Ο Όσιος Στυλιανός, ο Παφλαγών
Γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μ. Ασίας και ήταν γιος πλουσίων γονέων. Διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Όταν οι γονείς του πέθαναν, διέθεσε όλη την κληρονομιά του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, πού ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν πνευματικές συμβουλές και οδηγίες.
Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, πού τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.
Με θαυματουργικό τρόπο γιάτρευε ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες αρρώστιες. Ιδιαίτερα όμως ο Άγιος θεράπευε νεογέννητα παιδιά που γεννιόντουσαν με θανατηφόρες αρρώστιες (γι’ αυτό και οι αγιογράφοι τον ζωγραφίζουν κρατώντας στα χέρια του ένα μωρό). Επίσης ο Άγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού, διότι με την προσευχή του έκανε τους άτεκνους γονείς εύτεκνους.
Ο Άγιος Στυλιανός πέθανε με το πρόσωπο του να λάμπει σαν ήλιος, αφού πρώτα είχε πάρει μήνυμα από τον ουρανό για το πότε θα συμβεί αυτό.
Εορτάζει στις 26 Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος,
της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε,
ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον
ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
