Αγία Κυριακή, το περιστεράκι του ουρανού! 7 Ιουλίου

 

Μπορείτε να φανταστείτε μια τριανταφυλλιά χωρίς τριαντάφυλλα; Όχι. Για φανταστείτε τώρα μια εκκλησία χωρίς παιδιά. Όσο θα υπάρχετε εσείς σαν ηλικιωμένοι, θα υπάρχει αυτή η εκκλησιά, μετά λογικά πρέπει να κλείσει.

Μην νομίζετε ότι τα παιδιά δεν έρχονται στην εκκλησιά, γιατί δεν θέλουν να γνωρίσουν το Θεό ή γιατί δεν θέλουν να αγαπούν το Θεό. Το πρόβλημα βρίσκεται βαθύτερα μέσα στις δικές σας τις καρδιές, στις καρδιές της μάνας και του πατέρα. Όταν η μάνα και ο πατέρας αποκτά στο σπίτι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να του χαρίσει ο Θεός, που είναι το δικό του το παιδί, όλη του η αγωνία μετά είναι μόνο το παιδί του. Γι’ αυτό ξημεροβραδιάζεται στις δουλειές, γι’ αυτό αγωνιά κάθε μέρα δίπλα του στις διάφορες ασθένειες, γι’ αυτό πλάθει όνειρα, για να δει το παιδί του μια μέρα ευτυχισμένο και ευλογημένο.

Η ερώτησή μου όμως είναι άλλη:

Τα αγαπάτε τα παιδιά σας; Ναι! Η αγάπη σας αγγίζει τα όρια της λατρείας. Το βλέπω εξάλλου. Τι κρίμα όμως είναι οι γονείς να λατρεύουν τα παιδιά τους, για να τα δουν όμορφα, για να τα δουν δοξασμένα σε κάποια δουλειά, για να τα δουν ευτυχισμένα μέσα σ’ ένα σπίτι που θα τους φτιάξουν, αλλά δεν έχουν την αγωνία να έχουν τα παιδιά τους τον Θεό μέσα στην καρδιά τους. Τι να την κάνεις αυτή την αγάπη;

Eμείς σαν χριστιανοί ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή και το μεν σώμα το παίρνουμε από την μάνα μας και το ξαναδίνουμε πίσω στη γη, τη ψυχή μας όμως, την παίρνουμε μέσα από τα σπλάχνα του Θεού, γι’ αυτό και ο Θεός μας αποκαλεί σπλάχνα Του. Την ψυχή μας την παίρνουμε μέσα από την καρδιά του Θεού, γι’ αυτό μας αποκαλεί παιδιά Του. Αυτό όμως που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε είναι, όταν παίρνουμε τη ψυχή από το Θεό Πατέρα, μας χαρίζεται να την έχουμε στην αιωνιότητα. Δεν πεθαίνει η ψυχή.

Φανταστείτε λοιπόν τη λατρεία των γονιών, να έχουν αγωνία για τα παιδιά τους μόνο για το σώμα τους, το τι θα φάνε, το τι θα πιούν, πως θα περάσουν όμορφα. Και μετά από κάποια χρόνια όταν αυτό το σώμα των παιδιών τους θα επιστρέψει στη γη και θα γίνει χώμα, δεν θα έχουν αγωνία για τη ψυχή τους!!!  Πως μπορεί κανείς να σχολιάσει αυτούς τους γονείς; Αφήνω τα σχόλια σε σας.

Δωρόθεος και  Ευσεβεία, οι γονείς της Αγίας Κυριακής,

πρότυπο χριστιανών γονιών

Πόσο διαφέρουν οι γονείς αυτοί από κάποιους άλλους γονείς ενός περιστεριού που γιορτάζει αύριο!

Αύριο γιορτάζει το περιστεράκι του ουρανού! Αύριο γιορτάζει το τριανταφυλλάκι του Θεού! Αύριο γιορτάζει η ευωδία του ουρανού! Αύριο γιορτάζει ένα μικρό κοριτσάκι που γεννήθηκε μετά από παρακλήσεις πολλών δακρύων δυο ευσεβών γονιών, του Δωρόθεου και της Ευσεβείας. Πραγματικά ήταν και οι δυο άγγελοι του ουρανού στη γη.

Γνώρισαν τον Χριστό από κάποιον πνευματικό, την πρώτη χριστιανική εποχή. Έζησαν στην εποχή του Διοκλητιανού, την εποχή των διωγμών, την εποχή που όποιος λάτρευε τον αληθινό Θεό βρισκόταν υπό διωγμό. Δεν ήξερε αν θα ζούσε την επομένη ημέρα.

Αυτοί οι δυο γνώρισαν το Θεό από ένα πνευματικό που τους εξήγησε πως ο Θεός λυπήθηκε τα πλάσματα Του και έστειλε τον Γιό Του στη γη, να μας διδάξει την αλήθεια, τη ζωή, το φως. Οι άνθρωποι δεν Τον δέχθηκαν όλοι. Όσοι Τον δέχτηκαν, έγιναν δικοί Του μαθητές και έζησαν μέσα στο φως και την αλήθεια. Αυτοί θα αποτελέσουν το πλήθος του ουράνιου Βασιλείου. Άλλοι όμως δεν Τον πίστεψαν, Τον έδιωξαν και Τον σταύρωσαν.

Τα άκουσαν όλα αυτά ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία και μέσα στην γλυκύτητα της χριστιανικής διδασκαλίας που μιλούσε για πραγματική αγάπη της καρδιάς, για πραγματική ευσπλαχνία της ψυχής, έβλεπαν τις διαφορές ανάμεσα σ’ αυτήν και στην ειδωλολατρία.

Η ειδωλολατρία δίδασκε αυτό που κάνουμε κι εμείς σήμερα: «Μια είναι η ζωή! Μικρή είναι η ζωή! Να χαρείς τη ζωή σου! Χόρτασε καημένε ότι ονειρευτείς. Κάνε ότι μπει μέσα στο ξερό σου το κεφάλι. Απόλαυσε τη ζωή! Απόλαυσε τις ηδονές!» Και έτσι ο άνθρωπος τρέχει με χαρά στην μια ηδονή και στην άλλη και στην παρ’ άλλη, για να ευχαριστηθεί το σώμα του. Αυτά δίδασκαν οι ειδωλολάτρες.

Η χριστιανική διδασκαλία δίδασκε ακριβώς τα αντίθετα. Μιλούσε για αγάπη, μιλούσε για συμπόνια, μιλούσε για ευσπλαχνία, μιλούσε για μια ηθική ζωή που ο άντρας και η γυναίκα είναι ενώπιον του Θεού άγγελοι και τους ενώνει ο Θεός στο γάμο σαν ένα μέσα στην λατρεία, για να γίνουν μετά με το Θεό τους ένα.

Τους έκαναν εντύπωση αυτά και ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό. Αγάπησαν τον Θεό Πατέρα, αγάπησαν τον μονογενή Του Υιό που σταυρώθηκε γι’ αυτούς και συνέχεια αναζητούσαν στην καρδιά τους το Άγιο Πνεύμα. Ήταν αξιοπερίεργο να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους που πριν μία εβδομάδα πίστευαν στα είδωλα, ξαφνικά να γίνονται πραγματικά άγγελοι στη γη! Όταν άνοιγες την πόρτα του σπιτιού τους, τους έβλεπες μαζί γονατιστοί να προσεύχονται στο Θεό Πατέρα και να Του λένε:

«Σ’ ευχαριστούμε γλυκέ μας Πατέρα». Ονόμαζαν τον Θεό με το όνομα Του! Ξέρετε ποιο είναι το όνομα του γονιού μέσα στη ψυχή του παιδιού; «Μπαμπά» για τον άντρα, «μαμά» για την γυναίκα. Έτσι δεν φωνάζουν στα σπίτια τα παιδιά τους γονείς; Αυτό το ανδρόγυνο, ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία, τίποτα άλλο δεν έκαναν από το να βάλουν μέσα στη καρδιά τους αυτή την γλυκιά λέξη και φώναζαν το Θεό: «Πατέρα μας, γλυκέ».

Πως είναι δυνατόν να μην συγκινηθεί αυτός ο Θεός Πατέρας που είναι στον ουρανό και να μην κατέβει σ’ αυτές τις καρδιές; Μα δεν Τον αγαπούσαν μονάχα σαν Πατέρα, Τον αγαπούσαν και σαν Μάνα. Έβλεπαν στο Θεό τον προστατευτικό Πατέρα, αλλά και την στοργική Μάνα. Κατέφευγαν σε κάθε τους πρόβλημα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα και Τον αποκαλούσαν με αυτή την γλυκιά λέξη: «Γλυκέ μας Πατέρα». Μήπως αυτό δεν μας δίδαξε και ο ίδιος ο Χριστός, όταν έλεγε: «Να προσεύχεστε και να λέτε “Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς”»;

Και ενώ μας είπε ο ίδιος ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, που είναι ένα με τον Πατέρα Του, πώς να προσευχόμαστε, εμείς πόσες φορές Τον ονομάζουμε «Πατέρα»; Πόσες φορές λέμε «Πατέρα μας, ουράνιε, ευλόγησε το σπίτι μας! Ευλόγησε τον άντρα μου! Ευλόγησε την γυναίκα μου! Ευλόγησε τα παιδιά μας»; Πόσες φορές χρησιμοποιήσαμε αυτή τη λέξη «Πατέρα» μέσα στην καρδιά μας;

Αυτός όμως  ο Δωρόθεος και αυτή η υπέροχη αγγελική ψυχή, η Ευσεβεία, η γυναίκα του, γονάτιζαν μαζί και οι δύο και έλεγαν: «Γλυκέ μας Πατέρα, ευλόγησε μας!» Ξέρετε τι έκαναν; Προσευχόντουσαν τακτικά, τα βράδια άνοιγαν μαζί το Ευαγγέλιο να το διαβάσουν για να δουν ποιο είναι το θέλημα του ουράνιου Πατέρα τους για να το εφαρμόσουν στη ζωή τους και ο Θεός τους ευλογούσε. Την ώρα που άνοιγαν το Ευαγγέλιο για να το διαβάσουν, το Άγιο Πνεύμα σαν περιστέρι κατέβαινε και στων δυο τα κεφάλια για να φωτίσει τις ψυχές τους. Έτσι ζούσαν οι πρώτοι χριστιανοί γονείς.

Ένα παράπονο μόνο είχαν. Μια θλίψη είχαν στην καρδιά. Μια μικρή στεναχώρια είχαν, που όμως και αυτήν την άφηναν με πολύ εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, γιατί η ζωή του Δωρόθεου και της Ευσεβείας δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στο Θεό Πατέρα τους.

Ένα μικρό παιδάκι τι κάνει; Απόλυτα δεν εμπιστεύεται τον πατέρα του; Απόλυτα δεν εμπιστεύεται την μάνα του; Ότι πει ο μπαμπάς και η μαμά κάνει. Όταν μεγαλώσει και αποκτήσει το δικό του το εγώ, τότε κάνει το θέλημά του και το καταλαβαίνουμε όλοι. Όμως όταν τα παιδάκια είναι μικράκια, τι κάνουνε; «Την μαμά μου», «τον μπαμπά μου» φωνάζουνε, «ότι πει ο μπαμπάς μου θα κάνω» λένε. Αυτά είναι τα μικρά παιδιά. Είναι αυτό που έλεγε ο Θεός: «Σας βεβαιώνω πως αν δεν αλλάξετε κι αν δε γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. 18:3).

Αυτοί ζούσαν σαν μικρά  παιδιά, ενώ ήταν μεγάλοι άνθρωποι. Σαν βρέφη αφηνόντουσαν στην αγκαλιά του Θεού και ο Θεός τα αγαπούσε και τα λάτρευε γιατί ήταν ο γιός Του και η κόρη Του. Ήταν τα δυο Του μωρά, τα δυο βρέφη της καρδιάς Του. Τα κρατούσε συνέχεια στην αγκαλιά Του και άκουγε τον θόρυβο αυτό της θλίψης της καρδιάς τους, που δεν είχαν παιδί.

Πράγματι δεν είχαν παιδί να χαρούν. Ήταν πλούσιοι και ευγενείς. Μάλιστα ήταν ευγενείς, όχι στο αξίωμα, αλλά ευγενείς στη ψυχή, γιατί είχαν πνευματική ευγένεια, είχαν λεπτότητα, γλυκύτητα, τρυφερότητα και στοργή. Δεν μιλούσαν σαν κι εμάς που λέμε: «Έλα εδώ ρε γυναίκα», φωνάζει ο άντρας, «έλα άντρα, γιατί γκαρίζεις;», ακούς την γυναίκα να απαντά. Όταν μπαίνεις μέσα στα σημερινά σπίτια, φωνάζει ο άντρας, φωνάζει η γυναίκα, φωνάζουν τα παιδιά. Χαμός γίνεται μέσα σ’ ένα σπίτι.

Που είναι ο σεβασμός ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα; Και όταν η γυναίκα θέλει να ξεφορτωθεί τον άντρα της, παρακαλεί το Θεό να φύγει από το σπίτι για να ηρεμήσει. Τι ωραία αγάπη! Τι ωραίος έρωτας ανάμεσα στο αντρόγυνο! Ο άντρας, ενώ αγαπά την γυναίκα του και βγαίνουν μαζί έξω, το μυαλό του είναι αλλού, σε άλλη γυναίκα. Κοιτάει με το ένα του μάτι την γυναίκα του και με το άλλο κοιτάει τις άλλες. Ψέματα είναι αυτά; Ρωτήστε τον εαυτό σας, αν αυτά που λέω είναι ψέματα ή όχι και τότε θα καταλάβετε και θα διαπιστώσετε οικτρά ότι λέω την αλήθεια.

Το αποτέλεσμα ποιο ήτανε; Ο Θεός εξ’ αιτίας αυτής της πνευματικής ευγένειας που είχαν μεταξύ τους, τους έδωσε την πιο μεγάλη ευλογία, τους χάρισε ένα κοριτσάκι! Τους χάρισε ένα τριανταφυλλάκι! Τους χάρισε ένα περιστέρι! Τους χάρισε μια κόρη, αυτήν που έβγαλε μέσα από την αγκαλιά Του ο ίδιος ο Θεός και σαν άγγελο την φύτεψε μέσα στην μήτρα της Ευσεβείας.

Το παιδί γεννήθηκε μέσα στη χαρά των γονιών, μεγάλωσε μέσα στην ευσέβεια των γονιών και διδάχτηκε πραγματικά την ευγένεια της ψυχής, την οποία εμείς σήμερα ξεχάσαμε. Κατηχήθηκε με πολύ ευλάβεια στο να κατανοήσει ποιο είναι το θέλημα του Θεού, για να ζει πραγματικά σαν άγγελος στη γη.

Οι μεγάλες διαφορές των πρώτων χριστιανών 

από τους σημερινούς γονείς

Αλήθεια, ποια είναι η διαφορά μεταξύ των πρώτων χριστιανών από τους σημερινούς γονείς;  Σήμερα οι γονείς σπάνια διδάσκουν τα παιδιά τους. Σπάνια τα παίρνουν στην αγκαλιά η μαμά και η γιαγιά για να τους μιλήσουν για το Θεό, να τους πουν για τις παραβολές του Χριστού, να τους μιλήσουν για τον ίδιο τον Υιό του Θεού, που ήρθε στη γη για εμάς. Κανένα παιδί δεν ξέρει τίποτα από τις παραβολές. Κανένα παιδί δεν ξέρει τίποτα από τις διδασκαλίες του Ιησού.

Ξέρετε γιατί; Γιατί ο διδάσκαλος δεν είναι τώρα η μαμά και η γιαγιά, αλλά είναι η τηλεόραση που αφήσαμε εκεί τα παιδιά. Τώρα πλέον ανέλαβε ο σατανάς να στήσει τον θρόνο του μέσα στο σπίτι πολύ γερά, γιατί από το πρωί μόλις ξυπνάμε, την τηλεόραση κοιτάμε. Μόλις έλθει το παιδί από το σχολείο, την τηλεόραση θα ανοίξει. Όταν έλθει το παιδί στο σπίτι, τότε η μητέρα του λέει: «Σιγά-σιγά γιατί βλέπω τώρα το σήριαλ μου»! Βλέπετε δεν πρέπει να ενοχληθεί η μαμά και η γιαγιά, γιατί βλέπει το σήριαλ! Βλέπουν σήριαλ πάνω στα σήριαλ! Βλέπουν ταινίες πάνω στις ταινίες! Ξέρετε γιατί; Για να εκπαιδευτούν στην ανηθικότητα, στην πορνεία, στην μοιχεία και σε όλα τα κακά. Μην μου πείτε ότι διδάσκουν ωραία πράγματα οι ταινίες;

Όταν μάλιστα το παιδί μας λίγο μας ζαλίζει και μας κουράζει και θέλουμε για λίγο να το ξεφορτωθούμε, του λέμε: «Άνοιξε την τηλεόραση για να δεις κανένα προγραμματάκι». Και ανοίγει το παιδί τα προγράμματα της τηλεόρασης ανεξέλεγκτα από τον γονιό για να τα δει. Τι όμως θα δει; Μήπως θα δει ωραία προγράμματα που θα το ωφελήσουν; Δείτε τι δείχνουν οι τηλεοράσεις, για να καταλάβετε τι διαβολικά παιχνίδια έχει! Ακόμα και τα παιδικά παιχνίδια είναι με μορφές σατανικές! Με δαιμονικά διδάγματα και κηρύγματα! Ο σατανάς είναι δυνατόν να μην πανηγυρίζει; Χαίρεται και πανηγυρίζει και λέει: «Κατάφερα και έκτισα μέσα στο σπίτι γερά τον θρόνο μου»!

Πώς να μην λυπάται ο Θεός; Και ξέρετε γιατί λυπάται; Κάποτε στα παλιά τα σπίτια υπήρχε ο θρόνος του Θεού, το εικονοστάσι, που το έφτιαχναν όλοι. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάνε εκεί και να μην προσευχηθούν οι άνθρωποι, να μην πουν το «Πάτερ ημών», να μην πουν δυο κουβέντες στο Θεό. Σήμερα πλέον, που βρίσκεται το εικονοστάσι; Επειδή έχουμε κάποια μικροευσέβεια, για να μην πούμε ότι δεν κάναμε κάτι για το Θεό, φτιάξαμε ένα εικονοστάσι κρυμμένο πίσω από μια πόρτα για να μην φαίνεται ότι δεν είμαστε ευσεβείς!

Όμως στην πιο περίοπτη θέση του σπιτιού, εγκαταστήσαμε τον θρόνο του σατανά! Αφήσαμε εκεί την τηλεόραση, για να πανηγυρίζει και να λέει: «Εγώ είμαι ο άρχοντας σ’ αυτό το σπίτι». Και γυρνάει μετά και λέει στο Θεό: «Καημένε ζητιάνε, πιστεύεις ότι αυτοί Σ’ αγαπάνε; Αυτά είναι τα παιδιά Σου; Τους λες να είναι ευσεβείς και ταπεινοί και να προσεύχονται σε Σένα, μα ποιος Σε κοιτάει; Εμένα κοιτούν όλες τις ώρες! Μέτρησε στις 24 ώρες που έχει η ημέρα και πες μου, πότε Θεέ Εσύ άκουσες αυτούς να κάθονται μπροστά Σου και να Σε φωνάζουν Πατέρα; Πες μου, Θεέ ζητιάνε, αν αξίζεις Εσύ τίποτα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Και όποτε προσεύχονται, ξέρεις γιατί το κάνουν; Γιατί κάτι τους καίει, κάτι τους πονάει και έχουν την ανάγκη να Σου ζητήσουν βοήθεια και μόλις τους την δώσεις, δεν Σε ξαναθυμούνται».

Τα ακούει αυτά ο Θεός Πατέρας και πικραίνεται, γιατί αυτά που του λέει ο σατανάς είναι πικρές αλήθειες, αλλά αλήθειες! Αλήθεια, ποιο παιδί Του Τον αγαπάει; Ποιο παιδί Του αφήνει την καρδιά Του στον ουρανό, για να Του πει: «Πατέρα μου, Σ’ αγαπώ»; Ποιο παιδί σήμερα, ακόμα και μεγάλος γονιός, αφήνει τη ψυχή του να πετάξει στον ουρανό και να πει: «Θεέ μου, Εσύ είσαι για μένα ο Βασιλιάς μου»;

Μα ο βασιλιάς είναι ο σατανάς, αφού εκείνος βασιλεύει στις καρδιές. Για το Θεό μιλάμε, αλλά τον σατανά κρατάμε. Από την μια παρακαλάμε «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» και από την άλλη τον κρατάμε τόσο σφιχτά, που δεν μπορεί να φύγει. Και μάλιστα μας λέει: «Μα τι παράξενοι είσαστε εσείς οι άνθρωποι! Παρακαλάτε το Θεό να σας απαλλάξει από μένα και με κρατάτε τόσο δυνατά να μην φύγω!»

Όμως πόση μεγάλη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στους σημερινούς γονείς, με τους τότε χριστιανούς που πίστευαν και αγαπούσαν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους το Θεό!  

Αυτοί οι γονείς, ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία, έμαθαν το μικρό τους περιστεράκι, το μικρό τους πανεύοσμο τριανταφυλάκι, να γονατίζει, να ενώνει τα δύο του χεράκια, να προσεύχεται και να λέει: «Πατέρα μου, ουράνιε, θέλω να γεμίσεις την καρδιά μου από τον δικό Σου θεϊκό έρωτα».

Σήμερα εκπαιδεύουν οι γονείς τα παιδιά τους στον σαρκικό έρωτα, πώς να περάσουν όμορφα και ηδονιστικά. Οι τότε χριστιανοί εκπαίδευαν τα παιδιά στον πνευματικό θεϊκό έρωτα, πώς να Τον αγαπήσουν και να γίνουν ένα με το Θεό τους.

Το μυστικό της αγιότητας της Αγίας Κυριακής

Αυτό το μικρό περιστεράκι, αυτό το μικρό τριανταφυλλάκι αγάπησε και λάτρεψε τον Θεό με όλη την δύναμη της ψυχής του. Πόσες φορές όταν άνοιγαν οι γονείς της την πόρτα του δωματίου της, από ανησυχία για να δουν τι κάνει όπως κάνουν όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους, έβλεπαν το παιδί τους να είναι γονατιστό, με ενωμένα τα χεράκια, με σηκωμένα τα μάτια, χαμένο μέσα στον έρωτα του Θεού και άγγελοι γύρω του να διαβαίνουν και ο τόπος να ευωδιά, γιατί ευωδιούσε ο θεϊκός έρωτας της.

Ένιωθαν την προσευχή αυτού του παιδιού να ανεβαίνει με τέτοια δύναμη στον ουρανό, με τέτοιο πάθος δυναμικό, με τέτοια αγάπη, που συγκινούσε ακόμα και τους αγγέλους στον ουρανό. Είναι φοβερό να προσεύχονται και να δοξολογούν οι άγγελοι στον ουρανό το Θεό. Μα όταν προσευχόντουσαν μερικά παιδιά στη γη, με τέτοια δύναμη και έρωτα στην καρδιά τους, σταματούσαν οι άγγελοι τις δικές τους προσευχές, για να ακούσουν τον έρωτα μιας παιδικής ψυχής! Αυτό γίνεται κάθε φορά, που ένα παιδί, ένας άνθρωπος, μια ψυχή, γονατίζει με θεϊκό έρωτα για να μιλήσει στον Θεό. Σταματούν οι άγγελοι την προσευχή τους για να ακούσουν την παιδική, θεϊκή, ερωτική προσευχή αυτού του παιδιού!

Αυτό το κοριτσάκι, αυτό το λουλουδιαστό πανέμορφο κρινάκι, είναι η Κυριακή, που αύριο γιορτάζει. Όταν ήτανε μικρούλα και έπρεπε να παίξει με τα άλλα τα παιδιά, μιλούσε για τον Βασιλιά της. Όπως κάθε κοπέλα όταν είναι ερωτευμένη μιλάει στις φίλες και στους φίλους της για τον έρωτά της, το ίδιο έκανε και αυτή.

Ενώ τα σημερινά κορίτσια και τα αγόρια μιλούν για σαρκικούς έρωτες, εκείνη μιλούσε για τον έρωτα της καρδιάς της, που ήταν ο Βασιλιάς της Ιησούς. Ξέρετε πόσα παιδιά μάζευε και γινόντουσαν Χριστιανόπουλα; Ξέρετε πόσοι μεγάλοι άνθρωποι άκουγαν αυτό το λουλουδάκι να μιλά και η καρδιά τους γλυκαινόταν και ήθελαν να γνωρίσουν πιο πολύ τον Κύριο μας Ιησού;

Τα έμαθαν όμως όλα αυτά οι προύχοντες, τα έμαθαν οι ειδωλολάτρες, τα έμαθε ο Διοκλητιανός, τα έμαθαν όλοι αυτοί που δεν θέλουν το φως, αλλά αγαπούν το σκοτάδι και φώναξαν αυτό το κοριτσάκι για να το υποβάλλουν σε χίλια δυο μαρτύρια. Πόσοι τύραννοι την φώναξαν διαδοχικά για να την πείσουν να αλλάξει! Το μόνο που κατάφεραν ήταν να την κάνουν να υποφέρει τόσα πολλά μαρτύρια, που όλοι εκπλησσόντουσαν και γινόντουσαν χριστιανοί, με αποτέλεσμα να την αφήνουν από τα μαρτύρια, για να σταματήσουν την αυξανομένη ροή των χριστιανών!

Έφτασε βέβαια στο τέλος η στιγμή εκείνη, που οι ικεσίες της Κυριακής έπεισαν τον βασιλιά να δώσει τέρμα στη ζωή της, γιατί όταν μια ψυχή είναι ερωτευμένη, το μόνο που θέλει να κάνει, είναι να βρεθεί γρήγορα κοντά στον έρωτα της. Το ίδιο έκανε και αυτό το μικρό κοριτσάκι. Η αγωνία της πότε θα βρεθεί μέσα στην αγκαλιά του Βασιλιά της, έγινε γοερή προσευχή: «Σε ικετεύω, Πατέρα μου, Σε ικετεύω γλυκέ μου Βασιλιά, πότε θα έλθω μέσα στη δική Σου αγκαλιά, για να γευτώ την μεγάλη Σου αγάπη και να γίνω ένα εγώ και Συ;» Ποθούσε να γίνει με τον Βασιλιά της ένα, όπως γίνεται ένα το νερό με το κρασί. Αυτό ήθελε να γίνει αυτό το μικρό κοριτσάκι, ένα με τον Βασιλιά της!

Ήλθε λοιπόν η στιγμή που έκλινε το κεφάλι της και ο δήμιος σήκωσε το σπαθί για να της κόψει το κεφάλι. Το κεφάλι της το έκοψε, μα την καρδιά της δεν είδε που πέταξε. Μπορεί να πήρε τη ζωή του σώματος, μα δεν είδε την αληθινή Ζωή που ερχόταν σαν Νυμφίος για να πάρει την αγαπημένη Του νύμφη στο ουράνιο Του Βασίλειο.

Γύρισα κι εγώ να την δω, για να χαρώ αυτό το κοριτσάκι, που μπορεί να είναι η κόρη της Ευσεβείας και του Δωρόθεου, αλλά δεν είναι μόνο δική τους, είναι και διή μας κόρη. Είναι και δικό μας κοριτσάκι! Είναι και δική μας αδελφούλα! Είναι και δική μας αγαπημένη! Σταμάτησε η μάνα, όσο και αν μεγάλωσε η κόρη της, να την φωνάζει μωρό της και κοριτσάκι της; Πάντα ήταν το παιδί για τους γονιούς το μωρό τους.

Έτσι λοιπόν, για όσους από εμάς μπορούν να αγαπήσουν αυτό το κοριτσάκι, όσοι μπορούν να αγαπήσουν αυτό το τριαννταφυλλάκι, αυτό το μικρό πανέμορφο αγγελάκι, για εμάς θα είναι το δικό μας κοριτσάκι! Δεν θα είναι μόνο  η Αγία μας, αλλά θα είναι και το κοριτσάκι μας! Θα είναι η αγαπημένη μας! Και εκείνη με πολύ γλυκύτητα, όπως αγαπούσε τους γονιούς της, έτσι γυρνάει να ευλογήσει και την κάθε ψυχούλα, είτε είναι άντρας, είτε είναι γυναίκα, που θα μπορέσει να την αγαπήσει από αυτήν τη ζωή σαν δικό τους παιδί. Αυτός είναι ο γλυκύς σύνδεσμος του ουρανού με την γη!  

Ξέρετε πως άγιασε; Ξέρετε πότε ξεκίνησε ο αγιασμός της; Ξέρετε τι λένε οι πιο πολλοί; Επειδή μαρτύρησε, άγιασε. Λάθος! Δεν άγιασε γιατί μαρτύρησε! Άγιασε γιατί ερωτεύτηκε το Θεό της! Ο αγιασμός μιας ψυχής δεν αρχίζει την ώρα που κόβει ο δήμιος το κεφάλι του αγίου. Όχι. Ξεκινάει την ώρα εκείνη που μια καρδιά θα αρχίσει να γίνεται ερωτικό χτυποκάρδι για το Θεό.

Ο έρωτας δεν έχει την αρχή του στον γάμο. Όχι, ο γάμος είναι το τέρμα. Πριν από τον γάμο υπάρχει ο έρωτας. Την ώρα που το παλικάρι γνωρίζει την κοπέλα, την ώρα που χτυπάει η καρδιά του ερωτικά για εκείνη, την ώρα που αρχίζει να θέλει να ζει μαζί της, από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ο έρωτας.

Αυτός είναι ο αγιασμός. Ο αγιασμός λοιπόν ξεκινάει από την ώρα εκείνη που κάθε ψυχή θα ερωτευτεί το Θεό της. Αυτό έκανε η αγία Κυριακή.

Προβληματισμοί και ταπεινές συμβουλές της Αγία Κυριακής

Τι άλλο θέλετε να σας πω για αυτό το γλυκό κοριτσάκι, γι’ αυτό το πανέμορφο λουλούδι; Τι άλλο θα μπορούσα να πω γι’ αυτό το όμορφο τριανταφυλλάκι; Δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Θέλω να αφήσω όμως εκείνη να σας ρωτήσει:

«Εσείς γιατί δεν αγαπάτε τον Βασιλιά μου; Εσείς γιατί δεν προσεύχεστε στον Βασιλιά μου; Εσείς γιατί δεν Τον φωνάζετε “Πατέρα μου” και “Κύριε της ζωής μου”; Γιατί δεν θέλετε να σκέφτεστε τον γλυκύ μας Ιησού; Εσείς γιατί δεν διδάσκετε σαν γονείς τα παιδιά σας να αγαπήσουν τον δικό μας Βασιλιά; Εσείς σαν γονείς, γιατί δεν προσεύχεστε μαζί με τα παιδιά σας; Γιατί γονείς αφήνετε τα παιδιά σας μπροστά στην τηλεόραση, για να χαθεί η ψυχή τους; Εμένα η μητέρα μου και ο πατέρας μου με εκπαίδευαν στον θεϊκό έρωτα, εσείς γιατί τα εκπαιδεύετε μόνο στον σαρκικό έρωτα;»

Εγώ δεν θα πω τίποτα περισσότερο. Απλούστατα εύχομαι τα λόγια τα δικά της να σας βοηθήσουν να κάνετε μια καινούργια αρχή, έστω και τώρα να αλλάξετε ζωή. Οι μεν γονείς να γίνετε πιο ευσεβείς, οι δε γιαγιάδες να ξαναρχίσετε να μιλάτε στα εγγονάκια σας για τον Βασιλιά και Θεό μας.

Όσοι είστε πατεράδες, αποφασίστε επιτέλους να μην προστατεύετε μονάχα το σπίτι σας υλικά, με το να φέρνετε αγαθά στο σπίτι, αλλά να προστατεύετε το σπίτι με την πνευματική ευγένεια του άντρα, που αγκαλιάζει την γυναίκα σαν ένα κομμάτι του εαυτού του. Ο άντρας δεν προστατεύει το σπίτι με το να φέρνει μόνο το υλικό ψωμί από τους κόπους των χεριών του, αλλά και με το πνευματικό ψωμί που βγαίνει από τα χείλη. Εάν δεν ταιριάξουν τα χείλη με τα χέρια, σωστή αγάπη και προστασία δεν υπάρχει.

Γι’ αυτό, μακάριοι οι άντρες εκείνοι, που αγαπούν τα παιδιά τους, που αγαπούν την γυναίκα τους, σταυρώνουν το σπίτι και ικετεύουν το Θεό τους να αγιάσει το σπιτικό τους!  

Ευλογημένες εκείνες οι γυναίκες, που δεν αφήνουν το νου τους μόνο στα κοσμικά τραγούδια, μόνο στις κοσμικές έγνοιες και στην τηλεόραση, αλλά αφήνουν την καρδιά τους να γίνει ένα περιβόλι, για να κατοικήσει εκεί μέσα ξανά ο Θεός τους!   

Μακάριοι εκείνοι οι γονείς, που μαθαίνουν να γονατίζουν στο προσκυνητάρι, που το έχουν βάλλει σε περίοπτη θέση και έχουν πετάξει τον θρόνο του σατανά έξω από το σπίτι, για να προσεύχονται για τα παιδιά τους. Αυτές οι γυναίκες, αυτοί οι άντρες αξίζουν πολλά. Είναι τα μαργαριτάρια του Θεού, που θα αντέξουν σ’ αυτά τα δεινά που έρχονται τώρα.

Όποιος δεν αγαπάει το Θεό και δεν Τον βάλλει βαθιά μέσα στην καρδιά του, δεν θα έχει την δύναμη να αντέξει σε όλα αυτά που σε λίγο τους έχει ετοιμάσει ο σατανάς. Πολλοί λένε, ότι θα αντέξουν όταν θα έλθει ο Αντίχριστος  και θα ομολογήσουν το Θεό. Αλήθεια, ποιόν Θεό θα ομολογήσουν; Ποιον Θεό θα αγαπήσουν; Αυτόν που δεν αγαπούν; Αυτόν που δεν ζουν; Αυτόν που δεν διδάσκουν; Αυτόν που όταν τους το λέει να πετάξουν έξω από το σπίτι τους κάθε τι κακό και αμαρτωλό, δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν;

Επίλογος

Ω Αγία Κυριακή, γλυκιά μου αγαπημένη κόρη, γλυκό περιστεράκι του ουρανού, πανέμορφο μου τριανταφυλλάκι, πόσο θα ήθελα σήμερα να κατέβεις εδώ σ’ αυτήν την Εκκλησία και όλους αυτούς τους πιστούς, που άκουσαν λίγα λόγια για τους αγαπημένους σου γονείς και για σένα την ίδια, να τους ευλογήσεις, να τους φωτίσεις και να μπεις μέσα στην καρδιά τους σαν γλυκός πνευματικός καθοδηγητής και να τους πεις πώς να ζουν, ώστε μια μέρα όλοι στον ουρανό να βρεθούμε εκεί σαν μία μεγάλη οικογένεια που θα δοξάζουμε τον ίδιο Πατέρα και Θεό!

Ο Θεός να σας ευλογεί!

Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου στη μνήμη της Αγίας Κυριακής 2014