Ο Μέγας Αντώνιος, ο κορυφαίος των ασκητών της αρχαίας Εκκλησίας, παρ΄ όλο που έμενε πάντα στην έρημο, ήταν όνομα ξακουστό στην τότε οικουμένη.
Ακόμη και ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος είχε μάθει για την αρετή του και τον θαύμαζε από μακριά.
Μια μέρα λοιπόν, του στέλνει βασιλικό γράμμα, όπου του εξέφραζε τον θαυμασμό του.
Ο Μέγας Αντώνιος, σαν το έλαβε και το διάβασε, έμεινε ατάραχος.
Οι μοναχοί όμως που ζούσαν γύρω του, θεώρησαν το γεγονός αυτό σπουδαίο. Ήταν περίεργοι να μάθουν τι έγραφε στον Άγιο ο βασιλιάς και πώς θα μπορούσαν κι αυτοί να αξιωθούν τέτοιο γράμμα.
Ο Αντώνιος όμως τους φώναξε και τους λέει:
- Τι είναι το γράμμα ενός ανθρώπου μπρος σ΄ εκείνο που μας άφησε ο Θεός;
- Μα ποιο είναι το γράμμα που μας άφησε ο Θεός; τον ρωτούν.
- Το ιερό Ευαγγέλιο, ο γραπτός λόγος του Ιησού Χριστού, τους απαντά. Τι καλύτερο μπορεί ένας επίγειος βασιλιάς να μας πει από ότι μας λέει ο Βασιλιάς των Ουρανών, ο Κύριός μας;
* * *
Η ίδια παρατήρηση θα μπορούσε να γίνει σήμερα για πολλούς χριστιανούς, που αμελούν την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου και χάνουν ώρες διαβάζοντας άλλα ανώφελα ή και ανήθικα κείμενα.
