Μηνύματα φωτός

-Ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει,τι είναι αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και περιφρονεί τον εαυτόν του χάριν αυτής της αγάπης.
-Αγάπησε ψυχή ολόθερμα τον Ιησού Χριστό.Αυτόν να θεωρείς φίλο σου,Αυτόν,που έστω και αν όλοι σε εγκαταλείψουν,δεν θα σε αφήσει ποτέ,ούτε θα επιτρέψει να καταστραφείς.
-Αν σε κάθε σου ανάγκη επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό,θα Τον έχεις πάντοτε κοντά σου.Αν ο Χριστός είναι μαζί σου,κανείς εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει.
-Να είσαι ταπεινός και ειρηνικός και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου
-Να είσαι ευσεβής και πράος και ο Ιησούς Χριστός θα είναι μαζί σου.
-Κάνε τον Ιησού Χριστό βασιλιά της καρδιάς σου και θα είσαι πάντα ευτυχισμένος.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Σύγχρονος Αγιος: Ηλικιωμένος ζητιάνος από τη Βουλγαρία, αφιέρωσε τη ζωή του στα ορφανά

Αν πιστεύετε ότι η κοινωνική προσφορά και η φιλανθρωπία είναι μόνο στις ΜΚΟ και στις προπληρωμένες δράσεις με κρατικές επιχορηγήσεις, τότε η ιστορία αυτού του σύγχρονου αγίου μπορεί να σας κάνει να αλλάξετε γνώμη.
Ο Ντόμπρι Ντιμίτροβ Ντομπρέβ, πιο γνωστός ως παππούς Ντόμπρι, είναι ένας ζητιάνος από τη Βουλγαρία, ο οποίος, παρόλο που φέτος γίνεται 100 ετών, περπατά πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να καθίσει ή να σταθεί μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Alexander Nevsky, στη Σόφια, και να συγκεντρώσει χρήματα.
Ομως αυτό που τον κάνει μοναδικό, είναι ότι δεν κρατάει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που οι άνθρωποι του δίνουν. Τα δωρίζει όλα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση πολλών βουλγαρικών Ορθόδοξων εκκλησιών και ορφανοτροφείων, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική προσφορά που έχει γίνει ποτέ, αγγίζοντας συνολικά τα 40.000 ευρώ.
Ο Ντόμπρι γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1914, στο χωριό Μπαιλόβο. Ο πατέρας του πέθανε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μητέρα του μεγάλωσε τα παιδιά της μόνη της. Σε μία από τις βομβιστικές επιθέσεις της Σόφιας, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μία βόμβα έσκασε κοντά του και έχασε σχεδόν τελείως την ακοή του.
Με το πέρασμα των ετών, ο γέροντας απαρνήθηκε την υλιστική ζωή, για τον πνευματικό κόσμο. Γύρω στο έτος 2000, δώρισε όλα τα υπάρχοντά του στην εκκλησία και τώρα ζει ασκητική ζωή, στο πατρικό του χωριό Μπαιλόβο.

Την ίδια περίπου χρονιά ξεκίνησε την αποστολή του, για να συγκεντρώσει κεφάλαια για την αποκατάσταση των εκκλησιών και των ορφανοτροφείων της Βουλγαρίας. Αυτή είναι η νέα πορεία του στη ζωή και το παράδειγμα που δίνει με τον ασκητισμό του, οδήγησε πολλούς να τον αποκαλούν «Ο άγιος του Μπαιλόβο»