Εάν είχα την δυνατότητα να ρωτήσω πολλούς ανθρώπους συγχρόνως τί ζητούν από την ζωή τους, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι θέλουν την ευτυχία. Βέβαια αυτή την ευτυχία την συνδυάζουν στο μυαλό τους με χρήματα, περιουσίες, ανέσεις, καλοπέραση. Γι΄αυτό και σ΄όλη τους την ζωή αγωνίζονται για την κατάκτηση της. Εργάζονται, κοπιάζουν, τρέχουν, αγωνιούν με μοναδικό σκοπό την απόκτηση πλούτου, τον οποίο θεωρούν νομοτελειακά ότι θα τους οδηγήσει στην πολυπόθητη ευτυχία. Ένα ξαφνικό όμως και αναπάντεχο γεγονός ανατρέπει όλους τους προγραμματισμούς τους και αναδεικνύει τον λανθασμένο συλλογισμό τους αλλά και γεγονός της φθαρτότητας και προσωρινότητας όλων μας.
Τί θεωρεί ο κόσμος σήμερα ως ευτυχία; Να ανεβαίνεις στην κοινωνική ζωή και να έχεις τα αξιώματα απολαμβάνοντας κάποιες τιμές, για να μπορείς όπως λένε μερικοί να επιβάλλεσαι. Να περνάς σ΄αυτή τη ζωή καλά, δηλαδή να διασκεδάζεις, να πηγαίνεις σε ταβέρνες και εστιατόρια περνώντας στιγμές καλοπέρασης και να κάνεις ότι σου αρέσει και σε ευχαριστεί. Έτσι καταξιώνεσαι στα μάτια κάποιων άλλων. Όλους αυτούς τους διαψεύδει όμως το αποτέλεσμα. Όταν φύγουν από αυτόν εδώ τον πρόσκαιρο κόσμο είναι πια πολύ αργά για να καταλάβουν το ακριβές νόημα της ζωής.
Διαχρονικά έρχεται η σωστική φωνή της Εκκλησίας με το αψευδές στόμα του Χριστού να μας
υπενθυμίσει: «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης, αλλά θησαυρίζετε θησαυρούς εν ουρανοίς». Οπότε μετατοπίζεται και το ειδικό βάρος της ευτυχίας, κάπου αλλού. Τελικά ζητάμε την ευτυχία στη γη ή στον ουρανό; Γιατί εάν την αναζητάμε μόνο στη γη, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είναι πρόσκαιρη και παροδική εάν δεν την συνδέσουμε με την πηγή της ευτυχίας που είναι ο Ιησούς μας Χριστός από τον οποίο εκπορεύεται «παν δώρημα τέλειον». Λέει ο Προφήτης Δαυίδ ότι: «πλούτος εάν ρέη• μη προσθήσεσθε καρδίαν». Δηλαδή εάν ο πλούτος τρέχει σαν ποτάμι μην δίνεται την καρδιά σας, γιατί δεν παραμένει για πάντα. Ο πλούτος δεν είναι ευτυχία. Πολύ περισσότερο δεν προσφέρει την αληθινή ευτυχία, όσα αποθέματα χρημάτων κι αν έχουμε.Διαχρονικά έρχεται η σωστική φωνή της Εκκλησίας με το αψευδές στόμα του Χριστού να μας
Οι Πατέρες τονίζουν ιδιαίτερα την σημασία μιας άλλης ξεχωριστής ευτυχίας η οποία βρίσκεται στην αρετή. Όσοι αγωνίζονται και προσπαθούν να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού, να αποκτήσουν τις αρετές όχι κινούμενοι από ένα τυπικό καθήκον, αλλά από την ελεύθερη βούληση τους, αυτοί είναι οι αληθινά ευτυχισμένοι άνθρωποι. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα προσώπων, που ήταν πραγματικά ευτυχείς άνθρωποι του Θεού.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν φτωχός. Η περιουσία του ήταν οι αρετές του. Αγάπησε τον Θεό και ήταν πλούσιος, ένδοξος αλλά και ευτυχισμένος άνθρωπος. Γι΄αυτό όλοι πήγαιναν στην έρημο να τον συναντήσουν. Να θαυμάσουν τον ερημοπολίτη που γινόταν ουρανοπολίτης και έδινε στους ακροατές του λόγου του, ενίσχυση και δύναμη. Άλλωστε ο άνθρωπος του Θεού όταν ξέρει γιατί υπάρχει στη ζωή και ποιός είναι ο σκοπός του, δεν έχει ανάγκη από τίποτε άλλο. Η αρετή λοιπόν ήταν η αιτία που προσέλκυε τους ανθρώπους οι οποίοι άφηναν τον κόσμο και πήγαιναν να συναντήσουν το πτηνό της ερήμου για να ανέβουν πνευματικά ακούγοντας τις σοφές παραινέσεις και συμβουλές του. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τους Αγίους Αποστόλους. Δεν είχαν στις αποσκευές τους τίποτε υλικό. Οπλίσθηκαν μόνο με πίστη δυνατή και συγκλονιστική και πίστεψαν στα λόγια του Χριστού που τους είπε: «Πορευθέντες, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη… » Γύρισαν όλο τον κόσμο αναμορφώνοντας τον ηθικά με μοναδικό εφόδιο, την αρετή που μεταφραζόταν σε ζωντανή πίστη άνευ όρων και ορίων, σε αγάπη και σε θυσιαστικό φρόνημα.
Τελικά μόνο εάν τηρούμε τις εντολές του Θεού και εάν προσπαθούμε για την απόκτηση των αρετών, μπορούμε να νοιώθουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι. Άλλωστε εκεί κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας για να βρούμε την αληθινή ευτυχία. Προσπαθούμε να αγαπάμε τον Θεό περισσότερο, να μην Τον λυπούμαι, να μην Τον απογοητεύουμε με τα λάθη μας και έτσι προγευόμαστε την πραγματική ευτυχία εδώ στη παρούσα ζωή η οποία ολοκληρώνεται και τελειοποιείται με τα αγαθά του Παραδείσου στην άλλη ζωή.
Εμείς πώς θα κινηθούμε; Με τί στόχο και σκοπό; Στοχεύουμε στην πρόσκαιρη και παροδική ευτυχία που είναι πολύ περιορισμένη ή στοχεύουμε στη μόνιμη και αιώνια ευτυχία που είναι απείρως μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη;
