Οι Άγιοι της αρχαίας εκκλησίας έδειχναν μια ανυπολόγιστη ψυχική δύναμη και αναδεικνύονταν ήρωες όχι μόνο της πίστης αλλά και της φιλανθρωπίας.Αυτό έκανε και ο Αρχιδιάκονος Άγιος Λαυρέντιος. Έζησε στην Ρώμη στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ, όταν επίσκοπος Ρώμης ήταν ο Άγιος Ξύστος. Όταν επρόκειτο να ξεσπάσει ο διωγμός του Δεκίου,ο Άγιος Ξύστος,κάλεσε τον Αρχιδιάκονο Άγιο Λαυρέντιο και του πρότεινε να μοιράσει στους φτωχούς,ό,τι είχαν ώστε οι διώκτες,να μην βρουν τίποτα το πολύτιμο.Πρώτος συλλαμβάνετε ο επίσκοπος Άγιος Ξύστος και αποκεφαλίζεται.
Αμέσως οι ειδωλολάτρες στρέφονται κατά του Αρχιδιακόνου Αγίου Λαυρεντίου,του οποίου η φήμη ήταν μεγάλη.
Ο Άγιος Λαυρέντιος συλλαμβάνεται και ο αυτοκράτορας του ζητά να τοτ παραδώσει τους θυσαυρούς της εκκλησίας.Ο Άγιος δίχως να χάσει το θάρρος του,ζητά από τον βασιλιά άμαξες για να τους μεταφέρει.
Ο Αρχιδιάκονος Λαυρέντιος,μόλις έλαβε τις άμαξες,στοίβαξε σ'αυτές τους ασθενείς,τους φτωχούς και άπορους που είχε ευεργετήσει.
- Ιδού οι θυσαυροί της εκκλησίας μας,είπε με καμάρι στον αυτοκράτορα και στους άρχοντες της Ρώμης που κοιτούσαν ξαφνιασμένοι.
Φρύαξε ο αυτοκράτορας κι εκείνη τη στιγμή,παίρνει μια όλως σατανική απόφαση.Να ψήσει τον Άγιο Λαυρέντιο ζωντανό σαν ψάρι,πάνω σε πυρακτωμένη σχάρα.
Ο θαυμαστός Μάρτυρας του Χριστού,με πίστη φλογερότερη υμνεί τον Χριστό και στρεφόμενος προς τους δημίους,τους προτρέπει να γυρίσουν την σχάρα,ώστε να ψηθεί και απ'την άλλη πλευρά για να είναι ολοκληρωμένη η θυσία του.
Ο Θεός δεν επέτρεψε να βαστάξει για πολύ το τόσο οδυνηρό μαρτύριο.
Έτσι σε λίγο πάνω στη σχάρα παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο,αφήνοντας σε όλους παράδειγμα πίστης,αγάπης και ηρωϊσμού.