Όποιος υποφέρει την ασθένεια του με υπομονή και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, στεφανώνεται σαν μάρτυς και αγωνιστής.
Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ
Το 1780 ο Πρόχορος (π.Σεραφείμ τού Σάρωφ) ασθένησε βαριά.Όλο του το σώμα πρήσθηκε, ώστε υπέφερε φρικτούς πόνους και έμεινε ακίνητος πάνω στο σκληρό του κρεβάτι.Ιατρός δεν υπήρχε και κανέναν φάρμακο δεν τον βοήθησε.Κατά τα φαιόμενα έπασχε από υδρωπικία που κράτησε τρία χρόνια , από τα οποία το ενάμιση το πέρασε κατάκοιτος.Όλο αυτό το διάστημα δεν βγήκε από το στόμα του ούτε λέξη γογγυσμού όλόκληρος με την ψυχή και το σώμα του είχε παραδοθεί στον Κύριο και προσευχόταν αδιάλειπτα, ποτίζοντας την κοίτη του με τα δάκρυα του.
Τελικά, φοβούμενος για την ίδια τη ζωή του αρρώστου, ο ηγούμενος π.Παχώμιος πρότεινε αποφασιστικά στον ασθενή να καλέσουν ιατρό, αλλά ο μακάριος ακόμη αποφασιστικώτερα αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια.
Πάτερ, άγιε, του είπε ε΄γω αφιερώθηκα στον Κύριο και την Άχραντη Μητέρα Του και αν η αγάπη σας ευαρεστείται εφοδιάστε με με το ουράνιο φάρμακο, τη Θεία Κοινωνία».Ο ιερομόναχος π.Ιωσήφ ύστερα από την παράκληση του αρρώστου και επιδή και ο ίδιος πολύ το επιθυμούσε , έκανε ολονύκτια αγρυπνία και Λειτουργία, όπου συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί και προσευχήθηκαν για τον πάσχοντα.
Μετά τη Θεία Λειτουργία , ο Πρόχορος, όπως ήταν κατάκοιτος, εξωμολογήθηκε και κοινώνησε των Αχράντων τού Χριστού Μυστηρίων .Και να που μετά την Θεία Μετάληψη τού εμφανίστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος μέσα σε άρρητο φώς , συνοδευόμενη από τους αποστόλους Ιωάννη τον Θεολόγο και Πέτρο .Στρέφοντας το θείο πρόσωπο Της προς τον Ιωάννη έδειξε τον πρόχορο και είπε : «Αυτός είναι από το γένος μας!».
Κατόπιν ακούμπησε το δεξί Της χέρι στο κεφάλι του Προχόρου και αυτοστιγμεί το υγρό, το οποίο είχε γεμίσει το σώμα του, άρχισε να ρέη ποταμηδόν από ένα άνοιγμα που δημιουργήθηκε στον δεξιό του μηρό.Ο Πρόχορος σύντομα θεραπεύθυηκε και μόνο το σημάδι της πληγής, από την οποία έτρεξε το υγρό, έμεινε στο σώμα του για πάντα.
