Ένας ιεροκήρυκας περιοδεύει σε μια επαρχία. Στην Εκκλησία του χωριού το βράδυ ο κόσμος άκουσε με προσοχή το κήρυγμα.
Ένα φιλόξενο σπίτι τον προσκάλεσε πρόθυμα για να τον φιλοξενήσει. Η οικοδέσποινα τον οδηγεί σε ένα δωμάτιο για να ξεκουραστεί.
Ο ιεροκήρυκας τότε έκπληκτος, βλέπει τους τοίχους γύρω-γύρω καλυμμένους με αφίσες των σταρ.
-Μα δωμάτιο είναι αυτό ή αίθουσα κινηματογράφου; είπε ο σεμνός κληρικός.
-Είναι πάτερ το δωμάτιο της κόρης μου, είπε κάπως ντροπιασμένα η οικοδέσποινα. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτού του είδους τις φωτογραφίες.
-Άλλο κανένα δωμάτιο δεν έχετε; ρώτησε, με κάποιο δισταγμό, ο άνθρωπος.
-Πως, έχουμε, περάστε στο διπλανό.
Η πόρτα άνοιξε και ο ιεροκήρυκας αντίκρισε το ίδιο θέαμα. Γύρω - γύρω οι τοίχοι καλυμμένοι από φωτογραφίες διάσημων ποδοσφαιριστών.
-Και εδώ τα ίδια;
-Ναι πάτερ, το παιδί μου είναι φίλαθλος, γι αυτό...
-Καλή μου χριστιανή, κανένα δωμάτιο με την εικόνα της Παναγίας δεν έχετε;
-Πως, πάτερ, είχαμε. Από τότε όμως που πέθανε η γιαγιά μας, την βάλαμε στο μπαούλο μαζί με τα άλλα πράγματα της.
Πόνεσε η καρδιά του κληρικού. Δύο δάκρυα αυλάκωσαν το πρόσωπο του. Δεν ήξερε για ποιόν να πρωτοκλάψει. Για τα δυστυχισμένα αυτά παιδιά ή για τους γονείς τους; Δυστυχώς για όλους!
* * *
Για κάθε οικογένεια που κατεβάζει την εικόνα της Παναγίας και ανεβάζει τα σύγχρονα είδωλα, αξίζει να χύσουμε πολλά δάκρυα.
πηγή http://ourania-melodia.blogspot.gr/2013/06/blog-post_21.html
