Τί θα ακούσουμε ακόμη; Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Τα άθεα γράμματα θα μας καταστρέψουν, είχε προφητεύσει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Αυτό μου ήλθε στο μυαλό όταν διάβαζα στο διαδίκτυο αυτό το άρθρο που δημοσίευσε περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας και παρουσίαζε δύο γυναίκες επιστήμονες, μία δασκάλα προσχολικής αγωγής και μία κλινική ψυχολόγο να προτρέπουν τους γονείς να μην πάρουν τα μικρά παιδιά τους την Μεγάλη Εβδομάδα στην Εκκλησία, ιδιαίτερα την Μεγάλη Πέμπτη, την Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο γιατί θα κουραστούν, θα μελαγχολήσουν, θα φοβηθούν και θα πανικοβληθούν. Μάλιστα εξηγούν ότι τα παιδιά στη θέα του Εσταυρωμένου καταλαμβάνονται από συναισθήματα ανάμεικτα που δρουν στη

ψυχική τους διάθεση. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα, τί λένε ακριβώς οι δύο αυτές «προοδευτικές» παιδαγωγοί:

«Η αναπαράσταση του Εσταυρωμένου, η Αποκαθήλωση και ο νεκρός Χριστός στον τάφο πιθανότατα θα τρομάξουν τα παιδιά σας. Αν πάτε να προσκυνήσετε τον Επιτάφιο, προσεγγίστε τον ως ένα παραδοσιακό έθιμο, χωρίς να μπείτε σε λεπτομέρειες. Εάν το παιδί σας δεν θέλει να αφήσει λουλούδια, ή να φιλήσει, ή να περάσει από κάτω, ακούστε το και μην το πιέσετε. Η Περιφορά του Επιταφίου ουσιαστικά είναι μία κηδεία. Το κατανυκτικό κλίμα της εκκλησίας, τα χρώματα των αμφίων των Ιερέων, οι καμπάνες που ηχούν πένθιμα -όλα αυτά- πιθανόν να ταράξουν και να μελαγχολήσουν το παιδί. Αν επιλέξετε να πάτε, φροντίστε να τα έχετε προετοιμάσει με βάση όλα όσα προαναφέρθηκαν και αν δείτε ότι τα παιδιά σας φοβούνται, να αποχωρήσετε αμέσως. Όσο για την Ανάσταση το βράδυ του Σαββάτου, έχει δύο μειονεκτήματα. Κατ’αρχάς γίνεται πολύ αργά. Τα μεσάνυχτα είναι ώρα που το παιδί πρέπει να κοιμάται και είναι μεγάλη ταλαιπωρία για τον οργανισμό του είτε να το κρατήσετε ξύπνιο, είτε να το ξυπνήσετε και να το πάρετε με το ζόρι, μαζί σας. Ακόμη τα βεγγαλικά που πέφτουν τρομάζουν τους πάντες, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί που κατά πάσα πιθανότητα θα πανικοβληθεί από τους έντονους θορύβους».
Διερωτώμαι -μετά από όλα αυτά τα τόσο «προοδευτικά» λόγια- εάν χρειάζεται να απαντήσουμε, ή καλύτερα να σιωπήσουμε! Την καλύτερη απάντηση πάντως στα παραπάνω, την έδωσε κάποιος Προτεστάντης Άγγλος ο οποίος πριν λίγα χρόνια ήλθε τέτοιες ημέρες του Αγίου Πάσχα στη Ρόδο ως επισκέπτης, προσκεκλημένος ενός ανδρογύνου που έμενε σ΄ ένα χωριό. Το βράδυ της Ανάστασης θέλησε και αυτός να πάει στην Εκκλησία να δει όλη αυτή την τελετή. Κάθησε σε ένα κάθισμα και άρχισε να μετράει ένα, δύο, τρία, τέσσερα, κ.λ.π. Μετρούσε, μετρούσε, οπότε κίνησε την περιέργεια αυτών που τον κάλεσαν να τον ρωτήσουν: Μα τί μετράς τόση ώρα; Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική. Μετρώ πόσες οικογένειες μπαίνουν στην Εκκλησία μαζί με τον παππού, την γιαγιά, τους γονείς και τα μικρά παιδάκια. Είναι κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί εμείς στο μέρος μας, δεν βλέπουμε τέτοιες εικόνες!
Ας είναι και μία έμμεση απάντηση αυτή, στα έπεα πτερόεντα, δηλαδή στα λόγια του αέρα, των παραπάνω παιδαγωγών. Δεν είναι προτιμότερο να συμβουλέψουμε τους γονείς να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στα παιδιά τους και να τα αποτρέπουν από τους σύγχρονους πειρασμούς του διαδικτύου και της τηλεόρασης, από τον μάγο Χάρυ Πότερ που όλα τα μικρά ξέρουν , αλλά και από κάθε είδους μαγεία και μυστικοπάθεια;
Ο Θεός ας μας φωτίσει να βρούμε και πάλι όλοι μας, τον προσανατολισμό και την προοπτική που δυστυχώς απεμπολήσαμε, για να μην είναι αργά και μετά λέμε ό.τι χάθηκαν, κι άλλες αθώες ψυχές!