Στη σημερινή εποχή που πολλοί την χαρακτήρισαν ως την εποχή της ταχύτητας, δεν είναι λίγες οι φορές που -με τις ασχολίες και τα καθημερινά μας προβλήματα- απελπιζόμαστε και χάνουμε το θάρρος και την εμπιστοσύνη μας στην πρόνοια του Θεού. Αυτά που συμβαίνουν, ταλαιπωρούν και μπερδεύουν την σκέψη μας με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε χώρο για να δράσει ο Θεός ό,τι κατεργάζεται για εμάς. Σοφοί ασκητές όμως που όλη τους την ζωή την πέρασαν μέσα στη νοερά προσευχή περιθωριοποίησαν την λογική και με ζωντανή πίστη έβλεπαν καθημερινά τα θαύματα του Θεού γιατί είχαν εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του. Είχε γίνει συνεχές βίωμα τους, αυτό που άκουγαν σε κάθε Θεία Λειτουργία: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ».
Στο Γεροντικό αναφέρεται μία συγκινητική ιστορία που δείχνει την απλότητα αλλά και την εμπιστοσύνη στο Θεό, του μοναχού που ζούσε μόνος του σε ένα κελλί στα Κατουνάκια, απομονωμένος από όλους και από όλα. Ο ονομαστός λοιπόν μοναχός Χερουβείμ φημισμένος για την ασκητική του ζωή και την εγκράτεια, με αδιάλειπτη προσευχή περνούσε την ζωή του ευχαριστώντας τον Θεό. Ένα βαρύ χειμώνα αποκλείστηκε από τα χιόνια και
περισσότερη από μία εβδομάδα έμεινε άσιτος. Ένα σούρουπο καθώς έκανε την προσευχή του άκουσε χτυπήματα στην πόρτα της καλύβης του. Ήταν ένας κοσμικός άνθρωπος με ένα μουλάρι φορτωμένο. Τον ρώτησε εάν είναι μακριά μία σκήτη και εάν προλαβαίνει να πάει εκεί πριν νυκτώσει. Βέβαια η απόσταση που ήθελε να διανύσει ο ξένος ήταν πολύ μεγάλη και δεν θα του έφτανε ακόμη και αν ήταν καλός ο καιρός ολόκληρη μέρα και νύκτα. Ο μοναχός Χερουβείμ του είπε λοιπόν να μείνει εκεί το βράδυ και μέχρι αύριο έχει ο Θεός! Ο άγνωστος ξένος του είπε: Γέροντα έχω φέρει μερικά τρόφιμα για να τα πουλήσω και θέλω το βράδυ να γυρίσω στη δουλειά μου και στην οικογένεια μου. Εάν θέλεις εσύ να τα κρατήσεις δώσε μου κάτι ως ευλογία να τα ξεφορτώσω και να φύγω. Ο μοναχός Χερουβείμ λυπήθηκε γιατί ο ξένος δεν μπορούσε να φθάσει τα τρόφιμα στον προορισμό τους. Εφόσον βιάζεσαι του είπε, άφησε τα πράγματα σε μια γωνιά και εγώ πάω στο δωμάτιο να σου φέρω αυτά που μου έδωσε κάποιος προσυνητής, πριν λίγες μέρες. Εν τω μεταξύ ο ξένος ξεφόρτωσε τα πράγματα εκεί που του είπε ο ασκητής και έγινε άφαντος. Όταν γύρισε από το δωμάτιο ο μοναχός Χερουβείμ είδε τα πράγματα ξεφορτωμένα αλλά τον ξένο να λείπει. Βγήκε έξω να δει αλλά δεν φαινόταν τίποτε. Κοίταξε προσεκτικά στο χιόνι, όμως δεν βρήκε κανένα ίχνος που να δηλώνει ότι πέρασε κάποιος άνθρωπος ούτε βέβαια είδε πατημασιές κάποιου ζώου και αυτό του έκανε μεγάλη εντύπωση. Δεν άργησε βέβαια να καταλάβει ότι επρόκειτο για θαύμα και ότι ο Θεός τον οποίο πάντα εμπιστευόταν, τον βοήθησε στη δύσκολη στιγμή του. Πήρε τα πράγματα τα τακτοποίησε και ευχαρίστησε τον Μεγαλοδύναμο για την ζωντανή παρουσία Του μέσω αυτού του άγνωστου ανθρώπου. Το αξιοσημείωτο είναι ότι χωρίς να έχει φροντίσει ο ίδιος, ο Θεός προνόησε ούτως ώστε με αυτά τα τρόφιμα να βγάλει όλο τον χειμώνα.Τέτοιες ιστορίες στη σημερινή μας εποχή όπως είπαμε και πιο πάνω δεν είναι πιστευτές από πολλούς γιατί απλά έχουμε φτιάξει την ζωή μας με τέτοιο τρόπο που τα πάντα να τα λογικοποιούμε. Τα παλιά χρόνια ήξεραν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας πολύ καλύτερα από εμάς όταν έλεγαν : Έχει ο Θεός! Αυτή μάλιστα η φράση είχε γίνει βίωμα τους. Η εμπιστοσύνη στο Θεό και στη πρόνοια Του ήταν καθημερινή και αδιάκοπη γι΄αυτό και επιβραβευόταν.
Οι καιροί άλλαξαν θα πουν κάποιοι. Δεν άλλαξε όμως ο Θεός και καλό είναι να μην αλλάξει η πεποίθηση και η ακράδαντη πίστη μας σ΄Αυτόν. Ας τον εμπιστευόμαστε. Ένα είναι το σίγουρο. Πάντα θα είμαστε κερδισμένοι!
