Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Το θαύμα της Παναγίας Τσαμπίκας στον Αρχάγγελο Ρόδου. Η Παναγία (Τσαμπίκα) χαρίζει τη μητρότητα



Το θαύμα της Παναγίας Τσαμπίκας στον Αρχάγγελο Ρόδου


Το παρόν ποίημα εξιστορεί την ακριβή και αληθή παράδοση του θαύματος της Υπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου, η οποία διεσώθη μέχρι σήμερα από τα αρχαία χρόνια.
Το θαύμα έχει καταγραφεί με τη μορφή ποιήματος από τον ευσεβή προσκυνητή Σάββα Σ. Διμέλη το Μάιο 1955 στον Αρχάγγελο Ρόδου, ώστε με το πέρασμα του χρόνου να μη μεταβληθεί η αλήθεια, οπότε και η αξία του θαύματος να έχει τη δέουσα πίστη στις συνειδήσεις των ευσεβών Χριστιανών.

Το θαύμα της Παναγίας

 Ένας βοσκός εκάθητο στου Αιμαχίου (1) τη βρύση και βλέπει τσάμπα (2) στο βουνό εις ένα κυπαρίσσι.
Ήτο ψηλά στην κορυφήν και ακτινοβολούσε κι εδύκνειεν από μακράν πως άνθρωπον καλούσε.
Η νύχτα όλη πέρασε και ο βοσκός κυττάζει, εάν το
φως θα κινηθεί κάποιος θα το βαστάζει.
Παρατηρούσε ο βοσκός με ανυπομονησίαν, αλλά το φως παρέμενε εις θέσιν την ιδίαν.
Η νύκτα όλη πέρασε κι ο ήλιος ανατέλλει κι η τσάμπα τας ακτίνας της, εδώ κι εκεί τας στέλλει.
Ήλθεν η δεύτερη νυκτιά και εις τον ίδιον τόπον, πάλιν εφαίνετο το φως ως φαίνετο και πρώτον.
Περίεργος τότε ο βοσκός λέγει στον εαυτό του, είναι φανός και τον κρατεί άνθρωπος για σκοπό του.
Επέρασε κι αυτή η νύκτα, να κι έρχεται και η τρίτη το .φως πάλιν εφώτιζε σαν τον αποσπερίτη.
Την επιούσαν ο βοσκός οπλίσθει ως αξίζει, εκάλεσε και βοηθούς κι ευθύς αποφασίζει.
Να ανεβούσι στο βουνό να δούσι τι συμβαίνει, ποιος είναι αυτός που ξενυκτά και τον σκοπό που μένει.
Με φόβον αναβαίνουσι και κάμνουν να γυρίσουν, μην είναι άνθρωποι κακοί και τους κακοποιήσουν.
Και πάλιν τ' απεφάσισαν ό,τι κι αν τους τρέξει, να παν στο μέρος της φωτιάς που είχε πρωτοφέξει.
Πηγαίνουσι σιγά - σιγά κι έτοιμοι να κτυπήσουν, αν ήσαν κλέπται κι ήθελαν να τους κακοποιήσουν.
Και παραδόξως βλέπουσι μια ασημένια εικόνα, κι εμπρός της κανδήλι εκρέμετο και ήναπτε ακόμα.
Ήτο εικών της Παναγιάς κι έφυγε που την Κύπρον, έτσι μας διεπίστωσαν εκείνοι που την είδον.
Το θαύμα ηκούσθη πανταχού κι η φήμη εξηπλώθη, και με πολλήν κατάπληξιν στην Κύπρον διεδόθη.
Διότι εχάθη πράγματι απ' ένα Μοναστήρι, μία εικών της Παναγιάς με αργυρούν κανδήλι.
Κι επιτροπήν αποστέλλουσι το εικόνισμα να πάρει, να σπεύσει το ταχύτερον χωρίς να αναβάλει.
Έφυγε η επιτροπή για τον προορισμό της, και ήλθεν στον Αρχάγγελον και λέγει τον σκοπό της.
Ως επληροφορήθημεν ποια ήτο η άφιξη της, αμέσως ετέθη η εικών εις την διάθεσίν της.
Την πήρε η επιτροπή και πήγε στην πατρίδα κι απέκτησαν οι Κύπριοι κάθε χρυσή ελπίδα.
Αλλά μόλις την έβαλαν εις της Μονής το θρόνον, αμέσως πάλιν έφυγε, αφήνει το θρόνον μόνον.
Πάραυτα ξημερώθηκε επάνω στο βουνό μας, και στέλλει τας ακτίνας της πάλιν εις τον βοσκόν μας.
Πάλιν οι φίλοι Κύπριοι έρχονται λυπημένοι και πήρανε στον τόπον των την Κεχαριτωμένη.
Όμως δια να πιστωθούν αν είν' αυτή η εικόνα, το ξύλο λίγο έκαυσαν και σώζεται ακόμα.
Ήλθε και πάλιν η εικών τρίτην φοράν οπίσω, και μένει πλέον διαρκώς ως θα εξιστορήσω.
Το θαύμα ηκούσθη πανταχού και ήλθεν αδελφότης και έκτισεν νάϊδριον κι οντάδες η κοινότης.
Έμειναν οι Καλόγηροι επί πολλούς αιώνας, κι έγινεν κοινόβιον κι έζων κατά μονάς.
Έπειτα πάλιν έκτισαν πιο κάτω εκκλησίαν, να 'ρχονται ευκολότερον εις επικοινωνίαν.
Γιατί ήτο πολύ δύσκολον επάνω ν' ανεβαίνουν, να προσκυνούν οι άνθρωποι και πάλι να κατεβαίνουν.
Από την τσάμπα έβγαλε το όνομα Τσαμπίκα κείνοι που το πρωτάκουσαν και μας το διηγηθήκαν. Αυτά έχει η παράδοση εκ παναρχαίων χρόνων κι έφθασε μέχρι ημών, εκείνων απογόνων. Και τώρα λέγω προς υμάς φίλοι, μετ' ευλαβείας μην τυχόν απιστήσετε σ' αυτάς τας αληθείας.
Είν' αδελφοί μου βέβαια, ποσώς μην απιστείτε, ζητείτε μετά πίστεως ότι καλόν ποθείτε.
Ζητείτε ότι θέλετε πάντα με την καρδιάς και η Παναγία θα βοηθεί εις τα αιτήματά σας.
Είν' η μητέρα του Θεού του Ιησού Χριστού μας, η κιβωτός η έμψυχος του Θείου Λυτρωτού μας. Όποιος με πίστιν έρχεται και δισταγμόν δεν κάμνει, ό,τι ζητήσει παρ' αυτής αμέσως το λαμβάνει. Μην απιστείτε αδελφοί, έρχεσθε προσκυνάτε κι αμέσως θα λαμβάνετε εκείνο που ζητάτε.
(1) Ιστορικός Τόπος Αρχαγγέλου
(2)Αιθάλη = καπνιά

Προσευχή

Ω Παναγία Δέσποινα κόρη χαριτωμένη, αρρήτου δόξης έτυχες ω Κεχαριτωμένη.
Των ουρανών οι Στρατηγοί, την χάριν σου θαυμάζουν, σαν ίστασαι στον θρόνον σου και σε εγκωμιάζουν.
Ποια άλλην ηξιώθηκεν Άγγελος να τη φέρει, το Άγιον Ευαγγέλιον με το δεξί του χέρι; Συ μόνον ηξιώθηκες για να γεννήσεις Εκείνον, που ο Γαβριήλ Αρχάγγελος Σου έφερε στον κρίνον. Ποια άλλη ηξιώθηκε Θεόν για να γεννήσει κι εις τας αγνάς αγκάλας της βρέφος να γαλουχήσει; Ποια άλλη ηξιώθηκεν να λύσει την κατάραν, το μέγιστον αμάρτημα που οι πρόγονοι εκάμαν;
Να λύσει το μεσότειχον Θεού και των ανθρώπων, που εβρίσκοντο οι άνθρωποι εις κολασμένον τόπον; Σοι πρέπει κάθε έπαινος και κάθε ευφημία, αφού είσαι μήτηρ του Χριστού γλυκειά μας Παναγία.Όθεν και χάριν έλαβες να γειαίνεις πονεμένουσνα θεραπεύεις ασθενείς και τους απελπισμένους.
Όσοι πτωχοί και ασθενείς και όσοι πονεμένοι, μόνον εις Σε ατενίζουσι την Κεχαριτωμένην.
Σε ικετεύω Δέσποινα να ρίξεις ένα βλέμμα στας Χήρας και στα ορφανά και στα απελπισμένα. Γιατί πολύ υποφέρουσι και δεν έχουν κανέναν να λυπηθεί τους πάσχοντες εκτός από Εσένα.
Λυπήσου Παναγία μου, που μέρα -νύχτα κλαίνε οι χήρες και τα ορφανά και τίποτε δεν λένε. Ημείς πια εσκλυρήνθημεν και τίποτε δεν ακούμε και όσο και αν φωνάζουσι αδίκως πολεμούνε.
Για να μας πείσουν την καρδιά να λυπηθεί λιγάκι, να γειάνωμεν πτωχών καρδιές που τρέχει το φαρμάκι. Εάν Συ, Παναγιά μου παύσεις τον γυιον Σου τον Μονογενή τους πάσχοντας να γειάνει, τότε ποιάν άλλη έχομεν να έχει τόσην χάριν, τας χήρας και τα ορφανά και τους πτωχούς να γειάνει.
Μόνο εσένα έχομεν, ως του Θεού Μητέρα, όπου για ημάς προσεύχεσαι νύκτα και ημέρα.
Όσοι με ελπίδα έρχονται και πίστιν προσκυνούσι, δίδε τους Παναγιά μου εκείνο που ποθούσι.
Περαίνω πια το έργο μου και γράφω το ονομά μου κι η χάρις Σου ας βοηθεί εμέ και τα παιδιά μου.

Πηγή Υλικού
Ιερά Μονή Παναγίας Τσαμπίκας, Αρχάγγελος Ρόδου
Σάββας Σ. Διμέλης, Προσκυνητής, Μάιος 1955 , Αρχάγγελος Ρόδος

Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων


Θαύμα Παναγίας Τσαμπίκας - Η άτεκνη Γερμανίδα

Μια Γερμανίδα από το Μόναχο δε μπορούσε να μείνει έγκυος γιατί είχε σοβαρό πρόβλημα. Συνάμα γνωρίζεται με μία Ροδίτισσα επιχειρηματία που της κάνει γνωστό ότι 
στον Αρχάγγελο η Παναγία η Τσαμπίκα βοηθάει τις άτεκνες γυναίκες.
Ανεβαίνοντας ψηλά στο λόφο όπου κατοικεί η Παναγία ο νεωκόρος κ. Χρήστος Ματσίγκος τη ρωτά:
- Πιστεύεις ότι θα κάνεις παιδί;
Η απάντηση είναι η γνωστή:
- Ναι, θα κάνω.
Τότε της δίνει φυτιλάκι από το κανδήλι της Παναγίας, να το καταπιεί και μια κορδέλλα από την εικόνα της Παναγίας, να τη δέσει στη μέση της και της λέει:
- Του χρόνου να φέρεις το παιδί.
Πράγματι τρεις μήνες μετά έμεινε έγκυος. Τον Αύγουστο του 1997 έφερε το μωρό στην Παναγία την Τσαμπίκα με το όνομα Τσαμπίκα-Βαλέσα.


Μια άλλη Γερμανίδα πάλι, από τη Στουγκάρδη. Επί 10 χρόνια παρέμενε άτεκνη. Το 1979 ήρθε μαζί με το σύζυγο της για τουρισμό στη Ρόδο. Ενώ βρίσκονταν μέσα στο 
τουριστικό λεωφορείο με προορισμό τη Λίνδο, ο ξεναγός, περνώντας κάτω από το λόφο της Παναγίας της Τσαμπίκας, είπε ότι ψηλά στο βουνό υπάρχει εκκλησάκι και η 
Παναγία Τσαμπίκα βοηθάει τις άτεκνες γυναίκες να τεκνοποιήσουν.
Την επόμενη μέρα ο Γερμανός έρχεται να δει από κοντά την Παναγία και γράφει στο βιβλίο ότι θέλει να κάνει παιδί.
15 χρόνια μετά έφερε την κόρη του με το όνομα Τσαμπίκα κι αισθάνεται υπερήφανος που η κόρη του στη Γερμανία ονομάζεται Τσαμπίκα.

Η μαρτυρία της Μαρίας

Συγκλονιστικές είναι και οι μαρτυρίες γυναικών που βίωσαν το θαύμα στα σπλάχνα τους... Η Μαρία πριν από δεκαπέντε μήνες απέκτησε ένα υγιέστατο μωρό. Η ίδια περιγράφει την ιστορία της.

«Το έμβρυο που κυοφορούσα είχε πεθάνει μέσα μου. “Παλινδρόμηση κυήσεως” μου είπαν οι γιατροί και μου ανέφεραν πως οι πιθανότητες να αποκτήσω ξανά παιδί ήταν ελάχιστες. Απογοητεύτηκα και αποφάσισα να ανέβω στο μοναστήρι. Δεν είμαι από τη Ρόδο, αλλά παντρεύτηκα και ζω στο νησί. Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα θρήσκα. Τελικά προσκύνησα. Οταν κατεβήκαμε από το εκκλησάκι, εντελώς αψυχολόγητα είπα στον άντρα μου πως θα μείνω έγκυος. Περίπου δύο μήνες μετά είχα τα πρώτα “σημάδια”. Ο γιατρός διαπίστωσε εγκυμοσύνη. Εμεινε άναυδος και ο ίδιος. Επιστημονικά το θεώρησε αδύνατον, αφού πριν από πολύ μικρό διάστημα είχε γίνει παλινδρόμηση. Επρεπε να περάσει μεγάλο διάστημα για να μπορέσω να συλλάβω ξανά και δεν ήταν σίγουρο αν θα μπορούσα να το κρατήσω μέσα μου. Τελικά το μωράκι μου είναι δεκαπέντε μηνών σήμερα και πάνω από το βλέφαρό του έχει ένα μικρό σημαδάκι. Η Παναγία μου χάρισε το πιο όμορφο δώρο της ζωής μου και με έκανε να καταλάβω πως ο Θεός υπάρχει».




Η Παναγία Τσαμπίκα στο Πέρα Χωριό Νήσου

Στο Πέρα Χωρίο Νήσου, σε ύψωμα που δεσπόζει της περιοχής και ονομάζεται Γερακαρκά,
νοτιοδυτικά του χωριού και στα σύνορα με την Αλάμπρα, είναι χτισμένο το παρεκκλήσι της Παναγίας
της Τσαμπίκας. Κάποιος μπορεί να το δει να προβάλλεται στα αριστερά του, όταν ταξιδεύει προς
Λάρνακα. Το εκκλησάκι χτίστηκε το 2002 μετά από διδυμοποίηση που έγινε με τα χωριά Πέρα
Χωρίου και Νήσου και του Αρχαγγέλου Ρόδου. Το εκκλησάκι εγκαινίασε ο Μητροπολίτης Ρόδου την
24η Ιουλίου το 2004. Όπως είναι γνωστό αυτή η Παναγία βοηθάει τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να
αποκτήσουν παιδιά. Όσα ζευγάρια ζητήσουν τη βοήθειά της αποκτούν και δίδυμα. Τα τελευταία
χρόνια γίνονται πολλές βαφτίσεις στη χάρη της.
Η Παναγία μας τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον Ορθόδοξο Ελληνικό χώρο. Ο λαός μας προσδίδει σε
αυτήν αμέτρητα επίθετα, Φανερωμένη, Γιάτρισσα, Μαλεβή, Παντάνασσα, Χρυσοσπηλιώτισσα και
άλλα τα οποία ξεπερνούν τα 1000.
Μέσα σε αυτό το πλήθος ονομάτων θέση σπουδαία λαμβάνει και το επίθετο που εδόθη στην Παναγία
της Ρόδου από τους Αρχαγγελίτες. Εδόθη σε αυτήν το επίθετο «Τσαμπίκα».
Η λέξη αυτή σύμφωνα με την άγραφη προφορική παράδοση, προέρχεται από τη λέξη Τσάμπα, που
στην τοπική αρχαγγελική διάλεκτο σημαίνει σπίθα, φωτιά,. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα δεν
φαινόταν καθαρά, από μακριά όμως διακρινόταν καθαρά η φωτιά της καντήλας που τη συνόδευε.
Η δεύτερη ερμηνεία προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη «Ζαμβύκη» που σημαίνει είδος
πλοίου. Οι πρόγονοι των Αρχαγγελιτών, Ποντορείς, κατασκεύαζαν ένα τύπο πλοίου που το ονόμαζαν
Ζαμβύκη, επειδή έμοιαζε με το σχήμα του βουνού Ζαμβύκη, που σε αυτόν σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγία της Τσαμπίκας της επονομαζομένης και Κυράς.
Το πρώτο μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας που ονομάζεται Κυρά και Ψηλή βρίσκεται στα
διοικητικά όρια του δήμου Αρχαγγέλου Ρόδου,σε ύψωμα που δεσπόζει της περιοχής. Το μαγευτικό
αυτό ύψωμα απέχει 32 χιλιόμετρα από το κέντρο της Ρόδου κι έχει υψόμετρο 326 μέτρα από τη
θάλασσα (το παρεκκλήσιο της Τσαμπίκας στο Πέρα-Χωριό βρίσκεται χτισμένο σε ίδιο υψόμετρο –
327,5 μέτρα).
Η μετάβαση είναι εύκολη με αυτοκίνητο λόγω της κατασκευής δρόμου μόνο μέχρι τα μισά της
διαδρομής. Από εκεί και με λίγη προσπάθεια ανεβαίνοντας με τα πόδια τα σκαλοπάτια σε 15 λεπτά
φτάνεις στη βουνοκορφή με το μοναστηράκι της Παναγίας. Η θέα που σου επιφυλάσσει ο χώρος της
Παναγίας είναι μαγευτική. Από τη μια η θέα του γαλάζιου της θάλασσας και από την άλλη το φυσικό
πράσινο περιβάλλον, που απλώνεται και περιμετρικά του λόφου είναι πράγματι κάτι το εντυπωσιακό
και μαγευτικό.

Σύντομη ιστορία της Εικόνας

Η εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας βρισκόταν στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου. Από
την ιδιαίτερη πατρίδα μας την Κύπρο, με θαυματουργικό τρόπο, η εικόνα έφευγε και πήγαινε στο
βουνό Ζαμβύκη του Αρχάγγελου της Ρόδου. Η απώλεια της εικόνας προκάλεσε αναστάτωση στου
μοναχούς του Κύκκου που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να την εντοπίσουν.
Στο βουνό Ζαμβύκη η Παναγία κρύβεται από τα βλέμματα των Χριστιανών σε ένα κυπαρίσσι. Όμως
πολύ ταπεινά και απλά φανερώνεται σε βοσκό που μένει στην απέναντι περιοχή της βρύσης του
Αιμαχού (Γιεμαχιού). Ο βοσκός είδε το φως της Παναγίας αλλά αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. 
Το είδε και την επόμενη βραδιά. Όταν όμως το είδε και για τρίτη φορά αποφάσισε να ανεβεί στο
απέναντι βουνό, για να δει από κοντά με τα μάτια του, τι ήταν αυτό το φως.
Όταν έφθασε στο ύψωμα ο βοσκός μαρμάρωσε στο θέαμα που είδε να προβάλλεται μπροστά του. 
Είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από ακοίμητο κανδήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο» (έτσι
λέγεται το δέντρο που είχε σταθμεύσει η Μεσίτρια των ανθρώπων).
Αυτό το κυπαρίσσι σώζεται μέχρι σήμερα και στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που σε πολύ τακτά
χρονικά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.
Τελικά οι Κυκκώτες εντόπισαν την εικόνα στο νησί της Ρόδου και την μετέφεραν πίσω στην Κύπρο. 
Η εικόνα όμως και πάλι γύρισε πίσω στο βουνό της. Οι Κύπριοι όταν την ξαναέφεραν πίσω για να
είναι σίγουροι ότι είναι η εικόνα τους, την έκαψαν λίγο από πίσω για να έχουν κάποιο σημάδι που θα
την αναγνώριζαν πιο εύκολα. Η εικόνα όμως και για τρίτη φορά έρχεται στη νέα της κατοικία (το
σημάδι σώζεται πολύ καθαρά μέχρι σήμερα).
Η εικόνα από τότε δεν έφυγε ποτέ από τη Ρόδο. Όταν ζητήθηκε να μεταφερθεί για προσκύνημα σε
άλλα μέρη της Ελλάδος αυτή επέστρεψε και πάλι πίσω. Όταν το 2002 κτίστηκε το παρεκκλήσι προς
τιμή της Παναγίας της Τσαμπίκας στο Πέρα Χωριό και οι κάτοικοι ζήτησαν να γίνει το εγκαίνιο του
την 24η Ιουλίου, ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος από τρείς κληρικούς, έφερε
την εικόνα στην Κύπρο, τέλεσε το εγκαίνιο του ναού και η εικόνα για πρώτη φορά έφυγε από τη θέση
της για τρεις μέρες.
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, γιορτάζει το Γενέσιο της Θεοτόκου την 8η Σεπτεμβρίου
και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκύνησης).

Πρεσβύτερος Ανδρέας Βορκάς
Ιερέας Πέρα- Χωρίου
Τηλ: 99435768