Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Κανείς δεν ξέρει. Ή σχεδόν κανείς, τουλάχιστον ζωντανός! Υπάρχει ζωή όταν περάσουμε στην άλλη όχθη;
Στις παραπάνω ερωτήσεις, έχουν απαντήσει κατά καιρούς, εκατοντάδες άνθρωποι οι οποίοι εξαιτίας μιας δυσάρεστης κατάστασης υγείας ανακηρύχθηκαν κλινικά νεκροί, αλλά με ένα γύρισμα της μοίρας, επανήλθαν στη ζωή και διέδωσαν τα όσα βίωσαν ως μια ανεξήγητη και συνάμα πρωτόγνωρη εμπειρία.
Ιστορίες με ασθενείς που πέρασαν στην άλλη πλευρά της «όχθης» και
περιέγραψαν εικόνες με τούνελ και εκτυφλωτικό λευκό φως όπου στο τέλος αυτού τους υποδέχονται νεκρά μέλη της οικογένειάς τους ή φίλοι, μεταδίδονται από στόμα σε στόμα.
Παρακάτω θα δείτε μερικές τέτοιες ιστορίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου.
Anita Moorjani
Η Ινδή Anita Moorjani, μεγάλωσε στο Χονγκ Κονγκ, διαγνώσθηκε το Φεβρουάριο του 2002 με λέμφωμα όταν έσπευσε στο γιατρό αφού είχε ψηλαφίσει ένα ογκίδιο στο λαιμό της. Το 2006 και ενώ ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση σε όλο της σχεδόν το σώμα -είχε όγκους στο μέγεθος λεμονιού από το λαιμό της μέχρι το υπογάστριο- και αφού οι γιατροί είχαν ανακοινώσει στους οικείους της ότι ήταν πλέον «πολύ αργά» για να σωθεί η ζωή της, η Moorjani έπεσε σε κώμα.
Τα νέα ήταν αρκούντως δυσοίωνα όταν οι γιατροί ανακοίνωσαν πως δεν θα τα κατάφερνε τις επόμενες 36 ώρες εξαιτίας και της ανεπάρκειας οργάνων. Πέρα από όλα αυτά, η Anita είδε και άκουσε τη συζήτηση που είχε ο σύζυγός της και ο γιατρός της, έξω από το δωμάτιό της, στο διάδρομο λίγα μέτρα από όπου εκείνη βρισκόταν ξαπλωμένη και σε κώμα. Είδε επίσης και τον αδελφό της ο οποίος βρισκόταν ως επιβάτης σε αεροπλάνο ο οποίος ταξίδευε στο Χονγκ Κονγκ μετά τα ανησυχητικά νέα για την υγεία της αδελφής του. Το ανατριχιαστικό όλων, είναι ότι αργότερα αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώθηκαν.
«Πέρασα σε μια άλλη διάσταση, όπου είχα κατακλυστεί από ένα συνολικό αίσθημα αγάπης. Επιπλέον, είχα απόλυτη διαύγεια ως προς το γιατί είχα καρκίνο, γιατί είχα έρθει στη ζωή, τι ρόλο έπαιζε στη ζωή μου το κάθε μέλος της οικογένειάς μου και γενικά πως λειτουργεί η ζωή. Συνειδητοποίησα τι πολύτιμο δώρο ήταν η ζωή και πως περιβαλλόμουν από λατρεμένα πνευματικά όντα που βρίσκονταν διαρκώς δίπλα μου, ακόμα και αν δεν το ήξερα. Ανακάλυψα ότι ο σκοπός μου τώρα θα ήταν να ζήσω "παραδεισένια" χρησιμοποιώντας τα νέα δεδομένα και πως έπρεπε να μοιραστώ τις γνώσεις μου με άλλους ανθρώπους».
Στο διάσημο βιβλίο της «Dying to be me», η Anita εξηγεί πώς «είχα την επιλογή είτε να επανέλθω στη ζωή, ή να προχωρήσω στο θάνατο. Συνειδητοποίησα ότι αν επέλεγα να ζήσω, τότε το σώμα μου θα γιατρευόταν πολύ γρήγορα. Στη συνέχεια, άρχισα να καταλαβαίνω πώς η ασθένεια, είχε ξεκινήσει σε ενεργειακό επίπεδο πριν γίνει σωματική. Κατάλαβα ότι ότι συμβαίνει στη ζωή μας εξαρτάται από την ενέργεια που μας περιβάλει, που εμείς τη δημιουργούμε. Πήρα την απόφασή μου και άρχισα να ξυπνάω από το κώμα – οι γιατροί είχαν μεγάλα χαμόγελα στα πρόσωπά τους καθώς έλεγαν στην οικογένειά μου τα ευχάριστα νέα. Μετά τη ραγδαία ανάρρωσή της, οι εξετάσεις έδειξαν ότι ο καρκίνος είχε υποχωρήσει και έκτοτε η Moorjani δίνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο. «Ξέρω πλέον, ότι τα θαύματα είναι δυνατόν να συμβούν…».
Ο νευροχειρουργός που πιστεύει ότι υπάρχει παράδεισος
Ο πεπειραμένος νευροχειρουργός του Χάρβαρντ, Eben Alexander, έπεσε σε κώμα το 2008, εξαιτίας της σπάνιας στους ενηλίκους βακτηριακής μηνιγγίτιδας –κατέτρωγε τη γλυκόζη στον εγκέφαλό του. «Οι πιθανότητες να ζήσω ήταν ελάχιστες. Βρισκόμουν σε κατάσταση φυτού και όλες οι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες μου ήταν ανέφικτες. Οι εξετάσεις δεν έδειχναν καμία συνειδητή δραστηριότητα, ο εγκέφαλός μου βρισκόταν εκτός λειτουργίας, όμως ο εσώτερος εαυτός μου υπήρχε ακόμη, καταρρίπτοντας κάθε γνωστό νόμο της Επιστήμης», είχε γράψει σε άρθρο του περιγράφοντας την «ουράνια» περιπέτεια που έζησε
«Για επτά ημέρες, ενώ βρισκόμουν σε κώμα, η συνείδησή μου 'ταξίδεψε' σε σφαίρες φανταστικές. Ήταν ένα ταξίδι πέρα από τα εγκόσμια, ένα ταξίδι που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα πέρα για πέρα αδύνατο. Σαφώς, δεν είμαι ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε ότι η συνείδηση ξεπερνά τη σωματική εμπειρία. Αυτό που ξεχωρίζει όμως στην περίπτωσή μου είναι ότι, σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα, είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει ταξιδέψει σε αυτόν τον παραδείσιο κόσμο ενώ ο φλοιός του εγκεφάλου δεν παρουσιάζει καμία δραστηριότητα και ενώ βρισκόμουν υπό συνεχή επίβλεψη. Υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία για κάθε λεπτό που βρισκόμουν σε κώμα και κανένα από αυτά δε δείχνει πως ο εγκέφαλός μου λειτουργούσε. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τις Αρχές των Νευροεπιστημών, η εμπειρία μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση σωματική».
«Λίγο αργότερα, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς το χρόνο, ένα φως άρχισε να εμφανίζεται από ψηλά. Μέσα από το φως εμφανίστηκε μια μικρή πύλη, σαν μια τρύπα σε ένα κομμάτι ύφασμα, και ένιωσα να περνώ μέσα από εκεί, φτάνοντας σε μια κοιλάδα γεμάτη πράσινο και καταρράκτες. Υπήρχαν ροζ και λευκά σύννεφα και πίσω από αυτά ένας βαθύς μπλε ουρανός»
«Ο κόσμος αυτός δεν έμοιαζε μακρινός και ακαθόριστος. Ήταν ολοζώντανος. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο αλλόκοτη μοιάζει αυτή η αφήγηση και κατανοώ όσους δεν μπορούν να την αποδεχτούν. Όπως και πολλά άλλα πράγματα σε αυτή τη ζωή, η εμπειρία μου ακούγεται υπερβολική μέχρι να τη ζήσει κανείς». Η εμπειρία του επιστήμονα, συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του «Proof of Heaven: A Neurosurgeon’s Journey into the Afterlife» (2012), το οποίο εκτός από θαυμασμό «εισέπραξε» και έντονη κριτική.
«90 λεπτά στον παράδεισο»
Το 1989, ο αιδεσιμότατος Don Piper από την Πασαντίνα στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ταξίδευε με το αυτοκίνητό του όταν το όχημά του συγκρούστηκε με ένα ογκώδες φορτηγό. Οι γιατροί ανακοίνωσαν τον θάνατό του. Δεν είχε σφυγμό, λέει, για 90 λεπτά πριν τελικά επιστρέψει στη ζωή όταν ένας περαστικός άρχισε να προσεύχεται και να τραγουδάει ύμνους πάνω από το σώμα του. «Το τιμόνι σφηνώθηκε στο στήθος μου και η οροφή του αυτοκινήτου κατέρρευσε στο κεφάλι μου, οπότε δε μπορούσα να είχα γλιτώσει από ένα τέτοιο ατύχημα», είπε αργότερα.
Εντούτοις, ο ίδιος εξήγησε ότι η εμπειρία που είχε πριν επανέλθει στον κόσμο των ζωντανών, δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο ως ζωή μετά θάνατον. Θυμάται ότι άκουγε μουσική που ήταν «πέρα από θεαματική» και πως μύριζε αρώματα που δεν είχε μυρίσει ποτέ. Ο παππούς του βρέθηκε στο πλευρό του μαζί με άλλα πρόσωπα που είχαν αποβιώσει κατά το παρελθόν. Όλοι στέκονταν κάτω από μια μεγαλοπρεπή πύλη με φώτα που, όπως σημείωσε, «πάλλονταν με ζωή». «Κάποιους από αυτούς που συνάντησα στην πύλη, δεν τους είχα σκεφτεί για δεκαετίες». Αφότου ανάρρωσε πλήρως, έγραψε το βιβλίο «90 Minutes in Heaven: A True Story of Death and Life» και όπως ο ίδιος πιστεύει, ο λόγος που στάλθηκε πίσω στη ζωή ήταν για να διαδώσει ότι «ο παράδεισος είναι ένα αληθινό μέρος».
«Ο Ιησούς πάνω σε άλογο»
To best seller Χριστιανικό βιβλίο, σύμφωνα με τη λίστα των New York Times, «Heaven is for Real» (2010) αφορά στην κατάθεση ενός πατέρα αναφορικά με τη μεταθανάτια εμπειρία του γιου του, Colton. Ένα ταξίδι στον παράδεισο και πίσω. Το τρίχρονο αγόρι μεταφέρθηκε από τον μπαμπά του Todd Burpo, πάστορας στην εκκλησία Wesleyan στη Νεμπράσκα, στα επείγοντα του νοσοκομείου για επέμβαση κήλης.
Το παιδί, κατά τη διάρκεια της επέμβασης, είπε ότι συνάντησε τον Χριστό, τον προπάππου του, τον οποίο ποτέ δεν είχε γνωρίσει, και την αδελφή του που είχε αποβάλει η μητέρα του, γεγονός που δεν γνώριζε. Ο μικρός μάλιστα περιέγραψε με λεπτομέρειες την εμπειρία του με τον Γιο του Θεού, λέγοντας πως τον συνάντησε καβάλα πάνω σε ένα άλογο με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και κάθισε στα γόνατά του την ώρα που άγγελοι τραγουδούσαν ύμνους. Είδε επίσης και την Παρθένο Μαρία να γονατίσει μπροστά από το θρόνο του Θεού και άλλες απλά να στέκεται δίπλα στον Χριστό.
πηγη
πηγη
