Η μεγάλη σημερινή εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού φέρνει στην ενθύμηση όλων των πιστών χριστιανών την δύναμη του σημείου του Σταυρού, που είναι το όπλο κατά του διαβόλου. Οι δαίμονες τρέμουν όχι μόνο στη θέα του Εσταυρωμένου αλλά και στο άκουσμα του. Aναφέρεται στο Γεροντικό ότι κάποιος διορατικός Γέροντας που είχε το χάρισμα να βλέπει όχι μόνο αγγέλους αλλά και δαίμονες, ρώτησε ένα δαίμονα τί είναι αυτό που τον φοβίζει περισσότερο και τον κάνει να φρίττει και να τρέμει; Ο δαίμονας κατά παραχώρηση Θεού του απάντησε τα εξής: Εσείς οι χριστιανοί έχετε τρία πράγματα που αν τα χρησιμοποιείτε σωστά, εμείς δεν μπορούμε να σας πειράζουμε. Το πρώτο το λούζεσθε, το δεύτερο το τρώτε και το τρίτο το φοράτε πάνω σας, εννοώντας το
βάπτισμα, την Θεία Κοινωνία και τον Σταυρό.Γι΄αυτό πρέπει να προσέχουμε, το σημείο του Σταυρού να το τυπώνουμε σωστά πάνω μας, σφραγίζοντας το σώμα μας με τα τρία δάκτυλα του δεξιού μας χεριού ενωμένα, ομολογώντας την πίστη μας στον Ένα Θεό που είναι τρισυπόστατος και με τα δύο δάκτυλα κλειστά ακουμπώντας την παλάμη, που συμβολίζουν τις δύο φύσεις του Χριστού, την θεία και την ανθρώπινη. Έτσι κάνουμε μία ομολογία της πίστεως μας, με γνώμονα το τριαδολογικό και το χριστολογικό δόγμα.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην πέμπτη διδαχή του δίνει μία απλή και ωραία ερμηνεία για την σημασία του Σταυρού που κάνουμε. Σμίγεις τα τρία δάκτυλα με το δεξί σου χέρι και μη μπορώντας να ανέβεις στον ουρανό να προσκυνήσεις, βάζεις το χέρι σου στο κεφάλι, που φανερώνει τον ουρανό και είναι η σωματική περιοχή της διανοητικής σου λειτουργίας, εκεί όπου αγαπάς τον Θεό με όλη σου την διάνοια αφιερώνοντας Του όλες σου τις σκέψεις. Τότε λες με το στόμα σου: Όπως εσείς οι άγγελοι δοξάζετε την Αγία Τριάδα στον ουρανό έτσι και εγώ την δοξάζω και την προσκυνώ. Και καθώς αυτά τα δάκτυλα είναι τρία δηλαδή είναι ξεχωριστά ενώ γίνονται ένα μαζί, έτσι είναι και η Αγία Τριάδα, τρία πρόσωπα αλλά ένας Θεός. Κατόπιν κατεβάζεις το χέρι από το κεφάλι και το τοποθετείς στη κοιλιά δηλώνοντας ότι συμβολικά όλα σου τα συναισθήματα τα προσφέρεις στον Κύριο. Η κοιλιά θεωρείται ως ο χώρος της ύλης και των παθών. Όταν την σταυρώνουμε, είναι σαν να θέλουμε να νεκρώσουμε τα πάθη μας. Τότε λες: Σε προσκυνώ Κύριε μου, γιατί καταδέχτηκες και σαρκώθηκες στην κοιλιά της Θεοτόκου. Τέλος φέρνεις το χέρι στους ώμους ομολογώντας και πάλι ότι κάθε σωματική μας δραστηριότητα ανήκει στο Χριστό. Πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά για την απόκτηση της αρετής όχι όμως ως ένα καθηκοντολόγιο αλλά ανεπιτήδευτα και απλά.
Τα παλιά χρόνια υπήρχε η ιερή συνήθεια τα πάντα να γίνονται με το σημείο του Σταυρού. Κάθε άνθρωπος όταν σηκωνόταν από το κρεβάτι, όταν έβγαινε έξω από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του, όταν καθόταν να φάει το μεσημέρι, όταν πήγαινε το βράδυ να πλαγιάσει, σε όλα τα γεγονότα της ζωής του καθημερινά, τύπωνε το σημείο του Σταυρού και έπαιρνε απ΄αυτόν χαρά, ευλογία και δύναμη. Δυστυχώς σήμερα η υλοκρατούμενη εποχή μας, έχει αποπροσανατολίσει πολλούς και έχει υποτιμήσει την αξία του Σταυρού με αποτέλεσμα να χάνουμε αυτή την στήριξη και την βοήθεια που προσφέρει απλόχερα ο Σταυρός.
Ας επανέλθουμε και πάλι στις όμορφες παλαιές συνήθειες που είχαν ανεπιτήδευτη ευσέβεια και μας βοηθούσαν. Ας καταφύγουμε και πάλι τώρα στα δύσκολα, στον Σταυρό του Κυρίου μας που όντως είναι η ωραιότης της Εκκλησίας, το στήριγμα των πιστών και η δόξα των αγγέλων. Ας μην τον κάνουμε μηχανικά. Ας μην τον φοράμε τυπικά. Ας κρεμάμε πάνω του τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας και ας τον έχουμε ως ακατανίκητο όπλο ενάντια στον μισόκαλο που παντοιοτρόπως μας αντιμάχεται!
