Mία διδακτική ιστορία θα μας δώσει το ερέθισμα να λάβουμε διαχρονικά μηνύματα αλήθειας και ζωής για να τα χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας ο καθένας, ανάλογα με την πίστη αλλά και την δεκτικότητα του. Τέτοιες ιστορίες απλές αλλά και καθημερινές μπορούν να προβληματίσουν αλλά και να ωφελήσουν όλους μας.Κάποτε ζούσε ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα πονηρό γυιό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, αν και προσπαθούσε, ο πατέρας καταδίκασε τον γυιό του σε θάνατο. Του έδωσε όμως ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας και ο πατέρας όταν τον κάλεσε προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος. Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.
Πώς και σου συνέβη τέτοια αλλαγή, γυιέ μου; ρώτησε ο πατέρας. Πατέρα μου πως είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;
Καλώς παιδί μου, παρατήρησε ο βασιλιάς. Επειδή προφανώς έχεις μεταμορφωθεί, θα σε
συγχωρήσω. Όμως θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.
Πατέρα μου, απάντησε ο γυιός, αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους καθημερινούς πειρασμούς, σαν νέος που είμαι;
Ο βασιλιάς τότε διέταξε τους υπηρέτες να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γυιό του: Πάρε αυτό το δοχείο στα χέρια σου και διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως. Πρόσεχε όμως γιατί θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.
Ο γυιός υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, πέρασε από όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς. Ήταν προσηλωμένος και έτσι δεν χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:
Γυιέ μου, τί πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως; Δεν πρόσεξα τίποτε πατέρα. Μα σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, τόσα ζώα, τόσο θέαμα!
Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά, είπε ο γυιός. Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.
Πολύ σωστή η παρατήρησή σου, είπε ο βασιλιάς. Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα στο μυαλό σου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα σε παρακολουθούν πάντα όχι στρατιώτες οπλισμένοι, αλλά ο θάνατος ο οποίος κάθε μέρα έρχεται και πιο κοντά μας. Να προσέχεις λοιπόν να προφυλάσσεις την ψυχή σου, απ΄ όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.
Τελικά μετά από την παραπάνω διδακτική ιστορία μήπως και εμείς στην σημερινή μας εποχή -όσο και εάν δεν είναι εύκολο- έχουμε καθήκον να είμαστε άγρυπνοι φρουροί της ψυχής μας; Προσοχή αλλά και προσευχή μας χρειάζονται και σίγουρα με την βοήθεια του Θεού, θα τα καταφέρουμε!
