Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκιας
Οι ιστορίες που κατά καιρούς μέσα από αυτή την στήλη γράφουμε μπορεί να φαίνονται φανταστικές ή ακόμη και εξωπραγματικές για κάποιους, είναι όμως διδακτικές για όποιον τις διαβάζει και έχει αγαθή προαίρεση και διάθεση μαθητείας, με σκοπό να ωφεληθεί.
Ο Θεός ως καρδιογνώστης μπορεί να επιφέρει ακόμη και σε ένα σκληρό και ανάλγητο άνθρωπο την ριζική μεταμόρφωση, παρά τα πλούτη και τις δόξες που μπορεί να έχει και να απολαμβάνει. Ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου επειδή ακριβώς στερείται του βασικού νοήματος της ζωής ακόμη και εάν πλέει σε πελάγη ευτυχίας, πελαγοδρομεί.
Κάποτε κάποιος μεσήλικας αδιαφορούσε για το εάν υπάρχει Θεός ή όχι. Έλεγε χαρακτηριστικά: Δεν με ενδιαφέρει εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Θεός. Μου είναι αδιάφορο το όλο θέμα γιατί πολύ απλά δεν διασταυρώνονται οι δρόμοι μου μαζί του! Ο άνθρωπος αυτός, ήταν πολύ πλούσιος. Είχε ό,τι ήθελε και όποτε το ήθελε. Με σπουδαία οικονομική άνεση ξόδευε τα χρήματα του χωρίς να λογαριάζει ή να φοβάται κάτι ή κάποιον. Βέβαια τον προβλημάτιζε η εκμετάλλευση των συνανθρώπων του, οι οποίοι στη πλειονότητα τους του έδιναν σημασία μόνο και μόνο επειδή είχε χρήματα. Έτσι παρά την φαινομενική του ευτυχία, βίωνε ένα έντονο υπαρξιακό κενό. Συχνά τον βασάνιζε το εξής ερώτημα: Μήπως έκανα λάθος και πήρα στραβά τον δρόμο της ζωής μου; Προσπαθούσε να κάνει κάποιες διορθωτικές κινήσεις στον εαυτό του αλλά δεν μπορούσε να απεγκλωβιστεί τελείως από την καθημερινή μονότονη ρουτίνα που τον είχε κάνει μία ζάμπλουτη μηχανή, που όλο αγόραζε και ξόδευε.
Μία μέρα επισκεπτόμενος κάποιο σοφό γέροντα άρχισε να κάνει μεταστροφή. Κάτι άλλαξε ριζικά μέσα του. Ίσως ήταν αυτό που αναζητούσε τόσα χρόνια! Θέλησε να του μιλήσει, να εξομολογηθεί και να μετανοιώσει για τα λάθη που έκανε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του, παριστάνοντας τον καταξιωμένο, τον πλούσιο, τον θρησκευτικά αδιάφορο άνθρωπο. Τον σαγήνεψαν αμέσως, η διδασκαλία του Ευαγγελίου και οι σοφές παραινέσεις και συμβουλές του γέροντα: Θα σε βοηθήσω να κάνεις μία νέα πνευματική αρχή του είπε, αλλά πρόσεξε γιατί από δω και πέρα η ζωή σου, θα έχει και δυσκολίες και πειρασμούς. Θα είναι όμως γλυκειά γιατί θα αποκτήσεις το χαμένο νόημα που αναζητούσες τόσα χρόνια. Απλά πρέπει να χαλυβδωθείς εσωτερικά με δύναμη για να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες και εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου! Χαρούμενος αλλά και προβληματισμένος λίγο από αυτά που άκουγε, ρώτησε πώς μπορεί να νοιώσει την παρουσία του Θεού στη ζωή του; Τότε ο Γέροντας του είπε μία ιστορία:
Μία νύκτα ένας άνθρωπος ονειρεύτηκε ότι περπατούσε στην αμμουδιά με τον Χριστό. Καθώς προχωρούσαν άφηναν πατημασιές και οι δύο στην άμμο. Παρατήρησε όμως ότι πολλές φορές όταν είχε πρόβλημα ή δυσκολία υπήρχαν πατημασιές μόνο από αυτόν. Λυπήθηκε και ρώτησε τον Χριστό με παράπονο γιατί να τον αφήνει μόνο του! Μου είχες υποσχεθεί του είπε ότι στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου θα είσαι πάντα δίπλα μου και θα βαδίζεις μαζί μου! Αντίθετα εσύ, με άφησες μόνο μου! Γιατί; Γυιέ μου, του είπε ο Χριστός. Σε αγαπώ πραγματικά. Ποτέ δεν είχα σκεφθεί να σε αφήσω μόνο σου. Απλά στις δύσκολες στιγμές σου, όταν έβλεπες μόνο τις δικές σου πατημασιές, αυτό γινόταν γιατί σε έπαιρνα στην αγκαλιά μου και σε προστάτευα!!!
Πραγματικά έχουμε διερωτηθεί πόσες φορές στη ζωή μας απλώνεται ένα αόρατο προστατευτικό πέπλο, που μας αρπάζει από τις κακοτοπιές, μας προστατεύει από τις τρικυμίες και τις μπόρες της ζωής και μας προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο ορατό και αόρατο ; Μήπως χρειάζεται και πάλι να εμπιστευθούμε τον Χριστό και να στηρίξουμε τη ζωή μας στην πανταχού παρουσία Του; Ένα είναι το σίγουρο. Ο Θεός και μας αγαπάει και μας φυλάει και μας συμπονάει! Εμείς πώς του το ανταποδίδουμε;
Ο Θεός ως καρδιογνώστης μπορεί να επιφέρει ακόμη και σε ένα σκληρό και ανάλγητο άνθρωπο την ριζική μεταμόρφωση, παρά τα πλούτη και τις δόξες που μπορεί να έχει και να απολαμβάνει. Ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου επειδή ακριβώς στερείται του βασικού νοήματος της ζωής ακόμη και εάν πλέει σε πελάγη ευτυχίας, πελαγοδρομεί.
Κάποτε κάποιος μεσήλικας αδιαφορούσε για το εάν υπάρχει Θεός ή όχι. Έλεγε χαρακτηριστικά: Δεν με ενδιαφέρει εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Θεός. Μου είναι αδιάφορο το όλο θέμα γιατί πολύ απλά δεν διασταυρώνονται οι δρόμοι μου μαζί του! Ο άνθρωπος αυτός, ήταν πολύ πλούσιος. Είχε ό,τι ήθελε και όποτε το ήθελε. Με σπουδαία οικονομική άνεση ξόδευε τα χρήματα του χωρίς να λογαριάζει ή να φοβάται κάτι ή κάποιον. Βέβαια τον προβλημάτιζε η εκμετάλλευση των συνανθρώπων του, οι οποίοι στη πλειονότητα τους του έδιναν σημασία μόνο και μόνο επειδή είχε χρήματα. Έτσι παρά την φαινομενική του ευτυχία, βίωνε ένα έντονο υπαρξιακό κενό. Συχνά τον βασάνιζε το εξής ερώτημα: Μήπως έκανα λάθος και πήρα στραβά τον δρόμο της ζωής μου; Προσπαθούσε να κάνει κάποιες διορθωτικές κινήσεις στον εαυτό του αλλά δεν μπορούσε να απεγκλωβιστεί τελείως από την καθημερινή μονότονη ρουτίνα που τον είχε κάνει μία ζάμπλουτη μηχανή, που όλο αγόραζε και ξόδευε.
Μία μέρα επισκεπτόμενος κάποιο σοφό γέροντα άρχισε να κάνει μεταστροφή. Κάτι άλλαξε ριζικά μέσα του. Ίσως ήταν αυτό που αναζητούσε τόσα χρόνια! Θέλησε να του μιλήσει, να εξομολογηθεί και να μετανοιώσει για τα λάθη που έκανε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του, παριστάνοντας τον καταξιωμένο, τον πλούσιο, τον θρησκευτικά αδιάφορο άνθρωπο. Τον σαγήνεψαν αμέσως, η διδασκαλία του Ευαγγελίου και οι σοφές παραινέσεις και συμβουλές του γέροντα: Θα σε βοηθήσω να κάνεις μία νέα πνευματική αρχή του είπε, αλλά πρόσεξε γιατί από δω και πέρα η ζωή σου, θα έχει και δυσκολίες και πειρασμούς. Θα είναι όμως γλυκειά γιατί θα αποκτήσεις το χαμένο νόημα που αναζητούσες τόσα χρόνια. Απλά πρέπει να χαλυβδωθείς εσωτερικά με δύναμη για να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες και εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου! Χαρούμενος αλλά και προβληματισμένος λίγο από αυτά που άκουγε, ρώτησε πώς μπορεί να νοιώσει την παρουσία του Θεού στη ζωή του; Τότε ο Γέροντας του είπε μία ιστορία:
Μία νύκτα ένας άνθρωπος ονειρεύτηκε ότι περπατούσε στην αμμουδιά με τον Χριστό. Καθώς προχωρούσαν άφηναν πατημασιές και οι δύο στην άμμο. Παρατήρησε όμως ότι πολλές φορές όταν είχε πρόβλημα ή δυσκολία υπήρχαν πατημασιές μόνο από αυτόν. Λυπήθηκε και ρώτησε τον Χριστό με παράπονο γιατί να τον αφήνει μόνο του! Μου είχες υποσχεθεί του είπε ότι στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου θα είσαι πάντα δίπλα μου και θα βαδίζεις μαζί μου! Αντίθετα εσύ, με άφησες μόνο μου! Γιατί; Γυιέ μου, του είπε ο Χριστός. Σε αγαπώ πραγματικά. Ποτέ δεν είχα σκεφθεί να σε αφήσω μόνο σου. Απλά στις δύσκολες στιγμές σου, όταν έβλεπες μόνο τις δικές σου πατημασιές, αυτό γινόταν γιατί σε έπαιρνα στην αγκαλιά μου και σε προστάτευα!!!
Πραγματικά έχουμε διερωτηθεί πόσες φορές στη ζωή μας απλώνεται ένα αόρατο προστατευτικό πέπλο, που μας αρπάζει από τις κακοτοπιές, μας προστατεύει από τις τρικυμίες και τις μπόρες της ζωής και μας προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο ορατό και αόρατο ; Μήπως χρειάζεται και πάλι να εμπιστευθούμε τον Χριστό και να στηρίξουμε τη ζωή μας στην πανταχού παρουσία Του; Ένα είναι το σίγουρο. Ο Θεός και μας αγαπάει και μας φυλάει και μας συμπονάει! Εμείς πώς του το ανταποδίδουμε;
