Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Δυο χρόνια δεν έκλαψε! – Αληθινή ιστορία Παναγίας της Προυσιώτισσας

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό ανδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Διηγείτο η ίδια: Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα.
Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός.
Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς. Είπα μέσα μου, «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μία παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη, «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσε το να μην κλάψει». Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάϊζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο ανδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ενα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. «Τι είναι αυτό;», μου λέει. Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι.
 Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου, «Μορφές πού γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας».
Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος γ΄, έτος κβ΄, αρ. 10, Παραλίμνι – Κύπρος, Οκτώβριος 2012.

Ένα συγκλονιστικό (αδημοσίευτο) θαύμα του γέροντος Παϊσίου στην Αργολίδα

Πρίν λίγες ημέρες, είχα την χαρά να συνομιλήσω στην Εκκλησία μας, με μία νέα κοπέλα της Β’ Λυκείου, από την περιοχή της Αργολίδος.
Ένα χαριτωμένο κορίτσι που έκρυβε κάτι αγνό και ξεχωριστό σε όλη την προσωπικότητά της. . (αποσιωπώ το όνομά της για ευνόητους λόγους).
Μου αποκάλυψε λοιπόν με πολύ φυσικότητα ένα συγκλονιστικό θαύμα που βίωσε όταν ήταν 3 ετών (και το θυμάται ακόμη) γύρω στο 1998, όταν νοσηλευόταν σε πολύ σοβαρή κατάσταση, λόγω βαριάς πνευμονίας, με όλα τα συνακόλουθα .
Αναφέρει:
«Οι Γιατροί είχαν απογοητευθεί ,όπως μου είπαν κατόπιν οι γονείς μου, και θα έπρεπε επειγόντως να προβούν σε διάνοιξη τομής στο μέρος του στήθους για να αντλήσουν τα υγρά που είχαν συσσωρευθεί στους πνεύμονές μου.
Η μικρή μου ηλικία όμως παράλληλα έκανε δυσκολότερη κάθε προσπάθεια επεμβάσεως. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις την Παρασκευή, οι οποίες ήταν υπερβολικά δυσοίωνες και αποφασίστηκε από το συμβούλιο των Ιατρών να προβούν την ερχομένη Δευτέρα σε επανεξετάσεις και στην οριστική χειρουργική επέμβαση.
Την Παρασκευή το βράδυ και ενώ κοιμόμουν στο κρεβάτι με ανεβασμένα τα προστατευτικά κάγκελα- η Μητέρα μου καθόταν και κοιμόταν και εκείνη σε μία καρέκλα δίπλα μου- κάτι με ξυπνάει και αμέσως και βλέπω να εισέρχεται από την μπαλκονόπορτα ένας ηλικιωμένος Μοναχός.
Στράφηκε προς το μέρος μου, κατέβασε τα σιδερένια κάγκελα και κάνοντας το σημείο του Σταυρού με ευλόγησε τρείς φορές.
Εγώ ξαφνιασμένη και με χαρούμενη έκπληξη φώναζα δυνατά στην Μητέρα μου που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δεν με άκουγε.
Μου χαμογέλασε στοργικά ο άγνωστος εκείνος καλόγερος και κατόπιν αποχώρησε.
Όταν το πρωΐ ξύπνησε η Μητέρα μου είδε έκπληκτη τα κάγκελα κατεβασμένα και εμένα ευδιάθετη.
Της ανέφερα, όσο μπορούσα να μιλήσω σε εκείνη την ηλικία, το θαυμαστό γεγονός της επισκέψεως ενός Μοναχού και τότε άρχισε να μου δείχνει διάφορες φωτογραφίες από Αγίους για να της δείξω σε ποιον έμοιαζε ο καλόγερος αυτός.
Το βλέμμα μου όμως έπεσε επάνω στην φωτογραφία του Γέροντος Παϊσίου από ένα βιβλίο της Ι.Μονή Σουρωτής που διάβαζε εκείνες τις ημέρες η μητέρα μου.
Την Δευτέρα έγιναν οι σχετικές εξετάσεις και οι Γιατροί τότε άφωνοι διαπίστωσαν την θαυμαστή εξέλιξη της υγείας μου. Το χειρουργείο ακυρώθηκε και μετά από λίγες ημέρες γύρισα χαρούμενη και πάλι στο σπίτι μου.
Τόση ήταν η ευτυχία και η ευγνωμοσύνη των Γονέων μου για το αναφερόμενο θαύμα του π.Παϊσίου που στο επόμενο αδελφάκι μου που γεννήθηκε έδωσαν το όνομα Αρσένιος.»
Την ευχή του να έχουμε.
Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης
Ι.Ναός Γενεσίου Της Θεοτόκου Ναυπλίου.

Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθεί. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.
Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξει στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθεί την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.
Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβει με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως. Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχούμενος από πλειάδα ιερέων της νήσου Κεφαλλονιάς. Βρέθηκε λοιπόν και ο μπαρμπα-Θεόδωρος εκεί κοντά, σαν τον Ζακχαίο, παρακολουθώντας την τελετή της μεταφοράς της τίμιας Λάρνακας του Αγίου.
Τότε λοιπόν ξεπετάχτηκε ένας δαιμονισμένος και άρχισε να λέγη: «Θόδωρε, τί θέλεις εσύ εδώ; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη!» (Έτσι αποκαλεί τον άγιο Γεράσιμο ο διάβολος). Μετά απευθυνόμενος σ’ έναν άλλο δαιμονισμένο του λέγει: «Θωμά, ακούς; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη! Δώσε του χαβαδάκι!». Άρχισαν, λοιπόν, να του φωνάζουν υπενθυμίζοντας και αμαρτίες, τις οποίες δεν είχε εξομολογηθή και οι οποίες ήταν θανάσιμες, ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος.
Ακούοντας όλα αυτά ο μπαρμπα-Θεόδωρος, έντρομος έτρεξε μπροστά στην τιμία Λάρνακα και απευθυνόμενος στον αείμνηστο Αρχιερέα π. Ιερόθεο Βουή, του λέγει: «Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα». Τότε ο αείμνηστος Αρχιερεύς σταμάτησε την πομπή, δέχθηκε με στοργή τον μπαρμπα-Θεόδωρο και ανέθεσε σ’ ένα Πνευματικό να τον εξομολογήση κατ’ ιδίαν μέσα στον μικρό Ι. Ναό, ενώ η πομπή συνέχισε την πορεία της. Μετά οι δαιμονισμένοι δεν μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί είχαν σβηστεί οι αμαρτίες του με την καλή εξομολόγηση.
Αυτά τα διηγήθηκε αυτούσια ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, ο οποίος από τότε άλλαξε ριζικά την ζωή του, ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού. Έφτασε σε ηλικία 95 ετών και απεβίωσε εν ειρήνη και μετανοία την 23η Απριλίου 2000. Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.

Το θαύμα με τα 17 πλατάνια στη στέγη του Ναού της Αγίας Θεοδώρας Φωτογραφικό υλικό.


Δεκαεφτά μεγάλα δέντρα στην στέγη ενός μικρού πέτρινου ναού. Μια εικόνα που αν στις φωτογραφίες φαίνεται εντυπωσιακή, από κοντά προκαλεί τουλάχιστον δέος.
Πιστοί αλλά και σκεπτικιστές επισκέπτονται κατά χιλιάδες το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας που πανηγυρίζει σήμερα για να δουν το θαύμα ή το παράδοξο, ανάλογα με την οπτική του καθενός.
Όσο εντυπωσιακή είναι η εικόνα του μικρού Ναού της Αγίας Θεοδώρας άλλο τόσο εντυπωσιακή είναι η ιστορία της ζωής της.Σχετικά με την Οσιοπαρθενομάρτυρα Θεοδώρα, της οποίας η μνήμη τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Σεπτεμβρίου στο χωριό Βάστα Αρκαδίας, έχουν ακουστεί πολλές και διάφορες ιστορίες, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο άρχισε να υπηρετεί το μοναχισμό.
Η Αγία καταγόταν από χωριό της Πελοποννήσου, με πιθανότερες τις περιοχές της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας. Η οικογένειά της ήταν εξαιρετικά θεοσεβούμενη και προφανώς έτσι ήρθε και εκείνη κοντά στο Θεό.
Αποκορύφωμα της αφοσίωσής της και της αγάπης της γι’ Αυτόν αποτέλεσε η απόφασή της να συνεχίσει τη ζωή της σε μοναστήρι και να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό. 
Συνέβη όμως το εξής παράδοξο γεγονός: η Αγία Θεοδώρα προτίμησε να εγκαταβιώσει σε ανδρική Μονή και όχι σε γυναικεία. Ωστόσο στη Μονή της Παναΐτσας, όπου και έμενε μεταμφιεσμένη σε άνδρα με το όνομα Θεόδωρος, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση χάρη στην υπακοή και την ταπεινοφροσύνη της. 
Γι’ αυτό και ο Ηγούμενος της είχε αναθέσει εξαιρετικά υπεύθυνες εργασίες στη Μονή. Κατά την περίοδο που έπληττε λιμός την περιοχή ο μοναχός Θεόδωρος επισκεπτόταν τα σπίτια των Χριστιανών αναζητώντας βοήθεια.
Μία από τις γυναίκες όμως που επισκέφθηκε τον κατηγόρησε πως την άφησε έγκυο. Όπως είναι φυσικό, αυτό δεν θα μπορούσε να ισχύει.
Παρόλα αυτά η Αγία Θεοδώρα, αν και αρνήθηκε τις κατηγορίες, ακολούθησε τους γονείς της γυναίκας ως το χωριό Βάστα της Αρκαδίας, όπου και εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό.
Όταν πλέον οι κατήγοροί της αντίκρισαν το γυμνό σώμα της και κατάλαβαν τι είχε συμβεί ζήτησαν συγχώρεση από το Θεό. Σύμφωνα με την παράδοση μάλιστα, η Αγία θεοδώρα φαίνεται να παρακάλεσε το Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να τα ποτίζει και το σώμα της ναός.
Σύμφωνα με τον Πρωτοσύγγελο της Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως, π. Ιάκωβο Κανάκη, η επικρατέστερη άποψη είναι η δεύτερη.
Ο π. Ιάκωβος αναφέρει πως σύμφωνα με την έρευνα της Μητροπόλεως που έχει βασιστεί σε εικόνες και συναξάρια, η Αγία Θεοδώρα παντού εμφανίζεται ως ασκητική φυσιογνωμία και πουθενά ως στρατιώτης.
Η έρευνα της Μητροπόλεως επικεντρώνεται σε δύο πιθανότητες για το λόγο που οδήγησε την Αγία να εγκαταβιώσει σε ανδρώο μοναστήρι: α) με αυτόν τον τρόπο ήθελε να κάνει περισσότερους και ενεργούς ασκητικούς αγώνες και β) έτσι θα χάνονταν πλήρως τα ίχνη της. 

H Αγία Θεοδώρα φαίνεται να παρακάλεσε το Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να τα ποτίζει και το σώμα της ναός.



Φωτογραφικό υλικό από το θαύμα με τα 17 πλατάνια της Αγίας Θεοδώρας


 
 
 

Το συγκλονιστικό θαύμα του Αγ.Γρηγορίου του Παλαμά:''Αν είναι Άγιος ας μας πνίξει.''


Επειδή η Λατίνοι κατηγορούν την Αγία Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία μας, λέγοντες, ότι από τότε πού χωρίσθηκε από την Δυτική, δηλαδή την Φράγκικη Εκκλησία, δεν ανέδειξε πλέον κανένα νέο Άγιο, 
ούτε θαύματα πλέον έχει, γι αυτό θέλοντας ο ιερός Νεκτάριος, ο οποίος ήτο Πατριάρχης Ιεροσολύμων το έτος 1660, αυτός ο ένθερμος ζηλωτής της αληθείας, να φράξει τα στόματα των Λατίνων και να τους αποδείξει ψεύτες και συκοφάντες, απαριθμεί πολλούς νέους Αγίους της Ανατολικής Εκκλησίας, οι οποίοι έλαμψαν μετά το σχίσμα και διηγείται πολλά και παράδοξα νέα θαύματα. Λέγει λοιπόν και για τον Άγιο Γρηγόριο, το έξης φοβερό θαύμα
Στην νήσο Θήρα την κοινώς λεγομένη Σαντορίνη, κατά την ημέρα της μνήμης του Αγίου, δηλαδή κατά την δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, μερικοί Φράγκοι έπλεαν με καΐκι χάριν αναψυχής, ή μάλλον όπως γράφει ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων,

Η μελέτη της Αγίας Γραφής διώχνει τη λύπη


Ευχάριστο είναι το λιβάδι και ο κήπος, αλλά πολύ πιο ευχάριστη είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών.
- Γιατί εκεί υπάρχουν άνθη που μαραίνονται, ενώ εδώ νοήματα που πάντοτε είναι ακμαία.
- Εκεί ζέφυρος που φυσάει, ενώ εδώ η αύρα του Αγίου Πνεύματος.
- Εκεί τα αγκάθια που περιτειχίζουν, ενώ εδώ η πρόνοια του Θεού που ασφαλίζει.
- Εκεί τζιτζίκια που τραγουδούν, ενώ εδώ οι προφήτες που κελαηδούν.
- Εκεί τέρψη από την εμφάνιση, ενώ εδώ ωφέλεια από την ανάγνωση.
- Ο κήπος βρίσκεται σε έναν τόπο, ενώ οι Γραφές σε όλα τα μέρη της οικουμένης.
- Ο κήπος υποτάσσεται στις ανάγκες των καιρών, ενώ οι Γραφές και μέσα στο χειμώνα και μέσα στο καλοκαίρι έχουν πολλά φύλλα και είναι γεμάτες καρπούς.
Ας προσέχουμε λοιπόν στην ανάγνωση των Γραφών, γιατί εάν προσέχεις στην Γραφή, σου ξεριζώνει τη λύπη, σου φυτεύει την ευχαρίστηση, αναιρεί την κακία, ριζώνει την αρετή, δεν αφήνει μέσα στην αναταραχή των πραγμάτων να παθαίνεις όπως οι ναυτικοί στην τρικυμία. Η θάλασσα μαίνεται, αλλά εσύ πλέεις με γαλήνη, γιατί έχεις κυβερνήτη την ανάγνωση των Γραφών, επειδή αυτό το σκοινί δεν το σπάζει η δοκιμασία των περιστάσεων.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Προς Ευτρόπιον Β΄ επιστολή

Γέροντας Ιάκωβος - Θαύμα με το λάδι από το καντήλι του


Ο Πανιερώτατος μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος σε μια από τις επισκέψεις του στη Μονή Οσίου Δαυίδ, ως αρχιμανδρίτης τότε, ανέφερε μεταξύ άλλων θαυμάτων που επιτελεί ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος σε Κυπρίους αδελφούς μας, τους οποίους αγαπούσε πολύ, και το εξής θαυμαστό:
“Είχα φέρει στην Κύπρο λάδι από το καντήλι του τάφου του Γέροντα. Το 1993 με πήρε στο τηλέφωνο ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Λάρνακος,
ο π. Παναγιώτης Ζάρος, και μου είπε:
“Πάτερ Νεόφυτε, δεν είμαι καλά. Έχω ένα χρόνιο πρόβλημα υγεία, αλλά δεν το λέω. Έχω ραγάδες στο έντερο και έχω μεγάλη αιμορραγία. Και αυτές τις ημέρες έχω έντονους πόνους και μεγάλη ροή αίματος, και σε παρακαλώ κάνε μια παράκληση στον Άγιο Γεώργιο, που ζεις στο Μοναστήρι του, και στον  πατέρα Ιάκωβο να μου δίνουν υπομονή, γιατί πονώ υποφέρω πολύ και φωνάζω και στεναχωριούνται και η παπαδιά και τα παιδιά μου”.
Λυπήθηκα πολύ και του είπα ότι θα κάμω παράκληση και θα του πήγαινα λαδάκι από το καντήλι του πατρός Ιακώβου, για να σταυρωθεί. Αυτά είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Μετά από δέκα πέντε λεπτά ο π. Παναγιώτης ήρθε στο Μοναστήρι και μου είπε:
“Ήρθα να πάρω το λαδάκι του Γέροντα μόνος μου, γιατί πιστεύω πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τον χαρίτωσε και θα με βοηθήσει”. Του έδωσα λάδι και σταυρώθηκε στο μέτωπο και έφυγε. Το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε χαίροντας και κλαίοντας ότι η ροή του αίματος σταμάτησε. Από τότε έγινε τελείως καλά.
Ο π. Παναγιώτης υπέφερε από αυτό από τα εφηβικά του χρόνια και τώρα ήταν περίπου 40 ετών. Όταν έγινε καλά υποσχέθηκε να τελεί θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στο Γέροντα Ιάκωβο κάθε χρόνο σαν αυτή την ημέρα της θεραπείας του.
Όταν όμως πέρασε ένας χρόνος από το θαύμα αυτό ο π. Παναγιώτης ξέχασε την υπόσχεση του. Τη θυμήθηκε όταν εκείνη την ημέρα (στο χρόνο επάνω) του παρουσιάσθηκε ελάχιστο αίμα. Εκπλήρωσε την υπόσχεση του και η ροή του αίματος σταμάτησε.
Από τότε το θυμάται κάθε χρόνο και επιτελεί θεία Λειτουργία και μνημονεύει το Γέροντα ανάμεσα στον Αγίους”. 

Ποιά η αξία της μετάνοιας και της εξομολόγησης;


Κάποια στιγμή στον ουρανό ζήτησε ο Θεός από τους αγγέλους να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα, που υπάρχουν στη γη.
Οι άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τη γη. Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα. Ξεχώρισαν όμως τρείς.
Ο ένας έφερε και απέθεσε στον θρόνο του Θεού ένα ωραιότατο μαργαριτάρι. Ήταν μια σταγόνα ιδρώτα. Είχε πέσει από το μέτωπο κάποιου που τίμια προσπαθούσε να ζήσει την οικογένειά του.
-Ωραίο το εύρημα σου, είπε ο Θεός, αλλά υπάρχει και πιο ωραίο από αυτό.
Ήρθε τότε δεύτερος άγγελος. Αυτός απέθεσε με σεβασμό μπροστά στον Θεό ένα κατακόκκινο ρουμπίνι. Ήταν μια σταγόνα αίματος ενός ήρωα, που είχε πέσει στο πεδίο της τιμής. Οι άγγελοι έμειναν εκστατικοί. Ασφαλώς αυτός θα κέρδιζε το βραβείο.
-Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο ακόμη, είπε ο Θεός.
Τότε όλοι στράφηκαν προς το μέρος του τρίτου αγγέλου, που εκείνη την ώρα ερχόταν και με πολλή ευλάβεια άφησε να κυλίσει στον θρόνο του Θεού ένα αστραφτερό διαμάντι, που όμοιο μ ‘αυτό ποτέ δεν είχαν δει. Ήταν ένα δάκρυ κάποιου αμαρτωλού, που γονατιστός ομολογούσε τις αμαρτίες του μπροστά στον πνευματικό.
-Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα, είπε τότε ο Θεός και το βραβείο δόθηκε στον τελευταίο άγγελο. Αλήθεια, πόσο αξίζει η μετάνοια και η εξομολόγηση.
Αυτό το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος, που λέγει «Λέγω ύμίν ότι ούτω χαρά έσται έν τω ούρανω έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι… ούτω, λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώ­πιον των αγγέλων του Θεού έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκά ιε’ 7, 10).
Από το Γεροντικό.
Επιμέλεια δημοσίευσης:Γιώτα Παμπάλου

Η μετάνοια της Ζαμφίρας. (αληθινή ιστορία)


Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008.
Οι φυλακές Προύνκου.είναι οι μοναδικές φυλακές-νοσοκομείο στο οποίο βρίσκονται και άντρες και γυναίκες
.Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος βρισκόνταν και η Ζαμφίρα η τσιγγάνα.Όταν ένας από τους εθελοντές πήγε στο κελί για να ρωτήσει ποιός θα συμμετείχε στην ακολουθία της επομένης ημέρας η Ζαμφίρα του είπε:«Εγώ θα έρθω αλλά δεν έχω ανάγκη τα βιβλία σου».Η Ζαμφίρα ήταν περίπου 36 ετών,όμορφή και απ’όσα είχα καταλάβει ”ελαφρών ηθών”.Ήταν στην φυλακή από τα δεκαέξι της χρόνια επειδή είχε σκοτώσει το παιδί της αλλά και γιά άλλα σοβαρά παραπτώματα.
Την επομένη λοιπόν η Ζαμφίρα ήρθε στην ακολουθία στο παρεκκλήσι..Την ημέρα εκείνη διαβάσαμε τον Ικετήριο κανόνα προς τον Ιησού Χριστό,την Παράκληση της Παναγίας και τον κανόνα της Θείας Μεταλήψεως.Η Ζαμφίρα όμως στο πίσω μέρος του ναού απαντούσε σε κάθε προσευχή κοροιδευτικά και έκανε άσχημες χειρονομίες.Φυσικά ενοχλούσε και εμένα αλλά και τους άλλους κρατουμένους οι οποίοι ήταν περίπου 35,άνδρες και γυναίκες.Κανείς δεν τολμούσε να της κάνει παρατήρηση επειδή είχε ένα κάποιο ”κύρος”στον υπόκοσμο.Παρότι ήταν 36 ετών ήταν ψηλά στην ιεραρχία κάτι που όλοι οι

«Το ζόρισμα δεν βοηθάει τα παιδιά» Γέροντας Παΐσιος


Μερικοί γονείς κάνουν μεγάλο στρύμωγμα στα παιδιά τους, και μάλιστα μπροστά σε άλλους! Λες και έχουν ένα μουλάρι και το οδηγούν με την βέργα να πάη ίσα μπροστά έχουν ένα καπίστρι στο χέρι και του λένε: «Να περπατάς ελεύθερα!». Ύστερα φθάνουν και αυτά στο σημείο να τους δέρνουν. 
Σήμερα ήρθε μια μάνα με το παιδί της- ένα παλληκάρι μέχρι εκεί πάνω-, που ήταν άρρωστο. «Τι να κάνω, Πάτερ; μου λέει, το παιδί μου δεν τρώει και δεν θέλει ούτε να μας δη». Της είπα τι να κάνη και με ξαναρωτάει: «Τώρα τι να κάνω;».

- Μήπως, Γέροντα, δεν κατάλαβε τι της είπατε;
- Πώς δεν κατάλαβε! «Εγώ ούτε μια ώρα, της είπα, δεν μπορώ να καθήσω μαζί σου, πώς να μείνη το παιδί μαζί σου; το παλάβωσες!». «Όχι, μου λέει, το αγαπάω». «Τι το αγαπάς, αφού δεν αναπαύεται κοντά σου θέλει να φύγη από το σπίτι, γιατί θέλει να βρίσκεται σε άλλο περιβάλλον. Όταν βρίσκεται μακριά σας, είναι μια χαρά. Για να μη σας θέλη, φαίνεται φταίτε κι εσείς. Να μην το ερεθίζετε το σακατεύεις το παιδί έτσι που φέρεσαι. Με το καλό να του φέρεσαι, με υπομονή». Αφού της είπα όλα αυτά, με ξαναρωτάει: «Τι να κάνω; Το παιδί δεν μας θέλει». Πώς να συνεννοηθής έτσι; Να είναι το παιδί μια χαρά και να το βγάζουν χαζό. Αυτό είναι βλάβη.

Με το ζόρισμα οι γονείς δεν βοηθούν τα παιδιά τα πνίγουν. Συνέχεια «μη αυτό, μη εκείνο, αυτό καν' το έτσι ...;» Πρέπει να τραβούν τα γκέμια τόσο που να μη τα σπάζουν. Να ελέγχουν με τρόπο τα παιδιά, για να τα φέρνουν σ' έναν λογαριασμό, αλλά να μη δημιουργούνται χάσματα μεταξύ τους. Να κάνουν ό,τι κάνει ο καλός κηπουρός, όταν φυτεύη ένα δενδράκι: Το δένει απαλά με ένα σχοινάκι σε έναν , πάσσαλο για να μη στραβώση και να μην τραυματίζεται, όταν το γέρνη ο αέρας λίγο δεξιά-λίγο αριστερά.
Το φράζει κιόλας γύρω-γύρω και συγχρόνως το ποτίζει, το φροντίζει, μέχρι να μεγαλώσουν τα κλωνάρια του, για να μην το φάνε τα κατσίκια. Γιατί, αν το κουτσουρέψουν τα κατσίκια, πάει, καταστράφηκε. Ένα κουτσουρεμένο δένδρο ούτε να καρπίση μπορεί ούτε σκιά να κάνη. Όταν μεγαλώσουν τα κλωνάρια του, τότε ο κηπουρός βγάζει τον φράχτη, οπότε και καρπίζει το δένδρο και στην σκιά του μπορούν να φιλοξενούνται και κατσίκια και πρόβατα και άνθρωποι.

Οι γονείς όμως πολλές φορές από υπερβολικό ενδιαφέρον θέλουν να δέσουν το παιδί με σύρμα, ενώ πρέπει να το δένουν απαλά, για να μην το πληγώνουν. Να προσπαθούν να βοηθούν τα παιδιά με τον αρχοντικό τρόπο, ο οποίος καλλιεργεί το φιλότιμο στις ψυχές τους, ώστε να καταλάβουν το καλό ως ανάγκη. Να τους εξηγούν το καλό, όσο μπορούν με καλό τρόπο, με αγάπη και με πόνο. Θυμάμαι μια μητέρα που ,όταν έβλεπε τα παιδάκια να κάνουν καμμιά αταξία, τα μάτια της βούρκωναν από πόνο και τους έλεγε: «μη, χρυσό μου παιδί». Και με το παράδειγμά της τους μάθαινε να αγωνίζονται με χαρά, για να αποφεύγουν τους πειρασμούς της ζωής, να μην ταράζωνται εύκολα μπροστά σε μια δυσκολία, αλλά να την αντιμετωπίζουν με προσευχή και με εμπιστοσύνη στον Θεό.

Σήμερα μικροί -μεγάλοι στον κόσμο ζουν σαν σε τρελλοκομείο , γι' αυτό χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλή προσευχή. Ένα σωρό παιδιά παθαίνουν εγκεφαλικό. Είναι λίγο χαλασμένο το ρολόι, το κουρντίζουν και οι γονείς λίγο παραπάνω και σπάζει το ελατήριό του. Χρειάζεται διάκριση. Άλλο παιδί θέλει περισσότερο κούρντισμα και άλλο λιγώτερο. Τα καημένα τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε όλα τα ρεύματα. Όταν ασκούν έξω στις διάφορες συντροφιές «μη σέβεστε γονείς, μη σέβεστε τίποτε», και οι μητέρες πάνε να τα σφίξουν, τότε αντιδρούν χειρότερα.

Γι' αυτό λέω στις μητέρες να ζοριστούν στην προσευχή και όχι να ζορίζουν τα παιδιά. Αν συνέχεια λένε «μη, μη» στο παιδί, ακόμη και για μικροπράγματα, ή καμιά φορά και άδικα, τότε, όταν πρόκειται για κάτι σοβαρό, όταν πάη λ.χ. το παιδάκι να ρίξη βενζίνη στην φωτιά, δεν ακούει και το κάνει, οπότε μπορεί να πάθη μεγάλη ζημιά.
Το παιδί δεν καταλαβαίνει ότι μέσα στο «μη» κρύβεται η αγάπη. Αλλά και όταν μεγαλώση λίγο, μπαίνει ο εγωισμός και αντιδράει, όταν του κάνουν καμιά παρατήρηση, γιατί λέει: «μικρός είμαι και μου φέρονται έτσι;». Οι γονείς πρέπει να δώσουν στο παιδί να καταλάβη ότι, όπως , όταν ήταν μικρό, το πρόσεχαν να μην καή, έτσι και τώρα που μεγάλωσε, υπάρχει άλλη φωτιά. Γι' αυτό πρέπει να προσέχη, να μη δίνη δικαιώματα στον πειρασμό, για να διατηρήση την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ'
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 


Είμαι ο πατέρας του κλέφτη… Μία αληθινή διδακτική ιστορία

Είμαι ο πατέρας του κλέφτη…
Μία αληθινή διδακτική ιστορία έμπονης προσευχής από την Κορέα
Ο οκτάχρονος γιος της οικογένειας είναι πολύ ζωηρός.
Και στο παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα και ανησυχίες στους γονείς του.
Αλλά η τελευταία πράξη του τους άφησε άναυδους.
Συνήθως, όταν ο Β. επιστρέφει από το σχολείο, η μητέρα του ελέγχει την σχολική του σάκα και συζητάει μαζί του πώς πέρασε στο σχολείο, τι μάθημα έκανε, τι βαθμό πήρε στην ορθογραφία κ.λ.π. Μια μέρα στην σάκα η μητέρα βρήκε χρήματα. Μετά από αλλεπάληλες ερωτήσεις τελικώς ο Β. ομολόγησε ότι τα έκλεψε. Η μητέρα κράτησε την ψυχραιμία της και προσπάθησε να εξακριβώσει τον τρόπο και τον λόγο της κλοπής. Πάνω στην ώρα έφθασε και ο πατέρας από την εργασία του στο σπίτι. Η μητέρα επιμένει στον μικρό να του ομολογήσει την πράξη του.
Εκείνος για ώρα μένει αμίλητος με κατεβασμένο το κεφάλι. Στο τέλος η μητέρα αποκαλύπτει την κακή πράξη του. Ο πατέρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, του λέει ήρεμα να φορέσει το μπουφάν του και να τον ακολουθήσει. Βγαίνουν από το σπίτι και βαδίζουν αμίλητοι στον δρόμο. Φθάνουν στο κτίριο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας. Μπαίνουν στο μικρό παρεκκλήσι του αγίου Μαξίμου του Γραικού. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ναού και χωρίς την παρουσία τρίτων, ο πατέρας αρχίζει να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Χριστού λέγοντας μεγαλοφώνως:
-Κύριε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με.
Αφού έκανε αμέτρητες μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Χριστού, συνεχίζει το ίδιο και στην εικόνα της Παναγίας:
-Παναγία μου, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με.
Το ίδιο κάνει και στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου:
-Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με.
Συνεχίζει στην εικόνα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού:
-Άγιε Μάξιμε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με.
Μετά το τέμπλο προχωράει στις υπόλοιπες εικόνες που βρίσκονται κατά μήκος του Ναού κάνοντας συνεχώς μετάνοιες και επαναλαμβάνοντας την ίδια προσευχή:
-Άγιοι Κύριλλε και Μεθόδιε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχωρέστε με.
-Άγιε Ιωάννη της Κροστάνδης, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με.
-Άγιε Σεραφείμ του Σάρωφ, είμαι ο πατέρας του κλέφτη.
Συγχώρεσέ με…
Η προσευχή του πονεμένου πατέρα κράτησε περί τη μια ώρα.
Ο Β. αμίλητος στέκεται όλη αυτή την ώρα δίπλα του παρακολουθώντας με αγωνία τα δρώμενα.
Αφού τελείωσε ο πατέρας την προσευχή του με τις μετάνοιες μπροστά σε όλες τις εικόνες του Ναού, τότε έσκυψε στον γιο του και του είπε:
Αγόρι μου, κατάλαβες ότι έκανες μια πολύ κακή πράξη, με την οποία στενοχώρησες τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας;
Ο μικρός με κατεβασμένο το κεφάλι απάντησε μονολεκτικά «ναι».
Τότε ο πατέρας τον έπιασε τρυφερά από το χέρι και επέστρεψαν στο σπίτι τους.
Ήταν η ώρα του δείπνου.
Ο μεγαλύτερος δεκάχρνος γιος είπε την προσευχή της τρπέζης.
"Φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται".
Και μετά ο πατέρας συμπλήρωσε:
-Κύριε, είμαστε η οικογένεια του κλέφτη.
Σε παρακαλούμε συγχώρεσέ μας…
Κατά την ώρα του δείπνου δεν ανέφεραν τίποτε για το επίμαχο θέμα.
Οι γονείς συζήτησαν ευχάριστα θέματα και εκδήλωσαν την αγάπη τους και προς τα δυο παιδιά τους κάνοντας πως έχουν ξεχάσει το δυσάρεστο γεγονός.
Την άλλη μέρα ο πατέρας ήρθε στον Επίσκοπο για να του πει με πόνο ψυχής τα καθέκαστα και του ζήτησε τη συμβουλή του για το τι δέον γενέσθαι περαιτέρω.
Ο Επίσκοπος συγκλονισμένος από την αντιμετώπιση του προβλήματος από τον πατέρα δεν του είπε τίποτε. Τον παρεκάλεσε μόνον να περιμένει μέχρι την επόμενη μέρα. Να προσευχηθούν πρώτα ζητώντας τον φωτισμό του Θεού για να δουν τι πρέπει να κάνουν ώστε να μη πληγωθεί το παιδί από κάποια άστοχη ενέργεια.
Την άλλη μέρα οι γονείς με τον Επίσκοπο συζήτησαν αρκετή ώρα. Συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα. Η καλύτερη παιδαγωγική τιμωρία του παιδιού τους ήταν η έμπονη προσευχή του πατέρα. Ο πατέρας μαζί με τον γιο του να επιστρέψουν τα χρήματα από το μέρος που εκείνος τα πήρε. Και η μητέρα να συνεχίσει διακριτικά να παρακολουθεί το παιδί. Εάν, ο μη γένοιτο, επαναληφθεί παρόμοια πράξη τότε θα πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση, τυχόν, εμφωλεύουσας ροπής προς την κλοπή. Διαφορετικά θα αποδειχθεί πως επρόκειτο για ένα απλό περιστατικό, όχι και τόσο σπάνιο στην παιδική ηλικία.
Η συγκλονιστική προσευχή του άγιου αυτού Κορεάτη πατέρα θυμίζει αποφθέγματα Γεροντικού:
"Είπε Γέρων: Αμάρτησε ο αδελφός σου; Εσύ αμάρτησες".
Και η θυσιαστική πράξη του έχειτο παράλληλό της στην νηστεία που επέβαλε ο Άγιος Νεκτάριος στον εαυτό του, προκειμένου να λύσει την φιλονικία των δυο μαθητών της Ριζαρείου Σχολής.
Το όλο γεγονός και η αντιμετώπισή του από τους γονείς του μικρού παιδιού είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα ότι ο Ορθόδοξος τρόπος ζωής ριζώνει "καθ’ ημέραν τη εκκλησία" (Πρ. 2:47) τη παροικούση εν Κορέα.
"Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος" (Ψαλμ. 112:2)!

Η τιμωρία και η συγχώρεση κοπέλας από τον Άγιο Λουκά

Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.
 Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.
Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί , κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!»
Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή.
Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο. Όλοι έφευγαν φοβισμένοι από το δωμάτιο. Μόνο η Ζωή στεκόταν ακίνητη, με την εικόνα του Αγίου κολλημένη στο στήθος , απολιθωμένη και παγωμένη σαν μάρμαρο.
Οι γιατροί , που γρήγορα κατέφθασαν , δεν μπόρεσαν να την συνεφέρουν με τις προσπάθειες τους. Οι βελόνες των ενέσεων , που ήθελαν να της κάνουν , στράβωναν και έσπαζαν καθώς κτυπούσαν πάνω στο μαρμαρωμένο κορμί της! Θέλησαν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο, αλά δεν μπόρεσαν να την μετακινήσουν από την θέση της. Τα πόδια της λές και ήσαν καρφωμένα στο πάτωμα. Αλλά , η καρδιά χτυπούσε! Η Ζωή ήταν ζωντανή . δεν μπορούσε όμως πλέον να φάει ούτε να πιεί.
Όταν η μητέρα της γύρισε και είδε τι συνέβη, έπεσε αναίσθητη και την μετέφεραν στο νοσοκομείο , από το οποίο βγήκε σε μερικές ημέρες. Η πίστη της στην ευσπλαχνία του Θεού και οι θερμές μητρικές της προσευχές για συχώρηση της δύστυχης, ανανέωσαν , με τη Χάρι του Θεού , τις ζωτικές της δυνάμεις.
Η Ζωή ήλθε σε συναίσθηση και με δάκρυα ζητούσε συγχώρηση και βοήθεια.
Τις πρώτες ημέρες το σπίτι της ζωής ήταν κυκλωμένο από πλήθος κόσμου, πιστοί που ήρθαν ή ακόμη και που βάδισαν από μακριά, περίεργοι , γιατροί , και πνευματικά πρόσωπα. Αλλά, γρήγορα, κατ’ εντολή των αρχών, το σπίτι έκλεισε για τους επισκέπτες. Δύο αστυνομικοί φύλαγαν σκοπιά εναλλάξ ανά οκτάωρο.Κάποιοι από τους φύλακες που ήσαν ακόμη νέοι(28-30) άσπρισαν από την φρίκη ακούγοντας κάθε νύχτα τη Ζωή να βγάζει τρομακτικές κραυγές.Νύχτες και νύχτες δίπλα της προσευχόταν η μητέρα.
-Μαμά, προσευχήσου! Προσευχήσου, γιατί χάνομαι για τις αμαρτίες μου! Προσευχήσου! Φώναζε η Ζωή.
Για όλα όσα συνέβησαν ενημέρωσαν και τον Πατριάρχη και τον παρεκάλεσαν να ευχηθεί υπέρ της αναρρώσεως της Ζωής. Ο Πατριάρχης απάντησε Εκείνος που την τιμώρησε εκείνος και θα την ελεήσει!
Μεταξύ των προσώπων που επετράπη στο εξής να επισκεφθούν τη Ζωή ήσαν:
1 Εγνωσμένου κύρους καθηγητής της ιατρικής που κατέφθασε από την Μόσχα. Αυτός βεβαίωσε ότι η καρδιά δεν σταμάτησε να χτυπά.
2. Ιερείς, τους οποίους προσκάλεσε η μητέρα της για να πάρουν από τα χέρια της Ζωής τον άγιο Νικόλαο. Αλλά ούτε εκείνοι μπόρεσαν να ξεκολλήσουν την εικόνα από τα απολιθωμένα χέρια της Ζωής.
3. Ο ιερομόναχος Σεραφείμ από την έρημο του Γκλίνσκ, ο οποίος ήρθε στο Κουιμπίσεβ για την εορτή των Χριστουγέννων και τέλεσε αγιασμό και άγιασε την εικόνα. Κατόπιν είπε: «Τώρα πρέπει να περιμένουμε κάποιο σημείο το Πάσχα! Αν δεν γίνει τίποτε , σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου!», δείχνοντας με τα λόγια αυτά την βαθειά του πίστη σ’ ένα θαύμα.
4. Ο Μητροπολίτης Νικόλαος , ο ποίος επίσης διάβασε παράκληση και είπε: «νέο θαύμα να περιμένουμε το Πάσχα», επαναλαμβάνοντας τον λόγο του ευσεβούς ιερομόναχου.
Τις παραμονές της εορτής του Ευαγγελισμού (που εκείνη τη χρονιά έπεσε το Σάββατο της τρίτης εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής) πλησίασε προς τους φύλακες της Ζωής ένα καλοσυνάτος Γέροντας και τους παρεκάλεσε να του επιτρέψουν να ιδεί την Ζωή.
Αλλά οι φύλακες αστυνομικοί αρνήθηκαν να του επιτρέψουν. Ήρθε ο Γέροντας και την επόμενη ημέρα, αλλά πάλι οι επόμενοι φύλακες δεν τον άφησαν. Την Τρίτη φορά ,ανήμερα του Ευαγγελισμού , οι φύλακες τον άφησαν. Η φρουρά τον άκουσε πόσο εύσπλαχνα μίλησε στην Ζωή μπαίνοντας: «Λοιπόν , κουράστηκες από την ορθοστασία;»
Πέρασε λίγη ώρα και, όταν οι φρουροί θέλησαν να βγάλουν έξω τον Γέροντα, αυτός δεν ήταν μέσα στο δωμάτιο…
Όλοι ήσαν βέβαιοι ότι εκείνος ήταν ο ίδιος ο άγιος Νικόλαος. Έτσι η ζωή έμεινε όρθια 4 μήνες (128 μέρες), μέχρι το Πάσχα ακριβώς, που εκείνη τη χρονιά ήταν 23 Απριλίου (6 Μαΐου με το νέο ημερολόγιο).
Τη νύχτα της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Χριστού η Ζωή άρχισε να φωνάζει ιδιαίτερα δυνατά:
-Προσεύχεσθε!
Οι νυχτερινοί φύλακες ανατρίχιασαν και άρχισαν να την ρωτούν: «Γιατί φωνάζεις τόσο φοβερά;»
Ακολούθησε η απάντηση:
-Φοβερό ! Καίγεται η γή! Προσεύχεσθε! Όλος ο κόσμος χάνεται για τις αμαρτίες του, προσεύχεσθε!
Από εκείνη τη στιγμή η Ζωή αναζωογονήθηκε, οι μύς άρχισαν να μαλακώνουν , να ζωντανεύουν. Τελικά την έβαλαν στο στρώμα, αλλά εκείνη συνέχισε να φωνάζει και να καλεί όλου σε προσευχή για τον κόσμο που χάνεται για τις αμαρτίες, για την γη που καίγεται για τις ανομίες της.
-Πως έμεινες ζωντανή μέχρι τώρα; Ποιος σε έτρεφε; την ρώτησαν.
-Περιστέρια, περιστέρια με έτρεφαν, ήταν η απάντηση .
Από αυτό έγινε φανερό ότι έλαβε έλεος και συγχώρηση από την Δεξιά του Κυρίου Παντοκράτορος. Ο Κύριος συγχώρησε τις αμαρτίες της Ζωής, με την παρουσία του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού , και λόγω των μεγάλων βασάνων της και της ορθοστασίας κατά την διάρκεια των 128 ημερών.
Όλα αυτά τα γεγονότα συνετάραξαν τους κατοίκους του Κουιμπίσεβ και των περιχώρων. Πολλοί άνθρωποι βλέποντας τα θαύματα, ακούγοντας τα ουρλιαχτά και τις παρακλήσεις της να προσευχόμαστε για τους ανθρώπους που χάνονται εξ αιτίας των αμαρτιών τους, ξαναβρήκαν την πίστη τους στον Θεό. Γύρισαν στην Εκκλησία με μετάνοια. Όσοι δεν φορούσαν σταυρό , άρχισαν να φορούν κατά την εποχή εκείνη που μόνο γι’ αυτό ήταν δυνατόν να πληρώσουν με τη ζωή τους. Η επιστροφή ήταν τόσο μαζική ώστε δεν έφθασαν τα σταυρουδάκια των εκκλησιών για όλους όσους ζητούσαν.
Με φόβο και δάκρυα ζητούσε ο λαός συγχώρεση των αμαρτιών , επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Ζωής: «Φοβερό, η γη καίγεται, χανόμαστε για τις αμαρτίες μας! Προσεύχεσθε! Οι άνθρωποι χάνονται για τις ανομίες τους!».
Την τρίτη ημέρα του Πάσχα η Ζωή έφυγε για τον Κύριο , αφού διήνυσε τον δύσκολο δρόμο της ορθοστασίας των 128 ημερών μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου για την συγχώρεση όλων των αμαρτιών της. Το άγιον Πνεύμα την διατηρούσε στη ζωή όλες αυτές τις ημέρες για να αναστήσει την ψυχή της από τον θάνατο της αμαρτίας, ώστε στην μέλλουσα αιώνια ημέρα να την αναστήσει εν σώματι για την ζωή την αιώνιο. Όπως, άλλωστε το λέει και το ίδιο το όνομά της: Ζωή.

O αχάριστος είναι πάντα λυπημένος !!! Γέροντας Παϊσιος

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχημεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι τουλείπει ο Θεός. Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για τηνκόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναιευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα.

Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει,έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.
 
-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ’ αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ’ αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
 
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση. Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.


Θαύμα του Αγίου Σάββα στην κάλυμνο

Με λένε Ευγενία Παππά, είμαι σαράντα τριών ετών κάτοικος Αθηνών. Έρχομαι εδώ και επτά χρόνια κάθε καλοκαίρι για διακοπές στη κάλυμνο με την παρέα μου και την αδερφή μου και κάθε χρόνο έρχομαι στο Μοναστήρι γιατί πίστευα και πιστεύω μέσα από την ψυχή μου στην θεϊκή δύναμη του Αγίου Σάβα.
Φέτος ωστόσο είχα ένα ατύχημα, που κόντεψε να μου στοιχίσει τη ζωή μου. Καθώς βρισκόμουν στην πισίνα του ξενοδοχείου, λιποθύμησα, γιατί αντιμετωπίζω πρόβλημα με το κεφάλι μου και βρέθηκα στον πυθμένα της.
Ύστερα από εκκλήσεις της παρέας μου, βρέθηκε κάποιος περαστικός, που μακάρι ο Κύριος και ο Άγιος Σάβας να είναι πάντα προστάτες του και μ' έβγαλε. Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άκουγα μια φωνή να μου λέει.
«Μην φοβάσαι κόρη μου, είμαι ο Άγιος Σάβας και θα σε σώσω. Η πίστη σου προς εμένα και τον θεό είναι τόσο μεγάλη και δεν θα πάθεις κανένα κακό» και καθώς με κρατούσε και ανεβαίναμε προς το βουνό, φώτιζε όλο το τοπίο. Τότε γύρισα τον κοίταξα και του είπα «Άγιε Σάβα μου δεν ήρθα εφέτος να σε προσκυνήσω» και εκείνος μου αποκρίθηκε «Δεν πειράζει κόρη μου, ήρθα εγώ σ' εσένα».
Αλλά και όλες τις ημέρες που νοσηλευόμουν στο Νοσοκομείο κάθε βράδυ τον έβλεπα στον ύπνο μου και μου έδινε θάρρος.
Επειδή πιστεύω ότι το γεγονός ότι έζησα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προστασία του Αγίου Σάβα, το μεγάλο το όνομά του, θέλησα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας. 

Ο δύσπιστος γιατρός. Πραγματική ιστορία.



Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ο θεοφώτιστος λαϊκός ιεροκήρυκας, κήρυσσε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου άλλοι δεν πλησίαζαν από το φόβο της φυματίωσης.
Εκεί τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, που εξομολογούσε τους φυματικούς και τελούσε τη θεία λειτουργία.
Μια μέρα ένας γιατρός, που παρακολουθούσε τις ομιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τον ιεροκήρυκα και του λέει:
- Κύριε Παναγόπουλε, ο ιερέας είναι αδύνατον να καταλύει το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου. Κοινωνούν τόσοι ασθενείς από αυτό, κι όπως είναι γνωστό, το μικρόβιο της φυματιώσεως μεταδίδεται με το σάλιο. Τι κάνει λοιπόν ο ιερέας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που περισσεύει;
Το χύνει στο χωνευτήρι; Αυτό όμως δεν είναι μεγάλη αμαρτία;

- Τέτοιο πράγμα δεν γίνεται ποτέ, αντέτεινε ο ιεροκήρυκας. Ο Χριστός δεν μολύνεται από μικρόβια.
Κι από τα άχραντα Μυστήρια δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μολύνσεως.

Ο γιατρός όμως δεν μπορούσε να πιστέψει. Τότε εκείνος τον προέτρεψε να παρακολουθήσει την επόμενη θεία λειτουργία, και στο τέλος να σταθεί κάπου, ώστε να βλέπει τις κινήσεις του ιερέα την ώρα της καταλύσεως. Έτσι κι έγινε. Ο γιατρός είδε με τα μάτια του το λειτουργό να καταλύει το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου. Τον είδε μάλιστα να ρίχνει νάμα δυο-τρεις φορές, φροντίζοντας να μείνει ούτε ίχνος από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
Από τότε ο γιατρός, όχι μόνο πίστευε, αλλά και εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε μαζί με τους ασθενείς.

Πηγή: Μποτσούρη Γεωργ. Και Βας., Ο ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), Αθήναι 1993
Από το βιβλίο « Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία» εκδ. Ι. Μονής Παρακλήτου. σελ 153

ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (π. Ελπιδίου, προς τα πνευματικά του παιδιά)




ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΛΠΙΔΙΟΣ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗΣ Τα τρία βασίλεια πριν τον αντίχριστο

ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (π. Ελπιδίου, προς τα πνευματικά του παιδιά)



Τα τρία βασίλεια πριν τον αντίχριστο

Για δεύτερη φορά, αγαπημένα μου πνευματικά παιδιά και φίλοι, επανέρχομαι για να επαναλάβω ακόμα πιο ικετευτικά να φτιάξετε και να μεγαλώσετε την αλυσίδα προσευχής σας για την Ελλάδα μας και τον κόσμο. Απευθύνομαι σε σας που μπορείτε να αφουγκραστείτε τα πονηρά σχέδια του σατανά, που μέσα από την ελεγχόμενη απ’ αυτόν πενταρχία του σκότους ετοιμάζουν τον όλεθρο της ανθρωπότητας για την έλευση του αγαπημένου τους σατανικού Μεσσία.

Ζητώ τη συμμετοχή όλων σας σε έντονη καρδιακή προσευχή, σαν τη μόνη αποδεδειγμένη λύση από τον Ουρανό, για την αποδυνάμωση ή και ακόμα την ματαίωση πολλών δυνατοτήτων και ενεργειών των προδρομικών εωσφορικών αποφάσεων για τον γήινο παγκόσμιο όλεθρο.

Όλος ο κόσμος πριν έρθει η στιγμή να δει το «βδέλυγμα της ερημώσεως» θα περάσει από τρεις διαδοχικές φάσεις με συντελεστές τα τελευταία τρία μεγάλα βασίλεια του κόσμου. Βασίλεια με σύντομες βασιλείες αλλά μοναδικές σε καταστροφική δύναμη και επιβολή.


Τα τρία αυτά βασίλεια θα είναι:

1)      Το βασίλειο της Αρκούδας

2)      Το βασίλειο του Δράκου και

3)      Το βασίλειο του Φιδιού.




Το βασίλειο της Αρκούδας


Στο βασίλειο της Αρκούδας, που θα ηγείται η Ρωσία και θα την ακολουθούν μερικά ισχυρά κράτη με μεγάλη δύναμη σε οικονομία και στρατό, θα επιχειρηθεί η αλλαγή συνόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα από πολέμους ή καθοδηγούμενες διπλωματικές συγχωνεύσεις κρατιδίων.

Η έντεχνη και προγραμματισμένη σύγκρουση των υπερδυνάμεων, μέσα από την πονηρή διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αμερικής, που θα ωθήσουν κάποια κράτη  να συγκρουστούν ή δόλια να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στην επέλαση της Αρκούδας θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

Με ακαριαία χτυπήματα της Ρωσίας θα δουν οι ανόητοι αρχηγοί αυτών των κρατών, που πείστηκαν από εκείνους που δήθεν είναι σύμμαχοι τους αλλά με πονηριά τους χρησιμοποιούν για τα δικά τους σχέδια, την ολοκληρωτική καταστροφή των εθνών τους. Είναι τότε που κάποια κράτη θα σβήσουν από το χάρτη.

Μην επαναπαύεστε κράτη του βορά στη φαινομενική οικονομική σας ευμάρεια και την δήθεν ουδέτερη σχέση σας από τις ήδη σχεδιασμένες πολεμικές συγκρούσεις. Η ανοησία των ηγετών σας να πειστούν από εκείνους που σας χρησιμοποιούν θα είναι η αιτία της καταστροφής σας. Μιας καταστροφής, τέτοιας έκτασης, που μόνο έκπληξη, τρόμο και παγκόσμιο φόβο θα προκαλέσει για το επόμενο στάδιο.

Κράτη του βορά, Φιλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, αφήσατε την καρδιά σας να φύγει από τον αληθινό Θεό, που μόνο στα χείλη τον ονοματίζετε και μείνατε πνευματικά ανοχύρωτοι. Αφήσατε την πατρική αγκαλιά και στοργή του αληθινού Θεού που σας σκέπαζε και οπλίσατε, με την αδιαφορία σας στην ύπαρξη Του, το όπλο του μισάνθρωπου σατανά να σας πληγώσει. Αν επιστρέψετε πίσω στη φιλάνθρωπη καρδιά του ευσπλαχνικού Θεού, με την αληθινή μετάνοια, δεν θα έχετε τίποτε να φοβηθείτε. Αν πάλι αδιαφορήσετε ή κοροϊδέψετε την θεϊκή Του πρόσκληση και θελήσετε μόνοι σας να προχωράτε, εκτεθειμένοι στις  πονηριές του σατανά, τότε σύντομα ταπεινωμένοι θα διαπιστώσετε πόσο σας στοίχησε η ανόητη επιλογή σας. Το βασίλειο της Αρκούδας μόλις το πειράξετε είναι έτοιμο να σας συντρίψει. Κάποια από σας ανεπανόρθωτα.

Ουκρανία, δεν βλέπεις πως το πλήθος των αγίων σου, των μαρτυρικών οσίων σου, κλαίει και προσεύχεται για σένα; Αμφισβήτησες την αληθινή πίστη σου, αφήνοντας βέβηλα την υποκριτική Ουνία της Φράγκικης δυναστείας να σε διχάσει. Δεν θέλησες να γαληνέψεις στα γάργαρα νερά της ορθόδοξης πίστης, που η αγιασμένη ζωή πλήθος οσίων και αγίων ευλόγησαν τα χώματα σου, και τώρα στέκεται από πάνω σου ο πραγματικός εχθρός κάθε ανθρώπου για να σε πληγώσει θανάσιμα. Αν μπορούσες να δεις πόσο πονούνε για σένα οι άγιοι σου και πόσο ικετεύουν τον Θεό να σε σπλαχνιστεί, τώρα θα γονάτιζες μαζί τους και θα ικέτευες μετανοημένη και ταπεινωμένη για τη λύτρωση σου.

Δεν θα πάψω να πιστεύω πως πολλοί θα είναι αυτοί που θα πάρουν αυτό το μήνυμα και με την αλυσίδα προσευχής που ήδη όλο και πιο πολύ μεγαλώνει, θα αποτρέψουν το χειρότερο κακό. Το κακό αυτό, θα γίνει πράξη ανελέητης καταστροφής σε ένα άλλο διπλανό κράτος με την Ρωσία, λόγω του υπερφίαλου εγωισμού των ηγετών του.

Πολλά κράτη που βρίσκονται στα πόδια της Αρκούδας θα την αποδεχτούν ως νέα ηγέτιδα δύναμη και δεν θα πάθουν κακό, γιατί θα δηλώσουν  υποταγή στα θέλγητρά της.

Γεωργία, κράτος με αυτοπεποίθηση. Μέχρι πότε θα πιστεύεις αυτούς που σε βάζουν να πολεμήσεις σαν ποντίκι την αρκούδα. Αναλογίσου την αλήθεια και πράξε συνετά. Δεν θα ήθελα να κλάψω πάνω σε κατεστραμμένη και ερειπωμένη γη που μόνη σου θα προκαλέσεις!

Αυτοί που θα θελήσουν να εναντιωθούν στην Αρκούδα και να την προκαλέσουν, μόνο αλλοίμονο σ’ αυτούς θέλω να πω.

Αλλοίμονο σε κείνους που θα τολμήσουν να της πουν πως δεν την φοβούνται και θα θελήσουν τα στενά της αναπνοής της να κλείσουν. Τότε είναι που και την ύπαρξη τους θα απολέσουν. Θα είναι άλλο ένα κράτος που θα αρχίσει να σβήνει από τον χάρτη.

Η δύναμη της Αρκούδας θα κορυφωθεί τόσο πολύ, που φόβο και τρόμο σε όλο τον κόσμο θα προκαλεί. Και την Περσία θα διαβεί, αφού πρώτα την Τουρκία με οικτρό, μοναδικό τρόπο θα διαλύσει, και έξω από τους αγίους Τόπους θα βρεθεί. Μα είναι γραπτό από το Θεό κάπου εκεί να αρχίσει να σβήνει η ένδοξη και τρομαχτική βασιλεία της μετά από τόσα και τόσα που ο πονηρός Δράκος, σαν πρώην φίλος, θα της ετοιμάσει.


Το βασίλειο του Δράκου



Πονηρός βασιλιάς θα είναι ο ηγέτης αυτού του βασιλείου της Κίνας. Πιστός σύμμαχος στην αρχή με τη Ρωσία, θα εκμεταλλευτεί την σχέση της με αυτήν και θα κερδίσει πάρα πολλά σε αυτά που σταδιακά θα την ανυψώσουν στο μέλλον σε υπερδύναμη.

Η Κίνα θα επωφεληθεί από τις ανίατες πληγές της Ιαπωνίας για να εγκαθιδρύσει στρατιωτικά βήμα, βήμα την μελλοντική της κυριαρχία σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Δεν θα διστάσει όμως κατόπιν, μπροστά σ’ αυτά που θα της υποσχεθούν οι μέχρι τότε εχθροί της να προδώσει την φιλία της με την Ρωσία και να συμβάλει στον καταστροφικό κατήφορο της. Μέχρι τότε όμως, ύπουλα θα κρύβει κάθε κρυφή της επιθυμία και θα αξιοποιεί έξυπνα τον φιλικό εναγκαλισμό της με την Ρωσία.

Τώρα απλώθηκε παντού, σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε με την οικονομία σαν πρώτο στάδιο, πλημμυρίζοντας τον κόσμο με τα εμπορεύματα της, για να καταλήξει κατόπιν και στρατιωτικά σε μια παγκόσμια συγκυριαρχία με την Αρκούδα. Όταν αυτό επιτευχθεί, τότε δεν θα αργήσει να φανερώσει και τις δικές της επεκτατικές βλέψεις.

Στον κόσμο τότε θα κυριαρχεί απόλυτος φόβος και αγωνία. Σε ένα κατεστραμμένο και ερειπωμένο κόσμο θα επιβάλλει με φωτιά και με ατσάλι τις αθεϊστικές της πεποιθήσεις, ζητώντας απόλυτη υπακοή και εφαρμογή.

Την καυτή ανάσα του κόκκινου Δράκου θα νιώσει και η Ευρώπη και η Αμερική.

Θα υποφέρουν και οι δυο πολύ. Απ’ όπου θα περνά και θα επιβάλλεται κατακτητικά, με φοβερή κομμουνιστική μεθοδολογία θα κάνει τους ανθρώπους να στενάζουν και να υποφέρουν. Οι Χριστιανοί θα ζήσουν πιο πολύ απ’ όλους τους ανυπόφορους διωγμούς του σατανικού Δράκου.

Αν και δεν είναι της ώρας να ξεδιπλωθεί στους πιστούς ανθρώπους ο σατανικός σκοπός και ρόλος αυτής της βασιλείας, θα μπορούσα με μια λέξη να την περιγράψω ως εφιαλτική.

Αλλοίμονο στους ανθρώπους εκείνους που θα ζουν μέσα σ’ αυτό το βασίλειο της τέλειας εξουθένωσης και η καρδιά τους δεν βρίσκεται ακουμπισμένη στην γλυκιά θεϊκή καρδιά του Κυρίου μας Ιησού.

Οι άνθρωποι θα εκτελούν σαν απλά ρομπότ τις υπαγορευμένες κρατικές εντολές. Μαντρωμένοι σε ανθρώπινα κλουβιά δεν θα έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα κατοικίδια ζώα.       

Η ζωή και ο θάνατος δεν θα έχουν για τον άνθρωπο καμιά αξία. Εξάλλου αυτή θα είναι και η σατανική ιδεολογία αυτού του βασιλείου.

Προδρομικός  προπομπός αυτό το βασίλειο, εκείνου που θα ακολουθήσει.

Τα δυο αυτά βασίλεια, θα είναι ολιγόχρονα αλλά θα προκαλούν μεγάλες παγκόσμιες ανατροπές στο πέρασμα τους. Αυτό όμως που πιο πολύ θα στιγματίσει την παρουσία τους είναι το γεγονός ότι θα προκληθούν και θα αντιδράσουν πυρηνικά.

Τότε είναι που η ειρήνη θα έχει φύγει τελείως από τον κόσμο και ο λοιμός με τον λιμό, την μοναδική από τότε που έγινε ο κόσμος πείνα, θα γίνει ο παγκόσμιος εφιάλτης



Το βασίλειο του Φιδιού

Το τελευταίο βασίλειο με τον μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία ηγέτη. Αυτόν που όλοι θα μαθαίναμε σαν «βδέλυγμα της ερημώσεως».

Με τη μορφή φιδιού μπόρεσε να πλανέψει ο σατανάς τον πρωτόπλαστο άνθρωπο μέσα στον παράδεισο. Με το ίδιο δηλητήριο της πλάνης θα χρησιμοποιήσει τον ίδιο τον άνθρωπο, πρώτα την όμορφη δημιουργία του Θεού να καταστρέψει με τους ηγέτες των εθνών που ο ίδιος ο σατανάς ανέβασε στις εξουσίες, και μετά όλη την ανθρωπότητα να υποτάξει κάτω από το γνήσιο παιδί του σκότους, τον ψευδομεσσία Αντίχριστο.

Η βασιλεία αυτή του Φιδιού θα είναι μοναδική στην ιστορία της ανθρώπινης ζωής.
Όλες οι μέχρι τώρα βασιλείες του κόσμου είχαν σαν στόχο να υποτάξουν την γήινη, την υλική πλευρά του ανθρώπου. Αυτή, η βασιλεία του Φιδιού, και την ψυχή και το σώμα. Και την ύλη και το πνεύμα. Γι’ αυτό και οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιηθούν θα είναι μοναδικοί στο είδος τους, με την πιο τέλεια δύναμη της τεχνολογίας και μάλιστα της νανοτεχνολογίας.

Ο αντίχριστος αυτός ηγέτης θα έχει την δύναμη και την εξουσία να ελέγχει σωματικά και νοητικά κάθε άνθρωπο υποτελή του.

Αφού πείσει πρώτα όλους τους ανθρώπους, όσους επέζησαν από τις εφιαλτικές πολεμικές εμπειρίες των κρατών και δοκιμάστηκαν ακόμα πιο τρομερά από την αγωνία επιβίωσης, λόγω έλλειψης τροφίμων και νερού, ότι αυτός είναι μοναδικός πρίγκιπας της ειρήνης, ο πραγματικός Μεσσίας, θα τους εξαναγκάσει εκούσια να τον αποδεχτούν ως μοναδικό βασιλιά τους.

Τότε είναι που θα τοποθετήσει σε όλους τους υπηκόους του το περίφημο τζιπάκι με τον κωδικό του ονόματος του. Με αυτό το υπερυψηλής νανοτεχνολογίας τζιπάκι θα μπορεί να βλέπει και να ελέγχει σχεδόν απόλυτα ότι θα αφορά τον άνθρωπο αριθμό.  



Για το τρίτο και τελευταίο βασίλειο με αρχηγό τον προφητευμένο γιο του σκότους άλλη φορά θα σχολιάσω. Όλα όσα γύρω μας ετοιμάζονται και όσα θα αρχίσουν να συμβαίνουν, με τούτο το τελευταίο βασίλειο του κόσμου θα έχουν σχέση.

Απροκάλυπτα οι λαοί και οι ηγέτες των εθνών γι’ αυτό θα μιλούν. Η εξουθενωμένη ανθρωπότητα από τα τρία μεγάλα κακά που θα ενσκήψουν, τον λοιμό, τον λιμό και τον πόλεμο, θα είναι αδύνατη για να αντισταθεί. Η απομάκρυνση της από την αλήθεια του Ευαγγελίου θα την οδηγήσει με πιο γρήγορα βήματα στην αγκαλιά του ηγέτη του ολέθρου.

Τα λογότυπα της άτυπης μεν αλλά υπαρκτής νέας παγκοσμιοποιημένης κυβέρνησης θα γίνονται όλο και πιο φανερά, μέχρι να εντυπωθούν στη συνείδηση όλης της ανθρωπότητας. Ακόμα και οι πόλεμοι εναντίον της, με δόλο και πονηριά υπέρ αυτής θα χρησιμοποιηθούν. Ποιος, αλήθεια, θα μπορεί να της εναντιωθεί, αφού το σκοτάδι που περιβάλλει το φως της γνώσης δεν αφήνει εύκολα τους ανθρώπους να δουν αυτό που έρχεται. Απεναντίας σαν τυφλοί αφήνουν τυφλούς να τους οδηγούν, υπακούοντας πιστά και χωρίς στοιχειώδη αντίδραση ακόμα και σε θέματα κοινής λογικής.

Η ψυχή του ανθρώπου έχει βληθεί και πληγωθεί ανεπανόρθωτα.

Ακόμα και οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι μόνο καθησυχαστικά μιλούν, αποφεύγοντας σαν γνήσιοι πνευματικοί πατέρες να αφυπνίσουν.



Αγαπητά μου παιδιά και φίλοι, η περίοδος που διανύουμε είναι μια από τις πιο συνταρακτικές της ανθρωπότητας.

Η εμφάνιση του γιου του σκότους, του επιλεγομένου αντίχριστου, είναι επί θύραις.

Οι απανταχού της γης μαριονέτες του δικού του θελήματος, ηγέτες των εθνών, εργάζονται ασταμάτητα για τον ερχομό του. Μέσα από τα πάσης φύσεως μέσα μαζικής αποβλάκωσης, προετοιμάζουν την παγκόσμια συνείδηση για την ανάγκη της αποδοχής του.   

Ακόμα και οι πόλεμοι εναντίον του βασιλείου του θα χρησιμοποιηθούν υπέρ της παγκόσμιας κυριαρχίας του.

Οι  μόνοι που μπορούν να αντισταθούν είναι οι πιστοί Χριστιανοί. Όπλα μας, τα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Το μυστήριο της εξομολόγησης θα είναι η ασπίδα μας.

Η καρδιακή προσευχή, με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, η δύναμη μας.

Η Θεία Κοινωνία, το απόλυτο αντίδοτο στις σατανικές ψυχοσωματικές επεμβάσεις.



Ας δυναμώσουμε όλοι την δύναμη της αλυσίδας προσευχής μας. Ας την μετατρέψουμε σε παγκόσμια αλυσίδα προσευχής. Ας φτιάξουμε πνευματικές πυρηνικές βάσεις με τις προσευχές μας που θα φοβίζουν και θα αποτρέπουν τα έργα του σκότους.

Τα άμεσα εμφανιζόμενα πολεμικά γεγονότα με παγκόσμια εμβέλεια μόνο οι προσευχές των πιστών παιδιών του Θεού μπορούν αποτρεπτικά να επηρεάσουν.

Ας αφήσουμε όλοι τις ψυχές μας να ακουμπήσουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη σαν μωρά στην αγκαλιά και την καρδιά του Θεού Πατέρα μας. Η αγάπη και το έλεος του αληθινού Μεσσία, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι τόσο άπειρη που κανείς δεν πρέπει να φοβάται πως δεν θα την έχει. Ας πιστέψουμε στη σταυρική Του θυσία και η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος θα μας περιβάλει με Φως υπέρλαμπρο, που θα διώξει τα σκοτάδια της ψυχής μας και θα μας ντύσει με τη δύναμη της ζωής.

Μακάριοι αυτοί, που στην πνευματική σύγχυση που επικρατεί όλο και πιο πολύ, να πιστέψουν στον γλυκό βασιλιά και Θεό μας Ιησού Χριστό και ομολογήσουν ότι Αυτός είναι πράγματι « η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή».

Τότε στο φόβο που γύρω θα επικρατεί αυτοί θα έχουν γαλήνη και στην ψυχοσωματική πείνα που θα κυριαρχεί αυτοί θα έχουν τα απαραίτητα της ζωής.

Μα πάνω απ’ όλα κανένας μας δεν πρέπει να ξεχνά ότι απ’ αυτή τη ζωή είμαστε μόνο περαστικοί, αφού η πραγματική μας πατρίδα είναι στον Ουρανό, γιατί εκεί βρίσκεται το Ουράνιο Βασίλειο που έφτιαξε για μας ο Θεός.

Και τώρα φίλοι και αδέλφια, όλοι μαζί ας στρωθούμε με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό και βασιλιά μας, στο ιερό έργο της προσευχής, που τρομοκρατεί τον σατανά και αποδυναμώνει τα σατανικά του έργα.

Πάντα ο Θεός ακούει τα παιδιά Του και ότι είναι σύμφωνο με το θέλημα Του, για το δικό τους καλό, το ικανοποιεί. Αμήν.



π. Ελπίδιος Βαγιανάκης,   27  Μαρτίου  2014