Κάποτε οι άγγελοι έχτιζαν ένα μικρό παλατάκι με χρυσά και ασημένια τούβλα.
Ξαφνικά σταμάτησαν την οικοδομή στη μέση και άρχισαν να κλαίνε.
Ένας άγιος που τους παρατηρούσε βρέθηκε σε μεγάλη απορία.
-Γιατί σταματήσατε το χρυσό σπίτι στα μισά και γιατί κλαίτε; ρώτησε.
Και οι άγγελοι απάντησαν:
-Σταματήσαμε την οικοδομή γιατί η ψυχή για την οποία χτίζαμε το παλατάκι, έκανε μια μεγάλη αμαρτία.
***
Τι κρίμα ! Μια ψυχή αμάρτησε και τόσοι άγγελοι θρηνούν!
Τι κρίμα! Έχασε το παλάτι πάνω στον ουρανό!
Ω! κι αν σκεφτόμασταν τι χάνουμε κάθε φορά που αμαρτάνουμε, ποτέ δεν θα ξανακάναμε αμαρτία, γιατί οι άγγελοι θρηνούνε, οι ουρανοί πενθούνε και το παλάτι της αιώνιας ευτυχίας μένει στα μισά και πάντα ατελείωτο!
πηγή http://ourania-melodia.blogspot.gr/
