Πασχαλινό μήνυμα Ρεθύμνης Ευγένιου:
"Εύχομαι να κατανοήσομε βαθειά πως η Ανάσταση του Χριστού μας είναι η δική μας ανάσταση, που είμαστε πεσμένοι στην αμαρτία. Πως η Ανάσταση του Χριστού πραγματοποιείται μέσα μας" αναφέρει μεταξύ άλλων στην πασχαλινή του εγκύκλιο ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης Ευγένιος.
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής:
Αγαπητοί πατέρες, αδελφές και αδελφοί, παιδιά της Εκκλησίας μας, Χριστός Ανέστη!
Χαίρομαι πολύ κάθε φορά που μου δίδεται η δυνατότητα να επικοινωνώ με όλους Εσάς, τα πιστά μέλη του πληρώματος της Τοπικής μας Εκκλησίας, με ένα μήνυμα χαράς, όπως αυτό που διαβάζεται αυτή την στιγμή στους Ιερούς Ναούς μας. Αποτελεί τον εόρτιο πασχάλιο ασπασμό του Επισκόπου Σας, την ευχή, την προσευχή και την προσωπική ευχαριστία του σε Εσάς, το αγαπημένο ποίμνιό Του, αποτελεί αντίδωρο στην πολλή αγάπη, την κατανόηση και την συναντίληψή Σας.
Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί έχω την δυνατότητα, με τον τρόπο αυτό, να μοιράζομαι μαζί Σας την χαρά της Αναστάσεως αυτήν την τρισευλογημένη ημέρα του Αγίου Πάσχα, γιατί έχω την αίσθηση ότι όλοι μαζί εορτάζομε ευφρόσυνα αυτό το μέγα γεγονός που μας χάρισε την δυνατότητα της συναναστάσεως. Χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν όλοι μαζί στο Σώμα της Εκκλησίας μας προσπαθούμε να συναισθανθούμε και να βιώσομε την Ανάσταση του Χριστού και ως προσωπική μας Ανάσταση, όταν όλοι μαζί αγωνιζόμαστε πνευματικά για να γίνει πραγματικότητα η συνέγερσή μας με τον Χριστό.
Καί αυτήν την χαρά μου επιθυμώ να καταθέσω στην αγάπη Σας σήμερα. Καί να Σας την μεταδώσω, όπως την προσλαμβάνω από το Πανάγιο στόμα του Αναστημένου Χριστού μας, ο Οποίος την ευχήθηκε αρχικά στις πρώτες Μυροφόρες στον Κήπο της Αναστάσεως, αλλά από τότε και εις το εξής και σε όλες τις μυροφόρες ψυχές στον Κήπο της Εκκλησίας.
Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί έχω την δυνατότητα, με τον τρόπο αυτό, να μοιράζομαι μαζί Σας την χαρά της Αναστάσεως αυτήν την τρισευλογημένη ημέρα του Αγίου Πάσχα, γιατί έχω την αίσθηση ότι όλοι μαζί εορτάζομε ευφρόσυνα αυτό το μέγα γεγονός που μας χάρισε την δυνατότητα της συναναστάσεως. Χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν όλοι μαζί στο Σώμα της Εκκλησίας μας προσπαθούμε να συναισθανθούμε και να βιώσομε την Ανάσταση του Χριστού και ως προσωπική μας Ανάσταση, όταν όλοι μαζί αγωνιζόμαστε πνευματικά για να γίνει πραγματικότητα η συνέγερσή μας με τον Χριστό.
Καί αυτήν την χαρά μου επιθυμώ να καταθέσω στην αγάπη Σας σήμερα. Καί να Σας την μεταδώσω, όπως την προσλαμβάνω από το Πανάγιο στόμα του Αναστημένου Χριστού μας, ο Οποίος την ευχήθηκε αρχικά στις πρώτες Μυροφόρες στον Κήπο της Αναστάσεως, αλλά από τότε και εις το εξής και σε όλες τις μυροφόρες ψυχές στον Κήπο της Εκκλησίας.
«Χαίρετε» απηύθυνε ο Χριστός μας τότε στις Μυροφόρες. «Χαίρετε» απευθύνει και σε εμάς και μας καλεί να πανηγυρίσομε «εν τη ευσήμω ημέρα της εγέρσεώς» Του ευφρόσυνα, παραδίδοντάς μας το χαροποιό Ευαγγέλιο της νίκης Του κατά του θανάτου. Εκείνος «θανάτου και της φθοράς... έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω». Καί εμείς γίναμε οι αποδέκτες της σωτηρίας που προσέφερε, αφού για εμάς τελικά έγιναν η Ενανθρώπηση, τα Πάθη και η Ανάστασή Του.
«Χαίρετε» αδελφοί. Σήμερα «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν˙και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον».
«Χαίρετε», αφού καταργήθηκε ο θάνατος και έπαυσε να μας απειλεί. «Θανάτου γαρ θάνατος ο θάνατος αυτού γέγονεν» (Ιωάννης Χρυσόστομος). «Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Α΄Κορ.15,20). «Χαίρετε», και επαναλάβετε μαζί με τον ποιητή: «Πλάκες που στέκατε βαριές στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου» (Γ.Βερίτης).
«Χαίρετε». Γιατί με την Ανάσταση του Χριστού καταργήθηκε η μοναξιά μας, γιατί νικήθηκε η πνευματική μας ορφάνια, όπως το είχε υποσχεθεί Εκείνος λέγοντας το «ουκ αφήσω υμάς ορφανούς». «Χαίρετε», αφού ο Αναστάς είναι ανάμεσά μας, κοντά μας και μαζί μας. Δεν είμαστε πλέον μόνοι. Εκείνος δίπλα μας σπογγίζει τον ιδρώτα που στάζει από τον σταυρό μας. Τον βλέπομε σε στιγμές θλίψεως ή χαράς, «ανεωγμένων» ή «κεκλεισμένων των θυρών» της καρδιάς μας, να μας δίδει μυστικά το χέρι Του, ζητώντας την εκούσια ανταπόκρισή μας. Φανερώνοντας ότι μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε ενωμένοι μαζί Του, όπως τον βλέπουμε χαρακτηριστικά στην εικονογραφία της Αναστάσεως να δίδει το χέρι Του στους γενάρχες του ανθρωπίνου γένους, για να τους σηκώσει, να τους αναστήσει.
«Χαίρετε», μας λέγει ο Χριστός και μας ζητεί να είμαστε ενωμένοι και μεταξύ μας, ιδιαίτερα στα δύσκολα και λυπηρά, να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου, να αγαπάμε ακόμη και αν αδικούμαστε, να είμαστε δίπλα στον πλησίον μας χωρίς ιδιοτέλειες, να είμαστε συμπαραστάτες και φύλακες του, αδελφοί που βλέπουν την ανάγκη του αδελφού ως δική τους, που αισθάνονται τα τραύματα του ως δικά τους, και ολοπρόθυμα επιχέουν «έλαιον και οίνον», όπως το πράττει η Εκκλησία μας ιδιαίτερα αυτούς τους καιρούς στην πατρίδα μας και σε όλους τους τόπους που δοκιμάζονται από ποικίλες κρίσεις, πολέμους και αναταραχές.
«Χαίρετε», αφού καταργήθηκε ο θάνατος και έπαυσε να μας απειλεί. «Θανάτου γαρ θάνατος ο θάνατος αυτού γέγονεν» (Ιωάννης Χρυσόστομος). «Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Α΄Κορ.15,20). «Χαίρετε», και επαναλάβετε μαζί με τον ποιητή: «Πλάκες που στέκατε βαριές στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου» (Γ.Βερίτης).
«Χαίρετε». Γιατί με την Ανάσταση του Χριστού καταργήθηκε η μοναξιά μας, γιατί νικήθηκε η πνευματική μας ορφάνια, όπως το είχε υποσχεθεί Εκείνος λέγοντας το «ουκ αφήσω υμάς ορφανούς». «Χαίρετε», αφού ο Αναστάς είναι ανάμεσά μας, κοντά μας και μαζί μας. Δεν είμαστε πλέον μόνοι. Εκείνος δίπλα μας σπογγίζει τον ιδρώτα που στάζει από τον σταυρό μας. Τον βλέπομε σε στιγμές θλίψεως ή χαράς, «ανεωγμένων» ή «κεκλεισμένων των θυρών» της καρδιάς μας, να μας δίδει μυστικά το χέρι Του, ζητώντας την εκούσια ανταπόκρισή μας. Φανερώνοντας ότι μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε ενωμένοι μαζί Του, όπως τον βλέπουμε χαρακτηριστικά στην εικονογραφία της Αναστάσεως να δίδει το χέρι Του στους γενάρχες του ανθρωπίνου γένους, για να τους σηκώσει, να τους αναστήσει.
«Χαίρετε», μας λέγει ο Χριστός και μας ζητεί να είμαστε ενωμένοι και μεταξύ μας, ιδιαίτερα στα δύσκολα και λυπηρά, να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου, να αγαπάμε ακόμη και αν αδικούμαστε, να είμαστε δίπλα στον πλησίον μας χωρίς ιδιοτέλειες, να είμαστε συμπαραστάτες και φύλακες του, αδελφοί που βλέπουν την ανάγκη του αδελφού ως δική τους, που αισθάνονται τα τραύματα του ως δικά τους, και ολοπρόθυμα επιχέουν «έλαιον και οίνον», όπως το πράττει η Εκκλησία μας ιδιαίτερα αυτούς τους καιρούς στην πατρίδα μας και σε όλους τους τόπους που δοκιμάζονται από ποικίλες κρίσεις, πολέμους και αναταραχές.
«Χαίρετε». Γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία έκφραση πίστεως. Το θαύμα Της στέκει πηγή χαράς, φωτισμού και δυνάμεως σε όλους όσοι διατηρούν ασάλευτη την πίστη. «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15, 17). Την Ανάσταση την χαιρόμαστε όλοι οι πιστοί. Δεν την χαίρονται μόνο όσοι δεν θέλουν να δούν τον Αναστάντα, οι «ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν». Καί ασφαλώς για όσους πιστεύουν μονάχα στα πενιχρά φώτα των ανθρωπίνων συνειρμών γίνεται πέτρα σκανδάλου, συζητήσεων και λογισμών αμφιβόλων. Αντίθετα οι πιστοί διακηρύσσομε «ότι ηγέρθη ο Κύριος όντως» (Λουκ. 24, 25 και 34) και ο Πανάγιος Τάφος Του έγινε «η πηγή της ημών Αναστάσεως».
«Χαίρετε». Γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία έκφραση ελπίδος. Η ζωή μας πλέον είναι ο,τι το Μέγα Σάββατο. Η προσμονή της Αναστάσεως, της συναναστάσεώς μας. Να ευχαριστήσομε τον Κύριό μας σήμερα, για μία ακόμη φορά, που μας βοηθά έτσι να διαπλέομε το πέλαγος της ζωής μας και να φθάνομε τελικά στον λιμένα της Αναστάσεώς Του.
«Χαίρετε». Γιατί τελικά η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία έκφραση αγάπης. Ο Αναστάς μας αγαπά, αγαπά κάθε άνθρωπο και νοηματοδοτεί την ζωή από άπειρη αγάπη και ευσπλαγχνία. Καί μας παιδαγωγεί να αγαπάμε τους αγνώστους και τους αδιάφορους ως αδελφούς, να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους πάντες και τα πάντα και να συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον μας ως οικονόμοι και όχι ως κάτοχοί του.
«Χαίρετε» λοιπόν, παιδιά πολυφίλητα της Εκκλησίας μας. Να είσθε χαρούμενοι. Να έχετε την χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει ατελεύτητη ευφροσύνη. Ακόμη και αν είναι πολλές οι αφορμές καθημερινά για να την χάνουμε, στον αληθινά πιστό η χαρά είναι αναφαίρετη και μπορεί καθένας να επαναλαμβάνει, όπως τον Απόστολο Παύλο το «Νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολ. 1,24), όταν βασανίζεται, όπως ο χρυσός με την φωτιά, για να καθαρισθεί από τις προσμίξεις και να λάμψει.
«Χαίρετε». Γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία έκφραση ελπίδος. Η ζωή μας πλέον είναι ο,τι το Μέγα Σάββατο. Η προσμονή της Αναστάσεως, της συναναστάσεώς μας. Να ευχαριστήσομε τον Κύριό μας σήμερα, για μία ακόμη φορά, που μας βοηθά έτσι να διαπλέομε το πέλαγος της ζωής μας και να φθάνομε τελικά στον λιμένα της Αναστάσεώς Του.
«Χαίρετε». Γιατί τελικά η Ανάσταση του Χριστού είναι κορυφαία έκφραση αγάπης. Ο Αναστάς μας αγαπά, αγαπά κάθε άνθρωπο και νοηματοδοτεί την ζωή από άπειρη αγάπη και ευσπλαγχνία. Καί μας παιδαγωγεί να αγαπάμε τους αγνώστους και τους αδιάφορους ως αδελφούς, να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους πάντες και τα πάντα και να συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον μας ως οικονόμοι και όχι ως κάτοχοί του.
«Χαίρετε» λοιπόν, παιδιά πολυφίλητα της Εκκλησίας μας. Να είσθε χαρούμενοι. Να έχετε την χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει ατελεύτητη ευφροσύνη. Ακόμη και αν είναι πολλές οι αφορμές καθημερινά για να την χάνουμε, στον αληθινά πιστό η χαρά είναι αναφαίρετη και μπορεί καθένας να επαναλαμβάνει, όπως τον Απόστολο Παύλο το «Νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολ. 1,24), όταν βασανίζεται, όπως ο χρυσός με την φωτιά, για να καθαρισθεί από τις προσμίξεις και να λάμψει.
«Χαίρετε» και μην στενοχωρείσθε για τις αστοχίες, τις αδυναμίες, τα λάθη, τις πτώσεις, τις αμαρτίες. «Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε» μας τονίζει σήμερα ο ιερός Χρυσόστομος. Γνωρίζομε πλέον πως «ου μεγεθος πταισματων, ουχ αμαρτηματων πληθος, υπερβαίνει του Θεου την πολλην μακροθυμιαν, και φιλανθρωπιαν ακραν». (Συμεών Νέος Θεολόγος, Ζ΄ Ευχή της Μεταλήψεως).
Εύχομαι «ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη» (Α΄ Ιωάν. 1,4) πάντοτε. Καί θα είναι αν αγαπούμε πολύ τον Χριστό και τους αδελφούς Του τους ελαχίστους, όλους τους συνανθρώπους μας αδιάκριτα και ανυπόκριτα. Όπως θα έγραφε και ο Άγιος Πορφύριος, ο οποίος κατατάχθηκε πρόσφατα στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας από την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Μητέρας μας Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στην οποία, με την Χάρη του Θεού και το κέλευσμα του Πατριάρχου μας μετέχω, «ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζεί τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στην ζωή ή στον θάνατο».
Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να αναστήσει μέσα στις ψυχές μας κάθε ευγενικό και ωραίο συναίσθημα και να μας οδηγήσει στην αγιότητα. Εύχομαι να κατανοήσομε βαθειά πως η Ανάσταση του Χριστού μας είναι η δική μας ανάσταση, που είμαστε πεσμένοι στην αμαρτία. Πως η Ανάσταση του Χριστού πραγματοποιείται μέσα μας. Πως η Ανάσταση του Χριστού είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ανάσταση του ανθρώπου, αποτελεί την προϋπόθεσή της. Πως η Ανάσταση του Χριστού σημαίνει την κατάργηση του θανάτου, την έγερσή μας από ο,τι και όσα μας κρατούν καθηλωμένους στο κοσμικό μας φρόνημα.
Εύχομαι, κλείνοντας αυτές τις αναστάσιμες σκέψεις μου που θέλησα να μοιρασθώ μαζί Σας, με την ωραία εκείνη λέξη του λαού μας: να είσθε πάντοτε «πασίχαροι». Να ζείτε με με αισιοδοξία και άγιες προσδοκίες και να αξιοποιείτε σταυροαναστάσιμα ο,τι Σας χάρισε ο Θεός.
«Χαίρετε, αδελφοί, και πάλιν ερώ· Χαίρετε». «Ότι Χριστός Ανέστη».
Εύχομαι «ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη» (Α΄ Ιωάν. 1,4) πάντοτε. Καί θα είναι αν αγαπούμε πολύ τον Χριστό και τους αδελφούς Του τους ελαχίστους, όλους τους συνανθρώπους μας αδιάκριτα και ανυπόκριτα. Όπως θα έγραφε και ο Άγιος Πορφύριος, ο οποίος κατατάχθηκε πρόσφατα στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας από την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Μητέρας μας Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στην οποία, με την Χάρη του Θεού και το κέλευσμα του Πατριάρχου μας μετέχω, «ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζεί τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στην ζωή ή στον θάνατο».
Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να αναστήσει μέσα στις ψυχές μας κάθε ευγενικό και ωραίο συναίσθημα και να μας οδηγήσει στην αγιότητα. Εύχομαι να κατανοήσομε βαθειά πως η Ανάσταση του Χριστού μας είναι η δική μας ανάσταση, που είμαστε πεσμένοι στην αμαρτία. Πως η Ανάσταση του Χριστού πραγματοποιείται μέσα μας. Πως η Ανάσταση του Χριστού είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ανάσταση του ανθρώπου, αποτελεί την προϋπόθεσή της. Πως η Ανάσταση του Χριστού σημαίνει την κατάργηση του θανάτου, την έγερσή μας από ο,τι και όσα μας κρατούν καθηλωμένους στο κοσμικό μας φρόνημα.
Εύχομαι, κλείνοντας αυτές τις αναστάσιμες σκέψεις μου που θέλησα να μοιρασθώ μαζί Σας, με την ωραία εκείνη λέξη του λαού μας: να είσθε πάντοτε «πασίχαροι». Να ζείτε με με αισιοδοξία και άγιες προσδοκίες και να αξιοποιείτε σταυροαναστάσιμα ο,τι Σας χάρισε ο Θεός.
«Χαίρετε, αδελφοί, και πάλιν ερώ· Χαίρετε». «Ότι Χριστός Ανέστη».
Σας ασπαζομαι με πολλη πατρικη αγαπη και εγκαρδιες πασχαλιες ευχες
Ο Επισκοπος Σας
† Ο Ρεθυμνης και Αυλοποταμου Ευγενιος
