Ό στάρετς αγωνιζόταν επίμονα κατά της τσιγγουνιάς και της απληστίας, της άσυμπάθειας προς τον πλησίον, για την άκαρπη συσσώρευση του πλούτου. Έλεγε ότι τέτοιοι άνθρωποι, πού ζουν μόνο για την δική τους Ικανοποίηση, πού δεν θέλουν να σκέφτονται τούς φτωχούς αδελφούς τους, είναι όμοιοι με τον άπληστο πλούσιο του Ευαγγελίου. Ό στάρετς καλούσε τούς ανθρώπους πού είχαν πλούτο να βοηθούν τούς φτωχούς, ακλουθώντας τα λόγια του αποστόλου: «Οι έχοντες ως μη έχοντες και οι μη έχοντες ως έχοντες». Με τον παράδειγμα της φύσεως αποκάλυπτε την αμοιβαία σχέση των δημιουργημάτων του Θεού:
Τα στοιχεία της φύσεως και της επιστήμης συμπληρώνουν τον ένα τον άλλο, μοιράζονται μεταξύ τους ότι έχουν, και ή φύση στο λογικό όν, τον άνθρωπο, δίνει τα αγαθά της: τον φώς, την θερμότητα, την υγρασία και μ' αυτόν τον τρόπο διατηρείται ή ζωή του και ή ζωή του οργανικού κόσμου. Αλλά εμείς, τα λογικά όντα, οι άνθρωποι, συχνά μετατρεπόμαστε σε τσιγκούνηδες, αναίσθητους, κουφούς στους στεναγμούς και τις κραυγές των αδελφών μας. Γι 'αυτόν ας μοιραστούμε αμοιβαία τα αγαθά μας ό ένας με τον άλλο, ας ζηλέψουμε την αγαθή αφιλοχρηματία, ας μοιραστούμε τα αγαθά χωρίς τσιγγουνιά και αλαζονεία, άλλα με γενναιοδωρία, με πραότητα και ταπείνωση. Ή τσιγγουνιά και ή φιλοχρηματία καταστρέφουν την ψυχή, και στην επίγεια ζωή αυτά τα πάθη οδηγούν σε βαρειές συνέπειες.
Υπάρχει ή έξης διήγηση: Τρεις άνθρωποι, ενώ βάδιζαν στο δρόμο, βρήκαν ένα θησαυρό κι αποφάσισαν να τον καρπωθούν.
Τον μετέφεραν σ' άλλο μέρος κι έστειλαν τον ένα αποκάλυπτε' αυτούς στην πόλη για να αγοράσει κρασί και να τον γλεντήσουν. Οι δύο πού έμειναν συμφώνησαν να τον σκοτώσουν, ώστε