Οι Άγγελοι ευφραίνονται τόσο πολύ με τους ύμνους αγάπης μας στο Θεό, που σταματούν την δικιά τους δοξολογία, για να τους ακούσουν!
Κάθε φορά που η ψυχή αποφασίζει με ταπείνωση και με αγάπη στο Θεό να προσευχηθεί, γίνεται αυτό ακριβώς που γίνεται και με εσάς τις μάνες.
Μια φορά λοιπόν είχα πάει σ’ ένα σπίτι. Άρεσε πολύ η μουσική στη μάνα και με τα τραγούδια της νανούριζε το μωρό της. Αλλά και όταν ήταν ξύπνιο συνέχιζε τα τραγούδια της και εύφραινε το παιδί της. Ξαφνικά λοιπόν άρχισε το μικρό παιδί της να τραγουδάει και αυτό, ξέρετε αυτό το ψέλλισμα το παιδικό. Σταμάτησε η μάνα το τραγούδι και μου λέει: «Άκου το τι ωραία που τραγουδάει»! Δεν ήταν καμιά μεγάλη χορωδία, ούτε καμιά μεγάλη μουσική, όμως το τραγούδι του μωρού της, φάνταζε τόσο γλυκό, τόσο ωραίο, που εκστατική το άκουγε από το ίδιο το παιδί της. Σε κάποια στιγμή με έκπληξη έβλεπα τα μάτια της να βουρκώνουν από χαρά για το μωρό της και είπα: «Αυτή είναι η μάνα που χαίρεται με το παραμικρό τραγούδι του παιδιού της»!
Ακριβώς το ίδιο γίνεται και στον ουρανό. Κάθε φορά που εμείς σωπαίνουμε, έχετε την αίσθηση ότι οι άγγελοι σωπαίνουν; Λάθος, οι άγγελοι πάντα δοξολογούν και υμνολογούν τον Βασιλιά τους, γιατί πάντα μέσα στην καρδιά τους υπάρχει μόνο ένα όνομα, ο Ιησούς, μόνο μια μορφή, του αγαπημένου τους Βασιλιά Ιησού, που ήλθε για να φανερώσει με τη σταυρική Του θυσία αυτήν την υπέρλαμπρη αγάπη του ίδιου του Θεού στο σπλάχνο Του.
Ξέρετε όμως πότε σταματούν το τραγούδι τους; Όταν δουν αυτές τις ψυχές που έχουν αναλάβει στα χέρια τους να καθοδηγήσουν στον ουρανό, να γονατίζουν και εκεί να αρχίζουν να αναπέμπουν ύμνους αγάπης στο Θεό. Τόσο πολύ τους ευφραίνει αυτή η προσευχή των ανθρώπων, που σταματούν το δικό τους το τραγούδι! Σταματούν την δική τους ψαλμωδία, για να ακούσουν την ψαλμωδία των παιδιών τους, γιατί σαν μάνες μας προσέχουν. Είμαστε τα παιδιά των αγγέλων, γι’ αυτό και ο Θεός θέλει να ζήσουμε αγγελική ζωή! Ποιά είναι η πιο μεγάλη χαρά ενός παιδιού; Όταν ξέρει ότι η μάνα του είναι γλυκιά, όταν ξέρει ότι ο πατέρας του είναι πολύ καλός. Τότε το παιδί, δεν θα θέλει να μοιάσει στην μάνα και στον πατέρα του; Ναι.
Αυτό ακριβώς είναι, να ξέρεις ότι ο ίδιος ο Θεός σου έδωσε τους πιο γλυκούς φύλακες στη ζωή σου, να σε αγκαλιάζουν, να σε φυλάνε και να σε προστατεύουν.
Όταν εμείς κοιμόμαστε, οι άγγελοι γονατιστοί δίπλα μας
προσεύχονται για μας στον ουράνιο Πατέρα μας
Νομίζετε όταν εσείς κοιμάστε, ότι ο άγγελος σας λείπει;
Κάποτε όταν ήμουν πιο πιτσιρικάς, είχα βρεθεί σε ένα σπιτάκι εδώ στη Ρόδο κοντά στον Άγιο Νικόλαο, όχι στο μεγάλο ναό του Αγίου Νικολάου, αλλά σ’ ένα άλλο μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου κοντά στην ψαροπούλα. Εκεί έμενε μια γνωστή μου οικογένεια και πήγαινα τακτικά. Μ’ αγαπούσαν και τους αγαπούσα και εγώ. Αυτή η οικογένεια είχε ένα πολύ μικρό παιδάκι. Μια μέρα λοιπόν που το παιδάκι ήταν στο κρεβατάκι του, του έλεγα μερικές ιστορίες για τον Άγγελο του. Ξέρετε τι γύρισε το παιδί και μου είπε; «Εγώ τον βλέπω τον άγγελο μου». Προσπάθησα να μην εκφράσω την έκπληξη μου, να μην την καταλάβει το παιδί, για να ακούσω περισσότερα. Το ρώτησα στη συνέχεια: «Που τον βλέπεις;» «Κάθεται εκεί στα πόδια μου», μου απάντησε με απλότητα. «Και τι σου λέει;» τον ξαναρώτησα. «Μου χαμογελά γλυκά κι εγώ του χαμογελώ», μου απάντησε. «Εσύ, τον αγαπάς;» «Πάρα πολύ! Μ’ αρέσει!»
Μου είπε τόσα πράγματα για τον άγγελο του, που πιστέψτε με, σηκώθηκα γιατί καθόμουνα ακριβώς εκεί που καθόταν ο άγγελος στα πόδια του. Κάθισα δίπλα του έχοντας το αίσθημα ότι πράγματι ο άγγελος του πάντα ήταν δίπλα και σε αυτό το παιδάκι, αλλά και σε όλους μας. Μετά από λίγο καιρό έμαθα ότι δεν τον ξαναείδε, γιατί το είχε πει και σε κάποιους άλλους. Καμιά φορά τελικά τα ωραία πράγματα μάλλον πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας.
Μου έκαναν φοβερή εντύπωση αυτά που μου είπε το μικρό αυτό παιδάκι. Ήταν η γλυκιά επιβεβαίωση αυτών που άκουγα, αυτών που ένιωθα, αυτών που έβλεπα, αυτών που μου αποκαλύπτονταν.
Θέλω να ξέρετε ότι αυτό το φτερωτό γλυκό πλασματάκι έχει τέτοια μητρική αγάπη, έχει τέτοια θεϊκή αγάπη, έχει τέτοιον έρωτα πραγματικά παρμένο μέσα από την καρδιά του Θεού Πατέρα, που τον παίρνει από κει και μας τον δίνει σ’ εμάς και μας φυλάει. Όταν εμείς λοιπόν είμαστε ξαπλωμένοι, όταν εμείς κοιμόμαστε, αυτός είναι γονατισμένος δίπλα και προσεύχεται για μας στον ουράνιο Του Πατέρα. Εξάλλου που αλλού θα μπορούσε να μιλήσει εκτός από τον Βασιλιά Θεό του;
απόσπασμα από κήρυγμα του π.Ελπιδίου Βαγιανάκη
