Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Διήγησις από το Γεροντικό: Ένας δαίμων ερώτά εάν τον δέχεται πίσω ο Θεός!



Κάποιος Γέρων σκητς μέγας κα διορατικός εχε φθάσει ες μέτρα σκσεωςπερνω τν δαιμονικν πειρασμν, τν ποίων τν πρεια εθαρσς κατεφρόνει. Εχαν νοίξει μ τήν χάριν το Θεο τς ψυχς του τ μάτια καβλεπε φθαλμοφανς γγέλους κα δαίμονας, πς  καθένας π τν δικήν του παράταξιν γωνιζόμενος πηρεζει τν νθρώπων τν βίον. Τόσον μέγαςταν  Γέρων ατός ες τ ν περιφρον κα ν περιπαίζ μφανς τ κάθαρτα πνεύματα, στε πολλές φορές τος μέμφετο κα τος θλιβε, πενθυμίζων ες ατούς και τν κπτωσίν των π τν ορανν και το αωνίου πυρός τν κόλασιν,  ποία ς ποδίκους τούς ναμνει.
Ο δαίμονες, νας μ τν λλον, κοινολογντας τν προκοπν κα τκατορθώματα το θεοφόρου ατο Γέροντος, κατέλιξαν ες τν γνώμην ν μν τν πλησιάσ κανείς πλέον π μέρους των ες τ ξς μήτε ν τολμήσ νπαλαίσ μαζ του μήπως κα πληγωθ π ατόν, διότι μ τν χάριν το γίου Πνεύματος φθασε ες μέτρα τελειώσεως περβαίνοντα τν κοινν νθρωπίνην φύσιν.
δ περίπου ερίσκοντο πνευματικς, ν σχέσει μ τν μέγαν Γέροντα τπράγματα, ταν μίαν μέραν νας τν δαιμόνων λέγει ες να λλον συνταλαίπωρον μοιον του, Ζερέφερ τ νομα -ἐὰν χουν ο κατονόμαστοινομα.
-Ζερφερ· το λέγει, χω να λογισμόν· ραγε, ἐὰν κάποιος π μς τος δαίμονας θελε μεταμεληθ - λλάξ γνώμην, τν δέχεται ραγε ες μετάνοιαν Θεός;
Τ λέγεις; να  χι; Κα ποιός νδεχομένως θα μποροσε ν τ γνωρίζ ατό;
Περίεργον πίθανον τ ρώτημα.
Το ποκρίνεται  Ζερέφερ·
-Θέλεις, το λέγει· να πάγω ες τν μέγαν Γέροντα πο μς περιφρονε κα μς περιπαίει ν τν πειράξω μ τ ρώτημα ατό, ν λάβωμε πάντησι;
Το λέγει  πρτος·
-Πήγαινε, λλ πρόσεχε καλά, διότι  Γέροντας εναι νεβασμένος πνευματικα, εναι διορατικός κα θ γνωρίσ τν δόλον· κα δν θ πεισθ ν ρωτήσ περτο ζητήματος ατο τν Θεόν. μως πήγαινε· κα  πιτυγχάνεις τόν σκοπόν σου,  δοκιμζεις κα φεύγεις.
πγε λοιπν πρός τν μέγαν Γέροντα  Ζερέφερ, σχηματίζοντας τν αυτόν του ς νθρωπον παναμαρτωλόν, θρηνοντα κα δυρόμενον τν πλειάν του. δ Θεός, θέλων να δείξ τι οδένα μετανοημένον ποστρέφεται, λλ δέχεται τούς πάντας, ἐὰν ελικρινς ες Ατν πιστρέφουν, δν φανέρωσε ες τν Γέροντα τ σχετικ μ τν περπτωσιν ατν τς πανουργίας το δαίμονος, λλ'ς νθρωπον  Γέρων βλεπε τν πονηρν κα τίποτε περισσότερον.
Θρηνε λοιπν γοερς  πατεν.
Κα τν ρωτ  Γέρων·
 χεις, νθρωπε, κα κλαίεις κα λοφρεσαι τόσον π καρδίας, συντρίβων μ τν δυρμόν σου κα τν δικήν μου καρδίαν;
ποκρίνεται  δαίμων·
-γώ, Πάτερ γιε, δν εμαι νθρωπος, λλά διάβολος πονηρός, καθώς συμπεραίνω κ το πείρου πλήθους τν νομιν μου.
Το λέγει  Γέρων·
-Κα τ θέλεις π μ ν σο κάμω;
Διότι νόμισεν  Πατήρ τι π πολλς ταπεινώσεως πεκάλει  δυρόμενος τν αυτόν του δαίμονα·  δ Θεός, πρός τ παρόν, δν ποκαλύπτει τ γινόμενον.
Λέγει  δαίμων·
-Τίποτε λλο δν παρακαλνθρωπε το Θεο, παρ ν δεηθς π καρδίας πρός Κύριον τν Θεόν σου ν σο φανερσἐἀν δέχεται τόν διάβολον ες μετνοιαν· διότι, ἐὰν κενον ες μετάνοιαν δεχθ, δέχεται κα μένα,  ποος ες τίποτε δν διαφέρω π κενον.
-Καλά, το λέγει  Γέρων, πως θέλεις θ κάμω· Τώρα πήγαινε στ καλό σου, κα αριον λα πάλι δ να σο ναγγείλω τ θέλημα το Θεο.
φυγε  δαίμων. Κα τν νύκτα κείνην πλνει καρδίαν κα χερας εςκεσίαν  σιος Γέρων, παρακαλν τν Πανγαθον ν το φανερώσἐὰν ραγε δέχεται τν διάβολον πιστρέφοντα ες μετάνοιαν.
μέσως τότε το μφανίζεται γγελος παρ Κυρίου ξαστράπτων κα λέγων·
-Τάδε λέγει Κύριος  Θεός σου!
-Διατ παρεκάλεσες πέρ δαίμονος τν ξουσίαν μου;
Κα
 τ λθε ατός ζητν, κπειράζων σε μ δόλον;
 Γέρων μεινε κστατικός πρός τν γγελον.
-Κα πς, λέγει,  Κύριος δν μο πεκάλυψε τ νεργούμενον, λλ μο τπέκρυψε ν μν τ ννοήσω;
Καθησυχάζων ατν  γγελος το λέγει·
-Μή ταραχθς δι' ατ που γινε. Διότι κάποιαν θαυμαστν οκονομίαν μετέρχεται  Θεός ες φέλειαν τν μαρτωλν, στε να μν πελπίζωνται. Διότι κανένα κ τν προσερχομένων ες ατν ν μετανοία δν αποστρέφεται πανυπεράγαθος Κύριος· κν κα  διος  Σατανς κα Διάβολος θελε δεόντως προσέλθει· στε μέ τν δοκιμν ατν ν γίν φανερ  ξ ατν τν δίων δαιμόνων προερχομνη σκληρότης καί θανάσιμος ατν πόγνωσις. ταν λοιπν λθη αριον  πειρζων πρός σέ, μν τν ποπάρς ξ ρχς, λλ' επέ του τ ξς·
-Δι ν γνωρίζς τι εναι φιλάνθρωπος  Θεός κα δν ποστρέφεται κανέναξ κείνων ο ποοι πιστρέφουν ες Ατν ν μετανοί, καθ'οονδποτε τρόπον κα ν εχαν προηγουμένως μαρτσει, μο πεσχέθ τι κα σένα θ δεχθ·λλ ἐὰν τηρήσης κενα τ ποα δι' μο σ προστζει.
ταν δ φθάσουν τ πράγματα, κα σ ρωτήσει·
-Κα ποα ραγε εναι ατ πο μο δίνεις ντολν ν τηρσω;
Τότε ν το επς τ ξς:
-Τάδε λγει Κριος·
γώ Κύριος  Θεός σ γνωρίζω ποος εσαι κα π πο χεις λθει πειράζων. Σ εσαι ρχαον κακόν. Κα συνήθισες ν πορεύεσαι κατ τν βέβηλόν σουπερηφνειαν. Κα πς θ μπορέσς ν φιερώσς τν αυτόν σου εςληθινν μετάνοιαν; μως, δι ν μν χς πρόφασιν πολογίας τς δικαιολογίες ατές κατ τν μέραν τς κρίσεως, τι δθεν θέλησα νμετανοήσω κα  Θες δν μ δέχθη, πρόσεχε ες ατ πο σο λέγω, πςφείλεις ν νεργήσς τν τρόπον τς σωτηρίας σου.
Ατή εναι  ντολή το Κυρίου τν Δυνάμεων·
 μείνης π τρία τη ες να τόπον κίνητος. Στραμμνος κατ νατολς. Νύκτα κα μέρα θ κετεύς: « Θεός, λέησόν με τ ρχαον κακόν». Σ θ τλέγς ατ κατ φορές. Μ φωνή δυνατή.
Κα πάλιν κατ φορές: « Θεός, λέησόν με τ βδέλυγμα τς ρημώσεως».
Κα πάλιν λλες κατ φορές: « Θεός, λέησόν με τν σκοτισμένην πάτην»!
Ατ ν κρζς πρός τον Κύριον π τρία τη διαδοχικς κα διαλείπτως, τν μίαν κατοντδα μετ τν λλην. Κα ἐἀν τ κάνς ατ καθώς πρέπει μ τν ταπεινοφροσύνην πο ρμόζει, θ συναριθμηθς μ τος γγέλους Θεο τοΠαντοκράτορος.
Ατ ν το επς, λέγει  γγελος, ες τν Γέροντα. Ἐἀν λοιπν συμφωνσ ντ κάμ, δέξου ατν ες μετνοιαν.
λλ γνωρίζω, λέγει Κύριος, τι ρχαον κακν νέον καλν δν γίνεται.
Κα σα κολουθήσουν σημείωσέ τα δι τς σχατες μρες, ν μν ρχωνται ο νθρωποι ες πελπισίαν κα πόγνωσιν, φόσον π καρδίας θελήσουν νμετανοσουν. Διότι πάρα πολ θ φεληθον π τν διγησιν ατν ο βαρέωςμαρτήσαντες, πληροφορούμενοι γι τ πειρον λεος το Θεοστε ν μπελπίζωνται ες τν προσπθειαν τς μετανοίας δι τν σωτηρίαν των.
Ατ επεν  γγελος κα νέβη ες τους ορανούς.
Τν πομένην νωρίς τ πρωΐ μφανίζεται πάλιν κλαίων ς νθρωπος πμακρθεν  δαίμων, κα ρχόμενος πρς τν Γέροντα.
 Γέρων κατ' ρχς δν θεάτρισε τν πτην το προσερχομένου· μόνονλεγε π μέσα του ες τν λογισμόν του: -Κακς λθες, ρχαον κακόν, κλέπτη διάβολε, σκορπι μ τ δηλητριο, ποστάτα τς θείας δόξης, ντρτη κακότροπε, κακοσήμαντε, παραχαραγμνε, παραμορφωμένε.
Κα ταν πλησίασε, το λέγει·
 γνωρίσης τι παρεκλεσα τν Θεόν, καθώς σο πεσχέθην, κα σ δέχεται ες μετάνοιαν, ἐὰν μως κάμς ργον ατ πο σο παραγγέλει δι' μο κραταις τν Δυνάμεων Κύριος.
Λέγει  δαίμων· -Κα ποα εναι ατ πο Ατς μο ρισε ν κάμω;
Κα  Γέρων επε·
-Προστάζει  Θεός ν σταθς ες να τόπον κίνητος π τρία τη βλέπων κατνατολς καί κρζων μέρα κα νύχτα διαλείπτως ν κατ φορές: « Θεόςλησν με τ ρχαον κακόν»· κα πάλιν κατ φορές· « Θεός, λησόν με τό βδλυγμα τς ρημσεως»· κα πάλιν κατ φορές· « Θεός, λέησόν με τνσκοτισμνην πτην». Συνεχς παναλαμβανμενα ατ ν κατό, τ να μετ τ λλο, π τρία τη. ταν τά κάμς ατ καθώς πρέπει, θ δεχθ τν μετάνοιάν σου κα θ συναριθμηθς καθς σουν ξ ρχς μ τούς γγέλους Ατο.
Καθς κουσεν ατ  Ζερέφερ στραπιαίως πβαλε τ πίπλαστον τοθρνου προσωπεον του· καμε να δαιμονιώδη παίσιον καγχασμόν ες τνέρα, κα επε ες τν Γέροντα·
- σαπρόγηρε, λεειν κα θλιε, τρισάθλιε γέρον! άν γ θελα νποκαλέσω τν αυτόν μου βδέλυγμα κα ρχαον κακν κα σκοτισμένηνπτην κα ζοφωμένον κα νωφέλητον, π εθς ξ ρχς θ εχα διαλέξει ντ κάνω ατ κα θ σωζόμουν μέσως, π τότε.
λλ, τώρα γώ, ρχαον κακόν; Μ γένοιτο! Κα πς εμαι ρχαον κακόν; Τώρα μάλιστα πο χω γίνει τόσον θαυμαστός; κα λοι μο ποτσσονται καμ φοβονται κα μ τρέμουν;
Τώρα γώ ν ποκαλέσω τν αυτόν μου βδέλυγμα κα πάτην καζοκρωμένον κα νωφέλητον; χι, Γέρον! χι! χι!
Τώρα δίως πο δεσπόζω λων τν μαρτωλν, ν γίνω δι τς μετανοας γνα τίποτε, να παίγνιον, να ξεπεσμένο βουλο ν; νας δολος ταπεινός,λεεινός, ετελς κα χρεος; χι, Γέρον! χι! χι! Ποτέ! ποτέ!
Ατ επε τ κθαρτον πνεμα κα μ ένα λλόκοτον συριγμν καλαλαγμν, γινε φαντον π προσώπου το Γέροντος.
 δ Γέρων, καθώς εδε κα κουσε ατ σύναξε τν αυτόν του ες προσευχν, εχαριστν τ Θε π μπειρίας κα λέγων·
-ληθς επας, Κύριε, τι ρχαον κακόν νέον γαθν δν γίνεται!



ς πίλογος
Ατά, γαπητο δν τ κοινολογ πλς καί ς τυχε, λλ γι ν γνωρίσετε το Δεσπότου τ πολ κα νεκδιήγητον λεος κα τν πειρον Ατογαθότητα. Διότι, ἐὰν κα τν διβολον δέχεται μετανοοντα, πολ περισσότερον τος νθρώπους, πρ τν ποίων τ αμα Του χυσε, θ δεχθ πιστρέφοντας,ἐὰν τν κετεύσουν π καρδίας ν μετανοί μ ξομολόγησιν κα διόρθωσιν βίου, καθώς ρίζει  γία μας ρθόδοξος το Χριστο Καθολική κα ποστολικήκκλησία.