Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία… Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας 09-03-2015

Νότες χαράς και αισιοδοξίας προσφέρουν σε όλους τους χριστιανούς οι προσφιλείς Ακολουθίες των Χαιρετισμών στην Υπεραγία μας Θεοτόκο που ψάλλονται στις Εκκλησίες μας, κάθε Παρασκευή αυτής της ευλογημένης περιόδου. Εύλογα διαπιστώνει κανείς την εναλλαγή των συναισθημάτων, καθώς από τo πένθιμo τελετουργικό των προηγούμενων ημερών η ατμόσφαιρα αλλάζει και μεταμορφώνεται. Τα ανεπανάληπτα «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», που είναι ο αντίλαλος εκείνου του μοναδικού «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου… » που αναφώνησε ο Αρχάγγελος στην Παναγία μας κατά την ώρα του Ευαγγελισμού της, δημιουργούν ελπίδα αλλά και θαυμασμό. 

Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς ακούγοντας τους θεσπέσιους ύμνους του Ακαθίστου Ύμνου που δημιουργούν στη ψυχή γαλήνη, ησυχία και αισιοδοξία; Μένει εκστατικός ο νους κάθε θρησκευόμενου ανθρώπου μπροστά στο μυστήριο που βιώνεται με υψωμένη την κεραία της πίστεως και ευχαριστεί τον Θεό για τις ποικίλες δωρεές που τόσο πλουσιοπάροχα και αφειδώλευτα δωρίζει σε όλους μας.
Η Παναγία μας, είναι ένα δώρο του Θεού, στον κόσμο που συνθλίβεται και πνίγεται μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας και στο άγχος της επαύριον. Πόσες και πόσοι δεν προστρέχουμε στην εικόνα της, για να αντικρύσουμε την γλυκειά μορφή της, για να εναποθέσουμε τα προβλήματα μας μπροστά στο μεγαλείο και στο κάλλος της και για να ωφεληθούμε ψυχικά;
Στο βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία», διασώζεται μία πολύ διδακτική και συγκινητική ιστορία. Κάποιος ευλαβής και πλούσιος άνθρωπος της Ρώμης, μοίρασε τα πλούτη του στους

φτωχούς και πήγε να μονάσει. Ήταν όμως αγράμματος και δεν μπορούσε να τυπώσει στο μυαλό του κάποια προσευχή για να μπορεί να την λέει όταν προσεύχεται . Τότε ένας έμπειρος μοναχός αφού του διάβασε πολλές προσευχές τον ρώτησε ποιά ήθελε και μπορούσε να μάθει. Εκείνος κοντοστάθηκε στον Χαιρετισμό του αγγέλου: «Χαίρε Μαρία». Έκαναν μαζί πρόβες μέχρι που έμαθε όλο αυτό τον ύμνο «Θεοτόκε Παρθένε χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία…». Είναι ο γνωστός ύμνος που λέμε σε κάθε αρτοκλασία. Με το πέρασμα του χρόνου τον έμαθε τόσο καλά ώστε κάθε φορά που τον έλεγε πλημμύριζε η καρδιά του από συγκίνηση και ανεκλάλητη χαρά. Δεν έλεγε τίποτε άλλο εκτός από το «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Όταν κοιμήθηκε τον ενταφίασαν σε ένα ξεχωριστό μέρος γιατί θαυματουργικά ευωδίαζε. Όλοι αισθάνονταν την άρρητη ευωδία αυτού του αγιασμένου μοναχού. Όταν τέλεσαν το εννιάμερο μνημόσυνο του και πήγαν στον τάφο για να του κάνουν Τρισάγιο έκπληκτοι είδαν το εξής θαύμα: Είχε φυτρώσει ένας ωραιότατος κρίνος που σε κάθε φύλλο του ήταν γραμμένη η ευχή: «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία». Η μυρωδιά ήταν τόσο δυνατή και έντονη που δεν έμοιαζε να είναι από κάποιο επίγειο άνθος. Τότε ο Ηγούμενος έδωσε εντολή να σκάψουν τον τάφο με προσοχή για να δουν την ρίζα αυτού του κρίνου. Σκάβοντας είδαν ότι ο κρίνος έβγαινε από το στόμα του αγίου αυτού ανθρώπου. Ο Ηγούμενος φανερά συγκινημένος είπε να ψάξουν να βρουν την ρίζα του κρίνου. Με δέος και έκπληξη είδαν όλοι ότι η ρίζα του κρίνου βρισκόταν στην καρδιά του αγιασμένου μοναχού που σε όλη του την ζωή δοξολογούσε την Παναγία με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Μετά από αυτή την θαυμαστή αποκάλυψη ο Γέροντας μίλησε σε όλους τους Πατέρες και τους είπε ότι αυτό το επέτρεψε ο Θεός, για να γνωρίσουμε την αγιότητα αλλά και την ανταμοιβή αυτού του ανθρώπου ο οποίος αγάπησε παράφορα την κατά χάριν μητέρα μας.
Ας προσπαθήσουμε και εμείς λόγους ευχαριστίας και δοξολογίας να εκπέμπουμε από τα χείλη μας και όχι λόγους αργολογίας και βλασφημίας. Ας αρκεστούμε στα απλά και ταπεινά και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Θεός μαζί με την Παναγία μητέρα Του βλέποντας την αγαθή μας προδιάθεση, θα μας βοηθούν και θα μας προστατεύουν.