
χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.<br />
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης,<br />
χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κήρυκες θεοφόροι,<br />
γεγονότες οι Μάγοι,<br />
υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα,<br />
εκτελέσαντές σου τον χρησμόν,<br />
και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν,<br />
αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη,<br />
μη ειδότα ψάλλειν•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Λάμψας εν τη Αιγύπτω,<br />
φωτισμόν αληθείας εδίωξας,<br />
του ψεύδους το σκότος•<br />
τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ,<br />
μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν,<br />
οι τούτων δε ρυσθέντες,<br />
εβόων προς την Θεοτόκον•<br />
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων,<br />
χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.<br />
Χαίρε, την απάτης την πλάνην πατήσασα,<br />
χαίρε, των ειδώλων την δόξαν ελεγξασα.<br />
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν,<br />
χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.<br />
Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει,<br />
χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.<br />
Χαίρε, τροφή του μάνα διάδοχε,<br />
χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.<br />
Χαίρε, η γη της επαγγελίας,<br />
χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Μέλλοντος Συμεώνος,<br />
του παρόντος αιώνος,<br />
μεθίστασθαι του απατεώνος,<br />
επεδόθης ως βρέφος αυτώ,<br />
αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος•<br />
διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν,<br />
κράζων•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Νέαν έδειξε κτίσιν,<br />
εμφανίσας ο Κτίστης,<br />
ημίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις•<br />
εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός,<br />
και φυλάξας ταύτην,<br />
ώσπερ ην άφθορον,<br />
ίνα το θαύμα βλέποντες,<br />
υμνήσωμεν αυτήν βοώντες•<br />
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας,<br />
χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.<br />
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα,<br />
χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.<br />
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί,<br />
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπονται πολλοί.<br />
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις,<br />
χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.<br />
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις,<br />
χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.<br />
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας,<br />
χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικώσα.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ξένον τόκον ιδόντες,<br />
ξενωθώμεν του κόσμου, τον νούν εις ουρανόν μεταθέντες•<br />
διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός,<br />
επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος•<br />
βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος,<br />
τους αυτώ βοώντας•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Όλως ην εν τοις κάτω,<br />
και των άνω ουδόλως απήν,<br />
ο απερίγραπτος Λόγος•<br />
συγκατάβασις γαρ θεική,<br />
ου μετάβασις τοπική γέγονε,<br />
και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου,<br />
ακουούσης ταύτα•<br />
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα,<br />
χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.<br />
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα,<br />
χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα.<br />
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ,<br />
χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ.<br />
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα,<br />
χαίρε, η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα.<br />
Χαίρε, δι’ ης ελύθη παράβασις,<br />
χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη παράδεισος.<br />
Χαίρε, η κλείς της Χριστού βασιλείας,<br />
χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Πάσα φύσις Αγγέλων,<br />
κατεπλάγη το μέγα,<br />
της σης ενανθρωπήσεως έργον•<br />
τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν,<br />
εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον,<br />
ημίν μεν συνδιάγοντα,<br />
ακούοντα δε παρά πάντων ούτως•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ρήτορας πολυφθόγγους,<br />
ως ιχθύας αφώνους,<br />
ορώμεν επί σοι Θεοτόκε•<br />
απορούσι γαρ λέγειν,<br />
το πως και Παρθένος μένεις,<br />
και τεκείν ίσχυσας•<br />
ημείς δε το μυστήριο ν θαυμάζοντες,<br />
πιστώς βοώμεν•<br />
Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον,<br />
χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.<br />
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,<br />
χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.<br />
Χαίρε, ότί εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί,<br />
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.<br />
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα,<br />
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.<br />
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα,<br />
χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.<br />
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι,<br />
χαίρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Σώσαι θέλων τον κόσμον,<br />
ο των όλων κοσμήτωρ,<br />
προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε•<br />
και ποιμήν υπάρχων ως Θεός,<br />
δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος•<br />
ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας,<br />
ως Θεός ακούει•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Τείχος ει των παρθένων,<br />
Θεοτόκε Παρθένε,<br />
και πάντων των εις σε προστρεχόντων.<br />
Ο γαρ του ουρανού και της γης,<br />
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Άχραντε,<br />
οικήσας εν τη μήτρα σου,<br />
και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας•<br />
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας,<br />
χαίρε, η πύλη της σωτήριας.<br />
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως,<br />
χαίρε, χορηγέ θεικής αγαθότητος.<br />
Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς,<br />
χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νούν.<br />
Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα,<br />
χαίρε, η τον σπορέα της αγνείας τεκούσα.<br />
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως,<br />
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.<br />
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων,<br />
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<div id="post-before" style="margin-bottom: 2.5rem; margin-top: 2rem;">
</div>
<span style="font-size: large;">Ύμνος άπας ηττάται,<br />
συνεκτείνεσθαι σπεύδων,<br />
τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου•<br />
ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς,<br />
αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε,<br />
ουδέν τελούμεν άξιον,<br />
ων δέδωκας ημίν τοις σοι βοώσιν•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Φωτοδόχον λαμπάδα,<br />
τοις εν σκότει φανείσαν,<br />
ορώμεν την αγίαν Παρθένον•<br />
το γαρ άυλον άπτουσα φως,<br />
οδηγεί προς γνώσιν θεικήν άπαντας,<br />
αυγή τον νούν φωτίζουσα,<br />
κραυγή δε τιμωμένη ταύτα•<br />
Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου,<br />
χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.<br />
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα,<br />
χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.<br />
Χαίρε, ότι τον πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν,<br />
Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.<br />
Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον,<br />
χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.<br />
Χαίρε, λουτήρ έκπλυνων συνείδησιν,<br />
χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.<br />
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας,<br />
χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Χάριν δούναι θελήσας,<br />
οφλημάτων αρχαίων,<br />
ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων,<br />
επεδήμησε δι’εαυτού,<br />
προς τους αποδήμους της αυτού Χάριτος•<br />
και σχίσας το χειρόγραφον,<br />
ακούει παρά πάντων ούτως•<br />
Αλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ψάλλοντές σου τὸν τόκον,<br />
ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,<br />
ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.<br />
Ἐν τῇ σῇ γὰρ οὶκήσας γαστρί,<br />
ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος,<br />
ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας•<br />
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,<br />
χαῖρε, Ἁγία ἁγίων μείζων.<br />
Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,<br />
χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.<br />
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,<br />
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.<br />
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,<br />
χαῖρε, τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.<br />
Χαῖρε, δι’ ἧς ἐγείρονται τρόπαια,<br />
χαῖρε, δι’ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.<br />
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,<br />
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.<br />
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ὦ πανύμνητε Μῆτερ,<br />
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων,<br />
ἁγιώτατον Λόγον•<br />
δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,<br />
ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,<br />
καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,<br />
τοὺς σοὶ βοῶντας•<br />
Ἀλληλούια.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ</span><br />
<span style="font-size: large;">Τη υπερμάχώ στρατηγώ τα νικητήρια,<br />
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,<br />
αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε,<br />
αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,<br />
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,<br />
ίνα κράζω σοι,</span><br />
<strong><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/tag/%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af/"><span style="font-size: large;">Χαιρετισμοί</span></a></strong><br />
<span style="font-size: large;">Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Σ’ Εσένα Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό,<br />
μ’ ευγνωμοσύνη η Πόλη σου αποδίδει τη νίκη.<br />
Και σου αναπέμπει θερμές ευχαριστίες,<br />
επειδή (με τη δική σου επέμβαση)<br />
λυτρωθήκαμε απ’ τις συμφορές.<br />
Εσύ όμως που η δύναμή σου είναι ακατανίκητη,<br />
ελευθέρωσε κι εμένα από κάθε είδους κινδύνους,<br />
για να σου αναφωνώ:<br />
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.</span></h1>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-45776271905714364082019-03-12T08:50:00.000+02:002019-03-12T08:50:01.801+02:00Α ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: Στις 15 Μαρτίου 2019 είναι οι Α Χαιρετισμοί. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± ΠΧÎÎΡÎΤÎΣÎÎÎ" src="http://www.pigizois.net/galery/xeretismoi%20theotikou/aroura.jpg" /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Οι Χαιρετισμοί, ή αλλιώς και Ακάθιστος Ύμνος είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές. Οι Χαιρετισμοί εμπερικλείουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι” αυτό τον αγώνα. <br />
<br />
<br />
<br />
Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο, έχει μουσική και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο». <br />
<br />
Έχει 24 στροφές «οίκους», οι οποίοι αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου. <br />
<br />
Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά. <br />
<br />
Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι, εξ’ ου και το όνομά του. Τότε, μάλλον, γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ». <br />
<br />
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. <br />
<br />
Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια, λέγονται «4 στάσεις» και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο. <br />
<br />
Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. <br />
<br />
Πριν απ” αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται «κανόνας των Χαιρετισμών» (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος.<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Χαιρετισμοί και προσευχή </span></b><br />
<br />
Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. <br />
<br />
Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ έξω. <br />
<br />
Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησίας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές). <br />
<br />
Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε. Και φυσικά, όταν διαβάζουμε μια προσευχή από βιβλίο (π.χ. τους Χαιρετισμούς ή ένα παρακλητικό κανόνα), ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να πούμε στην Παναγία, στο Θεό ή σε έναν άγιο – κι εκείνος επίσης το ξέρει (ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε να του πούμε, εκείνος ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά μας και, καθώς στρεφόμαστε προς αυτόν πνευματικά μέσω της προσευχής που διαβάζουμε, είναι σα να του το λέμε).<br />
<br />
<a href="http://ekklisiaonline.gr/" target="_blank">πηγη</a></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-62098794195408840832019-03-01T23:16:00.002+02:002019-03-01T23:16:47.510+02:00Ψυχοσάββατο αύριο να μην ξεχάσω…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPDcjEh9XdKG6IGdR4m-xHdzW_CKnHIT5P0ey_1x-xrc3HqO2UOhgiTAPWBqOxRnWA-DpED3IOYXGvdhEjA_8mk_1AjvNs_iy3Oy89jXVFKxJ2ff8TBNy4nUfGB6zBapwFhE1DN4jRgCE/s1600/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Ψυχοσάββατο" border="0" class="irc_mi" data-iml="1551474929916" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPDcjEh9XdKG6IGdR4m-xHdzW_CKnHIT5P0ey_1x-xrc3HqO2UOhgiTAPWBqOxRnWA-DpED3IOYXGvdhEjA_8mk_1AjvNs_iy3Oy89jXVFKxJ2ff8TBNy4nUfGB6zBapwFhE1DN4jRgCE/s1600/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF+2.jpg" style="margin-top: 0px;" width="471" /></a>Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος
είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι
μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε.<br />
<strong>Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση</strong>. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε.<br />
Πάμε
στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον
κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το
χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους.<br />
Έτσι
δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’
αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών,
αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων,
προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει…<br />
Κι όμως. Στο
ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι
θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή,
πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο,
αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι
αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται.<br />
<strong>Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο</strong>.
Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι
όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν
από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε.<br />
Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν.<br />
Κοντά
στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και
αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας
και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε
από τις κρύπτες του θανάτου.<br />
<strong>Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή</strong>.
Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με
το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και
των Αγίων Του.<br />
<br />
Η
Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του
Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να
περιμένουμε.<br />
<a href="https://www.laosnews.gr/uploads/media/w817/psyxosavvato1496819140.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Ψυχοσάββατο" border="0" class="irc_mi" data-iml="1551474979622" height="353" src="https://www.laosnews.gr/uploads/media/w817/psyxosavvato1496819140.jpg" style="margin-top: 0px;" width="470" /></a>Προγευόμαστε
αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την
Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν
της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων
και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν
τω Χριστώ. <strong>Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας</strong>.
Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα
του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του
«Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους
οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι
κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.<br />
Ας βρεθούμε το απόγευμα της
Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας.
Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο.<strong> Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα</strong>,
ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα
του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η
προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να
καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε
στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και
πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας
οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.
Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου,
εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να
συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-31745888695941706592019-03-01T23:06:00.001+02:002019-03-01T23:06:16.461+02:00Το γνωρίζατε; Γιατί μας φανερώνει πράγματα ο Άγιος Φανούριος;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://eirhinika.files.wordpress.com/2018/08/ceacceb3ceb9cebfcf82-cf86ceb1cebdcebfcf8dcf81ceb9cebfcf82.jpg?w=760" imageanchor="1"> <img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για agios fanourios" border="0" class="irc_mi" data-iml="1551474317951" height="353" src="https://eirhinika.files.wordpress.com/2018/08/ceacceb3ceb9cebfcf82-cf86ceb1cebdcebfcf8dcf81ceb9cebfcf82.jpg?w=760" style="margin-top: 0px;" width="268" /></a><br />
<br />
<span id="more-6067"></span><br />
Το γνωρίζατε; Γιατί μας φανερώνει πράγματα ο Άγιος Φανούριος;<br />
27 Αυγούστου, του Αγίου Φανουρίου και πρέπει να φτιάξουμε μία φανουρόπιτα.<br />
<div class="code-block code-block-4" style="clear: both; display: block; margin: 8px auto; text-align: center;">
</div>
Πώς έγινε όμως αυτή η σύνδεση του Αγίου με τα χαμένα αντικείμενα;<br />
Η πίτα του Αγίου Φανουρίου είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται
στην μνήμη του Αγίου (27/08) και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.<br />
Συνήθως η Φανουρόπιτα παρασκευάζεται με επτά ή εννιά υλικά!<br />
Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των
πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με
την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν
νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο. Άλλωστε αν
επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν
αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο
και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει.<br />
“Ο νεοφανής Άγιος Φανούριος είναι, στη λαϊκή μας παράδοση, μέγας
ευρετής απωλεσθέντων αντικειμένων. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα δημιoύργησε
το ιδιότυπο λατρευτικό υπόβαθρο της προσφοράς κατά την ημέρα της εορτής
του (27 Αυγούστου) εθιμικών άρτων και γλυκισμάτων, τα οποία, αφού
ευλογηθούν από τον ιερέα, μοιράζονται στους παρευρισκομένους.<br />
<div class="code-block code-block-5" style="clear: both; margin: 8px 0;">
</div>
Ο Φανούριος φανερώνει! Η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται ότι
ξεκινά από τη Ρόδο, όπου κατά την παράδοση βρέθηκε η εικόνα του, όταν
έσκαβαν σε ερείπια παλαιού ναού έξω από τα τείχη της πόλης. Ο
Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος (1355-1369) διάβασε την επιγραφή “Άγιος
Φανούριος”.Παρίστανε ένα νέο ντυμένο με στρατιωτική ενδυμασία, που
κρατούσε σταυρό με λαμπάδα και ήταν πλαισιωμένος από 12 σκηνές του
μαρτυρίου του. Ο Μητροπολίτης καθιέρωσε ημερομηνία εορτής του Αγίου την
ημέρα εύρεσής του.<br />
Από τη Ρόδο η λατρεία του εξαπλώθηκε στα κοντινά νησιά και κυρίως
στην Κρήτη, όπου υπάρχουν σήμερα τρία σπουδαία μοναστήρια και δεκάδες
ναοί στα οποία τιμάται .<br />
Στην προσφορά άρτων και γλυκισμάτων προς τον Άγιο Φανούριο και πιο
συγκεκριμένα η Φανουρόπιτα, παρασκευάζεται “για να συγχωρέσει ο Θεός την
μάνα του Αγίου” .Η παράδοση που σχηματίστηκε, στην άγνωστη βιογραφία
του είναι ότι: η Μητέρα του ήταν αμαρτωλή . Ήταν λέει η παράδοση σκληρή,
άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν πολύ σκληρά
και απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην
κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον
άφησε.!<br />
Τότε ο Άγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη: Να μην πηγαίνουνε πράμα
γι’αυτόν, μόνο για τη μάνα του για να λένε να την συγχωρέσει ο Θεός…”<br />
<div class="code-block code-block-6" style="clear: both; margin: 8px 0;">
</div>
Οι παραλλαγές της παράδοσης για την αμαρτωλή μητέρα του Αγίου
Φανουρίου που ακούγονται σ’όλη την Ελλάδα είναι δεκάδες. Ακόμη και ως
ειδωλολάτρης που δεν ασπάστηκε το Χριστιανισμό αναφέρεται. Ο Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης σημειώνει στο διήγημά του “Γουτού Γουπατού” – χωρίς να
αναφέρει τίποτα περισσότερο : “Όσοι επικαλούνται τον Άγιο Φανούριον
οφείλουν να λέγουν: Θεός σχωρέσ’ τη μητέρα του Αγίου Φανουρίου. Θεός
σχωρέσ’ την.” (Νίκος & Μαρία Ψιλάκη, “Το ψωμί των Ελλήνων και τα
γλυκίσματα της λαϊκής μας παράδοσης”)<br />
“Τον Άγιο Φανούριο έκανε αρκετά δημοφιλή η παρήχηση του ονόματός του
προς το φαίνω, φανερώνω. Είναι ο Άγιος που φανερώνει τα χαμένα ζώα ή
πράγματα κ.α. Εννοείται ότι το αίτημα συνοδεύεται και με ορισμένα
τάματα. Π.χ. οι άνθρωποι όταν έχουν πράγμα χαμένο τάζουν: Άγιε μου
Φανούριε, φανέρωσέ μου το… και θα σου κάνω μια Φανουρόπιτα για την ψυχή
της μάνα σου! Ύστερα βρίσκουν αυτό που έχασαν . Τότε κάνουν μια
Φανουρόπιτα και τη μοιράζουν στον κόσμο λέγοντας: “Πάρτε να σ’χωρέστε”
(δηλαδή τη μάνα του Αγίου).<br />
“Για τον Άγιο Φανούριο ο λαός μας λέει πολλά. “Είναι ο Άγιος”, λένε
“που φανερώνει τα κλεμμένα ζα και τα χαμένα πράγματα”. Σε άλλους τους
φανερώνει τον καλό δρόμο. “Του φέγγει”, λέει ο λαός για κάποιον που πάει
καλά στην ζωή του. “Του φέγγει ο Άγιος Φανούριος”. Γι’αυτό στις εικόνες
παριστάνεται να κρατάει στο χέρι κερί αναμμένο και να φωτίζει. ”
(Βασίλη Λαμνάτου, “Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού
μας”)<br />
<div class="code-block code-block-10" style="clear: both; margin: 8px 0;">
</div>
“Στην Κύπρο, στην Κρήτη και σε άλλες περιοχές, ο Άγιος μπορεί να
φανερώσει στην κάθε ανύπαντρη κοπέλα το μέλλοντα σύζυγό της! “Οι
ανύπαντρες κοπέλες που θέλουν να παντρευτούν ετοιμάζουν φανουρόπιτα για
να φανερωθεί ο υποψήφιος γαμπρός”.<br />
Στη Σκιάθο “πίτα στον Άγιο τάζουν και οι γυναίκες που τον παρακάλεσαν να τους φανερώσει το γαμπρό που θα κάμουν στην κόρη τους”.<br />
Στη Φλώρινα, η φανουρόπιτα (που την πάνε οι ελεύθερες κοπέλες στην
εκκλησιά) χρησιμοποιείται ως μέσον με ένα κομμάτι που βάζουν κάτω απ’το
προσκέφαλο για να τις φανερώσει ο Άγιος στον ύπνο τους το μέλλοντα
σύζυγο.<br />
ΠΗΓΗ:orthodoxa-nea.eu<br />
<span id="more-6067"></span><br />
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-9445402681369166182019-02-24T07:59:00.002+02:002019-02-24T07:59:42.097+02:0024/2/2019.ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ.(Λουκ. ιε´ 11-32) ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span id="goog_535408527"></span><span id="goog_535408528"></span><br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-XKPFxMD58A4/XHIypYSsz2I/AAAAAAAAHbQ/9fI0tHBe0XIxyIDq-sxDkH-IdzUdlYfmwCK4BGAYYCw/s1600/53087092_2519692524726194_9163875551415369728_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-XKPFxMD58A4/XHIypYSsz2I/AAAAAAAAHbQ/9fI0tHBe0XIxyIDq-sxDkH-IdzUdlYfmwCK4BGAYYCw/s400/53087092_2519692524726194_9163875551415369728_n.jpg" /></a>Εἶπε ὁ Κύριος τήν παραβολή· κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. ῾Ο
μικρότερος ἀπ’ αὐτοὺς εἶπε στὸν πατέρα του· “πατέρα, δῶσε μου τὸ μερίδιο
τῆς περιουσίας ποὺ μοῦ ἀναλογεῖ”· κι ἐκεῖνος τοὺς μοίρασε τὴν
περιουσία. ῞Υστερα ἀπὸ λίγες μέρες ὁ μικρότερος γιὸς τὰ μάζεψε ὅλα κι
ἔφυγε σὲ χώρα μακρινή. ᾿Εκεῖ σκόρπισε τὴν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη
ζωή. ῞Οταν τὰ ξόδεψε ὅλα, ἔτυχε νὰ πέ<span class="text_exposed_show">σει
μεγάλη πείνα στὴ χώρα ἐκείνη, καὶ ἄρχισε κι αὐτὸς νὰ στερεῖται. Πῆγε
λοιπόν κι ἔγινε ἐργάτης σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, ὁ
ὁποῖος τὸν ἔστειλε στὰ χωράφια του νὰ βόσκει χοίρους. ῎Εφτασε στὸ σημεῖο
νὰ θέλει νὰ χορτάσει μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλὰ
κανένας δὲν τοῦ ἔδινε. Τελικὰ συνῆλθε καὶ εἶπε· “πόσοι ἐργάτες τοῦ
πατέρα μου ἔχουν περίσσιο ψωμί, κι ἐγὼ ἐδῶ πεθαίνω τῆς πείνας! Θὰ σηκωθῶ
καὶ θὰ πάω στὸν πατέρα μου καὶ θὰ τοῦ πῶ· πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ
σ’ ἐσένα· δὲν εἶμαι ἄξιος πιὰ νὰ λέγομαι γιός σου· κάνε με σὰν ἕναν ἀπὸ
τοὺς ἐργάτες σου”. Σηκώθηκε, λοιπόν, καὶ ξεκίνησε νὰ πάει στὸν πατέρα
του.<br /> ᾿Ενῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τὸν εἶδε ὁ πατέρας του, τὸν
σπλαχνίστηκε, ἔτρεξε, τὸν ἀγκάλιασε σφιχτὰ καὶ τὸν καταφιλοῦσε. Τότε ὁ
γιός του τοῦ εἶπε· “πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐσένα καὶ δὲν ἀξίζω
νὰ λέγομαι παιδί σου”. ῾Ο πατέρας ὅμως γύρισε στοὺς δούλους του καὶ
τοὺς διέταξε· “βγάλτε γρήγορα τὴν καλύτερη στολὴ καὶ ντύστε τον· φορέστε
του δαχτυλίδι στὸ χέρι καὶ δῶστε του ὑποδήματα. Φέρτε τὸ σιτευτὸ
μοσχάρι καὶ σφάξτε το νὰ φᾶμε καὶ νὰ εὐφρανθοῦμε, γιατὶ αὐτὸς ὁ γιός μου
ἦταν νεκρὸς καὶ ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”. ῎Ετσι ἄρχισαν νὰ
εὐφραίνονται.<br /> ῾Ο μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στὸ χωράφι· καὶ
καθὼς ἐρχόταν καὶ πλησίαζε στὸ σπίτι, ἄκουσε μουσικὲς καὶ χορούς.
Φώναξε, λοιπόν, ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες καὶ ρώτησε νὰ μάθει τί συμβαίνει.
᾿Εκεῖνος τοῦ εἶπε· “γύρισε ὁ ἀδελφός σου, κι ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τὸ
σιτευτὸ μοσχάρι, γιατὶ τοῦ ἦρθε πίσω γερός”. Αὐτὸς τότε θύμωσε καὶ δὲν
ἤθελε νὰ μπεῖ μέσα. ῾Ο πατέρας του βγῆκε καὶ τὸν παρακαλοῦσε, ἐκεῖνος
ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε· “ἐγὼ τόσα χρόνια σοῦ δουλεύω καὶ ποτὲ δὲν παράκουσα
καμιὰ ἐντολή σου· κι ὅμως σ’ ἐμένα δὲν ἔδωσες ποτὲ ἕνα κατσίκι γιὰ νὰ
εὐφρανθῶ μὲ τοὺς φίλους μου. ῞Οταν ὅμως ἦρθε αὐτὸς ὁ γιός σου, ποὺ
κατασπατάλησε τὴν περιουσία σου μὲ πόρνες, ἔσφαξες γιὰ χάρη του τὸ
σιτευτὸ μοσχάρι”. Κι ὁ πατέρας του τοῦ ἀπάντησε· “παιδί μου, ἐσὺ εἶσαι
πάντοτε μαζί μου κι ὅ,τι εἶναι δικό μου εἶναι καὶ δικό σου. ῎Επρεπε ὅμως
νὰ εὐφρανθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε, γιατὶ ὁ ἀδελφός σου αὐτὸς ἦταν νεκρὸς κι
ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”.</span></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-40638785528608736212019-01-05T21:27:00.001+02:002019-01-05T21:27:43.120+02:00Θεοφάνεια ή Φώτα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="page-header">
<h2 style="text-align: center;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για τα μεσάνυχτα της εορτής των Θεοφανείων ανοίγουν οι ουρανοί και όποιος ευχηθεί κάτι με όλη του την καρδιά, αυτό γίνεται" class="irc_mi" height="353" src="http://www.lesvoskitchen.gr/media/k2/items/cache/c4416d79eef6dd018bcee3cd8b8ba561_XL.jpg" style="margin-top: 0px;" width="514" /></h2>
</div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><strong><span style="color: black; font-family: times new roman,times;">Θεοφάνεια ή Φώτα. Από τις μεγάλες γιορτές του ελληνορθόδοξου εορτολογίου...</span></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> <br /> Χαρούμενα, θριαμβευτικά και ελπιδοφόρα, κλείνουν το Δωδεκαήμερο, που «άνοιξε» την παραμονή των Χριστουγέννων.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η γιορτή αυτή κάλυπτε μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Καθόλη
τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων (Αγιασμού, Θεοφάνια, Αγίου Ιωάννη)
γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά
θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις
νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Κατά
τα Θεοφάνια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται
όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή
των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας. Η αναζήτηση της
καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες
θρησκείες.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Αυτή
τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους. Στις 5
Ιανουαρίου, παραμονή των Θεοφανίων, τα αερικά, τα παγανά, οι καλκάδες,
οι γνωστοί σε όλους μας καλικάντζαροι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον
επάνω κόσμο με την αρχή του Δωδεκαήμερου, εγκαταλείπουν τις εγκόσμιες
αταξίες τους και ξαναγυρίζουν στο αιώνιο έργο τους: Να κόψουν το δέντρο,
που κρατάει τον κόσμο, ώστε να γκρεμιστεί και να χαθεί, για να
εκδικηθούν τους ανθρώπους.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Το
τριήμερο ξεκινά με τον εκκλησιασμό των χριστιανών το πρωί της παραμονής
των Θεοφανείων. Στους Ιερούς ναούς ψάλλεται η ακολουθία των «Μεγάλων
Ωρών» και κατόπιν λαμβάνει χώρα ο «Μεγάλος Αγιασμός» που την ημέρα αυτή
τελείται μέσα στον ναό. Οι πιστοί, αφού πάρουν αγιασμό και αντίδωρο, θα
γυρίσουν στα σπίτια τους. Εκεί, οι νοικοκυρές θα ετοιμάσουν το νηστίσιμο
φαγητό για το μεσημέρι και τα παιδιά θα ξεχυθούν στα σπίτια για να
ψάλουν τα κάλαντα των Θεοφανείων:</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">«Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός,</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Όργανο βαστάει, κερί κρατεί,</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανούς,</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">να μαζέψω ρόδα και λίβανους».</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Τα
έθιμα της ημέρας τελειώνουν αργά το βράδυ και τα μεσάνυχτα πιστεύεται
ότι ανοίγουν οι ουρανοί. Την ώρα εκείνη, λέει η παράδοση, όποιος ευχηθεί
κάτι με όλη του την καρδιά, θα πραγματοποιηθεί.</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Η
μέρα των Θεοφανίων ξεκινά με τον εκκλησιασμό των πιστών. Στους ναούς
ψάλλεται, όπως και την προηγουμένη, η ακολουθία των «Μεγάλων Ωρών».
Ακολούθως, ο Ιερέας και οι πιστοί θα βγουν από τον ναό και θα
κατευθυνθούν στο σημείο, όπου θα γίνει η «κατάδυση του Σταυρού». Το
σημείο αυτό είναι κάποιο λιμάνι, ποτάμι, πηγάδι, δεξαμενή ή απλά μια
εξέδρα στο προαύλιο της εκκλησίας πάνω στην οποία, σε ειδικό σκεύος, θα
γίνει η τελετή. Οι καμπάνες σημαίνουν χαρμόσυνα και ο Ιερέας ρίχνοντας
τον σταυρό στο νερό ψάλλει το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε»</span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;"><br /> </span></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS',sans-serif; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: times new roman,times; font-size: small;">Λευκά
περιστέρια ελευθερώνονται και πετούν στον ουρανό, ενώ, όπου υπάρχει
αυτή η δυνατότητα, πέφτουν στα νερά οι «βουτηχτάδες» για να πιάσουν τον
σταυρό. Το έθιμο ονομάζεται «πιάσιμο του σταυρού» και εκείνος που θα
βρει και θα πιάσει πρώτος τον σταυρό, θεωρείται τυχερός και ευλογημένος.
</span></div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-20338046003773556062019-01-05T15:46:00.003+02:002019-01-05T15:46:46.156+02:00Πώς πίνουμε τον Μεγάλο Αγιασμό και πώς τον φυλάμε στο σπίτι μας; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<br /></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC1HQNxmVIPUh71ZH1EhSNTKY4pD2uimy0xFeCrgfAJL7f5QNGM_rUP-eqK16AStA0W2GB94Cg81CpuPMhi2rEXoSVMvXT5pMelgzep-511WhPBhCG2mJllzUFNaUrfUXVka7TNl7wBXUF/s1600/tromaktiko11792.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC1HQNxmVIPUh71ZH1EhSNTKY4pD2uimy0xFeCrgfAJL7f5QNGM_rUP-eqK16AStA0W2GB94Cg81CpuPMhi2rEXoSVMvXT5pMelgzep-511WhPBhCG2mJllzUFNaUrfUXVka7TNl7wBXUF/s320/tromaktiko11792.jpg" width="320" /></a></div>
Γύρω από το θέμα του Μ. Αγιασμού επικρατεί πολλή σύγχυση στο λαό μας...<br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
Οι χριστιανοί ρωτούν. «Πίνεται ο αγιασμός της παραμονής των
Θεοφανείων; Μπορούμε να έχουμε το Μ. Αγιασμό στο σπίτι μας και να τον
χρησιμοποιούμε;». Πολλοί δίνουν αβασάνιστα μια πρόχειρη απάντηση με
αποτέλεσμα να δημιουργείται η σύγχυση.<br />
<br />
Επειδή με την εορτή των Θεοφανείων τελείται η ακολουθία του Μ. Αγιασμού θα αναφέρουμε λίγα για την έννοια και τη χρήση του.<br />
<br />
Η ακολουθία του αγιασμού των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων είναι μια
παλιά ιερή συνήθεια της Εκκλησίας μας. Ευχές για τον αγιασμό του νερού
βρίσκουμε σε αρχαιότερα κείμενα όπως οι Απ. Διαταγές, Απ. Παράδοση του
Ιππόλυτου και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, Επισκόπου Θμούεως.
Παραδείγματα χρήσεως αγιασμένου νερού βρίσκουμε στη «Φιλόθεο Ιστορία»
και στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του Θεοδώρητου.<br />
<br />
Τα σημερινά Εκκλ. βιβλία (Μηναία – Ευχολόγια) σαν συνθέτη των Ευχών της
ακολουθίας του Μ. ‘Αγιασμού θεωρούν τον άγιο Σωφρόνιο Ιεροσολύμων. Η
πραγματικότητα είναι άλλη. Ο άγιος Σωφρόνιος μπορεί να θεωρηθεί ως
«διακοσμητής της ακολουθίας, προσθέσας εν αρχή αυτής τα εισαγωγικά
τροπάρια». Συνθέτης φαίνεται πιθανότερο να είναι ο Πρόκλος. Τα
χειρόγραφα διασώζουν ότι η βασική ευχή του αγιασμού του νερού, η ευχή
«Μέγας ει, Κύριε…» ανήκει στο Μ. Βασίλειο.<br />
<br />
Η ακολουθία του Μ. Αγιασμού τελείται κατά την σημερινή τάξη δύο φορές,
την παραμονή της εορτής των Θεοφανείων μετά το τέλος της Θ.
Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και την ημέρα των Θεοφανείων. Και στις δύο
περιπτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία με μόνη την διαφορά ότι ο
«πρόλογος της μεγάλης καθαγιαστικής ευχής δηλ. από το «Τριάς
Υπερούσιε…» μέχρι το «συνεχόμενος φόβω εν κατανύξει βοώ σοι» διαβάζεται
μόνο την ημέρα των Θεοφανείων. Ο Αγιασμός, λοιπόν, της παραμονής και
της ημέρας των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος, «μέγας αγιασμός» και
στις δύο περιπτώσεις.<br />
<br />
Γιατί όμως τελείται δύο φορές ο ίδιος μεγάλος αγιασμός;<br />
<br />
Για λόγους πρακτικούς. Για να εξυπηρετούνται οι πιστοί. Η διπλή τέλεση
άρχισε από τον 5ο αιώνα. Στην αρχή ο μεγάλος αγιασμός γινόταν κατά την
παννυχίδα της εορτής των Θεοφανείων αμέσως μετά την ακολουθία του
Όρθρου, σε ανάμνηση του βαπτίσματος του Κυρίου. Μετά την ακολουθία του
Όρθρου οι πιστοί αντλούσαν αγιασμένο νερό, έπιναν και ραντίζονταν και
στη συνέχεια βαπτίζονταν σ’ αυτό οι κατηχούμενοι. Στην ουσία ο μέγας
αγιασμός είναι ευλογία του νερού του βαπτίσματος. Στη λειτουργία της
εορτής που ακολουθούσε μετά τον Όρθρο παρευρίσκονταν και οι νεοφώτιστοι
γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…».<br />
<br />
Ο Πατριάρχης Αντιόχειας Πέτρος Γναφεύς (465 – 475) όρισε να τελείται ο
αγιασμός και κατά την παραμονή των Θεοφανείων «εν τη εσπέρα». Έτσι
ξεχωρίστηκαν οι ακολουθίες του αγιασμού του νερού για το βάπτισμα και
του Μ. Αγιασμού.<br />
<br />
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στη Θ. Λειτουργία της παραμονής των
Θεοφανείων ακούμε τροπάρια του εσπερινού, αφού αυτή γινόταν βράδυ ενώ
σήμερα γίνεται πρωί. Η σημερινή λοιπόν Θ. Λειτουργία και Μεγάλος
Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων έχει τη θέση τις άλλοτε βραδινής
λειτουργίας.<br />
<br />
Πίνεται ο αγιασμός αυτός της παραμονής των Θεοφανείων;<br />
<br />
Και βέβαια πίνεται. Αφού με τον αγιασμό αυτόν ο ιερέας ραντίζει όλους
τους χώρους και τους εξαγιάζει, δεν επιτρέπεται να τον πιούμε;<br />
<br />
Η ίδια η ακολουθία του αγιασμού μας λέει ότι πρέπει να τον πίνουμε. Αν
προσέξουμε καλά τις δεήσεις και τις ευχές της ακολουθίας θα το δούμε σε
πολλά σημεία. Η ακολουθία του αγιασμού προϋποθέτει ότι θα πιουν οι
χριστιανοί τον αγιασμό και ο ιερέας εύχεται να τους αποβεί προς
αγιασμό, προς ευλογία, προς ψυχική και σωματική υγεία. Σε μια ευχή ο
ιερέας εύχεται «Δος πάσι τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε
μεταλαμβάνουσιν, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν».
(Δώσε σε όλους όσους αγγίζουν, αλείφονται και πίνουν τον αγιασμό, την
ευλογία, τον καθαρισμό και την υγεία).<br />
<br />
Ακόμα ένα στοιχείο από τη σύγχρονη πράξη των μοναστηριών του Αγ. Όρους.
Οι μοναχοί κοινωνούν του μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον κατά την ημέρα των
Θεοφανείων, αλλά κατά την συνήθειά τους να πίνουν αγιασμό κάθε μέρα
μετά την Θ. Λειτουργία, πίνουν από αυτόν σε όλο το οκταήμερο μετά τα
Θεοφάνεια, μέχρι της αποδόσεως της εορτής.<br />
<br />
Πίνεται, λοιπόν, ο Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής.<br />
<br />
Δεν πρέπει όμως να νηστεύουμε την προηγουμένη μέρα; Όχι! Πολλοί, ακόμη
και ιερείς, νομίζουν ότι την παραμονή των Θεοφανείων νηστεύουμε για να
πιούμε τον αγιασμό την άλλη μέρα. Αυτό δεν είναι σωστό. Η νηστεία της
παραμονής γίνεται για την γιορτή των Θεοφανείων και όχι για τον αγιασμό.
Έτσι κι’ αν ένας χριστιανός δεν θα πιει αγιασμό γιατί π.χ. δεν έχει το
χωριό του παπά ή για άλλο λόγο, οφείλει να νηστέψει την παραμονή των
Θεοφανείων για την μεγάλη γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.<br />
<br />
Ας δούμε τί γράφει γι’ αυτό το θέμα ο μακαριστός καθηγητής της
Λειτουργικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης I. Φουντούλης. «Η νηστεία
της παραμονής των Θεοφανείων κακώς θεωρείται ότι έχει σχέση με την
μετάληψη του μεγάλου Αγιασμού. Κατά παλαιό έθος της Εκκλησίας, των
μεγάλων εορτών προηγείτο προετοιμασία, η οποία εκτός των άλλων
περιελάμβανε και νηστεία… Τα Θεοφάνεια δεν είχαν τη δυνατότητα να
αναπτύξουν νηστεία αν και τα προεόρτια των αρχίζουν από την 2αν
Ιανουαρίου, γιατί το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αποτελούσε εορταστική
περίοδο καταλύσεως εις πάντα. Εξ άλλου η νηστεία των Χριστουγέννων
είναι προπαρασκευαστική και για τα Θεοφάνεια, εφ’ όσον οι εορτές αυτές
παλαιότερα αποτελούσαν μια ενιαία εορτή, που εωρτάζετο την 6ην
Ιανουαρίου.<br />
<br />
Μόνο, λοιπόν, η παραμονή των Θεοφανείων έμεινε στην Εκκλησία μας ως
ημέρα νηστείας, ξηροφαγίας… Η νηστεία όμως, κατά τους ιερούς κανόνας,
απαγορεύεται κατά τα Σάββατα και τας Κυριακάς. Αν κατ’ αυτάς τας ημέρας
συμπέσει η παραμονή των Θεοφανείων, καταλύεται η νηστεία, όχι βέβαια
«εις πάντα», αλλά έχουμε κατάλυση «οίνου και ελαίου».<br />
<br />
Αν παραδεχτούμε ότι για να πιούμε το μεγάλο Αγιασμό πρέπει να νηστέψουμε
τότε κανείς δεν πρέπει να πίνει από τον αγιασμό της παραμονής των
Θεοφανείων γιατί η προηγουμένη ημέρα, η 4η Ιανουάριου, είναι
καταλύσιμη. Επομένως ή δεν θα έπρεπε να τελείται ο αγιασμός κατά την
παραμονή ή αν ετελείτο δεν θα έπρεπε να κοινωνούν απ’ αυτόν οι πιστοί.
Το δεύτερο αποκλείεται γιατί όλες οι ιερές ακολουθίες γίνονται για να
μετάσχουν οι πιστοί στις πνευματικές δωρεές μη την μετάληψη των
αγιαζομένων ειδών.<br />
<br />
Η νηστεία, λοιπόν, της παραμονής των Θεοφανείων δεν έχει καμιά σχέση μη
τον αγιασμό και μπορούμε να πιούμε τον αγιασμό της παραμονής της εορτής
χωρίς να έχουμε νηστέψει την προηγούμενη μέρα.<br />
<br />
Αυτά που γράφτηκαν μέχρι τώρα για τον Μεγάλο Αγιασμό ισχύουν για τις
μέρες των Θεοφανείων. Σε άλλη μέρα εκτός της εορτής χρειάζεται σχετική
νηστεία για να πάρει κανείς τον μεγάλο αγιασμό.<br />
<br />
Τον μεγάλο αγιασμό τον φυλάμε στα σπίτια μας;<br />
<br />
Βεβαιότατα. Οι πιστοί από πολύ παλιά, τηρώντας ιερή παράδοση, παίρνουν
το μεγάλο αγιασμό των Θεοφανείων ή της παραμονής και τον φυλάνε στα
σπίτια τους. Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει στο λόγο του «Εις το Άγιον
Βάπτισμα» (P.G. 49,366) για τους χριστιανούς της εποχής του ότι είχαν
τη συνήθεια να αντλούν από το αγιασμένο νερό και να το διατηρούν στα
σπίτια τους ένα και δύο και τρία ακόμα χρόνια. Μάλιστα ο άγιος Πατέρας
θαυμάζει ότι το αγιασμένο νερό δεν φθείρεται, δεν σαπίζει, αν και
παραμένει πολύ διάστημα κλεισμένο, αλλά είναι καθαρό και υγιεινό.<br />
<br />
Σκοπός που διατηρείται ο μεγάλος αγιασμός στα σπίτια είναι να πίνουν οι
πιστοί ή να χρίονται και να αγιάζονται αν έχουν κάποια ψυχική ή
σωματική αρρώστια. Και μπορούν βέβαια έτσι να κάνουν σε ανάλογη
περίσταση με μεγάλη πάντοτε ευλάβεια προς τον μεγάλο αγιασμό.<br />
<br />
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και να τονίσουμε ότι μετά την ημέρα των
Θεοφανείων, πρέπει να προσέχουμε να μη χυθεί σε ενδεχόμενη χρήση του
ούτε σταγόνα από τον μεγάλο αγιασμό. Σε χειρόγραφο της Μονής Σινά του
ΙΣΤ’ αι. γράφεται το εξής. «Μετά την λειτουργίαν της αύριον (των αγίων
Θεοφανείων) ου ρίπτεται αγίασμα το σύνολον, αλλά τιμάται και
προσέχεται και δεύτερον της αγίας κοινωνίας θεωρείται» δηλ. μετά την
λειτουργία των αγίων Θεοφανείων δεν χύνεται καθόλου μεγάλος αγιασμός
αλλά τον τιμούμε και τον προσέχουμε και τον θεωρούμε ότι μετά την Θεία
Κοινωνία έχει την δεύτερη θέση.<br />
<br />
Από αυτή τη θέση που πήρε ο Μέγας Αγιασμός δημιουργήθηκε μια παρανόηση
σε πολλούς χριστιανούς: Ότι είτε κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του
Χριστού είτε πιουν Μεγάλο Αγιασμό το ίδιο είναι.<br />
<br />
Πολύ παλιά συνήθεια πάλι είναι ο μεγάλος αγιασμός να δίνεται στους
χριστιανούς εκείνους, που εμποδίζονται από τον πνευματικό να
κοινωνήσουν τα Άχραντα μυστήρια γιατί υπέπεσαν σε βαρειά αμαρτήματα. Για
την Θεία Κοινωνία υπάρχουν κωλύματα (εμπόδια), για τον μεγάλο αγιασμό
δεν υπάρχουν. Όσοι συμβαίνει να μεταλαμβάνουν από τον μεγάλο αγιασμό
παίρνουν βέβαια ευλογία δεν πρέπει όμως στη συνείδησή τους ο μεγάλος
αγιασμός να αντικαταστήσει τη Θεία Κοινωνία, αλλά πρέπει να πιστεύουν
ότι έμειναν ακοινώνητοι και να στενοχωρούνται γι’ αυτό.<br />
<br />
Ο Μεγάλος Αγιασμός πίνεται, ως γνωστόν, πριν να πάρουμε το αντίδωρο ή οτιδήποτε άλλο.<br />
<br />
Έτσι συνοπτικά μπορούμε να πούμε:<br />
<br />
1 Ο Αγιασμός που τελείται την παραμονή και ανήμερα της γιορτής των
Θεοφανείωνείναι ακριβώς ο ίδιος. Ο Μικρός Αγιασμός τελείται την πρώτη
μέρα κάθε μήνα καθώς και εκτάκτως όταν το ζητούν οι χριστιανοί σε
διάφορες περιστάσεις. Δεν τίθεται θέμα ποιος είναι αγιότερος και ποιος
λιγότερο άγιος, καθώς και οι δύο τύποι αγιασμού είναι αγιασμένοι από τη
ζωοποιώ χάρη του αγίου Πνεύματος.<br />
<br />
2 Ο Μεγάλος Αγιασμός φυλάσσεται όλο το χρόνο στο ναό και δίδεται στους
χριστιανούς σε 2 περιπτώσεις: όταν κάποιος είναι ασθενής «εις αγιασμόν
και ίασιν ψυχής τε και σώματος»και στην περίπτωση που κάποιος χριστιανός
δεν μπορεί να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γιατί διατελεί
κάτω από κάποιο παιδαγωγικό επιτίμιο του πνευματικού του.<br />
<br />
Ο Μεγάλος Αγιασμός δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την αγία Κοινωνία,
αλλά δίδεται σαν μία παρηγοριά στους χριστιανούς που δεν μπορούν να
κοινωνήσουν και για να ενισχυθούν στον αγώνα τους για την μετάνοια.<br />
<br />
3 Ο Μεγάλος Αγιασμός είναι δυνατόν να φυλάσσεται και στα σπίτια των
ευσεβών χριστιανών όλο το χρόνο για τον αγιασμό τους «δια του ραντισμού
και της μεταλήψεως», καθώς για να αγιάζουν τα ίδια τα σπίτια τους, τους
κήπους, τα σπαρτά τους, τα ζώα, τα οχήματα τους κλπ. Είναι καλό να
χρησιμοποιείται και για την προφύλαξη μας από την βασκανία και κάθε
σατανική ενέργεια και όχι άλλα δεισιδαιμονικά ξόρκια, λάδια,
ξεματιάσματα κλπ. Εξυπακούεται πως στο σπίτι, διατηρούμε τον Αγιασμό
(Μικρό ή Μεγάλο) στο εικονοστάσιο όπου καίει κανδήλα και πως τα μέλη της
οικογενείας αυτής επιμελώς θα αποφεύγουν τις αφορμές και αιτίες της
αμαρτίας που φυγαδεύουν την θεία χάρη.<br />
<a href="http://choratouaxoritou.gr/?p=45553" target="_blank">Πηγή</a></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-5355997569622532412018-12-11T20:54:00.002+02:002018-12-11T20:55:21.953+02:00O ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ +12 Δεκεμβρίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVfbjur_kBsO0ioNVGoS-lRDX3UeRqC4SiBcMicNPQOZFUFgz9ZgqrEner5TIJgk5H3cBgWeRLk0yFzvPGZISAxnK4LlBJMbqv9-KxYALRUY__QKhyWWwdRXpQx-mawPw4L2oD1aLUoaW9/s1600/%25CE%2586%25CE%25B3+%25CE%25A3%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVfbjur_kBsO0ioNVGoS-lRDX3UeRqC4SiBcMicNPQOZFUFgz9ZgqrEner5TIJgk5H3cBgWeRLk0yFzvPGZISAxnK4LlBJMbqv9-KxYALRUY__QKhyWWwdRXpQx-mawPw4L2oD1aLUoaW9/s640/%25CE%2586%25CE%25B3+%25CE%25A3%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582+2.jpg" width="480" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br />
<span style="color: red;"><span style="font-size: large;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ </span></b></span></span></div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #38761d;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">(Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου) </span></b></span></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="color: #0b5394;"><b><br /></b></span><span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Άγιος Σπυρίδων κατάγεται από το όμορφο νησί της Κύπρου. Γεννήθηκε γύρω
στο 270 μ.Χ. στο χωριό Άσσια της επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι
γονείς του ήταν απλοί και ευσεβείς άνθρωποι. Γεωργοί και κτηνοτρόφοι
στο επάγγελμα, με πολύ αγάπη καλλιεργούσαν τα κτήματά τους και έβοσκαν
στις πλούσιες τριγύρω πεδιάδες τα ζώα τους, κυρίως τα πολλά πρόβατά
τους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήταν
πολύ αγαπητοί, τόσο στο χωριό τους όσο και στα γύρω χωριά, εξ </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">αιτίας
των πολλών αγαθοεργιών που έκαναν στους φτωχούς και άπορους συμπατριώτες
τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να μάθουν ότι κάποιος υπέφερε από φτώχια ή
άλλη δυστυχία και να μη συντρέξουν και να τον βοηθήσουν. Η φιλοξενία
τους ήταν παραδειγματική. Στο σπίτι τους έβρισκαν ξεκούραση, φροντίδα
και παρηγοριά άνθρωποι φτωχοί και απελπισμένοι. Στο τραπέζι τους πάνω
πάντα υπήρχε φαγητό για τον περαστικό, τον ανήμπορο και τον φτωχό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
ευλογημένο αυτό σπίτι διάλεξε ο Θεός για να χαρίσει σ’ όλο τον κόσμο,
μια μεγάλη χαρά και ευλογία, τη γέννηση του μεγάλου και θαυματουργού
αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Σπυρίδωνα! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
περίοδο εκείνη η Εκκλησία του Χριστού ζει δύσκολες στιγμές. Σ’ Ανατολή
και Δύση μαίνεται ακόμα ο απάνθρωπος διωγμός εναντίον των Χριστιανών,
που έχει κηρύξει ο ασεβής Διοκλητιανός. Οι συγκινητικές διηγήσεις των
φριχτών βασανιστηρίων, που υποφέρουν οι αναρίθμητοι άγιοι Μάρτυρες και
Ομολογητές για χάρη του Χριστού και του αγίου Ευαγγελίου, αποτελούν τις
καθημερινές συζητήσεις των Χριστιανών στην Κύπρο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πολλοί
άγιοι εκκλησιαστικοί ηγέτες που, με τη δύναμη της πίστης και της αγάπης
τους στο Χριστό, παρηγορούσαν και ενίσχυαν τους ταλαιπωρημένους
Χριστιανούς, είχαν θανατωθεί. Οι Χριστιανοί υπέφεραν πολύ από την
έλλειψη των αγίων ποιμένων τους. Πολλές φορές ένιωθαν σαν πρόβατα χωρίς
ποιμένα. Με θερμές προσευχές, ζητούσαν από τον Κύριο να τους σπλαχνιστεί
και να τους στείλει άγιους ποιμένες. Ο Κύριος άκουσε τις δακρύβρεχτες
προσευχές τους και τους στέλνει ένα μεγάλο ουράνιο πνευματικό αστέρι,
τον Άγιο Σπυρίδωνα, για να τους φωτίσει καθοδηγώντας τους σωστά στον
αληθινό δρόμο της σωτηρίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2. Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
μικρό παιδί ο άγιος Σπυρίδων μοσχοβολούσε σαν ευωδιαστό τριαντάφυλλο
από τις άγιες χριστιανικές αρετές. Η ευλογημένη μητέρα του από μωρό
φροντίζει να το νανουρίζει γλυκά με ύμνους και προσευχές, παρακαλώντας
το Θεό να ευλογήσει το μικρό της βασιλόπουλο και να το αξιώσει μια μέρα
να ακολουθήσει τα ίχνη των αγίων μαρτύρων. Ήθελε και ο γιος της να γίνει
κατοικητήριο του αγίου Πνεύματος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έτσι,
η ευσεβής μητέρα του από μικρό ακόμα το μαθαίνει να αγαπά μ’ όλη τη
δύναμη της καρδιάς του τον Ιησού Χριστό και να μιλά μαζί Του με την
προσευχή. Παίρνει συχνά το μικρό της αγγελούδι κάτω από το εικονοστάσι
και εκεί, γονατιστοί και οι δυο, προσευχόντουσαν θερμά στο Βασιλιά τους
Ιησού. Από τη μητέρα του μαθαίνει ο μικρός Σπυρίδων να ενώνει τα δυο του
χεράκια μπροστά στο στήθος του και ν’ αφήνει την καρδιά του να
ξεχειλίζει από αγάπη και λατρεία στον ουράνιο Πατέρα του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
προσευχόταν ήταν να τον θαυμάζεις. Βυθιζόταν ο νους του στα λόγια της
παιδικής προσευχής του και το προσωπάκι του έλαμπε από χαρά και ευτυχία!
</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Άκουγε
από την μητέρα του πως ο Θεός κατοικεί μόνο μέσα στις αγνές και άδολες
καρδιές, γι’ αυτό και αγωνίζεται να είναι πάντα η καρδιά του καθαρή από
κάθε άσχημο και κακό λογισμό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όσο
μεγάλωνε ο μικρός Σπυρίδων, τόσο μεγάλωνε και η αγάπη του στον Ιησού
Χριστό. Αν μπορούσες να μπεις μέσα στην αγνή καρδούλα του, έβλεπες
μονάχα μια γλυκιά μορφή να βασιλεύει, αυτήν του πολυαγαπημένου του
Κυρίου, και ένα όνομα να είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα, του Ιησού
Χριστού! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πονόψυχος
όπως ήταν, πληγωνόταν πολύ όταν έβλεπε να επικρατεί γύρω του τόση
φτώχεια και ορφάνια. Γι’ αυτό, μιμούνταν το καλό παράδειγμα των γονιών
του, οι οποίοι ήταν πολύ φιλάνθρωποι και ελεήμονες. Με μεγάλη χαρά
μοίραζε απλόχερα στον κάθε ανήμπορο και πεινασμένο τα δώρα της αγάπης
του! Το έβλεπαν αυτό οι γονείς του και καμάρωναν κρυφά για τον
ευλογημένο γιο που τους έδωσε ο Θεός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
καιρός περνούσε και ο μικρός Σπυρίδων είχε γίνει ένας όμορφος και
χαριτωμένος νέος. Με τη χάρη του Θεού και τη μητρική φροντίδα και
διδασκαλία είχε φτιάξει ένα χαρακτήρα σώφρονα, σεμνό, απλό, πράο,
ταπεινό, πονόψυχο και φιλεύσπλαχνο. Τα δυο μεγάλα μάτια του
ακτινοβολούσαν τη χάρη και την καθαρότητα της καρδιάς του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στο
σχολείο ξεχώριζε από τους συνομηλίκους του για τη σύνεση και την
εξυπνάδα του. Δεν έμεινε όμως πολύ καιρό στο σχολείο εκείνο, που
δίδασκαν ειδωλολάτρες δάσκαλοι. Προτιμούσε καλύτερα να μάθει τα ιερά
γράμματα, που δεν τα δίδασκε κανείς σ’ εκείνα τα σχολεία. Ενδιαφερόταν
να μάθει τι θέλει ο Θεός από τον άνθρωπο και τι πρέπει να κάνει ο
άνθρωπος για να σώσει την ψυχή του. Είχε κατανοήσει πολύ καλά αυτό που
του έλεγε η μητέρα του, για την αξία της ψυχής που κρύβουμε μέσα μας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στην
δουλειά ήταν φιλότιμος και εργατικός. Δούλευε μαζί με τον πατέρα του
στα χωράφια, γιατί ήξερε πως ο Θεός ευλογεί πολύ τον άνθρωπο εκείνο που
βγάζει τίμια και με τον ιδρώτα του προσώπου του το ψωμί του. Με τα
χρήματα που μάζευε από τον κόπο των χεριών του, φρόντιζε να βοηθάει
δυστυχισμένους και φτωχούς, έτσι ώστε να τον ευλογεί περισσότερο ο Θεός.
</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
μεγαλύτερη του χαρά ήταν όταν τον έστελνε ο καλός του πατέρας να
βοσκήσει τα πρόβατα τους στις καταπράσινες πεδιάδες. Τότε, ο μικρός
Σπυρίδων έβρισκε την ευκαιρία να γονατίζει κάτω από τα βαθύσκια
πλατάνια, δίπλα από τα γάργαρα νερά που έτρεχαν ήσυχα μέσα στα φιδωτά
μικρά ρυάκια, και εκεί να προσεύχεται θερμά στον αγαπημένο του Θεό, τον
Κύριο μας Ιησού Χριστό! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τα
προβατάκια, λες και καταλάβαιναν τι έκανε ο άγιος τσοπάνος τους και
νιώθοντας την παρουσία του Θεού στην προσευχή του αγίου μας,
μαζευόντουσαν πολλές φορές τριγύρω του σαν να ήθελαν να προσευχηθούν κι
αυτά μαζί του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκείνος,
βλέποντας πόσο αγνά και άκακα φερόντουσαν, τ’ αγαπούσε και τα χάιδευε
ακόμα πιο τρυφερά. Του θύμιζαν τον ουράνιο Αμνό, τον Κύριο μας Ιησού,
που βάδισε σαν άκακο πρόβατο την ανηφόρα του Γολγοθά, για να λυτρώσει
όλους εμάς από την κατάρα της αμαρτίας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"> </span><span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3. Ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΥΜΦΕΥΕΤΑΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
ο νεαρός Σπυρίδων ήρθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ήθελαν πολύ να
τον παντρέψουν με μια ευσεβή κοπέλα. Το ενδιαφέρον τους είχε τραβήξει
μια αγνή και σεμνή κόρη εκεί στο χωριουδάκι τους. Μπορεί να ήταν πάρα
πολύ φτωχή, μα αυτό δεν τους ενδιέφερε. Εκείνο που είχε σημασία γι’
αυτούς ήταν πως η κοπέλα αυτή αγαπούσε πολύ το Χριστό και ήταν
παράδειγμα σεμνότητας και σωφροσύνης. Πίστευαν πως με αυτή την κοπέλα θα
γινόταν ευτυχισμένο το παιδί τους και θα έφτιαχναν μαζί μια ευλογημένη
κατ’ οίκον Εκκλησία, δηλαδή μια ευλογημένη οικογένεια. Ο νεαρός Σπυρίδων
υπάκουσε στην επιθυμία των γονιών του και παντρεύτηκε το σεμνό και
ενάρετο αυτό κορίτσι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μαζί
με τη νεαρή γυναίκα του, αποφάσισαν να αγαπήσουν ακόμα πιο πολύ το
Χριστό και να κάνουν όσο μπορούν πιο πολλά καλά και φιλάνθρωπα έργα.
Ήταν να θαυμάζεις το ευλογημένο αυτό ζευγάρι. Ήταν μαζί στην προσευχή,
μαζί στις ελεημοσύνες, μαζί στις επισκέψεις των φτωχών και ορφανών
παιδιών και γενικά μαζί σε κάθε έργο του Θεού. Ήταν το σπίτι τους
παράδειγμα προς μίμηση. Τα παιδιά που έκαναν, φρόντιζαν να τα καθοδηγούν
σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, δίνοντας τους πάντα σαν καλύτερη
διδασκαλία το δικό τους άγιο παράδειγμα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έβλεπαν
και οι δυο το γάμο τους, όχι σαν εμπόδιο για την σωτηρία τους, αλλά,
αντίθετα, σαν έναν δρόμο αγιασμού και ευλογίας. Για τον λόγο αυτό
αύξησαν τις ελεημοσύνες τους, τις νηστείες τους, τις προσευχές τους και
κάθε τι που θα τους έκανε πιο πιστούς χριστιανούς. Ο Θεός έβλεπε τον
κοινό αγώνα τους και ευλογούσε το σπιτικό τους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"> </span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η πίστη και η υπομονή, όμως, του αγίου μας επρόκειτο να δοκιμαστούν πολύ σκληρά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ξαφνικά
η νεαρή γυναίκα του αρρώστησε και, πριν προλάβουν να την δουν καλά -
καλά οι γιατροί και να την θεραπεύσουν, πέθανε, αφήνοντας μεγάλο πόνο
στην καρδιά του αγίου. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στο
εξής, έπρεπε ο ίδιος να σταθεί «μάνα και πατέρας» στα μικρά του παιδιά.
Έτσι και έγινε. Με τη βοήθεια του Θεού, κατάφερε και τα μεγάλωσε σαν
μάνα, με πολύ στοργή και αγάπη. Έπειτα, τα πάντρεψε όλα, εκτός από το
πιο μικρό του παιδί, την αγαπημένη του Ειρήνη. Αυτή έμεινε μαζί με τον
γλυκό και αγιασμένο πατέρα της για να τον φροντίζει και να απολαμβάνει
την γλυκιά του στοργική παρουσία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
θάνατος της γυναίκας του έφερε μεγάλη λύπη στην καρδιά του αγίου, όχι
τόσο γιατί είχε χάσει έναν σύντροφο στη ζωή, αλλά γιατί είχε χάσει τον
πολύτιμο συναγωνιστή του στα έργα του Θεού και στην πορεία για τον
αγιασμό του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας δεν έβλεπε το γάμο σαν μια απλή υπόθεση συμβίωσης με μια
γυναίκα ή σαν μέσο εκτόνωσης των σαρκικών αδυναμιών, αλλά σαν ένα
ευλογημένο δρόμο και τρόπο για τον εξαγιασμό του ανθρώπου και την θέωσή
του. Ένα δρόμο στον οποίο ο κάθε σύζυγος κόβει, για χάρη του Χριστού, το
προσωπικό του «εγώ», το εγωιστικό του δηλαδή θέλημα, με όλα τα αμαρτωλά
πάθη που γεννά αυτή η αμαρτία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">* * * </span></b></span></div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν μέσα στο γάμο οι σύζυγοι αγωνίζονται για χάρη του Χριστού να αποκτήσουν άγιες αρετές, όπως: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">- Υπομονή στα διάφορα προβλήματα της οικογένειας, </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">- Ανεκτικότητα στα εγωιστικά ελαττώματα του άλλου, </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">- Ειλικρινή αγάπη και σεβασμό, που μειώνει τις προστριβές από τυχόν λάθη και συντηρεί τον καθημερινό διάλογο, </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">- Τακτική προσευχή, για τον ερχομό της θείας χάρης </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">τότε
αυτό το αντρόγυνο έφτιαξε τη πνευματική εκείνη σκάλα, που μπορεί η βάση
της να είναι στο σπίτι, όμως, η κορυφή της φτάνει στον ουρανό! </span><br />
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><br /></b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">* * * </span></b></span></div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μέσα
στο γάμο του, ο άγιός μας αγωνιζόταν με την γυναίκα του για την
κατάκτηση των αγίων αυτών αρετών και την εκτέλεση κάθε θεϊκής εντολής
του Ευαγγελίου. Για το λόγο αυτό ο Θεός ευλογούσε πολύ την οικογένεια
του Αγίου Σπυρίδωνα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μπορεί
ο θάνατος να διέκοψε προσωρινά την επί γης στενή αυτή συνεργασία του
αντρογύνου για την κατάκτηση του ουρανού, αλλά δεν διέκοψε καθόλου τον
μεγάλο και διαρκή πνευματικό αγώνα του αγίου μας για τον πλήρη εξαγιασμό
του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
το θάνατο της γυναίκας του προσηλώθηκε ακόμα πιο πολύ στο Θεό. Έπαιρνε
τα προβατάκια του για βοσκή και εκεί, μέσα στην ερημιά της πανέμορφης
βουνοπλαγιάς, άφηνε την καρδιά του να δοθεί σε θερμή προσευχή, με ύμνους
αγάπης και λατρείας στον αγαπημένο του Ιησού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
καρδιά του αγαπούσε τόσο πολύ τον Χριστό, που μόνο με ένα ενεργό
ηφαίστειο μπορούσες να την συγκρίνεις. Ένα ηφαίστειο που έβγαζε συνέχεια
από τα έγκατά του την καυτή λάβα της αγάπης και της λατρείας του στο
Βασιλιά του κόσμου, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Σήκωνε τα μάτια του στον
Ουρανό και εκεί ξεχνιόταν για ώρες, αφήνοντας στην αγκαλιά του Θεού τις
πυρφόρες προσευχές του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Θερμές
προσευχές έκανε επίσης και στους αγίους αγγέλους, τους οποίους αγαπούσε
πάρα πολύ. Τακτικά ζητούσε την προστασία και την βοήθεια τους, και
Εκείνοι τον σκέπαζαν και τον προστάτευαν από κάθε κακό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">5. ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙΤΑΙ ΙΕΡΕΑΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
άγια ζωή του και τα συνετά λόγια του τον είχαν κάνει πολύ αγαπητό στον
κόσμο. Όλοι ήθελαν να τον συμβουλεύονται και να ακολουθούν τα λόγια του.
Γι’ αυτό, όταν κάποια στιγμή ο γέρος παπάς του χωριού του πέθανε, τότε
όλοι μαζί, μ’ ένα στόμα, ζήτησαν να γίνει ιερέας και πνευματικός
ποιμένας τους ο άγιος Σπυρίδων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκείνος,
όμως, είχε τόσο βαθιά ταπείνωση, ώστε δεν θεωρούσε άξιο τον εαυτό του
για να γίνει ιερέας και να κρατά στα χέρια του το πανάγιο Σώμα και το
Αίμα του Κυρίου μας. Σαν πρόφαση άρνησης χρησιμοποιούσε τον φόβο και τον
τρόμο που έχουν απέναντι στο μυστήριο της θείας Λειτουργίας οι ίδιοι οι
άγιοι Άγγελοι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μα,
η ώρα να λάμψει παντού το φως της αγιότητάς του είχε φθάσει. Το θέλημα
του Θεού ήταν να γίνει Ιερέας ο πιστός και άξιος δούλος Του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος μας υποτάχτηκε με απλότητα και εμπιστοσύνη στη βουλή του Θεού και χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερέας του Υψίστου. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στη
χειροτονία του πανηγύριζαν μαζί με τους ανθρώπους στη γη και οι Άγγελοι
στον Ουρανό, γιατί στο εξής, μπροστά στην Αγία Τράπεζα, θα υμνολογεί
τον Παντοκράτορα Θεό σαν επίγειος άγγελος, ο αγαπημένος σε γη και ουρανό
άγιος Σπυρίδων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αυτός
που μέχρι τότε ήταν ποιμένας απλών προβάτων τώρα γίνεται ποιμένας
πνευματικών προβάτων, ποιμένας ψυχών, ποιμένας ανθρώπων. Νιώθει το βάρος
της αποστολής του και αυξάνει ακόμα περισσότερο τους ασκητικούς κόπους
του καθώς και τα έργα αγάπης προς τον συνάνθρωπό του. Για χάρη των
πνευματικών παιδιών του νηστεύει και προσεύχεται πιο πολύ από πριν. Τα
βράδια αγρυπνεί, κάνοντας μετάνοιες και παρακλήσεις για τους πονεμένους,
τους δυστυχισμένους και για όλους εκείνους που υποφέρουν διάφορες
δοκιμασίες. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
βλέπει κανένα να παραστρατεί από τον ίσιο δρόμο, με πραότητα και αγάπη,
τον νουθετεί στο καλό και στην αρετή. Στις φτωχές οικογένειες και στα
ορφανά στέκεται σαν πραγματικός πατέρας, γεμάτος στοργή και προστασία.
Στους αρρώστους, η προσευχή του γίνεται φάρμακο και παρηγοριά. Πολλές
φορές μάλιστα, με μόνο την θερμή προσευχή του, θεραπεύει φτωχούς
ασθενείς του. Όλοι σιγά - σιγά αντιλαμβάνονται πόση θαυματουργική δύναμη
έχει η προσευχή του και γι’ αυτό, σε κάθε δύσκολη περίσταση της ζωής
τους καταφεύγουν σ’ αυτόν για να τους βοηθήσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με
λόγια και έργα νουθετεί συνεχώς το ποίμνιό του, να εφαρμόζει τις
εντολές του Θεού και να μη παρασύρεται από τα τεχνάσματα του σατανά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Σ’
αυτούς που δεν πείθονται με λόγια ν’ αλλάξουν ζωή και να ξεφύγουν από
τα σατανικά δίχτυα της κλεψιάς και της πλεονεξίας, εφαρμόζει άλλες
παραδειγματικές πρακτικές μεθόδους. Χαρακτηριστικό είναι και το
παρακάτω περιστατικό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">* * * </span></b></span></div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιός μας και μετά που έγινε Ιερέας συνέχισε να έχει το μαντρί του και
τα αγαπημένα του αθώα προβατάκια. Απ’ αυτά συντηρούσε την οικογένειά του
αλλά και το πλήθος των φτωχών και ορφανών που προστάτευε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
νύχτα, μπήκανε κλέφτες στο μαντρί του, για να κλέψουν πρόβατα. Ο άγιός
μας τους πήρε είδηση. Αντί να πάει αμέσως κοντά τους και να τους μαλώσει
για το ατόπημά τους, γονάτισε στην προσευχή παρακαλώντας το Θεό να
συνετίσει και αυτά τα πνευματικά του παιδιά. Οι κλέφτες, μόλις μπήκαν
στο μαντρί, διάλεξαν τα καλύτερα πρόβατα και αμέσως μετά θέλησαν να
φύγουν. Τι έκπληξη, όμως, τους περίμενε! Τα πόδια τους κόλλησαν στη γη,
λες και κάποιος τους τα είχε δέσει με δεσμά στο πάτωμα για να μην
μπορούν να κάνουν βήμα. Έτσι, καθηλωμένους, τους βρήκε ο άγιος μας το
άλλο πρωί, μόλις μπήκε μέσα στο μαντρί του. Βρήκε τότε την ευκαιρία να
τους νουθετήσει να μη ξανακάνουν ποτέ άλλη κλεψιά. Εκείνοι του
υποσχέθηκαν πως δεν θα κλέψουν ποτέ άλλη φορά στη ζωή τους. Και μόλις ο
άγιός μας προσευχήθηκε γι’ αυτούς, μόνο τότε ελευθερώθηκαν από τα αόρατα
δεσμά τους. Έπειτα, αφού έπιασε το καλύτερο κριάρι, τους το χάρισε
λέγοντας: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Επειδή ταλαιπωρηθήκατε πολύ όλη τη νύχτα απόψε, πάρτε αυτό το κριάρι
και πηγαίνετε στην ευχή του Θεού. Ποτέ όμως να μη ξανακλέψετε ξένο
πράγμα. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με τέτοιους τρόπους νουθετούσε ο άγιος μας τους απείθαρχους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">6. ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
στόμα σε στόμα, κυκλοφορούσαν πλήθος οι ιστορίες για πολλά θαύματα που
έκανε σε πολλούς ανθρώπους. Ασθενείς θεραπεύονταν, τυφλοί έβλεπαν το φως
τους, δαιμονισμένοι ελευθερωνόντουσαν από τα πονηρά δεσμά του σατανά
και γενικά πλήθος θαυματουργίες γινόντουσαν μόνο με την προσευχή του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήταν
τέλειος ιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Όλοι τον σεβόντουσαν και τον
αγαπούσαν σαν άγιο άνθρωπο, του οποίου ο Θεός δεν του χάλαγε ποτέ
χατίρι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">
Αυτό έκανε όλο το λαό, μόλις χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος της
Τριμυθούντος, (σήμερα λέγεται Τρεμετουσιά και βρίσκεται υπό την Τουρκική
κατοχή) να ζητήσει για επίσκοπό τους τον άγιο Σπυρίδωνα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έχοντας
επίγνωση της μεγάλης τιμής αλλά και της μεγάλης ευθύνης που του
επεφύλαξε ο Χριστός, να ποιμαίνει τώρα τα λογικά πρόβατα Του για τα
οποία έχυσε πάνω στο Σταυρό το πανάγιο Αίμα Του, αρχίζει νέους
πνευματικούς και ασκητικούς αγώνες, για να κάνει την ψυχή του όσο το
δυνατό πιο τέλειο κατοικητήριο του παναγίου Πνεύματος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με
νηστείες, αγρυπνίες, ελεημοσύνες και κυρίως με την αδιάλειπτη πύρινη
προσευχή του, χτυπά συνέχεια την πόρτα της ευσπλαχνίας του Θεού για όλα
του τα πνευματικά παιδιά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Γίνεται για όλους πατέρας, μάνα, φίλος και αδελφός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τρέχει με συμπόνια και αγάπη σ’ όλα τα σπίτια των φτωχών και ορφανών για να τους δώσει την προσφορά της αγάπης του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στα
σπίτια των αρρώστων στέκει πάντα δίπλα από το κρεβάτι του πόνου για να
τους παρηγορά και να προσεύχεται για την θεραπεία τους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τις χήρες και τα ανύπαντρα ορφανά κορίτσια τα έχει βάλει κάτω από την πατρική προστασία του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Για
να μπορεί να εξοικονομεί τα προς το ζην για τους πολλούς φτωχούς και τα
ορφανά που προστατεύει, πηγαίνει μαζί με τους εργάτες στα χωράφια, σαν
εργάτης κι ο ίδιος, για να σπέρνει και να θερίζει. Από τη στάνη πάλι με
τα αγαπημένα του αθώα προβατάκια, τα οποία συνεχίζει να συντηρεί,
εξασφαλίζει λίγο γάλα για τα πολλά μικρά ορφανά του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">7. ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΟΜΒΡΙΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
φτώχεια και η δυστυχία των ανθρώπων τον πληγώνει πολύ. Πολλές
θαυματουργίες της ζωής του έχουν σχέση με την πείνα των φτωχών του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
φορά, μόλις ανέβηκε στον επισκοπικό θρόνο της Τριμυθούντος, συνέβηκε να
πέσει μεγάλη ανομβρία στο νησί της Κύπρου. Οι πηγές της γης στέρεψαν
και η δίψα μαζί με την πείνα μάστιζαν τον τόπο. Ο θάνατος είχε απλωθεί
στο νησί, που κινδύνευε να ερημωθεί. Κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι πέθαιναν
από την πείνα και τη δίψα. Τα ζώα ψοφούσαν και όλος ο πληθυσμός είχε
έρθει σε απόγνωση. Μέσα στη γενική απελπισία, κατάφυγαν τότε όλοι στο
θαυματουργό άγιο Σπυρίδωνα, για να μεσιτεύσει προς τον πολυεύσπλαχνο Θεό
να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και να στείλει την ζωογόνα βροχή στη
ξηραμένη γη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
πονόψυχος Σπυρίδων μάζεψε τότε όλο τον κόσμο στην εκκλησιά για να
παρακαλέσουν όλοι μαζί τον Θεό να τους λυπηθεί. Αφού πρώτα τους
νουθέτησε με πατρική αγάπη να τηρούν τις εντολές του Θεού και να
αποφεύγουν τα λάθη και τις αμαρτίες, για τις οποίες πολλές φορές
οργίζεται ο Θεός και μας τιμωρεί ανάλογα, σήκωσε τα αγιασμένα χέρια του
στον ουρανό και παρακάλεσε τον Θεό να λυπηθεί τα παιδιά του και να
σταματήσει την ανομβρία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε,
ενώ έξω έλαμπε ο ήλιος και έκαιγε με τις ζεστές αχτίνες του τα πάντα,
ξαφνικά, άρχιζαν να μαζεύονται πλήθος μαύρα σύννεφα και να σκεπάζουν τον
ουρανό! Ενώ, όμως, ήταν συννεφιασμένος ο ουρανός για αρκετή ώρα, δεν
έπεσε ούτε μια σταγόνα βροχής στη γη. Τότε ο άγιος γονάτισε ξανά και, με
πιο πολύ πόνο και πιο πολλά δάκρυα, ικέτεψε τον Θεό να σπλαχνιστεί τα
πλάσματά του και να αφήσει την βροχή να πέσει ξανά πλούσια στη διψασμένη
γη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στα
τελευταία πονεμένα λόγια του, άνοιξαν αμέσως οι πηγές του ουρανού και
άφθονη βροχή πότισε και ξεδίψασε το ταλαιπωρημένο νησί. Τα χωράφια
έβγαλαν πλούσιους καρπούς, τα ζώα έφαγαν χλωρή βλάστηση και οι άνθρωποι
σώθηκαν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όλος
ο κόσμος τότε δόξασε τον Θεό, που τους έστειλε τον άγιο αυτό άνθρωπο
για να τους βγάλει από την δυστυχία και να τους οδηγήσει στη χαρά και
την ευτυχία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">8. Ο ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποια
άλλη χρονιά έπεσε μεγάλη κακοκαιρία στο νησί, με αποτέλεσμα να μη
μπορέσουν οι χωρικοί να θερίσουν και να μαζέψουν καρπούς από τα χωράφια
τους. Μόνο όσοι είχαν μαζεμένα αγαθά στις αποθήκες τους από την
προηγούμενη χρονιά μπορούσαν να τρώνε καλά και να διασκεδάζουν. Οι
υπόλοιποι φτωχοί άνθρωποι άρχισαν να πεινούν και να δυστυχούν. Όταν
πήγαιναν να ζητήσουν βοήθεια από τους πλούσιους, εκείνοι ή τους έδιωχναν
με ασπλαχνία ή τους πουλούσαν τα αγαθά με πολύ ανεβασμένες τιμές για να
κερδίζουν περισσότερα χρήματα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Σ’
έναν τέτοιο φιλάργυρο έμπορο πήγε κάποτε να ζητήσει βοήθεια ένας
πεινασμένος φτωχός για να θρέψει την οικογένειά του. Με δάκρυα στα
μάτια, γονατιστός μπροστά στα πόδια του πλούσιου, τον παρακαλούσε και
του έλεγε: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Σε παρακαλώ, συνάνθρωπέ μου, δάνεισε μου λίγο σιτάρι για να σώσω τα παιδιά μου. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
πέτρινη, όμως, καρδιά του άσπλαχνου πλούσιου έμενε ασυγκίνητη. Μάταια ο
φτωχός εκλιπαρούσε τον φιλάργυρο πλούσιο. Αυτός στεκόταν εκεί, ψυχρά
και παγωμένα, χωρίς να καταδέχεται να δώσει μια απάντηση στις
δακρυσμένες παρακλήσεις του ρακένδυτου φτωχού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
είδε ο φτωχός πως άδικα περίμενε μήπως τον συμπονέσει ο άσπλαχνος
πλούσιος αποφάσισε, μέσα στη μεγάλη απελπισία του, να καταφύγει στον
άγιο Σπυρίδωνα για να πει τον πόνο του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος τον άκουσε με προσοχή και του είπε: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Μη στεναχωριέσαι. Αύριο θα δεις το σπίτι σου να έχει πολλά αγαθά, ενώ
τον πλούσιο να τον κατηγορούν και να τον κοροϊδεύουν όλοι. Μάλιστα, θα
τον δεις να σε παρακαλάει για να πάρεις όσο σιτάρι χρειάζεσαι! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
φτωχός νόμιζε πως τα λόγια του αγίου μας ήταν απλώς παρηγορητικά λόγια
για να απαλύνουν την δυστυχία του και γι’ αυτό έφυγε λυπημένος για το
σπίτι του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μόλις
έφυγε ο φτωχός, ο άγιος μας αποσύρθηκε στο προσευχητάρι του σπιτιού
του. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και Τον παρακάλεσε να
προστατέψει τον φτωχό και να παιδαγωγήσει τον άσπλαχνο πλούσιο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ενώ
έξω ήταν καλοκαιρία, άρχισε σιγά - σιγά να σκοτεινιάζει ο ουρανός και
να γίνεται μεγάλη κακοκαιρία. Κατά τα μεσάνυχτα σηκώθηκε μεγάλη
καταιγίδα και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Δημιουργήθηκε πλημμύρα και
τα νερά παρέσερναν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μπήκανε μέσα και στις
σιταποθήκες του άσπλαχνου πλούσιου και παρέσυραν όλους τους καρπούς της
αποθήκης του. Σιτάρια και όσπρια κυλούσαν τώρα μέσα στους δρόμους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
άλλη μέρα, που σταμάτησε η καταιγίδα, είδε ο πλούσιος την καταστροφή
που τον βρήκε και θρηνούσε απαρηγόρητος. Η μεγάλη αποθήκη του δεν υπήρχε
πλέον. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι φτωχοί, μόλις το πήραν αυτό χαμπάρι, βγήκαν έξω στους δρόμους και άρχιζαν να μαζεύουν από τους δρόμους τους καρπούς. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εντωμεταξύ,
ο άσπλαχνος πλούσιος, όταν είδε να αρπάζουν έτσι τον πλούτο του και
αυτός να μη μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, για να δείξει ότι δήθεν
είναι φιλάνθρωπος, έλεγε στους φτωχούς να πάρουν όσο σιτάρι ήθελαν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ανάμεσα
σ’ εκείνους που βγήκαν στους δρόμους για να μαζέψουν σιτάρι και όσπρια
ήταν βεβαίως και ο φτωχός της ιστορίας μας, ο οποίος τότε μόλις κατάλαβε
τα προφητικά λόγια του αγίου μας και θαύμασε το προορατικό χάρισμα του
αγίου Σπυρίδωνα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">9. ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙ ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΣΕ ΧΡΥΣΑΦΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στον
ίδιο πλούσιο πήγε κάποτε και ένας άλλος φτωχός, γνώριμος του αγίου, και
του ζήτησε να του δανείσει λίγο σιτάρι για να σπείρει στο χωράφι του
και να του το επιστρέψει πάλι μετά το θέρος. Ο πλούσιος δεν ήθελε ούτε
να τ’ ακούσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Χωρίς χρήματα δεν σου δίνω ούτε κόκκο σταριού, του είπε. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Φεύγει
τότε ο φτωχός και πάει στον Άγιο για να του πει τον πόνο του και να
διηγηθεί την άσπλαχνη συμπεριφορά του πλούσιου. Ο Άγιος μας
στενοχωρήθηκε πολύ. Αφού του έδωσε πρώτα ότι είχε μέσα στο φτωχικό του
για να πάρει φαγητό στα παιδιά του, τόνωσε την πίστη του φτωχού,
γαλήνεψε την καρδιά του και τον έστειλε σπίτι του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
έμεινε μόνος του, πικραμένος για την τόση φτώχεια που επικρατούσε στον
κόσμο αλλά και για την μεγάλη ασπλαχνία των πλουσίων, πήγε στον κοντινό
δάσος για να προσευχηθεί. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκείνη
τη στιγμή, καθώς βάδιζε κάτω από τα βαθύσκια πλατάνια, βλέπει λίγο πιο
πέρα ένα φιδάκι να ξεφυτρώνει από μια τρύπα. Τότε, φωτισμένος από τη
χάρη του Θεού, λέει στο φιδάκι να σταματήσει. Εκείνο, λες και κατάλαβε
την εντολή του ανθρώπου του Θεού, σταμάτησε αμέσως. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο Άγιος μας πηγαίνει κοντά του, στρέφει τα μάτια του στον ουρανό, σηκώνει τα χέρια του ικετευτικά στο Θεό και λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Κύριέ μου, σε ικετεύω ο ανάξιος δούλος Σου, κάνε αυτό το φιδάκι χρυσό,
για να το δώσει ενέχυρο ο φτωχός άνθρωπος και να πάρει λίγο σιτάρι για
να θρέψει τα παιδιά του. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κατόπιν
ο άγιος κάνει το σημείο του Σταυρού τρεις φορές πάνω από το φιδάκι και
γίνεται μεγάλο θαύμα. Το ζωντανό φιδάκι μετατρέπεται σε αληθινό χρυσό
φιδάκι! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhejIlRAYMSGWDFUhAgJY0fiRX4_y2s9TCcxyXa8Rl8b8x2sieN_jepQoKl-G5lnRoJBImordjTYN_e2_futrYdfIyFsfyW835lwVPaKrHqZHmBp95QgGK62HRavcKFUlVXew1DyUGbAxQk/s1600/Agios-Spyridon-16.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhejIlRAYMSGWDFUhAgJY0fiRX4_y2s9TCcxyXa8Rl8b8x2sieN_jepQoKl-G5lnRoJBImordjTYN_e2_futrYdfIyFsfyW835lwVPaKrHqZHmBp95QgGK62HRavcKFUlVXew1DyUGbAxQk/s320/Agios-Spyridon-16.jpg" width="315" /></a>Το
παίρνει τότε και πηγαίνει αμέσως στο σπιτάκι του φτωχού ανθρώπου. Του
το δίνει και του λέει να πάει γρήγορα στον πλούσιο, για να του το δώσει
ως ενέχυρο. Με το σιτάρι που θα πάρει να ταΐσει τα παιδιά του αλλά και
να σπείρει στα χωράφια του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Χαρούμενος
έτρεξε ο φτωχός στο σπίτι του πλούσιου. Ο φιλάργυρος έμπορας θαύμασε το
χρυσάφι που κρατούσε στα χέρια του ο φτωχός. Αμέσως, γλύκανε το σκληρό
πρόσωπό του και έδωσε στο φτωχό όσο σιτάρι χρειαζόταν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
έφτασε το θέρος, ο Θεός είχε ευλογήσει, με τις ευχές του αγίου
Σπυρίδωνα, τα χωράφια του φτωχού, τα οποία έβγαλαν πλούσια σοδιά. Έτσι,
μπόρεσε να δώσει πίσω στον πλούσιο το δανεικό σιτάρι και να πάρει πίσω
το ενέχυρο που του είχε δώσει, δηλαδή το χρυσό φιδάκι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με το χρυσό φιδάκι στα χέρια, πήγε αμέσως ο φτωχός στον Άγιο μας, για να τον ευχαριστήσει αλλά και να του το επιστρέψει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος Σπυρίδων πήρε το χρυσό φιδάκι στα χέρια του και λέει στον φτωχό χωρικό: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Έλα, παιδί μου, ας πάμε να επιστρέψουμε στον πολυεύσπλαχνο Θεό το χρυσάφι αυτό, το οποίο με αγάπη μας δάνεισε. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πήγαν
και οι δυο στο κοντινό δάσος, στο σημείο που πρωτοβρήκε ο άγιος μας το
φιδάκι. Εκεί, αφού σχημάτισε το σημείο του Σταυρού πάνω από το χρυσό
φιδάκι το άφησε στο χώμα. Σήκωσε μετά τα μάτια του στον ουρανό και
προσευχήθηκε θερμά: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, συ που άκουσες την ταπεινή μου προσευχή και
έκανες το φίδι χρυσάφι για να θρέψει το φτωχό παιδί Σου την οικογένειά
του, Συ κάνε τώρα ξανά το χρυσάφι φίδι. Δώσε του και πάλι την αρχική του
μορφή, για να μάθει τούτος ο άνθρωπος τη θεία φροντίδα που έχεις για
όλα τα πλάσματά Σου. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε
έγινε το μεγάλο θαύμα. Το μέταλλο άρχισε να χάνει σιγά - σιγά την
εκθαμβωτική λάμψη του. Έπειτα, άρχισε να κινείται και να κάνει ελιγμούς.
Το χρυσάφι είχε μεταβληθεί σε ένα αληθινό φίδι που έτρεξε γρήγορα να
χαθεί μέσα στα χαμόκλαδα των δένδρων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
φτωχός άνθρωπος τα έχασε βλέποντας αυτό το εκπληκτικό και παράδοξο
θαύμα. Γονάτισε στη γη και, με δάκρυα στα μάτια, ευχαριστούσε τον Θεό
για τη μεγάλη ευεργεσία που του έδωσε αλλά και τον άγιο μας για το
μεγάλο θαύμα που έκανε μπροστά του και τόνωσε την πίστη του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας, αφού τον συμβούλεψε να δοξάζει και να υμνεί διαρκώς τον
πολυεύσπλαχνο Θεό, τον ευλόγησε και τον άφησε να πάει στο σπίτι του για
να περιγράψει στην οικογένειά του τα μεγαλεία του Θεού που αξιώθηκε να
ζήσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">10. ΠΕΡΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποτε
ένας ενάρετος χριστιανός και στενός φίλος του αγίου Σπυρίδωνα
συκοφαντήθηκε άσχημα από κάποιους κακούς ανθρώπους, οι οποίοι τον
μισούσαν για τις αρετές του. Ήταν τόσο μεγάλη η συκοφαντία, που ο
έπαρχος της περιοχής εκείνης, ο κυβερνήτης της Κωνσταντίας, (ήταν μια
πόλη χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας Σαλαμίνας, όπου είναι η σημερινή
Αμμόχωστος), διέταξε τη θανατική του καταδίκη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας, στενοχωρήθηκε πολύ για το πάθημα του ενάρετου φίλου του και
αποφάσισε να τον βοηθήσει. Έτρεξε γρήγορα να πάει εκεί που κρατούσαν
φυλακισμένο το φίλο του και να μεσολαβήσει στον έπαρχο για να τον
ελευθερώσει. Ήξερε πολύ καλά ότι ήταν αθώος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήταν
χειμώνας και έξω επικρατούσε βαριά κακοκαιρία. Οι πολλές βροχές είχαν
κάνει τους δρόμους να μοιάζουν σαν λίμνες και η κίνηση γινόταν με πολύ
μεγάλη δυσκολία. Παρά τις τρομερά άσχημες καιρικές δυσκολίες ξεκίνησε ο
άγιος μας να πάει κοντά στο φίλο του. Ήθελε να φτάσει γρήγορα, για να
προλάβει να τον σώσει από τον σίγουρο θάνατο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όμως,
καθ’ οδόν προέκυψε ένα σοβαρό εμπόδιο. Έπρεπε να περάσει οπωσδήποτε από
ένα ποτάμι, το οποίο είχε πλημμυρίσει και η διάβασή του ήταν σχεδόν
αδύνατη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε ο άγιος Σπυρίδων, σαν άλλος Μωυσής, στάθηκε στην όχθη του ποταμού και με τη γλυκιά φωνή του είπε: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Σταθείτε νερά και μη κινείστε! Ο Δεσπότης Χριστός διατάζει να περάσω για να γλυτώσω τον φίλο μου. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Θαύμα
παράδοξο έγινε τότε. Οι νόμοι της φύσης σταμάτησαν να λειτουργούν. Τα
νερά σταμάτησαν να κινούνται και έκαναν πέρασμα ανάμεσά τους για να
περάσει ο άνθρωπος του Θεού στην απέναντι όχθη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
κόσμος, που βρέθηκε εκείνη τη στιγμή εκεί, συγκλονίστηκε. Πολλοί
μάλιστα βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν μαζί με τον άγιο στην αντίπερα
όχθη και μόλις έφθασαν στην πόλη διαλάλησαν το μεγάλο αυτό θαύμα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έφτασε
το θαύμα αυτό και στ’ αφτιά του κυβερνήτη της Κωνσταντίας πόλης, του
έπαρχου δηλαδή εκείνου, που είχε διατάξει τη θανατική καταδίκη του
ενάρετου χριστιανού και φίλου του αγίου μας. Τρόμος και έκπληξη κυρίευσε
την ψυχή του. Φοβήθηκε τη θαυματουργική δύναμη του αγίου Σπυρίδωνα και
διέταξε να αφήσουν ελεύθερο το θανατοποινίτη φίλο του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έτσι,
με χαρά και αγαλλίαση, επειδή είχε γλυτώσει ένα αθώος από τον θάνατο,
επέστρεψε ο Άγιος μας πίσω στην επαρχία του μαζί με το φίλο του,
δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό για όσα έγιναν. </span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">11. ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΩΛΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων αγαπούσε πολύ την αρετή και την καθαρότητα της καρδιάς.
Στεναχωριόταν πολύ όταν έβλεπε τους ανθρώπους να αμαρτάνουν και να
γίνονται δέσμιοι του σατανά. Ο Θεός βλέποντας την αγάπη που είχε για τον
κάθε αμαρτωλό άνθρωπο, του χάρισε το «προορατικό χάρισμα». Με αυτό θα
έβλεπε και θα διάβαζε χωρίς δυσκολία τις απόκρυφες σκέψεις και τα έργα
του κάθε ανθρώπου κι έτσι θα κατάφερνε πιο εύκολα να ελευθερώσει από
κάθε σατανική επίδραση τον κάθε αμαρτωλό και να τον οδηγήσει στη
μετάνοια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Συνήθιζε
τακτικά να τριγυρνά τα χωριά για να επιβλέπει το ποίμνιό του και να
τους διδάσκει τα μεγαλεία του Θεού. Πάντοτε πήγαινε πεζός και ποτέ δεν
ίππευε. Όταν του έλεγαν τα πνευματικά του παιδιά πως μ’ αυτό τον τρόπο
κοπιάζει πάρα πολύ, αυτός τους απαντούσε χαριτολογώντας πως, για έναν
άνθρωπο που έτρεχε πάντα κοντά στα κοπάδια, αυτές οι πεζοπορίες είναι
παιχνιδάκι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποτε,
επιστρέφοντας από μια μεγάλη περιοδεία που είχε κάνει, ήταν κατάκοπος
και ιδρωμένος. Αποφάσισε τότε να σταματήσει για λίγο στο πλησιέστερο
χωριό και να ξεκουραστεί στο σπίτι ενός φίλου του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκείνος
με μεγάλη χαρά τον υποδέχτηκε και ετοίμασε νιπτήρα για να πλύνει τα
πόδια του. Βέβαια, μόλις μαθεύτηκε πως ο άγιος μας ήταν στο χωριό τους,
μαζεύτηκαν γρήγορα όλοι στο σπίτι που τον φιλοξενούσε και
συναγωνιζόντουσαν για ποιος θα τον περιποιηθεί καλύτερα. Ανάμεσά τους
ήταν και μια γυναίκα αμαρτωλή, η οποία πήγε κοντά του για να του φιλήσει
τα πόδια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκείνος,
με το προορατικό χάρισμα που είχε, είδε αμέσως όλες τις απόκρυφες
αμαρτίες της γυναίκας αλλά και όλη τη ζωή της. Με χαμηλή φωνή, για να
μην τον ακούσουν άλλοι, της λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Γυναίκα, μην με αγγίζεις. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήθελε
με αυτό τον τρόπο να της δώσει την ευκαιρία να σκεφτεί τις αμαρτίες της
και να απομακρυνθεί απ’ αυτές. Εκείνη, όμως, δεν υπάκουσε στα λόγια του
και τον πλησίασε ακόμα περισσότερο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε, ο άγιος Σπυρίδων, μίλησε φανερά μπροστά σ’ όλους για το αμάρτημά της καλώντας την σε μετάνοια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στην
καρδιά της αμαρτωλής γυναίκας έγινε μεγάλος σεισμός. Ένας απέραντος
θαυμασμός πλημμύρισε την ψυχή της για την δύναμη της χάριτος που είχε ο
άγιος, ώστε να της αποκαλύψει όλα αυτά που είχε κάνει. Μια σταθερή
απόφαση μπήκε τότε στην καρδιά της, να μην αμαρτήσει ποτέ ξανά. Έσκυψε
το κεφάλι στη γη και έκλαψε πολύ, σαν την αμαρτωλή γυναίκα του
Ευαγγελίου, ομολογώντας με ταπείνωση και φανερή μετάνοια τα αμαρτήματα
της μπροστά σ’ όλο τον κόσμο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος συγκινήθηκε από την ολοφάνερη μετάνοια της και της λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /></i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>-
Έχε θάρρος παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Τώρα με τη χάρη
του Θεού έγινες υγιής, γι’ αυτό, πρόσεξε, στο εξής μην ξαναπέσεις σε
αμαρτίες.</i> </span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
κείνη τη στιγμή λυτρώθηκε η αμαρτωλή γυναίκα από τα δεσμά του σατανά
και έζησε κατόπιν μια ζωή ενάρετη, προς δόξα του πολυεύσπλαχνου Θεού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">12. Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΔΙΑΚΟΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ένα
απόγευμα, επιστρέφοντας ο άγιος μας από μια μεγάλη περιοδεία που είχε
στα χωριουδάκια της επαρχίας του, έφθασε και σ’ ένα χωριό της Κύπρου που
λεγόταν Ερυθρά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήταν
η ώρα του εσπερινού και μπήκε στην εκκλησιά για να κάνει την εσπερινή
ακολουθία. Επειδή ήταν πολύ κουρασμένος, είπε στο Διάκο να ψάλλει σε
σύντομο ρυθμό την ακολουθία. Εκείνος, όμως, για να προκαλέσει το
θαυμασμό του κόσμου, επειδή ήταν καλλίφωνος, άρχισε να ψάλλει αργά και
με υπερηφάνεια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας βλέποντας, με το διορατικό χάρισμα που είχε, τον δαίμονα του
εγωισμού και της υπερηφάνειας να έχει δέσει από το λαιμό τον Διάκο,
θέλησε να τον σώσει από το φοβερό αυτό αμάρτημα και του φωνάζει μέσα από
το ιερό: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">- Σιωπή! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κι
εκεί που ο Διάκος έψαλλε υπερήφανα, προσβλέποντας στον έπαινο των
εκκλησιαζομένων, αμέσως χάθηκε η φωνή του και δεν μπορούσε να αρθρώσει
ούτε μια λέξη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την ακολουθία συνέχισε μόνος του ο άγιος Σπυρίδων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το καινούριο αυτό θαύμα διαδόθηκε με ταχύτητα σ’ όλο το χωριό, που μαζεύτηκε μέσα στην εκκλησιά για να δει τον άφωνο Διάκο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
τέλειωσε ο εσπερινός συμβούλεψε πατρικά τον νεαρό Διάκο να μην ψάλλει
ποτέ υπερήφανα, γιατί παροργίζει μ’ αυτό τον τρόπο πολύ τον Θεό, αλλά
μόνο ταπεινά και με κατάνυξη. Μετά προσευχήθηκε ξανά για την πνευματική
προκοπή του Διάκου και του χάρισε πάλι τη φωνή. Τώρα, όμως, δεν ήταν
όπως πρώτα τόσο καλλίφωνος, για να μη χάσει εξαιτίας του εγωισμού την
ψυχή του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">13. Η ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΤΣΙΚΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας και μετά που έγινε Επίσκοπος δεν έπαψε να ασχολείται με τη
στάνη του και να φροντίζει τα αγαπημένα του κατοικίδια ζώα, τα κατσίκια
και τα πρόβατά του. Όχι μόνο γιατί απ’ αυτά έβγαζε, με τον ιδρώτα του
προσώπου του, τα αναγκαία προς το ζην αλλά και διότι απ’ αυτά εξασφάλιζε
τα απαραίτητα για τη βοήθεια που έδινε καθημερινά στους πολυπληθείς
φτωχούς και άρρωστους του ποιμνίου του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Απ’
όλα τα ζώα αγαπούσε περισσότερο τα προβατάκια, γιατί του θύμιζαν με την
αθωότητα και την ακακία τους, τον Αμνό και Ποιμένα Κύριό του, που σαν
πρόβατο άκακο ήρθε να υποφέρει και να σταυρωθεί για χάρη μας, για να
μπορούμε εμείς να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
καμιά φορά δεν είχε χρήματα για να βοηθήσει τους δυστυχισμένους
συνανθρώπους του, τότε, για να τα εξοικονομήσει, αναγκαζόταν να πουλήσει
μερικά από τα γιδοπρόβατα του στους διάφορους εμπόρους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αφού
συμφωνούσε μαζί τους την τιμή του κάθε ζώου, τους έλεγε ν’ αφήνουν τα
χρήματα, για όσα κεφάλια ζώα ήθελαν να πάρουν, πάνω σ’ ένα πεζούλι και
να μπαίνουν μετά μέσα στο μαντρί για να πάρουν τα ζώα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια φορά ένας έμπορας που είχε έρθει για να αγοράσει γίδες, μόλις το άκουσε αυτό, σκέφθηκε πονηρά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Ευκαιρία είναι να βγάλω κι εγώ κάτι παραπάνω, είπε. Ας αφήσω λοιπόν, λιγότερα χρήματα! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αφού
άφησε πάνω στο πεζούλι λιγότερα χρήματα, μπήκε στο μαντρί να πάρει τα
ζώα που ήθελε και ακόμα μια γίδα παραπάνω, χωρίς αυτή να την πληρώσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε,
όμως, συνέβηκε ένα παράξενο πράγμα. Ενώ όλα τα ζώα, για τα οποία είχε
πληρώσει, τον ακολούθησαν αμέσως έξω από το μαντρί, η παραπανίσια
απλήρωτη γίδα δεν ήθελε με τίποτε να τον ακολουθήσει. Αφού ξεκόπηκε από
τα υπόλοιπα ζώα, έστρεφε πίσω στο μαντρί. Μάταια αγωνίστηκε ο έμπορας να
την βάλει μαζί με τα άλλα ζώα. Αυτή με τίποτε δεν ήθελε να τον
ακολουθήσει. Έτρεχε συνέχεια μακριά από τον έμπορο, ο οποίος είχε
ιδρώσει να την κυνηγά για να την πιάσει. Μα και όταν την έπιασε και την
έβαλε στον ώμο του, αυτή δεν σταμάτησε να αντιδρά, να τον χτυπά με τα
κέρατά της και να τον κλωτσά δυνατά με τα πόδια της, μέχρι που κατάφερε
πάλι να του ξεφύγει και να μπει μέσα στο μαντρί. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Βλέποντας
το παράξενο αυτό φέρσιμο της γίδας ο άγιος Σπυρίδων, κατάλαβε αμέσως τι
συνέβηκε. Γυρνά τότε στον πονηρό έμπορο και του λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Μήπως, παιδί μου, ξέχασες να βάλεις και γι’ αυτή την κατσίκα τα χρήματα στο πεζούλι και γι’ αυτό δεν έρχεται; </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
έμπορας τα έχασε. Ομολόγησε την αλήθεια και ζήτησε συγνώμη για την
πονηριά του. Μόλις έβαλε στο πεζούλι τα χρήματα και γι’ αυτή την
κατσίκα, βλέπει με έκπληξη την ίδια κατσίκα να βγαίνει μόνη της από το
μαντρί και να ακολουθεί χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα τα υπόλοιπα ζώα που
είχε αγοράσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
απ’ αυτό βρήκε την ευκαιρία ο άγιος μας να συμβουλέψει τον έμπορα να
μην είναι άδικος ή κατεργάρης στην δουλειά του και στο εμπόριό του, αν
θέλει να τον ευλογεί πάντα ο Θεός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">14. ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
περίοδος των διωγμών δεν είχε ακόμα τελειώσει. Την απέραντη Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία διοικούν οι δυο μεγάλοι διώκτες του Χριστιανισμού, ο
Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός. Ο διωγμός που έχουν εξαπολύσει εναντίον
της χριστιανικής πίστης είναι ο μεγαλύτερος. Αναρίθμητο είναι το πλήθος
των Μαρτύρων που για χάρη του Χριστού ομολογούν την χριστιανική πίστη
τους και ποτίζουν με το αίμα τους το δένδρο της αγίας μας Εκκλησίας. Σαν
αθώα πρόβατα οδηγούνται στη σφαγή και στην εξολόθρευση. Άλλοι
φονεύονται και άλλοι εξορίζονται. Η Εκκλησία γράφει την περίοδο αυτή μια
από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
λαίλαπα του διωγμού φτάνει και στο νησί της Κύπρου. Οι ειδωλολάτρες
κλείνουν τους Ναούς και εξορίζουν τους Κληρικούς. Ανάμεσα στους
διωγμένους είναι και ο άγιος Σπυρίδων. Επειδή η αγία ζωή του ασκούσε
μεγάλη επίδραση, όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους ειδωλολάτρες,
ώστε πολλοί εξαιτίας του να γίνονται Χριστιανοί, ο άγιος μας εξορίστηκε
πολύ μακριά από το ποίμνιό του. Τον στείλανε στα τρομερά και φριχτά
κάτεργα της Κιλικίας στη Μικρά Ασία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Στην
εξορία, ο άγιος Σπυρίδων με θαυμαστή υπομονή αντέχει τα πολυποίκιλα
βάσανα και με τον άγιο τρόπο ζωής του δίνει δύναμη και στους υπόλοιπους
βασανισμένους Χριστιανούς. Με τη δύναμη των λόγων του και με την βαθιά
του πίστη στερεώνονται οι αδύνατοι και ενισχύονται οι δυνατοί. Πολλοί
ειδωλολάτρες σαγηνευμένοι από την αγία μορφή του αλλά και από τα θαύματα
που κάνει, εγκαταλείπουν την θρησκεία των ειδώλων και ασπάζονται τον
Χριστιανισμό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πέρασε έτσι οκτώ ολόκληρα χρόνια στην εξορία, μέχρι που αναγορεύτηκε αυτοκράτορας της Ρώμης ο Μ. Κωνσταντίνος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος αυτός Βασιλιάς, μόλις έγινε αυτοκράτορας διέταξε να
αποφυλακισθούν οι διωγμένοι Χριστιανοί και να επιστρέψουν στις επισκοπές
τους οι εξόριστοι άγιοι Αρχιερείς. Τότε γύρισε και στην πατρίδα του,
την Κύπρο, ο άγιος Σπυρίδων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όλο
το νησί τον υποδέχτηκε με πανηγυρικό τρόπο, με μεγάλη χαρά και
αγαλλίαση. Την ημέρα που άγιος Σπυρίδων ήρθε στο νησί συνέβη και τούτο
το καταπληκτικό. Ενώ τα καντήλια μέσα στο Ναό που λειτουργούσε ήτανε
σβηστά, γιατί δεν είχανε μέσα λάδι, με θαυματουργικό τρόπο ανάψανε όλα
με άπλετο φως και γεμίσανε λάδι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">15. ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας αγαπούσε πολύ την προσευχή, γιατί μ’ αυτήν έβρισκε την
ευκαιρία να συνομιλεί με τον Θεό και να αφήνει στα χέρια του Θεού την
ζωή του όλη, καθώς και του ποιμνίου του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Είτε
στην προσωπική του προσευχή είτε στις διάφορες ακολουθίες της
Εκκλησίας, όταν προσευχόταν, γινόταν όλος μια λαμπάδα φωτεινή που έκαιγε
μπροστά στο Χριστό. Η προσευχή έβγαινε μέσα από την αγνή καρδιά του,
όπως η λάβα μέσα από το ηφαίστειο, τόσο πυρφόρα ήταν! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αγαπούσε τόσο πολύ το Χριστό, που και οι Άγγελοι στον ουρανό θαύμαζαν την αγγελική ζωή του! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
καθαρή και αθώα καρδιά του είχε ελκύσει τόσο πολύ την θεία Χάρη, που
όταν βρισκόσουν κοντά του δεν ήξερες αν αυτός ήταν ένας απλός άνθρωπος
του Θεού ή ένας επί γης ένσαρκος άγγελος! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκεί,
όμως, που ο άγιος λουζόταν ολόκληρος από θείο φως και φαινόταν πλέον
ότι δεν ζούσε στη γη αλλά βρισκόταν όλη του η ύπαρξη στην αγκαλιά του
Θεού και απολάμβανε τα ουράνια μυστικά της Βασιλείας του Θεού ήταν όταν
λειτουργούσε τα Άχραντα Μυστήρια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
τη στιγμή που άρχιζε η ακολουθία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας
μεταμορφωνόταν σε επίγειο άγγελο, σε ένα χερουβίμ, όπως λέει
χαρακτηριστικά και ο χερουβικός ύμνος: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">«Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εικονίζοντες καὶ τῇ Ζωοποιῷ Τριάδι τὸν Τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες…» </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έπαιρνε
με ευλάβεια το πρόσφορο, το ψωμί δηλαδή εκείνο που έχει τυπωμένο το
μονόγραμμα του Ιησού Χριστού, αφαιρούσε το τεμάχιο εκείνο του άρτου που
με την επέλευση του αγίου Πνεύματος θα μεταβαλλόταν σε σώμα Χριστού και
το έβαζε πάνω στην αγία Πρόθεση. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αφού
προσευχόταν πρώτα θερμά, άρχιζε να τοποθετεί πάνω στο άγιο δισκάριο,
που συμβολίζει τη φάτνη του Χριστού, πρώτα το τεμάχιο του αγίου άρτου,
το οποίο θα γίνει κατόπιν στην θεία λειτουργία Σώμα Χριστού, δίπλα του,
στα δεξιά, τη μερίδα της Παναγίας και στα αριστερά τα εννέα τάγματα των
αγίων. Έπειτα, μέσα στο άγιο Δισκοπότηρο, έβαζε γλυκό κρασί, το οποίο
και αυτό με την χάρη του αγίου Πνεύματος θα μεταβληθεί σε Αίμα Χριστού.
Στη συνέχεια, με δάκρυα αγάπης για το ποίμνιο που του εμπιστεύτηκε ο
Θεός, άρχιζε να τοποθετεί μπροστά από τη μερίδα του Χριστού τις ψυχές
των ανθρώπων, ξύνοντας απαλά ένα τεμάχιο άρτου από το πρόσφορο. Τα
τρίμματα αυτά του άρτου, οι λεγόμενες «ψύχες» συμβολίζουν τις ψυχές των
ανθρώπων που αποζητούν το θείο έλεος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
ώρα που οι ψάλτες έψαλλαν κατανυκτικά τον χερουβικό ύμνο «Οἱ τὰ
Χερουβεὶμ μυστικῶς εικονίζοντες…» και προέτρεπαν τους πιστούς «πᾶσαν τὴν
βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν» διότι έπρεπε να υποδεχτούν τον βασιλιά
Χριστό με τα αγγελικά τάγματα που τον συνόδευαν, «ὠς τὸν βασιλέα τῶν
ὃλων ὑποδεξόμενοι», «ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν», ο
άγιος σκιρτούσε όλος από χαρά και ευτυχία, γιατί έβλεπε με τα μάτια της
ψυχής του τα πλήθη των αγγελικών δυνάμεων που υπηρετούσαν, με φόβο και
σεβασμό, τον παντοκράτορα Θεό και με ουράνιες μελωδίες υμνολογούσαν τη
θεία δόξα Του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκεί,
όμως, που έβλεπες την συγκίνησή και την κατάνυξη της ψυχής του να
κορυφώνεται ήταν η στιγμή που οι ψάλτες έψαλλαν το «Σὲ ὑμνοῦμεν…» και
γινόταν ο καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων. Σκιρτούσε η καρδιά του από
άπειρη αγάπη και από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα χαράς, συγκίνησης και
ευτυχίας καθώς έβλεπε τη Χάρη του παναγίου Πνεύματος να κατεβαίνει στην
αγία Τράπεζα και να μεταμορφώνει το ψωμί σε Σώμα Χριστού και το κρασί σε
Αίμα Χριστού, ενώ οι Άγγελοι φτερουγίζουν γύρω από τον Κύριο της δόξης
και υμνολογούν με θεσπέσιους ύμνους Τον Βασιλιά του κόσμου. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ποιος,
όμως, μπορούσε να περιγράψει την ευτυχία του όταν, μετά το «Πρόσχωμεν.
Τά Ἅγια τοῖς Ἁγίοις» ερχόταν η ώρα που θα μεταλάμβανε τα άγια Δώρα,
δηλαδή το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γινόταν όλος φωτιά και φως από
την αγάπη που είχε μέσα στην καρδιά του για τον πολυαγαπημένο του
εσταυρωμένο Θεό. Και όταν έριχνε μέσα στο άγιο Δισκοπότηρο τις
πολυάριθμες «ψύχες», τις ψυχές των ανθρώπων, ένας απέραντος θαυμασμός
ζωγραφιζόταν στο αγγελικό του πρόσωπο, επειδή έβλεπε τους αγγέλους να
βουτούν την πύρινη ρομφαία τους στο Αίμα του Χριστού και με αυτό να
ξεπλένουν τα αμαρτήματα όλων εκείνων των ψυχών! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">16. ΨΑΛΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΙ AΓΓΕΛΟΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πολλές
φορές η συμπεριφορά του μέσα στις διάφορες ακολουθίες της Εκκλησίας
έδειχνε πως ο άγιος μας έβλεπε ουράνιες οπτασίες, μα, κανείς δεν
μπορούσε να μάθει τι έβλεπε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μερικές
φορές, επέτρεπε ο Θεός να γίνονται κάποια απ’ αυτά τα θαυμάσια γεγονότα
γνωστά, για να πληροφορηθούν και οι υπόλοιποι το πόσο ο Θεός αγαπούσε
τον άξιο και πιστό δούλο του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ένα
απόγευμα και ενώ ο ήλιος έπαιρνε να δύσει, μπήκε ο άγιος μας στην
εκκλησία για να κάνει μόνος του τον Εσπερινό. Μόνο ο Διάκος του
βρισκόταν μέσα στην εκκλησία για να ανάψει τα καντηλάκια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων φόρεσε το πετραχήλι και άρχισε τον Εσπερινό. Τότε έγινε
κάτι το πολύ θαυμαστό. Ενώ ο άγιος έλεγε τα λόγια που πρέπει να πει ο
ιερέας, άγγελοι από τον ουρανό ανέλαβαν χρέη ψαλτάδων! Μια θεία μελωδία
από γλυκές αγγελικές φωνές έψαλλαν μαζί με τον άγιο μας τον Εσπερινό και
η ουράνια αυτή μελωδία ακουγόταν μακριά, μέχρι τους αγρούς όπου οι
άνθρωποι δούλευαν ακόμα σ’ αυτούς. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έκπληκτοι
από την παναρμόνια αυτή πρωτάκουστη μελωδία, άφησαν όλοι τις δουλειές
τους και ήρθαν στην εκκλησία για να ακούσουν από κοντά την υπέροχη αυτή
χορωδία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πόση
ήταν όμως η έκπληξη τους, όταν μπήκαν μέσα στην εκκλησιά και είδαν πως
δεν υπήρχε κανείς άλλος, εκτός από τον άγιο Δεσπότη τους και τον Διάκο
του! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κατάλαβαν
τότε πως οι ψάλτες της υπέροχης αυτής χορωδίας που άκουγαν δεν ήταν
άλλοι από τους αγγέλους, που έψαλλαν μαζί με τον άγιο την ακολουθία του
Εσπερινού! Τότε δόξασαν τον Θεό για τον άγιο άνθρωπο που τους χάρισε να
έχουν για ποιμένα και διδάσκαλό τους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">17. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΛΥΧΝΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
άλλη φορά, πάλι, μπήκε ο άγιος μας να κάνει τον Εσπερινό και να
προσευχηθεί, όπως συνήθιζε, για τα φτωχά πνευματικά παιδιά του. Εκείνη
την περίοδο, μια κακοκαιρία είχε καταστρέψει τους ελαιώνες ώστε
ελάχιστοι άνθρωποι είχαν την τύχη να έχουν λίγο λαδάκι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
ώρα που γινόταν ο Εσπερινός και ενώ πήγαινε να τελειώσει η ακολουθία,
είδε με μεγάλη λύπη να σβήνει από έλλειψη λαδιού το μεγάλο λυχνάρι που
βρισκόταν πάνω στην Αγία Τράπεζα και φώτιζε τριγύρω. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια μυστική θερμή ικεσία βγήκε μέσα από την λυπημένη καρδιά του και ανέβηκε στον ουρανό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Θεός άκουσε την προσευχή του και ξαφνικά βλέπει να ανάβει ο λύχνος από
άπλετο φως και να γεμίζει τόσο πολύ από λάδι ώστε να χύνεται άφθονο
τριγύρω. Έτρεχε τόσο πολύ λάδι από το λυχνάρι, ώστε έτρεξαν οι πιστοί
και έβαλαν από κάτω πολλά δοχεία για να τα γεμίσουν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αυτό ήταν άλλη μια ευκαιρία για να διδάξει ο καλός ποιμένας τα παιδιά του να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. </span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">18. Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όλα
αυτά τα θαύματα που έκανε ο άγιος Σπυρίδων, γινόντουσαν από στόμα σε
στόμα γνωστά παντού, ώστε οι Χριστιανοί να στερεώνονται περισσότερο στην
πίστη του Χριστού και οι ειδωλολάτρες να σαγηνεύονται από τη
χριστιανική θρησκεία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Βέβαια,
πολλοί ειδωλολάτρες δεν μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν ότι πράγματι
μπορούσε ένας άνθρωπος να κάνει τέτοια θαύματα, γι’ αυτό και επέτρεπε ο
Θεός, μερικοί απ’ αυτούς, οι καλοπροαίρετοι, να έχουν προσωπική αντίληψη
του θαύματος για να πιστέψουν ευκολότερα στο Χριστό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποια
ευσεβής χριστιανή γυναίκα, που την έλεγαν Σωφρονία, είχε έναν τέτοιο
καλοπροαίρετο ειδωλολάτρη για άντρα. Ο ειδωλολάτρης αυτός ήταν ένας
καλός και ευγενικός άνθρωπος και σεβόταν πολύ τον άγιο Σπυρίδωνα. Η
γυναίκα του, η Σωφρονία, τον αγαπούσε πολύ αλλά ήταν πολύ λυπημένη που ο
άνδρας της ακόμα δεν αποφάσιζε να γίνει Χριστιανός. Για τον λόγο αυτό
παρακαλούσε τον άγιο Σπυρίδωνα να βοηθήσει τον άντρα της και να τον
φέρει κοντά στο Χριστό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
μέρα ο άγιος μας ήταν προσκεκλημένος στο σπίτι της οικογένειας αυτής
για να φάνε όλοι μαζί και να συζητήσουν για πνευματικά θέματα. Εκεί
λοιπόν που τρώγανε, λέει ξαφνικά ο Άγιος σ’ έναν υπηρέτη: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Άκουσε, παιδί μου, ο βοσκός μας αποκοιμήθηκε στους αγρούς και έχασε όλα
τα πρόβατά του. Μόλις ξύπνησε δεν τα βρήκε πουθενά, αν και έψαξε
παντού. Είναι πολύ στεναχωρημένος, γι’ αυτό και έστειλε άνθρωπο να με
βρει για να τον βοηθήσω. Ο απεσταλμένος του έρχεται τώρα στο σπίτι αυτό
και είναι έξω από την πόρτα. Πήγαινε, λοιπόν, και πες του ότι ο βοσκός
βρήκε τελικά τα πρόβατα στο τάδε μέρος, και ονομάτισε το μέρος, γι’ αυτό
να γυρίσει τώρα ήσυχος πίσω στη δουλειά του! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
ειδωλολάτρης σύζυγος της Σωφρονίας, που παρακολουθούσε έκπληκτος όλη τη
συζήτηση, απορούσε πως μπορούσε ο άγιος Σπυρίδων να ξέρει ακριβώς τι
είχε συμβεί στον τσοπάνο και αμφισβητούσε την αλήθεια των γεγονότων.
Ξαφνικά, να, και δεύτερος απεσταλμένος από τον τσοπάνο έρχεται στο σπίτι
για να ευχαριστήσει τον άγιο και να επιβεβαιώσει την αλήθεια της
πρόρρησης του αγίου, ότι δηλαδή βρέθηκαν τα πρόβατα και μάλιστα στο
συγκεκριμένο σημείο που τους είχε πει ο Άγιος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
θαυμάσια αυτή προορατικότητα του αγίου μας έκανε τον ειδωλολάτρη σύζυγο
της Σωφρονίας να εγκαταλείψει αμέσως την ειδωλολατρία και να ασπαστεί
τον Χριστιανισμό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">19. Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων έβγαλε πολλούς καλούς και άγιους μαθητές. Ένας απ’
αυτούς ήταν και ο Τριφύλλιος, ο οποίος αξιώθηκε να γίνει και επίσκοπος
Λήδρας, της σημερινής Λευκωσίας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Τριφύλλιος ήταν ένας πολύ ευσεβής, ελεήμων και ευγενικός άνθρωπος. Τον
αγαπούσε πολύ ο άγιος Σπυρίδων για την απλή και αθώα ψυχή του, που
έμοιαζε πολύ με την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Τακτικά τον έπαιρνε μαζί
του σε διάφορες περιοδείες αλλά και σε περιπάτους κάτω από τα βαθύσκια
πλατάνια του γειτονικού δάσους για να συζητά μαζί του πνευματικά θέματα.
Εκεί έβρισκε την ευκαιρία να του μιλά για τις ουράνιες χαρές του
Παραδείσου και τη δόξα που ο Κύριος χαρίζει σ’ όλους εκείνους που δίνουν
όλη την αγάπη της καρδιάς τους αποκλειστικά στο Θεό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
μέρα, σ’ έναν τέτοιο περίπατο ανάμεσα σ’ ένα πανέμορφο περιβόλι με
πλήθος καρποφόρα δένδρα και τρεχούμενα νερά, ο Τριφύλλιος σαγηνεύτηκε
τόσο πολύ από την ομορφιά του τοπίου, που ο νους του άφησε αμέσως την
ενασχόλησή του με τα ωραία του Παραδείσου και πεθύμησε πολύ να αποκτήσει
κι αυτός ένα τέτοιο περιβόλι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος, που είχε το χάρισμα να καταλαβαίνει τους συλλογισμούς και τις
σκέψεις των άλλων, κατάλαβε αμέσως την υλική επιθυμία του μαθητή του,
γι’ αυτό, για να τον προφυλάξει από το πάθος της φιλοκτημοσύνης, του
λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Γιατί βάζεις, παιδί μου, στην καρδιά σου ψεύτικα και φθαρτά πράγματα;
Γιατί επιθυμείς δένδρα, χωράφια και περιβόλια; Εμείς έχουμε στον ουρανό
τα αιώνια και άφθαρτα άνθη του Παραδείσου, που με τίποτε δεν
συγκρίνονται με όλες τις ομορφιές της γης! Αυτά, παιδί μου, να
σκέφτεσαι, να επιθυμείς και να ζητάς, διότι είναι τα μόνα αληθινά και
αιώνια! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Τριφύλλιος κατάλαβε αμέσως το λάθος του και ζήτησε συγνώμη από τον
Άγιο. Έκτοτε δεν πεθύμησε ποτέ τίποτε προσωρινό και υλικό πάνω σ’ αυτή
τη γη. Έζησε δε ζωή αγία και ενάρετη και αξιώθηκε από το Θεό πολλών
χαρισμάτων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="color: #0b5394;"><b>20. ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ</b></span> </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με
τον Μέγα Κωνσταντίνο αυτοκράτορα του Ρωμαϊκού Κράτους η Εκκλησία του
Χριστού απολαμβάνει εδώ και πολύ καιρό ειρήνη και γαλήνη. Οι Χριστιανοί
ελεύθερα και χωρίς φόβο λατρεύουν τώρα πλέον τον Χριστό φανερά στις
μεγάλες εκκλησιές που χτίζονται παντού σ’ όλη την αυτοκρατορία. Σε
Ανατολή και Δύση κηρύττεται το όνομα του Χριστού και εκατοντάδες
χιλιάδες άνθρωποι βαπτίζονται Χριστιανοί. Η θρησκεία των ειδώλων όλο και
συρρικνώνεται και η επιρροή της ανάμεσα στον κόσμο όλο και ελαττώνεται.
</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
τρομακτική αύξηση του Χριστιανισμού κάνει τον δαίμονα να λυσσάει από
το κακό του και να ψάχνει νέους τρόπους για να πολεμήσει την αλήθεια του
Ευαγγελίου. Τώρα εφευρίσκει καινούριο όπλο για να πειράξει με τις
σατανικές ραδιουργίες του την Εκκλησία. Το νέο όπλο λέγεται «πλάνη» και
είναι πιο τρομερό, πιο δυνατό και πιο αποτελεσματικό από τα προηγούμενα
όπλα του, τους διωγμούς δηλαδή και τα βασανιστήρια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Σύμμαχος
πολύτιμος, για το καινούριο σατανικό του έργο, βρέθηκε τώρα ο αιρετικός
Άρειος, ένας πλανεμένος στην πίστη κληρικός της Εκκλησίας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Άρειος, ο οποίος υπηρετούσε ως πρεσβύτερος σε μια εκκλησία στην
Αλεξάνδρεια, είχε μεγάλη φιλοσοφική μόρφωση και ρητορική δεινότητα και
κήρυττε την αίρεση, ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα και
δημιούργημα του Θεού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
αιρετική διδασκαλία του προκάλεσε μεγάλο σάλο και αναταραχή στην
Εκκλησία, γιατί με δαιμονικά τεχνάσματα και επιχειρήματα ανέτρεπε εξ
ολοκλήρου όλη την πίστη της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας των Μαρτύρων.
Δυστυχώς τις πεποιθήσεις του αυτές τις συμμερίστηκαν και πολλοί άλλοι
φιλόσοφοι και ανώτεροι κληρικοί, όπως οι μητροπολίτες Νικομηδείας
Ευσέβιος, ο Νικαίας Θεογένης, και ο Χαλκηδόνος Μακάριος. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
Εκκλησία του Χριστού, προκειμένου να διαφυλάξει την αλήθεια της πίστης
και να προφυλάξει από τον μεγάλο αυτό πειρασμό τα παιδιά Της, συγκάλεσε
στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, στην
οποίαν παρέστησαν ο αυτοκράτορας Μ. Κωνσταντίνος και 318 θεοφόροι
Πατέρες, για να αποστομώσουν και να καταδικάσουν τον Άρειο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ανάμεσα
στους θεοφόρους αυτούς Πατέρες, τους γίγαντες της ορθοδόξου πίστης και
μεγάλους φωστήρες της αγίας μας Εκκλησίας, ήταν και ο άγιος Σπυρίδων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αυτός
άκουσε με προσοχή όσα ο Άρειος με ρητορική δεινότητα κήρυττε κατά του
Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και τρόμαξε από
τη φοβερή πλάνη που ο δαίμονας χτυπούσε δια του Αρείου την αγία μας
Εκκλησία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μαζί
με τον Άρειο ήταν και ένας άλλος πολύ δυνατός φιλόσοφος και ρήτορας ο
οποίος, με τη μεγάλη εμπειρία που είχε στο λόγο αλλά και τα δυνατά
επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε, αποστόμωνε πολλούς και δημιουργούσε
μεγάλα προβλήματα και στεναχώρια στους Ορθοδόξους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μάταια
οι θεοφόροι Πατέρες ύψωναν τις σοφές και φωτισμένες φωνές τους για να
τους εξηγήσουν την αλήθεια και να τους αποδείξουν πόσο πλανεμένοι ήταν! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
μεγάλη φιλοσοφική και ρητορική δεινότητα του Αρείου και των πέριξ αυτού
τους βοηθούσε να τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα στον κατήφορο της ψευτιάς,
της αίρεσης και της βλαστήμιας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">21. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΡΑΜΙΔΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων κατάλαβε ότι ήρθε η στιγμή της μεγάλης αναμέτρησης. Αφού
πρώτα προσευχήθηκε πολύ μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς του για να τον
φωτίσει ο Χριστός τι να κάνει και πώς να μιλήσει, σηκώθηκε και, με
βροντερή φωνή, λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Έλα εδώ, φιλόσοφε, να μιλήσουμε μαζί. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι
άλλοι Πατέρες, επειδή ήξεραν ότι ο άγιος Σπυρίδων μπορεί να ήταν αγνός
και άγιος αλλά δεν είχε μεγάλη μόρφωση, δεν τον άφηναν να μιλήσει, από
φόβο μήπως τον γελοιοποιήσει ο Άρειος. Ο Άγιος μας, όμως, δεν κάνει
πίσω. Γνωρίζει καλά, πως με τα λόγια δεν πρόκειται να νικήσουν τον
Άρειο. Μόνο θεϊκή επέμβαση και ένα μεγάλο θαύμα μπορεί να διαλύσει τα
σατανικά επιχειρήματα και τους ψεύτικους συλλογισμούς του Άρειου.
Κοιτάζει κατάματα τον φιλόσοφο και του λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Εμείς πιστεύουμε ότι ένας είναι ο Δημιουργός όλου του κόσμου. Με τον
Λόγο και το Πνεύμα Του, έγινε ο ουρανός και η γη, η θάλασσα και όλα μέσα
σ’ αυτή, καθώς και όλα τα πλάσματα πάνω στη γη, τα ζώα, τα φυτά και
όλες οι ομορφιές σ’ αυτή τη γη. Τέλος έγινε ο άνθρωπος, το τελειότερο
και θαυμάσιο αυτό Δημιούργημα. Όσον αφορά τον Χριστό, εμείς γνωρίζουμε
ότι είναι Υιός και Λόγος του Θεού αληθινός, καθώς και ο άγιος Ιωάννης ο
Θεολόγος γράφει στην αρχή του Ευαγγελίου του: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ
Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος». Αυτός ο Υιός και Λόγος
του Θεού γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, σταυρώθηκε και τάφηκε σαν
άνθρωπος, αλλά αναστήθηκε σαν Θεός. Τούτον γνωρίζουμε και ομολογούμε
Ομοούσιο προς τον Πατέρα, Σύνθρονο, Ομότιμο και Ομόδοξο. Αν και η Αγία
Τριάς είναι τρία διαφορετικά πρόσωπα και τρεις Υποστάσεις, εν τούτοις
Ένας είναι ο Θεός. Να το καταλάβει κανείς αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί ο
ανθρώπινος νους είναι πολύ μικρός για να χωρέσει το άπειρο πέλαγος της
Θεότητας. Θέλεις τώρα να δεις με τα μάτια σου αυτό που δεν μπορείς να
καταλάβεις με το μυαλό σου; </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ενώ έλεγε τα τελευταία λόγια ο Άγιος μας, πήρε από κάτω ένα κεραμίδι, το σήκωσε ψηλά για να το δουν όλοι καλά και λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Κοίταξε, φιλόσοφε, αυτό το κεραμίδι. Αν σε ρωτήσω πόσα πράγματα κρατώ στο χέρι μου, τι θα απαντήσεις; </span><br /><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Μα μόνο ένα πράγμα κρατάς στο χέρι σου, του απαντά ο φιλόσοφος. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Και όμως! Αυτό που εσείς λέτε ένα δεν είναι ένα και θα σας το αποδείξω αμέσως! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Άγιος μας κάνει πρώτα με το δεξί του χέρι το σημείο του σταυρού πάνω
στο κεραμίδι που κρατά με το άλλο του χέρι και λέει: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ
Πατρὸς». </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε,
μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλης της Συνόδου, γίνεται μέγα θαύμα. Από το
κεραμίδι που κρατά στα χέρια του ο Άγιος μας, ανεβαίνει φλόγα φωτιάς με
την οποία ψήθηκε το κεραμίδι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο Άγιος Σπυρίδων, πλημμυρισμένος από τη Χάρη του Θεού, συνεχίζει: «καὶ τοῦ Υἱοῦ». </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Νέο
θαύμα προκαλεί τον θαυμασμό όλων. Από το ξερό κεραμίδι έτρεξε κάτω
νερό, το οποίο χρειάστηκε για να γίνει πηλός η σκόνη του κεραμιδιού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Επιφωνήματα χαράς και ενθουσιασμού ξέφυγαν από τα χείλη όλων των Ορθοδόξων και πικρία στις τάξεις των αιρετικών. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το θαύμα, όμως, δεν τέλειωσε αλλά συνεχίζεται. Ο θαυματουργός άγιος φωνάζει δυνατά: «καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε στα χέρια του αγίου Σπυρίδωνα έμεινε μόνο η σκόνη, το χώμα από το κεραμίδι! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Όπως το κεραμίδι έγινε από τρία υλικά, φωτιά, νερό και χώμα αλλά είναι
ένα, συνέχισε να λέει ο άγιος Σπυρίδων, έτσι συμβαίνει και με την Αγία
Τριάδα. Είναι τρία πρόσωπα αλλά Ένας και μοναδικός Θεός! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
τέλειωσε το θαύμα, ο φιλόσοφος των Αρειανών βουβάθηκε. Δεν μπορούσε να
πει τίποτε, αλλά ούτε και να αμφισβητήσει το μεγάλο θαύμα που είδε με τα
ίδια του τα μάτια να γίνεται μπροστά του. Γι’ αυτό, στρέφεται στον Άγιο
μας και του λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Δέχομαι και ομολογώ, άγιε άνθρωπε, όσα είπες και έκανες. Μέχρι τώρα
υποστήριζα τις απόψεις μου με την δύναμη της ρητορικής μου τέχνης και με
βάσει μόνο την ανθρώπινη λογική. Τώρα, όμως, με το θαύμα που έκανες,
ομολογώ ότι νικήθηκα. Από τώρα πιστεύω και εγώ όπως πιστεύεις και εσύ,
άγιε Γέροντα. Συμβουλεύω δε όλους τους πρώην ομόφρονές μου και τον Άρειο
να μετανοήσουν για τις βλάσφημες δοξασίες, που μέχρι τώρα κήρυτταν, και
να τις αποκηρύξουν ως αιρετικές. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τα
λόγια αυτά του πρώην κορυφαίου φιλοσόφου και ρήτορα των Αρειανών
ντρόπιασαν και απογοήτευσαν όλους τους αιρετικούς, ενώ, αντίθετα, στις
τάξεις των Ορθοδόξων επικράτησε χαρά, ανακούφιση και ενθουσιασμός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με
το θαύμα αυτό έδωσε ο άγιος Σπυρίδων τη χαριστική βολή στον πόλεμο κατά
της αίρεσης του Αρείου, με αποτέλεσμα να διασπαστούν οι οπαδοί του
Αρείου, να ενισχυθούν στην πίστη τους οι Ορθόδοξοι και να θριαμβεύσει η
Εκκλησία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε την αίρεση του Αρειανισμού και αναθεμάτισε τον εμπνευστή της Άρειο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το δόγμα της Αγίας Τριάδος και το «ομοούσιο» του Υιού και Λόγου του Θεού κατοχυρώθηκαν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
βασιλιάς Μ. Κωνσταντίνος και οι Αρχιερείς δεν ήξεραν με ποιο τρόπο να
τιμήσουν τον γνήσιο δούλο του Θεού. Ο άγιος Σπυρίδων, αποφεύγοντας τις
εγκόσμιες δόξες και τα προσωρινά μεγαλεία, σαν απλός και ταπεινός που
ήταν, γύρισε πίσω στην Κύπρο, στην Τριμυθούντα, κοντά στα λογικά πρόβατα
που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">22. ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
επέστρεψε ο άγιος Σπυρίδων στην Κύπρο, τον περίμενε μια θλιβερή είδηση.
Το μονάκριβο κορίτσι του, η μικρή του αγαπημένη Ειρήνη, όσο αυτός
βρισκόταν στη Σύνοδο, είχε αρρωστήσει βαριά και μετά από λίγο πέθανε.
Έφυγε απ’ αυτή τη ζωή αγνή και καθαρή. Είχε φυλάξει την παρθενία της για
χάρη του Χριστού και αγωνιζόταν με προσευχές και φιλανθρωπίες να
μοιάσει του αγίου πατέρα της, στον οποίο ήταν πολύτιμος βοηθός και
συνεργάτης. Για το λόγο αυτό λυπήθηκε πολύ ο άγιος μας αλλά υπέμεινε με
θαυμαστή καρτερία τη θλίψη του θανάτου της αγαπημένης του κορούλας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Σαν
να μην έφτανε, όμως, η μεγάλη του αυτή στεναχώρια, ήρθε να προστεθεί
και άλλη μία. Τον επισκέφτηκε στο σπίτι του μια γυναίκα και κλαίγοντας
απαρηγόρητα του είπε: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Είχα δώσει, άγιε μας Πατέρα, στη κόρη σου, πριν αυτή πεθάνει, ένα
πολύτιμο κόσμημα για να μου το φυλάξει. Πέθανε, όμως, αυτή ξαφνικά και
εγώ δεν πρόλαβα να το πάρω πίσω. </span></i></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος μας έψαξε όλο το σπίτι, στην προσπάθειά του να βρει που το είχε
κρύψει η κόρη του, αλλά πουθενά δεν το βρήκε. Έβαλε και άλλους να
ψάξουν, μήπως το βρουν εκείνοι. Μάταια, το κόσμημα δεν βρισκόταν
πουθενά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων έσκυψε το κεφάλι και προσευχήθηκε με πίστη για να του
αποκαλύψει ο Θεός τι να κάνει. Έτσι ενεργούν οι άγιοι στο κάθε πρόβλημα
της ζωής. Μέσα από την προσευχή παρακαλούν το Θεό να τους αποκαλύψει
ποιο είναι το θέλημά του και τι πρέπει να κάνουν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε
παίρνει τη γυναίκα και τους άλλους και πάνε όλοι μαζί πάνω από τον τάφο
της κόρης του. Εκεί, σαν να ήταν ζωντανή η κόρη του, τη ρωτά: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Ειρήνη, παιδί μου, που έβαλες το χρυσό κόσμημα της γυναίκας; </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μέσα από τον τάφο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων, ακούστηκε η φωνή της κόρης του που απαντούσε στον πατέρα της: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Στο τάδε σημείο το έχω φυλαγμένο πατέρα μου. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έπειτα,
όλοι μαζί πήγαν στο συγκεκριμένο μέρος που τους υπέδειξε η πεθαμένη
κόρη του, και πράγματι βρήκαν εκεί το χρυσό κόσμημα της γυναίκας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
θαύμα αυτό προκάλεσε το θαυμασμό όλων όσων βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή
εκεί, καθώς και του υπόλοιπου κόσμου που το έμαθε αργότερα, και όλοι
μαζί δόξαζαν τον Θεό που τους έδωσε να έχουν για Ποιμένα τους ένα τόσο
μεγάλο και θαυματουργό άγιο. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">23. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
αυτοκράτορας Κωνστάντιος, γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ενώ βρισκόταν
κάποτε στην Αντιόχεια, αρρώστησε βαριά. Ήταν τέτοια η αρρώστια, που
κανείς γιατρός δεν μπορούσε να τον γιατρέψει. Οι μέρες κυλούσαν και η
αρρώστια έφερνε τον βασιλιά όλο και πιο κοντά στον θάνατο. Θλίψη και
στεναχώρια πλημμύρισαν την ψυχή του βασιλιά, ο οποίος, όταν είδε πως
καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, άφησε όλες του
τις ελπίδες στο Θεό. Προσευχόταν ταπεινά και με ευλάβεια κάθε μέρα στο
Θεό παρακαλώντας Τον να τον θεραπεύσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
νύχτα, ενώ προσευχόταν θερμά πάνω στο κρεβάτι του πόνου, τον πήρε για
λίγο ο ύπνος και βλέπει ένα παράξενο όνειρο. Ένας άγγελος Κυρίου τον
παίρνει σε ένα τόπο όπου ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί επίσκοποι. Στο μέσο
αυτών στεκόντουσαν δυο επίσκοποι, οι οποίοι ξεχώριζαν από τους άλλους,
λες και ήταν τιμώμενα πρόσωπα. Του λέει τότε ο άγγελος: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Βλέπεις αυτούς τους δυο επισκόπους, βασιλιά; Μόνο αυτοί μπορούν να σε γιατρέψουν. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
την αγωνία του ο βασιλιάς ξύπνησε αμέσως και προσπάθησε να βρει ποιοι
ήταν οι δύο εκείνοι επίσκοποι που του έδειξε ο άγγελος, γιατί ούτε τα
ονόματά τους άκουσε στο όνειρό του αλλά ούτε και τις πατρίδες των
αρχιερέων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Επειδή
δεν μπορούσε μόνος του να τους βρει, διέταξε να συγκεντρωθούν στο
παλάτι του όλοι οι επίσκοποι της Επαρχίας του, μήπως έτσι μπορέσει να
τους βρει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Απογοητεύτηκε,
όμως, όταν δεν είδε στη συγκέντρωση αυτή τους επισκόπους του ονείρου
του. Ψάχνοντας τους καταλόγους για να δει ποιοι απουσίαζαν ακόμα, βλέπει
ότι έλειπαν ακόμα οι επίσκοποι της Κύπρου. Στέλνει αμέσως αγγελιαφόρους
να τους προσκαλέσει και αυτούς στα ανάκτορα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων, μόλις έλαβε την πρόσκληση, πήρε μαζί και τον ενάρετο
φίλο του Τριφύλλιο, ο οποίος εδώ και λίγο καιρό είχε χειροτονηθεί
επίσκοπος Λήδρας (της σημερινής Λευκωσίας), και ήρθαν στην Αντιόχεια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έτσι όπως ήταν ντυμένοι απλά, ταπεινά και φτωχικά θέλησαν να μπουν στα ανάκτορα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι
υπηρέτες του παλατιού, οι οποίοι δεν μπορούσαν να φανταστούν πως οι δυο
φτωχοντυμένοι άνθρωποι, που τους ζητούσαν να περάσουν μέσα στο παλάτι
για να δουν τον βασιλιά, ήταν οι δυο άγιοι αρχιερείς της Κύπρου, όχι
μόνο δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στο παλάτι αλλά και τους απομάκρυναν
απ’ αυτό με βρισιές και ραπίσματα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Βέβαια,
δεν άργησε να μετανιώσει ο υπηρέτης εκείνος, που χαστούκισε τον άγιο
μας, όταν έμαθε πως ο φτωχοντυμένος εκείνος δεν ήταν άλλος από τον
ένδοξο και θαυματουργό άγιο Σπυρίδωνα. Έτρεξε, έπεσε στα πόδια του αγίου
και του ζήτησε συγνώμη για το άσχημο φέρσιμό του. Ο ανεξίκακος ιεράρχης
αμέσως τον συγχώρεσε, δίνοντας του πολύτιμες συμβουλές καλής
συμπεριφοράς. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
απ’ αυτό, ανέβηκαν στο παλάτι και μπήκανε στην αίθουσα του θρόνου, όπου
και τους περίμενε ο βασιλιάς. Θαυμασμός κυρίεψε τον Τριφύλιο, βλέποντας
τόση πολυτέλεια και πλούτο μέσα στο παλάτι. Ο άγιος μας κατάλαβε τις
σκέψεις του νεαρού φίλου του και του λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Γιατί απορείς και θαυμάζεις; Μήπως και ο βασιλιάς δεν πεθαίνει και δεν
γίνεται χώμα μέσα στον τάφο όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι; Γιατί λοιπόν
εντυπωσιάζεσαι από τον ψεύτικο αυτό και φθαρτό πλούτο; </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">24. ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εντωμεταξύ,
ο βασιλιάς, τους περίμενε με αγωνία. Μόλις αναγνώρισε στο πρόσωπο του
αγίου Σπυρίδωνα τον ένα από τους δυο επισκόπους που είδε στο όνειρό του,
χάρηκε πολύ. Σηκώθηκε από τον θρόνο του και έτρεξε γρήγορα κοντά στον
θαυματουργό άγιο. Γονάτισε μπροστά του, έσκυψε το κεφάλι του και με
βαθιά ευλάβεια και ταπείνωση τον παρακάλεσε να τον ευλογήσει και να
γιατρέψει την ασθένειά του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων έβαλε τότε το αγιασμένο χέρι του πάνω στο κεφάλι του
βασιλιά και προσευχήθηκε θερμά υπέρ της υγείας του. Δεν πρόλαβε να
κατεβάσει το χέρι του από το βασιλικό κεφάλι και το μεγάλο θαύμα είχε
γίνει. Ο βασιλιάς ένιωσε να φεύγουν οι πόνοι της αρρώστιας του και να
γίνεται τελείως καλά. Είχε γιατρευτεί πλήρως. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία σ’ όλο το παλάτι αλλά και σ’ όλο τον κόσμο
της Αντιόχειας. Το όνομα του αγίου Σπυρίδωνα ήταν στο στόμα όλου του
κόσμου που, από τη χαρά της γιατρειάς του ευσεβή βασιλιά τους, έστησαν
παντού ξέφρενα πανηγύρια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο βασιλιάς χαρούμενος και ευτυχισμένος, που βρήκε την υγεία του, δεν ήξερε με ποιον τρόπο να ευχαριστήσει τον άγιο μας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων του είπε πως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να του
δώσει ήταν μια υπόσχεση πως θ’ αγαπά τον Θεό με την καρδιά του, θα
φυλάττει την ορθόδοξη πίστη, θα είναι φιλάνθρωπος προς όλους τους
φτωχούς και δυστυχισμένους υπηκόους του και θα είναι δίκαιος προς όλους.
</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
βασιλιάς υποσχέθηκε στον άγιο μας να τηρήσει όλες τις συμβουλές του και
μετά πήρε αρκετό χρυσάφι από το θησαυροφυλάκιο για να του δώσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος Σπυρίδων αρνήθηκε να το πάρει, λέγοντας: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Νομίζεις, βασιλιά μου, πως ήρθα εδώ για να πάρω χρυσάφι; Πιστεύεις πως
μου αρέσει το χρυσάφι, το οποίο είναι η αιτία όλων των συμφορών και της
αδικίας στον κόσμο; Όποιος επιθυμεί χρήματα και χρυσάφι γίνεται
αιχμάλωτός τους και με την θέλησή του δυστυχισμένος. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Παρά ταύτα, με φορτικό τρόπο τον παρακαλούσε ο βασιλιάς να πάρει το χρυσάφι και να το δώσει όπου ο άγιος μας ήθελε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αναγκασμένος,
από τις πολλές παρακλήσεις του βασιλιά, πήρε ο άγιος Σπυρίδων το
χρυσάφι αλλά μόλις βγήκε έξω από την πόλη το μοίρασε όλο σε φτωχούς,
αναπήρους, χήρες, ορφανά και γενικά σ’ όσους δυστυχισμένους έβρισκε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">25. ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΑΙΔΙ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μέχρι να φύγει το καράβι για Κύπρο, ο άγιος Σπυρίδων διέμενε στο σπίτι ενός ευσεβή χριστιανού στην πόλη της Αντιόχειας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
μέρα, ενώ συζητούσε διάφορα πνευματικά θέματα με έναν ευλαβή και
ενάρετο φίλο του, τον Διάκονο Αρτεμίδωρο, έρχεται να τον βρει σ’ αυτό το
σπίτι μια γυναίκα ξένη, κρατώντας στα χέρια της το νεκρό παιδί της. Με
δάκρυα γοερά και αναστεναγμούς άφησε το νεκρό παιδί μπροστά στα πόδια
του και τον παρακαλούσε να την λυπηθεί. Του έλεγε με νεύματα, επειδή δεν
ήξερε να μιλά καθόλου ελληνικά, πως το είχε μοναχοπαίδι και τώρα αυτό
ήταν νεκρό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
λυπήθηκε ο άγιος μας και έκλαψε μαζί της. Μα, από μεγάλη ταπείνωση,
έλεγε πως δεν ήταν άξιος να κάνει ένα τόσο μεγάλο θαύμα. Ποτέ, εξάλλου,
δεν του είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και ο δισταγμός, στο να ζητήσει από
το Θεό αυτό το χάρισμα, ήταν πολύ μεγάλος. Οι αναστεναγμοί και τα πικρά
δάκρυα της χαροκαμένης αυτής μάνας, του ξέσχιζαν την καρδιά.
Συμβουλεύτηκε τότε τον φίλο του Αρτεμίδωρο τι να κάνει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο Αρτεμίδωρος σαν άκουσε τους δισταγμούς του αγίου μας του είπε: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Είναι φανερό πως ο Θεός ακούει τις προσευχές σου. Αφού γιάτρεψες το
βασιλιά, πως μπορείς να αφήσεις τους δυστυχισμένους φτωχούς; Γι’ αυτό,
παρακάλεσε τον Κύριο να ζωντανέψει και το παιδί αυτό της πικραμένης
αυτής μάνας. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε,
ο άγιος μας γονατίζει και προσεύχεται θερμά στον πολυαγαπημένο του
Σωτήρα και Λυτρωτή να σπλαχνιστεί τη μάνα και να ζωντανέψει το παιδί
της. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Θεός ακούει την προσευχή του αγίου μας και κάνει το μεγάλο θαύμα. Το
αίμα κύλισε και πάλι στις φλέβες του νεκρού παιδιού και το μικρό άρχισε
να κλαψουρίζει. Ζητούσε τη μητέρα του! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
μητέρα του, βλέποντας να επιστρέφει η ζωή στο νεκρό σωματάκι του
παιδιού της, τα χάνει. Δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπει. Η
υπερβολική χαρά κάνει την καρδιά της να χτυπά σαν τρελή, μέχρι που οι
αισθήσεις της την εγκαταλείπουν και πέφτει κάτω νεκρή. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Αρτεμίδωρος παρακαλεί τον άγιο μας να συνεχίσει την προσευχή του και να
αναστήσει τώρα και τη μάνα, ώστε να μη μείνει το μικρό παιδί ορφανό από
την έλλειψη της μάνας του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο άγιος συνεχίζει την θερμή προσευχή του και μετά γυρνώντας προς τη νεκρή μάνα, κάνει πάνω της το σημείο του Σταυρού και λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Στο όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, αναστήσου. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με
τα λόγια αυτά δεύτερο θαύμα ακολούθησε. Η νεκρή μάνα πήρε ζωή και, αφού
για μια στιγμή κοίταξε σαστισμένη τριγύρω της, έπειτα πήγε κοντά στο
παιδί της. Με λαχτάρα μητρική το αγκάλιασε, ευχαριστώντας τον Θεό και
μετά τον άγιο Σπυρίδωνα για το καλό που της έκανε με τις θαυματουργές
προσευχές του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"> </span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">26. ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όσο
ο Χριστιανισμός εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα σ’ όλη τη Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία, τόσο η θρησκεία των ειδώλων έχανε την αίγλη και την
πρωτινή μεγάλη επιρροή της πάνω στις ψυχές των ανθρώπων. Αν δεν υπήρχαν
και τα διάφορα αγάλματα των θεών που στόλιζαν ακόμα τους ελάχιστους
ειδωλολατρικούς ναούς, κάποιους κήπους, και άλλα κεντρικά σημεία των
πόλεων, θα έλεγε κανείς πως η θρησκεία των ψεύτικων θεών ήταν ήδη
παρελθόν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
Πατριάρχης Αλεξανδρείας, άνδρας ευσεβής και ενάρετος, στεναχωριόταν που
έβλεπε να υπάρχουν ακόμα αυτά τα είδωλα και να χάνονται ανθρώπινες
ψυχές από τη λατρεία αυτή των ειδώλων. Για το λόγο αυτό προσκάλεσε όλους
τους αρχιερείς του Πατριαρχείου του να συγκεντρωθούν στην Αλεξάνδρεια
και να προσευχηθούν όλοι μαζί, με σκοπό να κρημνίσει ο Θεός με θαύμα όλα
τα είδωλα στην επαρχία του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πράγματι
έγινε μια μεγαλειώδης συγκέντρωση απ’ όλους σχεδόν τους επισκόπους του
Πατριαρχείου του και στην προσευχή που ακολούθησε, άκουσε ο Θεός την
προσευχή τους και κατακρημνίστηκαν με θαυματουργικό τρόπο όλα τα είδωλα,
εκτός από ένα μεγάλο στο κέντρο της Αλεξάνδρειας. Αυτό, παρά τις
επανειλημμένες προσευχές και παρακλήσεις όλων, δεν έλεγε να πέσει. Αυτό
στεναχώρησε πολύ τον Πατριάρχη και δεν μπορούσε να καταλάβει την αιτία
που δεν έπεφτε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια νύχτα, βλέπει στον ύπνο του ο Πατριάρχης άγγελο Κυρίου να του λέει: </span><span style="font-size: medium;"><i><br /><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">-
Μη λυπάσαι, που το είδωλο δεν έπεσε αλλά μένει στη θέση του. Αυτό είναι
το θέλημα του Κυρίου, μέχρι να έρθει από την Κύπρο ο επίσκοπος
Τριμυθούντος Σπυρίδων. Γι’ αυτό να τον προσκαλέσεις αμέσως. </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μόλις
ξύπνησε το πρωί ο Πατριάρχης στέλνει αμέσως πλοίο και γράμμα στην Κύπρο
να προσκαλέσει τον άγιο μας. Μέσα στο γράμμα του εξηγούσε και την αιτία
που του ζητούσε να έρθει οπωσδήποτε στην Αλεξάνδρεια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος Σπυρίδων υπάκουσε στην πατριαρχική εντολή και, παρά το μεγάλο της
ηλικίας του, πήρε το πλοίο για να πάει στην Αλεξάνδρεια. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μόλις
έφθασε στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας και βγήκε από το καράβι, πήγε σε μια
άκρη του λιμανιού και γονάτισε για να προσευχηθεί θερμά στον Κύριο. Δεν
πρόλαβε να τελειώσει την προσευχή του και, αμέσως, κρημνίστηκε το
μεγάλο είδωλο στο κέντρο της Αλεξάνδρειας. Έκανε τόσο θόρυβο, που όλη
πόλη το πήρε είδηση. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
είδε ο Πατριάρχης το είδωλο να πέφτει και να γίνεται σκόνη, κατάλαβε
ότι είχε φθάσει ο άγιος Σπυρίδων. Γυρνά έπειτα στους επισκόπους και τους
άλλους κληρικούς και λαϊκούς, που έτυχε να είναι εκείνη τη στιγμή κοντά
του, και τους λέει: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">- Να ξέρετε ότι έφτασε στην Αλεξάνδρεια ο επίσκοπος Τριμυθούντος Σπυρίδων, γι’ αυτό και το είδωλο κρημνίστηκε! </span></i></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε όλοι οι κληρικοί, μαζί με όλο το λαό, πήγαν στο λιμάνι να υποδεχτούν το θαυματουργό άγιο Δεσπότη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
θαύμα αυτό, καθώς και η παρουσία του αγίου μας στην μεγάλη και επιφανή
πόλη της Αλεξάνδρειας, έφερε πάρα πολύ κόσμο κοντά στο Χριστό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">27. Η ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΤΕΛΕΥΤΗ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
την επιστροφή του από την Αλεξάνδρεια, ο άγιος μας νιώθει πως η ώρα που
η ψυχή του θα πετάξει μέσα στην αγκαλιά του Θεού δεν είναι μακριά.
Είναι ήδη 78 χρονών γεροντάκι. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Παρά
την προχωρημένη ηλικία του, δεν έπαψε να τρέχει παντού, όπου θα
μπορούσε να απαλύνει τον πόνο και τη δυστυχία. Δεν ήταν λίγες οι φορές
που τον έβρισκες να δουλεύει μαζί με τους εργάτες στα χωράφια, για να
εξοικονομεί, με τον ιδρώτα του προσώπου του, τα απαραίτητα για τις
πολυποίκιλες φιλανθρωπίες του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
μέρα του θέρους, βρισκόταν ο άγιος μας στα χωράφια και θέριζε στάχια
μαζί με άλλους εργάτες. Ξαφνικά, ενώ ήταν καλοκαιρία και ο ήλιος έκαιγε
με τις ζεστές του αχτίνες τη γη, ένιωσε να πέφτουν στο κεφάλι του
ψιχάλες δροσιάς σαν βροχή. Έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του και έδειξε
στους άλλους τις σταγόνες της δροσιάς. Αμέσως, όμως, δεύτερο θαύμα
γίνεται. Φύτρωσαν εκείνη τη στιγμή στο κάτασπρο κεφάλι του τρίχες μαύρες
και ξανθιές. Ο άγιος κατάλαβε το μήνυμα που του έστελνε ο Θεός και είπε
στους άλλους: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><i><br /></i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>-
Να ξέρετε, ότι σε λίγη ώρα χωρίζεται η ψυχή μου από το σώμα και εγώ
πηγαίνω κοντά σ’ Εκείνον που αγάπησε η καρδιά μου πιο πολύ από το κάθε
τι. Ο βασιλιάς μου Χριστός θα τιμήσει με δόξα πολύ το θάνατό μου και
πλήθος κόσμου θα καταφεύγει σε μένα για να βρίσκει γιατρειά στις
αρρώστιες του και ανακούφιση στα προβλήματά του.</i> </span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αυτά
τα προφητικά λόγια αλλά και πολλές άλλες πνευματικές συμβουλές έδωσε
στους παρόντες ο άγιος μας και έφυγε για να προσευχηθεί για τελευταία
φορά στην εκκλησία του, εκεί όπου τελούσε το μεγάλο μυστήριο της θείας
Λειτουργίας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">
Έπειτα, επέστρεψε στο μικρό ταπεινό του σπιτάκι, για να ετοιμαστεί η
ψυχή του να συναντήσει από κοντά τον Σωτήρα Χριστό, που τόσο αγάπησε σ’
αυτή τη γη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Εκεί, απλά και αθόρυβα, όπως απλή και ταπεινή ήταν όλη του η ζωή, άφησε στα χέρια του Θεού την αγιασμένη του ψυχή. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ήταν 12 Δεκεμβρίου του έτους 348 μ.Χ. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
αγιασμένο λείψανο του θάφτηκε στο ναό της Τριμυθούντος της Κύπρου,
αγιάζοντας με αυτό τον τρόπο το χώμα της πατρίδας του, που το σκάλιζε,
το πότιζε και το έβρεχε με τις αγιασμένες και θαυματουργές προσευχές
του, μέχρι τα γεράματά του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">28. ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο τάφος του πολύ σύντομα έγινε πηγή αστείρευτων ιαμάτων, απ’ όπου ανέβλυζε πλούσια η χάρις και η ευλογία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Γι’
αυτό, κάθε χρόνο, την ημέρα της γιορτής του, αναρίθμητα πλήθη ανθρώπων
περνούσαν από τον τάφο του για να προσευχηθούν και να ζητήσουν την
πατρική του προστασία και βοήθεια. Και ο άγιος, κανέναν δεν άφηνε
παραπονεμένο. Σ’ όλους όλο και κάτι χάριζε με τις θαυματουργές μεσιτείες
του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Για
πολλά χρόνια, μέχρι τον 7ο αιώνα, έμεινε το λείψανό του μέσα στη γη,
στην Κύπρο. Όταν όμως, με διαταγή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού,
μετανάστευσε ο περισσότερος Κυπριακός πληθυσμός στον Ελλήσποντο, κοντά
στην Κωνσταντινούπολη, για να γλυτώσουν από τις επιδρομές των Αράβων που
απειλούσαν με ολοκληρωτικό αφανισμό τους Κύπριους, τότε, μεταφέρθηκε
και το λείψανο του αγίου μας για περισσότερη ασφάλεια στην
Κωνσταντινούπολη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όταν
εξαλείφθηκε ο κίνδυνος από τους Άραβες, οι μεν Κύπριοι επέστρεψαν στην
πατρίδα τους, το λείψανο όμως του αγίου Σπυρίδωνα παρέμεινε στην
Κωνσταντινούπολη, επειδή ο κόσμος είχε αγαπήσει πάρα πολύ τον
θαυματουργό άγιο και είχε το λείψανό του σαν πηγή αγιασμού και ευλογίας.
</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
την τραγική άλωση της Κωνσταντινούπολης, ένας ιερέας, ονόματι Γρηγόριος
Πολύευκτος, έφερε κρυφά το αγιασμένο λείψανο πάνω σε ένα γαϊδουράκι,
πρώτα στην Παραμυθιά, στην Ήπειρο και μετά το 1456 στο νησί της
Κέρκυρας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι
Κερκυραίοι γρήγορα κατάλαβαν τι μεγάλο θησαυρό τους αξίωσε ο Θεός να
αποκτήσουν. Το πλήθος των θαυμάτων που τελούσε καθημερινά ο άγιος μας,
φανέρωνε τη μεγάλη δόξα και παρρησία που είχε στο Θεό. Αυτό ώθησε τον
λαό να κτίσει με το υστέρημά του, προς τιμήν του αγίου Σπυρίδωνα, τον
μεγαλόπρεπο Ναό που βλέπουμε να υπάρχει έως σήμερα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
άγιο λείψανό του είναι το ίδιο ένα θαύμα. Δεκαεπτά αιώνες έχουν περάσει
από την οσιακή τελευτή του και το λείψανο του αγίου Σπυρίδωνα έχει
μείνει άφθαρτο. Παραμένει δηλαδή μέχρι και σήμερα σώο, ακέραιο, μαλακό,
εύκαμπτο, και όρθιο να ευωδιάζει και να χαρίζει σ’ όσους το ασπάζονται
και ζητούν με πίστη τη βοήθεια του, κάθε ευλογία από τον δωροδότη
Χριστό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">29. ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ΑΓΙΑ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
το θάνατό του ο άγιος Σπυρίδων δεν έπαψε να θαυματουργεί. Απεναντίας,
πλήθος είναι τα θαύματα που έκανε και κάνει σ’ όλους εκείνους που με
πίστη καταφεύγουν σ’ αυτόν και που, αν ήθελε κάποιος να τα απαριθμήσει,
θα χρειαζόταν τόμους ολόκληρους. Εμείς, μέσα από τις λίγες σελίδες του
μικρού αυτού βιβλίου, θα μνημονεύσουμε μονάχα ελάχιστα απ’ αυτά, προς
δόξα του Τριαδικού Θεού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">30. ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ένας
ενάρετος και ελεήμων Χριστιανός, πνευματικό παιδί του αγίου Σπυρίδωνα,
λίγο καιρό μετά το θάνατο του αγίου μας, πήγε να προσκυνήσει στον τάφο
του και να πάρει την ευλογία του. Την ώρα που, δακρυσμένος ασπαζόταν τον
τάφο του πνευματικού του πατέρα, ένα κύμα ευωδίας πλημμύρισε τον τόπο
και μια απέραντη χαρά και γαλήνη κυρίευσε την ψυχή του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
απ’ αυτό, πήγε στην αγορά για να ψωνίσει διάφορα πράγματα, ρούχα και
τρόφιμα, για να τα μοιράσει κατά τη συνήθειά του στους φτωχούς. Αφού τα
φόρτωσε στα μουλάρια, ξεκίνησε για το χωριό του. Στον δρόμο, όμως, ο
ουρανός είχε σκοτεινιάσει πάρα πολύ και φαινόταν πως θα ερχόταν μεγάλη
καταιγίδα. Τότε έκανε προσευχή στο Θεό και ζήτησε την βοήθεια του αγίου
μας. Οπότε, ξαφνικά, κι ενώ μαύρα σύννεφα ήταν έτοιμα να αφήσουν την
βροχή να πέσει άφθονη στη γη, γυρίζει το κεφάλι του ψηλά στον ουρανό και
βλέπει τη μορφή του αγίου Σπυρίδωνα να συγκρατεί με τα δυο του χέρια τα
σύννεφα, για να μη βρέξουν! Το θέαμα αυτό το έβλεπε συνεχώς, μέχρι που
έφθασε στο σπίτι του και μπήκε μέσα. Τότε ξέσπασε μεγάλη θύελλα και
έβρεχε ο ουρανός για τρεις ολόκληρες μέρες. Κατάλαβε τότε το θαύμα που
του έκανε ο άγιος Σπυρίδων και δόξασε το Θεό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">31. ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΕΝΑΝ ΤΥΦΛΟ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ένας
έμπορας, μεγάλος και ξακουστός στο νησί της Κέρκυρας, τυφλώθηκε ξαφνικά
από άγνωστη αιτία. Ξόδεψε σχεδόν όλη την περιουσία του στους διάφορους
γιατρούς για να μπορέσει να ξαναβρεί το φως του. Κανείς, όμως, δεν
μπόρεσε να τον θεραπεύσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πάνω
στην απελπισία του κατέφυγε τότε στο άγιο Σπυρίδωνα. Ήλθε στο αγιασμένο
λείψανο του αγίου μας και, εκεί, με δάκρυα πολλά και πικρούς
στεναγμούς, παρακάλεσε τον θαυματουργό άγιο να του δώσει το φως του.
Εκεί που βρισκόταν γονατιστός και προσευχόταν, μέσα στο πηχτό σκοτάδι
που ζούσε, εξαιτίας της τύφλωσής του, βλέπει μπροστά του έναν σεβάσμιο
γέροντα να του χαμογελά και με τα δυο του χέρια να σταυρώνει τα δυο
τυφλά μάτια του. Τότε αρχίζει και πάλι σιγά - σιγά να επανέρχεται η
όρασή του, μέχρι που έβλεπε πεντακάθαρα τα πάντα, όπως ακριβώς πριν
χάσει το φως του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
θαύμα αυτό προκάλεσε μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό σ’ όλο το νησί, που
ευχαριστούσε το Θεό για το μεγάλο θησαυρό που τους χάρισε. Έκτοτε, η
ανάμνηση του θαύματος αυτού γιορτάζεται πανηγυρικά στην Κέρκυρα στις 13
Ιουλίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">32. ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΧΩΡΙΣ </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποτε,
ένας κεραυνός είχε πέσει πάνω στο ψηλό καμπαναριό του Ναού του αγίου
Σπυρίδωνα, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πυρκαγιά. Κινδύνεψε τότε να καεί
όλος ο Ναός. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μερικοί
φιλόθεοι χριστιανοί, αψηφώντας το μεγάλο κίνδυνο από το ύψος αλλά και
από τις φωτιές ανέβηκαν στο ψηλό καμπαναριό για να τις σβήσουν. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ενώ
κατάφεραν τελικά να σβήσουν τη φωτιά και να σώσουν τον Ναό, οι ίδιοι
έπεσαν καταγής από το ψηλό καμπαναριό. Περίμεναν όλοι πως σίγουρα θα
είχαν σκοτωθεί και θα τους έβρισκαν κομματιασμένους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τι έκπληξη, όμως, τους περίμενε, όταν τους είδαν όλοι να είναι σώοι και αβλαβείς! </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Άκουσαν
από τους ίδιους πως, την ώρα που έπεφταν, ένα γεροντάκι που έμοιαζε
στην εικόνα του αγίου Σπυρίδωνα, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά τους και τους
προστάτεψε. Κατάλαβαν ότι, για άλλη μια φορά, ο Άγιος μας είχε κάνει το
θαύμα του και δόξασαν τον Θεό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">33. ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ανάμεσα
στις πολλές θεραπείες που κάνει, είναι και αυτές με τις οποίες
ελευθερώνει από τα σκοτεινά δεσμά του σατανά πολλούς δαιμονισμένους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τα
δαιμόνια όταν βρίσκονται κοντά στο αγιασμένο λείψανο του αγίου
Σπυρίδωνα τρέμουν και φωνάζουν απελπιστικά, γιατί ξέρουν πως ο καιρός
της δύναμής τους τέλειωσε. Η παρουσία του αγίου και οι θερμές μεσιτείες
του στον Κύριο υπέρ των δυστυχισμένων δαιμονισμένων καίει τους δαίμονες
και τους τρέπει σε φυγή. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μια
τέτοια περίπτωση ήταν και μιας γυναίκας δαιμονισμένης, που την έφεραν
οι συγγενείς της στον άγιο Σπυρίδωνα για να την θεραπεύσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
θέαμα της γυναίκας αυτής ήταν αξιοθρήνητο. Παραμορφωμένο πρόσωπο, αφροί
στο στόμα, τρίξιμο στα δόντια και άναρθρες κραυγές από διάφορα ζώα,
μαρτυρούσαν τη μανιώδη παρουσία των δαιμόνων, που κυριαρχούσαν στο σώμα
της δυστυχισμένης αυτής γυναίκας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Την
ώρα της λιτανείας, και ενώ είχαν ξαπλώσει κάτω τη δαιμονισμένη γυναίκα
για να περάσει από πάνω της το χαριτόβρυτο λείψανο τρεις φορές, οι
δαίμονες που μέχρι τότε κυριαρχούσαν μέσα της, άρχισαν να φεύγουν με
φωνές και κλάματα, λες και κάποιος τους έδερνε και τους έκαιγε
ταυτόχρονα. Η γυναίκα έπαψε να χτυπιέται, ημέρεψε το πρόσωπό της και μια
γαλήνη απλώθηκε μέσα στην ψυχή της. Ο σατανάς είχε νικηθεί και η
γυναίκα ελευθερώθηκε από τα δαιμονικά του δεσμά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όρθια
πλέον και υγιής ευχαρίστησε μαζί με όλο τον κόσμο, που δακρυσμένος
παρακολουθούσε το μεγάλο αυτό θαύμα, τον ευσπλαχνικό άγιο και δόξασε τον
Θεό για τη μεγάλη ευεργεσία που της έκανε. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"> </span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">34. ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Από
τη στιγμή που μεταφέρθηκε το αγιασμένο λείψανό του στην Κέρκυρα, έγινε ο
άγιος Σπυρίδων ο ιατρός και βοηθός των Κερκυραίων. Πλήθος είναι τα
θαύματα που γίνονται κάθε μέρα και που διηγούνται με θαυμασμό και αγάπη
οι Κερκυραίοι. Αυτά, όμως, που έμειναν στη μνήμη όλου του νησιού και τον
καθιέρωσαν ως προστάτη του νησιού, είναι κάποια θαύματα με τα οποία
άλλες φορές λύτρωσε την Κέρκυρα από μολυσματικές αρρώστιες και άλλες
φορές την έσωσε από μεγάλους εξωτερικούς κινδύνους. Μερικά απ’ αυτά
είναι και τα εξής: </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">35. ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΠΟ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Α)
Το 1629 η φοβερή αρρώστια της Πανώλης που σκορπούσε το θάνατο και την
ερήμωση στα νησιά του Ιονίου πελάγους και την Ιταλία, έφθασε και στην
Κέρκυρα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Κάποιος
αγόρασε από ένα εμπορικό πλοίο και χάρισε στη γυναίκα του ξακουστού
δικηγόρου Οδηγητριανού Σαραντάρη, δύο Τούρκικα μάλλινα μαντήλια, τα
οποία, χωρίς βέβαια να το γνωρίζει, ήταν μολυσμένα με την τρομερή αυτή
αρρώστια. Μολύνθηκε τότε όλο το σπίτι του και μαζί με τους φίλους και
συγγενείς που ήρθαν να τους δουν, μολύνθηκαν και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Η
Πανώλη απλωνόταν με αστραπιαία ταχύτητα ανάμεσα στους Κερκυραίους,
σκορπώντας το θάνατο παντού. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Τότε, κλήρος και λαός μαζί, κατέφυγαν όλοι στον θαυματουργό άγιο, όπου με προσευχές και παρακλήσεις ζητούσαν την βοήθειά του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μάλιστα,
την ημέρα των Βαΐων του 1630, έγινε μεγάλη λιτανεία στο νησί με το
αγιασμένο λείψανο του αγίου Σπυρίδωνα. Και, ω του θαύματος, από την
ημέρα εκείνη σταμάτησε εντελώς ξαφνικά η εξάπλωση της φοβερής αρρώστιας
σε όλο το νησί και έτσι σώθηκε η Κέρκυρα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Β)
Το 1855 η τρομερή μάστιγα της φοβερής αρρώστιας της «Χολέρας» σκορπούσε
το θάνατο και την καταστροφή σ’ όλη την Ευρώπη. Εκατομμύρια άνθρωποι
πέθαιναν καθημερινά σ’ όλη τη γηραιά Ήπειρο. Η Κέρκυρα δεν μπόρεσε να
ξεφύγει κι αυτή από το μολυσματικό αγκάλιασμα της τρομερής αυτής
αρρώστιας. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
φόβος και ο τρόμος είχε κυριεύσει όλους τους κατοίκους της. Η αρρώστια
χτυπούσε κάθε μέρα όλα τα σπίτια του νησιού. Η απειλή του θανάτου ήταν ο
καθημερινός εφιάλτης των ανθρώπων. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Οι
Κερκυραίοι, με τα πρώτα θύματα της φοβερής αυτής αρρώστιας, έτρεξαν
αμέσως, όπως και παλιά, στο θαυματουργό άγιο και ιατρό του νησιού, τον
άγιο Σπυρίδωνα. Με προσευχές και παρακλήσεις ζήτησαν τη βοήθεια του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μετά
από μεγάλη λιτανεία που έκαναν στο νησί με το αγιασμένο λείψανό του, η
αρρώστια αμέσως υποχώρησε, και μετά από ένα μήνα, από τότε που έγινε η
λιτανεία, στις 12 Δεκεμβρίου, η αρρώστια δεν υπήρχε πουθενά. Ο άγιος
είχε κάνει πάλι το θαύμα του. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">36. ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το 1716 ο τουρκικός στρατός, με χιλιάδες στρατιώτες και αρκετά καράβια, πολιόρκησε στενά από ξηρά και θάλασσα την Κέρκυρα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
πολιορκία κράτησε από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 11 Αυγούστου. Την άμυνα
του νησιού διεύθυνε ο αντιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της
Κέρκυρας, Ανδρέας Πιζάνης. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Όλος
ο λαός πανικόβλητος από την καταστροφική μανία του εχθρού, έτρεξε για
άλλη μια φορά στο θαυματουργό προστάτη του για να τον παρακαλέσει να μην
τους εγκαταλείψει αλλά να επέμβει και να σώσει το νησί τους. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Πράγματι,
ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, ο άγιος Σπυρίδων παρουσιάζεται
στο εχθρικό στρατόπεδο, κρατώντας στο δεξί του χέρι αστραφτερό ξίφος και
τους απειλούσε πως, αν δεν φύγουν αμέσως από το νησί του, θα τους
καταστρέψει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Η
αυστηρή μορφή του αγίου καθώς και τα απειλητικά λόγια του, έσπειραν
φόβο και τρόμο στον τουρκικό στρατό, ο οποίος πανικόβλητος εγκατέλειψε
τα πάντα και ετράπη σε φυγή. Πάνω στην βιασύνη τους άφησαν πίσω 120
κανόνια, αρκετό οπλισμό και πολλά πυρομαχικά. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Έτσι
το επόμενο πρωί, αντί της τελικής επίθεσης που ετοίμαζαν οι εχθροί,
επικρατούσε στο εχθρικό στρατόπεδο απόλυτη ησυχία και γαλήνη. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Μόλις
μαθεύτηκε αυτό το θαύμα, της διάσωσης δηλαδή του νησιού χάρη στην
θαυματουργική επέμβαση του αγίου, οι κάτοικοι του νησιού έστησαν ένα
απέραντο πανηγύρι, για να δοξάσουν τον Θεό και τον θαυματουργό προστάτη
τους άγιο Σπυρίδωνα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ως
ευχαριστία για το μεγάλο αυτό θαύμα που έγινε στο νησί της Κέρκυρας, η
Ενετική Δημοκρατία καθώς και ο διοικητής του νησιού Ανδρέας Πιζάνης,
χάρισαν στον Άγιο από μια επτάφωτη αργυρή κανδήλα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">37. ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ </span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το
1796 πήγε στην Κέρκυρα να προσκυνήσει τα άγια λείψανα του αγίου
Σπυρίδωνα και να ζητήσει τη βοήθειά του, ένας Γερμανός απόμαχος
στρατιώτης, του οποίου τα πόδια ήταν παράλυτα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Με μεγάλη πίστη και θερμή προσευχή, παρακαλούσε με συγκινητικά λόγια και πολλά δάκρυα τον θαυματουργό άγιο να τον θεραπεύσει. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Ο
άγιος άκουσε τις παρακλήσεις του και έκανε το θαύμα. Τα πόδια του
ανέκτησαν τη χαμένη δύναμή τους και σε λίγο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια
του κόσμου, πέταξε τις πατερίτσες που κρατούσε και περπάτησε ελεύθερα
και εύκολα μέσα στο ναό. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Το θαύμα μεταδόθηκε γρήγορα παντού και οι καμπάνες των εκκλησιών διαλάλησαν παντού τη δόξα και τη χάρη του θαυματουργού αγίου. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">* * * </span></b></span></div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Αυτός
ήταν, αδελφοί μου, με λίγα λόγια ο θαυμαστός βίος του μεγάλου και
θαυματουργού αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Σπυρίδωνα. Λίγοι
αξιώθηκαν σαν κι αυτόν να κάνουν, όσο ζούσαν, τόσα πολλά και μεγάλα
θαύματα. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;">Είθε, με τις άγιες προσευχές του θαυματουργού αγίου μας, να μας αξιώσει ο Θεός της επουράνιας Βασιλείας Του. Αμήν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
__________________________________________________________________<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><span style="color: #274e13;"><b>(ΒΙΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ, Εκδόσεις: ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ)</b></span><br />
__________________________________________________________________</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<span style="color: red;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ</span></b></span></div>
<span style="color: red;"><b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ἦχος α΄ Τοῦ λίθου σφραγισθέντος </span></b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τῆς
Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε,
Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς
χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες
συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ
στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHBnpOEwTceMSSTTwFzMH7V_srRAZWuJYhgCwItiXgumOj3RMfP3WM16k43gR8k1jMWPHmAArOaNTV3AhEjAX0rBqulfUG-OAIdnTIwjX_KjxuDlFlVNbsfhAlB9quH2BYDh2mOVqkXUo/s1600/1425716_553829521372717_41723566_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHBnpOEwTceMSSTTwFzMH7V_srRAZWuJYhgCwItiXgumOj3RMfP3WM16k43gR8k1jMWPHmAArOaNTV3AhEjAX0rBqulfUG-OAIdnTIwjX_KjxuDlFlVNbsfhAlB9quH2BYDh2mOVqkXUo/s320/1425716_553829521372717_41723566_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-68566731186741433702018-11-29T17:21:00.002+02:002018-11-29T17:30:23.104+02:00«Πολλές φορές εφημερεύει ο ίδιος ο Χριστός στο χειρουργείο και ζούμε την παρουσία Του»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="col-md-12 col-sm-12 col-xs-12 content-section">
<div class="the-title-of-article">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-6RMJpkosFZ4/XAAF1tPT2SI/AAAAAAAAGQg/7SYt1hUzvFoTnvaJTQh9GSjgDK0cuhgKACLcBGAs/s1600/Screenshot_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="751" height="190" src="https://3.bp.blogspot.com/-6RMJpkosFZ4/XAAF1tPT2SI/AAAAAAAAGQg/7SYt1hUzvFoTnvaJTQh9GSjgDK0cuhgKACLcBGAs/s320/Screenshot_4.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ο πραγματικός ερευνητής αναζητά την αλήθεια και, τελικά, εκεί
είναι που συναντάει τελικά τον Θεό. Τέτοιο είναι το παράδειγμα του
Παναγιώτη Δημακάκου, ομότιμου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, που
μιλά στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»:</div>
<img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1076597" height="366" src="https://www.diaforetiko.gr/wp-content/uploads/2018/11/1-22-1.png" width="696" /><br />
<strong>«Θρησκεία και επιστήμη είναι δίδυμες αδελφές. Δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του κτιρίου που λέγεται αλήθεια».</strong><br />
Φλογερός
ευπατρίδης και πρωτοπόρος στον τομέα της αγγειοχειρουργικής, με
χιλιάδες επεμβάσεις στο ενεργητικό του, γνώρισε την αναγνώριση σε μεγάλα
ιατρικά κέντρα στο εξωτερικό, αλλά επέστρεψε για να δημιουργήσει στον
τόπο του. Παρά τις πολλές διακρίσεις του, με σεμνότητα και συγκίνηση
εξομολογείται πως έχει την προσευχή ως νοερό όπλο.<br />
Με
προσωπική του φροντίδα, το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος
στο Αρεταίειο Νοσοκομείο έγινε χώρος προσκυνήματος, ενώ το παρεκκλήσι
του αγίου στο νοσοκομείο αγιογραφήθηκε με τα θαύματά του.<br />
<strong>Από τη μακρά εμπειρία σας στο χειρουργικό τραπέζι, έχετε ζήσει περιπτώσεις θείας παρέμβασης;</strong><br />
Τα
παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Μπορώ να σας πω την περίπτωση ενός
αρρώστου 52 ετών από <br />
<a name='more'></a>τη Σαμοθράκη, με 5 παιδιά, όπου είχε αποφραγμένη
την αορτή του. Καθάρισα την αορτή και είδα ότι οι βλάβες αυτές
προχωρούσαν και στις νεφρικές αρτηρίες.<br />
Αν
μείνουν οι νεφροί μία ώρα χωρίς ροή αίματος και οξυγόνο, νεκρώνουν.
Αυτό τότε δεν φαινόταν στις εξετάσεις και είχε ήδη περάσει μισή ώρα,
ώσπου να καθαρίσω την αορτή και να την κλείσω.<br />
Συνειδητοποιώ
πλέον ότι θα έχω έναν νεφροπαθή ασθενή, που θα πρέπει 2 και 3 φορές την
εβδομάδα να υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση. Με λούζει κυριολεκτικά κρύος
ιδρώτας, τα νεότερα παιδιά βέβαια δεν συνειδητοποιούν τίποτα, και εκείνη
την ώρα ψελλίζω μέσα από τη μάσκα τρεις φορές, σαν προσευχή: «Γλυκέ μου
Χριστέ, άπλωσε τα χέρια Σου και κατηύθυνε τα δικά μου δάχτυλα».<br />
Όπως
έχω ανοιχτή την αορτή και εκφύονται τα αγγεία, «τυφλά» βγάζω με τις
λαβίδες ό,τι σκληρά αθηρώματα και σε λιγότερο από μισή ώρα κάνω την πιο
«τρελή» επέμβαση που θα μπορούσα να κάνω. Πέντε παιδιά τον περίμεναν
εκεί έξω κι εγώ έκανα κάτι ανορθόδοξο!<br />
Όταν
κάναμε την επομένη μια ενδοφλέβια αγγειογραφία, που μας φωτογραφίζει
τις αρτηρίες, ομολογώ ότι ο ασθενής φαινόταν, όχι σαν να είναι
χειρουργημένος, αλλά όπως τον γέννησε η μάνα του. Σαν να μην είχε
αρρωστήσει ποτέ!<br />
Τότε στην επίσκεψή μου επάνω έκανα ομολογία στους
νέους συναδέλφους μου: «Δεν χειρούργησα εγώ, παρακάλεσα και χειρούργησε
κάποιος άλλος». Δεν το ξεχνώ ποτέ αυτό.<br />
Ψελλίζω μέσα από τη μάσκα τρεις φορές, σαν προσευχή: «Γλυκέ μου Χριστέ, άπλωσε τα χέρια Σου και κατηύθυνε τα δικά μου δάχτυλα»<br />
<strong>Μπορούμε να μιλήσουμε και για περιστατικά που έχουν επανέλθει;</strong><br />
Θυμάμαι
το παράδειγμα ενός ασθενούς που παρουσίασε ανακοπή της καρδιάς και είχε
διάρκεια ανάνηψης πλέον της μίας ώρας. Όταν επανήλθε, με σοβαρότητα και
ικανοποίηση, σαν να συμμετείχε ενεργά στην όλη διαδικασία.<br />
«Γιατρέ,
είχατε σοβαρό πρόβλημα μαζί μου. Αργήσατε και κουραστήκατε πολύ», μου
είπε και με ευχαρίστησε. Οι άρρωστοι σε «αποχωρητικές» καταστάσεις, όταν
καταβάλλουμε προσπάθειες επανόδου τους στη ζωή, φαίνεται ότι
συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή. Κάποιοι μαρτυρούν ότι βρέθηκαν σε
κάποιον κόσμο φωτεινό και όμορφο. Είναι ικανοποιημένοι.<br />
Κάποιοι άλλοι περιγράφουν λεπτομέρειες από τις ιατρικές μας ενέργειες, ακόμη κι από συζητήσεις, κατά τον χρόνο της ανάνηψης.<br />
<strong>Εσείς προσωπικά έχετε προσευχηθεί για ασθενείς σας;</strong><br />
Χειρούργησα
μια γυναίκα 65 ετών στην καρωτίδα, σε μια, κατά τα άλλα, επέμβαση
ρουτίνας. Η ασθενής όταν ξύπνησε από τη νάρκωση ήταν ημιπληγική από τη
μία πλευρά, στο χέρι και στο πόδι, δεν επικοινωνούσε κι έλεγε πράγματα
ασυνάρτητα.<br />
Στην αγγειογραφία και στο κρανίο όλα έδειχναν απολύτως
φυσιολογικά. Μιλώ με τους συγγενείς κι ανοίγω για δεύτερη φορά,
προκειμένου να ελέγξω. Ακολούθησε συμβούλιο καθηγητών, ειδικών, αλλά
κανείς δεν μπορούσε να δώσει απάντηση. Αποφασίσαμε την παραμονή της
ασθενούς στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μέχρι την άλλη ημέρα το πρωί, σε
βαθιά νάρκωση.<br />
Δεν
θα ξεχάσω την ημερομηνία: 8 Νοεμβρίου 2006, παραμονή του Αγίου
Νεκταρίου. Δεν μπορούσα να εκκλησιαστώ, γιατί είχα στις 7 το πρωί
προγραμματισμένο χειρουργείο.<br />
Γινόταν
αγρυπνία στον Ι.Ν. του Αγίου Νεκταρίου στο Νέο Ηράκλειο. Στάθηκα για
πολλή ώρα, παρακάλεσα τον άγιο και κοινώνησα. Την επομένη νωρίς το πρωί
άνοιξα τον μικρό ναό που έχουμε φτιάξει για τον άγιο στο Αρεταίειο,
άναψα ένα κεράκι, ζήτησα και πάλι τη βοήθειά του και πήγα και
χειρούργησα.<br />
Η
ασθενής ξύπνησε, είχε θαυμάσια επικοινωνία με το περιβάλλον, κινούσε
ελεύθερα όλα τα άκρα, πήρε το πρόγευμά της κανονικά, σαν να μην είχε
συμβεί τίποτα, με φυσιολογική επικοινωνία μαζί μας.<br />
<strong>Νιώθετε την παρουσία του αγίου στο Αρεταίειο;</strong><br />
Ο
άγιος, αφότου εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1908 στην Αίγινα, σπάνια την
εγκατέλειπε. Απέκρυπτε, μάλιστα, το πρόβλημα της υγείας του, υποφέροντας
σιωπηλά τους σωματικούς πόνους και το βαρύ μαρτύριο.<br />
Όταν,
όμως, η κατάστασή του επιδεινώθηκε, δέχθηκε την υπόδειξη του γιατρού
για εισαγωγή σε νοσοκομείο της Αθήνας. Έκτοτε παραμένει μεγάλη η ευλογία
του για το Αρεταίειο και το πανεπιστήμιό μας, αφού φιλοξένησε για
νοσηλεία τον μεγάλο άγιο του 20ού αιώνα.<br />
Σύμφωνα
με προσωπική μαρτυρία του ιατρού Καραπλή, οι γάζες που είχαν
χρησιμοποιηθεί με την κοίμησή του ευωδίαζαν και γι’ αυτό δεν τις
πέταξαν, αλλά τις τοποθέτησαν μέσα στη γη. Νοσηλεύτηκε στη γ’ θέση
(απορίας), όπου στην παρακείμενη κλίνη νοσηλευόταν ύστερα από ατύχημα
ένας παραπληγικός ασθενής. Από τότε κιόλας, αμέσως μετά την κοίμησή του,
εκδηλώθηκε το πρώτο από μια σειρά θαυμάτων του Αγίου Νεκταρίου στο
νοσοκομείο μας.<br />
Κατά
την αλλαγή του ιερού λειψάνου, η μοναχή Ευφημία τοποθέτησε τη φανέλα
του αγίου στο κρεβάτι του παραπληγικού, ο οποίος αιφνίδια σηκώθηκε και
άρχισε να βηματίζει ελεύθερα. Έκτοτε, στο δωμάτιο υπάρχει η εικόνα του,
ένα καντήλι που καίει συνεχώς και από το 2000 είναι τόπος προσκυνήματος,
χωρίς να νοσηλεύονται ασθενείς.<br />
Όνειρό
μου ήταν ο χώρος αυτός να γίνει εκκλησία και μάλιστα είχα βρει και τα
οικονομικά μέσα για να το υλοποιήσω… αλλά η διοίκηση δεν ήθελε να
ακούσει τίποτα από αυτά.<br />
Αμέσως
μετά την κοίμησή του Αγίου Νεκταρίου, εκδηλώθηκε το πρώτο από μια σειρά
θαυμάτων του στο νοσοκομείο μας. Κατά την αλλαγή του ιερού λειψάνου, η
μοναχή Ευφημία τοποθέτησε τη φανέλα του αγίου στο κρεβάτι του
παραπληγικού, ο οποίος αιφνίδια σηκώθηκε και άρχισε να βηματίζει
ελεύθερα<br />
<strong>Πολλοί επιστήμονες κοιτάζουν με δυσπιστία ό,τι δεν εξηγείται με όρους επιστημονικούς. Τι θα τους λέγατε;</strong><br />
Ο
αληθινός επιστήμονας αναζητά την αλήθεια. Επειδή ο Θεός αλήθεια εστί,
εξαρτάται από τον Θεό. Γίνεται έτσι λάτρης, μύστης, ακόλουθος, μαθητής
του. Ο ίδιος, ομολογώ, δεκαετίες τώρα, δεν χειρουργώ χωρίς να έχει
προηγηθεί προσευχή και, κατά κανόνα, καθαρίζω με το αντισηπτικό την
περιοχή του δέρματος που θα χειρουργήσω, ξεκινώντας με το σημείο του
Σταυρού για ευλογία.<br />
Αν,
μάλιστα, βρεθώ σε δύσκολα χειρουργεία, κάνω νοερά προσευχή. Σας
εξομολογούμαι ότι πολλές φορές «εφημερεύει» ο ίδιος ο Χριστός και ζούμε
την παρουσία του…<br />
Με τις μαρτυρίες αυτές μπορώ να πω σε κάθε
συνάδελφο: το απόλυτο είναι θεία κτίση. Το σχετικό με την πρόοδο της
επιστήμης, την πείρα, την Τέχνη, την τόλμη και την αρετή χειρουργούμε.<br />
Δεν
ανήκει, όμως, σε εμάς το 100%. Μπορεί να έχω εκτελέσει μία επέμβαση
200.000 φορές και ύστερα από τόση πείρα να παρουσιάσει κάποιος μια
εμπλοκή, ένα κακό. Γι’ αυτό ο ίδιος προσωπικά έχω την προσευχή ως νοερό
όπλο.<br />
<strong>Η
ασθένεια είναι κρίκος θρησκείας και επιστήμης. Αυτές οι δύο είναι
δίδυμες αδελφές. Δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του κτιρίου που
λέγεται αλήθεια.</strong><br />
Από τη μακρά εμπειρία σας, έχετε γνωρίσει ασθενείς που ξεπέρασαν το κλινικό πρόβλημα με όπλο την πίστη τους;<br />
Ασθενείς
με πίστη έχουν ιδιαίτερο χάρισμα, είναι γαλήνιοι, ήρεμοι, γεμάτοι
ελπίδα και προσευχόμενοι συγκεντρώνουν περισσότερη δύναμη. Το θαύμα,
άλλωστε, είναι προϊόν πίστεως, δώρο μέγιστο για όσους την κατέχουν,
δύναμη ανεξάντλητη.<br />
Το
θαύμα εμφανίζεται σιωπηλά, αθόρυβα, και, ξαναλέω, επιτυγχάνεται μέσω
πίστεως, η οποία ούτε υποχρεωτική ούτε καταναγκαστική είναι, αλλά
εδρεύει και πηγάζει από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.<br />
<strong>Ποια εφόδια πρέπει να έχει ένας νέος γιατρός;</strong><br />
Το
κάλλος της ιατρικής επιστήμης βρίσκεται στην εμπιστοσύνη, την οποία ο
ίδιος ο Δημιουργός έχει εκδηλώσει για την ιπποκράτεια επιστήμη, για τον
διάκονο του ανθρώπινου πόνου στην Παλαιά Διαθήκη: «Και ιατρώ δος τόπον,
και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος». Ο γιατρός είναι το πρώτο και το τελευταίο
πρόσωπο που βλέπει κανείς όταν έρχεται και όταν εγκαταλείπει τα γήινα.<br />
Στην
ενδιάμεση λοιπόν ζωή, η αποστολή του είναι να φροντίζει την καλή
ποιότητα υγείας, διότι χαρά μεγαλύτερη δεν υπάρχει από το να είναι
κανείς υγιής. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο ευτυχής είναι ο ζητιάνος, όταν
είναι υγιής, συγκριτικά με έναν άρρωστο βασιλιά.<br />
Γι’
αυτόν τον λόγο ο γιατρός πρέπει να είναι ένας οικουμενικός ευπατρίδης,
όταν πλησιάζει τον άρρωστό του, στοργικός πατέρας, όπως ο Κύριος που μας
δημιούργησε, με τριπλή προσωπικότητα: καλό επιστήμονα, ανθρωπιστή και
με πίστη στον Χριστό.<br />
Αν
έχει αυτές τις προϋποθέσεις, τότε μπορεί να δει και τις περιπτώσεις που
αναφέραμε με τη θεία παρέμβαση σε πολλές στιγμές της ζωής του.<br />
Έχουμε έναν γερασμένο πληθυσμό, με 120.000 θανάτους και μόνο 100.000 γεννήσεις…<br />
Με την Ελλάδα να ψυχορραγεί στην εντατική μονάδα, έχουμε ελεύθερες τις εκτρώσεις, με 1.000 δολοφονίες κάθε πρωί!<br />
<strong>Τι φοβάστε από την κρίση στον τόπο;</strong><br />
Ένα
έθνος και μία πατρίδα μπορεί να ελπίζουν, αν η νεολαία υπερέχει των
γερόντων, αν οι γεννήσεις υπερέχουν των θανάτων. Τώρα εμείς έχουμε έναν
γερασμένο πληθυσμό, με 120.000 θανάτους και μόνο 100.000 γεννήσεις.<br />
Με την Ελλάδα να ψυχορραγεί στην εντατική μονάδα, έχουμε ελεύθερες τις εκτρώσεις, με 1.000 δολοφονίες κάθε πρωί!<br />
Χίλια
ελληνόπουλα κάθε πρωί σκοτώνονται. Αν κοιτάξεις το καρδιογράφημα ενός
εμβρύου, θα δεις την καρδιά του να χτυπά από την 4η εβδομάδα. Μιλάμε για
δολοφονίες σε άτομα που δεν μπορούν να αμυνθούν. Δείτε τα νούμερα:<br />
Πετάμε
στους οχετούς 350.000 ζωές τον χρόνο, δηλαδή μια πόλη σαν την Πάτρα.
Αντί να στηρίξουμε, λοιπόν, την οικογένεια και τα νέα ζευγάρια, που
φοβούνται εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας, δημιουργούμε αφύσικους
στην οικογένεια θεσμούς.<br />
ΠΗΓΗ newsone.gr</div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-29544810887238078162018-10-27T12:38:00.001+03:002018-10-27T12:38:42.541+03:00ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ ΜΕ ΚΡΑΣΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: red;"><b><br /></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Nz3n_hmkqO0/W9Qx6EGLNSI/AAAAAAAAFwM/Gp8FPZIEHM88gnPyQAQRwbXjmKcLtCfJwCLcBGAs/s1600/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="338" data-original-width="450" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-Nz3n_hmkqO0/W9Qx6EGLNSI/AAAAAAAAFwM/Gp8FPZIEHM88gnPyQAQRwbXjmKcLtCfJwCLcBGAs/s320/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: red;"><b><br /></b></span>
<span style="color: red;"><b>ΥΛΙΚΑ</b></span><br />
<br />
<br />
1 Ποτήρι του νερού κρασί κόκκινο ( νάμα )<br />
1 " σπορέλαιο<br />
1 " ζάχαρη<br />
1 " σταφίδες που έχουμε μουλιάσει πριν μέσα στα υγρά<br />
1 κουτάκι προτοκαλάδα με ανθρακικό<br />
Κανέλα,μοσχοκάρυδο,γαρύφαλλο,μαστίχα,κακουλέ,βανίλια<br />
<b>Αλέυρι όσο πάρει,Φαρίνα ή απλό για όλες τις χρήσεις με 1 Φακελάκι μπέκιν πάουντερ</b><br />
<b><br /></b>
<b><span style="color: red;">ΕΚΤΈΛΕΣΗ</span></b><br />
<b><br /></b>
Λαδώνουμε το ταψάκι μας,<b>καβουρδίζουμε το σουσάμι </b>και το αφήνουμε να κρυώσει.<br />
Ρίχνουμε το μείγμα στο ταψάκι,το σταυρώνουμε λέγοντας την προσευχή και τον λόγο που την φτιάξαμε και πασπαλίζουμε με το σουσάμι,ψήνουμε στους 170 βαθμούς αέρα για 45 λεπτά περίπου.<br />
<br />
<b>ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ!!!!</b><br />
<i><span style="color: red;"><b>Μαρία Ντινόρη</b></span></i><br />
<br /></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-51284880536466537092018-10-27T11:55:00.000+03:002018-10-27T11:55:26.813+03:00Ἤμουν ἄθεη καί ἔβριζα πολύ καί φοβερά τόν Θεό, μέχρι που πέθανα…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-V1-_cTCoOBM/W9QnizHAF3I/AAAAAAAAFv4/aNLkQhTubpw-ceC5IKdVk0Pa7LOYnCJfACLcBGAs/s1600/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="500" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-V1-_cTCoOBM/W9QnizHAF3I/AAAAAAAAFv4/aNLkQhTubpw-ceC5IKdVk0Pa7LOYnCJfACLcBGAs/s640/large.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ἐπιστροφή ἀπό τήν ἄλλη ζωή – Μαρτυρία<br />
Διηγεῖται ἡ Οὐστγιούζινα Κλαύδιγια Νικίτισνα<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
«Ἤμουν ἄθεη καί ἔβριζα πολύ καί φοβερά τό Θεό. Ζοῦσα μέσα στή ντροπή
καί τήν πορνεία καί ἤμουν νεκρή στή γῆ. Ὅμως ὁ ἐλεήμων Θεός δέν ἄφησε νά
χαθῶ, ἀλλά μέ ὁδήγησε στή μετάνοια. Στά 1961 ἀρρώστησα ἀπό καρκίνο καί
ἤμουν ἄρρωστη τρία χρόνια.<br />
Δέν ἔμενα ξαπλωμένη, παρά ἐργαζόμουνα καί ἔκανα θεραπεία σέ γιατρούς, ἐλπίζοντας νά βρῶ θεραπεία.<br />
<br />
<div class="brm">
Τούς τελευταίους ἕξη μῆνες
εἶχα τελείως ἀδυνατίσει, τόσο πού οὔτε νερό δέν μποροῦσα νά πιῶ. Μόλις
τό ἔπινα, ἀμέσως τό ἔκανα ἐμετό.<br />
Τότε μέ πῆγαν στό νοσοκομεῖο καί ἐπειδή ἤμουν πολύ ἐνεργητική κάλεσαν
ἕνα καθηγητή ἀπό τή Μόσχα καί ἀποφάσισαν νά μέ χειρουργήσουν.<br />
Μόλις μου ἄνοιξαν τήν κοιλιά, ἀμέσως πέθανα. Ἡ ψυχή μου βγῆκε ἀπό τό
σῶμα καί στέκονταν ἀνάμεσα σέ δύο γιατρούς καί ἐγώ μέ μεγάλο φόβο καί
τρόμο κοίταζα τήν ἀρρώστια μου. Ὁλόκληρο τό στομάχι μου καί τά ἔντερά
μου ἦταν προσβεβλημένα ἀπό καρκίνο. Στεκόμουνα καί σκεπτόμουνα γιατί
εἴμαστε δύο; Δέν εἶχα ἰδέα ὅτι ὑπάρχει ψυχή.<br />
Οἱ κομμουνιστές μᾶς φούσκωναν καί μᾶς δίδασκαν ὅτι ἡ ψυχή καί ὁ Θεός
δέν ὑπάρχουν, ὅτι αὐτό εἶναι μόνο ἐπινόηση τῶν παπάδων γιά νά ξεγελάσουν
τό λαό καί νά…τόν κρατοῦν σέ φόβο γιά κάτι πού δέν ὑπάρχει.<br />
Βλέπω τόν ἑαυτό μου πού στέκεται καί τόν βλέπω πάλι πάνω στό
χειρουργεῖο. Μοῦ ἔβγαλαν ἔξω ὅλα τά ἐντόσθια καί ἀναζητοῦσαν τόν
δωδεκαδάκτυλο. Ἀλλά ἐκεῖ ὑπῆρχε μόνον πύον, τά πάντα ἦταν κατεστραμμένα
καί χαλασμένα, τίποτε δέν ἦταν ὑγιές. Οἱ γιατροί τότε εἶπαν: «αὐτή δέν
ἔχει μέ τί νά ζήσει».<br />
Ὅλα τά ἔβλεπα μέ μεγάλο φόβο καί τρόμο καί πάλι σκεπτόμουνα: «Πῶς καί
ἀπό ποῦ εἴμαστε δύο;. Στέκομαι καί ταυτόχρονα εἶμαι ξαπλωμένη; «Οἱ
γιατροί τότε ἐπέστρεψαν τά ἐντόσθιά μου ὅπως-ὅπως καί εἶπαν ὅτι τό σῶμα
μου πρέπει νά δοθεῖ στούς νέους εἰδικευόμενους γιατρούς γιά διδασκαλία
καί τό μετέφεραν στό νεκροστάσιο καί ἐγώ πήγαινα κοντά τους καί ὅλο καί
παραξενευόμουνα καί σκεφτόμουνα πώς καί ἀπό ποῦ εἴμαστε δύο. Ἐκεῖ μέ
ἄφησαν ξαπλωμένη γυμνή, καλυμμένη ὡς τό ὕψος τοῦ στήθους μέ ἕνα σεντόνι.<br />
Μετά ἀπ’ αὐτό βλέπω ὅτι ἦλθε ὁ ἀδελφός μου καί ἔφερε τό μικρό μου
γιό. Ἦταν ἔξι χρονῶν καί ὀνομάζονταν Ἀντρούσκα (Ἀντρέι). Ὁ γιός μου
πλησίασε τό σῶμα μου καί μέ φίλησε στό κεφάλι . Ἄρχισε νά κλαίει καί νά
λέει: «Μαμά, μαμά, γιατί πέθανες; Εἶμαι ἀκόμη μικρός, πῶς θά ζήσω χωρίς
ἐσένα; Πατέρα δέν ἔχω καί σύ πέθανες! Ἐγώ τότε τόν ἀγκαλίασα καί τόν
φίλησα, ἀλλά αὐτό δέν τό αἰσθάνθηκε οὔτε τό εἶδε οὔτε μέ πρόσεξε, ἀλλά
κοίταγε τό νεκρό μου σῶμα. Ἔβλεπα ἐπίσης πώς ἔκλεγε ὁ ἀδελφός μου.<br />
Μετά ἄπ αὐτό, ἐγώ μέ μίας βρέθηκα στό σπίτι μου. Ἦλθε ἡ πεθερά μου
ἀπό τόν πρῶτο μου γάμο, ἡ μητέρα μου καί ἡ ἀδελφή μου. Τόν πρῶτο μου
σύζυγο τόν ἐγκατέλειψα γιατί πίστευε στό Θεό. Τότε ἄρχισε ἡ διανομή τῶν
πραγμάτων μου. Ἐγώ ζοῦσα πλούσια καί μέ πολυτέλεια καί ὅλα αὐτά τά
ἀπόκτησα μέ ἀδικία καί μέ πορνεία. Ἡ ἀδελφή μου ἄρχισε νά ἀφαιρεῖ τά πιό
ὡραία ἀπό τά πράγματά μου, ἐνῶ ἡ πεθερά ζητοῦσε νά ἀφήσει καί κάτι στό
γιό μου. Ἡ ἀδελφή μου δέν ἄφηνε τίποτε, ἀλλά ἐπιπλέον ἄρχισε νά ἐμπαίζει
τήν πεθερά λέγοντας: «αὐτό τό παιδί δέν εἶναι ἀπό τόν γιό σου καί σύ
δέν τοῦ εἶσαι τίποτε». Μετά ἀπ’ αὐτό αὐτές βγῆκαν καί ἔκλεισαν τό σπίτι.
Ἡ ἀδελφή μου πῆρε μαζί της καί ἕνα μεγάλο μπόγο μέ πράγματα. Ἐνῶ αὐτές
μάλωναν γιά τά πράγματά μου εἶδα γύρω μας νά χορεύουν καί νά χαίρονται
διάβολοι.<br />
Ξαφνικά βρέθηκα στόν ἀέρα καί βλέπω σάν νά πετῶ μέ ἀεροπλάνο.
Αἰσθάνομαι ὅτι κάποιος μέ συγκρατεῖ καί ὅτι ὑψώνομαι ὅλο καί πιό πολύ.
Βρέθηκα πάνω ἀπό τήν πόλη ΜΠΑΡΝΑΟΥΛ. Μετά βλέπω ὅτι ἡ πόλη χάθηκε .
Ἔγινε σκοτάδι. Μετά ἀπ’ αὐτό ἄρχισε πάλι νά ἔρχεται φῶς καί στό τέλος
φώτισε τελείως καί τό φῶς ἦταν πάρα πολύ ἰσχυρό πού δέν μποροῦσα νά τό
κοιτάξω. Μέ τοποθέτησαν σέ μαύρη πλάκα ἐνάμιση μέτρου. Ἔβλεπα δένδρα μέ
πολύ χοντρούς κορμούς καί πανέμορφο ποικιλόχρωμο φύλλωμα. Ἀνάμεσα στά
δένδρα ὑπῆρχαν σπίτια καί μάλιστα ὅλα καινούργια, ἀλλά δέν εἶδα ποιοί
ζοῦσαν σ αὐτά.<br />
Στήν κοιλάδα αὐτή εἶδα πλούσιο πράσινο χορτάρι καί σκέφτηκα: ποῦ
βρίσκομαι ἐγώ τώρα; Ἄν βρίσκομαι στή γῆ τότε γιατί δέν ὑπάρχουν ἐδῶ
ἐπιχειρήσεις, ἐργοστάσια οὔτε ἄλλα κτίρια, γιατί δέν ὑπάρχουν δρόμοι
οὔτε συγκοινωνία; Τί μέρος εἶναι ἐτοῦτο ἐδῶ χωρίς ἀνθρώπους καί ποιός
τέλος πάντων ζεῖ ἐδῶ;<br />
Λίγο πιό πέρα εἶδα νά περπατάει μία ὡραία ὑψηλή γυναίκα μέ βασιλικά
φορέματα κάτω ἀπό τά ὁποία φαίνονταν τά δάκτυλα τῶν ποδιῶν. Περπατοῦσε
τόσο ἀνάλαφρα πού ἀπό τά πόδια δέν λύγιζε οὔτε τό χορτάρι. Κοντά τῆς
πήγαινε ἕνας νεαρός πού εἶχε ὕψος ὡς τούς ὤμους της. Εἶχε κρυμμένο τό
πρόσωπό του μέ τά χέρια του καί γιά κάτι ἔκλαιγε πολύ καί πικρά καί
παρακαλοῦσε, ἀλλά γιά ποιό λόγο δέν μποροῦσα νά ἀκούσω. Σκέφτηκα ὅτι
εἶναι ὁ γιός της καί μέσα μου διαμαρτυρήθηκα γιατί δέν τόν λυπᾶται καί
δέν τοῦ ἐκπληρώνει τό αἴτημα. Αὐτός ἔκλαιγε καί θρηνοῦσε καί ἐκείνη δέν
τοῦ ἐκπλήρωνε τήν αἴτηση.<br />
(Σημείωση: Ἀπό ὅλα φαίνεται ὅτι αὐτός ὁ νεαρός ἦταν ἄγγελος φύλακας
αὐτῆς τῆς νεκρῆς γυναίκας. Φαίνεται ἐπίσης πόσο ἐνδιαφέρονται οἱ ἅγιοι
ἄγγελοι γιά μας καί τίς ψυχές μας, ἀλλά ἐμεῖς δέν τό βλέπουμε. Παραπέρα
φαίνεται καί αὐτῶν τό αἴτημα εἶναι ἀνεκπλήρωτο, ἄν ὁ θάνατος μᾶς βρεῖ
ἁμαρτωλούς καί ἀμετανόητους).<br />
Ὅταν αὐτοί μέ πλησίασαν, ὁ νεαρός ἔπεσε μπροστά στά πόδια της καί
ἄρχισε νά τήν παρακαλεῖ ἐντονότερα καί νά ὀδύρεται καί νά τῆς ζητεῖ
κάτι. Ἐκείνη κάτι τοῦ ἀπάντησε, ἀλλά δέν μπόρεσα νά καταλάβω τί.
(Σημείωση: Εἶχα τήν εὐκαιρία καί ἀπό ἄλλες πηγές νά γνωρίσω πώς καί πόσο
πικρά κλαίει ὁ ἄγ. Ἄγγελος φύλακας ὅταν αὐτός πού τοῦ δόθηκε γιά φύλαξη
δέν ὑπακούει στήν ἁγία Ἐκκλησία καί στήν ἁγία πίστη, χάνοντας τήν ψυχή
του γιά πάντα).<br />
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-RF9dR-pnzBU/W9QnjG25rVI/AAAAAAAAFv8/H5Cpb74VKdIC1L8ScjvVrGmRkSZmfcaWACLcBGAs/s1600/22007605_1459928704084930_5916843405547558444_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="480" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-RF9dR-pnzBU/W9QnjG25rVI/AAAAAAAAFv8/H5Cpb74VKdIC1L8ScjvVrGmRkSZmfcaWACLcBGAs/s320/22007605_1459928704084930_5916843405547558444_n.jpg" width="246" /></a>Ὅταν αὐτοί μέ πλησίασαν ἤθελα νά τή ρωτήσω: «ποῦ βρίσκομαι;» Τή
στιγμή ἐκείνη ἡ γυναίκα αὐτή σταύρωσε τά χέρια στό στῆθος, ὕψωσε τά
μάτια πρός τόν οὐρανό καί εἶπε : «Κύριε, ποῦ θά πάει αὐτή ἔτσι;». Ἐγώ
τότε ἔτρεμα καί μόλις τώρα κατάλαβα ὅτι εἶχα πεθάνει, ὅτι ἡ ψυχή μου
βρίσκονταν στόν οὐρανό καί τό σῶμα ἔμεινε στή γῆ. Τότε ἄρχισα νά κλαίω
καί νά ὀδύρομαι καί ἀκούω φωνή πού λέει: «ἐπιστρέψτε τήν στή γῆ γιά τίς
ἀγαθοεργίες τοῦ πατέρα της». Ἄλλη φωνή ἀπάντησε: «βαρέθηκα τήν ἁμαρτωλή
καί διεφθαρμένη ζωή της. Ἐγώ ἤθελα νά τήν ἐξαφανίσω ἀπό προσώπου γής
χωρίς μετάνοια, ἀλλά μέ παρακάλεσε γι’ αὐτήν ὁ πατέρας της. Δεῖξε τῆς τό
μέρος γιά τό ὁποῖο ἄξιζε».<br />
Ἀμέσως βρέθηκα στόν Ἅδη. Τότε ἄρχισαν νά ἕρπουν μέχρις ἐμένα φοβερά
πυρακτωμένα φίδια μέ μακριές γλῶσσες πού ξερνοῦσαν φωτιά καί ἄλλες
ἀποκρουστικές βρωμιές. Ἡ βρῶμα ἦταν ἀβάσταχτη. Αὐτά τά φίδια τυλίχθηκαν
γύρω μου καί ταυτόχρονα ἀπό κάπου παρουσιάστηκαν σκουλήκια χοντρά ἴσαμε
τό δάκτυλο μέ οὐρές πού κατέληγαν σέ βελόνες καί ἄγκιστρα. Αὐτά ἔμπαιναν
σέ ὅλα τά ἀνοικτά μου μέρη, στά αὐτιά, στά μάτια, στή μύτη, κ.λ.π. καί
ἔτσι μέ βασάνιζαν καί ἐγώ κραύγαζα ὄχι μέ τήν φωνή μου. Ἀλλά ἐκεῖ δέν
ὑπῆρχε ἀπό πουθενά οὔτε βοήθεια οὔτε ἔλεος ἀπό κανένα. Ἐκεῖ εἶδα πώς
παρουσιάστηκε ἡ γυναίκα πού πέθανε ἀπό ἄμβλωση καί ἄρχισε νά παρακαλεῖ
τόν Κύριο γιά ἔλεος. ΑΥΤΟΣ τῆς ἀπάντησε: «ἐσύ στήν γῆ δέν μέ
ἀναγνώριζες, σκότωνες τά παιδιά στήν κοιλιά σου καί ἐπί πλέον ἔλεγες
στούς ἀνθρώπους: δέν πρέπει νά γεννᾶτε παιδιά, τά παιδιά εἶναι περιττά».
Σέ μένα δέν ὑπάρχουν, δέν ὑπάρχουν περιττά. Σέ μένα ὑπάρχουν τά πάντα
καί γιά ὅλους ἀρκετά.<br />
Σέ μένα ὁ Κύριος εἶπε: «Ἐγώ σου ἔδωσα τήν ἀρρώστια γιά νά
μετανοήσεις, ἀλλά ἐσύ μέ ἔβριζες ὡς τό τέλος τῆς ζωῆς καί δέν Μέ
ἀναγνώριζες καί γιά τόν λόγο αὐτό καί ἐγώ δέν σέ ἀναγνωρίζω! Πῶς στή γῆ
ἔζησες χωρίς τόν Κύριο Θεό, ἔτσι καί ἐδῶ θά ζήσεις!».<br />
Ξαφνικά ὅλα μεταστράφηκαν καί ἐγώ κάπου πέταξα. Ἡ βρῶμα χάθηκε,
χάθηκε καί ὁ δυνατός ὀδυρμός καί ἐγώ ξαφνικά εἶδα τήν ἐκκλησία μου πού
ἐνέπαιζα. Ἄνοιξε ἡ πύλη καί ἀπό αὐτή βγῆκε ἱερέας ντυμένος στά ἄσπρα.
Αὐτός στέκονταν μέ σκυμμένο τό κεφάλι καί κάποια φωνή μέ ρωτάει: «ποιός
εἶναι αὐτός;». Ἐγώ ἀπάντησα: «ὁ ἱερέας μας». «Ἐσύ ἔλεγες ὅτι εἶναι
χαραμοφάης, αὐτός δέν εἶναι χαραμοφάης, ἀλλά πραγματικός ποιμένας, δέν
εἶναι μισθοφόρος. Γνώριζε πώς ἄν καί εἶναι κατά τό βαθμό μικρός,
συνηθισμένος ἱερέας, ὑπηρετεῖ Ἐμένα, μάθε ἀκόμη καί τοῦτο: ἄν δέν σού
διαβάσει αὐτός τήν εὐχή τῆς ἐξομολόγησης, ἐγώ δέν θά σέ συγχωρήσω»! Τότε
ἄρχισα νά παρακαλῶ: «Κύριε, γύρισε μέ στή γῆ, ἔχω ἕνα μικρό γιό». Ὁ
Κύριος εἶπε: «ξέρω ὅτι ἔχεις μικρό γιό, εἶναι κρίμα γί αὐτόν». «Κρίμα»,
ἀπάντησα ἐγώ. Τότε Ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε: «Ἐγώ σᾶς λυποῦμαι ὅλους καί τρεῖς
φορές σᾶς λυποῦμαι. Ὅλους σας περιμένω πότε θά ξυπνήσετε ἀπό τό
ἁμαρτωλό ὄνειρο, νά μετανοήσετε καί νά ἔλθετε στόν ἑαυτό σας;».<br />
Ἐδῶ τώρα ἐμφανίστηκε ἐκ νέου ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πού νωρίτερα τήν
ἀποκαλοῦσα γυναίκα καί πῆρα τό θάρρος νά τή ρωτήσω: «Ὑπάρχει ἐδῶ σέ σᾶς
παράδεισος;». Ἀντί γιά ἀπάντηση μετά ἄπ αὐτές τίς λέξεις, ξαναβρέθηκα
στήν κόλαση στόν Ἅδη. Τώρα ἦταν χειρότερα ἀπό ὅτι τήν προηγούμενη φορᾶ.
Ἔτρεξαν ὁλόγυρά μου οἱ δαίμονες μέ καταλόγους καί μοῦ ἔδειχναν τά
ἁμαρτήματά μου καί φώναζαν: «ἐσύ μᾶς ὑπηρέτησες ὅταν ἤσουν στή γῆ»!
Ἄρχισα νά διαβάζω τά ἁμαρτήματά μου, ὅλα μου τά ἔργα μου πού ἦταν
γραμμένα μέ μεγάλα γράμματα καί ἐνοίωσα φοβερό φόβο. Ἀπό τά στόματά τους
ἔβγαινε φωτιά. Οἱ δαίμονες μέ κτυποῦσαν στό κεφάλι. Πάνω μου ἔπεφταν
καί κολλοῦσαν πυρακτωμένες σπίθες ἀπό φωτιά καί μέ ἔκαιγαν. Γύρω μου
ἀκούονταν φοβερός θρῆνος καί κοπετός πολλῶν ἀνθρώπων.<br />
Ὅταν τό πῦρ δυνάμωνε ἔβλεπα τά πάντα γύρω μου. Οἱ ψυχές εἶχαν φοβερή
ὄψη, ἦταν σακατεμένες μέ τεντωμένους λαιμούς καί πρησμένα μάτια. Μοῦ
ἔλεγαν ὅτι εἶσαι συντρόφισσα (φαίνεται ὅτι ἦταν κομμουνίστριες) καί
εἶσαι ὑποχρεωμένη νά ζήσεις μαζί μας. Ὅπως ἐσύ ἔτσι καί ἐμεῖς ὅταν
εἴμαστε στή γῆ δέν ἀναγνωρίζαμε τό Θεό, τόν βρίζαμε καί κάναμε κάθε
κακό, τήν πορνεία, τήν ὑπερηφάνεια καί ἄλλα καί ποτέ δέν μετανοήσαμε.
Ὅσοι ἁμάρτησαν, ἀλλά μετανίωσαν, πήγαιναν στή ἐκκλησία, προσεύχονταν στό
Θεό, ἐλεοῦσαν τούς φτωχούς καί βοηθοῦσαν ὅσους βρίσκονταν σέ ἀνάγκη καί
κακοτυχία, αὐτοί εἶναι ἐκεῖ πάνω. (Σημείωση: δηλαδή στό παράδεισο, τόν
ὁποῖο αὐτοί ἐδῶ δέν ἤθελαν οὔτε νά μνημονεύσουν).<br />
Ἐγώ φοβήθηκα φοβερά ἀπό αὐτά τά λόγια, μοῦ φαίνονταν ὅτι ἤδη
βρισκόμουνα ἐδῶ στόν Ἅδη ὁλόκληρη ζωή καί αὐτοί μου λένε ὅτι θά ζήσω
μαζί τους αἰώνια. Μετά ἀπό αὐτό ἐμφανίστηκε ἐκ νέου ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ
καί ἔγινε φῶς, οἱ δαίμονες τράπηκαν σέ φυγή καί οἱ ψυχές πού
βασανίζονται στήν κόλαση ἄρχισαν νά φωνάζουν καί νά τήν ἱκετεύουν γιά
ἔλεος: «Οὐράνια βασίλισσα, μή μᾶς ἀφήνεις ἐδῶ» φώναζαν. «Καιγόμαστε
Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί δέν ὑπάρχει οὔτε σταγόνα νερό»! Ἐκείνη ἔκλαιγε καί
μέσα ἀπό τό κλάμα ἔλεγε: «Ὅσο ζούσατε στή γῆ δέ μέ ἀναγνωρίζατε καί δέ
μετανοούσατε γιά τίς ἁμαρτίες σας στόν Γιό Μου καί Θεό σας καί Ἐγώ τώρα
δέν μπορῶ νά σᾶς βοηθήσω, δέν μπορῶ νά παραβῶ τήν ἐπιθυμία τοῦ Γιοῦ μου
καί Ἐκεῖνος δέν μπορεῖ τήν ἐπιθυμία τοῦ Πατέρα του! Βοηθῶ μόνο αὐτούς
γιά τούς ὁποίους παρακαλοῦν οἱ συγγενεῖς καί γιά τούς ὁποίους
προσεύχεται ἡ ἁγία ἐκκλησία». Μετά ἄπ αὐτό ἐμεῖς ἀρχίσαμε νά ὑψωνόμαστε
καί ἀπό κάτω ἀναδίδονταν δυνατή κραυγή φωνῶν: «Μητέρα τοῦ Θεοῦ μή μᾶς
ἀφήνεις».<br />
Ξανά ὑπῆρχε σκοτάδι καί ἐγώ βρέθηκα στήν ἴδια πλάκα. Σταυρώνοντας τά
χέρια στό στῆθος ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὕψωσε τά μάτια στόν οὐρανό καί ἄρχισε
νά προσεύχεται λέγοντας: «τί νά κάνω μ αὐτήν, ποῦ νά τήν βάλω; Μία φωνή
ἀπάντησε : «ἀφῆστε τήν ἀπό τά μαλλιά στή γῆ». «Μά αὐτή εἶναι
κουρεμένη». Ἡ φωνή εἶπε πάλι: «Πιάστε τήν ἀπό τά μαλλιά». Τότε ἡ Μητέρα
τοῦ Θεοῦ ἔφυγε ἥσυχα, ἡ πόρτα τῆς μισάνοιξε ἔτσι πού πίσω ἀπ’ αὐτήν δέν
ἔβλεπα τίποτε. Κατόπιν ἐπέστρεψε κρατώντας τά μαλλιά μου στά χέρια της
καί ἀπό κάπου ἐμφανίστηκαν 12 ἅμαξες χωρίς τροχούς, κινοῦνταν σιγά καί
ἐγώ τίς ἀκολουθοῦσα. Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μου ἔδωσε τά μαλλιά, ἀλλά ἐγώ δέν
ἀντιλήφθηκα ὅτι μέ ἄγγιξε. Ἄκουσα μόνο ὅταν εἶπε ὅτι ἡ δωδέκατη ἅμαξα
δέν ἔχει πάτο. Φοβόμουν νά καθίσω σ’ αὐτήν, ἀλλά ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μέ
ἔσπρωξε στή γῆ ἀπ’ αὐτή.<br />
Μετά ἄπ αὐτό ἐγώ συνῆλθα καί ἐνσυνείδητα στεκόμουν καί κοίταζα. Ἦταν
μιάμιση ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα. Μετά ἀπό κεῖνο τό φῶς πού εἶδα ἐκεῖ ὅλα στή
γῆ μου φαίνονταν ἄσχημα καί δέν μοῦ ἄρεσε πού ἤμουν στή γῆ, ἀλλά τί νά
κάνω. Τώρα εἶπα μόνη μου στήν ψυχή μου: «πήγαινε στό σῶμα»! Τότε βρέθηκα
πάλι στό νοσοκομεῖο καί πήγαμε στό ψυγεῖο πού φύλαγαν τά πτώματα. Αὐτό
ἦταν κλειστό, ἀλλά ἐγώ μπῆκα μέσα χωρίς κώλυμα καί εἶδα τό νεκρό μου
σῶμα: Τό κεφάλι μου ἦταν γυρισμένο λίγο πρός τά πλάγια, ἐνῶ ἡ μέση μου
πιέζονταν ἀπό νεκρούς.<br />
Μόλις ἡ ψυχή μου μπῆκε στό σῶμα, ἀμέσως αἰσθάνθηκα ἰσχυρό ψύχος.
Κάπως ἀπελευθέρωσα τήν πιεσμένη μέση μου, διπλώθηκα καί ἕσφιξα τά γόνατα
μέ τά χέρια. Τή στιγμή ἐκείνη ἔβαλαν μέσα τό νεκρό σῶμα κάποιου
ἀνθρώπου καί ὅταν ἄναψαν τό φῶς μέ εἶδαν σκυμμένη, ἐνῶ ἐκεῖνοι συνήθως
βάζουν ὅλους τους νεκρούς μέ τό πρόσωπο πρός τά πάνω. Βλέποντας μέ ἔτσι
οἱ νοσοκόμοι φοβήθηκαν καί ἀπό τό φόβο διασκορπίστηκαν. Ἐπέστρεψαν μέ
δύο γιατρούς, πού ἀμέσως διέταξαν νά ζεσταθεῖ τό μυαλό μου μέ λάμπες.
Στό σῶμα μου ὑπῆρχαν ὀκτώ τομές (μάθαιναν πάνω σ αὐτό): τρεῖς στό στῆθος
καί οἱ ὑπόλοιπες στήν κοιλιά. Δύο ὧρες μετά τό ζέσταμα τοῦ κεφαλιοῦ
ἄνοιξα τά μάτια καί μόλις μετά ἀπό 12 μέρες μίλησα.<br />
Τό πρωί μου ἔφεραν πρωινό τηγανίτες μέ βούτυρο καί καφέ (ἦταν μέρα
νηστείας), ἀλλά δέν ἤθελα νά φάω καί τούς εἶπα ὅτι δέ θά φάω. Οἱ
νοσοκόμοι ἔφυγαν πάλι καί ὅλοι στό νοσοκομεῖο ἄρχισαν νά μέ προσέχουν.
Ἦλθαν οἱ γιατροί καί μέ ρώτησαν γιατί δέν θέλω νά φάω. Τούς ἀπάντησα:
«καθίστε καί θά σᾶς διηγηθῶ τί εἶδε ἡ ψυχή μου. Ὅποιος δέν νηστεύει τίς
μέρες τῆς νηστείας, αὐτός θά φάει βρωμερᾶ καί σιχαμερά πράγματα. Γί αὐτό
σήμερα δέ θά φάω ὅπως καί σ ὅλες τίς νηστεῖες δέ θά ἀρτυθῶ». Οἱ γιατροί
ἀπό τήν ἔκπληξη, τή μία κοκκίνιζαν τήν ἄλλη κιτρίνιζαν καί οἱ ἀσθενεῖς
μέ ἄκουγαν προσεκτικά.<br />
Κατόπιν συγκεντρώθηκαν πολλοί γιατροί καί ἐγώ τούς εἶπα ὅτι τίποτε
πλέον δέν μέ πονάει. Τότε ἄρχισε νά ἔρχεται σέ μένα κόσμος καί μάλιστα
πολύς καί ἐγώ σέ ὅλους διηγιόμουνα καί ἔδειχνα τίς πληγές. Ἡ ἀστυνομία
ἄρχισε νά διώχνει τόν κόσμο καί μένα μέ μετέφεραν σέ ἄλλο νοσοκομεῖο.
Ἐκεῖ ἀνάρρωσα τελείως καί παρακάλεσα τούς γιατρούς νά μέ γιατρέψουν ὅσο
τό δυνατό νωρίτερα τίς τομές πού μου ἔκαναν μαθαίνοντας πάνω μου. Τότε
μέ ἔβαλαν πάλι στό χειρουργικό τραπέζι καί ὅταν οἱ γιατροί ἄνοιξαν τήν
κοιλιά μου εἶπαν: «Γιατί χειρουργήσανε τελείως ὑγιῆ ἄνθρωπο;». Ἐγώ τότε
τούς ρώτησα: «Ποιά εἶναι ἡ ἀρρώστια μου;» Αὐτοί μου ἀπάντησαν: «Τά
ἐντόσθιά σας εἶναι ὑγιῆ καί καθαρά ὅπως τοῦ παιδιοῦ».<br />
Τούς εἶπα ὅτι τά μάτια μου ἦταν δεμένα κατά τή διάρκεια τῆς
ἐγχείρησης, ἄλλ ὅτι, πάρ ὅλα αὐτά, εἶδα τό ἐσωτερικό μου στόν καθρέπτη
τοῦ ταβανιοῦ. Ἦλθαν καί οἱ γιατροί πού ἔκαναν τήν ἐγχείρηση καί ὅταν
πλησίασαν εἶπαν: «Ποῦ εἶναι ἡ ἀρρώστια της; τά ἐντόσθιά της ἦταν ὅλα
διαλυμένα καί προσβεβλημένα ἀπό τόν καρκίνο καί τώρα εἶναι τελείως
ὑγιῆ». Τούς ἀπάντησα: ὁ ΚΥΡΙΟΣ ὁ ΘΕΟΣ φανέρωσε τό ἔλεός του πάνω σέ μένα
τήν ἁμαρτωλή, γιά νά ζήσω ἀκόμη καί μαρτυρήσω στούς ἄλλους ὅ,τι εἶδα
καί ὅ,τι μου συνέβη. ΕΚΕΙΝΟΣ, ὁ ΚΥΡΙΟΣ ὁ ΘΕΟΣ πῆρε ὅτι κατεστραμμένο
ἦταν μέσα μου καί μοῦ ἔδωσε ὑγιῆ, σέ ὅλους θά τό διηγοῦμαι, ὥσπου νά
πεθάνω. Κατόπιν εἶπα στό γιατρό: «Βλέπεις πῶς γελαστήκατε;» καί ἐκεῖνος
ἀπάντησε ὅτι «τίποτε δέν ἦταν ὑγιές μέσα σου». «Τί νομίζετε τώρα;» τόν
ρώτησα ἐγώ. Ἀπάντησε: «σέ ἀναγέννησε ὁ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ!» Τότε τοῦ ἀπάντησα:
«Ἄν πιστεύετε σ’ αὐτόν κάντε τόν σταυρό σας καί παντρευτεῖτε στήν
ἐκκλησία». Ὁ γιατρός κοκκίνισε γιατί ἦταν Ἑβραῖος. Πρόσθεσα ἀκόμη: γίνου
ἀρεστός στόν Κύριο τό ΘΕΟ.<br />
Κατόπιν ἄφησα τό νοσοκομεῖο, κάλεσα τόν ἱερέα πού νωρίτερα ἐνέπαιζα
καί τοῦ ἔκανα ἐπιθέσεις, ἀποκαλώντας τόν χαραμοφάη. Τοῦ διηγήθηκα ὅλα
ὅσα μου συνέβησαν, ἐξομολογήθηκα καί μετάλαβα τῶν ἁγίων του Χριστοῦ
μυστηρίων. Τόν κάλεσα καί εὐλόγησε τό σπίτι μου, γιατί ὡς τώρα σ αὐτό
βασίλευε ἡ ἁμαρτία, ἡ μικρότητα, τό μεθύσι, ὁ ἐμπαιγμός καί ἡ μάχη.<br />
Τώρα ἐγώ ἡ ἁμαρτωλή ΚΛΑΥΔΙΑ πού εἶμαι 40 χρονῶν μέ τήν βοήθεια τοῦ
Θεοῦ καί τῆς Οὐράνιας Βασίλισσας, ζῶ χριστιανικά. Πηγαίνω τακτικά στή
ἐκκλησία, στό ναό τοῦ Θεοῦ καί ὁ Κύριος μέ βοηθάει. Ἀπό ὅλες τίς μεριές
τοῦ κόσμου μέ ἐπισκέπτονται ἄνθρωποι καί ἐγώ διηγοῦμαι σέ ὅλους ὅσα μου
συνέβησαν, εἶδα καί ἄκουσα. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ τούς δέχομαι ὅλους,
διηγοῦμαι σέ ὅλους τί ἤμουν πρίν, τί μου συνέβη τώρα καί γιά ποιό λόγο
εἶμαι τώρα πιστή.<br />
Ἄς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος ὁ Θεός! Ὅλους τους συμβουλεύω νά
προσέχουν πώς ζοῦν, γιατί πράγματι ὑπάρχει ἄλλος κόσμος καί ἄλλη ζωή καί
ὅτι ὁ καθένας θά δώσει λόγο γιά τά γήινα ἔργα του καί ὅτι ἀνάλογα μ’
αὐτά θά ἔχει πλήρως δίκαια ἀνταμοιβή ἤ τιμωρία καί μάλιστα αἰώνια. Νά
ζῆτε ὅλοι χριστιανικά καί κατά ΘΕΟΝ. ΑΜΗΝ».<br />
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.impantokratoros.gr/25C2CBA9.el.aspx" rel="noopener" target="_blank">impantokratoros.gr</a><br />
ΕΚΔΟΣΕΙΣ » ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ, Οὐστγιούζινα Κλαύδιγια Νικίτισνα]<br />
<div>
<a href="https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_988.html" rel="noopener" target="_blank">https://paraklisi.blogspot.gr</a></div>
<div>
<a href="http://koukfamily.blogspot.gr/2017/06/blog-post_123.html" rel="noopener" target="_blank">http://koukfamily.blogspot.gr</a></div>
<div>
<a href="http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/06/blog-post_549.html" rel="noopener" target="_blank">http://hristospanagia3.blogspot.gr</a></div>
<div>
<a href="http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/06/blog-post_515.html#more" rel="noopener" target="_blank">yiorgosthalassis</a></div>
</div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-20771617925530673432018-10-22T10:26:00.000+03:002018-10-22T10:26:05.992+03:00Ο Βίος του Αγίου Δημητρίου Ημερομηνία εορτής: 26/10<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br /></span><table border="0" cellspacing="5" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_tblSaintHeader" style="width: 500px;"><caption>
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="text-decoration-line: underline;">Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης</span><br /><br />
</span></b></caption><tbody>
<tr>
<td align="justify" valign="top"><strong><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ημερομηνία εορτής: </span></strong></td><td align="justify" valign="top"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">26/10</span></b></td><td rowspan="2" style="height: 105px; width: 75px;" valign="top"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img alt="Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης" height="400" src="http://www.saint.gr/filesnew/06/2649/photos/AgiosDimitrios01s.jpg" style="border-width: 0px; height: 105px; width: 75px;" title="Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης" width="285" /></span></b></td>
</tr>
<tr>
<td align="justify" style="width: 140px;" valign="top"><strong><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τύπος εορτής: </span></strong></td><td align="justify" valign="top"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σταθερή.<br />Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου εκάστου έτους.</span></b></td>
</tr>
<tr>
<td align="justify" style="width: 140px;" valign="top"><strong><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πολιούχος: </span></strong></td><td align="justify" colspan="2" valign="top"><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Θεσσαλονίκη,
Ελασσόνα, Λαγκαδάς, Ναύπακτος, Σιάτιστα, Μικρός Βάλτος Κορίνθου, Άγιος
Δημήτριος Αττικής, Αυλώνας Αττικής, Χρυσούπολη, Αλμυρός, Κολινδρός,
Πετρούπολη, Κερατέα<br /></span></b></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<table align="center" border="0" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_tblSaintMain" style="width: 500px;"><tbody>
<tr><td align="justify"><div id="fsBio">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Βιογραφία</strong></span><br />Ο
Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των
αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το
πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.<br /><br />Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής
οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του
Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του
χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του
Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας
ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη
το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού
«περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει
κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.<br /><br />Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου),
ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής
Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο
και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και
το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την
οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας
και Δημήτριος. <br /><br />Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου,
Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς,
αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε
τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία
του Μυροβλήτου.<br /><br />Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη
αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με
κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.<br /><br />Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.<br /><br />Ένα
από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι
Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα
πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που
βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε
το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια
των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να
θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος
Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που
καταστράφηκε.<br /></span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td align="justify"><div id="fsLeitKeimena">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Ἀπολυτίκιον</strong></span> <br /><span class="LeitType">Ἦχος γ’.</span><br />Μέγαν
εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη
τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας
τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν
ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.<br /><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Κοντάκιον</strong></span><br /><span class="LeitType">Ἦχος β’. Αὐτόμελον.</span><br />Τοῖς
τῶv ἰαμάτωv σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ
δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς
γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.<br /><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Κάθισμα</strong></span><br /><span class="LeitType">Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λογον.</span><br />Εὐσεβείας
τοῖς τρόποις καταπλουτῶν, ἀσεβείας τὴν πλάνην καταβαλών, Μάρτυς
κατεπάτησας, τῶν τυράννων τὰ θράση, καὶ τῷ θείῳ πόθῳ, τὸν νοῦν
πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην, εἰς χάος ἐβύθισας· ὅθεν ἐπαξίως,
ἀμοιβὴν τῶν ἀγώνων, ἐδέξω τὰ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, Ἀθλοφόρε
Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς
ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.<br /><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Ἕτερον Κάθισμα</strong></span><br />Βασιλεῖ
τῶν αἰώνων εὐαρεστῶν, βασιλέως ἀνόμου πᾶσαν βουλήν, ἐξέκλινας Ἔνδοξε,
καὶ γλυπτοῖς οὐκ ἐπέθυσας· διὰ τοῦτο θῦμα, σαυτὸν προσενήνοχας, τῷ
τυθέντι Λόγῳ ἀθλήσας στερρότατα· ὅθεν καὶ τῇ λόγχῃ, τὴν πλευρὰν
ἐξωρύχθης, τὰ πάθη ἰώμενος, τῶν πιστῶς προσιόντων σοι, Ἀθλοφόρε
Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς
ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.<br /><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Μεγαλυνάριον</strong></span><br />Τὸν
μέγαν ὁπλίτην καὶ ἀθλητήν, τὸν στεφανηφόρον, καὶ ἐν μάρτυσι θαυμαστόν,
τὸν λόγχῃ τρωθέντα, πλευρὰν ὡς ὁ δεσπότης, Δημήτριον τὸν θεῖον ὕμνοις
τιμήσωμεν.<br /><br /><span style="text-decoration-line: underline;"><strong>Ἕτερον Μεγαλυνάριον</strong></span><br />Φύλαττε
τοὺς δούλους σου ἀθλητά, μάρτυς μυροβλύτα τοὺς ὑμνοῦντάς σε εὐσεβῶς,
καὶ ρῦσαι κινδύνων καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, Δημήτριε τρισμάκαρ ταῖς
ἱκεσίαις σου.</span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-33215161402126114542018-10-20T11:41:00.000+03:002018-10-20T11:41:30.496+03:0020 Οκτωβρίου: Ψυχοσάββατο του Αγίου Δημητρίου, το ψυχοσάββατο των Θεσσαλονικέων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="20 Οκτωβρίου: Ψυχοσάββατο του Αγίου Δημητρίου, το ψυχοσάββατο των Θεσσαλονικέων" class="attachment-editorial-single-large size-editorial-single-large wp-post-image" data-attachment-id="83631" data-comments-opened="1" data-image-description="<p>κόλλυβα</p>
" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="20 Οκτωβρίου: Ψυχοσάββατο του Αγίου Δημητρίου, το ψυχοσάββατο των Θεσσαλονικέων" data-large-file="http://www.orthodoxia.online/wp-content/uploads/2017/06/orthodoxiaonline-26.jpg" data-medium-file="http://www.orthodoxia.online/wp-content/uploads/2017/06/orthodoxiaonline-26-300x172.jpg" data-orig-file="http://www.orthodoxia.online/wp-content/uploads/2017/06/orthodoxiaonline-26.jpg" data-orig-size="819,470" data-permalink="http://www.orthodoxia.online/%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1/%cf%88%cf%85%cf%87%ce%bf%cf%83%ce%ac%ce%b2%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%bf-3-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-2017-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba/attachment/orthodoxiaonline-2644/" height="470" src="http://www.orthodoxia.online/wp-content/uploads/2017/06/orthodoxiaonline-26.jpg" width="819" /><br />
<blockquote>
<strong>Η εκκλησιαστική παράδοση στη Θράκη και γενικά στη Β. Ελλάδα θέλει το Σάββατο προ του Αγίου Δημητρίου να είναι Ψυχοσάββατο.</strong><span id="more-120960"></span><br />
<div class="ortho-content" id="ortho-1882766185" style="margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; text-align: center;">
</div>
</blockquote>
<strong>Το Σάββατο αυτό τελούνται μνημόσυνα υπέρ αναπαύσεως όλων των
κεκοιμημένων, όπως και τα άλλα δυο Ψυχοσάββατα που έχει ορίσει η
Εκκλησία μας.</strong><br />
<strong>Οι νοικοκυρές στα σπίτια ετοιμάζουν τα κόλλυβα για το αυριανό Μνημόσυνο. Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές των κεκοιμημένων.</strong><br />
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει
στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα, το ένα πριν από
την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της
Πεντηκοστής.<br />
<strong>Βέβαια η αγάπη των ανθρώπων για τους δικούς τους, που δεν
ζούν πια μαζί τους, δημιούργησε την εκκλησιαστική παράδοση άλλων
τεσσάρων ψυχοσάββατων, που δεν συμπεριλαμβάνονται όμως στο Τυπικό της
Εκκλησίας μας.</strong><br />
Αυτά είναι, το ψυχοσάββατο της Τυρινής, το Σάββατο της α΄ εβδομάδος
των νηστειών, όπου και εορτάζουμε το «δια κολλύβων» θαύμα του Αγίου
Θεοδώρου του Τήρωνος, το Σάββατο του Λαζάρου …<strong>και για τους
Θεσσαλονικείς, αλλά και σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα και στη Μακεδονία και
στη Θράκη, υπάρχει κι ένα τρίτο καθιερωμένο ως Ψυχοσάββατο που
σχετίζεται με τους εορτασμούς του πολιούχου της πόλεως Θεσσαλονίκης,
Αγίου Δημητρίου. Αυτό είναι το Σάββατο πριν την εορτή του Αγίου
Δημητρίου,του πολιούχου και προστάτη της Θεσσαλονίκης.</strong><br />
<strong>Στη λειτουργική μας Παράδοση έχουμε εκτός της Μεγάλης
Εβδομάδας του Κυρίου μας κι άλλες εβδομάδες, ή άλλους κύκλους μεγάλων
εορτών που τείνουν να μοιάσουν προς τη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα.</strong><br />
<div class="ortho-content-11" id="ortho-545852326" style="margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; text-align: center;">
</div>
Αυτή είναι μία μιμητική καλή πράξη που άρχισε πολύ παλαιά και είναι
θα λέγαμε η γενεσιουργός μητέρα όλων των άλλων μεγάλων εορτών, σε
υμνογραφία και νηστεία.<br />
<strong>Έτσι της εορτής του Αγίου Δημητρίου προηγείται Μεγάλη
Εβδομάδα που καθιερώθηκε τελευταίως ανελλιπώς, κάθε χρόνο στην αγιοτόκο
Θεσσαλονίκη, προνοία του οικείου Παναγιωτάτου Μητροπολίτου.</strong><br />
Το Σάββατο που προηγείται της Εβδομάδας του Αγίου Δημητρίου, υπάρχει ως τρίτο Ψυχοσάββατο για το οποίο κάναμε λόγο παραπάνω.<br />
<strong>Χαρακτηρίζεται και ως “το ψυχοσάββατο των Θεσσαλονικαίων”.</strong><br />
Με πληροφορίες από antexoume.wordpress.com</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-90251625189102223982018-09-29T10:40:00.002+03:002018-09-29T10:40:38.535+03:00Αγία Κυριακή, το περιστεράκι του ουρανού! 7 Ιουλίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<br />
<div class="post-body entry-content" id="post-body-2958887932968684533" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrZ7hBptGNP7Wh5-fL5nt7qn61l6H55DpTVsIrSwAZwyHXo3bLVLA5sB0v0t8nTs_A0hwsgdHgTcEwDpbF_0_nWpZEaUcO-bHt3H8D4VFRDrGZLpyu29_CXjx_pgLHeiGoKR_5qAT1Q9Ix/s1600/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE,+%CF%84%CE%BF+%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CF%85+%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D!%2B2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrZ7hBptGNP7Wh5-fL5nt7qn61l6H55DpTVsIrSwAZwyHXo3bLVLA5sB0v0t8nTs_A0hwsgdHgTcEwDpbF_0_nWpZEaUcO-bHt3H8D4VFRDrGZLpyu29_CXjx_pgLHeiGoKR_5qAT1Q9Ix/s1600/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE,+%CF%84%CE%BF+%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CF%85+%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D!%2B2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μπορείτε να φανταστείτε μια τριανταφυλλιά χωρίς τριαντάφυλλα; Όχι.
Για φανταστείτε τώρα μια εκκλησία χωρίς παιδιά. Όσο θα υπάρχετε εσείς σαν
ηλικιωμένοι, θα υπάρχει αυτή η εκκλησιά, μετά λογικά πρέπει να κλείσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Μην νομίζετε ότι τα παιδιά δεν έρχονται στην εκκλησιά, γιατί δεν
θέλουν να γνωρίσουν το Θεό ή γιατί δεν θέλουν να αγαπούν το Θεό. Το πρόβλημα
βρίσκεται βαθύτερα μέσα στις δικές σας τις καρδιές, στις καρδιές της μάνας και
του πατέρα. Όταν η μάνα και ο<a name='more'></a> πατέρας αποκτά στο σπίτι το μεγαλύτερο δώρο που
μπορεί να του χαρίσει ο Θεός, που είναι το δικό του το παιδί, όλη του η αγωνία
μετά είναι μόνο το παιδί του. Γι’ αυτό ξημεροβραδιάζεται στις δουλειές, γι’
αυτό αγωνιά κάθε μέρα δίπλα του στις διάφορες ασθένειες, γι’ αυτό πλάθει όνειρα,
για να δει το παιδί του μια μέρα ευτυχισμένο και ευλογημένο.</span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η ερώτησή μου όμως είναι άλλη: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Τα αγαπάτε τα παιδιά σας; Ναι! Η αγάπη σας αγγίζει τα όρια της
λατρείας. Το βλέπω εξάλλου. Τι κρίμα όμως είναι οι γονείς να λατρεύουν τα παιδιά
τους, για να τα δουν όμορφα, για να τα δουν δοξασμένα σε κάποια δουλειά, για να
τα δουν ευτυχισμένα μέσα σ’ ένα σπίτι που θα τους φτιάξουν, αλλά δεν έχουν την
αγωνία να έχουν τα παιδιά τους τον Θεό μέσα στην καρδιά τους. Τι να την κάνεις
αυτή την αγάπη; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">E</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">μείς σαν χριστιανοί
ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή και το μεν σώμα το παίρνουμε από την
μάνα μας και το ξαναδίνουμε πίσω στη γη, τη ψυχή μας όμως, την παίρνουμε μέσα
από τα σπλάχνα του Θεού, γι’ αυτό και ο Θεός μας αποκαλεί σπλάχνα Του. Την ψυχή
μας την παίρνουμε μέσα από την καρδιά του Θεού, γι’ αυτό μας αποκαλεί παιδιά
Του. Αυτό όμως που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε είναι, όταν παίρνουμε τη ψυχή
από το Θεό Πατέρα, μας χαρίζεται να την έχουμε στην αιωνιότητα. Δεν πεθαίνει η
ψυχή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Φανταστείτε λοιπόν τη λατρεία των γονιών, να έχουν αγωνία για τα
παιδιά τους μόνο για το σώμα τους, το τι θα φάνε, το τι θα πιούν, πως θα περάσουν
όμορφα. Και μετά από κάποια χρόνια όταν αυτό το σώμα των παιδιών τους θα επιστρέψει
στη γη και θα γίνει χώμα, δεν θα έχουν αγωνία για τη ψυχή τους!!! Πως μπορεί κανείς να σχολιάσει αυτούς τους
γονείς; Αφήνω τα σχόλια σε σας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Δωρόθεος και Ευσεβεία, οι γονείς της Αγίας Κυριακής, <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">πρότυπο χριστιανών γονιών <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJgzS-BCpaZPGHqPLx3dX_RgyDUIHmeOiCfhDy-I4s-FGURc_W9KK59mydFpdQFswvGg75mkD2xeNr3ga3sx6Kyvn4ZzIWGYE9_PHNBXavUR4C7h48V1QD-p5Wr-XDcgFbWJN5YhKPXvbB/s1600/agia-kyriaki-big.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJgzS-BCpaZPGHqPLx3dX_RgyDUIHmeOiCfhDy-I4s-FGURc_W9KK59mydFpdQFswvGg75mkD2xeNr3ga3sx6Kyvn4ZzIWGYE9_PHNBXavUR4C7h48V1QD-p5Wr-XDcgFbWJN5YhKPXvbB/s1600/agia-kyriaki-big.jpg" width="227" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πόσο
διαφέρουν οι γονείς αυτοί από κάποιους άλλους γονείς ενός περιστεριού που
γιορτάζει αύριο! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αύριο
γιορτάζει το περιστεράκι του ουρανού! Αύριο γιορτάζει το τριανταφυλλάκι του
Θεού! Αύριο γιορτάζει η ευωδία του ουρανού! Αύριο
γιορτάζει ένα μικρό κοριτσάκι που γεννήθηκε μετά από παρακλήσεις πολλών δακρύων
δυο ευσεβών γονιών, του Δωρόθεου και της Ευσεβείας. Πραγματικά ήταν και οι δυο
άγγελοι του ουρανού στη γη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γνώρισαν τον Χριστό από κάποιον πνευματικό, την πρώτη χριστιανική
εποχή. Έζησαν στην εποχή του Διοκλητιανού, την εποχή των διωγμών, την εποχή που
όποιος λάτρευε τον αληθινό Θεό βρισκόταν υπό διωγμό. Δεν ήξερε αν θα ζούσε την
επομένη ημέρα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αυτοί οι δυο γνώρισαν το Θεό από ένα πνευματικό που τους εξήγησε
πως ο Θεός λυπήθηκε τα πλάσματα Του και έστειλε τον Γιό Του στη γη, να μας
διδάξει την αλήθεια, τη ζωή, το φως. Οι άνθρωποι δεν Τον δέχθηκαν όλοι. Όσοι
Τον δέχτηκαν, έγιναν δικοί Του μαθητές και έζησαν μέσα στο φως και την αλήθεια.
Αυτοί θα αποτελέσουν το πλήθος του ουράνιου Βασιλείου. Άλλοι όμως δεν Τον
πίστεψαν, Τον έδιωξαν και Τον σταύρωσαν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Τα άκουσαν όλα αυτά ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία και μέσα στην
γλυκύτητα της χριστιανικής διδασκαλίας που μιλούσε για πραγματική αγάπη της
καρδιάς, για πραγματική ευσπλαχνία της ψυχής, έβλεπαν τις διαφορές ανάμεσα σ’
αυτήν και στην ειδωλολατρία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η ειδωλολατρία δίδασκε</span></b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> αυτό που κάνουμε κι
εμείς σήμερα: «Μια είναι η ζωή! Μικρή είναι η ζωή! Να χαρείς τη ζωή σου!
Χόρτασε καημένε ότι ονειρευτείς. Κάνε ότι μπει μέσα στο ξερό σου το κεφάλι.
Απόλαυσε τη ζωή! Απόλαυσε τις ηδονές!» Και έτσι ο άνθρωπος τρέχει με χαρά στην
μια ηδονή και στην άλλη και στην παρ’ άλλη, για να ευχαριστηθεί το σώμα του.
Αυτά δίδασκαν οι ειδωλολάτρες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Η χριστιανική διδασκαλία
δίδασκε</span></b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">
ακριβώς τα αντίθετα. Μιλούσε για αγάπη, μιλούσε για συμπόνια, μιλούσε για
ευσπλαχνία, μιλούσε για μια ηθική ζωή που ο άντρας και η γυναίκα είναι ενώπιον
του Θεού άγγελοι και τους ενώνει ο Θεός στο γάμο σαν ένα μέσα στην λατρεία, για
να γίνουν μετά με το Θεό τους ένα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Τους έκαναν εντύπωση αυτά και ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό.
Αγάπησαν τον Θεό Πατέρα, αγάπησαν τον μονογενή Του Υιό που σταυρώθηκε γι’
αυτούς και συνέχεια αναζητούσαν στην καρδιά τους το Άγιο Πνεύμα. Ήταν
αξιοπερίεργο να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους που πριν μία εβδομάδα πίστευαν
στα είδωλα, ξαφνικά να γίνονται πραγματικά άγγελοι στη γη! Όταν άνοιγες την
πόρτα του σπιτιού τους, τους έβλεπες μαζί γονατιστοί να προσεύχονται στο Θεό
Πατέρα και να Του λένε: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<b><i><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">«Σ’ ευχαριστούμε γλυκέ μας Πατέρα».</span></i></b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> Ονόμαζαν τον Θεό με το
όνομα Του! Ξέρετε ποιο είναι το όνομα του γονιού μέσα στη ψυχή του παιδιού;
«Μπαμπά» για τον άντρα, «μαμά» για την γυναίκα. Έτσι δεν φωνάζουν στα σπίτια τα
παιδιά τους γονείς; Αυτό το ανδρόγυνο, ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία, τίποτα άλλο
δεν έκαναν από το να βάλουν μέσα στη καρδιά τους αυτή την γλυκιά λέξη και
φώναζαν το Θεό: <b><i>«Πατέρα μας, γλυκέ».</i></b> <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXbmof-sEBbHNaqBKWTvSGbZ2eY1FJYeLHgTasycU42POg9_D7n5pPRZvLCdHZ0QHyG6JonE3duyS7qy-Y-e8bKdPUJ55vU0uFpOYZUELFiuH6eRl_gk9DRfRuAerMrmyVzaqM5hSlvwmk/s1600/xristos+me+paidi(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXbmof-sEBbHNaqBKWTvSGbZ2eY1FJYeLHgTasycU42POg9_D7n5pPRZvLCdHZ0QHyG6JonE3duyS7qy-Y-e8bKdPUJ55vU0uFpOYZUELFiuH6eRl_gk9DRfRuAerMrmyVzaqM5hSlvwmk/s1600/xristos+me+paidi(2).jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πως είναι δυνατόν να μην συγκινηθεί αυτός ο Θεός Πατέρας που είναι
στον ουρανό και να μην κατέβει σ’ αυτές τις καρδιές; Μα δεν Τον αγαπούσαν
μονάχα σαν Πατέρα, Τον αγαπούσαν και σαν Μάνα. Έβλεπαν στο Θεό τον
προστατευτικό Πατέρα, αλλά και την στοργική Μάνα. Κατέφευγαν σε κάθε τους
πρόβλημα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα και Τον αποκαλούσαν με αυτή την γλυκιά
λέξη: <b><i>«Γλυκέ μας Πατέρα».</i></b> Μήπως αυτό δεν μας δίδαξε και ο ίδιος ο
Χριστός, όταν έλεγε: «Να προσεύχεστε και να λέτε “Πάτερ ημών, ο εν τοις
ουρανοίς”»; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Και ενώ μας είπε ο ίδιος ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, που είναι ένα
με τον Πατέρα Του, πώς να προσευχόμαστε, εμείς πόσες φορές Τον ονομάζουμε «<b>Πατέρα</b>»; Πόσες φορές λέμε «<b>Πατέρα</b> μας, ουράνιε, ευλόγησε το σπίτι
μας! Ευλόγησε τον άντρα μου! Ευλόγησε την γυναίκα μου! Ευλόγησε τα παιδιά μας»;
Πόσες φορές χρησιμοποιήσαμε αυτή τη λέξη «<b>Πατέρα</b>»
μέσα στην καρδιά μας; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αυτός όμως ο Δωρόθεος και
αυτή η υπέροχη αγγελική ψυχή, η Ευσεβεία, η γυναίκα του, γονάτιζαν μαζί και οι
δύο και έλεγαν: «Γλυκέ μας <b>Πατέρα</b>,
ευλόγησε μας!» Ξέρετε τι έκαναν; Προσευχόντουσαν τακτικά, τα βράδια άνοιγαν
μαζί το Ευαγγέλιο να το διαβάσουν για να δουν ποιο είναι το θέλημα του ουράνιου
Πατέρα τους για να το εφαρμόσουν στη ζωή τους και ο Θεός τους ευλογούσε. Την
ώρα που άνοιγαν το Ευαγγέλιο για να το διαβάσουν, το Άγιο Πνεύμα σαν περιστέρι
κατέβαινε και στων δυο τα κεφάλια για να φωτίσει τις ψυχές τους. </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Έτσι ζούσαν οι πρώτοι χριστιανοί
γονείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ένα παράπονο μόνο είχαν. Μια θλίψη είχαν στην καρδιά. Μια μικρή
στεναχώρια είχαν, που όμως και αυτήν την άφηναν με πολύ εμπιστοσύνη στα χέρια
του Θεού, γιατί η ζωή του Δωρόθεου και της Ευσεβείας δεν ήταν τίποτα άλλο παρά
μια <b><i>ΑΠΟΛΥΤΗ
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στο Θεό Πατέρα τους</i></b>. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ένα μικρό παιδάκι τι κάνει; Απόλυτα δεν εμπιστεύεται τον πατέρα
του; Απόλυτα δεν εμπιστεύεται την μάνα του; Ότι πει ο μπαμπάς και η μαμά κάνει.
Όταν μεγαλώσει και αποκτήσει το δικό του το εγώ, τότε κάνει το θέλημά του και
το καταλαβαίνουμε όλοι. Όμως όταν τα παιδάκια είναι μικράκια, τι κάνουνε; «Την
μαμά μου», «τον μπαμπά μου» φωνάζουνε, «ότι πει ο μπαμπάς μου θα κάνω» λένε.
Αυτά είναι τα μικρά παιδιά. Είναι αυτό που έλεγε ο Θεός: </span><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Σας βεβαιώνω πως αν </span></span><em><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">δεν</span></em><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> αλλάξετε κι αν </span></span><em><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">δε
γίνετε σαν</span></em><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> τα </span></span><em><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">παιδιά</span></em><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">, </span></span><em><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">δεν
θα μπείτε</span></em><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> στη </span></span><em><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">βασιλεία</span></em><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> του Θεού» (Ματθ. 18:3). <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτοί ζούσαν σαν μικρά
παιδιά, ενώ ήταν μεγάλοι άνθρωποι. Σαν βρέφη αφηνόντουσαν στην αγκαλιά
του Θεού και ο Θεός τα αγαπούσε και τα λάτρευε γιατί ήταν ο γιός Του και η κόρη
Του. Ήταν τα δυο Του μωρά, τα δυο βρέφη της καρδιάς Του. Τα κρατούσε συνέχεια
στην αγκαλιά Του και άκουγε τον θόρυβο αυτό της θλίψης της καρδιάς τους, που
δεν είχαν παιδί. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πράγματι δεν είχαν παιδί να χαρούν. Ήταν πλούσιοι και
ευγενείς. Μάλιστα ήταν ευγενείς, όχι στο αξίωμα, αλλά ευγενείς στη ψυχή, γιατί
είχαν πνευματική ευγένεια, είχαν λεπτότητα, γλυκύτητα, τρυφερότητα και στοργή. Δεν
μιλούσαν σαν κι εμάς που λέμε: «Έλα εδώ ρε γυναίκα», φωνάζει ο άντρας, «έλα
άντρα, γιατί γκαρίζεις;», ακούς την γυναίκα να απαντά. Όταν μπαίνεις μέσα στα σημερινά
σπίτια, φωνάζει ο άντρας, φωνάζει η γυναίκα, φωνάζουν τα παιδιά. Χαμός γίνεται
μέσα σ’ ένα σπίτι. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="line-height: 115%;">Που είναι ο σεβασμός ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα; Και
όταν η γυναίκα θέλει να ξεφορτωθεί τον άντρα της, παρακαλεί το Θεό να φύγει από
το σπίτι για να ηρεμήσει. Τι ωραία αγάπη! Τι ωραίος έρωτας ανάμεσα στο
αντρόγυνο! Ο άντρας, ενώ αγαπά την γυναίκα του και βγαίνουν μαζί έξω, το μυαλό
του είναι αλλού, σε άλλη γυναίκα. Κοιτάει με το ένα του μάτι την γυναίκα του
και με το άλλο κοιτάει τις άλλες. Ψέματα είναι αυτά; </span><span style="font-size: 19px; line-height: 21.4666652679443px;">Ρωτήστε</span><span style="line-height: 115%;"> τον εαυτό σας, αν
αυτά που λέω είναι ψέματα ή όχι και τότε θα καταλάβετε και θα διαπιστώσετε οικτρά
ότι λέω την αλήθεια. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7rMnlSVasGspXE3N6VBnMuyEgHaHJBPOgXK7PeHShwng3s3wuVtHjJ3YcPofpFs_mPsB378qbNNtE4PXhSJI369o8N_xFJiybu0z2JaCP-fGBDBOk_AjHdm9qle5iixmsdweLAaec83rK/s1600/agia+kuriaki+paidimpampas.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7rMnlSVasGspXE3N6VBnMuyEgHaHJBPOgXK7PeHShwng3s3wuVtHjJ3YcPofpFs_mPsB378qbNNtE4PXhSJI369o8N_xFJiybu0z2JaCP-fGBDBOk_AjHdm9qle5iixmsdweLAaec83rK/s1600/agia+kuriaki+paidimpampas.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το αποτέλεσμα ποιο ήτανε; Ο Θεός εξ’ αιτίας αυτής της
πνευματικής ευγένειας που είχαν μεταξύ τους, τους έδωσε την πιο μεγάλη ευλογία,
τους χάρισε ένα κοριτσάκι! Τους χάρισε ένα τριανταφυλλάκι! Τους χάρισε ένα
περιστέρι! Τους χάρισε μια κόρη, αυτήν που έβγαλε μέσα από την αγκαλιά Του ο
ίδιος ο Θεός και σαν άγγελο την φύτεψε μέσα στην μήτρα της Ευσεβείας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το παιδί γεννήθηκε μέσα στη χαρά των γονιών, μεγάλωσε μέσα
στην ευσέβεια των γονιών και διδάχτηκε πραγματικά την ευγένεια της ψυχής, την
οποία εμείς σήμερα ξεχάσαμε. Κατηχήθηκε με πολύ ευλάβεια στο να κατανοήσει ποιο
είναι το θέλημα του Θεού, για να ζει πραγματικά σαν άγγελος στη γη. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Οι μεγάλες διαφορές των
πρώτων χριστιανών </span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">από τους σημερινούς γονείς<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αλήθεια, ποια είναι η διαφορά μεταξύ των πρώτων χριστιανών από
τους σημερινούς γονείς; Σήμερα οι γονείς
σπάνια διδάσκουν τα παιδιά τους. Σπάνια τα παίρνουν στην αγκαλιά η μαμά και η
γιαγιά για να τους μιλήσουν για το Θεό, να τους πουν για τις παραβολές του
Χριστού, να τους μιλήσουν για τον ίδιο τον Υιό του Θεού, που ήρθε στη γη για
εμάς. Κανένα παιδί δεν ξέρει τίποτα από τις παραβολές. Κανένα παιδί δεν ξέρει
τίποτα από τις διδασκαλίες του Ιησού. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ξέρετε γιατί; Γιατί ο διδάσκαλος δεν είναι τώρα η μαμά και η
γιαγιά, αλλά είναι η τηλεόραση που αφήσαμε εκεί τα παιδιά. Τώρα πλέον ανέλαβε ο
σατανάς να στήσει τον θρόνο του μέσα στο σπίτι πολύ γερά, γιατί από το πρωί
μόλις ξυπνάμε, την τηλεόραση κοιτάμε. Μόλις έλθει το παιδί από το σχολείο, την
τηλεόραση θα ανοίξει. Όταν έλθει το παιδί στο σπίτι, τότε η μητέρα του λέει:
«Σιγά-σιγά γιατί βλέπω τώρα το σήριαλ μου»! Βλέπετε δεν πρέπει να ενοχληθεί η
μαμά και η γιαγιά, γιατί βλέπει το σήριαλ! Βλέπουν σήριαλ πάνω στα σήριαλ!
Βλέπουν ταινίες πάνω στις ταινίες! Ξέρετε γιατί; Για να εκπαιδευτούν στην ανηθικότητα,
στην πορνεία, στην μοιχεία και σε όλα τα κακά. Μην μου πείτε ότι διδάσκουν
ωραία πράγματα οι ταινίες; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όταν μάλιστα το παιδί μας λίγο μας ζαλίζει και μας κουράζει
και θέλουμε για λίγο να το ξεφορτωθούμε, του λέμε: «Άνοιξε την τηλεόραση για να
δεις κανένα προγραμματάκι». Και ανοίγει το παιδί τα προγράμματα της τηλεόρασης
ανεξέλεγκτα από τον γονιό για να τα δει. Τι όμως θα δει; Μήπως θα δει ωραία
προγράμματα που θα το ωφελήσουν; Δείτε τι δείχνουν οι τηλεοράσεις, για να
καταλάβετε τι διαβολικά παιχνίδια έχει! Ακόμα και τα παιδικά παιχνίδια είναι με
μορφές σατανικές! Με δαιμονικά διδάγματα και κηρύγματα! Ο σατανάς είναι δυνατόν
να μην πανηγυρίζει; Χαίρεται και πανηγυρίζει και λέει: <b>«Κατάφερα και έκτισα μέσα στο σπίτι γερά τον
θρόνο μου»! <o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvN319A6lyKiNcFQ0yOLV2gjURBWHufay9rTMoZ6_QucaRyn8JZhaOjei-JhPAgO7Wk8TrrDyfqKqxd2fwHvcEHou-4DteWDwlHpZuE25aqOsEDeKDKTIUu-imorJ2JXMFqTNBwK2pLZEY/s1600/eikonostasi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvN319A6lyKiNcFQ0yOLV2gjURBWHufay9rTMoZ6_QucaRyn8JZhaOjei-JhPAgO7Wk8TrrDyfqKqxd2fwHvcEHou-4DteWDwlHpZuE25aqOsEDeKDKTIUu-imorJ2JXMFqTNBwK2pLZEY/s1600/eikonostasi.jpg" width="249" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πώς να μην λυπάται ο Θεός; Και ξέρετε γιατί
λυπάται; Κάποτε στα παλιά τα σπίτια υπήρχε ο θρόνος του Θεού, το εικονοστάσι,
που το έφτιαχναν όλοι.</span></span><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάνε εκεί και να μην
προσευχηθούν οι άνθρωποι, να μην πουν το «Πάτερ ημών», να μην πουν δυο
κουβέντες στο Θεό. Σήμερα πλέον, που βρίσκεται το εικονοστάσι; Επειδή έχουμε κάποια
μικροευσέβεια, για να μην πούμε ότι δεν κάναμε κάτι για το Θεό, φτιάξαμε ένα
εικονοστάσι κρυμμένο πίσω από μια πόρτα για να μην φαίνεται ότι δεν είμαστε
ευσεβείς! <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όμως στην πιο περίοπτη θέση του σπιτιού, εγκαταστήσαμε τον
θρόνο του σατανά! Αφήσαμε εκεί την τηλεόραση, για να πανηγυρίζει και να λέει:
«Εγώ είμαι ο άρχοντας σ’ αυτό το σπίτι». Και γυρνάει μετά και λέει στο Θεό: <b><i>«Καημένε
ζητιάνε, πιστεύεις ότι αυτοί Σ’ αγαπάνε; Αυτά είναι τα παιδιά Σου; Τους λες να
είναι ευσεβείς και ταπεινοί και να προσεύχονται σε Σένα, μα ποιος Σε κοιτάει;
Εμένα κοιτούν όλες τις ώρες! Μέτρησε στις 24 ώρες που έχει η ημέρα και πες μου,
πότε Θεέ Εσύ άκουσες αυτούς να κάθονται μπροστά Σου και να Σε φωνάζουν Πατέρα;
Πες μου, Θεέ ζητιάνε, αν αξίζεις Εσύ τίποτα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Και
όποτε προσεύχονται, ξέρεις γιατί το κάνουν; Γιατί κάτι τους καίει, κάτι τους πονάει
και έχουν την ανάγκη να Σου ζητήσουν βοήθεια και μόλις τους την δώσεις, δεν Σε
ξαναθυμούνται».</i></b> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Τα ακούει αυτά ο Θεός Πατέρας και πικραίνεται,
γιατί αυτά που του λέει ο σατανάς είναι πικρές αλήθειες, αλλά αλήθειες! </span></span><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αλήθεια, ποιο παιδί
Του Τον αγαπάει; Ποιο παιδί Του αφήνει την καρδιά Του στον ουρανό, για να Του
πει: «<b><i>Πατέρα μου, Σ’ αγαπώ</i></b>»; Ποιο παιδί σήμερα, ακόμα και μεγάλος
γονιός, αφήνει τη ψυχή του να πετάξει στον ουρανό και να πει: «Θεέ μου, Εσύ
είσαι για μένα ο Βασιλιάς μου»; </span></span><span class="st"><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μα ο βασιλιάς είναι ο σατανάς, αφού εκείνος βασιλεύει στις
καρδιές. Για το Θεό μιλάμε, αλλά τον σατανά κρατάμε. Από την μια παρακαλάμε
«αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» και από την άλλη τον κρατάμε τόσο σφιχτά, που
δεν μπορεί να φύγει. Και μάλιστα μας λέει: «Μα τι παράξενοι είσαστε εσείς οι
άνθρωποι! Παρακαλάτε το Θεό να σας απαλλάξει από μένα και με κρατάτε τόσο
δυνατά να μην φύγω!»<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLAVY7iRqyjvARedR6tKqYWreyONaXDSgRbjfvj10V2vuh7FymNuOCI_Nq8VZ7EyFA2em1hpIFL-xCzDkQXdoltE1_cLVx6oz3XeOYyoNH3lP4SwCvUtZeE69X_y5fCA5utmDXB1EukSX/s1600/%CE%9E%CE%88%CE%9E_%CE%9E_+2antigr.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLAVY7iRqyjvARedR6tKqYWreyONaXDSgRbjfvj10V2vuh7FymNuOCI_Nq8VZ7EyFA2em1hpIFL-xCzDkQXdoltE1_cLVx6oz3XeOYyoNH3lP4SwCvUtZeE69X_y5fCA5utmDXB1EukSX/s1600/%CE%9E%CE%88%CE%9E_%CE%9E_+2antigr.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Όμως πόση μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στους
σημερινούς γονείς, με τους τότε χριστιανούς που πίστευαν και αγαπούσαν μέσα από
τα βάθη της καρδιάς τους το Θεό!</span></span><span class="st"><span style="color: red; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτοί οι γονείς, ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία, έμαθαν το μικρό
τους περιστεράκι, το μικρό τους πανεύοσμο τριανταφυλάκι, να γονατίζει, να
ενώνει τα δύο του χεράκια, να προσεύχεται και να λέει: «Πατέρα μου, ουράνιε,
θέλω να γεμίσεις την καρδιά μου από τον δικό Σου θεϊκό έρωτα». <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα εκπαιδεύουν οι γονείς τα παιδιά τους στον σαρκικό έρωτα, πώς να
περάσουν όμορφα και ηδονιστικά. Οι τότε χριστιανοί εκπαίδευαν τα παιδιά στον
πνευματικό θεϊκό έρωτα, πώς να Τον αγαπήσουν και να γίνουν ένα με το Θεό τους.<o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Το μυστικό της αγιότητας
της Αγίας Κυριακής <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτό το μικρό περιστεράκι, αυτό το μικρό τριανταφυλλάκι
αγάπησε και λάτρεψε τον Θεό με όλη την δύναμη της ψυχής του. Πόσες φορές όταν
άνοιγαν οι γονείς της την πόρτα του δωματίου της, από ανησυχία για να δουν τι
κάνει όπως κάνουν όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους, έβλεπαν το παιδί τους να
είναι γονατιστό, με ενωμένα τα χεράκια, με σηκωμένα τα μάτια, χαμένο μέσα στον
έρωτα του Θεού και άγγελοι γύρω του να διαβαίνουν και ο τόπος να ευωδιά, γιατί
ευωδιούσε ο θεϊκός έρωτας της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ένιωθαν την προσευχή αυτού του παιδιού να ανεβαίνει με τέτοια
δύναμη στον ουρανό, με τέτοιο πάθος δυναμικό, με τέτοια αγάπη, που συγκινούσε
ακόμα και τους αγγέλους στον ουρανό. Είναι φοβερό να προσεύχονται και να
δοξολογούν οι άγγελοι στον ουρανό το Θεό. Μα όταν προσευχόντουσαν μερικά παιδιά
στη γη, με τέτοια δύναμη και έρωτα στην καρδιά τους, σταματούσαν οι άγγελοι τις
δικές τους προσευχές, για να ακούσουν τον έρωτα μιας παιδικής ψυχής! Αυτό
γίνεται κάθε φορά, που ένα παιδί, ένας άνθρωπος, μια ψυχή, γονατίζει με θεϊκό έρωτα
για να μιλήσει στον Θεό. Σταματούν οι άγγελοι την προσευχή τους για να ακούσουν
την παιδική, θεϊκή, ερωτική προσευχή αυτού του παιδιού! <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfW6FJ2daZUCvK5p-8A3Bsklds01QlbjPSh2mguwHOhgOvbT58vTzeJqTjdsXAQYOEfLmJ7omiTPCuZiIGVmvF6iHjol3FoYHuWIOHzc15slJm9VgZaT1UJ6un9CUQm5jH509h0ktgskNV/s1600/paidikos+theikos+erotas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfW6FJ2daZUCvK5p-8A3Bsklds01QlbjPSh2mguwHOhgOvbT58vTzeJqTjdsXAQYOEfLmJ7omiTPCuZiIGVmvF6iHjol3FoYHuWIOHzc15slJm9VgZaT1UJ6un9CUQm5jH509h0ktgskNV/s1600/paidikos+theikos+erotas.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτό το κοριτσάκι, αυτό το λουλουδιαστό πανέμορφο κρινάκι,
είναι η Κυριακή, που αύριο γιορτάζει. Όταν ήτανε μικρούλα και έπρεπε να παίξει
με τα άλλα τα παιδιά, μιλούσε για τον Βασιλιά της. Όπως κάθε κοπέλα όταν είναι
ερωτευμένη μιλάει στις φίλες και στους φίλους της για τον έρωτά της, το ίδιο
έκανε και αυτή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ενώ τα σημερινά κορίτσια και τα αγόρια μιλούν για σαρκικούς
έρωτες, εκείνη μιλούσε για τον έρωτα της καρδιάς της, που ήταν ο Βασιλιάς της
Ιησούς. Ξέρετε πόσα παιδιά μάζευε και γινόντουσαν Χριστιανόπουλα; Ξέρετε πόσοι
μεγάλοι άνθρωποι άκουγαν αυτό το λουλουδάκι να μιλά και η καρδιά τους
γλυκαινόταν και ήθελαν να γνωρίσουν πιο πολύ τον Κύριο μας Ιησού;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Τα έμαθαν όμως όλα αυτά οι προύχοντες, τα έμαθαν οι
ειδωλολάτρες, τα έμαθε ο Διοκλητιανός, τα έμαθαν όλοι αυτοί που δεν θέλουν το
φως, αλλά αγαπούν το σκοτάδι και φώναξαν αυτό το κοριτσάκι για να το υποβάλλουν
σε χίλια δυο μαρτύρια. Πόσοι τύραννοι την φώναξαν διαδοχικά για να την πείσουν
να αλλάξει! Το μόνο που κατάφεραν ήταν να την κάνουν να υποφέρει τόσα πολλά
μαρτύρια, που όλοι εκπλησσόντουσαν και γινόντουσαν χριστιανοί, με αποτέλεσμα να
την αφήνουν από τα μαρτύρια, για να σταματήσουν την αυξανομένη ροή των
χριστιανών!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Έφτασε βέβαια στο τέλος η στιγμή εκείνη, που οι ικεσίες της
Κυριακής έπεισαν τον βασιλιά να δώσει τέρμα στη ζωή της, γιατί όταν μια ψυχή
είναι ερωτευμένη, το μόνο που θέλει να κάνει, είναι να βρεθεί γρήγορα κοντά
στον έρωτα της. Το ίδιο έκανε και αυτό το μικρό κοριτσάκι. Η αγωνία της πότε θα
βρεθεί μέσα στην αγκαλιά του Βασιλιά της, έγινε γοερή προσευχή: <b><i>«Σε
ικετεύω, Πατέρα μου, Σε ικετεύω γλυκέ μου Βασιλιά, πότε θα έλθω μέσα στη δική
Σου αγκαλιά, για να γευτώ την μεγάλη Σου αγάπη και να γίνω ένα εγώ και Συ;»</i></b>
Ποθούσε να γίνει με τον Βασιλιά της ένα, όπως γίνεται ένα το νερό με το κρασί.
Αυτό ήθελε να γίνει αυτό το μικρό κοριτσάκι, ένα με τον Βασιλιά της! <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ήλθε λοιπόν η στιγμή που έκλινε το κεφάλι της και ο δήμιος
σήκωσε το σπαθί για να της κόψει το κεφάλι. Το κεφάλι της το έκοψε, μα την
καρδιά της δεν είδε που πέταξε. Μπορεί να πήρε τη ζωή του σώματος, μα δεν είδε
την αληθινή Ζωή που ερχόταν σαν Νυμφίος για να πάρει την αγαπημένη Του νύμφη
στο ουράνιο Του Βασίλειο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γύρισα κι εγώ να την δω, για να χαρώ αυτό το κοριτσάκι, που
μπορεί να είναι η κόρη της Ευσεβείας και του Δωρόθεου, αλλά δεν είναι μόνο δική
τους, είναι και διή μας κόρη. Είναι και δικό μας κοριτσάκι! Είναι και δική μας
αδελφούλα! Είναι και δική μας αγαπημένη! Σταμάτησε η μάνα, όσο και αν μεγάλωσε
η κόρη της, να την φωνάζει μωρό της και κοριτσάκι της; Πάντα ήταν το παιδί για
τους γονιούς το μωρό τους. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Έτσι λοιπόν, για όσους από εμάς μπορούν να αγαπήσουν αυτό το κοριτσάκι,
όσοι μπορούν να αγαπήσουν αυτό το τριαννταφυλλάκι, αυτό το μικρό πανέμορφο αγγελάκι,
για εμάς θα είναι το δικό μας κοριτσάκι! Δεν θα είναι μόνο η Αγία μας, αλλά θα είναι και το κοριτσάκι
μας! Θα είναι η αγαπημένη μας! Και εκείνη με πολύ γλυκύτητα, όπως αγαπούσε τους
γονιούς της, έτσι γυρνάει να ευλογήσει και την κάθε ψυχούλα, είτε είναι άντρας,
είτε είναι γυναίκα, που θα μπορέσει να την αγαπήσει από αυτήν τη ζωή σαν δικό
τους παιδί. Αυτός είναι ο γλυκύς σύνδεσμος του
ουρανού με την γη! <o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYnQCy2lpblAD_uU7x4hYw8kIxxm_39CANQfB0kY9SWYpHo0X_8Si0E8bFFsXtQtnexU1ATuXpNmU2zuP_6GNp1jILRUCFfh5BjL7SoDtRgL8MtKnLFXY0gxGAc1pn6nbpm770ulVGwWFX/s1600/10155289_760847000616002_107648912906337584_n%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYnQCy2lpblAD_uU7x4hYw8kIxxm_39CANQfB0kY9SWYpHo0X_8Si0E8bFFsXtQtnexU1ATuXpNmU2zuP_6GNp1jILRUCFfh5BjL7SoDtRgL8MtKnLFXY0gxGAc1pn6nbpm770ulVGwWFX/s1600/10155289_760847000616002_107648912906337584_n%5B1%5D.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ξέρετε πως άγιασε; Ξέρετε πότε ξεκίνησε ο αγιασμός της;
Ξέρετε τι λένε οι πιο πολλοί; Επειδή μαρτύρησε, άγιασε. Λάθος! Δεν άγιασε γιατί
μαρτύρησε! <b><u>Άγιασε γιατί ερωτεύτηκε το
Θεό της!</u></b> Ο αγιασμός μιας ψυχής δεν αρχίζει την ώρα που κόβει ο δήμιος
το κεφάλι του αγίου. Όχι. Ξεκινάει την ώρα εκείνη που μια καρδιά θα αρχίσει να
γίνεται ερωτικό χτυποκάρδι για το Θεό. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο έρωτας δεν έχει την αρχή του στον γάμο. Όχι, ο γάμος είναι
το τέρμα. Πριν από τον γάμο υπάρχει ο έρωτας. Την ώρα που το παλικάρι γνωρίζει
την κοπέλα, την ώρα που χτυπάει η καρδιά του ερωτικά για εκείνη, την ώρα που
αρχίζει να θέλει να ζει μαζί της, από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ο έρωτας. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτός είναι ο αγιασμός. <b><i>Ο αγιασμός λοιπόν ξεκινάει
από την ώρα εκείνη που κάθε ψυχή θα ερωτευτεί το Θεό της</i></b>. Αυτό έκανε η αγία Κυριακή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Προβληματισμοί και ταπεινές
συμβουλές της Αγία Κυριακής</span></b><span class="st"><b><span style="color: red; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Τι άλλο θέλετε να σας πω για αυτό το γλυκό κοριτσάκι, γι’
αυτό το πανέμορφο λουλούδι; Τι άλλο θα μπορούσα να πω γι’ αυτό το όμορφο
τριανταφυλλάκι; Δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Θέλω να αφήσω όμως εκείνη να σας
ρωτήσει:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Εσείς γιατί δεν αγαπάτε τον Βασιλιά μου; Εσείς γιατί δεν προσεύχεστε
στον Βασιλιά μου; Εσείς γιατί δεν Τον φωνάζετε “Πατέρα μου” και “Κύριε της ζωής
μου”; Γιατί δεν θέλετε να σκέφτεστε τον γλυκύ μας Ιησού; Εσείς γιατί δεν
διδάσκετε σαν γονείς τα παιδιά σας να αγαπήσουν τον δικό μας Βασιλιά; Εσείς σαν
γονείς, γιατί δεν προσεύχεστε μαζί με τα παιδιά σας; Γιατί γονείς αφήνετε τα
παιδιά σας μπροστά στην τηλεόραση, για να χαθεί η ψυχή τους; Εμένα η μητέρα μου
και ο πατέρας μου με εκπαίδευαν στον θεϊκό έρωτα, εσείς γιατί τα εκπαιδεύετε
μόνο στον σαρκικό έρωτα;»<o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Εγώ δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Απλούστατα εύχομαι τα λόγια
τα δικά της να σας βοηθήσουν να κάνετε μια καινούργια αρχή, έστω και τώρα να
αλλάξετε ζωή. Οι μεν γονείς να γίνετε πιο ευσεβείς, οι δε γιαγιάδες να
ξαναρχίσετε να μιλάτε στα εγγονάκια σας για τον Βασιλιά και Θεό μας. </span></span><span class="st"><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όσοι είστε πατεράδες, αποφασίστε επιτέλους να μην προστατεύετε
μονάχα το σπίτι σας υλικά, με το να φέρνετε αγαθά στο σπίτι, αλλά να
προστατεύετε το σπίτι με την πνευματική ευγένεια του άντρα, που αγκαλιάζει την
γυναίκα σαν ένα κομμάτι του εαυτού του. Ο άντρας δεν προστατεύει το σπίτι με το
να φέρνει μόνο το υλικό ψωμί από τους κόπους των χεριών του, αλλά και με το
πνευματικό ψωμί που βγαίνει από τα χείλη. Εάν δεν ταιριάξουν τα χείλη με τα
χέρια, σωστή αγάπη και προστασία δεν υπάρχει. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γι’ αυτό, μακάριοι οι άντρες εκείνοι, που αγαπούν τα παιδιά τους, που
αγαπούν την γυναίκα τους, σταυρώνουν το σπίτι και ικετεύουν το Θεό τους να
αγιάσει το σπιτικό τους! <o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ευλογημένες εκείνες οι γυναίκες, που δεν αφήνουν το νου τους μόνο στα
κοσμικά τραγούδια, μόνο στις κοσμικές έγνοιες και στην τηλεόραση, αλλά αφήνουν
την καρδιά τους να γίνει ένα περιβόλι, για να κατοικήσει εκεί μέσα ξανά ο Θεός
τους! <o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><b><i><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μακάριοι εκείνοι οι γονείς, που μαθαίνουν να γονατίζουν στο προσκυνητάρι,
που το έχουν βάλλει σε περίοπτη θέση και έχουν πετάξει τον θρόνο του σατανά έξω
από το σπίτι, για να προσεύχονται για τα παιδιά τους. Αυτές οι γυναίκες, αυτοί
οι άντρες αξίζουν πολλά. Είναι τα μαργαριτάρια του Θεού, που θα αντέξουν σ’
αυτά τα δεινά που έρχονται τώρα.</span></i></b></span><span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όποιος δεν αγαπάει το Θεό και δεν Τον βάλλει βαθιά μέσα στην
καρδιά του, δεν θα έχει την δύναμη να αντέξει σε όλα αυτά που σε λίγο τους έχει
ετοιμάσει ο σατανάς. Πολλοί λένε, ότι θα αντέξουν όταν θα έλθει ο
Αντίχριστος και θα ομολογήσουν το Θεό.
Αλήθεια, ποιόν Θεό θα ομολογήσουν; Ποιον Θεό θα αγαπήσουν; Αυτόν που δεν
αγαπούν; Αυτόν που δεν ζουν; Αυτόν που δεν διδάσκουν; Αυτόν που όταν τους το λέει
να πετάξουν έξω από το σπίτι τους κάθε τι κακό και αμαρτωλό, δεν έχουν την
δύναμη να το κάνουν;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="color: red; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Επίλογος<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUqAPoFG2rAznDufVInB16NPvu3zIk0VaCL2pXvJ063SE0mrQZ9d2gwaGInEGyqWVIszhsnEgRvgzyD6VV6kOmcGy804_YDT3nkUHMutEZSdKtLgq651DRpi1k3XmRkSxVhdrMVDpP5UvY/s1600/agiakuriakixristostheosagiopneuma3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUqAPoFG2rAznDufVInB16NPvu3zIk0VaCL2pXvJ063SE0mrQZ9d2gwaGInEGyqWVIszhsnEgRvgzyD6VV6kOmcGy804_YDT3nkUHMutEZSdKtLgq651DRpi1k3XmRkSxVhdrMVDpP5UvY/s1600/agiakuriakixristostheosagiopneuma3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ω Αγία Κυριακή, γλυκιά μου αγαπημένη κόρη, γλυκό περιστεράκι
του ουρανού, πανέμορφο μου τριανταφυλλάκι, πόσο θα ήθελα σήμερα να κατέβεις εδώ
σ’ αυτήν την Εκκλησία και όλους αυτούς τους πιστούς, που άκουσαν λίγα λόγια για
τους αγαπημένους σου γονείς και για σένα την ίδια, να τους ευλογήσεις, να τους
φωτίσεις και να μπεις μέσα στην καρδιά τους σαν γλυκός πνευματικός καθοδηγητής
και να τους πεις πώς να ζουν, ώστε μια μέρα όλοι στον ουρανό να βρεθούμε εκεί
σαν μία μεγάλη οικογένεια που θα δοξάζουμε τον ίδιο Πατέρα και Θεό!<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 21.3pt;">
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο Θεός να σας ευλογεί!</span></span><br />
<span class="st"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου στη μνήμη της Αγίας Κυριακής 2014</span></div>
</div>
</div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-49913917148081867702018-09-17T11:42:00.000+03:002018-09-17T11:42:02.117+03:00ΘΑΥΜΑ!!!Λήμνος: Η λαμπάδα που έπεσε και στάθηκε όρθια σε εκκλησία μέχρι το τέλος της λειτουργίας – Το τάμα στην Παναγία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2018/09/7777777-768x613.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="img-responsive" src="https://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2018/09/7777777-768x613.jpg" /></a></div>
<div class="article-image">
</div>
<div class="row hidden-xs hidden-sm">
<div class="col-md-12">
<div class="banner--large" style="margin: 0 auto 20px auto;">
</div>
</div>
</div>
Οι εικόνες κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Η Λήμνος στο επίκεντρο των συζητήσεων μετά τα όσα έγιναν στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Κούταλη…<div class="article-text">
<br />Συγκίνηση και ρίγος προκάλεσαν στους πιστούς στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Κούταλη Λήμνου, οι εικόνες κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας για τον εορτασμό γενεθλίου της Παναγίας στις 8 Σεπτεμβρίου. Μια λαμπάδα τάματος έπεσε και στάθηκε όρθια και αναμμένη μέχρι το τέλος της λειτουργίας. <br /><br />Συγκεκριμένα όπως αναφέρει χρήστρια του facebook στον προσωπικό της λογαριασμό στις 8 Σεπτεμβρίου: «Σήμερα 8 Σεπτεμβρίου, στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στη Ν Κούταλη κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας για τον εορτασμό γενεθλίου της Παναγίας μας, συνέβη το εξής παράδοξο γεγονός. Λαμπάδα τάματος η οποία ήταν δεμένη και έκαιγε στο μανουάλι, έπεσε με θόρυβο και στάθηκε όρθια και αναμμένη μέχρι το τέλος της λειτουργίας. <br /><br />Μάλιστα η βάση της είχε λεπτυνθεί για να χωρέσει προφανώς στο μανουάλι και αυτό καθιστούσε δυσκολότερη την ισορροπία της. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να ισορροπήσει μια λαμπάδα πέφτοντας από ύψος και να βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση μέχρι αυτή την ώρα που σας μεταφέρω το γεγονός; Προφανώς είναι ένα θαυμαστό γεγονός, ένα θαύμα όπως είπαν οι πιστοί που το είδαν». <br /><br />Η ανάρτηση και οι αντιδράσεις των πιστών<div class="penta-content-4" id="penta-1184947459" style="text-align: center;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-3461910012735858" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="3602352877" style="display: block; text-align: center;"></ins><br />
</div>
<img alt="" class="alignnone size-full wp-image-2617517" height="1105" src="https://cdn.newsit.gr/wp-content/uploads/2018/09/11-1.jpg" width="1000" /><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-2617519" height="268" src="https://cdn.newsit.gr/wp-content/uploads/2018/09/a1.jpg" width="568" /> <img alt="" class="alignnone size-full wp-image-2617520" height="459" src="https://cdn.newsit.gr/wp-content/uploads/2018/09/3.jpg" width="533" /> <img alt="" class="alignnone size-full wp-image-2617521" height="511" src="https://cdn.newsit.gr/wp-content/uploads/2018/09/4.jpg" width="556" /><br />
Πηγή: <a href="https://www.limnosreport.gr/limnos/135137/%ce%b8%ce%b1%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bd%ce%b1%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bb%ce%ae%ce%bc%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%ad%cf%80%ce%b5%cf%83%ce%b5-%ce%b1/" rel="noopener" target="_blank">limnosreport.gr</a><br />
</div>
<div class="penta-widget" id="advads_ad_widget-42">
<div id="penta-1864110631" style="text-align: center;">
<div class="row">
<div class="col-md-6 text-right">
<div id="pentapostagma.gr_end article_1">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-3461910012735858" data-ad-slot="6034032953" style="display: inline-block; height: 250px; width: 300px;"></ins>
</div>
</div>
<div class="col-md-6 text-left">
<div id="pentapostagma.gr_end article_2">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-3461910012735858" data-ad-slot="4529379599" style="display: inline-block; height: 250px; width: 300px;"></ins>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-54166576103672881202018-09-16T20:06:00.001+03:002018-09-16T20:06:46.477+03:00«Δώστε στα παιδιά σας αρχές γιατί το σημερινό σχολείο αδυνατεί. Δώστε τους Χριστό και πατρίδα».<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="left relative" id="mvp-content-main">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;"><img alt="Σχετική εικόνα" class="irc_mi" height="233" src="http://www.pallini.gr/files/posts/images/agiasmos.jpg" style="margin-top: 60px;" width="408" /> </span></div>
<br />
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Τι χρειάζονται τα παιδιά σήμερα; «Δώστε στα παιδιά σας αρχές γιατί το σημερινό σχολείο αδυνατεί. Δώστε τους Χριστό και πατρίδα».</span><br />
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Μια προτροπή στην ομιλία ενός μητροπολίτη. Και σκέφτομαι τώρα σαν εκπαιδευτικός..</span><br />
<div style="max-width: 100%;">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;"><ins class="adsbygoogle-lazy adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-6507196627058377" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="4400695192" style="display: block; min-width: 250px; text-align: center;"></ins></span></div>
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Παλιά μας έλεγαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας:<br />
«Μάθε παιδί μου γράμματα,για να γίνεις καλός άνθρωπος»<br />
.Και μαθαίναμε.Γιατί στους γονείς μας χρωστούσαμε το ζην και στους
δασκάλους μας το ευ ζην.Το θυμήθηκα κι αυτό και γύρισα πάλι χρόνια
πίσω.Οι δάσκαλοι πάλευαν κάτω από μύριες δυσκολίες όχι να γίνουν
πλούσιοι,αλλά να πλουτίσουν εμάς σε σοφία, γνώση και αξίες! Δε θα ξεχάσω
τον συντοπίτη δάσκαλο,το Βασίλη Μπουρνάκη,που άκουγε τις θλιμμένες
φωνές των παιδιών..»Τα κεραμίδια στάζουν δάσκαλε.Η βροχή μπαίνει
μέσα,κρυώνουμε»..Στην προσπάθειά του να ανέβει στη στέγη να τα φτιάξει
γλιστρά και σκοτώνεται..Και η γυναίκα του η κυρία Ματίνα δασκάλα κι αυτή
στο δημοτικό μας έλεγε..»Ο δάσκαλος πρέπει να θυσιάζεται για τους
μαθητές.Να έχετε Χριστό και αξίες πάντα».Αυτά τα λόγια άφησαν αποτύπωμα
στην ψυχή μας..Είχαμε καλύτερη παιδεία.Μια παιδεία που συνδύαζε τη γνώση
η οποία όμως εξισώνονταν με την καλλιέργεια του χαρακτήρα.Με τη
διάπλαση της προσωπικότητας. Με την ψυχική καλλιέργεια.<br />
Και σήμερα; Σήμερα που έχουμε όλα τα μέσα στη διάθεσή μας,ποιό είναι τελικά το ζητούμενο;<br />
Μάλλον η γνώση κάποιου αντικειμένου.Η εξειδίκευση. Αυτά που θα κάνουν το
παιδί μορφωμένο,επιστήμονα,αντάξιο των προσδοκιών των γονιών.Αυτό
μετρά.Ένα σύστημα που καλλιεργεί την παπαγαλία και όχι την κριτική
σκέψη.Ένα σύστημα που δίνει έτοιμες γνώσεις,άκοπα,με τόσα βοηθήματα,με
την παραπαιδεία και στο τέλος τι;Δε λέω.Και η κατάρτιση είναι καλή και η
επιστημοσύνη.Αλλά η σημερινή εκπαίδευση βάζει τον μαθητή σε ένα
τρυπάκι.Να είναι άριστος,να μπει στο πανεπιστήμιο,να κάνει και
μεταπτυχιακά,και εράσμους και όλα αυτά τα καλά και τα άγια,για να
πετύχει μια καλύτερη θέση εργασίας,περισσότερα χρήματα & υλικά
αγαθά.Καλό αλλά όχι αρκετό. Γιατί η εκπαίδευση εστιάζει στον πλουτισμό
της τσέπης,και όχι της ψυχής και του πνεύματος. Είναι αποκαρδιωτικό να
βλέπουμε μορφωμένους και επιστήμονες να διακατέχονται από ένα πνεύμα
αλαζονείας,κολακείας διαφθοράς,μικροπρέπειας,επίδειξης και συναλλαγών
προκειμένου να προβληθούν.<br />
Για ποια μόρφωση μιλάμε; Για ποια πνευματική,ηθική, πολιτισμική ανέλιξη του ανθρώπου<br />
;Που είναι εκείνοι φωτισμένοι δάσκαλοι να δώσουν αρχές και αξίες;Δεν τα
ισοπεδώνω όλα.Υπάρχουν και σήμερα άξιοι δάσκαλοι..Δεν ξέρω όμως αν
καταπίνονται από το σύστημα..Υπάρχουν και σήμερα δάσκαλοι πνευματικοί
και σωστοί που προσπαθούν να προσφέρουν πολλά.Αυτή είναι η σωστή
εκπαίδευση.Αυτή που δίνει γνώσεις, αλλά παράλληλα διαπλάθει
ανθρώπους.Καλή η μόρφωση αλλά να μη γίνει παραμόρφωση.Και καλή είναι η
μόρφωση όταν αξιοποιείται για το καλό του συνόλου.Διότι λιγότερο
επικίνδυνος είναι ένας αγράμματος κακός,από έναν μορφωμένο κακό..Και σαν
δάσκαλοι κι εμείς ας αφουγκραστούμε λίγο..<br />
Τα παιδιά θέλουν να ακούσουν κάτι άλλο απο τα τετριμμένα.Διψά η ψυχή
τους. Άς τα ακούσουμε.Μπορεί να μη μας πουν ότι «τα κεραμίδια στάζουν»
μας λένε όμως και το γράφουν και στα θρανία «βαριέμαι»…Και ξέρετε τι
σημαίνει αυτό, Έχουν πλήξη..Θέλουν σίγουρα κάτι άλλο που θα γεμίσει την
ψυχή τους. Ας προσπαθήσουμε..</span><br />
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">της Τρισεύγενης Καπράνου</span><br />
</div>
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">
</span><div class="es-source">
<div class="td-post-small-box">
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;"><span class="es-source-span">Πηγή: </span><a href="http://www.iellada.gr/thriskeia/doste-sta-paidia-sas-arhes-giati-simerino-sholeio-adynatei-doste-toys-hristo-kai-patrida-0" rel="nofollow" target="_blank">www.iellada.gr</a></span></div>
</div>
</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-67693775895309724992018-09-13T15:45:00.002+03:002018-09-13T15:45:15.536+03:00ΕΚΤΑΚΤΟ: Βγήκε η απόφαση – Παραμένει Μουσείο η Αγία Σοφία – Ανακούφιση για εκατομμύρια Xριστιανούς ανά τον κόσμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="" class="img-responsive" height="448" src="https://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2018/09/ae0bfc3044b88bcd8751f82b721478cf_XL.jpg" width="640" /><br />
<br />
<br />
<b><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Ευχάριστα νέα για τα για εκατομμύρια Ορθόδοξους ανά τον κόσμο. Θα παραμείνει Μουσείο η Αγία Σοφία καθώς το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας απάντησε αρνητικά στην προσφυγή που είχε κάνει η τουρκική ΜΚΟ «Προστασία Ιστορικών Μνημείων και Περιβάλλοντος» <br /><br /> <br /><br />Το αίτημα για την μετατροπή σε τζαμί είχε υποβάλει η Τουρκική Ένωση Υπηρεσίας Μόνιμων Βακουφίων Ιστορικών Μνημείων και Περιβάλλοντος εδώ και τρία χρόνια ωστόσο όπως φαίνεται η τουρκική «δικαιοσύνη» επέλεξε μια έντονη στιγμή για να εξετάσει το θέμα αυτό. <br /><br />Τα τουρκικά ΜΜΕ ανέφεραν πως η εν λόγω Ένωση είχε ζητήσει το 2004 από τον πρωθυπουργό τότε Ερντογάν να ανοίξει η Αγία Σοφία ωστόσο ο νυν σουλτάνος τότε φορούσε ακόμα τον μανδύα του μετριοπαθούς και δεν απάντησε στο αίτημα. <br /><br />Οι ίδιοι μουσουλμάνοι προσέφυγαν το 2005 στο Συμβούλιο της Επικρατείας από όπου έλαβαν αρνητική απάντηση και το 2014 στο Συνταγματικό Δικαστήριο.</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: small;">ΠΗΓΗ pentapostagma.gr</span></span></b></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-89452054166312308652018-09-13T12:17:00.001+03:002018-09-13T22:08:01.337+03:0014 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Του Σταυρού: Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3>
</h3>
<h3>
<a href="https://www.tharrosnews.gr/sites/default/files/styles/newsmain/public/2015/09/timios.jpg?itok=Zh6RyzwU" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για υψωση τιμιου σταυρου" border="0" class="irc_mi" height="353" src="https://www.tharrosnews.gr/sites/default/files/styles/newsmain/public/2015/09/timios.jpg?itok=Zh6RyzwU" style="margin-top: 0px;" width="265" /></a>Η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης καθιερώθηκε ίσως από τον ίδιο τον
Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης,
αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330.</h3>
<div class="Nb8XHfDT">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1530774686293479" data-ad-format="auto" data-ad-slot="4341882978" style="display: block;"></ins></div>
<span id="more-445227"></span><br />
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους.<br />
Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα»
Της. Η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης καθιερώθηκε ίσως από τον ίδιο τον
Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης,
αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330.<br />
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι
επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία στα οποία
εξαίρεται ο ρόλος του Σταυρού για τη σωτηρία του κόσμου.<br />
Το γεγονός ότι οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς
αποδεικνύει ότι οι διωκόμενοι χριστιανοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους
τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Το ιερό αυτό σύμβολο
τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.<br />
<b>Η θαυματοποιός δύναμη του Σταυρού</b><br />
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου
Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη.
Οι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν ότι ο αυτοκράτορας είδε στον ουρανό,
ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την
επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια.<br />
Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο
αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο
Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά
αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη
νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τον χριστιανισμό.<br />
<b>Η εύρεση του Τιμίου Σταυρού</b><br />
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα
του αγία Ελένη, όπου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών. Επίκεντρο ήταν ο
Πανάγιος Τάφος του Κυρίου.<br />
Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη
δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης. Η αγία Ελένη
επιδόθηκε σε προσπάθειες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Ύστερα από
επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των
δύο ληστών.<br />
Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό
στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον
ύψωσε στον Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως, τον οποίο
είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως
σήμερα.<br />
<img alt="Σχετική εικόνα" class="irc_mi" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrH9v4Yvp4lTLX1kQ47R_YxIWc7AoDKMjE-LzP7Rwbr5U3H8jiJHjuMiDf3vOqAjEyEhEtWQU0kkE7UE_fUFLxufTL_dKL1pGEAdfQMrMBV4kLSFavnVba8rFbIRvvTPl3jRoEt9MWmB0/s400/%25CE%258E%25CF%2588%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A4%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D.jpg" style="margin-top: 0px;" width="400" /><br />
<br />
<b>Η επανάκτηση του Τιμίου Σταυρού</b><br />
Την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι
Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά
προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη
χώρα τους.<br />
Λόγω των θαυμάτων που επιτελούνταν χάρη στον Τίμιο Σταυρό οι Πέρσες
τον θεώρησαν μαγικό και γι’ αυτό τον φύλασσαν και τον προσκυνούσαν,
χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα!<br />
Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών
παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης
Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου
του 626.<br />
Η εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει
σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο
Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία.<br />
Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια.<br />
<h1 class="single-post-title">
<span class="post-title" itemprop="headline">Γιατί του Σταυρού μοιράζεται στις Εκκλησίες βασιλικός</span></h1>
Σαν σήμερα, παραμονή της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού,
συνηθίζεται να πηγαίνουμε στους ιερούς ναούς τους βασιλικούς που
φροντίζαμε όλο το καλοκαίρι, για να τους μοιράσει αύριο ο ιερέας στους
πιστούς. Πρόκειται, μάλιστα, για ένα έθιμο αιώνων.<br />
Οι Χριστιανοί έθαψαν τον ξύλινο σταυρό του Χριστού βαθιά στο χώμα για
να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν. Όταν έπειτα από
καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να
ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην Εκκλησία στα
Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι Χριστιανοί. Πήγε λοιπόν η ίδια στα
Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός.<br />
Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από
πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε
λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα
χωράφια εκεί γύρω. Ήταν σίγουρη πως θα ανακάλυπτε τον Σταυρό του Κυρίου.
Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα
χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Η μυρωδιά
προέρχονταν από το φυτό που πατούσε και αμέσως ζήτησε από τους εργάτες
να σκάψουν ακριβώς εκεί. Ήταν, τελικά, το μέρος που ήταν θαμμένος ο
Σταυρός. Το φυτό που αποτέλεσε σημείο αναφορά ονομάστηκε βασιλικός και
έκτοτε κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου τιμάται αναλόγως. Την ημέρα του
εορτασμού της υψώσεως του Σταυρού , λοιπόν,οι ιερείς μοιράζουν βασιλικό
στους πιστούς, για να υπενθυμίσουν στους πιστούς τον τρόπο και το σημείο
που βρέθηκε ο Σταυρός που μαρτύρησε ο Χριστός.<br />
<div class="gad">
</div>
<div style="margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; text-align: center;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-7864924908450232" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="9900212119" style="display: block; text-align: center;"></ins>
</div>
Με τον Αγιασμό και το βασιλικό της Υψώσεως του Σταυρού φτιάχνεται το
προζύμι της νέας χρονιάς, που τα παλαιότερα χρόνια οι νοικοκυρές
χρησιμοποιούσαν για να ζυμώσουν το ψωμί αλλά και τα πρόσφορα.<br />
«Με τ΄Σταυρού τον αγιασμό κάμνε το προζύμ’ για ούλο το χρόνο» συμβούλευαν οι μητέρες τις θυγατέρες τους.<br />
Το βασιλικό που έπαιρναν από τον ιερέα αρχικά τον χρησιμοποιούσαν για
να σταυρώσουν το προζύμι και στην συνέχεια τον τοποθετούσαν μέσα σε
ποτήρι με νερό ευελπιστώντας να βγάλει ρίζες για να τον ξαναφυτεύσουν.<br />
<br />
<br />
<img alt="" height="265" src="https://www.vimaorthodoxias.gr/wp-content/uploads/2018/09/ipswsi-768x510.jpg" width="400" /><br />
<br />
<h3>
Προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού.<br />
Παίρνουν οι νοικοκυρές ένα κλαδί βασιλικό από τα χέρια του ιερέα. Σ’ ένα δοχείο βάζουν λίγο χλιαρό νερό.</h3>
<div class="hl34zHAU">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1530774686293479" data-ad-format="auto" data-ad-slot="4341882978" style="display: block;"></ins></div>
<span id="more-445479"></span><br />
Μετά ρίχνουν μόνο αλεύρι και ανακατεύουν μέχρι να γίνει πηκτός χυλός
και από πάνω βάζουν σε σχήμα σταυρού το ευλογημένο κλαδί του βασιλικού.<br />
Άλλες νοικοκυρές συνηθίζουν να βράζουν τον βασιλικό και αυτό το χλιαρό νερό να το χρησιμοποιούν στην παρασκευή του χυλού.<br />
Τυλίγουν το δοχείο με μια καθαρή πετσέτα και το αφήνουν μερικές ώρες «να γίνει».<br />
Το θαυμαστό είναι ότι το προζύμι γίνεται χωρίς την προσθήκη
ενζύμου-μαγιάς, δηλαδή με την ενέργεια της χάριτος του Τιμίου Σταυρού.<br />
<br />
<br />
«Βασιλικός κι αν μαραθεί<br />
Κι αν γείρουν τα κλωνιά του<br />
Ρίξε νερό στη ρίζα του<br />
Να’ ρθεί στα πρωτινά του».</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-67964547031585086302018-09-11T12:37:00.000+03:002018-09-11T12:40:09.271+03:00Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας και το μυστήριο γύρω από αυτήν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="container" data-name="panagia-tsampika-nicosia" data-url="http://www.cyprusalive.com" id="thing-post">
<div class="row">
<div class="col-lg-8 col-lg-offset-2 col-md-10 col-md-offset-1">
<div class="post-heading">
<h1 class="">
Παναγία Τσαμπίκα στη Λευκωσία</h1>
<h2 class="subheading">
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας και το μυστήριο γύρω από αυτήν</h2>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
Οδηγώντας στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας – Λάρνακας, μπορεί κανείς να αντικρύσει σε ένα ύψωμα ένα όμορφο εκκλησάκι να δεσπόζει εκεί ψηλά. Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στην Παναγία Τσαμπίκα και είναι χτισμένο σε ένα λόφο με το όνομα Γερακαρκά. Βρίσκεται στην περιοχή Πέρα χωριό Νήσου, στα σύνορα με την Αλάμπρα. <br />
<br />
<img alt="Σχετική εικόνα" class="irc_mi" height="353" src="http://www.imr.gr/medias/2017/04/04/4c03e41cf1334e1b96842ad9bfa84eec.jpg" style="margin-top: 0px;" width="530" /><br />
<br />
<img src="http://www.cyprusalive.com/img/ckeditor/tsampika-nicosiajpg0.jpg" /><br />
Το εκκλησάκι της Παναγίας Τσαμπίκας χτίστηκε το 2002, μετά τη διδυμοποίηση των χωριών της Λευκωσίας, Πέρα Χωρίου και Νήσου, καθώς και του χωριού Αρχάγγελος στην Ρόδο. Ανεβαίνοντας το λόφο που οδηγεί στο εκκλησάκι και φτάνοντας εκεί, μπορεί κανείς να θαυμάσει το όμορφο ηλιοβασίλεμα, την μαγευτική θέα που προσφέρει η θέση που είναι κτισμένο, καθώς και το φυσικό πράσινο περιβάλλον που περιτριγυρίζει τον λόφο.<img src="http://www.cyprusalive.com/img/ckeditor/iliovsilema-tsampikajpg.jpg" /><br />
Οι ερμηνείες για το όνομα Τσαμπίκα<br />
Υπάρχουν δύο ερμηνείες για το όνομα Τσαμπίκα. Η πρώτη ερμηνεία, θέλει το όνομα Τσαμπίκα να δόθηκε από τους κατοίκους του Αρχαγγέλου της Ρόδου, το οποίο σημαίνει σπίθα, φωτιά. Κατά την παράδοση, η εικόνα δεν φαινόταν καλά από απόσταση, αλλά διακρινόταν καθαρά η φωτιά του καντηλιού που την συνόδευε, έτσι ονόμασαν την εικόνα Τσαμπίκα.<br />
Η δεύτερη ερμηνεία, θέλει το όνομα να προέρχεται από την λέξη Ζαμβύκη, που σημαίνει είδος πλοίου, ενώ έτσι ονομάζεται και το βουνό το οποίο είναι χτισμένο το μοναστήρι της Παναγίας Τσαμπίκας στην Ρόδο, το οποίο έχει σχήμα πλοίου. <br />
<br />
Το μυστήριο με την εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας<br />
Η εικόνα της Παναγίας, ενώ βρισκόταν στο <a href="http://www.cyprusalive.com/el/location/kykkos-monastery-panagia-tou-kykkou">μοναστήρι του Κύκκου</a> στην Κύπρο, κατά θαυμαστό τρόπο έφευγε και μεταφερόταν στο βουνό Ζαμβύκη στην Ρόδο, κρυβόταν πίσω από ένα κυπαρίσσι και εμφανιζόταν μόνο σε ένα βοσκό, με μία λάμψη. Ο βοσκός δεν είχε δώσει σημασία τις πρώτες δύο μέρες, ενώ την τρίτη μέρα όταν είδε ξανά το φως αποφάσισε να δει τι συνέβαινε. Έτσι αφού πήγε στο βουνό, είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από το ακοίμητο καντήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο», όπως ονομάζεται το κυπαρίσσι που κρυβόταν η εικόνα. Το κυπαρίσσι αυτό σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που κατά συχνά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.<br />
Οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κύκκου όταν ανακάλυψαν που βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας, την μετέφεραν ξανά στην Κύπρο. Για δεύτερη φορά η εικόνα έφυγε με θαυματουργό τρόπο και ξαναπήγε στο βουνό Ζαμβύκη, πίσω από το κυπαρίσσι. Αφού την μετέφεραν ξανά στην Κύπρο, την έκαψαν λίγο από την πίσω πλευρά για να υπάρχει ένα σημάδι, έτσι ώστε να αναγνωρίζουν ότι είναι η δική τους εικόνα. Η εικόνα της Παναγίας για τρίτη φορά "έφυγε" και ξαναπήγε στο βουνό Ζαμβύκη. Από τότε, η εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας βρίσκεται στην Ρόδο.<br />
<br />
Κατά διαστήματα η εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας, όταν μεταφερόταν σε άλλα μέρη της Ελλάδας για προσκύνημα, πάλι "έφευγε" και επέστρεφε τη Ρόδο.<br />
Το 2002, όταν κτίστηκε στην Κύπρο το παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας Τσαμπίκας στο Πέρα Xωριό Nήσου, ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος από τρείς ιερείς, έφερε τη θαυματουργή εικόνα στην Κύπρο, τέλεσε τα εγκαίνια του ναού και τότε ήταν η πρώτη φορά που η εικόνα "έφυγε" από τη Ρόδο και παρέμεινε στην Κύπρο για τρεις μέρες.<img src="http://www.cyprusalive.com/img/ckeditor/panagia-tsampikajpg.jpg" /> <br />
<br />
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας<br />
Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία Τσαμπίκα βοηθά τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, ενώ προστατεύει και τις εγκυμονούσες. Όσοι επικαλέστηκαν την βοήθεια της Παναγίας κατάφεραν να τεκνοποιήσουν, ενώ άλλοι απέκτησαν δίδυμα. Πολλές είναι οι βαφτίσεις που γίνονται στο παρεκκλήσι της Παναγίας της Τσαμπίκας κάθε χρόνο, προς τιμή της Παναγίας, από τις οικογένειες που έκαναν τάμα εκεί. <br />
<br />
Ένα παλαιότερο θαύμα της Παναγίας Τσαμπίκας, αναφέρεται σε έναν τούρκο πασά, ο οποίος είχε κτήματα γύρω από το μοναστήρι την Ρόδο. Η γυναίκα του δεν τεκνοποιούσε, έτσι αφού έμαθε για την Παναγία, προσευχήθηκε και έφαγε το φυτίλι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας. Έτσι έμεινε έγκυος. Αφού γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στην χούφτα του το φυτίλι του καντηλιού. Με αυτόν τον τρόπο πείστηκε ο πασάς ότι το παιδί είναι δικό του, και δώρισε στην εκκλησία όλα τα κτήματα που βρίσκονταν γύρω από το ναό.<br />
<img src="http://www.cyprusalive.com/img/ckeditor/icon-tsambikajpg.jpg" height="640" width="525" /> <br />
πηγη http://www.cyprusalive.com/el/panagia-tsampika-nicosia</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-59349907780809157202018-09-10T22:19:00.002+03:002018-09-10T22:19:44.001+03:00Η πυρκαγιά στο Μάτι και ο Άγιος Παΐσιος (εικόνες) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /> <a href="http://www.philenews.com/temp/images/1050x3000/cache_1050x3000_Analog_medium_578586_47092_992018.JPG"> <img border="0" src="http://www.philenews.com/temp/images/726x510/cache_726x510_Crop_medium_578586_47092_992018.JPG" /> </a> <br />Ήταν η στιγμή που η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου είχε ολοκληρώσει το καταστροφικό για ζωές και περιουσίες έργο της στον Νέο Βουτζά και στο Μάτι (ώρα 7 περίπου το απόγευμα) και άρχισε να επεκτείνεται βορειοανατολικά προς Άγιο Ανδρέα (όπου και οι παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων) και νοτιοδυτικά προς Ραφήνα.<br />Οι παρευρισκόμενοι στο λιμάνι της Ραφήνας (όπου είχαν καταφύγει για να γλιτώσουν, μεταξύ των οποίων και ο αδελφός μου) άκουσαν να κτυπά η καμπάνα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε ύψωμα ακριβώς πάνω από το λιμάνι. Ήδη οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά το εκκλησάκι. Ορισμένοι ανέβηκαν στον προαύλιο χώρο του, για να δουν μήπως υπάρχει ανάγκη για βοήθεια. <br /><br />Μεταξύ αυτών και μια κυρία, που πλησιάζοντας παρατηρεί στο παγκάκι του προαύλιου χώρου, δίπλα στο περιτείχισμα, όπου προσήγγιζε η φωτιά, τη μορφή ενός ρασοφόρου ιερωμένου, που καθόταν στο παγκάκι μέσα στους καπνούς και είχε στραμμένο το σώμα του προς τις φλόγες. <br /><br />Εντυπωσιασμένη, τράβηξε από μακριά μια φωτογραφία με το κινητό της. Πλησιάζοντας, τράβηξε άλλη μία. Μόλις, όμως, προσήγγισε το παγκάκι, η μορφή εξαφανίσθηκε αναπάντεχα και μυστηριωδώς μέσα στους καπνούς. <br /><a href="http://www.philenews.com/temp/images/1000x3000/cache_1000x3000_Analog_medium_578587_36056_992018.JPG"> <img src="http://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_578587_36056_992018.JPG" /> </a> <br /><br />Τη στιγμή εκείνη, ο δαιμόνιος θυελλώδης άνεμος σταμάτησε ξαφνικά εντελώς να φυσά, με αποτέλεσμα να μην επεκταθούν οι φλόγες προς τον οικισμό της Ραφήνας. <br /><br />Αντίστοιχο φαινόμενο, ξαφνικής διακοπής του ανέμου που έσπρωχνε τις φλόγες βορειοανατολικά, συνέβη την ίδια στιγμή στην αντίθετη πλευρά, στα όρια μεταξύ Ματιού και Αγίου Ανδρέα. Αποτέλεσμα ήταν να σωθεί ο κυρίως οικισμός της Ραφήνας καθώς (και το πλέον σημαντικό) να σωθεί η περιοχή του Αγίου Ανδρέα με τις κατασκηνώσεις. <br /><br />Σημειωτέον ότι οι 600 μικροί κατασκηνωτές του Αγίου Ανδρέα, πριν έλθουν τα λεωφορεία να τους μεταφέρουν στην Αθήνα, είχαν καταφύγει προσωρινά στην παραλία του Αγίου Ανδρέα. Η περιοχή του Αγίου Ανδρέα είναι κατάφυτη από πεύκα και με οργιώδη βλάστηση, όπως ακριβώς του Ματιού. Εάν έφθαναν οι φλόγες εκεί, θα εξελισσόταν μια απίστευτη τραγωδία, πολύ χειρότερη αυτής που συνέβη στο Μάτι. <br /><br />Υπόψη ότι η φωτιά επεκτεινόταν με ασύλληπτη ταχύτητα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εγκλωβίζονται στο πέρασμά της, μη δυνάμενοι να διαφύγουν, ούτε καν με αυτοκίνητο. Έτσι εγκλωβίστηκαν και τα δεκάδες άτυχα θύματα της πυρκαγιάς που βρέθηκαν στην παραλία στο Μάτι. <br /><br />Η κυρία, λίγες ημέρες μετά επισκέφθηκε τον πατέρα Δωρόθεο, τον νέο σε ηλικία και σύγχρονο σε αντιλήψεις εφημέριο του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι ο ενοριακός ναός στο Μάτι. Του διηγήθηκε το περιστατικό με τον ρασοφόρο ιερωμένο που καθόταν στο παγκάκι δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και του έδειξε τις φωτογραφίες. <br /><br />Αυτός καταρχήν της είπε ότι το εκκλησάκι αυτό δεν έχει εφημέριο και ότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του κανένα κληρικό από αυτούς που υπηρετούν στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα, αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει εκεί ένας ιερωμένος καθισμένος ανάμεσα στους καπνούς. Όταν, όμως, παρατήρησε καλύτερα τις φωτογραφίες, αναφώνησε με δέος :«Μα αυτή είναι η μορφή του Αγίου Παϊσίου!». <br /><a href="http://www.philenews.com/temp/images/1000x3000/cache_1000x3000_Analog_medium_578588_29860_992018.JPG"> <img src="http://www.philenews.com/temp/images/728x3000/cache_728x3000_Analog_medium_578588_29860_992018.JPG" /> </a> <br /><br />Την παραπάνω ιστορία της κυρίας αυτής διηγήθηκε προ ημερών ο πατήρ Δωρόθεος στον αδελφό μου, που μένει δίπλα στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Του έστειλε μάλιστα μέσω viber τις δύο φωτογραφίες, που έτσι έφθασαν στα χέρια μου. <br /><br />Εάν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις δύο φωτογραφίες που επισυνάπτω στο παρόν, θα διακρίνει έναν ασπρομάλλη ιερωμένο που φοράει μόνο ράσο, κρατάει στο χέρι του κομποσκοίνι και έχει στραμμένο το σώμα του και το βλέμμα του προς τις φλόγες. Η ομοιότητα με τη μορφή του Αγίου Παϊσίου είναι εκπληκτική. Στην πιο κοντινή φωτογραφία, μάλιστα, διακρίνονται στο κεφάλι της μορφής το χαρακτηριστικό σκουφάκι του Αγίου Παϊσίου, ενώ στα πόδια της μορφής αυτής διακρίνονται σαγιονάρες με κάλτσες, χαρακτηριστικό και αυτό γνώρισμα του Αγίου. <br /><br />Συμπέρασμα; <br /><br />● Πρώτη εκδοχή: Οι φωτογραφίες είναι φωτομοντάζ ή/και η κυρία της ιστορίας είναι μια «θεούσα» φαντασιόπληκτη ή/και ο πατήρ Δωρόθεος είναι απατεώνας ή/και ο υπογράφων είναι αφελής διακινητής fake news.<br /> ● Δεύτερη εκδοχή: Ο Άγιος Παΐσιος, συγκλονισμένος από την εξελισσόμενη (και δαιμονικής ενορχήστρωσης) τραγωδία, προσεύχεται στον Θεό επιτόπου, προκειμένου να δώσει ένα τέλος σε αυτήν, πριν συμβούν τρισχειρότερα. Και ο Θεός εισήκουσε την προσευχή του Αγίου και έδωσε τέλος, με το να παύσει ξαφνικά και εντελώς να φυσά ο θυελλώδης άνεμος. <br /><br />Διαλέγετε και παίρνετε! <br /><br />* Νίκος Κουλούρης Καθηγητής Νομικής<br />
<br />
πηγη http://www.philenews.com/eidiseis</div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8979749677819790122.post-86500944425497658442018-09-07T11:01:00.000+03:002018-09-07T11:02:09.345+03:00Η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iygHsdErpqY/Uc74JdrSY8I/AAAAAAAAAuM/_-gN79Wg9QQ02ftkBBUiTr09B24WRAleACPcBGAYYCw/s1600/644196_409735702422391_1626390523_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="556" data-original-width="960" height="231" src="https://1.bp.blogspot.com/-iygHsdErpqY/Uc74JdrSY8I/AAAAAAAAAuM/_-gN79Wg9QQ02ftkBBUiTr09B24WRAleACPcBGAYYCw/s400/644196_409735702422391_1626390523_n.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><b>Ερώτηση: Πώς να προετοιμαστούμε για το ιερό μυστήριο της Κοινωνίας; </b></span><br /><br /> Γέροντας Θαδδαίος: Όσον άφορα το ιερό μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, ή Αγία Ορθόδοξη Εκκλησί</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">α έχει κανόνες για το πώς πρέπει να προετοιμαστούμε. <br /><br /> <br /><br /> Το βασικό όμως είναι: πρέπει πρώτα απ’ όλα να προετοιμάσουμε την καρδιά μας, για να ενωθούμε με τον Κύριο, αυτό είναι το πιο σημαντικό. <br /><br /> Όσον άφορα την νηστεία, την έχουμε ανάγκη για να ηρεμήσουμε το σώμα μας. Όταν το σώμα μας ηρεμήσει, θα ηρεμήσει και ή ψυχή. Αυτό σημαίνει πώς πρέπει με πραότητα και ησυχία να προετοιμάσουμε την καρδιά μας για τον Κύριο, για να ενωθούμε μαζί Του. <br /><br /> Η Αγία μας Εκκλησία έχει κανόνες για το πώς πρέπει να νηστεύουμε. Και ό κάθε ιερέας μπορεί να μας δώσει οδηγίες για το πώς πρέπει να προετοιμαστούμε για το άγιο μυστήριο της Κοινωνίας. <br /><br /> Όμως το βασικό είναι να προετοιμάσουμε την καρδιά μας. Αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. <br /><br /> Εμείς ακόμη και αν δεν φάμε τίποτε, δεν θα έχουμε κανένα όφελος από την Κοινωνία, εάν ή καρδιά μας είναι μοχθηρή, κλείνει μέσα της κακία και δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με όλους. <br /><br /> Όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού. Συχνά κάποιος δεν μπορεί να αντέξει κάποιους. <br /><br /> Συχνά νομίζουμε ότι κάποιοι μας κυνηγούν με τις σκέψεις τους, μας μισούν. Και παρόλο πού δεν καθαρίσαμε την καρδιά μας θέλουμε να ενωθούμε με τον Κύριο.<br /> Αν μεταλάβουμε την θεία Κοινωνία, ή πράξη μας αυτή δεν θα είναι για την σωτηρία μας. Επειδή κρατήσαμε μέσα μας το χαρακτηριστικό της κόλασης: τις κακές σκέψεις! <br /><br /> Αν θέλουμε λοιπόν να μεταλάβουμε και να έχουμε κάποιο πνευματικό όφελος, πρέπει να απελευθερωθούμε από τέτοιες σκέψεις.<br /> Όποιος αληθινά και ειλικρινά προετοιμάζεται για την θεία Κοινωνία, πρέπει να έχει ήσυχη καρδιά. Οι άγιοι πατέρες λένε: «Για εκείνον πού δεν έχει υπακοή, είναι μάταιο να νηστεύει, και να προσεύχεται στον Θεό». <br /><br /> Η υπακοή είναι πιο σημαντική και από την νηστεία και από την προσευχή.<br /> Όταν ήμουν νέος, δεν κατάλαβα τις οδηγίες των αγίων πατέρων, αργότερα μόνο τις κατάλαβα. <br /><br /> Είναι φυσιολογικό ότι αν δεν ηρεμήσετε, και δεν καθαρίσετε την καρδιά σας από όλες τις κακές επιθυμίες, τότε είναι μάταιο να νηστεύετε.<br /> Μπορεί κανείς να μην τρώει τίποτα αλλά είναι μάταιο, αν υπάρχει σε αυτόν κακία. <br /><br /> Τέτοιου είδους άνθρωπος, πρέπει να απελευθερωθεί πρώτα από την κακία και μετά να δεχθεί τον Κύριο στην καρδιά του. <br /><br /> Επειδή ό Κύριος είναι όλος αγάπη, ηρεμία και χαρά. Να λοιπόν για ποιό λόγο πρέπει να προετοιμάζουμε την καρδιά μας πριν από τον Θεία Κοινωνία. <br /><br /> Εάν προετοιμάσουμε την καρδιά μας να είναι ήσυχη, ήρεμη και γεμάτη αγάπη, έρχεται ή υγεία της ψυχής, του σώματος! <br /><br /> Και αν δεν υπάρχουν αυτά σέ μας, εμείς εάν πάρουμε την ιερή Κοινωνία, θα καταδικάσουμε τον εαυτό μας, και δεν θα σωθούμε. <br /><br /> Γι’ αυτό το λόγο ας προσευχόμαστε ασταμάτητα: «Κύριε, ας μην είναι ή θεία Κοινωνία για την καταδίκη μας, επειδή συγχωρέσαμε όλους, αλλά ας είναι για την σωτηρία μας». Αυτά ήθελα να σας πω καλά μου παιδιά.<br /> ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ<br /> ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ.<br /> ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ <br /> </span></span></div>
mariamhttp://www.blogger.com/profile/14693719130923072337noreply@blogger.com