Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ 
(Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Δεκεμβρίου)

1. ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ

Βρισκόμαστε στα μέσα του Β΄ αιώνος. Στη Ρώμη, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το κήρυγμα του Χριστιανισμού εξαπλώνεται ραγδαία. Μπαίνει σ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα και γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό από τα πιο χαμηλά και φτωχά μέχρι τα πιο μεγάλα και τα πιο πλούσια, από τις φτωχογειτονιές της Ρώμης μέχρι και αυτό ακόμα το Παλάτι των αυτοκρατόρων.

Το Ευαγγελικό μήνυμα του Χριστιανισμού συγκινεί τα πλήθη, γιατί προτείνει μια νέα ηθική τάξη. Η εφαρμογή της υπέροχης ευαγγελικής διδασκαλίας της αγάπης, της αδελφοσύνης, της ευσπλαχνίας, της ηθικής ζωής και της ισότητας όλων, δίνει πλέον στον άνθρωπο την δυνατότητα να βιώσει την πραγματική χαρά και ευτυχία, που μόνο ο αληθινός Θεός μπορεί να χαρίσει!

Βέβαια, η ειδωλολατρική θρησκεία αντιδρά και χρησιμοποιεί την Ρωμαϊκή εξουσία για να καταστείλει με βίαια και απάνθρωπα μέσα την Χριστιανική πίστη.

Οι πολυπληθείς μαθητές των κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, οι οποίοι στήριξαν με λόγια αλλά και με τα μαρτύριά τους την αιματοβαμμένη Εκκλησία της Ρώμης, βοηθούν τα μέγιστα στην εξάπλωση της Χριστιανικής θρησκείας.

Παντού, σ’ ολόκληρη τη Ρώμη γίνονται συνάξεις, στις οποίες οι χριστιανοί μαζεύονται κρυφά, με κίνδυνο της ζωής τους, για να ακούσουν από τους μαθητές των αγίων αποστόλων ό,τι αφορά τη νέα τους πίστη.

Οι συνάξεις αυτές γίνονται πότε σε διάφορα σπίτια, όπου δεν μπορούν να υποψιαστούν οι ειδωλολάτρες και πότε κάτω από τη γη, στις περίφημες κατακόμβες.

Στις υπόγειες αυτές σήραγγες, πολλά μέτρα κάτω από τη γη, μαζευόντουσαν οι Χριστιανοί για να τελέσουν χωρίς φόβο τις λειτουργικές τους συνάξεις αλλά και να ενταφιάσουν όλους εκείνους τους μάρτυρες, οι οποίοι πέθαιναν από τα φριχτά και απάνθρωπα βασανιστήρια των ειδωλολατρών.

Ήταν τέτοια η αρχιτεκτονική δομή των κατακομβών που, εάν δεν είχες τον απαραίτητο Χριστιανό οδηγό να σε καθοδηγήσει στους υπόγειους δαιδαλώδεις διαδρόμους, ήταν σίγουρο ότι ποτέ δεν θα έβλεπες ξανά τον ήλιο. Οι ειδωλολάτρες δεν μπορούσαν εύκολα να τις καταλάβουν. Για τον λόγο αυτό παρέμεναν ασφαλείς χώροι για την τέλεση της Χριστιανικής λατρείας και κατήχησης.

2. Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΙΑ

Σε μια τέτοια κατακόμβη ακούει για πρώτη φορά το ευαγγελικό μήνυμα, από τους μαθητές του μεγάλου αποστόλου των εθνών Παύλου, μια νεαρή Ρωμαία αρχόντισσα, από τις πιο πλούσιες και επιφανείς της Ρώμης. Το όνομά της είναι Ανθία. Η διψασμένη καρδιά της δέχτηκε αμέσως με χαρά τις ουράνιες χριστιανικές δροσοσταλίδες και έγινε μια από τις πιο ένθερμες πιστές Χριστιανές γυναίκες της Ρώμης. Έγινε ενεργό μέλος της τοπικής Εκκλησίας και ένας επί γης φιλάνθρωπος άγγελος των φτωχών και των δυστυχισμένων.

Σεμνή στην εμφάνιση, γλυκιά στους τρόπους, ευσπλαχνική στην καρδιά, αγία στην ψυχή, σκορπά στο πέρασμά της την ευωδία της αγάπης, της καλοσύνης και της αγιότητας.

Στις λειτουργικές συνάξεις παρακολουθεί με πολλή προσοχή και κατάνυξη τις θείες λειτουργίες. Τα σεμνά και αθώα μάτια της γεμίζουν συχνά πυκνά από δάκρυα αγάπης και ευγνωμοσύνης στον Λυτρωτή του κόσμου, τον πολυαγαπημένο Κύριο και Βασιλιά της, τον Ιησού Χριστό.

Όλοι στις χριστιανικές αυτές συνάξεις καταλάβαιναν ότι η καρδιά της νεαρής αυτής αρχόντισσας ήταν ένα φλεγόμενο καμίνι αγάπης στο Χριστό και δόξαζαν τον Θεό.

Στην προσευχή της γινόταν ολόκληρη μια φλόγα και το πρόσωπό της έλαμπε από το ουράνιο φως της λαχτάρας και της αγάπης που είχε στο Χριστό.

Όταν την έβλεπες να προσεύχεται, καταλάβαινες πώς προσευχόντουσαν οι άγιοι και ήθελες να την μιμηθείς.

Είχε μεγάλη ευλάβεια στους εργάτες του Χριστιανικού αμπελώνα και τους βοηθούσε, όσο μπορούσε, στο μεγάλο ιεραποστολικό έργο τους.

Πολύτιμο σύντροφο και βοηθό στο Χριστιανικό έργο της είχε η αγία Ανθία τον ευσεβή σύζυγό της. Καταγόταν και αυτός από μια πολύ πλούσια και αρχοντική οικογένεια και στη Ρωμαϊκή κοινωνία κατείχε μια από τις πιο μεγάλες κοινωνικές θέσεις. Ήταν “ύπατος”, είχε δηλαδή αξίωμα πολύ μεγάλο και ξακουστό για την εποχή εκείνη.

Ο σύζυγος όμως της Ανθίας δεν έζησε πολλά χρόνια μετά το γάμο του. Μόλις που πρόφθασε να δει και να χαρεί για λίγο το μικρό του αγοράκι, τον Ελευθέριο. Πέθανε με μια προσευχή στα χείλη, να ευλογήσει ο Θεός το μικρό του αγγελάκι, τον μοναχογιό του Ελευθέριο και να το αξιώσει να υπηρετήσει με αφοσίωση την Εκκλησία του Χριστού.

3. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Μόνη της τώρα η Ανθία θα αγωνιστεί να θρέψει και να μεγαλώσει, σύμφωνα με τη Χριστιανική πίστη, το αγαπημένο της μονάκριβο παιδί, τον Ελευθέριο.

Γνωρίζει πολύ καλά, από αυτά που διδάχτηκε από τους αγίους μαθητές του αποστόλου Παύλου, ότι ένα παιδί δεν πρέπει να μεγαλώνει μόνο με το φαγητό και τις λοιπές οικογενειακές περιποιήσεις, αλλά κυρίως με την ένθερμη μητρική προσευχή στο Χριστό, ώστε η θεία Χάρις του παναγίου Πνεύματος να κατασκηνώσει μέσα στην αθώα παιδική καρδιά του.

Η διδασκαλία αυτή γίνεται αμέσως πράξη. Με πύρινες μητρικές προσευχές παρακαλά η Ανθία τον Χριστό να αξιώσει το παιδί της να γίνει ένα εκλεκτό σκεύος του αγίου Πνεύματος.

Έτσι, από μωράκι ακόμα που είναι ο Ελευθέριος, μαζί με το μητρικό γάλα, θρέφεται και με τις πολύτιμες δροσοσταλίδες των μητρικών προσευχών της αγίας μητέρας του Ανθίας.

Ο Κύριος ακούει τις θερμές προσευχές της αγίας μητέρας και ευλογεί το μικρό ορφανό.

Από μικρό ακόμη φαίνεται ότι θα γίνει κατόπιν ένας μεγάλος και αξιόλογος άνθρωπος. Είναι πολύ έξυπνο και συνετό παιδί. Όταν το συναναστρέφεσαι σε σκλαβώνει με την ευγένεια των τρόπων του και την καλοσύνη της ψυχής του. Χαίρεσαι να το βλέπεις αλλά πιο πολύ να το ακούς. Η καρδιά του μοιάζει σαν ένα ολάνθιστο περιβόλι, μέσα στο οποίο μπορείς να δεις και να θαυμάσεις κάθε είδος αρετής. Ο μικρός Ελευθέριος βαδίζει πάνω στα χνάρια της μητέρας του και σύντομα γίνεται ο παρήγορος άγγελος των δυστυχισμένων και φτωχών, που ήταν πολυάριθμοι τότε στη Ρωμαϊκή κοινωνία.

Το μόνο που πλήγωνε την ψυχή του ευλογημένου αυτού παιδιού ήταν ο ανελέητος και απάνθρωπος διωγμός που έκαναν οι ειδωλολάτρες εις βάρος των Χριστιανών.

Τα παιδικά του ματάκια βούρκωναν από τα δάκρυα του πόνου και της λύπης, καθώς τους έβλεπε να υποφέρουν τόσα και τόσα φρικτά βασανιστήρια. Γι’ αυτό, με πολλές και θερμές προσευχές ικέτευε τον Χριστό να παρηγορά και να ενισχύει όλους αυτούς τους ήρωες της πίστης.

Πόσο θα ήθελε να πάει κοντά τους, να φιλήσει τις άγιες πληγές τους και να πάρει την ευχή και την ευλογία τους. Ήταν όμως ακόμα πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την επιθυμία του αυτή. Έτσι, η μόνη μεγάλη χαρά του ήταν όταν τον έπαιρνε η αγία του μητέρα στις κατακόμβες, για να αλείψει με ευωδιαστά αρώματα τα βασανισμένα σώματα των αγίων μαρτύρων και να παρακολουθήσει τις λειτουργικές συνάξεις που γινόντουσαν προς τιμήν τους.

4. ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ

Μέσα στις κατακόμβες, θα συναντήσει για πρώτη φορά και τον άγιο Ανίκητο, τον επίσκοπο της αιματοβαμμένης Ρωμαϊκής Εκκλησίας (155 - 166 μ.Χ.).

Ο Ανίκητος ήταν μια σπουδαία φυσιογνωμία της Εκκλησίας με πλούσια ιεραποστολική δράση. Ήταν γνήσιος εργάτης του Ευαγγελίου και το στήριγμα όλων των πιστών. Σ’ αυτόν κατάφευγε η αγία του μητέρα Ανθία μετά τον θάνατο του συζύγου της, έχοντάς τον πνευματικό προστάτη και οδηγό.

Ο Ανίκητος αντιλαμβάνεται από νωρίς την πνευματική υπεροχή του μικρού Ελευθερίου και με τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας του τον αναλαμβάνει υπό την Αρχιερατική του προστασία και φροντίδα.

Σύντομα ο μικρός Ελευθέριος γίνεται πολύτιμος βοηθός του αρχηγού της τοπικής Εκκλησίας και λίγο μετά την γνωριμία τους χειροθετείται απ’ αυτόν αναγνώστης.

Με την βαθιά πίστη και την εμφανή ευλάβεια, με την οποία διαβάζει και ερμηνεύει τα αναγνώσματα της Εκκλησίας, ο μικρός Ελευθέριος καταπλήσσει τους πάντες! Η γλυκύτητα του λόγου του και η πειστικότητα των ερμηνειών που δίνει, τον καθιστούν γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έναν αξιοθαύμαστο Χριστιανό δάσκαλο.

Τα λόγια του, γεμάτα από τη χάρη του παναγίου Πνεύματος, έχουν τόση δύναμη, ώστε να πείθουν ακόμα και τον πιο δύσπιστο.

5. ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΧΡΟΝΩΝ

Εκείνο όμως που έκανε τους ανθρώπους να ενθουσιάζονται και να εμπιστεύονται το νεαρό αυτό Χριστιανόπουλο ήταν η δύναμη της προσευχής του και το χάρισμα που πήρε από το Θεό να επιτελεί ακόμα και θαύματα.

Όλες οι σκέψεις και τα έργα αυτού του αγνού και αθώου παιδιού, ήταν γεμάτα από τη χάρη του αγίου Πνεύματος.

Ο Κύριος, ο οποίος αγαπά τις καθαρές από την αμαρτία ψυχές, κατά το Γραφικό ρητό <<μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεό όψονται>>, είχε κατασκηνώσει στην καρδιά αυτού του παιδιού. Του είχε δώσει το χάρισμα να βλέπει βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων ό,τι τους βασάνιζε και ό,τι είχαν ανάγκη, ώστε με τη δύναμη της προσευχής του να επεμβαίνει σωτήρια και να τους θεραπεύει.

Όταν το χάρισμα αυτό έγινε γνωστό στους Χριστιανούς αλλά και στους ειδωλολάτρες, πλήθος ανθρώπων τον πλησίαζε για να του αφήσει τον πόνο και τα προβλήματά του και να πάρει στη συνέχεια τη θεραπεία του σώματος αλλά και της ψυχής. Τα γεμάτα σοφία λόγια του, μαζί με το χάρισμα των θαυμάτων, ήταν το γάργαρο νερό που πότιζε και καλλιεργούσε τα εύφορα χώματα των καλοπροαίρετων ανθρώπων.

Απ’ όπου και αν περνούσε, μοσχοβολούσε την ευωδία του ουρανού και φανέρωνε την επίσκεψη της χάριτος του Θεού. Οι άνθρωποι τον αγαπούσαν σαν παιδί τους αλλά και σαν σοφό δάσκαλο και οδηγό τους.

Η αγάπη και η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του έφθανε πολλές φορές στα όρια της λατρείας. Ποιος θα μπορούσε εξάλλου να μην αγαπά και να μην εμπιστεύεται ένα τέτοιο θεοφόρο παλικάρι, στην καρδιά του οποίου κατοικούσε ο Θεός!

Όλα αυτά ανάγκασαν τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο να χειροτονήσει τον άγιό μας διάκονο, σε ηλικία μόλις δεκαεπτά ετών, και μετά από ένα χρόνο, ιερέα και λειτουργό των Μυστηρίων του Θεού!

Ως ιερέας, ο μικρός Ελευθέριος, γίνεται υπόδειγμα γνήσιου κληρικού και σκεύος εκλεκτό της χάριτος του Θεού. Σαν άγγελος στέκεται μέσα στο ναό του Θεού και σαν τα Χερουβείμ και Σεραφείμ υπηρετεί μπροστά στην αγία Τράπεζα το μεγάλο Μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου. Δέος και κατάνυξη επικρατεί την ώρα που εκείνος λειτουργεί τα Άχραντα Μυστήρια. Νιώθεις την παρουσία του Θεού και το μόνο που θέλεις εκείνη τη στιγμή είναι, αν είναι δυνατόν, να ενωθείς με τις μυριάδες των αγγέλων για να ψάλλεις μαζί τους στον Τριαδικό Θεό τον ύμνο της αγάπης και της δοξολογίας!

6. ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Η μεγάλη ευσέβεια του μικρού Ελευθερίου, το πλήθος των αρετών που στολίζουν τον ανθόκηπο της ψυχής του, όπως και η εμφανής αγιότητά του, αναγκάζουν τον σεμνό Ιεράρχη της Ρώμης Ανίκητο να τον χειροτονήσει, μόλις στα είκοσι του χρόνια, Επίσκοπο Αυλώνας του Ιλλυρικού, της σημερινής δηλαδή Αλβανίας.

Οι ανάγκες στην Εκκλησία αυτή ήταν πολλές και τα προβλήματα ακόμα πιο πολλά. Οι συνεχείς διωγμοί είχαν αποδεκατίσει το σύνολο σχεδόν των δραστήριων Χριστιανών κληρικών και η τρομοκρατία είχε διασκορπίσει τους πολυβασανισμένους από τα μαρτύρια Χριστιανούς.

Χρειαζόταν οπωσδήποτε ένας άξιος και άγιος ιεράρχης για να συγκεντρώσει το λογικό ποίμνιο της Εκκλησίας και να τονώσει το ηθικό του. Ο άγιος Ελευθέριος ήταν η καλύτερη επιλογή γι’ αυτή την περίπτωση.

Χαρά και ενθουσιασμός επικράτησε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το Ιλλυρικό, όταν πληροφορήθηκαν την εκλογή του αγίου μας σε πνευματικό ηγέτη της τοπικής αυτής βασανισμένης Εκκλησίας! Η φήμη της αγιότητας του μικρού Ελευθερίου ήταν γνωστή παντού.

Η ιεραποστολική δράση του αγίου μας στην Επισκοπή αυτή ήταν πολύ μεγάλη. Ασταμάτητα κήρυττε με λόγια και έργα τη Χριστιανική πίστη σ’ όλους. Οι Χριστιανοί πήραν θάρρος και κουράγιο. Οι ειδωλολάτρες, εντυπωσιασμένοι από το μεγαλείο των πολλών αρετών αλλά και το πλήθος των θαυμάτων που επιτελούσε ο άγιός μας, ερχόντουσαν πλήθος για να γνωρίσουν από τα μελιστάλαχτα λόγια του τις υπέροχες ευαγγελικές αλήθειες και να ασπαστούν το Χριστιανισμό.

Σαν ένας γνήσιος πατέρας σε μια μεγάλη οικογένεια συμπεριφερόταν προς όλους το θεοφώτιστο αυτό παλικάρι. Μέρα και νύχτα τριγυρνούσε παντού, όπου υπήρχε πόνος και δυστυχία, για να την απαλύνει με τα γλυκά του λόγια και τις πολυπληθείς ελεημοσύνες του.

Ο πόνος των άλλων ήταν και δικός του πόνος. Ήταν για όλους ο άγγελος της αγάπης και της χαράς! Παράδειγμα προς μίμηση για όσους θέλουν να είναι γνήσιοι εργάτες στην Εκκλησία του Χριστού!

Πολύτιμο βοηθό και συνεργάτη στο μεγάλο φιλανθρωπικό έργο του έχει πάντα την αγία μητέρα του Ανθία.

Αυτή που τον μεγάλωσε με το άγιο παράδειγμά της αλλά και τις θερμές μητρικές προσευχές της, είναι και τώρα πάντα δίπλα στο παιδί της. Με διακριτικό και συνετό τρόπο συμπαραστέκεται στο μεγάλο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί στο Ιλλυρικό ο άγιος Ελευθέριος.

Οι Χριστιανοί ευχαριστούν και δοξάζουν το Θεό που τους έστειλε έναν άγιο Αρχιερέα και οι ειδωλολάτρες έναν θεοφώτιστο άνθρωπο για να τους απαλλάξει από τα σκοτεινά δεσμά της ειδωλολατρίας και να τους οδηγήσει στο φως της θεογνωσίας.

Πλήθος ειδωλολατρών εγκαταλείπει το σκοτάδι της ειδωλολατρίας και ασπάζεται τον Χριστιανισμό.

Τα κακά ήθη και έθιμα, τα οποία επέβαλλε η ειδωλολατρική θρησκεία, παραμερίζονται.

Οι ευαγγελικές αρετές της αγάπης, της ισότητας, της αδελφοσύνης, της ηθικής ενάρετης ζωής και όλες γενικά, όπως περιγράφονται στο άγιο Ευαγγέλιο, είναι ο νέος άγιος τρόπος ζωής που όλοι θέλουν να ζουν από τώρα και στο εξής.

Εξάλλου έχουν για πρότυπο της σωστής Χριστιανικής ζωής, όπως την διδάσκει το Ευαγγέλιο, τον άγιο Αρχιερέα τους Ελευθέριο. 

7. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Η μεγάλη χριστιανική δράση του αγίου μας γίνεται παντού γνωστή. Όλοι θέλουν να γνωρίσουν αυτό το νεαρό παλικάρι, το οποίο ο Θεός γέμισε με τα πλούσια δώρα της θείας χάρης Του, ώστε να επιτελεί ακόμα και θαύματα. H φήμη του δεν αργεί να φτάσει μέχρι και τον αυτοκράτορα της Ρώμης.

Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασιλιάς ήταν τότε ο Αντωνίνος Πίος (138-161 μ.Χ.). Ήταν θετός γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.), γι’ αυτό έφερε και αυτός το όνομα Αδριανός. Με το όνομα αυτό τον μνημονεύει και ο όσιος Συμεών ο μεταφραστής, ο οποίος με βάση διάφορες πηγές έγραψε τον βίο του αγίου Ελευθερίου.

Ο Βασιλιάς, ο οποίος εντωμεταξύ έχει διατάξει νέο μεγάλο διωγμό κατά των Χριστιανών στρέφεται και κατά του νέου Επισκόπου του Ιλλυρικού, του νεαρού θαυματουργού Ιεράρχη των Χριστιανών, αγίου Ελευθερίου.

Οι πληροφορίες που του έδωσαν όλοι για τον Ελευθέριο, ότι δηλαδή με τη ρητορική δεινότητα του και με τον ενάρετο τρόπο της ζωής του, μετέστρεψε στον Χριστιανισμό πλήθος ειδωλολατρών, τον εξόργισε πολύ. Γι’ αυτό διατάζει έναν από τους πιο σπουδαίους και ένδοξους στρατηλάτες του, τον Φήλικα, να συλλάβει και να φέρει σιδηροδέσμιο μπροστά του τον νεαρό Επίσκοπο.

8. ΑΠΟ ΔΙΩΚΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Ο Φήλικας με μεγάλη δύναμη στρατιωτών έρχεται στην Αυλώνα, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Αρχιεπισκοπής του Ιλλυρικού και αναζητά τον άγιό μας.

Όταν πληροφορήθηκε ότι βρισκόταν σε μια εκκλησία και κήρυττε το άγιο Ευαγγέλιο, περικύκλωσε με τους στρατιώτες του το ναό και ο ίδιος μπήκε μέσα σ’ αυτόν.

Ήθελε να βεβαιωθεί μόνος του για όλα εκείνα τα σπουδαία που άκουγε κατά καιρούς για τον νεαρό θαυματουργό Επίσκοπο των Χριστιανών, τον περίφημο Ελευθέριο.

Στην αρχή οι διαθέσεις του ήταν άσχημες και άγριες. Κάθισε σε μια άκρη του ναού και παρακολουθούσε τον άγιο μας, ο οποίος εκείνη τη στιγμή κήρυττε και ερμήνευε στους παρευρισκομένους τη μεγάλη αγάπη που έχει ο Θεός στον άνθρωπο.

Ήταν τόσο γλυκά και πειστικά τα μελιστάλαχτα λόγια του αγίου, που γοητευόσουν να τον ακούς. Είχε την ικανότητα να περνά μέσα στην καρδιά σου με τόσο ωραίο και γλυκό τρόπο την πίστη σε έναν τόσο τρυφερό και στοργικό Πατέρα Θεό, που δεν μπορούσες να αρνηθείς αυτήν την πραγματικότητα. Σε έπειθε να θέλεις κι εσύ να γίνεις παιδί ενός τέτοιου Θεού.

Ο Φήλικας καθόταν εκεί στην άκρη του ναού για πολύ ώρα και δεν ήθελε να φύγει. Ήταν τόσο γοητευμένος από την γαλήνη και τη χάρη που έφερναν μέσα στην καρδιά του τα θεϊκά λόγια του νεαρού Ελευθερίου, που δεν ήθελε να σταματήσει να μιλά το θεοφόρο αυτό παλικάρι.

Οι διαθέσεις του άλλαξαν. Το σκοτάδι της ψυχής του φυγαδεύτηκε από το φως του Χριστού. Ποτέ στη ζωή του δεν είχε νιώσει μέχρι τότε τέτοια χαρά και ευτυχία μέσα στην καρδιά του.

Μέσα σε λίγα λεπτά όλη του η ζωή άλλαξε. Καταφρονεί αξιώματα, πλούτη, τιμές, βασιλική εύνοια, την καριέρα του, και έρχεται μπροστά, εκεί που μιλούσε ο άγιος μας. Πέφτει στα πόδια του και τον παρακαλεί επίμονα να τον κάνει Χριστιανό.

Ο άγιός μας δοξάζει το Θεό που άλλη μια ψυχή ξέφυγε από τα δίχτυα του σατανά και, με πολλή θεϊκή σοφία, κατηχεί στην αληθινή πίστη του Χριστού τον πρώην διώκτη του. Επειδή, όμως, δεν θέλει να χάσει το στεφάνι του μαρτυρίου, παρακάλεσε τον Φήλικα να πάνε μαζί στο βασιλιά. Στο δρόμο δεν έπαυσε να του μιλά και να του ερμηνεύει το μεγαλείο της Χριστιανικής πίστης.

Είναι τόσο μεγάλος ο πόθος του Φήλικα να αγαπήσει το Χριστό και να γίνει ένας θερμός και πιστός εργάτης του Ευαγγελίου, που ο άγιός μας αποφάσισε να ικανοποιήσει την παράκληση του στρατηλάτη και να τον βαπτίσει.

Στο δρόμο, καθώς πήγαιναν μαζί προς την Ρώμη, βρήκανε μια πηγή με πλούσιο γάργαρο νερό. Εκεί, βάπτισε ο άγιος μας τον Φήλικα και τον έκανε Χριστιανό.

Έτσι, χαρούμενοι και οι δυο, ο Φήλικας γιατί αξιώθηκε να αναγεννηθεί και ο Ελευθέριος γιατί πήγαινε να πάρει το ένδοξο στεφάνι του Μαρτυρίου, συνέχισαν το ταξίδι τους για την Ρώμη.

Σε λίγες μέρες έφθασαν στη Ρώμη. Εκεί, ο Ελευθέριος κατευθύνθηκε στις γνώριμες γι’ αυτόν κατακόμβες. Ξενάγησε μέσα σ’ αυτές τον Φήλικα και πήραν την ευλογία από τους εκατοντάδες αγίους Μάρτυρες, οι οποίοι είχαν ενταφιαστεί εκεί.

9. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Ο Ελευθέριος, αφού άφησε τον Φήλικα μαζί με τους άλλους Χριστιανούς, κατευθύνθηκε μόνος του στο παλάτι του αυτοκράτορα.

Ο βασιλιάς, ο οποίος για πρώτη φορά έβλεπε τον φημισμένο Ιεράρχη του Ιλλυρικού, εντυπωσιάστηκε από την σεμνή, φωτεινή και γαλήνια μορφή του. Ο ευγενικός και αρχοντικός τρόπος της συμπεριφοράς του αγίου μας δημιούργησε σε όλους τους αυλικούς του βασιλιά μια ατμόσφαιρα συμπάθειας και εκτίμησης.

Ο αυτοκράτορας αντιλήφθηκε γρήγορα πόσο μεγάλη θα ήταν η επιτυχία του, αν κατόρθωνε να κερδίσει με το μέρος του τον νεαρό τούτο Χριστιανό. Γι’ αυτό προσπάθησε με διπλωματικό τρόπο αλλά και με πολλά κολακευτικά λόγια και υποσχέσεις να πετύχει τον σκοπό του. Με δήθεν φιλική διάθεση του λέει:

- Γιατί, Ελευθέριε, άφησες την όμορφη θρησκεία των μεγάλων θεών μας και ακολουθείς έναν κακοθάνατο, τον οποίον σκότωσε ο Πόντιος Πιλάτος;

Ο Άγιος, όταν άκουσε αυτές τις ανοησίες, προτίμησε να σιωπήσει και δεν έδωσε καμιά απάντηση.

Ο βασιλιάς συνέχισε να τον παροτρύνει να εγκαταλείψει τη Χριστιανική πίστη του και να του υπόσχεται πλούσια δώρα και πολλά αξιώματα.

- Ελευθέριε, εάν εγκαταλείψεις την ανόητη πίστη των Χριστιανών και θυσιάσεις στα είδωλα, θα σου δώσω μεγάλες θέσεις μέσα στην αυτοκρατορία και θα σε κάνω μεγάλο και σπουδαίο, ώστε να ζηλεύουν όλοι την ευτυχία σου!

Τότε ο Ελευθέριος, φωτισμένος από το άγιο Πνεύμα, του λέει:

- Βασιλιά μου, τα πλούτη και τα αξιώματα δεν φέρνουν πραγματική χαρά και ευτυχία στην ψυχή, γιατί δεν είναι μόνιμα αλλά έρχονται και παρέρχονται. Η πραγματική ευτυχία είναι δώρο του Θεού και χαρίζεται στον άνθρωπο εκείνο ο οποίος ζει σ’ αυτή τη ζωή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

- Και ποιες είναι αυτές οι εντολές του Θεού, Ελευθέριε, που χαρίζουν αυτή την ευτυχία; ρώτησε ο βασιλιάς.

- Είναι οι υπέροχες αρετές της ειλικρινούς αγάπης, καλοσύνης και σεβασμού, που οφείλουμε να έχουμε ο ένας στον άλλο, εφόσον είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Μέσα σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής δεν υπάρχει ψευτιά, μίσος ή βία, φθόνος ή συκοφαντία, φόνος ή απάτη, ούτε και ανήθικη ζωή. Σ’ αυτόν τον δρόμο που μας χάραξε ο Κύριος μου Ιησούς, υπάρχει χαρά και ευτυχία, γιατί δίνουμε αγάπη και μόνο αγάπη, ακόμα και στους χειρότερους εχθρούς μας. Εάν δεν δείχνουμε αυτήν την αγάπη, ποτέ δεν θα πάρουμε από το Θεό το υπέροχο και δυσεύρετο δώρο που λέγεται χαρά και ευτυχία. Η χαρά αυτή είναι το μεγάλο δώρο που δίνει η Χάρις του Θεού σ’ όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό και εφαρμόζουν την άγια διδασκαλία Του.

Τα γεμάτα σοφία και σύνεση λόγια του νεαρού Αρχιερέα των Χριστιανών, του αγίου Ελευθερίου, δημιουργούν εντύπωση στους αυλικούς του αυτοκράτορα.

Ο γλυκός, γαλήνιος και ήρεμος τρόπος, με τον οποίο ερμηνεύει την πολυπόθητη για όλους τους ανθρώπους χαρά και ευτυχία, δεν περνά απαρατήρητος.

Με σεβασμό και αγάπη κοιτούν και ακούν το νεαρό παλικάρι, το οποίο κατορθώνει με τα θεοφώτιστα λόγια του να γαληνεύει τις καρδιές τους!

Μόνο ο βασιλιάς επανέρχεται στο πάγιο αίτημά του, να πείσει δηλαδή τον άγιο μας να θυσιάσει στα είδωλα.

- Ελευθέριε, υπάκουσε τώρα στο βασιλιά σου και έλα να θυσιάσεις στους ένδοξους μεγάλους θεούς μας. Κανένας μετά δεν θα σε εμποδίζει να ασχολείσαι ελεύθερα με αυτή την φιλοσοφία και να καθοδηγάς το λαό.

Ο Άγιος αντιλαμβάνεται την πανουργία του σατανά, ο οποίος με τα λόγια του βασιλιά θέλει να τον παγιδέψει, γι’ αυτό με θάρρος και αποφασιστικότητα του λέει:

- Εγώ, βασιλιά μου, σέβομαι, τιμώ και αγαπώ τον Κύριο μου Ιησού Χριστό, ο οποίος ήρθε στη γη για να μας διδάξει με λόγια και έργα. Πιστεύω σ’ Αυτόν που δημιούργησε όλο τον κόσμο και όλους εμάς τους ανθρώπους. Σ΄ Αυτόν, που μας είπε να αγαπάμε ειλικρινά, χωρίς καμιά υστεροβουλία, ο ένας τον άλλον, αν θέλουμε να είμαστε δικοί Του μαθητές. Σ΄ Αυτόν που δεν θέλει να υπάρχουν σ’ αυτή τη γη δούλοι και ελεύθεροι, γιατί είμαστε όλοι παιδιά ενός Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Σ΄ Αυτόν, ο οποίος μας απαγορεύει να λατρεύουμε είδωλα και ξόανα, έργα και επινοήσεις δαιμόνων. Σ΄ Αυτόν, ο οποίος μας διατάζει να σεβόμαστε τους ηγεμόνες και τους βασιλιάδες αλλά να μην υποτασσόμαστε σε ότι προσβάλλει την αληθινή πίστη μας στον ένα και αληθινό Θεό.

Ο βασιλιάς έμεινε άναυδος από το θάρρος αλλά και την πειστική ρητορική δεινότητα του νεαρού Χριστιανού, ο οποίος φάνηκε να είναι απόλυτα αποφασισμένος να υπερασπίσει μέχρι θανάτου την Χριστιανική του πίστη. Γι’ αυτό, βγάζοντας την ψεύτικη μάσκα του δήθεν πατρικού ενδιαφέροντος γι’ αυτόν, του λέει με αυστηρότητα:

- Ελευθέριε, για τελευταία φορά σου προτείνω να θυσιάσεις στα είδωλα και να απορρίψεις την ανόητη πίστη των Χριστιανών. Αν δεν υπακούσεις στις βασιλικές μου εντολές τότε θα δοκιμάσεις τα φριχτά μαρτύρια που περιμένουν όλους εκείνους που καταφρονούν και την προγονική πίστη της ειδωλολατρικής θρησκείας αλλά και τα διατάγματα του αυτοκράτορα.

Απειλώντας τον άγιο Ελευθέριο με τα τρομερά βασανιστήρια, πίστευε πως θα τον έπειθε να εγκαταλείψει την Χριστιανική του πίστη. Ο άγιος όμως του απαντά:

- Βασιλιά μου, είμαι έτοιμος να δεχτώ για χάρη του αληθινού Θεού κάθε βάσανο και μαρτύριο. Βασάνισέ με όσο θέλεις. Εγώ τον Ιησού Χριστό αγαπώ και μόνο Αυτόν πιστεύω και λατρεύω. Οι συμβουλές σου να τον αρνηθώ δεν είναι φρόνιμες ούτε και σωστές, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να σε υπακούσω.

10. ΣΤΟ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Ο βασιλιάς, ο οποίος δεν ήταν ποτέ συνηθισμένος να ακούει ανθρώπους να του λένε με θάρρος ότι δεν πρόκειται να υπακούσουν στις εντολές του, θύμωσε πολύ. Γεμάτος οργή διέταξε τους στρατιώτες του να ανάψουν πολλά κάρβουνα και να βάλουν πάνω τους ένα χάλκινο κρεβάτι. Όταν εκείνο κάψει καλά, ώστε να κοκκινίσει, να ξαπλώσουν τότε πάνω του το νεαρό Επίσκοπο των Χριστιανών. Ήθελε να τον δει να καίγεται σιγά - σιγά σαν το ψάρι πάνω στη σχάρα και να ουρλιάζει από τους πόνους.

Το μαρτύριο ήταν φριχτό και απάνθρωπο σε τέτοιο σημείο, που και αυτός ο λαός που παρακολουθούσε τα βασανιστήρια του αγίου, αντέδρασε έντονα και διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά.

- Δεν πρέπει, βασιλιά, να υποφέρει σαν κοινός εγκληματίας ένας άνθρωπος σοφός και ενάρετος σαν τον Ελευθέριο.

Και ενώ πλήθαιναν οι φωνές των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι αγαπούσαν και σεβόντουσαν τον άγιο μας, ο Θεός επεμβαίνει και με θαυματουργικό τρόπο ντροπιάζει το βασιλιά.

Η χάρις του Θεού σκεπάζει το μαρτυρικό σώμα και η φωτιά δεν μπορεί να το βλάψει. Όταν οι στρατιώτες θα σηκώσουν από το πυρακτωμένο χάλκινο κρεβάτι τον Άγιο, αυτός στέκεται όρθιος, χωρίς να έχει καμιά πληγή ή έγκαυμα από τη φωτιά.

Ψάλλει και δοξολογεί το Θεό για τούτο το θαυμάσιο και απευθυνόμενος στον βασιλιά του λέει:

- Ω ανόητε βασιλιά, Αυτόν που εσύ δεν θέλεις να πιστέψεις και Τον πολεμάς, είναι τώρα εδώ και σκεπάζει με την παντοδύναμη βοήθειά Του εμένα, το παιδί Του. Εσύ πότε θα καταλάβεις ότι Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, Τον οποίον πρέπει όλοι μας να πιστεύουμε και να λατρεύουμε;

11. ΤΟΝ ΨΗΝΟΥΝ ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ

Ο βασιλιάς θεώρησε προσβολή τα λόγια αυτά του αγίου Ελευθερίου και διέταξε τους στρατιώτες του να ανάψουν τώρα μια δυνατή φωτιά και να του φέρουν μια πολύ μεγάλη σιδερένια σχάρα. Αφού τοποθέτησαν τον Άγιο πάνω στη σχάρα, τον έβαλαν στη συνέχεια πάνω στη φωτιά για να τον ψήσουν.

Ο Ελευθέριος έκανε το σταυρό του και έψαλλε ύμνους και προσευχές.

Η φωτιά, αν και φούντωνε όλο και πιο πολύ από το λάδι που έριχναν πάνω της οι στρατιώτες, έδειχνε να σέβεται τον Άγιο. Δεν του προξενούσε καμιά πληγή ή κάψιμο. Απεναντίας, παρά την προσπάθεια των στρατιωτών να την φουντώσουν πιο πολύ, αυτή άρχισε να υποχωρεί μέχρι που έσβησε τελείως.

12. ΤΟΝ ΒΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ

Βλέποντας το καινούριο αυτό θαύμα ο βασιλιάς, αντί να μετανοήσει, εξοργίστηκε ακόμα πιο πολύ. Διατάζει να φέρουν ένα μεγάλο καζάνι και να το γεμίσουν με πίσσα, λίπος και κερί. Αφού το βράσουν καλά πάνω σε δυνατή φωτιά, να ρίξουν μέσα τον Ελευθέριο.

Ο Άγιος ελέγχει τον βασιλιά για τη σκληρότητά του και τη σατανικότητα της θρησκείας του.

- Όλα αυτά τα απάνθρωπα βασανιστήρια που κάνεις στους Χριστιανούς, ανόητε βασιλιά, αποδεικνύουν τη σατανικότητα της ειδωλολατρικής θρησκείας σας. Μόνο ο διάβολος ο οποίος κρύβεται από πίσω της και κατευθύνει στα σκοτεινά μονοπάτια της κόλασης όλους εσάς που τον πιστεύετε και τον ακολουθείτε, θα μπορούσε να επινοεί όλο και περισσότερα τέτοια βασανιστήρια. Λυπάμαι τις ψυχές σας, τις οποίες αφήσατε στον δαίμονα να τις οδηγήσει στα τρομερά βάσανα της κόλασης.

Ο Βασιλιάς, πεισμωμένος από τη σταθερή πίστη που είχε στο Χριστό ο άγιός μας αλλά και από τα σκληρά λόγια του εναντίον της ειδωλολατρικής θρησκείας, του λέει αγριεμένος:

- Ελευθέριε, βρίσκεσαι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Αν θυσιάσεις στα είδωλα κερδίζεις τη ζωή σου, αν όμως επιμένεις πεισματικά να αρνείσαι, σε λίγο θα λιώσεις και θα χαθείς μέσα στο καζάνι αυτό με την πίσσα. Διάλεξε εσύ τι προτιμάς!

- Τον Χριστό διαλέγω, ανόητε βασιλιά, και τους ψεύτικους θεούς σου περιφρονώ. Δεν με φοβίζει ένας θάνατος που θα με ενώσει με τον Βασιλιά μου Ιησού και θα μου χαρίσει την αιώνια ζωή και ευτυχία!

Θύμωσε ο βασιλιάς και διέταξε να ρίξουν μέσα στο καζάνι τον Ελευθέριο.

Ο Άγιος κάνει το ένδοξο σημείο του σταυρού και επικαλείται το όνομα του Κυρίου. Μόνος του μετά πηγαίνει στο πελώριο καζάνι για να μπει μέσα.

Τα πλήθη του κόσμου, που παρακολουθούν το μαρτύριό του, κρατούν την ανάσα τους από την αγωνία.

Ο Άγιος μπαίνει μέσα στο καζάνι, που έβραζε η πίσσα μαζί με το κερί και το λίπος, σαν να έμπαινε σε δροσερό νερό. Στη μέση του καζανιού ψάλλει ύμνους αγάπης και δοξολογίας στο Χριστό. Μετά από λίγη ώρα βγαίνει απ’ αυτό χωρίς να έχει πάθει το παραμικρό!

Όλος ο κόσμος που βλέπει το θαύμα ενθουσιάζεται. Ξεσπά σε αλαλαγμούς και σε χειροκροτήματα. Πολλοί πιστεύουν στο Χριστό και διακηρύττουν με θάρρος την νέα τους πίστη:

- Είμαστε και εμείς Χριστιανοί. Πιστεύουμε στο Χριστό, στο Θεό του Ελευθερίου!

13. Ο ΕΠΑΡΧΟΣ ΚΟΡΕΜΩΝ

Ο βασιλιάς, βλέποντας τον ενθουσιασμό του πλήθους που ζητωκραυγάζει τον παντοδύναμο Θεό του Ελευθερίου, εξοργίζεται. Δεν περίμενε να έχει η υπόθεση αυτή, του βασανισμού δηλαδή του Ελευθερίου, τέτοια άσχημη εξέλιξη. Αντί με τα βασανιστήρια του νεαρού Χριστιανού να υποτάξει και να εξευτελίσει τον Χριστιανισμό, πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Και τον Ελευθέριο δόξασε αλλά και την μεγάλη δύναμη του Χριστιανισμού διαφήμισε, αφού τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων βλέποντας τα θαύματα ασπάστηκαν το Χριστιανισμό.

Την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του απελπισμένου βασιλιά ανέλαβε να αποκαταστήσει ένας σύμβουλός του, που παρακολουθούσε τη δίκη και τα βασανιστήρια. Αυτός ήταν ο πολυμήχανος και εφευρετικότατος σε διάφορα βασανιστήρια έπαρχος Κορέμων.

Ο Κορέμων ήταν παλιός φίλος με τον στρατηλάτη Φήλικα, τον οποίον όπως γνωρίζουμε είχε στείλει ο βασιλιάς για να συλλάβει παλαιότερα τον άγιο Ελευθέριο. Μάλιστα, αντί να τον συλλάβει, πίστεψε και αυτός στο Χριστό και έγινε θερμός οπαδός Του.

Ως Χριστιανός πλέον ο Φήλιξ βρέθηκε κάποιες φορές με τον παλιό του φίλο έπαρχο Κορέμωνα και του ανέπτυξε τις ιδέες του Χριστιανισμού. Επιθυμούσε πολύ ο Χριστιανός Φήλιξ να δει και τον φίλο του Κορέμωνα να γίνεται Χριστιανός. Για τον λόγο αυτό, πολλές φορές παρακάλεσε ο Φήλιξ τον άγιο Ελευθέριο να προσευχηθεί υπέρ του φίλου του Κορέμωνα, για να γνωρίσει και αυτός τον αληθινό Θεό.

Ο Κορέμων, όμως, επειδή είχε μεγάλη θέση στην αυτοκρατορία, ως έπαρχος που ήταν, αλλά και επειδή δεν ήθελε να χάσει την εύνοια του αυτοκράτορα, δεν άφηνε την ειδωλολατρία. Μάλιστα, ήταν θυμωμένος και με τον Ελευθέριο, επειδή έγινε αιτία να εγκαταλείψει την ένδοξη στρατιωτική καριέρα του ο φίλος του Φήλιξ.

Με αισθήματα λοιπόν εχθρικά απέναντι στον άγιό μας, έρχεται ο Κορέμων μπροστά στο βασιλιά και του λέει:

- Εγώ, ένδοξε βασιλιά μου, μπορώ να σας απαλλάξω μια για πάντα από τα προβλήματα που σου φέρνει ο Ελευθέριος. Δώστε μου την άδεια να αναλάβω εγώ τα βασανιστήρια του και να είστε σίγουρος ότι, ή θα τον κάνω να θυσιάσει στα είδωλα, ή θα πεθάνει με φριχτό θάνατο, αφού πεισματικά θέλει να αγνοεί τις βασιλικές σας διαταγές.

Ο βασιλιάς χάρηκε για την απρόσμενη αυτή βοήθεια που προσφέρθηκε να του δώσει ο έπαρχός του και του έδωσε την σχετική άδεια.

Ο Κορέμων διέταξε αμέσως να φέρουν μπροστά του ένα μεγάλο χάλκινο καζάνι, μέσα στο οποίο είχαν κολλήσει μεγάλα μυτερά καρφιά. Μετά άναψαν μια πολύ μεγάλη φωτιά, ώστε το καζάνι να πυρακτωθεί καλά για να ρίξουν τον Ελευθέριο μέσα.

Όση ώρα ετοίμαζαν οι στρατιώτες τη φωτιά και το φοβερό αυτό καζάνι, ο άγιος προσευχόταν στο Χριστό για όλο τον κόσμο, για τους διώκτες του και ιδιαιτέρως για τον Κορέμωνα, του οποίου την μεταστροφή στο Χριστό ευχόταν μέρα νύχτα ο παλιός του φίλος, ο Φήλιξ.

- Σ’ ευχαριστώ, γλυκύτατε Θεέ μου, Κύριε Ιησού Χριστέ, που με αξίωσες να σε γνωρίσω και από τα βάθη της καρδιάς μου θερμά να σ’ αγαπήσω. Σ’ ευχαριστώ, που με αξίωσες να υποφέρω για χάρη της αγάπης Σου όλα αυτά τα βάσανα. Σε ικετεύω, Κύριε, λυπήσου όλες αυτές τις ψυχές, τις οποίες ο δαίμονας έχει αλυσοδέσει με τα φριχτά δεσμά της πλάνης και άνοιξε τα μάτια της ψυχής τους για να δουν και να πιστέψουν ότι μόνο Εσύ είσαι ο ένας και αληθινός Θεός που κυβερνά τον κόσμο.

Πολλές τέτοιες παρόμοιες προσευχές έλεγε ο αμνησίκακος άγιος Αρχιερέας των Χριστιανών, χτυπώντας συνέχεια με την πύρινη προσευχή του την πόρτα της ευσπλαχνίας του Θεού.

14. Ο ΚΟΡΕΜΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Ο πολυεύσπλαχνος Θεός, ο οποίος ποτέ δεν παραβλέπει τις καλές επιθυμίες των παιδιών Του, άκουσε και την δέηση του Ελευθερίου. Άνοιξε τα μάτια της ψυχής του έπαρχου Κορέμωνα για να δει την πραγματικότητα και ν’ αποφασίσει μόνος του πιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει.

Τα συνετά λόγια του Χριστιανού φίλου του Φήλικα ήρθαν στο νου του. Οι δυο δρόμοι για τους οποίους του είχε τότε μιλήσει, δηλαδή του ολόφωτου Χριστιανισμού και του κατασκότεινου της ειδωλολατρικής θρησκείας, επανήλθαν πιο δυνατά μέσα στον προβληματισμό του. Η αιώνια ευτυχία και χαρά που θα έχουν οι πιστοί Χριστιανοί μετά τον επίγειο θάνατο, όπως και η ατελεύτητη πίκρα, θλίψη και οδύνη που περιμένει όλους αυτούς που θα ακολουθήσουν σ’ αυτή τη ζωή την ειδωλολατρική θρησκεία, έγινε μέσα σε λίγα λεπτά ο τρομερός εφιάλτης και το μεγάλο δίλημμα στη ψυχή του Κορέμωνα.

Ο πόλεμος μέσα στην ψυχή του κορυφώθηκε. Ο μεν σατανάς παλεύει για να μη χάσει από τα σκοτεινά δεσμά του τον μέχρι τώρα πιστό υπηρέτη του Κορέμωνα, οι δε θερμές προσευχές των Χριστιανών αγίων, Ελευθερίου και Φήλικα, αγωνίζονται να αρπάξουν από τα φοβερά δίχτυα του σατανά ακόμα μια ψυχή.

Ο Κορέμων παλεύει ανάμεσα στους δύο δρόμους. Η μάχη με το δαίμονα είναι αδυσώπητα σκληρή. Στο τέλος η αλήθεια κερδίζει. Το φως νικά το σκοτάδι. Ο Χριστός φωτίζει τα σκοτάδια της ψυχής του. Ξυπνά από τον λήθαργο στον οποίο τον είχε αποκοιμισμένο ο σατανάς. Τρομάζει στη σκέψη τι πήγε να κάνει. Τα πρώτα δάκρυα συγγνώμης στο Θεό εμφανίζονται σαν λαμπερά αστέρια στις κόγχες των ματιών του.

Ο βασιλιάς, ο οποίος βλέπει τον έπαρχο Κορέμωνα να καθυστερεί τα βασανιστήρια, φωνάζει δυνατά:

- Έπαρχε, γιατί καθυστερείς τα βασανιστήρια; Το καζάνι πυρακτώθηκε καλά. Ρίξε μέσα τον Ελευθέριο.

Τι έκπληξη, όμως, τον περιμένει όταν ο Κορέμων τον πλησιάζει και μπροστά σ’ όλο το δικαστήριο του λέει χωρίς φόβο τα εξής:

- Τι κακό έκανε, βασιλιά μου, ο Ελευθέριος και θέλουμε να τον κάψουμε ζωντανό;

Ο βασιλιάς τον κοιτά με απορία. Ο ίδιος δεν του είχε προτείνει λίγη ώρα πιο μπροστά να βασανίσει τον Ελευθέριο; Γι’ αυτό με έκπληξη τον ρωτά:

- Τι είναι αυτά που λες τώρα, Έπαρχε; Είσαι καλά; Εσύ δεν μου ζήτησες να βασανίσεις τον ανόητο αυτό Χριστιανό; Τι συνέβη και άλλαξες τώρα απόφαση, ώστε να τον συμπαθείς; Μήπως σου έταξαν οι Χριστιανοί πολλά χρήματα για να μην τον βασανίσεις; Αν είναι έτσι, εγώ θα σου δώσω περισσότερα μαζί με πιο πολλές τιμές και δόξες!

Ο Κορέμων, φανερά αλλαγμένος από τη θεία φώτιση, του λέει:

- Βασιλιά μου, δεν μου έδωσε κανένας χρήματα ή άλλα δώρα για να ελευθερώσω τον Ελευθέριο. Εγώ μετάνιωσα που κυνηγούσα τόσο καιρό τους Χριστιανούς. Άνοιξε και συ τα μάτια σου να δεις ότι μάταια πολεμάς. Δεν βλέπεις και συ, πως μάταια πολεμάς το Χριστό και τους οπαδούς του; Δεν μπορείς να καταλάβεις πως οι ψεύτικοι θεοί σου δεν μπορούν να κάνουν τίποτε εναντίον του αληθινού Θεού των Χριστιανών; Και ενώ ο Χριστός διδάσκει αγάπη σ’ όλους, ακόμα και στους εχθρούς μας, η ψεύτικη θρησκεία των ειδώλων, που μέχρι τώρα ο ανόητος υπηρετούσα, δες και συ τι μας ανάγκαζε να κάνουμε! Να μεταχειριζόμαστε με απάνθρωπους τρόπους και φριχτά βασανιστήρια αυτούς τους Χριστιανούς ανθρώπους που δεν κάνουν κανένα κακό στο συνάνθρωπό τους, αλλά μόνο καλά έργα και πράξεις αρετής! Εγώ, βασιλιά, μετάνιωσα. Από τώρα είμαι Χριστιανός και σου προτείνω και σένα να σταματήσεις όλα αυτά τα εγκλήματα και να γίνεις Χριστιανός.

15. Ο ΚΟΡΕΜΩΝ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Όταν ο βασιλιάς άκουσε όλα αυτά που του είπε ο Κορέμων, ούρλιαξε από το κακό του. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο μέχρι τότε έμπιστος σύμβουλός του θα τον εγκατέλειπε για να υπερασπιστεί τον Ελευθέριο και τη Χριστιανική πίστη. Όλη η αγάπη που του είχε μετατράπηκε σε μίσος και εκδίκηση. Γεμάτος λοιπόν θυμό και οργή διέταξε να ρίξουν μέσα στο πυρακτωμένο καζάνι, που είχε ετοιμάσει ο Κορέμων για τον Ελευθέριο, αντί τον άγιό μας τον ίδιο τον έπαρχο.

Ο έπαρχος, όταν τον έφεραν οι στρατιώτες κοντά στη φωτιά, φώναξε με δυνατή φωνή στον άγιο Ελευθέριο:

- Άγιε του Θεού, προσευχήσου και για μένα στον αληθινό Θεό, για να με δυναμώσει και να με προστατέψει με τη χάρη Του, όπως δυνάμωσε και σκέπασε και τον φίλο μου στρατηλάτη Φήλικα.

Ο Ελευθέριος σήκωσε αμέσως τα μάτια του στον ουρανό και προσευχήθηκε στο Θεό για τον μετανοημένο Κορέμωνα.

Ο Κορέμων, οπλισμένος με τη δύναμη των προσευχών του Αγίου μας, μπήκε πρόθυμα με πίστη και με θάρρος μέσα στο καυτό καζάνι, το οποίο έκαιγε από τη μεγάλη φωτιά που είχε από κάτω του.

Για άλλη μια φορά θα δείξει ο Θεός την παντοδυναμία Του. Ο Κορέμων, με τη βοήθεια του αληθινού Θεού, στον οποίο πριν από λίγο είχε πιστέψει με όλη του την καρδιά, στέκεται στο μέσο του πυρακτωμένου χάλκινου καζανιού χωρίς να καίγεται. Με δυνατή φωνή ευχαριστεί με δοξολογίες τον Θεό, που κάνει τέτοια εξαίσια θαύματα.

Όταν ο κόσμος είδε αυτό το θαύμα, ενθουσιασμένος άρχισε να χειροκροτεί και να εγκωμιάζει το Θεό των Χριστιανών. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς πίστεψαν τότε στο Χριστό και ομολογούσαν με θάρρος την νέα τους πίστη.

Ο αυτοκράτορας τα είχε τελείως χαμένα. Απογοητευμένος από την όλη εξέλιξη της υπόθεσης, για να προλάβει τα χειρότερα, διέταξε τους στρατιώτες να αποκεφαλίσουν τον έπαρχο Κορέμονα.

Έτσι ο Κορέμων, σαν το ληστή πάνω στο σταυρό, κέρδισε μέσα σε λίγα λεπτά την αιώνια ζωή και τη χαρά του Παραδείσου.

Η Εκκλησία μας γιορτάζει τον άγιο Κορέμονα μαζί με τον άγιο Ελευθέριο στις 15 Δεκεμβρίου.

Στο συναξάρι του διαβάζουμε: <<Ο άγιος Κορέμων, ο έπαρχος, πιστεύσας τω Χριστώ και βαπτισθείς, ξίφει τελειούται>>.

16. ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΣΕ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΟ ΚΛΙΒΑΝΟ

Μετά το θάνατο του Κορέμωνα, ο βασιλιάς ήταν πολύ εξοργισμένος με τον Ελευθέριο. Πίστευε ότι ο Ελευθέριος έκανε μάγια ώστε να έχει αυτή την απροσδόκητη μεταβολή ο έπαρχός του. Γι’ αυτό διέταξε τους στρατιώτες του να ρίξουν τώρα μέσα στον ίδιο πυρακτωμένο κλίβανο τον Ελευθέριο.

Μόλις όμως οι στρατιώτες έριξαν μέσα στον κλίβανο τον Άγιο, άλλο καινούριο θαύμα έγινε. Η μεν φωτιά αμέσως έσβησε, λες και της έριξαν ποτάμι νερό πάνω της, τα δε μυτερά σίδερα που ήταν γεμάτο το χάλκινο καζάνι, λύγισαν και γύρισαν σαν το κερί προς τα πίσω, για να μην πληγώσουν τον άγιό μας.

Αυτό ήταν το αποκορύφωμα του ενθουσιασμού του πλήθους που παρακολουθούσε τα μαρτύρια των αγίων. Τα πρωτοφανή θαύματα που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια τους είχαν πείσει για την δύναμη της Χριστιανικής θρησκείας.

Όλοι μαζί ζητωκραύγαζαν υπέρ του Θεού του αγίου Ελευθερίου και της Χριστιανικής πίστης.

Παντού άκουγες να φωνάζουν και να λένε:

- Μέγας είναι ο Θεός των Χριστιανών!

Πολλοί πίστεψαν τότε στο Χριστό και απαρνήθηκαν τα είδωλα.

Ο μόνος που έμενε πεισματικά αμετανόητος ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας. Δεμένος σφιχτά με τα δεσμά του σατανά, δεν ήθελε να παραδεχτεί τη δύναμη του Χριστού και τα θαύματα που έβλεπε να γίνονται μπροστά στα μάτια του. Διακήρυττε σ’ όλους ότι ήταν μάγος ο Ελευθέριος και με τη δύναμη της μαγείας γινόντουσαν όλα αυτά τα εξαίσια.

Απελπισμένος ο βασιλιάς, επειδή δεν μπορούσε να κάνει κανένα κακό στον άγιο μας, αποφάσισε να τον κλείσει μέσα σε μια φριχτή κατασκότεινη φυλακή για να πεθάνει μόνος του από την πείνα και την ταλαιπωρία.

Ο Θεός, όμως, δεν άφησε το αγαπημένο του παιδί, τον νεαρό Ελευθέριο, μόνο του.

Με θαυματουργικό τρόπο, όσες μέρες ήταν μέσα στη φυλακή, του στέλνει τροφή με ένα περιστέρι, όπως κάποτε στον προφήτη Ηλία με ένα κοράκι.

17. ΤΟΝ ΣΕΡΝΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΑΛΟΓΑ

Ο αυτοκράτορας δεν ξέρει τι άλλο να κάνει για να μπορέσει επιτέλους να δει τον Ελευθέριο να υποφέρει. Δοκιμάζει τώρα έναν καινούριο τρόπο εξόντωσης του αγίου.

Διατάζει να ζέψουν σε μια άμαξα άγρια άλογα και να δέσουν από πίσω του τον άγιο. Όπως θα τρέχουν αυτά γρήγορα θα σέρνουν το σώμα του αγίου πάνω στις πέτρες και τους βράχους.

Έτσι, έλπιζε ο βασιλιάς πως θα πέθαινε επιτέλους ο Ελευθέριος από τους φριχτούς πόνους.

Μα και πάλι ο παντοδύναμος Θεός διέψευσε τις ανόητες προσδοκίες του αμετανόητου και δαιμονόπληκτου βασιλιά.

Άγγελος Κυρίου ημερεύει τα άγρια άλογα και λύνει από τα δεσμά τον άγιο μας. Στη συνέχεια βάζει τον θαυματουργό άγιο να καθίσει πάνω στο άρμα και οδηγεί τα άλογα στο κοντινότερο βουνό.

18. ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ

Εκεί ψηλά στο βουνό, μέσα στο πανέμορφο δάσος, θα μείνει για λίγο καιρό μόνος του ο Ελευθέριος συντροφιά με τα άγρια ζώα, δοξολογώντας το Θεό με εγκάρδιες προσευχές.

Τα άγρια ζώα, όπως οι αρκούδες, τα λιοντάρια καθώς και τα υπόλοιπα ζώα του δάσους, μαζευόντουσαν γύρω του εξημερωμένα.

Ήταν σαν να είχες μπροστά σου μια σκηνή του Παραδείσου, καθώς έβλεπες τον άγιο μας να προσεύχεται κάτω από τα βαθύσκια δένδρα του δάσους, δίπλα από τα γάργαρα νερά που έτρεχαν μέσα στα ωραία ρυάκια, και δίπλα του να κάθονται εξημερωμένα όλα αυτά τα άγρια ζώα του δάσους.

Όπου υπάρχει η Χάρις του Θεού εκεί είναι ορατή και η αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με όλη την κτίση.

Ο βασιλιάς, εντωμεταξύ, ο οποίος σαν μανιακός τίγρης έψαχνε να βρει για να σκοτώσει τον άγιο μας, έμαθε από τους κυνηγούς του βουνού που βρισκόταν ο Ελευθέριος. Στέλνει αμέσως στρατιώτες να τον συλλάβουν και να τον φέρουν μπροστά του.

Οι στρατιώτες, όταν ήρθαν στο βουνό έμειναν έκπληκτοι απ’ αυτό που αντίκρισαν.

Όλα τα άγρια θηρία είχαν περιτριγυρίσει τον άγιο Ελευθέριο, λες και ήθελαν να τον προστατέψουν από τις δικές τους άσχημες διαθέσεις. Μάλιστα, μερικά απ’ αυτά όρμησαν με μανία πάνω τους ουρλιάζοντας φοβερά. Θα τους είχαν κατασπαράξει, αν δεν επενέβαινε ο άγιος να τα ημερώσει και να διατάξει να φύγουν ήρεμα στις φωλιές τους. Πράγματι, εκείνα υπάκουσαν αμέσως σαν να ήταν ήρεμα σκυλάκια.

Όταν έφυγαν όλα τα ζώα και έμεινε μόνος ο άγιος με τους στρατιώτες του βασιλιά, τους είπε:

- Γιατί ήλθατε με όπλα και ξίφη να με συλλάβετε, σαν να ήμουνα κανένας φονιάς ή ληστής; Ελάτε, πάμε εκεί που σας έχουν διατάξει.

Οι στρατιώτες με φόβο και σεβασμό απέναντι στον άγιο, εξαιτίας όλων αυτών των θαυμασίων που είδαν, κατέβηκαν μαζί με τον Ελευθέριο απ’ το βουνό, έχοντας βαθιά λύπη στην καρδιά τους, επειδή θα παρέδιδαν στον βασιλιά έναν τέτοιο άγιο άνθρωπο.

Σ’ όλη τη διαδρομή ο Ελευθέριος μιλούσε με γλυκά και στοργικά λόγια στους στρατιώτες, σαν πνευματικός πατέρας, για την αιώνια ζωή και τις χαρές του Παραδείσου τις οποίες θα δώσει ο Κύριος σε όσους θα απαρνηθούν τα είδωλα και ακολουθήσουν με πίστη και αγάπη την αληθινή πίστη στον ένα παντοκράτορα Θεό.

Οι στρατιώτες έδειχναν να ρουφούν σαν τη διψασμένη γη τις πολύτιμες δροσοσταλίδες από τα γεμάτα σοφία και χάρη λόγια του αγίου Ιεράρχη.

Πολλοί απ’ αυτούς, μέχρι να κατεβούν από το βουνό, είχαν ήδη πιστέψει στο Χριστό και του ζήτησαν να τους κατηχήσει περισσότερο στις θεϊκές διδασκαλίες της Χριστιανικής πίστης. 

19. ΤΟΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ 

Όταν έφθασαν στη Ρώμη, ο αυτοκράτορας χάρηκε πολύ από κακία. Ήθελε να δει προσωπικά τον Ελευθέριο να πεθαίνει και να αποκαθίσταται ο πληγωμένος εγωισμός του.

Εκείνες τις ημέρες γινόντουσαν στη Ρώμη μεγάλες γιορτές προς τιμήν των ψεύτικων θεών και ο βασιλιάς βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να δείξει στο πλήθος του κόσμου που θα μαζευόταν μέσα στο φημισμένο αμφιθέατρο της Ρώμης, πως τα άγρια θηρία θα κατασπάραζαν τον Ελευθέριο.

Όλο το στάδιο ήταν γεμάτο από χιλιάδες κόσμο. Όταν έφεραν στη μέση του σταδίου τον άγιο, όλος ο κόσμος έμεινε με κομμένη την ανάσα, περιμένοντας να δει τι θα έκαναν τα λιοντάρια στο θαυματουργό Χριστιανό.

Πρώτα μια λέαινα βγήκε από το κλουβί της και όρμησε κατά του αγίου. Όταν όμως έφθασε κοντά του, αντί να τον κατασπαράξει, άρχισε να κυλιέται μπροστά του σαν άκακο αρνάκι και να του γλύφει τα πόδια του.

Ένας θαυμασμός ξέφυγε από χιλιάδες στόματα και σκέπασε όλο το στάδιο.

Ο αυτοκράτορας απέδωσε το θαύμα αυτό στο ότι το λιοντάρι δεν ήταν άγριο αρσενικό αλλά ήμερο θηλυκό. Γι’ αυτό, διέταξε να αφήσουν ελεύθερο μέσα στο στάδιο ένα άγριο και πεινασμένο αρσενικό λιοντάρι.

Και εκείνο όμως, ενώ στην αρχή όρμησε με δύναμη και μανία εναντίον του αγίου μας, όταν έφθασε κοντά του, αμέσως ημέρεψε και έγινε ακόμα πιο ήρεμο και πιο ήσυχο από τη λέαινα. Κάθισε στα πόδια του αγίου μας με τέτοιο σεβασμό, λες και αναγνώριζε τον παντοδύναμο Θεό, που κατοικούσε μέσα στην καρδιά του αγίου αυτού νεαρού παλικαριού!

Ο άγιος ευλόγησε το άκακο λιοντάρι και του χαμογέλασε.

Ο ενθουσιασμός του πλήθους μεγάλωσε. Παρατεταμένα χειροκροτήματα αντηχούν σ’ όλο το στάδιο. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει χαρούμενα και διαλαλεί με δυνατές φωνές:

- Μεγάλος και παντοδύναμος είναι ο Θεός, των Χριστιανών!

Πολλοί μέσα από το πλήθος εγκαταλείπουν την ειδωλολατρική θρησκεία και ασπάζονται τον Χριστιανισμό.

Ο αυτοκράτορας τα έχει χαμένα. Κατηγορεί τον Ελευθέριο ότι είναι μάγος και ότι με τις μαγείες του κάνει όλα αυτά τα θαυμάσια.

Ο Ελευθέριος με δυνατή φωνή, ώστε να ακούγεται καλά απ’ όλους, προσκαλεί όλο τον κόσμο να γνωρίσει και να αγαπήσει τον ένα αληθινό Θεό, αν θέλουν να είναι πάντοτε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Φωτισμένος από το άγιο Πνεύμα, μιλά με τέτοια πίστη και αγάπη, με τέτοια ρητορική δύναμη και πειθώ, που κάνει όλο το ακροατήριο, τις χιλιάδες αυτού του κόσμου, να αντιληφθούν την ψευτιά της ειδωλολατρικής θρησκείας και την υπεροχή της Χριστιανικής πίστης.

Όσοι από τους ειδωλολάτρες αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν τα θεϊκά μηνύματα που εξαγγέλλει μέσα από το στάδιο ο θεοφόρος άγιος αλλά και τολμούν να πουν άσχημα και βλάσφημα λόγια, ένα καινούριο παράξενο θαύμα γίνεται. Μια αόρατη θεϊκή δύναμη τους πληγώνει και τους βασανίζει.

20. ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Απελπισμένος και καταντροπιασμένος είναι τώρα ο αυτοκράτορας απ’ όλες τις άκαρπες προσπάθειές του να τον βασανίσει. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει περισσότερο κόσμο να γνωρίσει τη δύναμη του Χριστού και χιλιάδες άνθρωποι να πιστέψουν σ’ Αυτόν που ο ίδιος πολεμούσε. Το γόητρο του σαν αυτοκράτορας είχε καταρρακωθεί και η Ρωμαϊκή εξουσία του είχε προσβληθεί. Δεν άντεχε πλέον άλλο την παρουσία του αγίου.

Διέταξε λοιπόν το δήμιο να κόψει το κεφάλι του αγίου Ελευθερίου, για να τελειώνει μια και έξω μ’ αυτόν τον Χριστιανό.

Η χαρά του αγίου μας ήταν απερίγραπτη. Είχε έρθει η ώρα να πάει στην αγκαλιά Εκείνου που λάτρεψε και αγάπησε με όλη την δύναμη της καρδιάς του.

Ο δήμιος οδήγησε τον θαυματουργό Χριστιανό στον τόπο της εκτέλεσης. Από κοντά τον ακολουθούσε και η αγία μητέρα του Ανθία, που παρακολουθούσε όλο αυτό το διάστημα τα διάφορα μαρτύρια του αγαπημένου της παιδιού και προσευχόταν θερμά στο Χριστό να ενισχύει το σπλάχνο της.

Σ’ όλα τα βασανιστήρια που πέρασε ο άγιος μας, ο Κύριος τον ενίσχυε με την θεϊκή προστασία Του, γιατί ήθελε να βοηθήσει τους αδύναμους ανθρώπους να γνωρίσουν και να πιστέψουν στην παντοδύναμη παρουσία Του. Και πράγματι, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι γνώρισαν και αγάπησαν τον αληθινό Θεό των Χριστιανών. Τώρα, ήρθε η ώρα να ξεκουράσει ο Κύριος το αγαπημένο Του παιδί από τα πολλά βάσανα και μαρτύρια που δέχτηκε για χάρη της αγάπης Του και να του χαρίσει τις αιώνιες χαρές του Παραδείσου.

Ο άγιος κάνει την τελευταία του προσευχή σ’ αυτή τη γη. Τα χείλη του ψελλίζουν για τελευταία φορά το πολυαγαπημένο όνομα του Κυρίου του Ιησού Χριστού, όταν το ξίφος του δήμιου πέφτει δυνατά πάνω στο αγιασμένο του κεφάλι.

Η ψυχή του, ελεύθερη πλέον από τα δεσμά της γης, πέταξε στις ουράνιες χαρές της Βασιλείας του Θεού!

21. ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Μόλις ο δήμιος σκότωσε με το ξίφος τον άγιο Ελευθέριο, έτρεξε αμέσως η μητέρα του πάνω από το άψυχο πλέον κορμί του για να το κλάψει και να το γεμίσει με τα μητρικά φιλιά της.

Παρά το μεγάλο πόνο της, που αγκάλιαζε το νεκρό παιδί της, ευχαριστούσε και δόξαζε τον άγιο Θεό που την αξίωσε να γεννήσει έναν τέτοιο πολύτιμο θησαυρό και να είναι μάνα ενός αγίου.

Την συγκινητική αυτή σκηνή, επρόκειτο να διακόψει με βίαιο τρόπο ο ίδιος ο δήμιος.

Με το ίδιο σπαθί που σκότωσε τον άγιο Ιεράρχη σκοτώνει τώρα και την αγία του μητέρα. Έτσι αξιώνεται η αγία αυτή μάνα να πάρει μαζί με το γιο της το ολόλαμπρο ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.

Τα άγια Λείψανα του αγίου Ελευθερίου και της αγίας μητέρας του Ανθίας τα πήραν με ευλάβεια ευσεβείς Χριστιανοί που είχαν έρθει από την Αυλώνα, την έδρα της αγίας Επισκοπής του αγίου Αρχιερέα Ελευθερίου για να τα ενταφιάσουν με τιμές και δόξες.

Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του αγίου Ελευθερίου στις 15 Δεκεμβρίου μαζί με τη μνήμη της αγίας μητέρας του Ανθίας!

Η αγία μητέρα του ας είναι το παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις Χριστιανές εκείνες μητέρες που θέλουν να αναθρέψουν σωστά και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού τα δικά τους παιδιά. Είθε να την έχουν προστάτιδα και οδηγό στο μεγάλο και ιερό έργο της σωστής διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους.

Προς τιμήν του μεγάλου και ένδοξου θαυματουργού αγίου ιερομάρτυρος Ελευθερίου και της αγίας μητέρας του Ανθίας χτίστηκαν παντού μεγάλες και λαμπρές εκκλησιές για να τιμάται η αγία μνήμη του αλλά και να δοξάζεται το πανάγιο όνομα του παντοδύναμου Θεού.

Είθε οι θαυματουργές προσευχές του αγίου Ελευθερίου και της αγίας του μητέρας Ανθίας να μας βοηθήσουν να αγαπήσουμε και εμείς τον Θεό όπως τον αγάπησαν αυτοί, για να αξιωθούμε της Ουράνιας Βασιλείας Του. Αμήν.

 ___________________________
(Βίος υπό του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, Εκδόσεις Φως Χριστού) 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος,
καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος,
τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες,
Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν.
Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων,
τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.