Επιστροφή στην πνευματική ζωή, ένα βήμα πριν τον όλεθρο

Όταν κάποιος έχει αγωνία για το φαγητό, τρέχει και αγωνίζεται να βρει το φαγητό.

Όποιος έχει ανάγκη να φτιάξει ένα σπίτι, γιατί δεν έχει που να μείνει, έχει αγωνία πολύ μεγάλη για να φτιάξει αυτό το σπίτι.

Εάν κάποιος έχει αγωνία για κάτι συγκεκριμένο, τρέχει και έχει αγωνία να το πετύχει.

Αυτοί που ψάχνουν να βρουν την αιώνια ζωή, με αγωνία ψάχνουν να βρουν την αιώνια ζωή.

Αυτοί που αναζητούν πραγματικά να σωθούν οι αποθανόντες γονείς τους, οι φίλοι τους και οι συγγενείς τους, με αγωνία κάνουν το κόλλυβό τους για να τους μνημονεύσει ο Θεός.

Η αιωνία μνήμη έχει σχέση με τη μετάνοια, αλλά και με την αγάπη.

Εάν δεν μετανιώνεις δεν πας στον ουρανό.

Εάν πάλι δεν έχεις αγάπη να προσευχηθείς για κάποιους ανθρώπους, ο Θεός δεν αγωνίζεται για αυτούς.

-Εσείς με πόση αγωνία κάνετε κάτι για το παιδί σας;

Αυτή η αγάπη είναι που δίνει δύναμη στη σχέση σας με το παιδί σας και με το σύντροφό σας.

Εάν κάνετε κάτι στον σύντροφό σας, στο παιδί σας, στον οιονδήποτε γνωστό φίλο σας, και δεν έχει πολύ δύναμη αγάπης, τότε έχει αξία;

Δεν έχει αξία.

Ο Θεός, τι έκανε;

Κατέβασε τον ίδιο Του τον Γιό στη γη και Του είπε:

«Γιέ Μου, για τις ψυχές αυτές που είναι τα παιδιά μας, ανέβα στο σταυρό, θυσιάσου γι’ αυτά».

Κι Εκείνος, τι είπε;

«Ας γίνει το θέλημά Σου Πατέρα».

Βλέπετε ότι έγινε θυσία για να φανεί η υπέρτατη αγάπη.

Στην υπέρτατη θυσία βρίσκεται η υπέρτατη αγάπη.

Στην υπέρτατη θυσία βρίσκεται το μεγαλείο της ευσπλαχνίας.

Αυτό το πράγμα είναι ο Θεός.

Γι’ αυτό και με τα κόλλυβα θέλω να τα προσέχετε αυτά. Με αγωνία να κάνετε το κόλλυβό σας. Αυτές οι ψυχές στον ουρανό από σας περιμένουν να βρουν την ανάπαυση.

Αν εσείς δεν έχετε αυτήν την ευσπλαχνία, την αγάπη στην μάνα σου, στον πατέρα σου, στο παιδί σου, στον φίλο σου, να κάνεις με αγωνία το κόλλυβό του και να προσευχηθείς κιόλας, δεν έχει μεγάλη αξία. Δεν είναι η λύση να το δώσεις σε κάποιον να το κάνει το κόλλυβο.

-Αυτό λέγεται ευσπλαχνία;

-Αυτό λέγεται αγάπη;

-Αυτό λέγεται αγωνία για μια ψυχή;

Εγώ σας ρωτώ. Αν εσύ λοιπόν δεν έχεις αγωνία, ο Θεός δεν πρόκειται να ελεήσει κάποιον.

Γιατί λέει ο ίδιος Ο Θεός:

«Ζητείτε και ευρήσετε. Κρούετε και ανοιγήσετε».

Χτυπήστε Μου την πόρτα κι Εγώ θα έλθω να σας ανοίξω.

Αν δεν χτυπήσετε την πόρτα, πως θα ανοίξει;Αν δεν ζητήσεις, πως θα σε ακούσει;

Ο άνθρωπος που έχει αγωνία μεταμορφώνει την αγωνία του σε ικεσία, σε προσευχή, παρακαλάς. Πολλές φορές εσύ μάνα έχεις αγωνία για το παιδί σου και λες:

«Αχ, το αγαπώ πολύ το παιδί μου. Έχω αγωνία για το παιδί μου».

-Αγωνία έχεις;

Μα εγώ ούτε να προσευχηθείς σε είδα.

Ούτε να γονατίσεις σε είδα.

Ούτε να νηστέψεις σε είδα.

Ούτε να κάνεις κάτι καλό σε είδα.

Ψέματα λες. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ένας που έχει αγωνία, μεταμορφώνει την αγωνία του σε ικεσία, σε προσευχή.

Το ίδιο κάνει και ο Θεός. Έχει αγωνία για τις ψυχές Του και παρακαλεί και ικετεύει: «Επιστρέψτε σε Μένα. Ελάτε, παιδιά Μου, ξανά πίσω στην καρδιά Μου. Δεν βλέπετε τον όλεθρο που ανοίγετε μπροστά σας; Δεν βλέπετε αυτό που γίνεται; Δεν βλέπετε την καταστροφή που έρχεται; Τόσο πολύ σας τύφλωσε τα μάτια σας ο σατανάς, να μην βλέπετε τα σύννεφα του πολέμου;Τα σύννεφα της πείνας;Τα σύννεφα της αρρώστιας; Τα σύννεφα του ολέθρου που έρχονται; Δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι, όταν μαζεύονται μαύρα σύννεφα θα βρέξει; Ούτε αυτό μπορείτε να το καταλάβετε; Δεν μπορείτε να το νιώσετε;»

Κι έτσι ο άνθρωπος έχει πλησιάσει τόσο ασφυκτικά, τόσο κοντά σ’ αυτό που ο ουρανός αποκαλεί όλεθρο, καταστροφή και ερήμωση. Δεν το είπε ούτε μια, ούτε δυο, ούτε τρεις.   Το είπε πάρα πολλές φορές. Το είπε τόσες, σαν να θέλει να το εμπεδώσουμε, να το χωνέψουμε. Είσαστε ένα βήμα μπροστά στονόλεθρο, στην καταστροφή και στην ερήμωση!

Και τι κάνετε γι’ αυτό;

-Πότε σας είδα να γονατίζετε;

-Πότε σας είδα να ικετεύετε;

-Πότε σας είδα να προσεύχεστε; 

-Πότε σας είδα να νιώθετε την πραγματική αγωνία του μέλλοντός σας μέσα από μία ικεσία και προσευχή;

Ακόμα και όταν μας προετοιμάζει ο Θεός να πάρουμε τα μέτρα μας για τις δύσκολες μέρες που έρχονται, δυστυχώς και αυτό το κάνουμε με αφέλεια και με τέτοια ανόητη στάση, που καμιά φορά και ουρανός απορεί και λέει:

«Τι να πω σ’ αυτά τα παιδιά Μου; Τους λέω πως έρχονται δύσκολα. Να προετοιμαστούν. Ακόμα και για την πείνα. Φρονιμάδα είναι να μαζέψεις μερικά τρόφιμα σε ώρες δύσκολες. Αφού τα βλέπετε κι εσείς και τα καταλαβαίνετε. Δεν είναι προφητεία να λες ότι έρχονται σε λίγο ο όλεθρος μαζί με την καταστροφή. Δεν είναι προφητεία να λες ότι ο πανικός και η απελπισία έγιναν ζευγάρι και ο όλεθρος σαν κουμπάρος τους φόρεσε δυο δαχτυλίδια, του λιμού (της πείνας) και του λοιμού (της αρρώστιας). Δεν είναι προφητεία. Εσείς δεν βλέπετε ότι έπεσαν οι μισθοί σας; Δεν βλέπετε ότι δεν υπάρχουν πλέον οι δουλειές; Η ανεργία θερίζει. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι να κάνουνε. Δεν βλέπετε ότι δεν μπορείτε να πληρώσετε τα δάνεια σας; Δεν βλέπετε ότι δεν έχετε 500 €, 300€ να αγοράσετε τρόφιμα; Δεν το βλέπετε;

Τι σημασία έχει αν είστε καθηγητές.

Τι σημασία έχει αν κάνετε άλλες δουλειές, αφού δεν παίρνετε χρήματα.

Αυτό δεν είναι αφροσύνη, όταν σκέφτεστε μονάχα να μαζέψετε λίγα τρόφιμα;

-Νομίζετε ότι μόνο με τα τρόφιμα θα σωθούμε;

Εγώ ο ίδιος σας λέω να μαζέψετε τρόφιμα. Εγώ ο ίδιος σας λέω να μαζέψετε τρόφιμα.

Είναι φρονιμάδα κανείς να παίρνει τα μέτρα του για μια ώρα δύσκολη.

Ζούμε σε νησιά αποκλεισμένοι. Κάτι να συμβεί για τουλάχιστον για δύο-τρεις μήνες, θα χάσουμε το παιχνίδι και δεν θα ξέρουμε πώς να επιβιώσουμε.

Αλλά νομίζετε ότι από αυτά μόνο τα τρόφιμα που θα μαζέψουμε θα σωθούμε;

-Ποιος τα είπε αυτά;

Αν ο Θεός δεν μας ευλογήσει, αν ο Θεός δεν ευλογήσει αυτά τα τρόφιμα μας, αν δεν μας ευλογήσει εμάς τους ίδιους, δεν θα αντέξουμε με τίποτα.

Η αντοχή, η δύναμη, η επιβίωση του ανθρώπου είναι θέμα ευλογίας!!!

-Το καταλάβατε αυτό;

Είναι θέμα ευλογίας. Αν δεν σε ευλογήσει, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις.

-Τι λέμε, όταν κάνουμε αρτοκλασίες;

«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριο ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

Δέστε οι πλούσιοι τι έπαθαν. Αυτοί που αναζητούν τον Κύριο δεν πρόκειται να τους λείψει τίποτα».

Γι’ αυτό λέει ο Θεός:

«Επιτέλους, παιδιά Μου, ελάτε στην καρδιά Μου. Σας διεκδικεί ο σατανάς για να σας κερδίσει. Σας διεκδικεί ο σατανάς, για να σας κάνει τελείως δικούς του.

ΤΩΡΑ θα διεκδικήσει την μοναδική διεκδίκηση. ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ!

Το πνεύμα Μου έγραψε στους βίβλους της Γραφής, ότι ο ίδιος ο σατανάς θα σας χαράξει με χάραγμα ανεξίτηλο που θα λέει:

“Αυτοί είναι δικοί μου. Δεν Σου ανήκουν Θεέ. Μόνοι τους ήρθαν. Εμένα αναζητούν. Σε εμένα θα δώσουν πλέον τη ζωή τους και τη ψυχή τους. Κι εγώ θα τους χαράξω με το δικό μου σήμα.

Τι σημασία έχει, αν φορούν τον σταυρό και δεν τον πιστεύουν;

Τι σημασία έχει, αν λέγουν ότι Σε πιστεύουν, αλλά δεν Σε ακολουθούν;

Τι σημασία έχει, αν λέγουν ότι Σε αγαπούν αλλά Σε ατιμάζουν;

Δικοί Σου είναι; Ή δικοί μου;

Εσένα ονοματίζουν, εμένα όμως ακολουθούν.

Σε Σένα προσεύχονται, αλλά εμένα αγαπούν.

Σε Σένα λένε ότι πιστεύουν, αλλά ότι τους πω εγώ κάνουν”».

Έτσι λέει ο σατανάςκαι πικραίνει τον Θεό.

Κι Εκείνος αναζητά πάλι τα χαμένα Του παιδιά, τις χαμένες Του εικόνες και λέει:

«Πότε, παιδιά Μου, θα το καταλάβετε αυτό; Είσαστε ένα βήμα πριν από τον όλεθρο και δεν καταλαβαίνετε ότι το πιο ασφαλές καταφύγιο είναι η δικιά Μου η καρδιά;

Δεν νιώθετε ότι το βρέφος μόνο σε μια μητρική καρδιά όταν βρεθεί νιώθει ασφαλή;

Κι εσείς θέλετε να κάνετε έξω από το σπίτι ότι θέλετε. Ακόμα και αυτό που ξέρετε ότι είναι λάθος. Κι όμως εσείς το ακολουθείτε.

Αυτά τα λέω σε όλο τον κόσμο, σε όλα Μου τα παιδιά, σε όλες Μου τις εικόνες, για να μην βρεθεί κανείς και να πει: “Μα σε μένα, Κύριε, δεν τα είπες”.

Όμως θέλω να σας θυμίσω τι κάνουν οι θεόφρονες.

Θέλω να σας θυμίσω τι έκανε ο πατριάρχης Μου Αβραάμ, που ακόμα και το μεγαλύτερο δώρο που του χάρισα, το παιδί του, όταν του είπα να το δώσει σε Μένα, εκείνος ήλθε να Μου το χαρίσει. Γιατί πάνω απ’ όλα οι θεόφρονες σκέπτονται μόνο Εμένα.

Για τους θεόφρονες, γι’ αυτούς που σκέφτονται τα του Θεού, Εγώ είμαι και η Μάνα τους. Εγώ είμαι και ο Πατέρας τους. Εγώ είμαι και ο Αδελφός τους. Εγώ είμαι και η καρδιά τους. Εγώ είμαι και η ανάσα τους. Εγώ είμαι και η αναπνοή τους. 

Σας χάρισα πολλά δώρα. Αλλά εσείς κοιτάτε τα δώρα και όχι τον Δωροδότη.

Μόνο οι θεόφρονες μπορούν να ψάλλουν: “Ουκ ελάτρεψαν την κτίση, παρά τον Κτίσαντα”. Αυτός που είναι πραγματικά θεόφρων και σκέφτεται τα του Θεό, δεν λατρεύει τίποτα σ’ αυτήν τη γη. Τίποτα. Ακόμα και το μεγαλύτερο δώρο που θα του δώσω. Γιατί;

Γιατί, όταν λέει ότι λατρεύει τα της γης, πέστε Μου, ποια είναι δικά του;

Εγώ δεν έκανα την κτίση; Εγώ δεν δημιούργησα τα πάντα; Εγώ δεν αυξάνω τους καρπούς;

Εγώ δεν σας δίνω το νερό, τον αέρα, τον ήλιο, το φαγητό, τα πάντα;

Τίνος είναι αυτά; Σε ποιον ανήκουν για να τον δοξάζετε;

Κι όμως, μόνοι σας απερίσκεπτα, δοξάζετε αυτά και όχι Εμένα.

Σας χαρίζω άλλα δώρα, πιο δυνατά, πνευματικά, πέρα από την ύλη που έχει σχέση με την επιβίωσή σας. Σας χάρισα τον σύντροφό σας. Σας χάρισα τα παιδιά σας. Σας χάρισα πράγματα πολύ δυνατά και ισχυρά, για να μπορείτε να νιώθετε αυτό που νιώθω Εγώ για σας.

Κι όμως, όταν παντρεύεστε και όταν ερωτεύεστε βλέπετε μονάχα το κτίσμα και όχι Εμένα. Βλέπετε στο πρόσωπο του συντρόφου σας μόνο τον σύντροφό σας. Όχι Αυτόν που σου έδωσε τον σύντροφό σου. Βλέπετε στο πρόσωπο μόνο το παιδί σας και όχι Εμένα, που σας έδωσα το μεγαλύτερο δώρο, το παιδί σας.

Και αντί να γονατίζετε, να προσεύχεστε και να Μου λέτε:

“Πατέρα μου, στο δώρο που Μου έδωσες, πώς πρέπει εγώ να σταθώ;

Πως πρέπει να συμπεριφερθώ;”, εσείς Με ακυρώνετε, Με διαγράφεται σαν να μην υπάρχω και κάνετε στα δώρα Μου ό,τι εσείς νομίζετε.

Και τότε, τι γίνεται;

Αντί να έρχεται το ποθούμενο, έρχεται αυτό που δεν θα θέλατε ούτε εσείς οι ίδιοι.

-Νομίζετε ότι η αγάπη που σας δίνει ο σύντροφός σας είναι δική του;

-Που την βρήκε;

-Από πού την βρήκε;

Εάν Εγώ δεν κατασταλάξω στον σύντροφό σας και στο παιδί σας αυτήν την αγάπη την δικιά Μου, εσείς από πού θα την πάρετε; Και αντί να ικετεύσετε Εμένα να ευλογήσω αυτήν την αγάπη, ξεχνάτε Εμένα και παραμένετε στην αγάπη.

Γι’ αυτό, όταν χάρισα στον Πατριάρχη Μου Αβραάμ, που δεν είχε παιδί,σε μια ηλικία τόσο περασμένη για την γυναίκα του και τον ίδιο το μεγαλύτερο δώρο και ήλθε η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή του, τότε του είπα:

“Δόσ’ Μου ξανά πίσω το παιδί που σου έδωσα”.

Κι εκείνος, επειδή Με λάτρευε, επειδή ήταν ερωτευμένος με Μένα, επειδή Με πίστευε ότι Εγώ είμαι ο Θεός του παντός και ότι η ζωή του ήμουν Εγώ και όχι ο γιός του, ούτε η γυναίκα του, Εμένα φώναζε ζωή του. Εμένα ένιωθε χαρά του. Εμένα ένιωθε αναπνοή του. Εμένα ένιωθε ανάσα του.  Γι’ αυτό και τον έκανα πατριάρχη του παντός.

Στους κόλπους του Αβραάμ και των παιδιών του αφήνω την ευτυχία και την ευλογία.

Όταν του το ζήτησα πίσω, εκείνος τι είπε:

“Θεέ μου, Εσύ είσαι η ζωή μου. Δεν είναι ο γιός μου.

Εσύ είσαι η χαρά μου. Δεν είναι ο γιός μου.

Εσύ είσαι το παν για μένα. Δεν είναι ο γιός μου. 

Εσύ μου το έδωσες. Δικός Σου είναι”.

Τότε, όταν ανέβαινε το βουνό, έπρεπε να νιώθατε τη λαχτάρα, τον πόνο και το δάκρυ, την θλίψη και την αγωνία αυτού του δικού Μου παιδιού, που έπρεπε να θυσιάσει αυτό που του έδινε τη μεγαλύτερη χαρά. Και κορυφωνόταν με κάθε βήμα του που ανέβαινε στο βουνό, για να φτάσει στον τόπο της θυσίας.

Τότε γινότανε η υπέρτατη θυσία, η θυσία του έρωτα και της αγάπης.

Εκεί δεν πήγε να θυσιαστεί ο γιός του. Πήγε να θυσιαστεί το θέλημά Του!!!

Εκεί πήγε να θυσιαστεί το εγώ του. Εκείνη την ώρα που θυσίαζε το εγώ του και θυσίαζε τα πάντα, εκείνη την ώρα γεννιόταν ο μεγαλύτερος έρωτας των αιώνων, ο έρωτας του Θεού. Ο έρωτας που γινόταν πλέον μια πραγματικότητα στους ανθρώπους.

Τότε Εγώ του είπα:

“Πάρε το παιδί σου πίσω, γιατί τώρα δεν θα κοιτάς πλέον το παιδί σου,αλλά θα κοιτάς Εμένα. Γιατί τώρα Μου απέδειξες ότι δεν αγαπάς το παιδί σου, αλλά αγαπάς Εμένα. Γιατί τώρα μπορώ να διαλαλήσω σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλο τον ντουνιά, στη γη και στον ουρανό, ότι εσύ Με λατρεύεις και δεν λατρεύεις τον γιό σου ”.

Τότε Εγώ τον έκανα Πατριάρχη όλων. Και μέσα στους κόλπους αυτού του Πατριάρχη θα αναπαύσω όλα Μου τα παιδιά. Γι’ αυτό και γράφτηκε ότι ο παράδεισος είναι ο κόλπος του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ.

-Εσείς τι κάνετε για όλα αυτά;

Ρωτώ όλα Μου τα παιδιά.

-Πότε γονατίσατε για να Με ευχαριστήσετε για τα δώρα που σας δίνω;

Για τον αέρα που αναπνέετε; Για την τροφή που τρώτε; Για την αγάπη που παίρνετε από τα παιδιά σας και τον σύντροφό σας; Αλλά αντίθετα, εσείς αγανακτείτε και διαμαρτύρεστε γι’ αυτούς. Και αντί να Μου λέτε ευχαριστώ, Με καταδικάζετε πολλές φορές ότι σας έστειλα αυτόν τον σύντροφο, αυτό το παιδί, το άλλο παιδί. 

Πώς να σας χειριστώ, όταν μέσα από την καρδιά σας λείπει η ευγένεια;

Όταν στην καρδιά σας δεν έχετε πλέον αγάπη για Μένα;

Όταν λείπει από μέσα σας αυτό που Μου χαρακτηρίζει την ίδια Μου την ύπαρξη και που σας την έδωσα την ώρα εκείνη που ενέπνεα την πνοή Μου μέσα στη δικιά σας τη ψυχή;»

-Ποια είναι νομίζετε η μεγαλύτερη αρετή της αγάπης;

-Ποια είναι μεγαλύτερη έκφραση της αγάπης;

-Ποια νομίζετε ότι είναι;

Η ευγένεια!

Από ευγένεια τουλάχιστον να Μου λέγατε ένα ευχαριστώ.

Από ευγένεια τουλάχιστον να Μου λέγατε συγγνώμη για τα λάθη σας.

Από ευγένεια τουλάχιστον να γονατίζατε και να Μου λέγατε: «Πατέρα μου, Σε πιστεύω».

Τουλάχιστον, δείξετε ότι Με πιστεύετε.

Δείξετε ότι έχετε μια στοιχειώδη λατρεία.

Και αν δεν έχετε τόση μεγάλη αγάπη, τουλάχιστον αναζητήστε Με και πέστε Μου:

«Αναγνωρίζω ότι Εσύ είσαι ο Θεός μας».

Τα δικά Μου τα παιδιά από εδώ και στο εξής, δεν θα Με ξεχνούν.

Θα Με μνημονεύουν σε όλες τις στιγμές και τις ώρες της ζωής τους.

Εγώ γι’ αυτά τα παιδιά, που κάθε στιγμή και κάθε λεπτό, θα το χρησιμοποιούν για να κάνουν ένα βήμα πιο μπροστά, για να χωθούν στην δική Μου την αγκαλιά, Εγώ θα τους βάλω πιο μέσα, στα βάθη της καρδιάς. Γι’ αυτά τα παιδιά θα γίνω ο μητρικός Πατέρας.

Γι’ αυτά τα παιδιά δεν θα Είμαι απλά ο Πατέρας ο προστατευτικός, ο Πατέρας που σκεπάζει και κατευθύνει. Αλλά θα γίνω και η Μάνα που με στοργή και τρυφερότητα αγκαλιάζει.

Τότε δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Μόνο θα κερδίζουν γιατί κανένας πατέρας και καμιά μάνα δεν έχει τίποτε άλλο στο μυαλό τους, από το να δίνουν στο παιδί τους.

Και το μόνο που απολαμβάνει ο πατέρας και η μάνα είναι το γλυκό φιλί του παιδιού τους, την γλυκιά του ματιά, που τους σαγηνεύει την καρδιά και το γλυκό του το χαμόγελο.

Νομίζετε ότι, το να Μου χαμογελάτε είναι ένα τίποτα στα τόσα καλά που δήθεν θα μπορούσατε να κάνετε; Και ποιος σας είπε, ότι Εγώ ευαρεστούμαι στα τόσα καλά που Μου κάνετε, περισσότερο από ένα χαμόγελο, όταν Μου το χαρίζετε;

Ένα χαμόγελο γλυκό, που να Μου λέει Σ’ αγαπώ.

Ένα χαμόγελο γλυκό, που να Μου ζεσταίνει την καρδιά και να αισθάνομαι ότι Εγώ είμαι ο δικός σας ο Πατέρας.

Ένα χαμόγελο που να νιώθω μέσα από αυτό ότι Εγώ είμαι μονάχα για σας.

Ένα χαμόγελο που να Μου λέει ότι Εσύ είσαι η Μάνα και ο Πατέρας μου.

Ένα χαμόγελο που να Μου λέει ότι Εσύ είσαι ο Θεός Μου.

Ένα χαμόγελο που να Μου λέει ότι Εσύ είσαι η ανάσα μου και η αναπνοή μου.

Ένα χαμόγελο που να Μου λέει ότι Εγώ είμαι το παν για σένα.

Εδώ βρίσκεται το μυστικό της αγιότητος.

Πολλοί έψαχναν να βρουν και ψάχνουν ακόμα να βρουν με ποιους τρόπους μπορούν να ανεβούν στον ουρανό. Ψάχνουν να βρουν τρόπους πώς να αγιάσουν και αγνοούν τον πιο εύκολο δρόμο. Τον δρόμο της νηπιότητος. Τον δρόμο τον τέλειο της αγιότητος. Τον δρόμο εκείνο που ο Πατέρας δεν ψάχνει, δεν ζητά τίποτα από το παιδί του. Ούτε έργα να Του κάνει, ούτε μεγάλα πράγματα να επιδείξει. Το μόνο που αναζητά είναι ένα βρέφος απλό, ανίκανο και αδύναμο, όπως είναι το κάθε βρέφος, να το δει στην αγκαλιά Του, χωμένο βαθιά μέσα στην καρδιά Του και να Του πει:

«Γιε Μου, κορούλα Μου, εσύ είσαι για Μένα το παν. Να Μου δώσει τη χαρά να το σφίξω στην αγκαλιά Μου και να πω: «Αυτό είναι το κοριτσάκι Μου. Αυτό είναι το αγοράκι Μου. Αυτό είναι το δικό Μου το παιδί».

Τι μπορεί να προσφέρει ένα παιδί στην κοινωνία;

-Τι έργα μπορεί να κάνει;

-Τι λόγια μπορεί να πει, αφού ούτε καν μπορεί να μιλά;

Ακόμα και να μιλήσει δεν ξέρει το παιδάκι.

-Τι είναι το μόνο όμως που ξέρει να κάνει ένα μωρό;

Να χαμογελά.

-Τι είναι ο μόνο που ξέρει να κάνει ένα παιδί;

Να θηλάζει.

Μόνο αυτά τα δύο ξέρει να κάνει ένα παιδί:

Να θηλάζει και να χαμογελά.

Να ξέρετε ένα πράγμα, ότι ο Πατέρας στον ουρανό, Αυτόν που φωνάζουμε «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς», Αυτόν που αποκαλούμε «Θεέ της καρδιάς μου», όπως Τον ονόμαζε ο Δαβίδ, αυτός ο Θεός είναι ο Πατέρας και η Μάνα, που μπορεί να σε θρέψει με τα δύο μητρικά Του στήθη. Και τα δύο μητρικά του στήθη, τα τόσα πολύτιμα που δίνουν το μητρικό γάλα στο μωρό, ξέρετε ποια είναι;

Το ένα λέγεται άπειρη αγάπη και το άλλο λέγεται ευσπλαχνία.

Τα δύο στήθη του Θεού, αυτό που έψαλε στο Άσμα των Ασμάτων ο μελωδός και έλεγε ο σοφός Σολωμών «ότι αγαθοί οι μαστοί σου υπέρ οίνων», είναι τα δύο στήθη που δίνουν την άφατη χαρά και ευτυχία. Το ένα στήθος είναι η άπειρη αγάπη. Για να μην πω αυτό που πολλοί δεν θα τολμούσατε να πείτε, ίσως από ντροπή. Το ένα στήθος είναι ο απόλυτος έρωτας του Θεού και το άλλος το στήθος είναι η απόλυτη ευσπλαχνία.

Και όσα παιδιά μείνουν στη δική Μου την καρδιά και θα θραφούν με το νέκταρ, με το γάλα της μητρικής Μου αγάπης, της άπειρης αγάπης, του έρωτα, της άπειρης ευσπλαχνίας του ελέους, αυτά τα παιδιά θα ζουν σαν και Μένα.

Τότε θα γίνει αυτό που προσεύχεστε:

«Κάνε την καρδιά μου, Θεέ μου, ένα  με την δικιά Σου».

Μόνο αυτοί που θα θηλάσουν από τα στήθη του δικού Μου έρωτα και της δικής Μου ευσπλαχνίας, θα μπορούν μια μέρα να ζουν και να εκφράζονται σαν αγάπη και ευσπλαχνία.

Γι’ αυτό,κοιτάξτε τα παιδιά Μου σ’ όλο τον κόσμο.

Κοιτάξτε πως ζούσαν οι δικοί Μου Άγιοι.

Πως ζούσαν τα δικά Μου ερωτευμένα παιδιά.

Με πολλή αγάπη για Μένα και με άπειρη ευσπλαχνία για όλο τον κόσμο.

Δύο πράγματα έκαναν:.

Ή στον ουρανό θα ύψωναν την φωνή τους σαν έρωτας θεϊκός.

Ή στη γη θα ξεχυνότανε η αγάπη τους σαν ευσπλαχνία.

Νόμιζαν ότι ήταν δικιά τους η ευσπλαχνία. Εγώ την έβαζαν μέσα στα στήθια τους. Εγώ έβαζα τον έρωτα αυτό.

Γι’ αυτό κι εσείς μάνες, που ψάχνετε να αγαπήσετε τον Θεό, που ψάχνετε να διδάξετε τον Θεό στα παιδιά σας, τι θα διδάξετε αφού δεν έχετε αγάπη και ευσπλαχνία;

Πως μπορεί μια μάνα να αναθρέψει ένα παιδί, όταν στα στήθια της δεν έχει γάλα;

Πέστε μου..

Παλιά δεν είδατε τι κάνανε;

Όταν μια μάνα δεν είχε γάλα, το έδινε στην παραμάνα να το θρέψει εκείνη. Και γινότανε μάνα αυτή, που δεν ήταν παρά μόνο παραμάνα.

Το ίδιο κι εσείς. Αν στα στήθια σας, αν στην καρδιά σας, δεν υπάρχει αυτή η αγάπη η δικιά Μου, αυτή η ευσπλαχνία η δικιά Μου, τότε σας δίνω τόσες ουράνιες μάνες να διαλέξετε και αυτές να σας διδάξουν. Να γίνουν οι φίλοι και οι αδελφοί σας. Να γίνουν η ουράνια τροφή σας.

Τι νομίζετε ότι ήταν η μάνα των τριών παιδιών, των τριών κοριτσιών, της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδος; Ήταν μάνα μονάχα γι’ αυτά τα τρία παιδιά;

Όχι. Ήταν μάνα που αγάπησε πρώτα Εμένα μητρικά. Αγάπησε τον Γιό Μου μητρικά. Και μετά μεγάλωσε τα παιδιά της με τον δικό Μου θεϊκό έρωτα. Γι’ αυτό και τα τρία της παιδιά άγιασαν. Όταν ανέβηκε στον ουρανό, αυτή την μάνα την πήρα και της είπα:

«Τώρα θα γίνεις μάνα και σε άλλα παιδιά, που θα σε αναζητήσουν με πίστη στη γη».

Και η μάνα των τριών κοριτσιών, γίνεται μάνα όλων αυτών των ψυχών.

Τι νομίζετε ότι είναι κάθε αγία μάνα στον ουρανό;

Μάνα και δική μας για να μας διδάξει.

Μάνες, συνέλθετε! Συνέλθετε! Συνέλθετε! Σας ικετεύω…

-Πως μπορείς να λες ότι αγαπάς το παιδί σου, όταν τα γόνατά σου είναι ακόμα μια χαρά, γιατί δεν έμαθαν ποτέ να γονατίζουν και να γίνουν σκληρά από τις μετάνοιες;

-Πως μπορείς να λες ότι το αγαπάς και το λατρεύεις τόσο πολύ και να λες «μα είσαι παιδάκι μου η ζωή» και δεν έχεις μάθει ακόμα να κλαίς μυστικά;

-Πως μπορείς να λες ότι είσαι μάνα, το αναφαίρετό σου δικαίωμα, αν δεν το έχεις γεμίσει με τα τόσα χάδια του ουρανού μέσα από τις πολλές γλυκές σκέψεις και θυσίες σου;

Μάνα που ξέρει να αγαπά, κάνει πολλές θυσίες για χάρη του παιδιού της.

Μάνα που ξέρει να αγαπά, δακρύζει, πονά και προσεύχεται.

Γι’ αυτό, σταματάτε να λέτε ότι αγαπάτε τα παιδιά σας.

Πρώτα θα ρωτάτε τον ουράνιό σας Πατέρα:

-Πατέρα, είμαι καλά μάνα;

Και αφήστε Τον να σας μιλήσει. Εκείνος θα σας πει αν είστε καλή μάνα.

Θα ήθελα κι άλλα να σας πω. Όμως η ώρα πέρασε. Θα τα πούμε αύριο που γιορτάζουμε μια θλιβερή μνήμη, την έξοδο του Αδάμ από τον παράδεισο.

Εύχομαι εκεί να μην βρεθούμε απ’ έξω, αλλά μέσα να επανέλθουμε. Θα τα πούμε αύριο.

Σας εύχομαι ολόψυχα μέσα από την καρδιά σας τον Θεό να αγαπήσετε σαν μοναδικό Πατέρα και Μάνα στη ζωή σας.

Σας εύχομαι ολόψυχα Αυτός να είναι το παν για σας και μέσα από Αυτόν να περνάτε ό,τι καλύτερο θέλετε να δώσετε στους γύρω σας, στον σύντροφό σας, στα παιδιά σας, στους φίλους σας, στους συγγενείς σας, σ’ όλο τον κόσμο.

Θέλω να μάθετε κάτι:

Ότι ο Θεός σας αναζητά με λαχτάρα στην καρδιά Του να σας βάλει.

Θέλω να ξέρετε ότι δεν μπορεί μια μάνα να ζει χωρίς το μωρό της.

-Πέστε μου, μπορεί;

-Όχι.

-Τότε, μπορεί Εκείνος να ζήσει χωρίς εμάς;

-Όχι.

Γι’ αυτό συνέχεια αγωνιά. Γι’ αυτό συνέχεια φωνάζει. Γι’ αυτό συνέχεια μας καλεί.

Γι’ αυτό με λαχτάρα συνέχεια αναζητεί τις χαμένες Του ψυχές, για να τις βάλει μέσα στα βάθη της καρδιάς Του.

Εύχομαι ο Θεός να μας ευλογήσει και να είμαστε εμείς οι χαμένες ψυχούλες, που θα βρεθούμε στην καρδιά Του και μια μέρα θα Του δίνουμε πολλή χαρά, που θα λέει Εκείνος στους Αγγέλους Του και στους Αγίους Του:

«Αυτά είναι τα παιδιά Μου, τα γλυκά, τα τρυφερά, τα οποία τα αγαπώ τόσο άπειρα μέσα από την καρδιά Μου».

Ο Θεός να σας ευλογεί όλους! Αμήν.