Προσευχή Αγίου Κυπριανού – Διαλύουσα τα Μάγια

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών ο κρατών καί κυβερνών τά πάντα, Άγιος καί δεδοξασμένος υπάρχεις. Διό Βασιλεύ τών Βασιλευόντων καί Κύριε τών Κυριευόντων δόξα σοί.

Ο καθήμενος εν τώ φωτί τώ απείρω καί απροσίτω βροτοίς, όπερ είδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων. Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινού δούλου σου Κυπριανού.

Ότι ουκ εγίγνωσκον πρότερoν τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών. Ο ευδοκήσας εξ αναξίου γενέσθαι μέ άξιον καί συζησάμενος τώ εν σοί πόθω καί αγάπη πρός ακοήν τών Αγίων σου Αποστόλων καί Ιερομαρτύρων καί

«Όταν επέλθει το ξανθό γένος θα διαλύσει την Τουρκία» Οι Προφητείες επιβεβαιώνονται

Μετά το μακελειό που έχει ξεσπάσει με το θερμό επεισόδιο ανάμεσα σε Τουρκία και Ρωσία με τη κατάρριψη του ρώσικου μαχητικού από τους τούρκους όλοι ανατρέξαμε ξανά στις προφητείες!

Τι είχαν προβλέψει οι Άγιοι και οι γέροντες; Δείτε αναλυτικά τα όσα είχαν πει για τους τούρκους, για το «Ξανθό Γένος» (Ρώσοι), για την Ελλάδα και για τον πόλεμο που θα ξεσπάσει!

π. Παΐσιος: «Όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». «Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό».

π. Σίμων Αρβανίτης: «Καί ή πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν πού θά υποστεί από τους Τούρκους μια μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπωμεν προσβολή». π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «θα αναγκάσουν τους Τούρκους να έρθουν εδώ, στην Ελλάδα, για να ξεκινήσουν τη δουλειά τους. Και η Ελλάδα, παρόλο που

Επιστολή του Μοναχού Γαβριήλ: «Δεν προφητεύουμε, αλλά μεταφέρουμε τα λόγια των Αγίων»

Επιστολή με την οποία βάζει τα πράγματα στη θέση τους αναφορικά με προφητείες και λόγια Αγίων της Εκκλησίας μας απέστειλε ο μοναχός Γαβριήλ από το Ιερό Κουτλουμουσιανό Κελλί του Οσίου Χριστοδούλου.

Με τον τρόπο αυτό ο γέροντας απαντά σε ορισμένους που με περίεργα κίνητρα επιχειρούν να σπιλώσουν το Άγιον Όρος και τους ασκητές του.

Η επιστολή του μοναχού Γαβριήλ αναφέρει:



Πηγή: pentapostagma.gr

Η δακρύζουσα κολώνα και τα θαύματα της Αγιά Σοφιάς!

Αν κάποια εκκλησιά έχει λόγους να συμβολίζει τον κόσμο αυτή είναι η Αγιά Σοφιά…

Συνδέονταν με το παλάτι του αρχηγού του Βυζαντινού κράτους.


Θα αναφερθούμε στην σημασία της καινοτομίας του τρούλου που έχει μια μυστική κοσμολογική σημασία που προήλθε από τον ταφικό συμβολισμό των Ρωμαίων και διάφορες δοξασίες του Ιράν και της Ινδίας.

Στον τρούλο της Αγίας Σοφιάς υπάρχουν τα σχήματα σφαίρας και κύβου. Στα αρχαία Ελληνικά μυστήρια η σφαίρα συμβόλιζε τον Ουρανό και με τα λεγόμενα του Πλάτωνα ο κύβος είναι η

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ - Άγιος Παΐσιος: "Στην αρχή οι Τούρκοι θα νομίζουν ότι νικάνε, αλλά..."

"Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη". Τα προφητικά λόγια του Αγίου Παϊσίου ηχούν σήμερα στα αυτιά μας σαν να τα ειπε μόλις σήμερα.

"Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας" έχει πει ο Άγιος και η προφητεία του ξεκίνησε σήμερα το πρωί λίγο μετά τις 09:00 στην μεθόριο Τουρκίας Συρίας, όπου τουρκικά μαχητικά κατέριψαν αεροσκάφος της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας. Τα όσα γίνονται από το πρωί είναι πραγματικά ανησυχητικά. Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από τουρκικό F16 έχει φέρει στα όρια τις σχέσεις των δυο χωρών με κανέναν από τους δυο να μην θέλει να κάνει πίσω προκειμένου να πέσουν οι τόνοι.
"Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους" επισημαίνεται στις προφητείες του Αγίου, ο οποίος υπογραμμίζει ότι "οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς. Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν. Εμείς θα είμαστε θεατές σε αυτόν τον πόλεμο. Οι Τούρκοι θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτό».
Ο Άγιος Παϊσιος που κοιμήθηκε πριν από περίπου 21 χρόνια έχει αφήσει παρακαταθήκη τις προφητείες του, που αποτελούν σήμερα, για πολλούς, τις ειδήσεις του μέλλοντος.
"Δεν ήθελα τίποτα άλλο" έλεγε, "να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει... Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους".

πηγη: dogma.gr 

Νηστεία των Χριστουγέννων: Πώς νηστεύουμε και τι είναι το Σαρανταλείτουργο.

Νηστεία των Χριστουγέννων

 

Πώς νηστεύουμε και τι είναι το Σαρανταλείτουργο

Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθόδοξου λαού μας και ως σαρανταήμερο. 

Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.

Η νηστεία του Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων γίνεται ως εξής:

Ἀπό 15 έως 21 Νοεμβρίου κατάλυσις ελαίου, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.

Την 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατάλυσις ιχθύος όποια ημέρα και αν τύχη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Από 21 Νοεμβρίου έως 17 Δεκεμβρίου:

Τα Σάββατα και τις Κυριακές κατάλυσις ιχθύος. 

Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη κατάλυσις ελαίου. 

Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές χωρίς λάδι, εκτός αν συμπέσουν οι εορτές: 16ην Νοεμβρίου του Αποστόλου Ματθαίου, την 25ην Νοεμβρίου της Αγίας Αικατερίνης, την 30ην Νοεμβρίου του

Ο κατασυκοφαντημένος Άγιος Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Σήμερα Δευτέρα 9 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει ένα μεγάλο Άγιο ο οποίος με τη ζωή, τη δράση αλλά και τα γραφόμενα του συγκαταλέγεται στην ιερή χορεία των μεγάλων πατερικών μορφών της. Ουρανοπολίτης, απλός ανεπιτήδευτος με πολλή υπομονή και αγάπη, εφάρμοσε στη πράξη το ιερό μας Ευαγγέλιο επιδεικνύοντας την αγγελομίμητη αρετή της ανεξικακίας και της συγγνώμης προς όσους τον ταλαιπώρησαν, τον εδίωξαν και τον εσυκοφάντησαν.

Γεννήθηκε την Τρίτη 1 Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης από τον Δήμο που ήταν ναυτικός και καταγόταν από τα Ιωάννινα και την Βασιλική Κεφαλά. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογενείας και όταν βαπτίσθηκε πήρε το όνομα Αναστάσιος. Στη Σηλυβρία τελείωσε το σχολείο και κατόπιν πήγε στην Κων/πολη όπου εργάστηκε σε καπνοπωλείο για

Όλοι στον Ιαλυσό Ρόδου μιλάνε για ένα θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ!

Γράφτηκε από τον/την Θανάσης Απόκοτος (αναδημοσίευση απο http://topika-nea.gr/index.php/epikairotita/9328-oloi-stin-ialyso-milane-gia-ena-thayma-tou-arxaggelou-mixail)

(Επιμέλεια: Θανάσης Απόκοτος)

Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε χθες στους πιστούς της Ιαλυσού η αναφορά που τους έκανε ο ιερέας της Ενορίας τους, ο παπα-Κωνσταντής Χατζημιχαήλ, ο οποίος, συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σ΄ ένα απίστευτο όσο και ανεξήγητο γεγονός, το οποίο είναι φυσικό κάποιοι να το αποδίδουν σε θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Τι συνέβη; Πριν μερικές ημέρες, και στα πλαίσια μιας γενικής ανακαίνισης που έχει πραγματοποιηθεί στο παρεκκλήσι του παλιού Κοιμητηρίου της Ιαλυσού, ζητήθηκε από μια αγιογράφο που διαμένει σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας μας, (στα Τρίκαλα συγκεκριμένα), να αγιογραφήσει μια εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, το πρωτότυπο αντίγραφο της οποίας βρισκόταν στο προαναφερόμενο παρεκκλήσι, και που, όπως είναι γνωστό, μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Ιαλυσού προκειμένου να προστατευτεί.

Η γυναίκα, δεν αρνήθηκε, μόνο που στη συνέχεια διαπίστωσε, με μεγάλη της λύπη, ότι δεν υπήρχε στην περιοχή της τόσο μεγάλος καμβάς (1,60Χ1,10) για να μπορέσει πάνω σ΄ αυτόν ν΄ αποτυπώσει την εικόνα του Μεγαλόχαρου.

Ο παπα-Κωνσταντής, λοιπόν, προσπάθησε να την καθησυχάσει λέγοντάς της να μην στεναχωριέται και πως θα έπρεπε να συνεχίσει να ψάχνει να βρει τον καμβά που χρειαζόταν! Εν ανάγκη, ας χρησιμοποιούσε δύο, προκειμένου στη συνέχεια να τους ενώσει!

Κάτι, όμως, για το οποίο είχε αντιρρήσεις η γυναίκα, καθώς, όπως υποστήριξε, ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο. Δηλαδή να ενωθούν κομμάτια καμβά! Μάλιστα τον προέτρεψε να βρει "στα σίγουρα" κάποιον άλλον τρόπο για να δημιουργηθεί προσκυνητάρι στο παρεκκλήσι!

Ωστόσο, δεν πέρασαν δύο-τρεις μέρες και η αγιογράφος από τα Τρίκαλα επικοινώνησε και πάλι με τον παπά της Ιαλυσού, φανερά συγκινημένη και με αναφιλητά προσπαθώντας να

Να αγαπάς τους πειρασμούς!!! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Όταν κάποιος επιφανειακά και επιδερμικά διαβάζει διάφορες πατερικές γνώμες πιθανόν να βγάζει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που εννοούνται. Κάτι παρόμοιο αισθάνθηκα και εγώ διαβάζοντας από το Ανθολόγιο συμβουλών του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου την φράση: «να αγαπάς τους πειρασμούς» η οποία εκ πρώτης όψεως μου φάνηκε λανθασμένη. Προχωρώντας όμως παρακάτω στις σοφές παραινέσεις του Γέροντα κατάλαβα πόσο πρέπει να είμαστε «ψαγμένοι» στα πνευματικά ζητήματα για να τα καταλαβαίνουμε σωστά και να μην τα αλλοιώνουμε.

Κάποιο λοιπόν πνευματικό τέκνο του Γέροντος Πορφυρίου τον ρώτησε γιατί να έχει τόσους πολλούς πειρασμούς στη ζωή του, αφού δεν μπορεί να τους αντέξει; Ο διακριτικός Γέροντας που ήταν βαθύς ανατόμος της ψυχής του κάθε ανθρώπου τον συμβούλεψε ως εξής: Παιδί μου μόνο ένα να προσέξεις. Να ξεκαθαρίζεις τις σκέψεις σου, γιατί από την πολλή σου ευαισθησία, πιέζεσαι και θλίβεσαι. Αυτές τις σκέψεις να τις διώχνεις, να μην παραμένουν και σου δημιουργούν ταραχή. Να

To Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 1 Νοεμβρίου 2015 Ε’ Λουκᾶ (Ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου)

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015 Ε’ Λουκᾶ (Ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου) – Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν ἀναργύρων καὶ τῆς μητρὸς αὐτῶν Θεοδότης (τῶν ἐκ Μικρᾶς Ἁσίας)

  Εὐαγγέλιον   Αρχαίο κείμενο   

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙϚ´ 19 – 31

19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ Ἀνάργυροι καὶ Θαυματουργοί

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ. Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά. Ημ. Εορτής: 1 Νοεμβρίου Εορταζόμενο όνομα: Κοσμᾶς, Δαμιανός, Ἀργύρης, Ἀργυρῶ, Ἀνάργυρος Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, τῇ χειρουργίᾳ, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, σὺν Κοσμᾷ Δαμιανὲ οἱ Ἀνάργυροι· ὁ γὰρ Σωτὴρ ἰατροὺς ὑμᾶς ἔδειξεν, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ ἴασιν· ὅθεν ῥύσασθε, παθῶν δυσαλθῶν καὶ θλίψεων, τοὺς ποθῷ τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχοντας. Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ἐκ τῆς Ἀσίας ὥσπερ δύο ἀστέρες, ἐξανατείλαντες Ἀνάργυροι θεῖοι, τῇ οἰκουμένῃ λάμπετε θαυμάτων ταῖς αὐγαῖς, νόσους μὲν ἰώμενοι, καὶ δεινὰς καχεξίας, χάριν δὲ παρέχοντες, τοῖς πιστοῖς εὐρωστίας, Δαμιανὲ θεόφρον καὶ Κοσμᾶ, χειμαζομένων, λιμένες πανεύδιοι. Μεγαλυνάριον. Οἷά περ θεράποντες ἰατροί, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ἀσθενείας ὀδυνηράς, ἰάσασθε τάχος, ἀρρήτῳ ἐπισκέψει, ἡμῶν θαυματοβρύται, σοφοὶ Ἀνάργυροι.

Μάθημα ζωής! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Mία διδακτική ιστορία θα μας δώσει το ερέθισμα να λάβουμε διαχρονικά μηνύματα αλήθειας και ζωής για να τα χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας ο καθένας, ανάλογα με την πίστη αλλά και την δεκτικότητα του. Τέτοιες ιστορίες απλές αλλά και καθημερινές μπορούν να προβληματίσουν αλλά και να ωφελήσουν όλους μας.
Κάποτε ζούσε ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα πονηρό γυιό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, αν και προσπαθούσε, ο πατέρας καταδίκασε τον γυιό του σε θάνατο. Του έδωσε όμως ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας και ο πατέρας όταν τον κάλεσε προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος. Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

Πώς και σου συνέβη τέτοια αλλαγή, γυιέ μου; ρώτησε ο πατέρας. Πατέρα μου πως είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;

Καλώς παιδί μου, παρατήρησε ο βασιλιάς. Επειδή προφανώς έχεις μεταμορφωθεί, θα σε

ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΜΑΤΙΑ ΣΜΑ.Ευχή κατά της βασκανίας Ευχή Γ ''' (Του Αγίου Κυπριανού).

Ευχή κατά της βασκανίας Ευχή Γ ''' (Του Αγίου Κυπριανού).

Κύριε ο Θεός ημών ο παντοκράτωρ και παντοδύναμος, ο ποιητής του ουρανού και της γης και κτίστης πάντων, συγγνώμην παράσχου μοι και τω δούλω Σου τούτω, εις όσο Σοι ημάρτομεν, ως άνθρωποι. Ναι ο Θεός του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των Αγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ, Χερουβίμ, Σεραφείμ, Εξουσιών, Δυνάμεων και πάντων των Προφητών, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Ομολογητών, φύλαξον τον δούλο Σου (όνομα πασχόντος) του μη αδικήσαι αυτόν ή βλάψαι τι κακόν ή μαντικόν ή τον αρχαίκακον διάβολον και τους υπουργούντας αυτώ, ή κακόν άνθρωπον, ή γυναίκα, εν νυκτί και ημέρα, εν γη, εν θαλάσση, εν οδώ, ή περιπάτω, εν σπηλαίω, εν οίκω, εν χώρα, εν χωρίω, εν αγρω και εν οιωδήποτε τινί τόπω, εν οράσει ή εν ακοή, πίνοντα, τρώγοντα, αναγινώσκοντα, καθεύδοντα, αγρυπνούντα, εργαζόμενον, εν γέλωτι, εν οφθαλμοίς, εν νώτω, εν μικτήρσιν, εν στόμασι εν φάρυγγι, εν οδούσι, εν γλώσση, εν στήθεσι, εν χερσί, εν βραχίονι, εν δακτύλοις, εν κοιλία, και υπογαστρίοις, εν ύπατος και εντοσθίοις πάσιν, εν χολή και αίματι, εν σαρκί και δερματίδι και πάσι τοις μέλεσι του ανθρώπου τούτου, ένδοθεν και έξοθεν, από

Γέροντας Νεκτάριος Μαρμαρινός – Μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και της Κορινθίας

---

Είναι πνευματικό παιδί του Οσίου Ιερωνύμου Αιγίνης και αποφοίτησε από την ιερατική σχολή Κορίνθου, χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Μιχαήλ στην εκκλησία της Παναγίας στον Συνοικισμό της Κορίνθου και στις 8 Νοεμβρίου 1945 χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης στην εκκλησία του Αποστόλου Παύλου Κορίνθου, ένας ιερέας από τον Συνοικισμό της Κορίνθου (και αργότερα πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Κορίνθου.

Το 1952 ίδρυσε την Ιερά μονή του Αγίου Παταπίου, ενώ το 1977 ίδρυσε την ανδρική μονή του Αποστόλου Παύλου στo όρος Γεράνεια, η οποία σήμερα είναι χωρίς μοναχούς και την ανδρική μονή του Αγίου Νικολάου του Νέου στο Μαλαγάρι της Περαχώρας, και την ανδρική μονή των τριών Ιεραρχών στην Περαχώρα κοντά στο

Προσευχή στην Παναγία την Γιάτρισσα.

Γλυκιά μου Παναγιά

Του Κύριου και Θεού μου η Μητέρα.

Ανθρώπων ασθενούντων Γιάτρισσα.

Στο Άγιο σου εικόνισμα, με αγάπη και δέος γονατίζω

Κάτι που θέλω να σου πω, βγαλμένο απ’την ψυχή ,σου ψιθυρίζω

Με βρήκαν θύελλες ζωής, καλή μου Παναγία

Βάσανα και άτυχες στιγμές, μου έβλαψαν την υγεία.

Πονώ και κλαίω Μάνα μου και του Θεού μου Μάνα.

Με δάκρυα βγαλμένα απ’ την ψυχή και σου ζητώ το θάμα.

Θεράπευσε με Παναγιά, τόσο που σ’ αγαπώ, τόσο που σε πιστεύω.

Τούτο το θαύμα Γιάτρισσα, για εμε να κάνεις ,σου γυρεύω.

Έχεις τον τρόπο Γιάτρισσα Παναγιά ,έχεις τον τρόπο τον δικό σου!!

Φτάνει μια λέξη, Μάνα ,εσύ να πεις, στον Κύριο μου και υιό σου.

Γίνου για εμε μεσίτρια, μίλα για εμε, την χάρη θα στην κάνει.

Μια λέξη μόνο Παναγιά. Για να γίνω καλά, μια λέξη μόνο φτάνει!!!

John Fenix

Για όσους κατηγορούν εύκολα ( Όσιος Παϊσιος )

Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι σὲ δύο κατηγορίες. Ἡ μία, λοιπόν, κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα…Ἡ ἄλλη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα…

Ρωτήσαμε μιὰ μέρα τὸν Γέροντα γιὰ τὸ ἑξῆς πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε: «Γέροντα, μᾶς λέτε συνέχεια νὰ ἔχουμε καλὸ λογισμό, θὰ σᾶς ποῦμε ὅμως, μία περίπτωση, γιὰ νὰ δοῦμε τί μᾶς συμβουλεύετε νὰ ἀπαντοῦμε. Ἔρχονται μερικοὶ ἄνθρωποι καὶ μᾶς λένε:

Ὁ τάδε ἱερέας παίρνει πολλὰ λεφτὰ ἀπὸ… τὰ μυστήρια, ὁ δεῖνα καπνίζει πολλλὰ τσιγάρα καὶ πηγαίνει στὰ καφενεῖα, ὁ ἄλλος λένε πὼς εἶναι ἀνήθικος καί, γενικά, βγάζουν ἕνα δριμὺ κατηγορητήριο ἐναντίον τῶν κληρικῶν καὶ μάλιστα παρουσιάζουν μαζὶ κι ἀποδείξεις τῶν ὅσων λένε. Σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τί μποροῦμε νὰ λέμε;»

Τότε, ὁ Γέροντας ἄρχισε νὰ μᾶς λέει: «Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ

Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Η μεγάλη σημερινή εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού φέρνει στην ενθύμηση όλων των πιστών χριστιανών την δύναμη του σημείου του Σταυρού, που είναι το όπλο κατά του διαβόλου. Οι δαίμονες τρέμουν όχι μόνο στη θέα του Εσταυρωμένου αλλά και στο άκουσμα του. Aναφέρεται στο Γεροντικό ότι κάποιος διορατικός Γέροντας που είχε το χάρισμα να βλέπει όχι μόνο αγγέλους αλλά και δαίμονες, ρώτησε ένα δαίμονα τί είναι αυτό που τον φοβίζει περισσότερο και τον κάνει να φρίττει και να τρέμει; Ο δαίμονας κατά παραχώρηση Θεού του απάντησε τα εξής: Εσείς οι χριστιανοί έχετε τρία πράγματα που αν τα χρησιμοποιείτε σωστά, εμείς δεν μπορούμε να σας πειράζουμε. Το πρώτο το λούζεσθε, το δεύτερο το τρώτε και το τρίτο το φοράτε πάνω σας, εννοώντας το

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Τους Χαιρετισμούς του Σταυρού, μπορούμε να τους διαβάζουμε κάθε Παρασκευή, ημέρα αφιερωμένη στο Σταυρό, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, στην εορτή της παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) και την Μεγάλη Παρασκευή.

Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ’ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τους σοι κράζοντας· χαίρε, Ξύλον μακάριον.
Άγγελοι ουρανόθεν αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβω (τρις) και φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες, εξίστανται και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα·
Χαίρε Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ·
χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.
Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα·
χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.
Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ·
χαίρε, συνθετοτρισόλβιε, και χαρίτων παροχεύ.
Χαίρε, ότι υπάρχεις υποπόδιον θείον·
χαίρε, ότι ετέθης εις προσκύνησιν πάντων.
Χαίρε κρατήρ του νέκταρος έμπλεως·
χαίρε, λαμπτήρ της άνω λαμπρότητος.
Χαίρε, δι’ ου ευλογείται η κτίσις·
χαίρε, δι’ ου προσκυνείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Βλέπουσα η Ελένη εαυτήν εν εφέσει, φησί τω Βασιλεί θαρσαλέως· Το παμπόθητόν σου της ψυχής ευχερέστατόν μου τη σπουδή φαίνεται· ζητούσα γουν το κράτιστόν σοι τρόπαιον, ως λέγεις, κράζω·

Αλληλούϊα.

Γνώσιν άγνωστον πρώην η Βασίλισσα γνούσα, εβόησε προς τους υπουργούντας· Εκ λαγόνων της γης ευρείν εν τάχει, και δούναι τον Σταυρόν σπεύσατε, προς ον ιδούσα έφησεν εν φόβω, πλην κράζουσα ούτω·
Χαίρε, χαράς της όντως σημείον·
χαίρε, αράς της αρχαίας λύτρον.
Χαίρε, θησαυρός εν τη γη φθόνω κρυπτόμενος·
χαίρε, ο φανείς εν τοις άστροις τυπούμενος.
Χαίρε, τετρακτινοπύρσευτε και πυρίμορφε Σταυρέ·
χαίρε, κλίμαξ υψοστήρικτε, προοραθείσά ποτε.
Χαίρε, το των Αγγέλων γαληνόμορφον θαύμα·
χαίρε, το των δαιμόνων πολυστένακτον τραύμα.
Χαίρε, τερπνόν του Λόγου κειμήλιον·
χαίρε, πυρός της πλάνης σβεστήριον.
Χαίρε, Σταυρέ, απορούντων προστάτα·
χαίρε, στερρέ ευδρομούντων αλείπτα.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Δύναμις η του Ξύλου, επιδέδεικται τότε, προς πίστωσιν αληθή τοις πάσι· και την άφωνόν τε και νεκράν προς ζωήν ανέστησε, φρικτόν θέαμα τοις μέλλουσι καρπούσθαι σωτηρίαν, εν τω μέλπειν ούτως·

Αλληλούϊα.
Έχουσα η Ελένη, το αήττητον όπλον, ανέδραμε προς τον ταύτης γόνον· ο δε, μέγα σκιρτήσας ευθύς, επιγνούς τον μέγιστον Σταυρόν έχαιρε, και άλμασιν ως άσμασιν, εβόα προς αυτόν τοιαύτα·
Χαίρε Σταυρέ, του φωτός δοχείον·
χαίρε, Σταυρέ, της ζωής ταμείον.
Χαίρε, ο δοτήρ χαρισμάτων του Πνεύματος·
χαίρε, ο λιμήν ποντοπόρων αχείμαστος.
Χαίρε, τράπεζα, βαστάζουσα ώσπερ θύμα τον Χριστόν·
χαίρε, κλήμα, βότρυν πέπειρον φέρον οίνον μυστικόν.
Χαίρε, ότι τα σκήπτρα των ανάκτων φυλάττεις·
χαίρε, ότι τας κάρας των δρακόντων συνθλάττεις.
Χαίρε, λαμπρόν της πίστεως γνώρισμα·
χαίρε, παντός του κόσμου διάσωσμα.
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευλογία·
χαίρε, θνητών προς Θεόν μεσιτεία.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ζήλον ένδοθεν θείον, η Ελένη λαβούσα, εζήτησε και εύρε σπουδαίως, τον εν γη κρυπτόμενον Σταυρόν, και δεικνύμενον εν ουρανώ Άνακτι· ον ύψωσε· και βλέπων το πολίτευμα, εν πίστει έφη·

Αλληλούϊα.
Ηλιόμορφος ώφθη, ο Σταυρός εν τω κόσμω, και πάντες φωτισμού εμπλησθέντες, και δραμόντες ως προς αστέρα, θεωρούσι τούτον ως καλών αίτιον, εν ταις χερσί ταις θείαις υψωθέντα· ον υμνούντες είπον·
Χαίρε, αυγή νοητού Ηλίου·
χαίρε, πηγή ακενώτου μύρου.
Χαίρε, του Αδάμ και της Εύας ανάκλησις·
χαίρε, των αρχόντων του άδου η νέκρωσις.
Χαίρε, ότι ανυψούμενος, συνανυψοίς νυν ημάς·
χαίρε, ότι προσκυνούμενος, καθαγιάζεις τας ψυχάς.
Χαίρε, των Αποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος·
χαίρε, των αθλοφόρων ευμενέστατον σθένος.
Χαίρε Σταυρέ, Εβραίων ο έλεγχος·
χαίρε, πιστών ανθρώπων ο έπαινος.
Χαίρε, δι’ ου κατεβλήθη ο άδης·
χαίρε, δι’ ου ανατέταλκε χάρις.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τη τούτου νυν προσέλθωμεν σκέπη· και ως όπλον κρατούντες αυτό, δι’ αυτού τροπούμεν των εχθρών φάλαγγας, και ψαύοντες τον άψαυστον, τοις χείλεσιν αυτώ βοώμεν·

Αλληλούϊα.
Ίδε φως ουρανόθεν, Κωνσταντίνος ο Μέγας, δεικνύμενον Σταυρού το σημείον, δι’ αστέρων, εν ω και νικάν πολεμίων πληθύν, έσπευσε το Ξύλον φανερώσαι, και βοήσαι προς αυτό τοιαύτα·
Χαίρε, βουλής της αρρήτου πέρας·
χαίρε, λαού ευσεβούντος κέρας.
Χαίρε, πολεμίων ο τρέπων τας φάλαγγας·
χαίρε, φλοξ καθάπερ φλέγων τους δαίμονας.
Χαίρε, σκήπτρον επουράνιον του Βασιλέως του στρατού·
χαίρε, τρόπαιον αήττητον του φιλοχρίστου στρατού.
Χαίρε, ο των βαρβάρων την οφρύν καταβάλλων·
χαίρε, ο των ανθρώπων τας ψυχάς περιέπων.
Χαίρε, κακών πολλών αμυντήριον·
χαίρε, καλών πολλών βραβευτήριον.
Χαίρε, δι’ ου Χριστοφόροι σκιρτώσι·
χαίρε, δι’ ου Ιουδαίοι θρηνούσι.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Κλίμαξ ουρανομήκης, ο Σταυρός του Κυρίου εγένετο, τους πάντας ανάγων, από γης προς ύψος ουρανού, του χοροίς Αγγέλων συνοικείν πάντοτε, αφέντας τα νυν όντα ως μη όντα, και ειδότας ψάλλειν·

Αλληλούϊα.
Λάμψας φως επί πάσιν, ο Σωτήρ τοις εν άδη, εφώτισας τους κάτω κειμένους· πυλωροί δε άδου την αυγήν μη ενέγκαντές σου, ως νεκροί πεπτώκασιν· οι τούτων δε ρυσθέντες, νυν ορώντες τον Σταυρόν βοώσι·
Χαίρε, ανάστασις τεθνεώτων·
χαίρε, παράκλησις των πενθούντων.
Χαίρε, των ταμείων του άδου η κένωσις·
χαίρε, Παραδείσου τρυφής η απόλαυσις.
Χαίρε, ράβδος η ποντίσασα τον Αιγύπτιον στρατόν·
χαίρε, αύθις, η ποτίσασα Ισραηλίτην λαόν.
Χαίρε, έμψυχον Ξύλον, του Ληστού σωτηρία·
χαίρε, εύοσμον ρόδον, ευσεβών ευωδία.
Χαίρε, τροφή πεινώντων εν πνεύματι·
χαίρε, σφραγίς, ην έλαβον άνθρωποι.
Χαίρε Σταυρέ, μυστηρίων η θύρα·
χαίρε, εξ ου ρείθρα χέονται θεία.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Μέλλοντος Μωϋσέως, το πολύμοχθον γένος λυτρώσασθαι εκ του λυμεώνος, επεδόθης ως ράβδος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεού σύμβολον· διόπερ κατεπλάγη σου Σταυρέ, την δυναστείαν κράζων·

Αλληλούϊα.
Νόμον ο εν Σιναίω, τω Θεόπτη δους πάλαι, Σταυρώ εθελοντί προσηλούται, υπέρ ανόμων ανόμως ανδρών, και κατάραν νόμου παλαιάν έλυσεν, ίνα Σταυρού την δύναμιν ορώντες, άπαντες νυν βοώμεν·
Χαίρε, ανόρθωσις πεπτωκότων·
χαίρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.
Χαίρε, Αναστάσεως Χριστού το εγκαίνισμα·
χαίρε, μοναζόντων το θείον εντρύφημα.
Χαίρε, δένδρον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπονται πιστοί·
χαίρε, Ξύλον προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον εν γη.
Χαίρε, της Βασιλείας κατ’ εχθρών συμμαχία·
χαίρε, της πολιτείας κραταιά προστασία.
Χαίρε, Κριτού δικαίου φανέρωσις·
χαίρε, βροτών πταιόντων κατάκρισις.
Χαίρε Σταυρέ, ορφανών αντιλήπτορ·
χαίρε Σταυρέ, πλουτιστά των πενήτων.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ξένον θαύμα ιδόντες, ξένον βίον βιώμεν, τον νουν εις ουρανόν ανυψούντες· δια τούτο γαρ εν τω Σταυρώ ο Χριστός επάγη, και σαρκί πέπονθε, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας·

Αλληλούϊα.
Όλος ήλθεν εξ ύψους, την Θεότητα έχων, ο μόνος προαιώνιος Λόγος· και τεχθείς εκ Παρθένου Μητρός, και φανείς τω κόσμω ταπεινός άνθρωπος, Σταυρόν καταδεξάμενος, εζώωσε τους αυτώ βοώντας.
Χαίρε Σταυρέ, της ειρήνης όπλον·
χαίρε, βαλβίς των οδοιπορούντων.
Χαίρε, σωζομένων σοφία και στήριγμα·
χαίρε, απολλυμένων μωρία και σύντριμμα.
Χαίρε, εύκαρπον, αθάνατον και ζωηφόρον φυτόν·
χαίρε άνθος, όπερ ήνθησε την σωτηρίαν ημών.
Χαίρε, ότι συνάπτεις τα εν γη συν τοις άνω·
χαίρε, ότι φωτίζεις τας καρδίας των κάτω.
Χαίρε δι’ ου φθορά εξωστράκισται·
χαίρε, δι’ ου η λύπη ηφάνισται.
Χαίρε, καλών μυριάριθμος όλβος·
χαίρε, πιστών μυριώνυμος εύχος.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Πέπτωκε των δαιμόνων η παμβέβηλος φάλαγξ, και γένος των Εβραίων ησχύνθη, προσκυνούμενον τον Σταυρόν παρά πάντων, μετά πόθου βλέποντες, αεί δε αναβλύζοντα ιάματα τοις εκβοώσιν·

Αλληλούϊα.
Ρεύματα συνεστάλη, λογισμών κακοδόξων παγέντος σου Χριστέ επί ξύλου· απορούσι γαρ όντως το, Πως και Σταυρόν υπέστης, και φθοράν πέφευγας· ημείς δε την Ανάστασιν δοξάζοντες αναβοώμεν.
Χαίρε, σοφίας Θεού το ύψος·
χαίρε, προνοίας Αυτού το βάθος.
Χαίρε, μωρολόγων αλόγων η άγνοια·
χαίρε, μαντιπόλων αφρόνων απώλεια.
Χαίρε, ότι την Ανάστασιν εμφανίζεις του Χριστού·
χαίρε, ότι τα παθήματα ανακαινίζεις Αυτού.
Χαίρε, των πρωτοπλάστων την παράβασιν λύσας·
χαίρε, του Παραδείσου τας εισόδους ανοίξας.
Χαίρε Σταυρέ, τοις πάσι σεβάσμιε·
χαίρε, εθνών απίστων αντίπαλε.
Χαίρε Σταυρέ, ιατρέ των νοσούντων·
χαίρε, αεί βοηθέ των βοώντων·
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο του κόσμου κοσμήτωρ, κατήλθε προς αυτόν απορρήτως· και Σταυρόν υπέστη, Θεός ων, δι’ ημάς, τα πάντα καθ’ ημάς δέχεται· διο και λυτρωσάμενος ημάς, ακούει παρά πάντων·

Αλληλούϊα.

Τείχος της οικουμένης, ω Σταυρέ ζωηφόρε, απόρθητον και θείον νοούμεν· ο γαρ του ουρανού και της γης, κατασκευάσας σε Ποιητής τάννυσι τας χείρας, ξένον άκουσμα· και άπαντας εκφωνείν διδάσκει.
Χαίρε, η βάσις της ευσεβείας·
χαίρε, το νίκος της κληρουχίας.
Χαίρε, Αμαλήκ νοητόν ο τροπούμενος·
χαίρε, Ιακώβ ταις χερσί προτυπούμενος.
Χαίρε, συ γαρ ανεμόρφωσας τας παλαιτάτας σκιας·
χαίρε, συ γαρ ανεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.
Χαίρε, ο τον Σωτήρα των απάντων βαστάσας·
χαίρε, ο τον φθορέα των ψυχών καταργήσας.
Χαίρε, δι’ ου Αγγέλοις ηνώθημεν·
χαίρε, δι’ ου φωτί κατηυγάσθημεν.
Χαίρε, σε γαρ προσκυνούμεν τιμώντες·
χαίρε, σοι γαρ προσφωνούμεν, βοώντες·
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ύμνος άπας μειούται, συνακολουθείν θέλων, τω πλήθει των πολλών σου θαυμάτων· εγκωμίων πληθύν και γαρ αν προσάξωμέν σοι, ω Σταυρέ τίμιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν· αλλ’ ουν βοώμεν·

Αλληλούϊα.
Φωτοπάροχον αίγλην, τοις εν σκότει δωρείται, Σταυρός ο ζωοδώρητος ούτος· το γαρ άϋλον δέδεικται φως, και προς γνώσιν θείαν δαδουχεί άπαντας· υψοί δε νυν υψούμενος τον νουν ημών, αναμέλπειν ταύτα·
Χαίρε, φωστήρ, τοις εν σκότει φαίνων·
χαίρε, αστήρ, τον κόσμον αυγάζων.
Χαίρε, αστραπή, χριστοκτόνους αμβλύνουσα·
χαίρε, η βροντή τους απίστους εκπλήττουσα.
Χαίρε, ότι κατελάμπρυνας Ορθοδόξων τους χορούς·
χαίρε, ότι κατηδάφισας των ειδώλων τους βωμούς.
Χαίρε, ούπερ ο τύπος ουρανόθεν εφάνη·
χαίρε, ούπερ η χάρις πονηρίας ελαύνει.
Χαίρε, σαρκός σημαίνων την νέκρωσιν·
χαίρε, παθών ο κτείνων επέγερσιν.
Χαίρε, εν ω ο Χριστός εσταυρώθη·
χαίρε, δι’ ου πας ο κόσμος εσώθη.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Χάριν δούναι θελήσας, ο Χριστός τοις ανθρώποις, τας χείρας επί Ξύλου εκτείνει, και τα έθνη πάντα συγκαλεί, και βασιλείαν πάσιν ουρανών δίδωσι, τοις μέλπουσι τον ύμνον επαξίως, και πιστώς βοώσιν·

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τον ύμνον, ευφημούμεν εκ πόθου, ως έμψυχον Κυρίου σε Ξύλον· επί σοι γαρ παγείς εν σαρκί, ο δεσπόζων των δυνάμεων, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι ταύτα·
Χαίρε Σταυρέ, νοητή ρομφαία·
χαίρε, Αγίων άγιον βλέμμα.
Χαίρε, Προφητών και Δικαίων προκήρυγμα·
χαίρε, του Χριστού λαμπροφόρον στρατήγημα.
Χαίρε, κάλλος και διάδημα βασιλέων ευσεβών·
χαίρε, κράτος και οχύρωμα ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της αληθείας ευκλεέστατος κόσμος·
χαίρε, της σωτηρίας ευτυχέστατος όρμος.
Χαίρε, φαιδρόν απάντων αγλάϊσμα·
χαίρε, υιών της Άγαρ φυγάδευμα.
Χαίρε, φωτός ακηράτου λυχνία·
χαίρε, ψυχής της εμής θυμηδία.
Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Ω πανύμνητον Ξύλον, το βαστάσαν τον πάντων αγίων, Αγιώτατον Λόγον (τρις)· δεδεγμένον ημών τας λιτάς, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας και αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως τους σοι βοώντας·

Αλληλούϊα.

Θαῦμα Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὶς Χωναὶς 6 Σεπτεμβρίου

Σὲ κάποιο μέρος τῆς Φρυγίας χτίσθηκε ἕνας ναὸς στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, ἀπὸ ἕναν χριστιανὸ ποὺ εἶχε γιατρευτεῖ ἡ κόρη του ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο. Στὸ ναὸ ζοῦσε ἕνας εὐσεβὴς ἀσκητὴς ὁ Ἄρχιππος, ἐναντίον τοῦ ὁποίου στράφηκαν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἐκδικηθοῦν γιὰ τὰ θαύματα ποὺ γίνονταν. Ὅρμησαν τότε νὰ καταστρέψουν τὸ ναὸ καὶ νὰ δολοφονήσουν τὸν Ἄρχιππο. Ἐπενέβη ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος, ὁ ὁποῖος ἐξουδετέρωσε τοὺς εἰδωλολάτρες. Αὐτοὶ ὅμως δὲ σταμάτησαν θέλησαν νὰ ἐκτρέψουν ἕνα ποταμὸ νὰ πνίξουν τὸν Ἄρχιππο, καὶ νὰ καταστρέψουν τὸ ναό. Τότε ὁ Ἀρχάγγελος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σταματᾷ τὰ νερὰ καὶ προστάζει νὰ χωνευθοῦν, κατὰ παράδοξο τρόπο ἕως καὶ σήμερα στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τὰ νερὰ χωνεύονται καὶ γι’ αὐτὸ τὸ μέρος ὀνομάστηκε Χώναις. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ὡς νεφέλη ὡράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξιάρχα τῷ σῷ ἁγίῳ ναῷ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον· ὅθεν ὡς ἄλλην κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ῥείθρων τῶν ποταμίων, τὸν ῥοῦν ἠκόντισας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Στάσιν ἔμφρονα, ἀνειλημμένος, νεύσει κρείττονι, Μιχαὴλ ὤφθης, στρατηγέτης τῶν ἀΰλων Δυνάμεων· σὺ γὰρ ἰδὼν Ἑωσφόρου τὸν ὄλισθον, στῶμεν ἐβόας καλῶς τῷ Θεῷ ἡμῶν. Ἀρχιστράτηγε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς. Ὁ τῇ Τριάδι παρεστὼς ὁλόφωτος, μετὰ πασῶν τῶν οὐρανίων τάξεων, καὶ τὸ ἔνθεον μελῴδημα, σὺν αὐταῖς ἀναφωνῶν Μιχαήλ, καὶ τὴ γῆν θείᾳ νεύσει διερχόμενος, καὶ τέρασι μεγίστοις θαυμαζόμενος, μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Μεγαλυνάριον. Κρήνην ἰαμάτων ἀνελλιπῆ, τὸν σὸν θεῖον οἶκον, ἀναδείξας ἐν Κολοσσαῖς, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ τῶν σωμάτων ῥῶσιν, ἐν τούτῳ ἀπεργάζῃ, Μιχαὴλ ἔνδοξε.

Το μυστικό της χαράς! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Διερωτηθήκαμε άραγε γιατί τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σκυθρωποί, χωρίς χαμόγελο με ένα φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους και με έντονη ανησυχία και ανασφάλεια; Φταίει η οικονομική κρίση θα πούνε ορισμένοι. Φταίει το νεφελώδες πολιτικό τοπίο και η λανθασμένη νοοτροπία θα αντιτάξουν άλλοι. Φταίνε πολλοί και διάφοροι παράγοντες διαχρονικά θα ισχυρισθούν κάποιοι άλλοι. Σ΄ολες τις παραπάνω γνώμες υπάρχει δόση αλήθειας. Μήπως όμως πρέπει να φιλοσοφήσουμε τα πράγματα και να τα

Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου 29/8

Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

Ημ. Εορτής: 29 Αυγούστου

«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου. Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ

Θαύματα της Παναγίας σε Μουσουλμάνους

Επιμέλεια: Πρωτοπρεσβυτέρου Δημ.Αθανασίου

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πλευρές της σχέσης ανάμεσα στο χριστιανισμό και το μουσουλμανισμό είναι το γεγονός ότι, σε περιοχές όπου συνυπήρξαν πληθυσμοί που ανήκαν και στις δυο πνευματικές παραδόσεις, οι μουσουλμάνοι γίνονταν αποδέκτες θαυματουργικών παρεμβάσεων της Θεοτόκου και διαφόρων χριστιανών αγίων.

Πιστεύουμε ότι τα θαύματα αυτά είναι η διαρκής πρόσκληση, της Θεοτόκου προς τους μουσουλμάνους αδελφούς μας, για να προσέλθουν στο χριστιανισμό.

Α. Το Ντουραχάνι (μονή Δουραχάνης)

Το 1434, τέσσερα χρόνια μετά την κατάληψη των Ιωαννίνων από τους Οθωμανούς, ο Ντουραχάν πασάς, Μπεηλέρμπεης της Ρούμελης, πέρασε με το στρατό του πάνω από τη λίμνη των Ιωαννίνων (Παμβώτιδα), που είχε παγώσει. Όταν πληροφορήθηκε, εκ των υστέρων, ότι ήταν

Συναξη Της Παναγιας Της Προυσιωτισσας Στην Ευρυτανια (παναγια Η «εν Τω Πυρσω Της Ευρυτανιας»)

 Εορτάζει στις 23 Αυγούστου εκάστου έτους.
Συναξη Της Παναγιας Της Προυσιωτισσας Στην Ευρυτανια (παναγια Η «εν Τω Πυρσω Της Ευρυτανιας»)
Προύσηθεν εικών, της Aγνής τη Eλλάδι,
Ποταμός ίκται, θαυμάτων αεννάων.

Βιογραφία

Ψηλά, στις ελατόφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας, και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά μονή του Προύσου. Είναι σταυροπηγιακό και ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσα τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, που φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ' αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που επονομάζεται Προυσιώτισσα και εορτάζει με κάθε εκκλησιαστική και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια στις 22-23 Αυγούστου.
Τη θαυματουργή αυτή εικόνα της Θεοτόκου λέγεται ότι την ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ήλθε από την Προύσα της Μικράς Ασίας (σύμφωνα με το χειρόγραφο 3 του κώδικα της Ιεράς Μονής Προυσιωτίσσης). Την έφερε από την Προύσα κάποιος ευγενής νέος στα χρόνια της εικονομαχίας (829 μ.Χ.) επί εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στο

Mία συγκινητική ιστορία! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Ευρισκόμενοι στο όμορφο και πανηγυρικό κλίμα της μεγάλης Θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας μας Θεοτόκου σταχυολογήσαμε και σας προσφέρουμε προς πνευματική ωφέλεια μία συγκινητική θαυματουργική ιστορία από το βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία». Πολλά μηνύματα μπορεί να στείλει αυτή η διδακτική ιστορία σε όσους έχουν αγαθή προαίρεση και προσεγγίζουν τα θαύματα της Εκκλησίας μας, με αυθεντική και αληθινή πίστη. 

Βέβαια πολλές φορές δεν μπορούμε να πείσουμε όλους τους ανθρώπους με κάποιες ιστορίες που προβάλλουμε, γιατί πολύ απλά κάποιοι κινούνται μόνο με γνώμονα την στείρα λογική και δεν αφήνουν χώρο στην καρδιά τους για να δράσει ευεργετικά ο μυστικός χώρος του θαύματος. Σεβόμενοι όμως την ελευθερία τους, προσευχόμαστε στο Θεό και στη Παναγία να τους φωτίσει.
Ένα ανδρόγυνο λοιπόν έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία μας. Αποτέλεσμα αυτής της αγάπης και των δύο, του άνδρα και της γυναίκας ήταν να αγιογραφήσουν σ΄ έναν από τους τοίχους του σπιτιού τους μία μεγαλόπρεπη και επιβλητική εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου, ξοδεύοντας μάλιστα πολλά χρήματα. Κάθε φορά που περνούσαν μπροστά από αυτή την