Διερωτηθήκαμε άραγε γιατί τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σκυθρωποί, χωρίς χαμόγελο με ένα φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους και με έντονη ανησυχία και ανασφάλεια; Φταίει η οικονομική κρίση θα πούνε ορισμένοι. Φταίει το νεφελώδες πολιτικό τοπίο και η λανθασμένη νοοτροπία θα αντιτάξουν άλλοι. Φταίνε πολλοί και διάφοροι παράγοντες διαχρονικά θα ισχυρισθούν κάποιοι άλλοι. Σ΄ολες τις παραπάνω γνώμες υπάρχει δόση αλήθειας. Μήπως όμως πρέπει να φιλοσοφήσουμε τα πράγματα και να τα
δούμε υπό άλλη οπτική γωνία, με πιο μεγάλη αισιοδοξία; Έτσι θα χαιρόμαστε για μικρά καθημερινά πράγματα που θεωρώντας τα δεδομένα δεν τα ζούμε και δεν τα απολαμβάνουμε όσο πρέπει!Για τον άνθρωπο της πίστεως, αιτία χαράς μπορεί να είναι το καθημερινό του ξύπνημα, όταν χιλιάδες συνάνθρωποι μας πάνω στον πλανήτη κοιμούνται χωρίς να ξυπνήσουν! Σε κάποιον άλλο, η πρωινή προσευχή και η ευχαριστία στον Θεό, του δίνει δύναμη για όλη την κοπιαστική ημέρα που ακολουθεί. Άλλος αναπαύεται με την δουλειά του, που παρά τις δυσκολίες της του προσφέρει τα προς το ζειν, όταν πολλοί άνθρωποι γύρω μας είναι άνεργοι και δεν έχουν ούτε ένα πιάτο φαγητό! Μπορεί αιτία χαράς να γίνει για κάποιον άλλο η γνωριμία με νέα πρόσωπα και η υγιής φιλία που αναπτύσσεται. Άλλος προτιμά ένα περίπατο στη θάλασσα ή στην εξοχή συνδυάζοντας και την επίσκεψη σε ένα εξωκλήσι όπου θα ανάψει το κερί και το κανδήλι και θα θυμιάσει προσευχόμενος. Απλά καθημερινά πράγματα, ουσιώδη όμως.
Στην αντίπερα όχθη πολλοί άνθρωποι επηρεασμένοι από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα με χαμηλή αυτοεκτίμηση ίσως και απαισιοδοξία περιμένουν κάποια μεγάλα και σπουδαία γεγονότα που θα δημιουργήσουν θόρυβο και θα αλλάξουν -ως διά μαγείας- την εικόνα της κοινωνίας μας. Κινούμενοι με ταραχή και άγχος δεν χαίρονται και τα βλέπουν όλα ζοφερά. Λησμονούν βέβαια ότι ο χώρος της Εκκλησίας είναι χώρος χαράς και ότι η εκκλησία ζει και κινείται στα πλαίσια της σιωπής, η οποία δρα μυστικά αλλά ευεργετικά.
Καθημερινά ακούγεται να λέγεται ότι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την χαρούμε. Δεν έχουν άδικο, αρκεί να ανακαλύψουμε το μυστικό. Να χαρούμε αληθινά και γνήσια δίνοντας βαρύτητα σε καθημερινά μικρά και απλά πράγματα που κάνουν την λεπτομέρεια. Εκεί μπορούμε να αναζητήσουμε την ομορφιά της αληθινής ζωής και όχι κάπου αλλού. Πόσο αλήθεια μας τονώνει και μας ξεκουράζει η προσευχή! Όταν το βράδυ κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι πούμε ένα καρδιακό «Κύριε ελέησον» πόσο αλλάζει η ψυχολογία μας! Όταν ανάβουμε το κανδήλι και μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο βλέπουμε τη σπίθα να σιγοκαίει μπροστά από την Εικόνα της Παναγίας μας πόσο οι καρδιές μας αναπαύονται νοιώθωντας ασφάλεια! Όταν επίσης βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία και προσευχόμαστε, πόσο βιώνουμε την αδελφική αγάπη που έχουμε όλοι μας, ως παιδιά του μεγάλου Πατέρα μας που λέγεται Θεός!Η χαρά αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μην χαίρεται. Λένε οι Πατέρες ότι «η χαρά εν Κυρίω» είναι το θεμέλιο της ελευθερίας μας. Από εμάς εξαρτάται να μην αναβάλλουμε στιγμές που θέλουμε να ζήσουμε τώρα για το μέλλον, γιατί πολύ απλά αυτό ανήκει στα χέρια του Θεού που ξέρει πως θα το μεταποιήσει προς ωφέλεια μας. Ας μην χάνουμε ακόμη και την συνοχή της καρδιάς μας αλλά και την εσωτερική μας δύναμη.
Έλεγε κάποιος Γέροντας: Η ψυχολογία έχει τα πάντα και βοηθά όσο μπορεί τον άνθρωπο. Ένα πράγμα όμως είναι σ΄αυτήν αδιανόητο. Η χαρά! Γι΄αυτό ας ψάξουμε να ανακαλύψουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε το μυστικό της χαράς συντεταγμένοι με ένα ποιητή που λέει πολύ χαρακτηριστικά: Κλειδί του Παραδείσου κι αιτία της χαράς, είναι η αγάπη, ποτέ μην το ξεχνάς!
