Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει μια πολύ μεγάλη και ωραία γιορτή, το γενέθλιο της Παναγίας μας. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα μέσα σ’ ένα σπίτι, μέσα σε μία οικογένεια, από την ημέρα εκείνη που η γυναίκα θα ετοιμαστεί να γεννήσει το παιδί της. Η χαρά της είναι μεγάλη! Η ευτυχία των γονιών είναι μεγάλη! Ο πατέρας, η μάνα, όλοι βρίσκονται πραγματικά σε μια ευχάριστη διέγερση. Η καρδιά τους δονείται από χαρά. Είναι η ώρα εκείνη που θα γεμίσει το σπίτι τους από τα κλάματα ενός παιδιού και από την παρουσία ενός μικρού αγγέλου.
Θέλω να σας ρωτήσω κάτι: Έχετε δει πολλές χαρές στη ζωή σας, έχετε χαρεί πολλά πράγματα, έχετε χαρεί τον σύντροφό σας, έχετε χαρεί τις βόλτες σας, έχετε χαρεί τα σπίτια σας, τα αυτοκίνητα σας, όμως ποιο μεγάλη χαρά από το να αποκτήσετε ένα παιδί υπάρχει; Όχι. Κι εσείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, μεγαλύτερη χαρά από την ώρα που γεννιέται το εγγονάκι σας υπάρχει; Όχι. Έχω την αίσθηση ότι, επειδή σαν μεγάλοι, σαν παππούδες και σαν γιαγιάδες, χορτάσατε τη ζωή σας, την ώρα που γεννιέται το εγγονάκι σας λες και ξαναγεννιέστε κι εσείς, λες και ξαναρχίζετε μια καινούργια ζωή. Η χαρά σας είναι τέτοια, που δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί. Το βλέπω άλλωστε στα χαμόγελα των προσώπων σας.
Αυτό κάνει και σήμερα η Εκκλησία, γιορτάζει το γενέθλιο της πιο γλυκιάς μικρής βασιλοπούλας του ουρανού και της γης. Δεν χαίρεται μονάχα ο Ιωακείμ και η Άννα, που γέννησαν την Μαριάμ, χαίρεται και ο ουρανός, χαίρονται και οι άγγελοι, χαίρονται και οι Προφήτες, γιατί στο πρόσωπο αυτής της μικρής κορούλας και βασιλοπούλας βλέπουν τον προάγγελο της χαράς τους, που είναι ο ίδιος ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, που γεννήθηκε μέσα από την μήτρα αυτής της ευλογημένης κόρης.
Εμείς κάθε χρόνο κάνουμε το γενέθλιο της, όπως κάθε χρόνο κάνουμε τα γενέθλια του Βασιλιά μας. Κάθε χρόνο δεν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα; Κάθε χρόνο δεν γιορτάζουμε το γενέθλιο του Προδρόμου; Κάθε χρόνο δεν γιορτάζουμε τα γενέθλια της εισόδου στο ουράνιο Βασίλειο όλων εκείνων που Τον αγάπησαν, όλων των Αγίων, και που για χάρη Του μαρτύρησαν; Είναι οι μέρες αυτές που μνημονεύουμε τους Αγίους μας.
Η ημέρα που μνημονεύουμε το γενέθλιο της Παναγίας μας είναι μια από τις μοναδικές χαρές.
Στοχασμοί που προβληματίζουν την ωραία γιορτή των γενεθλίων μας
Όμως εδώ τώρα θα ήθελα να σταθώ για να πω κάποιες κουβέντες, για να σας προβληματίσω γύρω από αυτήν την ωραία γιορτή των γενεθλίων. Κυρίως η χαρά σας είναι όταν κάθε χρόνο ετοιμάζεστε να κάνετε τα γενέθλια του παιδιού σας ή του εγγονού σας και της εγγονής σας. Ξέρω τι γίνεται, ετοιμάζετε φαγητά, μαζεύετε παιδάκια, γίνετε χαμός. Μια ολόκληρη γιορτή γίνεται στα γενέθλια του παιδιού.
Με φωνάζουν καμιά φορά κι εμένα να βρεθώ ανάμεσα τους και να χαρώ στην χαρά τους. Εκεί βλέπω τα γενέθλια να εξελίσσονται άμεσα στα τραγούδια, στους χορούς των παιδιών, στα διάφορα αστεία, στα διάφορα παιχνιδάκια, στις τούρτες, στο σβήσιμο των κεριών κι εκεί τελειώνει η γιορτή. Δηλαδή, πέρασε ένας χρόνος και σβήσαμε ένα κεράκι, πέρασε δεύτερος χρόνος και σβήσαμε δύο κεράκια, πέρασαν τρία χρόνια και σβήσαμε τρία κεράκια και ούτω καθεξής.
Αλήθεια, αυτά είναι τα γενέθλια; Αυτή είναι η πραγματική γιορτή των γενεθλίων; Αλλοίμονο εάν η μάνα και ο πατέρας, ακόμα και ο παππούς και η γιαγιά, δεν επιστήσουν την προσοχή σ’ αυτήν την γιορτή, ότι δεν είναι απλώς μια γιορτή, αυτό που λέμε «να πέρασε ακόμα ένας χρόνος». Όχι, είναι μια γιορτή που σε φέρνει πιο κοντά στο ουράνιο Βασίλειο! Όταν αρχίζουν και περνούν τα χρόνια λέμε ότι φτάνουμε πιο κοντά στον θάνατο. Αλλά σε ποιόν θάνατο; Του σώματος. Η ψυχή όμως, βρίσκεται κοντά στο θάνατο ή στην αιωνιότητα; Στην αιωνιότητα. Όσο πιο πολύ μεγαλώνει ο άνθρωπος, πράγματι φτάνει προς το τέλος της σαρκικής αυτής ζωής. Αλλά η ψυχή, όσο πιο πολύ μεγαλώνει ο άνθρωπος, φτάνει πιο κοντά στην είσοδο της στο ουράνιο Βασίλειο.
Εκεί είναι που πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή σε όλους τους γονείς, αλλά και στους παππούδες και στις γιαγιάδες. Δηλαδή, εγώ θα σας πρότεινα να κάνουμε αυτό που έκανε ο Ιωακείμ και η Άννα. Κατ’ αρχάς έχετε ακούσει ότι η Άννα ήταν στείρα και η θλίψη της ήταν μεγάλη επειδή δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Ήταν ήδη σε μεγάλο γήρας. Όμως γιατί δεν έπαυε αυτή η γυναίκα να παρακαλεί το Θεό να της δώσει ένα παιδί; Γιατί δεν έπαυε ο Ιωακείμ, αν και έβλεπε πλέον την ηλικία του να είναι μεγάλη, να ικετεύει το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί;
Απλούστατα θα σας πω το μυστικό: Αυτοί οι άνθρωποι, ο Ιωακείμ και η Άννα, δεν ήταν τυχαίοι άνθρωποι που κοιτούσαν μόνο τη γη, όπως κάνουν οι περισσότεροι από εμάς, να φάμε, να πιούμε, να περάσουμε καλά και μετά να πεθάνουμε και τέλειωσε η ζωή μας. Όχι, ήταν άνθρωποι που μέσα τους είχε σπαρεί καλά ο λόγος του Θεού. Ήξεραν πολύ καλά ότι πεθαίνοντας σ’ αυτή τη ζωή, μετέβαιναν σε μια άλλη ζωή και θα ήταν στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα στο ουράνιο Βασίλειο.
Ξέρετε ποια ήταν η χαρά τους; Να δούνε στην αγκαλιά τους έναν άγγελο, αυτό που ονειρευόντουσαν να δούνε οι ίδιοι στην άλλη ζωή, τους αγγέλους του Θεού! Τι ωραίο πράγμα να νιώθεις ότι μπαίνεις στο ουράνιο Βασίλειο, για να μπεις στην αγκαλιά του Θεού! Εκεί υπάρχει αναρίθμητο πλήθος αγγέλων! Αυτό λοιπόν το πλήθος των αγγέλων πάντα ονειρευόντουσαν να το συμπληρώσουν με έναν άλλον άγγελο, τον άγγελο της δικής τους καρδιάς, έναν άγγελο βγαλμένο από την μήτρα της Άννας.
Βλέπεις όταν ο σατανάς εξέπεσε από τον ουρανό, ένα τάγμα ολόκληρο αγγέλων έφυγε μακριά από το Θεό και τότε όρισε ο Θεός ότι αυτό το τάγμα δεν θα μείνει κενό. Έβαλε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ με τους αγγέλους του να βοηθούν τους ανθρώπους να αγαπήσουν το Θεό και να ζήσουν σαν άγγελοι επί της γης. Και όσοι από εμάς θα αγαπήσουμε το Θεό και θα θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά σύμφωνα με τις εντολές Του σαν άγγελοι, θα συμπληρώσουμε το πεσών τάγμα του Εωσφόρου.
Δεν είναι μικρό πράγμα να γεννιέσαι στη γη με έναν σκοπό, να συμπληρώσεις το πεσών τάγμα του Εωσφόρου και να είσαι άγγελος ανάμεσα στους αγγέλους. Αυτό δεν λέει η Εκκλησία μας; Αυτή δεν είναι η προσπάθεια της Εκκλησίας μας; Αυτό όμως δεν πρέπει να ζουν και οι γονείς και οι παππούδες, για να το μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους;
Να λένε δηλαδή οι γονείς στα παιδιά και οι παππούδες και οι γιαγιάδες στα εγγονάκια τους, ότι: «Παιδί μου, δεν ήλθες εδώ στη γη τυχαία. Πρώτα-πρώτα σε έκανε ο Βασιλιάς μας Θεός. Εκείνος είναι που εμφύτευσε τη ψυχή σου μέσα στην κοιλιά της μαμάς σου. Και όταν θα βγεις έξω για να χαρείς την δημιουργία, ξέρεις ποια δημιουργία θα χαρείς; Ξέρεις ποιος την δημιούργησε; Ο Θεός.
Πήγα κάποτε σ’ ένα σπιτάκι και μου άρεσε που η μαμά μιλούσε με το μικρό παιδάκι της. Το παιδάκι είναι μόλις ενάμιση με δύο χρονών. Άκουγα λοιπόν την μαμά να μιλάει στην κόρη της και καμάρωνα: «Ποιος έκανε μικρούλα μου τον ουρανό; Ο Χριστούλης μαμά! Ποιος έκανε την θάλασσα; Ο Χριστούλης, μαμά! Ποιος έκανε τα λουλουδάκια; Ο Χριστούλης, μαμά»! Πόσο μου άρεσε η διδασκαλία αυτής της μάνας! Από μικρό παιδί μάθαινε αυτή η μάνα στην κόρη της, ότι δημιουργός όλης αυτής της ομορφιάς της γης είναι ο Θεός Πατέρας και δίδασκε στο μικρό της το παιδί, ότι μπορεί εκείνη να την γέννησε και να είναι η μαμά της, αλλά ο πραγματικός Μπαμπάς και Μαμά της είναι στον ουρανό, είναι ο Θεός μας.
Είναι ωραίο να βλέπεις αυτή την σκηνή, να πιάνει η μάνα το μικρό της το παιδί μέσα στην αγκαλιά της, να το σφίγγει δυνατά σαν το σπουργιτάκι, να ενώνει με τα χέρια της τα χεράκια του παιδιού της και να λέει: «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ που μας έδωσες όλα αυτά τα ωραία πράγματα, τον ουρανό, την θάλασσα, τα λουλουδάκια, αλλά Σ’ ευχαριστώ πιο πολύ που μου έδωσες την μαμά μου και τον μπαμπά μου».
Τι ωραίο πράγμα να μαθαίνει από μικρό παιδί, ότι πρέπει να έχει αγάπη και στο Θεό Πατέρα για όλη Του την δημιουργία, αλλά και στην μάνα και στον πατέρα του, που το αναζωογονεί. Αυτό δεν είναι ομορφιά;
Απλές σκέψεις και στοχασμούς σας λέω, που πιστεύω θα προβληματίσουν από τώρα και στο εξής την γιορτή των γενεθλίων των παιδιών σας.
Το αληθινό νόημα της γιορτής των γενεθλίων των παιδιών μας
Εάν λοιπόν θα θέλατε να γιορτάσετε αληθινά τα πραγματικά γενέθλια του παιδιού σας ή του εγγονού σας, θα έπρεπε να μνημονεύετε στο παιδί σας αυτά τα πράγματα, ότι σ’ αυτήν τη γη ήλθε για να γίνει ΑΓΓΕΛΟΣ. Σαν ΑΓΓΕΛΟΣ να ζήσει, σαν ΑΓΓΕΛΟΣ να χαρεί και σαν ΑΓΓΕΛΟΣ να σκορπίσει την ευωδία, όχι μόνο στους γονείς του, αλλά και στους γύρω του, στους συγγενείς του και σε όλο τον κόσμο αργότερα.
Είναι όμορφο πράγμα να μεγαλώνει το παιδί και ο πατέρας και η μάνα, ο παππούς και η γιαγιά, να μνημονεύουν στα γενέθλια κάθε φορά του παιδιού, ότι αυτή η ημέρα είναι ευλογημένη και δοξασμένη, και το παιδί να κάνει έναν απολογισμό της προηγούμενης του ζωής, πως έζησε και πως τώρα πρέπει να ζει, αλλά αυτό θα το διδάξουν οι γονείς.
Τι ωραίο πράγμα να διδάσκει ο γονιός σε πρώτη φάση το παιδί του, ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός όλου του κόσμου. Στην δεύτερη φάση, όταν το παιδάκι αρχίζει να μεγαλώνει λιγάκι, να του μιλήσει για την σταυρική θυσία του αγαπημένου Υιού του Θεού, που έγινε άνθρωπος για μας, που έγινε μικρό παιδάκι, μωρό. Να του τονίζει ότι έγινε μωράκι σαν και αυτό.
Πόσο αρέσει στα παιδάκια να έχουν ένα αδελφάκι! Σ’ ένα σπίτι μια φορά έλεγε το παιδί στη μαμά του: «Καλέ μαμά, πότε θα μου κάνεις ένα αδελφάκι;» Με επιμονή το έλεγε το παιδάκι, γιατί τα παιδιά έχουν ανάγκη να έχουν ένα αδελφάκι. Θέλουν να έχουν κάποιον μαζί, κάποιον να μιλάνε μαζί. Όσο και αν τους αγαπάει η μαμά τους, όσο και αν παίζουν με τη μαμά τους, πάντα θέλουν ένα μικρό παιδάκι να παίζουν μαζί του.
.jpg)
Τι ωραίο πράγμα λοιπόν σ’ αυτή την δεύτερη φάση η μάνα και ο πατέρας, ο παππούς και η γιαγιά, να διδάξουν το μικρό παιδί, ότι: «Κάποτε γεννήθηκε ο Υιός του Θεού από την πιο γλυκιά Μητέρα όλου του κόσμου, την Βασίλισσα Μαριάμ και έκανε ένα μικρό παιδάκι, ένα μικρό βρέφος σαν και εσένα. Και αυτό το μικρό παιδάκι το ονόμασε ο ουρανός Ιησού. Αυτός ο Ιησούς θα είναι το δικό σου αδελφάκι, θα είναι η δικιά σου η αγάπη, θα είναι ο πιο σταθερός σου φίλος και σύμβουλος, θα είναι η πιο σταθερή σου αγάπη και φιλία».
Τι ωραίο είναι να μαθαίνει από μικρό το παιδάκι να αγαπάει τον Χριστό με την καρδιά του σαν να είναι κάτι δικό του. Γι’ αυτό εξ’ άλλου ο Υιός του Θεού έγινε Υιός του ανθρώπου. Σαν Θεό, πως μπορούμε να Τον αγγίξουμε; Πως μπορούμε να Τον δούμε; Πως μπορούμε να Τον αντιληφθούμε; Γι’ αυτό έδωσε ο Θεός Πατέρας αυτή τη χαρά στους ανθρώπους, να αφήσει τον Υιό Του να γίνει άνθρωπος, γιατί σαν άνθρωπο θα μπορούσαμε να Τον αγγίξουμε, σαν άνθρωπο θα μπορούσαμε να Τον δούμε, σαν άνθρωπο θα μπορούσαμε να Τον γεμίσουμε με τα χάδια και τα φιλιά μας. Το έκανε η Μαριάμ, το έκανε ο Ιωσήφ, το έκαναν τα μικρά παιδιά, τα τσοπανόπουλα, το έκαναν όλοι εκείνοι που Τον αγάπησαν.
Τι ωραίο πράγμα λοιπόν να θυμίζουν στο παιδί οι γονείς και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, ότι ο Ιησούς θα είναι ο μοναδικός και πραγματικός Φίλος και Αδελφός του παιδιού τους και να αρχίσει να Τον αγαπά και σαν άνθρωπο αλλά και σαν Θεό, όπως έλεγε η Μητέρα Του Μαριάμ: «Υιέ μου και Θεέ μου».
Εκεί όμως υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξετε. Θα σας την εξηγήσω με ένα γεγονός που μου έχει συμβεί. Περνούσα κάποτε έξω από ένα σπιτάκι. Ήταν η γιαγιά μαζί με το εγγονάκι της. Σε κάποια στιγμή λοιπόν, κάτι απλό έκανε το παιδί και έβαλε τις φωνές η γιαγιά: «Μην το κάνεις αυτό, γιατί θα σε τιμωρήσει ο Θεός! Θα σε τιμωρήσει ο Χριστούλης!» Όταν το άκουσα αυτό ανατρίχιασα! Τι διδάσκει η γιαγιά το παιδί, ότι ο Χριστός θα το τιμωρήσει; Ότι είναι κακός; Ότι είναι εκδικητικός; Αυτό διδάσκεις στο παιδί; Θα μπορούσες να του πεις καλύτερα: «Αυτό που έκανες παιδάκι μου, θα στεναχωρηθεί ο Χριστούλης». Όχι όμως ότι θα το τιμωρήσει. Μαθαίνεις το παιδί από πολύ μικρό, να φοβάται τον πιο αγαπημένο του Φίλο και Αδελφό; Αυτόν που πρέπει να Τον λατρεύει, εσύ τον κάνεις να Τον φοβάται;
Σκεφτείτε, είναι σωστό αυτό που έκανε η γιαγιά; Όχι. Τότε μην το κάνετε κι εσείς ποτέ σας. Όσα λάθη και αν κάνει το παιδί σας, όσες αμαρτίες και αν κάνει το παιδί σας στο διάβα της ζωής του, όσες στεναχώριες και αν χαρίσει στο Θεό, ποτέ μην φτάσετε στο σημείο να συκοφαντήσετε το Θεό της καρδιάς του. Μην φτάσετε ποτέ να πείτε, αυτό που δεν θα θέλατε να πουν άλλοι σε εσάς: «Παιδί μου, γιατί το έκανες αυτό; Η μαμά σου είναι κακιά. Είναι ελεεινή γυναίκα. Θα σε τιμωρήσει». Το άκουσα κάποτε εγώ αυτό και ανατρίχιασα για κάποια γυναίκα, που στο μίσος της πρώην φίλη της, κατηγορούσε στο παιδί της την μαμά του. Δεν μπορούσα να το σηκώσω αυτό. Μα δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κατηγορείς σ’ ένα παιδί την ίδια του την μάνα, τον ίδιο του τον πατέρα.
Σας αρέσει εσάς αυτό; Όχι. Αφού δεν σας αρέσει, τότε γιατί το κάνετε στον Βασιλιά μας Θεό; Γιατί λέτε στα παιδιά σας αυτές τις πικρές συκοφαντικές κουβέντες, ότι «ο Θεός θα σε τιμωρήσει παιδί μου! Ο Θεός θα σε στείλει στην κόλαση»; Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά; Ο Θεός τότε γιατί έστειλε τον Γιό Του; Είδατε τι είπε σήμερα το Ευαγγέλιο; «Τον έστειλα τον Γιό Μου, όχι για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σώσει τον κόσμο»!
Γι’ αυτό λοιπόν είναι μεγάλη υπόθεση εσείς οι γονείς, αλλά και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, να διδάσκετε στα παιδιά σας το μεγαλείο του Θεού, του Ιησού Χριστού, σαν Υιό του Θεού που ήλθε στη γη για να μας χαρίσει τη χαρά και την γαλήνη. Το μόνο που ζητάει είναι την αγάπη της καρδιάς μας. Μόνο αυτό ζητάει, τίποτα άλλο. Εξάλλου εσείς, τι άλλο θέλετε από τα παιδιά σας και από τα εγγονάκια σας; Θέλετε να σας κάνουν σπίτι; Θέλετε να σας αγοράσουν αυτοκίνητο; Θέλετε να σας δώσουν χρήματα; Αφού εσείς τα έχετε κάνει αυτά για τα παιδιά σας. Το μόνο που θέλετε είναι μία αγάπη και έναν σεβασμό και μια αγκαλιά γλυκιά, να έλθει μέσα εκεί το εγγονάκι σας και να χορτάσει η αγκαλιά σας από την αγάπη του. Αυτό δεν θέλετε; Ναι. Και μετά η καρδιά σας χτυπάει γλυκά και είσαστε έτοιμοι να του χαρίσετε πολλά.
Αυτό θέλει και ο Θεός. Θέλει να νιώσει όλα Του τα παιδάκια μέσα στην αγκαλιά Του. Αλλά αυτό όμως, ποιος θα το κάνει; Ποιος θα διδάξει τα παιδιά, αν δεν τα διδάξετε εσείς οι γονείς και εσείς οι παππούδες και οι γιαγιάδες;
Η πρώτη λοιπόν διδασκαλία είναι σαν μικρό παιδάκι να του διδάξεις ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, όλα αυτά που βλέπεις και εμάς τους γονείς αλλά και σένα παιδί μου. Η δεύτερη διδασκαλία είναι να του διδάξεις για τον αγαπημένο Του Σωτήρα, τον Ιησού Χριστό, ότι είναι ο μοναδικός του Φίλος, Αδελφός και Σωτήρας. Είναι Θεός γλυκός, Πατέρας και Αδελφός, τα πάντα. Αυτό είναι ο Θεός μας!
Όμως εκεί θα πρέπει να σταματήσετε; Όχι. Υπάρχει και μια τρίτη διδασκαλία, την οποία μεγαλώνοντας το παιδί θα αρχίσει σιγά-σιγά να την καταλαβαίνει. Ξέρετε ποιά είναι αυτή;
Ο σκοπός της όλης δημιουργίας, ο σκοπός της σταυρικής θυσίας, είναι η χαρά του ανθρώπου αποκτώντας το Άγιο Πνεύμα.Παρά τα λάθη μας, ήλθε ο Χριστός με την σταυρική Του θυσία να μας καθαρίσει τελείως και να διώξει από τις καρδιές μας τον φόβο, την θλίψη, την ταραχή, τον πόνο και να φέρει μέσα μας την γαλήνη, την ειρήνη, την χαρά.
Αυτή η χαρά, αυτή η γαλήνη, αυτή η ειρήνη της ψυχής είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Για να το πετύχεις αυτό, παιδί μου, πρέπει στη ζωή σου να αγωνίζεσαι να μην κάνεις κακό. Πρέπει από πολύ μικρό παιδί, αλλά ιδιαίτερα στα γενέθλιά του να τονισθεί αυτό υπερβαλλόντως: «Παιδί μου, από την ζωή που θα κάνεις εξαρτάται η χαρά, η ειρήνη και η γαλήνη της ψυχής σου. Εάν, παιδί μου, εσύ δεν έχεις χαρά και ειρήνη, πως θα μπορούμε εμείς σαν γονείς, όταν θα σε βλέπουμε θλιμμένο, στεναχωρημένο και λυπημένο να είμαστε ευτυχισμένοι;» Αυτό δεν θέλετε εσείς, το παιδί σας να είναι γαληνεμένο; Το παιδί σας να έχει ειρήνη; Το παιδί σας να έχει χαρά μέσα στο σπίτι σας; Όλα μέσα στο σπίτι του να βαίνουν με γαλήνη;
Μεγάλη υπόθεση η γαλήνη! Είναι ο Θεός της ειρήνης που την χαρίζει: «Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών…» ψάλλουμε. Και στην συνέχεια να του πείτε: «Αλλά για να έχεις, παιδί μου, ειρήνη πρέπει να μην συσχετισθείς με το κακό, γιατί αν μπλέξεις με το κακό και με την αμαρτία, δεν θα έχεις ειρήνη στην καρδιά σου. Όταν μέσα στην καρδιά σου βάζεις, παιδί μου, την κακία, το μίσος, τον φθόνο, την ζήλια, αυτά τα λάθη της καρδιάς και της ψυχής, εσύ δεν θα έχεις ποτέ γαλήνη. Αν δεν μάθεις να αγαπάς τον φίλο σου, τον σύντροφό σου αργότερα, αν δεν μάθεις να είσαι ταπεινός, να είσαι υποχωρητικός, να είσαι συγκαταβατικός, να έχεις την διάθεση να ακούς τον άλλο, να μην είσαι προπετής και θρασύς, να μην είσαι βλάστημος, να μην είσαι εκδικητικός, δεν θα μπορείς να έχεις γαλήνη». Αυτά δεν συμβουλεύετε κι εσείς τα παιδιά σας;
Αυτό το πράγμα είναι πολύ βασικό, που θα πρέπει στην τρίτη φάση της διδασκαλίας των γονιών και των παππούδων και των γιαγιάδων να τονισθεί υπερβαλλόντως στο παιδί: Δηλαδή, να του πείτε: «Παιδί μου, αν σ’ αυτή τη ζωή θέλεις να είσαι επιτυχημένος, πρέπει να είσαι γαλήνιος». Για φαντάσου σ’ ένα σπίτι η γυναίκα να περιμένει με πολύ χαρά τον άντρα της να έρθει στην αγκαλιά της και ο άντρας να έλθει απέξω, είτε από διάφορα προβλήματα στην δουλειά, είτε από άλλα τυχαία γεγονότα, αλαφιασμένος, θυμωμένος και να αρχίζει να φωνάζει, να σπάει τα πάντα και να βλαστημάει. Αυτή η γυναίκα θα μπορέσει να κρατήσει την ειρήνη της; Θα μπορέσει να συνεχίσει να έχει γαλήνη, για να μεγαλώσει τα παιδιά της;
Και ελάτε τώρα να δείτε τα παιδιά πως αντιδρούν, όταν βλέπουν να μπαίνει ο πατέρας μέσα και τον βλέπουν να φωνάζει, να γκαρίζει, να βλαστημάει και να χτυπιέται με την γυναίκα του. Τι παράδειγμα παίρνει το παιδάκι; Ποια γαλήνη θα έχει το παιδάκι, όταν θα φοβάται και θα τρέμει, όταν θα έρχεται ο πατέρας του στο σπίτι; Όταν θα φοβάται τι θα του πει ο πατέρας του; Τι βλαστήμιες θα του ξαποστείλει ο πατέρας του;
Κάποτε έζησα ένα διάστημα στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Εκείνη την εποχή έζησα μια πραγματικά φοβερή εμπειρία. Είχαν φέρει ένα κοριτσάκι, Παναγιώτα την έλεγαν, και το παιδί γυρνούσε γύρω-γύρω το πρόσωπο του. Παράξενο θέαμα. Έκανε κάτι γκριμάτσες σατανικές και μιλούσε το πνεύμα του σατανά μέσα από αυτό! Δείτε τι έγινε: Ένα Σάββατο ήλθε ο πατέρας του από τον καφενέ. Αυτός ότι έπαιρνε από την δουλειά, πήγαινε στον καφενέ, τα έπινε και ερχόταν μεθυσμένος στο σπίτι και έστελνε στον διάβολο το παιδί του! Εκείνο το Σάββατο μπήκε μέσα και βλαστήμησε το παιδί του φωνάζοντας: «Να σε πάρει ο διάβολος»!!! Πολλές φορές βέβαια το έκανε, αλλά εκείνη την ημέρα, τι φοβερό πράγμα! Ξύπνησε το παιδί και με αλλόκοτες γκριμάτσες, γαύγιζε, ούρλιαζε, φώναζε και ένα σωρό άλλα. Το παιδί είχε δαιμονιστεί!!!
Μας το έφεραν τότε εκεί στην Παναγία την Προυσιώτισσα, γιατί είχε την φήμη ότι θεραπεύει τους δαιμονισμένους. Ακόμα υπάρχουν εκεί οι κρίκοι, που πολλές φορές χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί στους δαιμονισμένους, επειδή δεν μπορούσαν να τους συγκρατήσουν και τους δένανε με σιδερένιες αλυσίδες πάνω σε αυτούς τους κρίκους.
Μια μέρα εκεί που διαβάζαμε τους εξορκισμούς για το παιδί αυτό, μιλούσε το πνεύμα του σατανά μέσα από το παιδάκι και έλεγε: «Χα, γιατί στεναχωριέστε εσείς; Εγώ είμαι χαρούμενος! Ο πατέρας του με έστειλε εδώ! Να μην τον ακούσω; Ήλθα κι εγώ με χαρά»! Όταν βέβαια διαβάζαμε τις ευχές, τον έκαιγε η δύναμη της Παναγίας, γιατί όταν πηγαίναμε να βάλουμε το χέρι του παιδιού πάνω στην εικόνα της Παναγίας, φώναζε λες και τον σκότωναν: «Καίγομαι! Καίγομαι! Καίγομαι!» Ο σατανάς καιγότανε, δεν καιγόταν το παιδάκι. Στο τέλος του λέγαμε: «Σε εξορκίζω να φύγεις μέσα από το παιδί», κι εκείνος απαντούσε: «Δεν φεύγω αν δεν μετανιώσει ο πατέρας του»!!! Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτό το περιστατικό. Μετά έφυγα πήγα στο πανεπιστήμιο, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εικόνα. Δεν ξέρω βέβαια μετά τι έγινε.
Θέλω να σας πω τι μεγάλο πράγμα είναι, το παιδί από μικρό να κατηχείται σωστά από τους γονιούς του με θεϊκή φώτιση. Να τα μαθαίνει από πολύ μικρό, που σαν άγραφος καμβάς που είναι, μπορείς πάνω του να ζωγραφίσεις ότι θέλεις. Αν τώρα που είναι μικρό του ζωγραφίσεις άσχημα πράγματα, όλα αυτά θα μείνουν και όσο και αν τα σβήνεις, θα μένουν από πίσω. Το καταλαβαίνετε;
Θα σας πω κάτι άλλο που μου έκανε φοβερή εντύπωση. Συγκεκριμένα με την ανιψιά μου που παντρεύτηκε και έχει ένα μικρό παιδάκι, την Αγγελική. Πραγματικά μου κάνει φοβερή αίσθηση, ότι πολλές φορές όταν είμαστε εκεί στο Εκκλησάκι μας, μπαίνει μέσα η μικρή και ονοματίζει διάφορα ονόματα Αγίων. Λέει: «Γεια σου τάδε…», κάποιον βλέπει και χαιρετάει! Τα παιδιά επειδή είναι αθώα βλέπουν αγίους και αγγέλους.
Αυτό το περιστατικό που θα σας πω έγινε την εβδομάδα που πέρασε. Ήταν η μαμά μαζί με το μικράκι της έξω. Μπήκε μια γάτα μέσα στο σπίτι και έκανε κάποια ζημιά και ο παππούς της έβγαλε το παπούτσι του και την κυνηγούσε να την χτυπήσει. Πέταξε το παπούτσι πάνω στη γάτα. Μου είπε η μαμά της, η ανιψιά μου, ότι όλη τη νύχτα που πέρασε η κόρη της έλεγε: «Μαμά, ντουπ, ντουπ, ...». Δεν μπόρεσε να κοιμηθεί και την άλλη μέρα μνημόνευε συνέχεια αυτό το γεγονός. Φανταστείτε τι κακή αίσθηση βίας έχει κάνει μέσα στη ψυχή αυτού του παιδιού αυτή η απλή για μας υπόθεση, μια γάτα κυνηγούσαν και ένα παπούτσι πετάξανε στην γάτα.
Θέλω να πω ότι όλα τα παιδιά δεν αντέχουν την βία. Θέλουν την αγάπη, την καλοσύνη και την στοργή. Γι’ αυτό ότι κάνουμε εμείς αυτή τη στιγμή, τα παίρνουν τα παιδιά.
Στα γενέθλια του παιδιού μας πάντα ένα πράγμα να αναλογιζόμαστε:
το φέραμε πιο κοντά στο ουράνιο Βασίλειο
ή το απομακρύναμε πιο πολύ από την αγκαλιά του Θεού;
Γι’ αυτό σκεφτείτε σαν παππούδες και σαν γιαγιάδες αλλά και σαν γονείς, πως ζήσατε με τα παιδιά σας και με τα εγγονάκια σας; Εάν δείτε ότι όλα αυτά έχουν ανταπόκριση σε εσάς και ότι κάνατε αυτά τα λάθη, αλλάξετε ζωή τώρα. Προσπαθήστε μέσα από την αγάπη σας, μέσα από την λατρεία που έχουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες στα εγγόνια, να τα διδάξετε. Τι λέει ο κόσμος; Τι λέει ο λαός μας; «Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου».
Εάν αγαπάτε τα εγγόνια σας, εάν αγαπάτε αυτά τα τρυφερά αγγελούδια, θα ήθελα και εσείς παππούδες και γιαγιάδες αλλά και εσείς γονείς να θυμηθείτε ότι, το να κάνετε τα γενέθλια ενός παιδιού, είναι μια ευκαιρία να θυμηθείτε πως διδάξατε το παιδί σας. Το φέρατε πιο κοντά στο ουράνιο Βασίλειο ή το απομακρύνατε πιο πολύ από την αγκαλιά του Θεού;
Για φανταστείτε πως ζούμε εμείς τα γενέθλια σήμερα και πως τα έκαναν τα παλιά τα χρόνια. Στα παλιά τα χρόνια οι ευσεβείς έπαιρναν το παιδί, έφτιαχναν την τούρτα, έλεγαν τα αστεία τους, διασκέδαζαν, αλλά μετά άνοιγαν ο πατέρας ή η μητέρα την Παλαιά Διαθήκη και διάβαζαν μια περικοπή από την Αγία Γραφή και έλεγαν στο παιδί μια ιστορία. Μετά γονάτιζαν όλοι μαζί, ο πατέρας, η μάννα και το παιδί που είχε τα γενέθλια του και έλεγαν οι γονείς:«Θεέ μου, Σ’ ευχαριστούμε για τον άγγελο που μας έδωσες». Και το παιδί που γιόρταζε έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ γλυκέ μου Πατέρα, που μου έδωσες τους σαρκικούς μου γονείς, τον γλυκό μου πατερούλη και την γλυκιά μου μανούλα».
Μπορεί ο Θεός, όταν ακούει μια τέτοια προσευχή στα γενέθλια, όταν ακούει την μάνα και τον πατέρα να Τον ικετεύουν να ευλογήσει το παιδί τους, να μην το κάνει; Μπορεί ο Θεός όταν ακούει το παιδάκι γονατιστό, να ικετεύει για την μαμά του και τον μπαμπά του, να μην τους ευλογήσει; Μα τι λέτε, εδώ όταν μας πουν κάτι τα παιδιά, είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε. Το ίδιο κάνει και ο Ουρανός, είναι έτοιμος να ακούσει τις προσευχές των παιδιών!
Επίλογος
Σήμερα λοιπόν θα ήθελα με την ευκαιρία του γενεθλίου της Παναγίας μας να τα σκεφτείτε όλα αυτά και να κάνετε ένα καινούργιο ξεκίνημα σαν γονείς και σαν παππούδες και σαν γιαγιάδες. Όχι όμως τώρα σαν κοσμικοί παππούδες και γιαγιάδες, όχι σαν κοσμικοί γονείς, αλλά σαν πνευματικοί γονείς!
Οι γονείς να βρίσκετε την ευκαιρία στα γενέθλια του παιδιού, να του θυμίζετε πραγματικά το Θεό της καρδιάς του, που είναι ο ουράνιος μας Πατέρας, ο μονογενής Του Υιός Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα, στο οποίο πρέπει πάντα να του λέτε να προσεύχεται. Γιατί αν δεν έλθει το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας ούτε χαρά υπάρχει, ούτε γαλήνη υπάρχει, ούτε ειρήνη υπάρχει, απαραίτητα στοιχεία για την σωστή και ευχάριστη επιβίωση μας εδώ στη γη σαν σώμα, αλλά και σαν ψυχή χαρούμενη στην ένωση μας με το Θεό. Το Άγιο Πνεύμα τα κάνει όλα αυτά.Γι’ αυτό από σήμερα θέλω όλα αυτά να τα σκεφτείτε.
Και στην θεία Λειτουργία σήμερα να μνημονεύσουμε όχι μόνο την Παναγία μας που γιορτάζει, αλλά θέλω να μνημονεύσω όλους τους γονείς του κόσμου που σήμερα κάνουν τα γενέθλια των παιδιών τους. Να μνημονεύσω σήμερα όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες του κόσμου, που σήμερα χαίρονται στα γενέθλια των εγγονών τους και να ικετεύσω το Θεό να χαρίσει στα παιδιά φρόνηση, σύνεση και αγάπη στον ουράνιο μας Πατέρα, αλλά και στους γονείς, στους παππούδες και στις γιαγιάδες να χαρίσει μπόλικη ευλογία, ώστε η δικιά σας η ευχή – αυτό που λέτε «την ευχή μου να έχεις»- να την βγάζετε μέσα από την καρδιά σας, ώστε αυτή η ευχή να γίνει δύναμη και προστασία στα παιδιά. Να είναι σαν την φωτιά η ευχή σας, όταν λέτε: «Παιδί μου, την ευχή μου να έχεις! Εγγονάκι μου, την ευχή μου να έχεις!» Μαζί με το φιλί σου να δίνεις της ευχή σου και αυτή να γίνεται φωτιά, που να καίει κάθε τι κακό, να προστατεύει το παιδί από κάθε τι κακό και ρυπαρό, αλλά ταυτόχρονα να το φωτίζει σε κάθε τι καλό.
Εύχομαι ο Θεός να ευλογεί όλους εσάς σαν γονείς, σαν παππούδες και γιαγιάδες και όλα τα παιδάκια του κόσμου. Ιδιαιτέρως όσα σήμερα έχουν τα γενέθλια τους, να τα ευλογεί και όλοι μια μέρα να πανηγυρίζουμε στο ουράνιο Βασίλειο μαζί με το Θεό Πατέρα μας, την ουράνια Μητέρα μας Μαριάμ και όλο το πλήθος των αγγέλων τα παιδιά σας, που θα τα βλέπουμε σαν άγγελοι να δοξολογούν τον ουράνιο μας Πατέρα και Θεό. Αμήν.
Ο Θεός να σας ευλογεί όλους!
Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου στο Γενέθλιο της Θεοτόκου 2013
