Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Δάσκαλος με ψυχή! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο ένα εξαιρετικό και υπέροχο άρθρο του δασκάλου Δημητρίου Νατσιού προβληματίστηκα πολύ από την σημερινή χαοτική κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία μας και εν γένει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Δεν είμαι ο ειδήμων να γράψω τί πρέπει να γίνει στον ευαίσθητο τομέα της παιδείας μας που ολοένα καθίσταται πιο ευάλωτος από ποικιλώνυμους εχθρούς εσωτερικούς και εξωτερικούς, μπορώ όμως να έχω άποψη και να κρούσω και εγώ όπως και πολλοί άλλοι σκεφτόμενοι άνθρωποι, τον κώδωνα του κινδύνου, πριν είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση στα εκπαιδευτικά μας δρώμενα. Τα καημένα τα παιδιά όπως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης μπουκτίζουν από στείρες γνώσεις που τελικά τα βλάπτουν και τα καθιστούν άβουλα νούμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της χαύνωσης και της ραστώνης που ζούμε.
Τί κάνει λοιπόν αυτός ο δάσκαλος πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα της σύγχρονης χαώδους εκπαιδευτικής εποχής; Ακούστε την μαρτυρία του: «Προσωπικά και χωρίς καμία καύχηση διδάσκω εδώ και χρόνια μία ώρα την εβδομάδα αρχαία κατά παράβαση του αναλυτικού προγράμματος και των άνωθεν εντολών. Τί κάνω; Δίνω στα παιδιά σε φωτοτυπία ένα αρχαίο κείμενο. Κυρίως τους διδακτικότατους μύθους του Αισώπου, ή μία ευαγγελική περικοπή. Πρώτα το αντιγράφουν για να εξοικειωθούν με την αρτιμελή μορφή της γλώσσας, το λεγόμενο πολυτονικό. Στη συνέχεια το διαβάζουν για να «σπάσει» και η γλώσσα τους, να συνηθίσουν την προφορά των λέξεων. Κατόπιν υπογραμμίζουν λέξεις που αναγνωρίζουν για

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Τα καρφιά!!! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Πολλές φορές –αν και δεν πρέπει- έχω συλλάβει τον εαυτό μου να εκφράζεται αρνητικά για κάποιον ή για κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν μου φαίνεται σωστό άσχετα αν μετά από λίγο, αρχίζω να μετανιώνω. Τότε καταλαβαίνω το λάθος στο οποίο υπέπεσα λόγω βιασύνης δημιουργώντας πρόβλημα πρώτα εσωτερικό, συνειδησιακό και πως θα έπρεπε να συγκρατηθώ και να μην μιλήσω. Έτσι επαληθεύεται το γνωμικό που λέει ό,τι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τα λίγα ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.
Η παρακάτω ιστορία είναι διδακτική και δείχνει το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί από μία γλώσσα που δεν προσέχει τί λέει, πώς το λέει και γιατί το λέει, άσχετα εάν μετά επανορθώσει το σφάλμα.
Ένα νέο παιδί πάντα συμπεριφερόταν με βίαιο και απότομο τρόπο στους άλλους. Ο πατέρας του βλέποντας τον σκληρό χαρακτήρα του παιδιού του στενοχωριόταν. Προσπάθησε λοιπόν να το νουθετήσει με το εξής έξυπνο και παραστατικό παράδειγμα : Του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Οι έξι ιδιαίτερες καθημερινές εργασίες! Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκκιας

Mία διδακτική ιστορία από το Γεροντικό θα είναι το σημερινό άρθρο που θα διαπραγματευτούμε με ένα στόχο και σκοπό. Να αποκομίσουμε τα κατάλληλα μηνύματα που απορρέουν από αυτό και να τα χρησιμοποιήσουμε προς εσωτερική μας οικοδομή και ωφέλεια.
Ένας μοναχός λοιπόν καθημερινά έδειχνε κατάκοπος και κουρασμένος οπότε κίνησε την περιέργεια του Ηγουμένου να τον ρωτήσει γιατί φαίνεται τόσο καταπονημένος. Ο μοναχός απάντησε ότι καθημερινά μέρα και νύκτα έχει τόσες πολλές δουλειές που αν δεν τον βοηθούσε ο Θεός δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει. Και συνέχισε: Καθημερινά έχω δύο γεράκια τα οποία προσπαθώ να τα εξημερώνω και να τα ελέγχω, έχω δύο λαγούς τους οποίους με προσοχή φυλάω να μην φύγουν, έχω δύο βόδια τα οποία επιβλέπω ώστε να εργάζονται και να αποδίδουν, έχω ένα λύκο τον οποίο προσέχω να μην