Το Τριώδιο άνοιξε. Εισήλθαμε και πάλι από χθες με την χάρη του Θεού στην όμορφη και πνευματική περίοδο του. Οι προπαρασκευαστικές Κυριακές πριν από την είσοδο μας στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η χθεσινή του Τελώνου και του Φαρισαίου, η επόμενη του Ασώτου, και οι μεθεπόμενες των Απόκρεω και της Τυρινής, είναι σκαλοπάτια πνευματικής αναβάσεως που μας υπενθυμίζουν αρετές τις οποίες πρέπει να αγωνισθούμε να αποκτήσουμε και να μοιράσουμε, πάντα με διάκριση και ταπείνωση.
Οι Πατέρες ανέκαθεν τόνιζαν την αξία της ελεημοσύνης. Τώρα βέβαια αν και οι οικονομικές συγκυρίες είναι δύσκολες επιβάλλεται ακόμη περισσότερο να την εκτελούμε. Όταν όμως λέμε για την ελεημοσύνη δεν πρέπει να πηγαίνει ο νους μας μόνο στην υλική δηλαδή να δώσουμε κάποια χρήματα, αλλά και στην πνευματική ελεημοσύνη.
Μέσα από μία όμορφη διδακτική ιστορία που σίγουρα θα γίνει αιτία υγιούς προβληματισμού για όλους μας θα καταδειχθεί η σημασία αυτής της υψοποιού αρετής την οποία όμως δεν
πρέπει να βλέπουμε αποσπασματικά αλλά πάντοτε σε σχέση και με άλλες αρετές. Μέσα από μία όμορφη διδακτική ιστορία που σίγουρα θα γίνει αιτία υγιούς προβληματισμού για όλους μας θα καταδειχθεί η σημασία αυτής της υψοποιού αρετής την οποία όμως δεν
Κάποιος φούρναρης λοιπόν γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του η οποία δεν έχανε Εκκλησία στην ενορία της, βοηθούσε τους φτωχούς και συμμετείχε ενεργά στους εράνους, προσφέροντας σ΄όσους είχαν ανάγκη. Μία μέρα εκεί που έβγαζε το ζεστό ψωμί και μοσχοβολούσε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχός. -Κύριε όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου; τον ρώτησε. -Αμ τίνος να είναι; απάντησε ο φούρναρης. -Και δεν τα τρως; -Τί σε νοιάζει εσένα; δικά σου είναι; άντε φύγε από δω! -Δώσε μου και μένα που πεινάω, ένα ψωμάκι! - Φύγε σου είπα παράτα με φώναζε ο φούρναρης αρκετά νευριασμένος και ενοχλημένος. Κύριε κύριε!!! Φώναζε ο φτωχός! - Τελικά στην επιμονή του φτωχού ο φούρναρης του πέταξε μία φρατζόλα στο κεφάλι! Έσκυψε ο φτωχός παίρνει από κάτω από το πάτωμα το ψωμί πάει σε μία γωνιά και άρχισε να το τρώει. Ο φούρναρης βέβαια ήταν αρκετά νευριασμένος μ΄ όλο αυτό το σκηνικό. Τελειώνει την δουλειά του κλείνει τον φούρνο και πάει στο σπίτι του. Κουρασμένος όπως ήταν πέφτει να κοιμηθεί. Τα μεσάνυκτα εκεί που κοιμόταν ξύπνησε απότομα ιδρωμένος. Στην κυριολεξία πετάχτηκε από το κρεβάτι του τρομαγμένος. Γυναίκα σήκω επάνω, ξύπνα της λέει! Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω τί είδα στον ύπνο μου. Η γυναίκα του, που ήταν πιστή γυναίκα τον καθησύχασε αν και περίμενε με αγωνία να της πει τί συνέβη. Άκουσε τί έπαθα! Εκεί που κοιμόμουν είδα ότι πέθανα και μαζεύτηκαν γύρω μου άγγελοι και διάβολοι οι οποίοι πάλευαν ποιός θα πάρει την ψυχή μου. Σε μία μεγάλη ζυγαριά οι δαίμονες όλο και πρόσθεταν τις αμαρτίες μου. Και ο ζυγός βάρυνε, βάρυνε πάρα πολύ. Οι άγγελοι δεν είχαν να προσθέσουν κάτι και λυπούνταν. Σε μια στιγμή όμως ακούω έναν άγγελο να φωνάζει: Το ψωμί, το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό. Οι διάβολοι επαναστάτησαν. Το ψωμί δεν το έδωσε με την καρδιά του αλλά το έριξε επίτηδες για να ξεφορτωθεί τον φτωχό! Οι άγγελοι όμως επέμεναν. Ναι! αλλά χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Εκείνο λοιπόν το ψωμί έγειρε την ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα, είπε στη γυναίκα του τρομαγμένος ακόμη, από αυτά που είδε! Λοιπόν κι εσύ δίνε όσο μπορείς και ό,τι μπορείς. Δεν θα σου ξαναπώ τίποτε για τις πράξεις που κάνεις. Συνέχισε να κάνεις αγαθοεργίες. Μακάρι να έλθει και πάλι εκείνος ο φτωχός να του δώσω. Τώρα κατάλαβα ό,τι όσο θα δίνω, τόσο θα κερδίζω. Αυτά που θα κάνω τα καλά θα αποταμιεύονται στον ουρανό και θα γίνονται συνεργοί μου, για την σωτηρία της ψυχής μου.
Η παραπάνω ιστορία είναι πολύ διδακτική γιατί μας τονίζει την αξία αλλά και την σημασία της ελεημοσύνης. Λένε οι Πατέρες ότι η ελεημοσύνη είναι η πρώτη θυγατέρα του Θεού. Αυτή έπεισε τον Θεό να γίνει άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο.
Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζοντας την σημασία της, συμβουλεύει ότι η ελεημοσύνη έχει μεγάλα φτερά διασχίζει τους αιθέρες ξεπερνά τον ήλιο την σελήνη και τα πλήθη των αγγέλων και παρευρίσκεται στο θρόνο ενώπιον του Θεού βοηθώντας τον αμαρτωλό να βρει έλεος και συγχώρηση από τον Θεό. Έτσι γίνεται συνήγορος του καθενός μας.
Ας μην ξεχνάμε και τον μακαρισμό του Χριστού που μας λέει: «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται ». Άρα ελεούμε για να ελεηθούμε.
Εμείς αλήθεια τί κάνουμε; Πού βρισκόμαστε πνευματικά;
