Πολλές φορές –αν και δεν πρέπει- έχω συλλάβει τον εαυτό μου να εκφράζεται αρνητικά για κάποιον ή για κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν μου φαίνεται σωστό άσχετα αν μετά από λίγο, αρχίζω να μετανιώνω. Τότε καταλαβαίνω το λάθος στο οποίο υπέπεσα λόγω βιασύνης δημιουργώντας πρόβλημα πρώτα εσωτερικό, συνειδησιακό και πως θα έπρεπε να συγκρατηθώ και να μην μιλήσω. Έτσι επαληθεύεται το γνωμικό που λέει ό,τι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τα λίγα ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.
Η παρακάτω ιστορία είναι διδακτική και δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί από μία γλώσσα που δεν προσέχει τί λέει, πώς το λέει και γιατί το λέει, άσχετα εάν μετά επανορθώσει το σφάλμα.
Ένα νέο παιδί πάντα συμπεριφερόταν με βίαιο και απότομο τρόπο στους άλλους. Ο πατέρας του βλέποντας τον σκληρό χαρακτήρα του παιδιού του στενοχωριόταν. Προσπάθησε λοιπόν να το νουθετήσει με το εξής έξυπνο και παραστατικό παράδειγμα : Του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον
κήπο του, κάθε φορά που θα μάλωνε με κάποιον και θα έχανε την υπομονή του. Το παιδί ασυγκράτητο και νευρικό στην αρχή όπως ήταν, την πρώτη μέρα κάρφωσε 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο. Η σκηνή αυτή βέβαια δεν του άρεσε γι΄αυτό κάθε μέρα έκανε αγώνα να συγκρατεί τα νεύρα του για να μαλώνει με λιγότερους ανθρώπους και έτσι να ελαττώνει τα καρφιά. Όσο περνούσαν οι εβδομάδες όλο και λιγόστευε ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο, μέχρι την ημέρα που δεν έβαλε ούτε ένα καρφί. Με χαρά και ικανοποίηση πήγε στον πατέρα του για να του πει το κατόρθωμα του και το ό,τι κατάφερε να μην μαλώνει πια και έτσι να μην καρφώνει ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Ο πατέρας του για να τον δοκιμάσει ακόμη περισσότερο και για να δει εάν πραγματικά άλλαξε νοοτροπία, του είπε να κάνει το αντίστροφο τώρα. Να βγάζει κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να μαλώσει με κάποιον, ένα καρφί. Ο νεαρός ο οποίος άρχισε να εξασκείται για τα καλά στην υπομονή, θέλοντας να μην χαλάσει το χατήρι του πατέρα του, έβγαζε καθημερινά τα καρφιά που είχε καρφώσει στο πεζοδρόμιο. Όλη αυτή η δουλειά για να τελειώσει, χρειάστηκε περισσότερο από ένα μήνα.Η παρακάτω ιστορία είναι διδακτική και δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί από μία γλώσσα που δεν προσέχει τί λέει, πώς το λέει και γιατί το λέει, άσχετα εάν μετά επανορθώσει το σφάλμα.
Ένα νέο παιδί πάντα συμπεριφερόταν με βίαιο και απότομο τρόπο στους άλλους. Ο πατέρας του βλέποντας τον σκληρό χαρακτήρα του παιδιού του στενοχωριόταν. Προσπάθησε λοιπόν να το νουθετήσει με το εξής έξυπνο και παραστατικό παράδειγμα : Του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον
Ο πατέρας ευχαριστημένος γιατί το παιδί του τον άκουσε, το πήρε από το χέρι και το οδήγησε στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο λέγοντας του τα εξής: Παιδί μου ήθελα να σε δοκιμάσω με αυτό που σου είπα να κάνεις, αλλά πολύ περισσότερο ήθελα να διδαχθείς από αυτό που βλέπεις σήμερα. Είμαι ευχαριστημένος από την προσπάθεια σου και την υπακοή που έκανες σε ό,τι σου είπα και έτσι άρχισες να διορθώνεσαι. Κοίταξε όμως μία λεπτομέρεια. Δες πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο! Δεν θα ξαναγίνει όπως πριν καρφώσεις τα καρφιά, άσχετα αν τα έβγαλες. Αυτό σημαίνει ότι όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι που τον προσβάλλει του αφήνεις πληγή. Είναι σαν να τον μαχαιρώνεις και μετά του βγάζεις το μαχαίρι. Η πληγή όμως παραμένει. Γι΄αυτό πρόσεχε από εδώ και πέρα πώς θα συμπεριφέρεσαι στους γύρω σου.
Το παιδί βαθειά συντετριμμένο αλλά και πιο σοφό από πριν ευχαρίστησε τον πατέρα γι΄αυτό το μάθημα ζωής που του έκανε υποσχόμενο ό,τι θα προσπαθήσει στην ζωή του από δω και πέρα, να μην μαλώσει ξανά και να μην προσβάλλει κάποιον.
Τελικά απλές καθημερινές ιστορίες μπορούν να στείλουν διαχρονικά μηνύματα σε όλους μας για καλυτέρευση του εαυτού μας που είναι και το ζητούμενο σήμερα, στη δύσκολη εποχή που ζούμε. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε!
