Κάποτε ρώτησα ένα παιδί:-Τον αγαπάς τον Θεό;-Ναι, πάτερ, πολύ Τον αγαπώ!-Τον πιστεύεις;-Τον πιστεύω πάρα πολύ!Πράγματι την βλέπω και στην Εκκλησία πηγαίνει και τον σταυρό της κάνει και νηστείες κάνει και προσευχές λέει, αλλά η ζωή της δεν έχει γαλήνη. Αυτό, το ότι δεν έχει γαλήνη,
είναι αυτό που με καίει και ψάχνω να βρω την αιτία.«Γιατί πολλοί που πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν γαλήνη;»Διερωτώμαι λοιπόν και λέω:-Τι είναι, Θεέ Μου, αυτό που λείπει από αυτόν τον άνθρωπο και δεν έχει γαλήνη;Γιατί γνωρίζω ότι ένας που αφήνει την ψυχή του σε Σένα, που Σε πιστεύει, που Σε ομολογεί, πρέπει να είναι και γαληνεμένος.-Ποια γυναίκα αφήνεται στα χέρια του αγαπημένου της, που ξέρει ότι την λατρεύει, ότι είναι ερωτευμένος μαζί της και έχει ταραχή; Αν όντως έχει ταραχή, κάτι άλλο της συμβαίνει. Σημαίνει ότι υπάρχει αγάπη, αλλά αυτή δεν παίρνει αγάπη. Σημαίνει ότι υπάρχει φως, αλλά αυτή δεν φωτίζεται. Σημαίνει ότι έχει την δυνατότητα να κερδίσει, αλλά αυτή είναι χαμένη.-Τι συμβαίνει;-Τι είναι λοιπόν εκείνο το λειψό, που κάνει ο χριστιανός άνθρωπος και δεν έχει μέσα στην ψυχή του αυτή την γαλήνη;Σας έκανα την παραπάνω ερώτηση, για να σας πω τι λέει ο Θεός:«Όπου Εγώ βρίσκομαι, όπου Με φωνάζουν να μπω μέσα στην καρδιά τους, φέρνω μονάχα ένα πράγμα, γαλήνη, ειρήνη, χαρά! Γι’ αυτό και στην Ανάστασή Μου, αυτό διακήρυξα:Στις γυναίκες είπα: “Χαίρετε”! Να είστε πάντα χαρούμενες και να ζείτε με την χαρά Μου. Στους άντρες, στα αγαπημένα Μου αγόρια είπα: “Ειρήνη υμίν”. Να είναι η ειρήνη η δικιά Μου μέσα σας. Και όταν υπάρχει η χαρά και η ειρήνη, τότε η γαλήνη απλώνεται σαν ευωδία μέσα στην ψυχή του ανθρώπου».Τότε διερωτήθηκα κι εγώ και είπα: “Θεέ μου, τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο, ενώ προσεύχεται, ενώ νηστεύει, ενώ αγρυπνεί, ενώ Σε αναζητάει, ενώ μιλάει για Σένα, ενώ κάνει πολλά πράγματα για Σένα, να μην έχει γαλήνη; Τι συμβαίνει;”Εκείνος ξέρει ότι εσύ κι εγώ και ο καθένας μας είμαστε τα δικά Του σπλάχνα. Χρησιμοποιώ αυτή την λέξη, για να δηλώσω την σχέση που έχουμε με τον ίδιο μας τον Πατέρα. Σπλάχνο είναι αυτός που βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα, μέσα από την ύπαρξη κάποιου. Δεν είμαστε απλώς τα παιδιά Του. Συνήθως όταν θέλουμε να δηλώσουμε σε κάποιον ότι τον αγαπάμε, λέμε: “Σ’ αγαπώ σαν παιδί μου”.
Αλλά χρησιμοποιούμε αυτήν την πρόταση απλά και χωρίς το “σαν”. “Σ’ αγαπώ, γιε μου. Σ’ αγαπώ κόρη μου”. Όμως ξέρει και ξέρουμε ότι αυτό το παιδί δεν είναι δικό μας, γιατί δεν το γεννήσαμε.-Επομένως, σε τι είναι λειψό; -Στην ουσιαστική σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ εμάς και σε αυτό το συγκεκριμένο άτομο που αγαπάμε.Εδώ όμως ο Θεός τονίζει: «Δεν είσαστε απλά τα παιδιά Μου. Είσαστε τα σπλάχνα Μου! Μέσα από το είναι Μου σας έβγαλα. Γι’ αυτό και την ώρα που γεννιέστε μέσα από την καρδιά Μου σας βγάζω σαν ψυχές και σας φυτεύω μέσα στην μήτρα της μητέρας σας. Γι’ αυτό και επειδή σας βγάζω μέσα από τα σπλάχνα Μου, δεν έχω μεγαλύτερη δωρεά για σας, από το να σας σπλαχνίζομαι συνέχεια».
