Πρόλογος
-Ποια είναι η πιο μεγάλη δύναμη, που ενώνει όλους τους
ανθρώπους και τους κάνει να έχουν αξία και τους δίνει νόημα στη ζωή;
-Ποια είναι αυτή η μεγάλη δύναμη, που κάνει έναν άνθρωπο να μπαίνει μέσα
στην αγκαλιά του Θεού;
-Ποια είναι αυτή η μεγάλη δύναμη, που κάνει έναν Θεό να θέλει να
υποφέρει για το παιδί Του;
-Τι είναι εκείνο που κάνει τελικά έναν άνθρωπο να πιστεύει ότι αξίζει
να ζει;
-Ποια είναι η δύναμη αυτή, που κάνει σταθεροποιητικά δυο ανθρώπους να
γίνονται ένα;
-Τι νομίζετε εσείς;
-Η αγάπη!
Πράγματι η αγάπη είναι η δύναμη αυτή.
Εμπιστοσύνη και αφοσιωτική υπακοή, τα δύο στοιχεία της αγάπης
Ας προχωρήσουμε όμως λίγο πιο βαθιά:
-Ποια είναι η βάση της αγάπης;
Αλήθεια σας λέω ότι είναι η πίστη. Ένα παράδειγμα:
-Εάν δεν πιστεύει ο ένας τον άλλο, μπορεί να σταθεί ένα αντρόγυνο;
-Πότε χωρίζει ένα αντρόγυνο;
Όταν αρχίζει η πίστη να υποχωρεί, τότε διαταράσσεται η σχέση τους.
-Τι είναι εκείνο που κάνει δυο νέα παιδιά, ξένα μέχρι εκείνη την
στιγμή, να ερωτεύονται μεταξύ τους και να ενώνονται τόσο δυνατά και να αποφασίζουν
να γίνουν ένα;
-Η αγάπη.
-Αλλά ποια αγάπη;
-Αυτή η αγάπη που έχει βαθιά πίστη, πολύ εμπιστοσύνη!
Η αγάπη είναι κάτι τόσο πολύ δυνατό και ωραίο που μοιάζει σαν το νερό,
που το πίνει κάποιος τόσο απλά και στερεώνεται στην ζωή. Όμως οι επιστήμονες
μας λένε ότι αυτό το νερό αποτελείται από δύο αέρια, υδρογόνο2 και οξυγόνο και
στην ένωσή τους γίνεται το νερό. Με την ηλεκτρόλυση βέβαια μπορείς να τα
διαλύσεις πάλι αυτά και να τα κάνεις δύο αέρια. Αυτή η αγάπη λοιπόν είναι σαν
το νερό. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Θεός είναι η πηγή της ζωής, το ύδωρ αυτό το
δροσιστικό. Αλλά πρέπει να ξέρουμε, πως γίνεται αυτό το νερό, πως στεριώνει και
πως μπορεί να κρατηθεί στις καρδιές των ανθρώπων.
-Πόσες αγάπες είδατε να αρχίζουν όμορφα και να καταλήγουν δραματικά;
-Πολλές
-Ξέρετε γιατί;
Γιατί αγνοούσαν την ουσία της αγάπης, που αποτελείται ακριβώς από δύο
στοιχεία:
Η εμπιστοσύνη είναι το ένα στοιχείο, το υδρογόνο2 του νερού.
-Το άλλο ξέρετε ποιο είναι;
Η τόσο ξεχασμένη αρετή της αφοσιωτικής
υπακοής.
-Ποιο νομίζετε είναι εκείνο το στοιχείο που χωρίζει σήμερα τους
ανθρώπους;
Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτή είναι η γυναίκα σου. Μπορεί να πιστεύεις
ότι αυτός είναι ο φίλος σου. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτός είναι ο Θεός σου. Αν
όμως δεν έχεις την διάθεση να υποταχθείς κάτω από τους γλυκείς καρπούς της
υπακοής, τον σεβασμό των όρων και των θεσμών, που ενώνει τους ανθρώπους, πως θα
αντέξει αυτή η αγάπη;
-Νομίζετε ότι θα αντέξει αυτή η σχέση μόνο με την εμπιστοσύνη;
Εγώ σε εμπιστεύομαι, αλλά εσύ δεν με εμπιστεύεσαι. Επομένως δεν αρκεί
να έχεις εμπιστοσύνη. Χρειάζεται κάτι άλλο. Να έχεις μια αφοσιωτική υπακοή, δηλαδή, με αφοσίωση να έχεις την διάθεση να
υπακούς κι εσύ τους νόμους και τους όρους αυτής της αγαπητικής σχέσης.
Αυτή η υπακοή, η τόσο άγνωστη στους ανθρώπους, είναι τόσο δοξολογημένη
στους μοναχούς, οι οποίοι την ονομάζουν αγία υπακοή. Χωρίς την υπακοή δεν
στεριώνει μοναστήρι!
-Κάνε υπακοή, λέει ο Γέροντας στον μοναχό.
-Να είναι ευλογημένο, απαντάει ο μοναχός.
Αυτή η υπακοή είναι εκείνη που
έκανε τον ίδιο τον Υιό του Θεού να κατέβει στη γη. Γιατί «εγένετο υπήκοος μέχρι
θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ.
2, 8).
Η υπακοή στον Θεό Πατέρα Του, Τον έκανε να έλθει στη γη.
-Τι πρέπει να κάνει ένα παιδί για να αντέξει στις δυσκολίες και στα
προβλήματα της ζωής;
-Τι χρειάζεται;
-Πρέπει να είναι θρασύς, προπετής, βλάσφημος, αγενής, ή μήπως πρέπει
να πάρει την ευχή της μάνας του και του πατέρα του, για να απολαμβάνει όλες τις
ευλογημένες χαρές της ζωής;
-Να πάρει την ευχή της μάνας του και του πατέρα του.
-Πότε όμως η μάνα δίνει την ευχή της; Πότε δίνει ο πατέρας την ευλογία
του στο παιδί; Όταν δει ότι το παιδί αυτό είναι ταπεινό και υπάκουο. Αλλά για
να γίνει ταπεινό και υπάκουο, πρέπει να εμπιστεύεται ότι αυτός είναι ο πατέρας του.
Να νιώθει την αγάπη του πατέρα του. Να εκφράζει την εμπιστοσύνη του.
-Και πως εκφράζεται η εμπιστοσύνη και η αγάπη;
-Μόνο με μια αρετή. Την υπακοή. Ένα παράδειγμα:
Πόσες φορές παραπονιόμαστε στην σύζυγό μας:
«Σου το είπα μια φορά, κάντο αυτό γυναίκα. Στο είπα δυο φορές, στο
είπα τρεις φορές! Με έσκασες! Αμάν πια,
θα το κάνεις ή δεν θα το κάνεις;»
Πόσες φορές επαναλαμβάνεται αυτό στις σχέσεις μεταξύ μας, είτε σαν
φίλοι, είτε μέσα στην δουλειά μας, είτε ακόμα μέσα στα αντρόγυνα. Συχνά ακούς
αυτά τα παράπονα:
«Σου το είπα μην το κάνεις αυτό! Με κουράζει, με πληγώνει! Μην το
κάνεις σε παρακαλώ!» Εκείνος όμως κάνει του κεφαλιού του, γιατί είναι εγωιστής.
Θέλει να κάνει αυτό που του αρέσει.
Ο μητρικός έρωτας είναι η πιο τέλεια, η πιο αγνή,
η πιο αθώα γήινη σχέση, γιατί κρύβει μέσα του θυσία
-Γιατί η
υπακοή είναι η μέγιστη των αρετών;
Γιατί μέσα στην υπακοή υπάρχει ο θυσιαστικός έρωτας. Αν είσαι
ερωτευμένος πραγματικά με έναν άνθρωπο, κάνεις πολλές θυσίες για την αγάπη του.
Ο Θεός το απέδειξε πόσο ερωτευμένος είναι με τα πλάσματά Του. Είναι
σαν Πατέρας με τα μωρά Του, όπως η μάνα με τα βρέφη της και θυσιάστηκε γι’ αυτά.
Η τέλεια μορφή έρωτα,
είτε αυτός είναι γήινος, είτε αυτός είναι θεϊκός, είναι η θυσία! Όχι όμως μια
θυσία με το ζόρι, αλλά μια θυσία με διάθεση, με καρδιά. Θυσιάζεσαι γι’ αυτόν
που ερωτεύεσαι. Γι’ αυτό η τέλεια
θυσία πάντα προέρχεται μόνο από την μητέρα. Μπορεί και ένας φίλος να θυσιαστεί
για τον φίλο του. Μπορεί και ένας άνθρωπος να
θυσιαστεί για τον άλλο και αυτό το κάνει άλλες φορές από σεβασμό, άλλες
φορές από απλοϊκή αγάπη και άλλες φορές από αναγκαιότητα.
-Αλλά ποια είναι η τέλεια θυσία που την κάνεις με την καρδιά σου και
θέλεις να την κάνεις συνέχεια, γιατί νομίζεις ότι εσύ δεν ανήκεις στον εαυτό
σου, αλλά ανήκεις σ’ αυτό το πλάσμα για το οποίο θυσιάζεσαι;
-Δεν είναι η θυσία της μάνας
με το μωρό της;
-Δεν κάνει τρέλες η μάνα για την υγεία του παιδιού της;
Πολλές φορές τις ακούμε να λένε στους γιατρούς:
«Τα νεφρά μου πάρε και δώστα στο παιδί μου! Την καρδιά μου πάρε! Το
σώμα μου πάρε! Το αίμα μου πάρε! Πάρε ακόμα και την ψυχή μου! Ό,τι θέλεις πάρε,
το παιδί μου να ζήσει!».
-Αυτά δεν λέει η μάνα; Ξέρετε όμως γιατί;
Γιατί η μάνα υπακούει στους
νόμους της υπέρτατης αρετής της μητρότητας, που είναι η θυσία. Αν μπορούσα να σχολιάσω την μεγαλύτερη δύναμη
στη γη θα έλεγα πως είναι η μητρότητα, γιατί είναι η πιο τέλεια, θυσιαστική,
ερωτική σχέση. Είναι η πιο τέλεια, γιατί είναι η πιο αγνή, η πιο αθώα. Δεν
υπάρχει δόλος, δεν υπάρχει πονηριά, δεν υπάρχει κακία, δεν υπάρχει σαρκικότητα,
δεν υπάρχει αμαρτία. Είναι η πιο τέλεια ερωτική σχέση.
-Τι κάνει λοιπόν η μάνα;
-Θυσιάζεται!
Ο Θεϊκός μητρικός έρωτας είναι η μεγαλύτερη δύναμη σε Ουρανό
και γη
Αυτήν την θυσία ζητάει ο Θεός από εμάς, να την δει σε όλους τους
τομείς των σχέσεών μας. Μια θυσία όμως που να έχει χαρά.
-Είδατε καμιά μάνα να βλασφημά την ώρα και τη στιγμή που θυσιάζεται
για το παιδί της; Ένας φίλος μπορεί να το κάνει για το φίλο του. Προσέξτε τι
λέει:
«Κοίταξε, μας ανάγκασε τώρα να κάνουμε αυτά τα πραγματάκια. Τι να κάνω
τώρα, πρέπει να κάνω κι εγώ αυτήν την
υποχώρηση, να κάνω αυτήν την θυσία..».
Ένας άλλος βλασφημά την ώρα και την στιγμή που έκανε τη θυσία, γιατί
γίνεται από ανάγκη. Η μάνα όμως ευλογεί τον Θεό, που της έδωσε τέτοια δύναμη
αγάπης στην καρδιά, για να κάνει το πιο μεγάλο άλμα, που δεν μπορεί να το κάνει
κανένας άλλος, την θυσιαστική αγάπη!
Αυτό ακριβώς θέλω να
βάλετε καλά στο μυαλό σας, ότι εσείς είσαστε τα μωρά του Θεού! Γι’ αυτά τα μωρά
του Θεού, γι’ αυτά τα σπλάχνα του Θεού, που είναι ο καθένας από εμάς, αυτή η Μάνα
του ουρανού, που είναι ο Θεός Πατέρας, ο Θεός της καρδιάς, θυσιάζεται! Τον λέω
άλλες φορές Μάνα και άλλες φορές Πατέρα, γιατί πως μπορώ αλλιώς να Τον πω; Να
Τον πω μόνο Πατέρα; Μα αφού είναι και Μάνα ο Θεός. Να Τον πω μόνο Μάνα; Μα αφού
είναι και Πατέρας.
Να τον πω λοιπόν «Θεό της καρδιάς μας», για να ενώσουμε αυτά τα δύο.
-Ξέρετε λοιπόν τι κάνει αυτός ο Θεός της καρδιάς μας;
Θυσιάστηκε και μάλιστα μας το απέδειξε αυτό:
«Εγώ θυσιάζομαι για σένα γιε Μου, για σένα κοριτσάκι Μου».
Υπάκουσε ο ίδιος ο Θεός στην αγωνία
και στο δάκρυ των ανθρώπων!
Έκανε ο Θεός ό,τι κάνει μια μάνα, όταν βλέπει το μωρό της να κλαίει
και να υποφέρει.
-Τι κάνει η μάνα;
Σκύβει στην μεγαλοσύνη της
και αρπάζει το μωρό στην αγκαλιά της, για να το φέρει πιο κοντά στην καρδιά της.
Αυτό είναι το μεγαλείο της υπακοής! Υπάκουσε ο Θεός στα δάκρυα των
ανθρώπων που Τον φώναζαν:
«Πού είσαι Πατέρα Μου; Που είσαι Μάνα Μου;» και έστειλε τον Γιό Του.
-Δεν θα άξιζε τον κόπο γι’ αυτόν τον έρωτα του Θεού, τον μητρικό θεϊκό
έρωτα, το πλάσμα να φωνάξει αυτόν τον Θεό, «Πατέρα της καρδιάς μου», «Μαμά της
καρδιάς μου;»
-Και γι’ αυτόν τον Θεό να είναι έτοιμο το ίδιο το παιδί Του να κάνει
τη θυσία;
-Ποια θυσία;
-Θα σας πω. Ό,τι ζητάει ο Θεός από εμάς δεν είναι ποτέ δύσκολο. Πόσες
φορές λυπάμαι, όταν ακούω κάποιους ανθρώπους στις συζητήσεις που κάνουμε για
τον ουρανό, να μου λένε:
-Αχ, πάτερ μου, πόσο θα ήθελα κι εγώ να σωθώ, αλλά είναι δύσκολο, γιατί
πρέπει να κάνεις νηστείες, αγρυπνίες, πολλές προσευχές. Πρέπει να κάνεις το
ένα, πρέπει να κάνεις το άλλο...
Και εγώ τον ρώτησα:
-Μπα τόσα πολλά θέλει ο Θεός από σένα για να μπεις στην καρδιά Του;
-Ναι, πάτερ, πρέπει να κάνουμε πάρα πολλά. Βλέπεις και οι άγιοι έκαναν
θυσίες, αγρυπνίες, προσευχές.
-Παιδί μου, δεν κατάλαβες γιατί τα έκαναν οι άγιοι αυτά; Απλά γιατί
ήταν ερωτευμένοι με τον Θεό. Εγώ θα σου κάνω μία απλή ερώτηση. Εσύ σαν μάνα
θέλεις πολλές θυσίες να κάνει το παιδί σου, για να σου αποδείξει πόσο σε
λατρεύει; Τι θυσίες ζητάς εσύ από το παιδί σου, για να σου αποδείξει ότι σε
λατρεύει; Να κάνει νηστείες; Να κάνει αγρυπνίες, για να σου πει μαμά σ’ αγαπώ;
Το ζήτησε ποτέ καμιά μάνα αυτό από το παιδί της;
-Όχι.
-Τότε γιατί πιστεύεις πως μπορεί να το ζητήσει αυτό ο Θεός από τα
παιδιά Του;
Ο Θεός έχει την ίδια ανάγκη, που έχεις εσύ για να σου αποδείξει το
παιδί σου πόσο σε αγαπάει και είναι μια:
Το να θέλει το παιδί να
κρύβεται με απόλυτη εμπιστοσύνη, με υπακοή, με αφοσίωση, στην πιο γλυκιά,
τρυφερή, στοργική αγκαλιά που λέγεται μητρική αγκαλιά.
Δες τώρα αυτό το παιδάκι.
Άλλες φορές ακουμπά στα γόνατα της μάνας του και άλλες φορές στην καρδιά της. Αυτός
είναι ο θρόνος του! Αυτό είναι το σπίτι ενός παιδιού! Η αγκαλιά της μαμάς του! Κι ενώ
εσείς κοπιάζετε τόσο πολύ, για να κάνετε το σπίτι που θα σας φιλοξενήσει, για
να περάσετε τη ζωή σας ήρεμη, το παιδί δεν χρειάζεται να κάνει ούτε σπίτια,
ούτε τίποτε άλλο, για να ξεκουραστεί, γιατί απλούστατα κατανοεί πολύ καλά, ότι
το σπίτι του είναι η αγκαλιά της μαμάς του, η καρδιά της μαμάς του. Και αυτό του
αρκεί. Δείτε πόσες φορές τα μικρά παιδάκια
ανοίγουν τα χεράκια τους και ασφαλίζουν μέσα στην αγκαλιά τους τον λαιμό της
μαμάς τους και του μπαμπά τους. Τους αρκεί να αγκαλιάσουν τον λαιμό της μαμάς
τους ή του μπαμπά τους, για να νιώσουν ασφαλισμένα, γιατί έχουν αυτό που θέλουν
και παίρνουν αυτό που θέλουν, την ασφάλεια, την τρυφερότητα και την στοργή.
«Στα έσχατα χρόνια ο Θεός αποκαλύπτει τον ωραιότερο και
γρηγορότερο
ουράνιο δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά και στην καρδιά του
Θεού Πατέρα,
τον δρόμο της πνευματικής νηπιότητας»
-Ξέρετε όμως γιατί τα παιδιά τα παίρνουν αυτά;
Γιατί τα ίδια υπακούουν στον μεγάλο νόμο της παιδικής αφοσίωσης. Στην
αρχή γίνεται αθέλητα αυτό, γίνεται σαν ένστικτο. Ενστικτωδώς το παιδί
καταλαβαίνει την στοργή αυτής της αγκαλιάς που έχει η μαμά του. Αργότερα όμως
θα του ζητηθεί να το κάνει και με την θέλησή του, με την δική του βούληση.
Γι’ αυτό το μεγαλύτερο πράγμα
που θα μπορούσατε να πετύχετε στη ζωή σας, είναι να κατανοήσετε, ότι ο Θεός δεν
ζητάει από εσάς καμιά θυσία, για να μπείτε στην αγκαλιά Του, εκτός από μία.
-Ποια είναι αυτή;
Να Τον εμπιστευθείτε ότι είναι
ο Πατέρας σας και η Μαμά σας. Να Του αφοσιωθείτε με απόλυτη υπακοή, ότι ξέρει
τι κάνει η Μαμά και ο Μπαμπάς.
-Είδατε ποτέ κανένα μωρό να αμφισβητεί τις πράξεις και τις αποφάσεις
της μαμάς του;
-Όχι.
-Πότε το κάνει μονάχα;
Όταν αρχίζει και μεγαλώνει και αποκτά δική του θέληση, δική του
βούληση, που πολλές φορές δεν είναι οι σωστές αποφάσεις που παίρνει, με αποτέλεσμα
να το φέρνουν πολύ μακριά και από το σπίτι του και από την αγάπη των γονιών
του.
-Γι’ αυτό τι ζητάει ο Θεός;
Ζητάει την μεγαλύτερη αρετή που έχτισε εδώ στη γη, για να ανεβούμε
γρήγορα στον ουρανό:
Τον δρόμο της πνευματικής
νηπιότητας, αυτόν που είχε η Μητέρα Του, η Βασίλισσά Του Μαριάμ.
Η ίδια ήταν σαν μωρό χωμένη μέσα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Σαν
μωρό Τον κοιτούσε, σαν μωρό Τον άκουγε, σαν μωρό απολάμβανε την θεϊκή Του
προστασία, σαν μωρό απολάμβανε τον ιερό θηλασμό της τρυφερότητας και της στοργής.
Ο ίδιος ο Θεός θήλαζε αυτό το παιδί, αυτή την μικρή Του Βασίλισσα, την
Μαριάμ, με τα νάματα της απόλυτης εμπιστοσύνης και της απόλυτης υπακοής. Αυτά είναι
τα δύο πολύτιμα στήθη, που βγάζουν άφθονο ουράνιο νάμα αντί για γάλα.
Αυτό είναι που ζητάει
και από εσάς ο Θεός. Να καταλάβετε ότι δεν θέλει τίποτα απολύτως για να μπείτε
στην καρδιά Του, εκτός από ένα:
Να Τον εμπιστευθείτε ότι είναι ο Μπαμπάς σας και η Μαμά σας! Ότι Αυτός
ζει μόνο για σας! Ότι Αυτός είναι για σας το παν, όπως ακριβώς για ένα μωρό το
παν είναι η μαμά του!
-Μεγάλη θυσία είναι αυτή που σας ζητάει;
-Όχι.
Κι όμως, αυτήν την πιο απλή θυσία την αγνοούν οι άνθρωποι. Και αντί να
πάνε κατ’ ευθείαν μες την αγκαλιά του Θεού, προσπαθούν να το πετύχουν αυτό
κάνοντας ολόκληρα χιλιόμετρα πεζοπορίας, άλλες φορές μέσα από δύσβατα λαγκάδια,
άλλες φορές ανεβαίνοντας στα βουνά, άλλες φορές κατεβαίνοντας σε φαράγγια, για
να φτάσουν στην αγκαλιά του Θεού.
Πόσοι άγιοι είπαν μέσα σε αποκαλυπτικά οράματα τα εξής:
«Αν ξέραμε από την αρχή της πνευματικής μας πορείας, ότι ο Θεός δεν
μας ζητούσε τίποτα περισσότερο εκτός από το να Τον εμπιστευτούμε απόλυτα, ότι
είναι η Μαμά μας και ο Πατέρας μας, να Τον φωνάζουμε «Μαμά» και «Μπαμπά» και
σαν μωρό να κρυβόμασταν στην αγκαλιά Του, λέγοντας μονάχα αυτό που λέει ένα
μωρό, «Σ’ αγαπώ», πόσους κόπους αλήθεια και πόσες θλίψεις στη ζωή θα είχαμε
γλιτώσει! Θα είχαμε φτάσει από τον πιο
σύντομο δρόμο ακριβώς στην αγκαλιά του Θεού».
Δεν
είναι λοιπόν τυχαίο ότι μέσα στα έσχατα αυτά χρόνια, ο Θεός μας αποκαλύπτει τον
μεγαλύτερο, ωραιότερο, γρηγορότερο, τελειότερο, ουράνιο δρόμο, τον δρόμο της
πνευματικής νηπιότητας. Σαν μωρό να
μπεις στην αγκαλιά Του. Να Τον εμπιστευτείς απόλυτα.
-Ποιο μωρό αυτή τη στιγμή αγωνιά, για το τι θα φάει το μεσημέρι;
-Ποιο μωρό σήμερα αγωνιά, για το τι ρούχα θα πρέπει να φορέσει για να είναι
ζεστό;
-Ποιο μωρό ζει όλες αυτές τις αγωνίες, που έχουν μόνο οι μεγάλοι;
Καμιά αγωνία δεν έχει το μωρό! Η μόνη του αγωνία είναι μην χάσει την
αγκαλιά και την καρδιά της μαμάς του!
Αυτό λέει και ο Θεός Πατέρας
σε μας:
«Όσοι σ’ αυτά τα έσχατα
δυναστικά χρόνια, αφήσουν την ψυχή τους σαν μωρό μες την δικιά Μου την αγκαλιά
και την καρδιά, με απόλυτη αφοσίωση, με απόλυτη εμπιστοσύνη, με απόλυτη υπακοή,
Εγώ θα πλημμυρίσω αυτές τις ψυχές με το δροσερό νερό του θεϊκού Μου έρωτα. Θα
πλημμυρίσω αυτές τις ψυχές με το Άγιο Μου Πνεύμα και δεν θα έχουν τίποτα να
φοβηθούν. Δεν θα έχουν για τίποτα να
στενοχωρηθούν. Δεν θα έχουν καμιά αγωνία, για το πώς θα επιβιώσουν, όπως ακριβώς
συμβαίνει με τα μωρά. Δεν θα έχουν καμιά αγωνία για το πώς θα
αντέξουν στα δύσκολα χρόνια, που ήδη έχουν ξεκινήσει.
-Ξέρετε γιατί;
Γιατί τα μωρά δεν έχουν καμιά αγωνία. Η μόνη τους δουλειά είναι να
θηλάζουν μέσα από το στήθος της μαμάς τους την απόλυτη εμπιστοσύνη, υπακοή και
αφοσίωση. Να θηλάζουν την τρυφερότητα και την στοργή που έχει μονάχα η μαμά
τους.
«Εγώ αυτό θέλω, λέει ο Θεός, να ζήσετε τη στοργή Μου, την τρυφερότητά
Μου, την άκρα Μου προστασία. Τα υπόλοιπα αφήστε τα σ’ Εμένα. Εγώ είμαι ο
Πατέρας, Εγώ είμαι και η Μητέρα για εσάς. Ξέρω τι πρέπει να κάνω για το παιδί Μου,
για να αντέξει στα δύσκολα χρόνια που έρχονται και στους φοβερούς πειρασμούς
που ο Εωσφόρος θα εξαπολύσει σε όλη την ανθρωπότητα. Εγώ ξέρω να θρέφω τα
παιδιά Μου από μια μικρή χουφτίτσα ψωμί, από λίγο αντίδωρο. Δεν μπορέσατε ποτέ
να καταλάβετε πως ζούσαν οι μάρτυρες μες τις φυλακές. Πως άντεχαν μήνες να
υποφέρουν όταν, ούτε φαγητό τους έδιναν, ούτε νερό καθαρό είχαν να πιούν, ούτε καθαρό
αέρα να αναπνεύσουν, αλλά μόνο μαρτύρια να υποφέρουν; Τι γινόταν τότε εκεί; Δεν έχετε διερωτηθεί
ποτέ πως ζούσαν τα παιδιά Μου; Δεν έχετε καταλάβει ότι Εγώ έστελνα αγγέλους να
δροσίζουν τα σώματά τους, να θρέφουν με θεϊκή τροφή την ψυχή τους και το σώμα
τους, και να θεραπεύουν τα όποια τραύματα τους επέφεραν οι βασανιστές;
Το ίδιο θα κάνω και στα έσχατα! Ο ίδιος Θεός που ήμουν τότε, ο ίδιος
Θεός είμαι τώρα! Ο ίδιος Θεός θα
είμαι και τότε, όταν τα ίδια Μου τα παιδιά με φοβερή δύναμη θα πολεμούν τον Ψευδοπροφήτη
και τον Αντίχριστο και θα διερωτώνται όλοι και θα λένε:
«Μα πως αντέχουν αυτοί και οι υπόλοιποι πεθαίνουν; Μα πως αυτοί δεν
μολύνονται από τα μολυσμένα νερά και τα φαγητά και οι άλλοι πεθαίνουν; Πως
είναι δυνατόν αυτοί να έχουν χαρά και γαλήνη στην καρδιά τους, όταν οι άλλοι θα
έχουν συνέχεια πανικό, θλίψη αναστάτωση και ταραχή;».
Δεν θα αργήσουν όμως να καταλάβουν, ότι αυτά είναι δώρα δικά Μου, που
τα δίνω στα παιδιά Μου.
-Αλλά ξέρετε σε ποια παιδιά;
Σε εκείνα τα παιδιά, που σαν μωρά θα αφιερωθούν στην ιερή Μου αγκαλιά.
Σαν μωρά θα θηλάζουν μέσα από την ίδια Μου την καρδιά την άκρα Μου ευσπλαχνία,
όπως την δίνει μια μαμά στο μωρό, σαν σπλάχνο της που είναι.
Γι’ αυτό σήμερα χρειάζεται να το κατανοήσετε αυτό και να το ζητήσετε
από Εμένα, τον Θεό σας.
Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού
είναι η βάση της εμπιστοσύνης, στη σχέση μας με τον Θεό
Όμως δεν αρκεί κανείς να ξέρει σε ποιο σουπερ μάρκετ βρίσκονται φθηνά
πράγματα και ωραία. Πρέπει να έχει και χρήματα για να πάει να τα αγοράσει. Γιατί
αν δεν έχει, τότε δεν θα έχει καμία αξία
το ότι έμαθε, ότι σε εκείνο το σουπερ μάρκετ υπάρχουν και φθηνά και καλά
τρόφιμα.
Εάν λοιπόν το
αποφασίσετε, πρέπει να μάθετε το σούπερ μάρκετ, που δεν χαρίζει απλή τροφή,
αλλά θεϊκή τροφή. Το μεγαλύτερο σουπερ
μάρκετ που χαρίζει όλων των ειδών τις αρετές, αντί για τροφές, που χαρίζει του
κόσμου τις χαρές και τις ευλογίες, αντί για οποιαδήποτε άλλα αναγκαία πράγματα στο
σώμα, είναι μόνο ο ιερός Ναός, η Εκκλησία του Χριστού, που χαρίζει την πιο
δυνατή τροφή, την αγία Τροφή των Χριστιανών.
-Και η αγία Τροφή των Χριστιανών ξέρετε ποια είναι;
Το Σώμα και το Αίμα του Υιού του Θεού!
-Αλλά για να έλθεις να κοινωνήσεις το Σώμα και το Αίμα του Υιού του
Θεού, ξέρεις τι χρειάζεται;
Πρώτα να εμπιστευθείς τον Πατέρα σου, ότι σου δίνει τον Γιό Του, για
να σε εξαγιάσει. Να καθαρίσει από την
μια τα λάθη σου και να αγιάσει και να φωτίσει από την άλλη την ψυχή σου. Πρέπει
οπωσδήποτε να Τον εμπιστευθείς.
Σας είπα τίποτα άλλο δεν
θα ήθελα, παρά μονάχα μια εικόνα του Χριστού, που να γράφει από πάνω «η Άκρα Ευσπλαχνία» που είναι ο Ιησούς
και από κάτω μια λέξη, «Εμπιστέψου Με,
παιδί Μου», γιατί σήμερα αυτό που υπάρχει είναι η ολιγοπιστία. Αν όχι η
απιστία, τουλάχιστον υπάρχει η ολιγοπιστία.
Γι’ αυτό προσέξτε το αυτό:
Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού
είναι η βάση της σχέσης μας με τον ίδιο τον Ουρανό.
Γι’ αυτό και πάντα θα ικετεύω και θα παρακαλώ να κοινωνάτε τακτικά,
σωστά πάντοτε προετοιμασμένοι.
Οι ιερείς να είναι ευσπλαχνικοί, όπως ο πολυεύσπλαχνος Θεός
Παρακαλώ ακόμα και τους πνευματικούς να είναι ευσπλαχνικοί στα
πλάσματα του Θεού, όπως πολυεύσπλαχνος είναι και ο Θεός μας. Κάποιοι
πνευματικοί αγνοούν, ότι πνευματικός είναι εκείνος, που έχει το Άγιο Πνεύμα. Όχι
αυτός που του δόθηκε μια εξουσία, να διαχειρίζεται το έλεος του Θεού μέσα από
την εξομολόγηση. Πνευματικός είναι αυτός που έχει το Άγιο Πνεύμα. Και όποιος
πάρει το Άγιο Πνεύμα είναι πολύ ευσπλαχνικός, γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν είναι
τίποτε άλλο από την ευσπλαχνική καρδιά του Θεού, που εκφράζεται συνέχεια από
τότε που ξεκίνησε ο κόσμος μέχρι το τέλος του! Πάντα θα υπάρχει η ευσπλαχνία του Θεού!
Ο πνευματικός, που νομίζει ότι είναι πνευματικός και διαχειρίζεται με
σκληρότητα την ευσπλαχνία του Θεού, πρέπει να προσέξει πολύ μην προσβάλει τον
Θεό και μην βλασφημήσει τον Θεό και μην εναντιωθεί ενάντια στον Θεό από τις
λαθεμένες του κινήσεις. Γιατί η ώρα που πηγαίνει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί,
να πει τα λάθη του και να ζητήσει την άκρα ευσπλαχνία του Θεού, εκείνη την
στιγμή του δίνεται η δυνατότητα, ή να πάρει την ψυχή μέσα από την κόλαση και
την ταραχή και να την βάλει στην αγκαλιά του Θεού, ή να συνεργήσει ώστε αυτή η
ψυχή να φύγει ακόμα πιο μακριά από τον Θεό, γιατί θα ενεργήσει άσπλαχνα. Σ’
αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή από τους πνευματικούς
ιερείς.
Αλλά και οι μάνες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές, γιατί έναν
ρόλο πνευματικού παίζουν και αυτές, που ανάλογα με την ευσπλαχνία ή την
ασπλαχνία τους, τις κρίσεις και τα λόγια τους, τις ζήλιες και τους εγωισμούς
τους, θα φανούν αν είναι εύσπλαχνες ή άσπλαχνες στα παιδιά του Θεού, στα παιδιά
τους.
Εκείνη την στιγμή του μυστηρίου της Μετανοίας και της Εξομολογήσεως, θα
πρέπει ο πνευματικός να ξέρει ότι διαχειρίζεται, όχι την δική του προσωπική
ευσπλαχνία, να λυπηθεί έναν άνθρωπο για να τον συγχωρήσει ή όχι, αλλά την ίδια
την ευσπλαχνία του Θεού, που περνάει μέσα από την καρδιά του, τον νου του, στο
στόμα του, για να την πει και να την μεταδώσει στον εξομολογούμενο.
Γι’ αυτό και μερικές φορές πολλοί άνθρωποι φεύγουνε με πληγωμένη την
καρδιά αντί της γαλήνης, γιατί η ευσπλαχνία που τους έδωσε ο πνευματικός ήταν
τόση, όση ήταν η προσωπικότητά του, δηλαδή πολύ λίγη και πολύ ελάχιστη και
πολλές φορές και καθόλου σε σχέση, με την άκρα, την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού.
Γι’ αυτό ο πνευματικός πρέπει να εκφράζει πάντοτε την άκρα ευσπλαχνία του Θεού.
Δεν λέω ότι πρέπει συγχωράει
εύκολα εκεί που δεν πρέπει.
-Και ξέρετε τι είναι εκείνα που δεν πρέπει να συγχωρεί εύκολα;
Το τονίζει πολύ καθαρά ο Θεός:
«Δεν θέλω να έχετε πολλά λόγια. Δεν θέλω να έχετε καθόλου κρίσεις. Δεν
θέλω τις ζήλιες και δεν θέλω καθόλου τους εγωισμούς σας».
Σ’ αυτές τις αμαρτίες ο πνευματικός πρέπει να σταθεί δυνατός, για να
πει στο σπλάχνο του Θεού, στο παιδί του Θεού ότι: «Παιδί μου, από τις ζήλιες
που έχεις, τους εγωισμούς σου και τα πολλά λόγια, δεν μπορεί να έλθει να
κατοικήσει ο Θεός σε μια τέτοια καρδιά. Μετάνιωσε, ζήτησε συγγνώμη, άλλαξε, και
τότε ο Θεός θα έλθει να κατοικήσει μέσα σου».
Τότε ο πνευματικός ας γίνετε σκληρός, γιατί το παιδί του Θεού και τον
ίδιο τον Ιησού θα πληγώσει με τα αγκάθια του εγωισμού, του φθόνου, της κακίας,
των κρίσεων που έχει και που χωρίς να το καταλαβαίνει, εκείνη την στιγμή
γίνεται ένας σύγχρονος διώκτης του Ιησού. Αλλά και το ίδιο το παιδί θα πληγωθεί,
γιατί ο σατανάς θα βρει ευκαιρία ακόμα πιο πολύ να το πελαγώσει και να το
οδηγήσει στα σκοτάδια λόγω της αμετανοησίας του και της άγνοιάς του να
καταλάβει, ότι αυτά τα βρώμικα αρώματα του σατανά δεν χωρούν στην αρωματισμένη
χριστιανική ψυχή του.
-Και τα βρώμικα αρώματα ξέρετε
ποια είναι;
Τα πολλά λόγια, οι κρίσεις, οι
ζήλιες και οι εγωισμοί.
-Πείτε τα ξανά.
-Πολλά λόγια, κρίσεις, ζήλιες και εγωισμοί.
Μάθετέ τα καλά και γράψτε τα. Αυτά είναι τα βρώμικα αρώματα του σατανά,
που δεν χωρούν σε μια ευγενική χριστιανική ψυχή.
Επίλογος
Όλα αυτά που σας είπα,
κατανοήστε τα, βάλτε τα στην καρδιά σας και αναζητήστε τον Θεό σαν μωρά. Όχι
σαν μεγάλοι! Σαν μωρό που με αγωνία, με κλάμα, με δάκρυ αναζητάει την Μαμά του,
την αγκαλιά της Μαμάς του.
Τότε να ξέρετε ότι ο ίδιος ο Θεός, δεν θα σας βάλει απλώς στην αγκαλιά
Του, αλλά θα σας βάλει πολύ βαθιά, μέσα στον άδυτο πυρήνα της καρδιάς Του, εκεί
που βασιλεύει η απόλυτη γαλήνη, η απόλυτη ειρήνη, η απόλυτη χαρά, η απόλυτη
ευτυχία, γιατί εκεί είναι η καρδιά του Θεού της άκρας ευσπλαχνίας!
Ο Θεός να σας ευλογεί όλους! Αμήν.
