ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ

Πολλοί άνθρωποι που έχουν μετανιώσει για τα λάθη τους και έχουν εξομολογηθεί, βρίσκονται και πάλι σε σύγχυση και θλίψη, γιατί, ενώ προσπαθούν να μην αμαρτήσουν ξανά, η δύναμη του πάθους τους οδηγεί πάλι σε πτώση και σε
επανάληψη της αμαρτίας. Αυτό τους συντρίβει, τους αποκαρδιώνει και πολλές φορές τους απελπίζει.

Όλους αυτούς η Εκκλησία δεν παύει να τους παρηγορεί και να τους υπενθυμίζει πως ο αγώνας αυτός ενάντια στα πάθη και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης είναι μακροχρόνιος και δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Είναι ένας αγώνας κερδοφόρος, διότι η ταπείνωση που αναπτύσσεται από τις πολυπληθείς πτώσεις των αδυναμιών μας και η απαραίτητη υπομονή που χρειάζεται για να μην εγκαταλειφθεί ο αγώνας αυτός για την απόκτηση των αρετών, δαφνοστεφανώνει τον αγωνιστή Χριστιανό. Μάλιστα τον συγκαταριθμεί ο Θεός στις τάξεις των αγίων του μαρτύρων.

Ο Θεός δεν βλέπει μόνο την επιτυχή έκβαση του αγώνα αλλά βραβεύει και τιμά και τον κάθε αγωνιστή που δεν εγκαταλείπει τον στίβο.

Γι΄ αυτό πρέπει να έχουμε πάντα πίστη, υπομονή, ταπείνωση και κουράγιο και να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός θα μας ελεήσει με το πολύτιμο αυτό δώρο, τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ. 

Ποτέ να μην ξεχνάμε την σωτηρία του μετανοημένου ληστή που έγινε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Μέσα σε 2 δευτερόλεπτα, με ένα “ μνήσθητι μου Κύριε” που είπε μέσα από τα βάθη της καρδιάς του, ο πολυεύσπλαχνος Θεός και όλα τα προηγούμενα λάθη του συγχώρεσε και πρώτο πολίτη του Παραδείσου τον έκανε.

Κάποτε ένας αδελφός εξομολογήθηκε στον Αββά Σισώη:

- Έπεσα, Πάτερ. Τι να κάνω τώρα;

- Σήκω, του είπε με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο Άγιος Γέροντας.

- Σηκώθηκα, Αββά, μα πάλι έπεσα στη καταραμένη αμαρτία, ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.

- Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;

- Ως πότε; ρώτησε ο αδελφός.

- Έως την ώρα που θα σε βρει ο θάνατος, ή στην πτώση ή στην έγερση! Εξάλλου είναι γραμμένο “όπου θα σε βρω, εκεί και θα σε κρίνω” εξήγησε ο Γέροντας. Μόνον εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την άγια μετάνοια.