Φίλοι
ή οικογένεια του Ιησού;
-Αληθώς Ανέστη!
Μπορεί να ομολογούμε ότι «ο Χριστός Ανέστη», άλλα αν δεν πούμε και εμείς και δεν ομολογήσουμε με τη ζωή μας το «Αληθώς Ανέστη», τότε το «Χριστός Ανέστη» δεν έχει αξία.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί δεν έχει σημασία αν «ο Χριστός Ανέστη» αλλά έχει σημασία, αν εμείς Τον αφήσαμε να αναστηθεί μέσα μας.
Τι σημασία έχει, αν ο Χριστός υπέφερε και ανεστήθη, όταν κάποιοι δεν δέχτηκαν ούτε την σταυρική Του θυσία, αλλά
ούτε και την ανάστασή Του;
ούτε και την ανάστασή Του;
Τι σημασία έχει, εάν κάποιος άνθρωπος έχει πολύ μεγάλο πλούτο και θέλει να το δώσει στα παιδιά του, όταν τα παιδιά του τα ίδια δεν θέλουν αυτόν τον πλούτο και αρνούνται την κληρονομιά του;
Τι κέρδος έχουν τα παιδιά;
Αυτό έγινε σήμερα. Ομολογούμε «Αληθώς Ανέστη» γιατί ομολογούμε συμμετοχή στην κληρονομιά του Θεού. Ομολογούμε συμμετοχή στην κληρονομιά της Ανάστασης και του ερχομού του Αγίου Πνεύματος.Με την Ανάσταση του Χριστού ολοκληρώνεται όλη αυτή η μεγάλη πορεία της παρουσίας του Χριστού, του Υιού του Θεού στη γη, με τη διδασκαλία Του, με τα πάθη Του, με την Ανάστασή Του και θα τελειώσει σε λίγο ο ερχομός Του εδώ με την Ανάληψή Του. Αλλά θα φύγει από τον κόσμο αυτό;Ή φεύγει για να έρθει πλέον δοξασμένος, γεμίζοντας τις καρδιές εκείνων που θα Τον αποδεχτούν με το Άγιο Πνεύμα;
Είδατε τι λέει: «Εγώ πρέπει να φύγω, αλλά όταν θα φύγω, θα σας στείλω το Άγιο Πνεύμα».
Έδωσε ο Θεός Πατέρας στον Γιό Του απεριόριστη εξουσία στα πάντα. «Πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός Μου» (Λουκ 10:22), γράφτηκε στην Αγία Γραφή. Και έδωσε ο Θεός Πατέρας σε εκείνον τον Γιό, που ομολόγησε με τη ζωή Του απόλυτη αγάπη, απόλυτη εμπιστοσύνη, απόλυτη υπακοή, τα πάντα, γιατί το τρίπτυχο της θέωσης για τον κάθε άνθρωπο αποτελείται από την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την υπακοή.
Ο άνθρωπος είναι τριαδικός όπως και ο Θεός του.
Έχει νου, λόγο και πνεύμα και ζητάει σαν τριαδικός
να ενωθεί με τον Τριαδικό Θεό του.
Ολοκληρώνεται με την Ανάσταση η μεγάλη επιθυμία του Θεού Πατέρα να σώσει τα παιδιά Του. Γι’ αυτό και στέλνει τον ίδιο Του τον Γιό να πάρει πάνω Του το λάθος των πρωτοπλάστων. Ένα λάθος μοναδικό στην ιστορία του κόσμου. Ένα λάθος που χαρακτηρίστηκε σαν το απάνθρωπο λάθος, γιατί ο ίδιος ο άνθρωπος έχασε την ανθρωπιά του εκεί και έγινε απάνθρωπος.
Ξέρετε τι σημαίνει ανθρωπιά;
Σημαίνει αυτό, το μεγαλούργημα του Θεού, τον άνθρωπο. Ο Θεός να παίρνει χώμα και να κάνει το σώμα και να εμφυσά μέσα του το Άγιο Του Πνεύμα. Τότε γίνεται ο άνθρωπος. Μέσα από την δύναμη του Αγίου Πνεύματος που ενεφύσησε μέσα στον άνθρωπο, μέσα στην πρώτη ύπαρξη, τον Αδάμ, ο άνθρωπος ολοκληρώνεται σαν το τέλειο δημιούργημα του Θεού. Και το μόνο που ζητάει ο Θεός από τον Αδάμ είναι ένα πράγμα: «Γιέ Μου, σ’ έκανα κατ’ εικόνα Μου. Να έχεις όπως και Εγώ, νου, λόγο και πνεύμα».
Βλέπετε η Εκκλησία ζωγράφισε ποιητικά αυτή την φοβερή θεολογία της Τριαδικότητας του Θεού, μέσα στον πρώτο κανόνα του πρώτου ήχου του Μεσονυχτικού και ερμηνεύει: «Νους μεν ο αγέννητος Πατήρ, πλάσας τον άνθρωπο κατά την σην εικόνα διαμόρφωσας, νουν αυτό και λόγο και πνεύμα δους ως φιλάνθρωπος». Και το ερμηνεύει στη συνέχεια: «Νους μεν ο αγέννητος Πατήρ, Λόγος δε ο συνάναρχος Υιός και Πνεύμα άγιον τω εν της Παρθένω κτίσας την σάρκωση».
Ο άνθρωπος είναι τριαδικός όπως και ο Θεός του, έχει νου, λόγο και πνεύμα και ζητάει σαν τριαδικός να ενωθεί με τον Τριαδικό Θεό. Ο νους με τον νου του Θεού Πατέρα. Αυτό γίνεται με τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ημείς δε νουν Χριστού έχομεν» (Α΄ Κορ. Β΄ 16). Έχουμε, λέει ο Απόστολος Παύλος, τον νου του Θεού, γιατί έχουμε ενωθεί με τον Θεό.«Λόγος δε, ο συνάναρχος Υιός». Ο λόγος και οι λογικές ενέργειες του ανθρώπου γίνονται με την Ανάσταση του Χριστού ένα με τον Λόγο του Θεού. Αυτό γίνεται διότι η εντολή του Θεού Πατέρα ήταν να επιστρέψει ο άνθρωπος στη δυνατότητα που είχε στον Παράδεισο, να μένει μέσα στον Θεό και ο Θεός μέσα σ’ αυτόν, να μιλά με τον Θεό, να ζει με τον Θεό. Γι’ αυτό λέει ο Χριστός: «Μείνατε εν εμοί καγω εν υμίν», (Ιωάν 15:4) δηλαδή, «μείνετε μέσα Μου και Εγώ μέσα σε εσάς».
Καταξιωνόμαστε εμείς οι άνθρωποι να αποκτούμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα από τον Υιό και ιδιαίτερα μέσα από την Θεία Κοινωνία, όπου εκεί γινόμαστε ένα με τον Θεό Πατέρα. Ο Θεός Πατέρας μέσα από τον Υιό Του, δίνει το Άγιο Του Πνεύμα.
Κι έτσι ο τριαδικός άνθρωπος γίνεται ένα με τον Τριαδικό Θεό και ο νους του ανθρώπου με το νου του Θεού γίνονται ένα. Να κατανοεί ο ένας τον άλλον, ο Θεός σαν μωρομάνα το μωρό Του και το μωρό να είναι μέσα στο νου του Θεού, σαν το πλέον αγαπημένο πρόσωπο. Να γίνεται δηλαδή ο άνθρωπος, ο έρωτας του Θεού και για τον άνθρωπο να γίνεται ο Θεός, ο έρωτας της ψυχής του. Να γίνεται ένα ο νους του ανθρώπου με το νου του Θεού. Μέσα στο νου σχηματίζεται ο έρωτας. Μέσα στο νου του ανθρώπου φτιάχνεται η σχέση. Μέσα στο νου του ανθρώπου σχηματίζεται η κτητική αποκλειστικότητα του θεϊκού έρωτα.
Και έρχεται μετά η δυνατότητα στον λόγο, στις λογικές ενέργειες του ανθρώπου να εκπληρώσουν τον θεϊκό του έρωτα.
Ξέρετε πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Υποτάσσονται οι λογικές ενέργειες του ανθρώπου στον Λόγο του Θεού, στον Υιό του Θεού και ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα, χωρίς να το θέλει ο Γιός του Θεού, γιατί ήδη ο Υιός του Θεού ζει μέσα στον άνθρωπο. Γι’ αυτό ο άνθρωπος είναι ευγενής, όπως είναι ο Υιός του Θεού ευγενής. Είναι ευσπλαχνικός, όπως είναι ο Υιός του Θεού ευσπλαχνικός. Είναι εγκρατής, όπως ήταν ο Υιός του Θεού εγκρατής. Κάνει ο άνθρωπος τα πάντα σαν αρετή, όπως ήταν ο Υιός του ανθρώπου.
Αυτή η απόλυτη υπακοή που δείχνει και η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Υιό του Θεού, κάνει τον Θεό Πατέρα, μέσα από την ικεσία του μοναδικού μεσίτη ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό Πατέρα, που είναι ο Ιησούς Χριστός, να δώσει στον άνθρωπο το μεγαλύτερο δώρο, που μπορεί να δεχτεί το Άγιο του Πνεύμα.
Ποια είναι η ανάσταση του ανθρώπου;
Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απαρχή του ερχομού του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε Ανάσταση, δεν θα είχαμε εμείς το Άγιο Πνεύμα. Έπρεπε να σταυρωθεί, να αναστηθεί για να συσταυρωθούμε μαζί Του και να συναναστηθούμε.
Ποια είναι η ανάσταση του ανθρώπου;
Το ότι ο άνθρωπος δεχόμενος την σταυρική Του θυσία, βάζει τον εαυτό του στην υποταγή του Υιού του Θεού.
Τι σημαίνει υποταγή;
Συσταύρωση.
Τι σημαίνει να υποτάσσεσαι στον Υιό του Θεού;
Να ζεις όπως έζησε Εκείνος σταυρώνοντας όλα τα πάθη σου, γιατί κι Εκείνος ήταν τέλειος άνθρωπος. Έτσι θα κάνεις τον Υιό του Θεού, να γίνεται από πολλή αγάπη σε σένα, ένα με σένα. Γι’ αυτό, όταν ο Ιησούς κάποτε ρωτήθηκε: «Πόσο μας αγαπάς;» Εκείνος είπε: «Καθώς με ηγάπησε ο Πατήρ, καγώ υμάς ηγάπησα» (Ιωάν. 15:9). Δηλαδή: «Με την ίδια αγάπη που Με αγαπάει ο Πατέρας Μου, με την ίδια αγάπη σας αγαπώ κι Εγώ».
Και όπως κανείς δεν μπορεί να μετρήσει την άπειρη αγάπη που έχει ο Θεός Πατέρας στον Υιό Του, έτσι κανείς δεν μπορεί να μετρήσει την άπειρη αγάπη που έχει ο Γιός του Θεού στον άνθρωπο, στο πλάσμα Του, στο σπλάχνο Του. Γίνεται ένα με εμάς μέσα από την σταυρική Του θυσία. Γίνεται ένα με εμάς σε ένα ορατό σημείο, που παραχωρήθηκε σαν υπέρτατη δωρεά του Θεού στον άνθρωπο:
Μόνο μέσα από τη θεία Κοινωνία!
Μόνο μέσα από τη θεία Κοινωνία ο άνθρωπος εκείνος, που πάντα έχει ταπείνωση, γιατί πάντα βλέπει τα λάθη του, γίνεται ένα με τον Θεό και ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνεται ότι είναι ανάξιος γι’ αυτό το μεγάλο θεούργημα. Και για χάρη αυτής της ένωσης του θεϊκού έρωτα, κάνει τα πάντα ο άνθρωπος για να μην την χάσει. Γι’ αυτό δεν ντρέπεται να μετανιώνει! Δεν ντρέπεται να λέει τα λάθη του! Δεν ντρέπεται να ζητά συγνώμη! Δεν ντρέπεται πάντα να γονατίζει και να ικετεύει.
Ξέρετε γιατί τα κάνει όλα αυτά;
Γιατί για τον ερωτευμένο άνθρωπο όλα είναι δυνατά. Και ο άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό, που θέλει να γίνει ένα με Εκείνον, δεν ντρέπεται να μετανιώνει. Και ενώ δεν ντρέπεται να μετανιώνει, δεν ντρέπεται και να ομολογεί διαρκώς τον έρωτά του στο Θεό του. Όπως ένας ερωτευμένος δεν ντρέπεται να λέει με καμάρι και με χαρά για τον σύντροφό του, «αυτός είναι ο έρωτάς μου», το ίδιο πράγμα και αυτοί που ερωτεύθηκαν τον Θεό, που Τον επέλεξαν σαν τον έρωτα της ψυχής τους, δεν ντρέπονται να Τον ομολογήσουν. Και αυτό το έδειξαν εκατομμύρια τέτοιες ψυχές, όταν θυσιάστηκαν. Έδωσαν το σώμα τους θυσία στον Υιό του Θεού!
«Πώς ζείτε, παιδιά Μου την Ανάστασή Μου στην ψυχή σας;
Σαν ξένοι; Σαν φίλοι Μου; Ή σαν οικογένειά Μου;»
Σήμερα ξέρετε τι μας ζητάει ο Θεός;
Ζητάει από όλο τον κόσμο να ζήσουμε την Ανάστασή Του. Και θα ζήσουμε την Ανάστασή Του, αφού πρώτα ζήσουμε το Πάθος Του. Και θα ζήσουμε το Πάθος Του, αφού μάθουμε να ταπεινωνόμαστε.
Πληγώθηκε βλέπεις Εκείνος στο νου, για να μαζέψει τον δικό μας νου, για να συγκεντρώσει μέσα στην δική Του λατρεία τον νου του ανθρώπου.
Πληγώθηκε στην πλευρά, για να μπορέσει να μεταδώσει στην δικιά μας καρδιά, τον έρωτα που έχει για μας και να κάνει τις δικές μας καρδιές να είναι θεϊκά ερωτευμένες με τη δικιά Του.
Πληγώθηκε στα χέρια, για να δείξει το πόσο μας αγκαλιάζει τρυφερά και το πόσο ζητάει σαν τα μωρά παιδιά να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να περιτυλίξουμε τα χέρια μας γύρω από το θεϊκό λαιμό Του.
Πληγώθηκε και στα πόδια για να μας πει περίτρανα, ότι πάντα Εγώ θα τρέχω δίπλα σας, σε ότι και να κάνετε, όπως η μάνα στο μωρό της, αλλά θέλω και σεις να Με ομολογείτε με θάρρος και με παρρησία, ότι Εγώ είμαι ο δικός σας έρωτας.
Πληγώθηκε στην πλευρά, για να μπορέσει να μεταδώσει στην δικιά μας καρδιά, τον έρωτα που έχει για μας και να κάνει τις δικές μας καρδιές να είναι θεϊκά ερωτευμένες με τη δικιά Του.
Πληγώθηκε στα χέρια, για να δείξει το πόσο μας αγκαλιάζει τρυφερά και το πόσο ζητάει σαν τα μωρά παιδιά να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να περιτυλίξουμε τα χέρια μας γύρω από το θεϊκό λαιμό Του.
Πληγώθηκε και στα πόδια για να μας πει περίτρανα, ότι πάντα Εγώ θα τρέχω δίπλα σας, σε ότι και να κάνετε, όπως η μάνα στο μωρό της, αλλά θέλω και σεις να Με ομολογείτε με θάρρος και με παρρησία, ότι Εγώ είμαι ο δικός σας έρωτας.
Αλλά κανείς όμως δεν χάρηκε τόσο πολύ, τόσο υπερβολικά, όσο χάρηκε η δικιά Του η Μάνα και οι δικές Του κρυφές μαθήτριες και μαθητές, οι οποίοι δεν Τον αγαπούσανε ούτε σαν φίλο τους, ούτε σαν Δάσκαλό τους. Τον αγαπούσανε σαν τον έρωτα της ψυχής τους. Γι’ αυτό και Τον λάτρεψαν, Τον ακολούθησαν και άκουσαν την διδασκαλία Του, με τέτοια δύναμη και με τέτοια αγάπη καρδιάς, που μόνο αυτός που Τον έζησε σαν οικογένειά Του, θα μπορούσε να μιλήσει με τόσο έρωτα και τόση αγάπη γι’ Αυτόν.
Γίνεται μια φοβερή διάκριση αυτές τις ημέρες στην Ανάσταση του Χριστού. Άλλοι να μαθαίνουνε την Ανάσταση από εκείνους, που την πληροφορήθηκαν πρώτοι: «Α! Αναστήθηκε ο Χριστός! Αναστήθηκε, δεν υπάρχει στον τάφο Του! Μετακυλίστηκε η πόρτα! Εκείνος δεν βρίσκεται μέσα!», έλεγαν και αυτό κυκλοφόρησε παντού. Και ενώ ομολογούν την Ανάσταση, έχουν όμως μέσα τους και την αμφιβολία: «Μπας και ήταν ψέματα;».
Πόσοι Χριστιανοί σήμερα μαθαίνουν για την Ανάσταση, λένε απλά το «Χριστός Ανέστη», ομολογούν τυπικά ότι ο Χριστός ανεστήθη, αλλά η αμφιβολία, τους κάνει γρήγορα να τρέχουν στο σπίτι τους, για να συνεχίσουν την συνηθισμένη πορεία, την ρουτίνα σε αυτή τη γη…
Όμως αυτοί που Τον έζησαν σαν Απόστολοι, θαύμασαν και έγιναν δυνατοί φίλοι Του και Τον κήρυξαν.
Αλλά όπως σας είπα και προηγουμένως, κανείς δεν έζησε την δύναμη και την ένταση της Ανάστασης με τέτοια χαρά, με τέτοια λαχτάρα, με τέτοια γλυκύτητα όπως την έζησε η ίδια Του η Μάνα και όσοι Τον αγάπησαν σαν Γιό τους.
Πολλοί την Μ. Εβδομάδα ήρθαν να Τον φιλήσουν, να Τον ασπαστούν πάνω στο σταυρό και πολλοί βρέθηκαν το βράδυ στην Ανάσταση να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και να φύγουν. Ήρθαν σαν ξένοι να δουν τον ξένο!
Άλλοι έψαλαν και ομολογούσαν ότι η Παρθένος υπέφερε πολύ στη σταύρωση του Γιού της και φώναζε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της, την πίκρα της, τον πόνο της στο μονάκριβό της θησαυρό: «Οίμοι το φώς του κόσμου! Ω φως των οφθαλμών μου!». Τι γλυκύτατα λόγια έβγαζε η καρδιά της!
Όμως η ίδια η Παναγία λέει και κάτι άλλο:
«Δεν ήταν ο Υιός Μου εκείνη τη στιγμή που υπέφερε. Για όλες εκείνες τις ψυχές που Τον αγάπησαν σαν Γιό τους, ήταν ο Γιός μας! Ήταν ο Βασιλιάς μας! Ήταν ο Θεός μας». Γι’ αυτό και στην Ανάσταση δεν χάρηκε μόνο η Παρθένος που αναστήθηκε ο Γιός της. Χάρηκαν και όσοι Τον αγάπησαν σαν Γιό τους και Θεός τους και Βασιλιά τους, γιατί αναστήθηκε ο Γιός μας, αναστήθηκε ο Θεός μας!
Αυτή είναι η διαφορά που κάνει αυτούς που Τον αγάπησαν σαν οικογένειά Του, με αυτούς που Τον αγάπησαν απλώς σαν φίλοι Του και σαν μεγάλο Διδάσκαλό τους.
«Μακάριοι οι φίλου Μου. Μα τρισμακάριοι αυτοί
που Με αγάπησαν σαν Γιό τους και Θεό τους»
Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Θεός Πατέρας λέει για όλους εκείνους που αγάπησαν τον Γιό του: «Μακάριοι οι φίλοι Του, αυτοί που δέχτηκαν την διδασκαλία Του και Τον αγάπησαν σαν πληγωμένο Βασιλιά και αναστημένο ένδοξο Διδάσκαλό τους. Αλλά αν αυτοί είναι μακάριοι, τότε τρισμακάριοι είναι αυτοί, που Τον αγάπησαν σαν Γιό τους και σαν Θεό τους και Τον έζησαν, Τον ζουν και θα Τον ζουν στους αιώνες σαν δικό τους Γιό, Βασιλιά και Θεό τους».
Αλλιώς χαίρεται ένας ξένος στην χαρά ενός ξένου, αλλιώς χαίρεται ένας φίλος στη χαρά του φίλου και αλλιώς χαίρεται ο γονιός στη χαρά του παιδιού του. Αυτά και μόνοι σας τα καταλαβαίνετε.
Γι’ αυτό μας ζητάει ο Θεός μέχρι της Πεντηκοστής να αποφασίσουμε μέσα μας τα εξής: «Ποιοί θέλετε από σας, να Τον αγαπήσετε σαν φίλο σας, σαν αδελφό σας, σαν Δάσκαλό σας, όπως έκαναν οι Άγιοι Απόστολοι; Και ποιοί από σας θέλετε να Τον αγαπήσετε σαν Γιό σας και Θεός σας, όπως τον αγαπούσε η Μητέρα Του και όλες εκείνες οι γυναίκες που Τον ακολουθούσαν, που Τον έζησαν, που Τον αγάπησαν σαν δικό τους Γιό;» .
Για όλους τους υπόλοιπους ο ίδιος ο Ιησούς ικετεύει τον Πατέρα Του και λέει: «Πατέρα Μου, Σου χαρίζω τη σταυρική Μου θυσία για όλα εκείνα τα σπλάχνα Μου, που δεν Με αγάπησαν σαν οικογένειά τους, μα ούτε και σαν φίλο τους, αλλά απλά Με αναγνώρισαν σαν Διδάσκαλό τους. Για όλους αυτούς δίνω το Αίμα Μου, για να τους σώσεις όλους.
Αν όμως για όλους αυτούς Σε ικετεύω να τους σώσεις και να τους σπλαχνιστείς, πόσο Πατέρα Μου Σε ικετεύω τώρα, να ευλογήσεις όλους εκείνους που Με αγάπησαν σαν Βασιλιά Θεό και Δάσκαλό τους. Αυτοί είναι οι φίλοι Μου. Δώσε τους την δύναμη να Με ομολογούν σαν τους Αποστόλους Μου! Δώσε τους την δύναμη να Με ακολουθούν, όπως οι Απόστολοί Μου! Δώσε τους την δύναμη η ζωή τους να είναι σαν των φίλων Μου!
Για όλους όμως εκείνους, οι οποίοι Με αγάπησαν σαν οικογένεια τους, γιατί δέχτηκαν και πίστεψαν τα λόγια εκείνα που είπα “όποιος Με αγαπήσει πολύ, αυτός θα είναι μάνα Μου και πατέρας Μου και αδελφός Μου”, αυτούς φύλαξέ τους στην αιωνιότητα, γιατί είναι η δική Μου επίγεια οικογένεια! Είναι η επί γης οικογένειά Μου, γιατί αυτοί Με φωνάζουν “Γιό τους και Θεό τους” και Εγώ μπορώ να αναπαύομαι στην καρδιά τους, όπως αναπαύεται ένα παιδί στην καρδιά των γονιών του. Σαν Θεός ένα με Σένα, Σε ικετεύω Πατέρα Μου, ας πλημμυρίσουμε την καρδιά τους με το Άγιο Πνεύμα. Σαν Άνθρωπος όμως Σε ικετεύω, κάνε Εγώ και εκείνοι να είμαστε ένα. Κάνε πράξη, Πατέρα μου Ουράνιε, με το Άγιο Σου Πνεύμα αυτό που είπα: “Μείνατε εν εμοί, καγω εν υμίν”. Κάνε Mε ένα με την οικογένειά Μου. Κάνε Με ένα με εκείνες τις μητρικές ψυχές, που θα Με αγαπήσουν σαν μάνα τους και θα Με φωνάξουν Γιό τους. Κάνε Με ένα με εκείνους τους άντρες, που σαν πατεράδες θα Με φωνάξουν Γιό τους και Θεό τους και ευλόγησέ τους. Αυτούς φύλαξέ τους από κάθε τι κακό. Ας μην νιώσουν καμία θλίψη, όπως δεν ένιωσε επί γης η Μητέρα Μου, εκτός από τον πόνο της σταυρικής Μου θυσίας. Φύλαξε την Άγια Μου οικογένεια επί γης, όπως Εκείνη, και κρύψε την μέσα στα βάθη της καρδιάς Σου».
Στο χέρι μας είναι εμείς να διαλέξουμε πως θέλουμε να είμαστε ενώπιον του Ιησού και Εκείνος έχει να κάνει σπουδαία δουλειά πάνω στην μάνα και στον πατέρα, που θα Τον αγαπήσει με πολύ λατρεία και θεϊκό έρωτα. Αλλά και στους φίλους του πάνω θα δουλέψει τέλεια, όπως δούλεψε στους Αποστόλους Του. Μόνο που αυτό θα γίνει, όταν εμείς αποφασίσουμε πως θα Τον δεχτούμε στην καρδιά μας. Μέχρι να έρθει η Πεντηκοστή έχουμε το χρόνο να το σκεφτούμε και να το ζητήσουμε. Γιατί την ημέρα της Πεντηκοστής, χαρίζοντας το Άγιο Του Πνεύμα στους ανθρώπους, θα χαριστεί σε εκείνους που Τον ζήτησαν σαν φίλο, σαν φίλο να Τον νιώθουν.
Για όλους εκείνους που θα τον διαλέξουν σαν Γιό τους, να ξέρετε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν θα τους αγαπήσει απλώς, δεν θα τους πλημμυρίσει, αλλά θα τους εμποτίσει. Όπως κάτι που βουτάμε μέσα σε ένα υγρό εμποτίζεται πλήρως, έτσι θα δεχτούν τον πλήρη εμποτισμό του Αγίου Πνεύματος οι άνθρωποι, που θα Τον αγαπήσουνε σαν Γιό τους και Θεό τους και θα αποτελέσουνε εδώ την επί γης Αγία ευλογημένη οικογένειά Του. Σε αυτούς θα τους δοθεί η υπέρτατη χαρά να ζουν τη Χάρη του Θεού, δίνοντας χαρά στον Γιό του Θεού, ζώντας οι ίδιοι τη χαρά της δικής Του παρουσίας, βιώνοντας και έμπρακτα την μεγάλη δύναμη του ερχομού του Αγίου Πνεύματος σαν χάρισμα, σαν χαρά, σαν Χάρη.
Επίλογος
Εύχομαι εσείς να είσαστε η Άγια οικογένεια του Θεού, η Άγια οικογένεια του Ιησού, που θα λυπάστε στον πόνο Του, θα χαίρεστε στη χαρά Του και θα Τον δοξάζετε με τη ζωή σας μέσα από αυτά τα τρία που ζητάει από τους επίγειους γλυκούς του γονείς.
Ξέρετε τι ζητάει;
Ό,τι και ο Ίδιος δίνει στον Πατέρα Του: Η απόλυτή Του αγάπη, η απόλυτή Του εμπιστοσύνη και η απόλυτη Του υπακοή στο Θεό Πατέρα Του, είναι εκείνα που χαρακτήρισαν τον Υιό του Θεού σαν πρότυπο υπόδειγμα για όλους εμάς τους ανθρώπους, τις τέλειες εικόνες του Θεού, που με βάση αυτά τα τρία θα κατορθώσουμε να πετύχουμε το «καθ’ ομοίωση», να γίνουμε δηλαδή ένα με τον Θεό Πατέρα ενωμένοι.
Ξέρετε πως γινόμαστε ένα;
Όπως είναι οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν στη θάλασσα και εκεί εξαφανίζονται και γίνονται ένα με τον ωκεανό, έτσι γίνονται οι άνθρωποι εκείνοι που σαν γονείς του Ιησού, θα θελήσουν να Τον αγαπήσουν πολύ. Θα γίνονται σταγόνες δροσιάς, λατρείας, αγάπης και θεϊκού έρωτα, που θα χάνονται μέσα στον ωκεανό της άπειρης ευσπλαχνικής καρδιάς του Θεού Πατέρα.
Εγώ σας εύχομαι να γίνετε η Αγία γλυκιά Του οικογένεια. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να ζητάτε το Πανάγιο Του Πνεύμα, γιατί μόνο με το Πανάγιο Πνεύμα εμείς μπορούμε να το κατορθώσουμε αυτό. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Σου δίνεται πρώτα το Άγιο Πνεύμα, για να Τον αναζητήσεις και όταν Τον αναζητάς νοσταλγικά, τότε σου χαρίζεται πλέον πολύ, για να σε εμποτίσει, για να σε κάνει ένα με Εκείνον. Γι’ αυτό μην ξεχνάτε, όταν προσεύχεστε στο Θεό πάντα να λέτε:
Γιατί εάν δεν υπάρχει το τελευταίο, ούτε το πρώτο, ο θεϊκός έρωτας, ούτε και το Άγιο Πνεύμα έρχονται. Η απόλυτη εμπιστοσύνη χαρακτηρίζει την απαρχή του μεγαλειώδους δρόμου της θέωσης του ανθρώπου.
Σας εύχομαι λοιπόν, να είστε εσείς η Αγία Του οικογένεια, που θα Τον αγαπάτε, θα Τον λατρεύετε και θα είστε θεϊκά ερωτευμένοι με τον μονάκριβό σας θησαυρό, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Αμήν.
Χριστός Ανέστη!
Κήρυγμα πατρός Ελπίδίου (Κυριακή του Θωμά)
