Θέλετε να είστε παιδιά εκείνου που θέλει να σας οδηγήσει στον Άδη; Ή παιδιά δικά Μου αγαπημένα που θα σας οδηγήσω στον ουρανό;

Μέσα σ’ αυτούς εδώ που μνημονεύσαμε, άλλοι είναι γονείς, άλλοι είναι φίλοι, άλλοι είναι αδέλφια και άλλοι συγγενείς. Όλες όμως αυτές τις ψυχές που μνημονεύσαμε είναι εικόνες του Θεού. Είναι εικόνες Εκείνου που μας δημιούργησε όλους και δεν μπορείτε να φανταστείτε την θλίψη Του ή την χαρά Του.

Εάν είναι για μας μια στιγμή θλιβερή που έχουμε χάσει κάποιους γνωστούς και φίλους μας, πόσο θλιβερή στιγμή είναι για Εκείνον που μας έπλασε, την ώρα που η ψυχή μας βγαίνει από το σώμα και άγγελος την παίρνει κοντά Του. Τότε βρισκόμαστε

μπροστά σ’ ένα θείο δράμα ξανά. Άλλες φορές σε μία θεία ευτυχία. Άλλες φορές σε πραγματικό θείο δράμα.

Γιατί είναι αποφασισμένος Εκείνος, σαν άπειρη Αγάπη, αλλά και σας δίκαιος Κριτής, να ξεχωρίσει τους ανθρώπους. Άλλους θα τους πάρει κοντά Του, γιατί είναι τα παιδιά Του και άλλους, αυτούς που δεν θέλησαν να μπουν στην καρδιά Του, που δεν θέλησαν να γίνουν οικογένειά Του, να βρεθούν μακριά Του.

«Τα λόγια του Θεού είναι ροή αγάπης μέσα από την καρδιά Του»

Να ξέρετε ότι δεν είναι φρόνιμο όταν ο γονιός μιλά τα παιδιά να τον σταματούνε.

Δεν είναι φρόνιμο τη στιγμή εκείνη που ο πατέρας ή η μάνα βγάζουν λόγους μέσα από την καρδιά τους για να απευθύνουν στα παιδιά τους, τα παιδιά να αφαρπάζουν την σκέψη και να σταματάει η ροή της αγάπης.

-Γιατί τι νομίζετε ότι είναι τα λόγια του Θεού;

Ροή αγάπης μέσα από την καρδιά Του.

-Τι νομίζετε ότι είναι τα λόγια του Θεού;

Είναι ένα κύμα νερού που βγαίνει μέσα από αυτή τη πηγή, που εμάς θα ξεδιψάσει.

Φανταστείτε λοιπόν κάποιον να βάζει φραγμό και να σταματάει τη ροή.

Όταν τα λόγια του Θεού βγαίνουνε είναι σαν την ευωδία, που ξαπλώνεται και ευφραίνει τους ανθρώπους και λένε τι ωραία ευωδία!

Είναι το μοσχοθυμίαμα του ουρανού.

Είναι σαν το οξυγόνο το πολύτιμο που αναπνέεις.

Φανταστείτε να μην υπάρχει αυτό το οξυγόνο, τι θα αναπνέατε;

Τον θάνατο θα αναπνεύσεις.

Είναι τόσο απαραίτητα τα λόγια του Θεού, όσο και το οξυγόνο στη ζωή μας.

Από τα λόγια του Θεού ο άνθρωπος κρατείται.

Από τα λόγια του Θεού ο άνθρωπος παίρνει τη τροφή.

Είναι σαν το φαγητό. Σταμάτησε να φας μία εβδομάδα και θα δεις τι θα γίνει.

Ή μην πιείς νερό και θα δεις τι θα συμβεί.

Έτσι είναι τα λόγια του Θεού. Είναι το φαγητό και το νερό που βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα Του για να δοθούν πάλι στα σπλάχνα Του. Γιατί τα σπλάχνα του Θεού μας είναι που μας γέννησαν κι εμείς είμαστε τα σπλάχνα του Θεού. Είμαστε εικόνες του Θεού.

«Όταν Άγγελοι ανεβάζουν τις ψυχές των ανθρώπων στον θρόνο του Θεού»

Γι’ αυτό δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από τη στιγμή εκείνη, που μια ψυχή φεύγει από τη γη, την παίρνει άγγελος την φέρνει στον θρόνο του Θεού και λέει:

«Πατέρα μου, αυτή η ψυχή Σε υπηρέτησε».

Κι Εκείνος την αγκαλιάζει και λέει:

«Ναι, πιστά Με υπηρέτησε».

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά Του, όταν αντικρίζει τα δικά Του παιδιά.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη λύπη Του, όταν βλέπει ψυχές, που αντί να Τον αγαπήσουν, αντί να μπουν στην καρδιά Του, αγκάλιασαν κάποιον άλλον, κάποιους άλλους είχαν στις καρδιές τους και αμέσως τους κατέβασαν στον Άδη. 

Εκείνη τη στιγμή γίνεται το θείο δράμα. Γιατί βλέπει ο Πατέρας το δικό Του παιδί να χάνεται. Τελειωτικά να χάνεται! Να φεύγει πλέον από κοντά Του!

Αλλά και η χαρά Του είναι άπειρη, όταν βλέπει τα δικά Του τα παιδιά.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ομορφιά έχει, τι πανηγύρι γίνεται στον ουρανό, την ώρα που ο Θεός λέει: «Καλώς ήλθες γιέ Μου. Καλώς ήλθες κόρη Μου. Καλώς ήλθατε δικά Μου παιδιά».

Σ’ αυτή τη γη εκείνο που υπάρχει έντονο είναι αυτή η διαφορά ανάμεσα στα παιδιά Του και στα παιδιά του σατανά.

Σ’ εκείνους που αγάπησαν τον σατανά και σ’ εκείνους που λάτρεψαν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους τον Δημιουργό τους.

Αν μπορούσατε να βλέπατε, να ακούγατε τη χαρά Του, τον ενθουσιασμό Του και τα λόγια που λέει στα δικά Του παιδιά, δεν θα είχε κανείς το κουράγιο να βγει έξω από την καρδιά Του. Δεν θα είχε κανείς το κουράγιο να βγει έξω από την αγκαλιά Του.

Δεν θα είχε κανείς το κουράγιο να κάνει κάτι που να Τον πληγώσει.

Μιλάει στα δικά Του παιδιά, όπως μιλάει μια μάνα στο δικό της βρέφος, γιατί ο πραγματικός έρωτας, δεν είναι ο σαρκικός έρωτας. Σαρκικοί έρωτες υπάρχουν πολλοί.

Πολλοί ερωτεύονται. Πολλοί παντρεύονται. Πολλοί κάνουν τρέλες την ώρα εκείνη που ο έρωτας έχει φουντώσει την καρδιά τους, για να κερδίσουν τον αγαπημένο τους ή την αγαπημένη τους. Και μετά από λίγο καιρό λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων χώρισαν.

Αλήθεια, μα τι αγάπη είναι αυτή;

-Είναι δυνατόν να λέγεται έρωτας και αγάπη κάτι που γεννιέται και σβήνει στο τάκα-τάκα, στο άψε-σβήσε;

Του Θεού η αγάπη δεν σβήνει, όπως δεν σβήνει και της μάνας η λαχτάρα για το μωρό της. Γιατί ο Θεός έτσι μας αγαπάει. Με λαχτάρα μας αγαπάει.

Μας αγαπάει όπως μια μάνα αγαπάει το μωρό της. Όταν λέω το μωρό της, εννοώ το βρέφος της, που είναι παραδομένο πλήρως στην αγκαλιά της.   

«Η χαρά του Θεού είναι να δείχνει στους αγίους

και στους Αγγέλους Του τα δικά Του τα παιδιά».

Κι Εκείνος φωνάζει: «Αυτό είναι το δικό Μου το παιδί».

Η χαρά Του είναι να δείχνει στον ουρανό, να δείχνει στη γη, να δείχνει στους αγίους Του, να δείχνει στους Αγγέλους Του, τα δικά Του τα παιδιά.

Ποια είναι τα δικά Του τα παιδιά;

 Είναι τα παιδιά εκείνα που σ’ αυτή τη γη Τον σκέφτονται συνέχεια.

Στο νου τους υπάρχει συνέχεια η μνήμη του ουράνιου τους Πατέρα.

Στην καρδιά τους όταν την ανοίξεις υπάρχει μόνο μία λαχτάρα, μια αγάπη:

Η αναζήτηση του ουράνιου Πατέρα τους.

Και στο στόμα τους υπάρχει μία αδιάλειπτος μνημόνευση του ονόματός Του και του έρωτά τους. 

Λέει ο Θεός:

«Τα δικά Μου τα παιδιά είναι εκείνα, που στο στόμα τους συνέχεια Με έχουνε. Από το μυαλό τους δεν Με βγάζουν ποτέ. Αλλά και από την καρδιά τους ποτέ δεν Με αφήνουν.

Με κρατάνε τόσο σφιχτά, τόσο γερά, τόσο δυνατά, όπως κρατάει ένα βρέφος τη μαμά του. Κλαίει μόλις την αποχωρίζεται και γαληνεύει όταν ξανά αφήνεται να κοιμηθεί μέσα στο στήθος της.

Κι Εγώ, λέει ο Θεός, σας δίνω τα δικά Μου στήθη, τη δική Μου μητρική και πατρική αγάπη. Τα δυο Μου στήθια είναι η πατρική Μου προστασία και η μητρική Μου στοργική και τρυφερή αγάπη. Αυτά είναι τα δυο Μου στήθια με τα οποία κρατώ τα δικά Μου τα παιδιά κι εσείς είσαστε οι δικές Μου εικόνες. Εικόνες που Εγώ αγαπώ, που Εγώ λατρεύω, που Εγώ συνέχεια σας θέλω να σας έχω στην αγκαλιά Μου».

Ποτέ κανένα παιδί δεν μπόρεσε να καταλάβει πόσο το αγαπάει ο γονιός του.

-Ποιο παιδί μπορεί σήμερα να καθίσει να μετρήσει και να γράψει αυτή τη λατρεία που έχει η μάνα και ο πατέρας σ’ εκείνο;

Κανένα παιδί δεν μπορεί να το καταλάβει. Μόνο η μάνα και ο πατέρας το ξέρει, γιατί μόνο η μάνα και ο πατέρας αγωνιούν. Μόνο η μάνα και ο πατέρας κλαίνε, δακρύζουν και πικραίνονται.

Ένα παιδί λέει:

«Αχ, ρε μάνα, ποτέ δεν μ’ αγάπησες. Ποτέ δεν μ’ αγάπησες, ρε πατέρα. Ποτέ!».

Αυτό το «ποτέ» πόσο σκληρά ακούγεται στ’ αυτιά των γονιών, μέχρι την ώρα που θα γίνει το ίδιο το παιδί μάνα. Εκείνη τη στιγμή θα έχει τον ίδιο πόνο, γιατί θα πει με την δική της τη σειρά στα δικά της τα παιδιά: «Δεν μπορείς να καταλάβεις, παιδί μου, πόσο σ’ αγαπώ».

Γι’ αυτό, από την αρχή είναι καλό κανείς να καταλαβαίνει πόσο ο Θεός τον αγαπάει. Πόσο ο Θεός τον λατρεύει. Και πόσο θα θέλει να είναι το ξεχωριστό Του παιδί.

Ο Θεός θέλει να είμαστε τα δικά Του παιδιά και η χαρά Του είναι όταν επιδεικνύει στους ουράνιους Του φίλους, στα ουράνια Του παιδιά, στους Αγγέλους, στους Αγίους, σ’ όλους, τα δικά Του τα παιδιά.

Και λέει:

«Αυτά είναι τα δικά Μου τα παιδιά. Είναι τα παιδιά Μου που έχουνε πολλή αγάπη και ευγένεια. Ξεχωρίζουν τα παιδιά Μου. Ρίξτε μια ματιά στη γη και αμέσως θα καταλάβετε ποια είναι τα δικά Μου τα παιδιά. Είναι εκείνα τα παιδιά που Με αγαπούνε. Είναι τα παιδιά εκείνα που ζούνε με ευγένεια. Είναι τα παιδιά εκείνα, που αν και είμαι ο Θεός τους, ο Πατέρας τους, ακόμα έχουνε τον σεβασμό απέναντί Μου.

Ποτέ δεν εκμεταλλεύονται τη στοργική Μου αγάπη και παρουσία.

Ποτέ δεν εκμεταλλεύονται τη στοργική πατρική Μου παρουσία.

Αλλά ούτε και τη μητρική Μου τρυφερή αγάπη.

Ποτέ δεν παραφέρονται. Ακόμα και αν κάνουνε λάθος, γονατίζουν και βλέπω μέσα στο κλάμα τους, μέσα στην αγωνία τους, μέσα στην πίκρα τους το πόσο Με πίκραναν.

Κι Εγώ αμέσως ξεχνάω, λησμονώ τα λάθη που έχουν κάνει και τα αγκαλιάζω ξανά».

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που Μου δίνουν τα δικά μου τα παιδιά, όταν έρχονται μπροστά στον θρόνο Μου για να Μου μιλήσουν. Όλοι οι άλλοι προσεύχονται, μα τα παιδιά Μου, Μου μιλούνε. Γιατί προσευχή για Μένα δεν είναι κάποιες λέξεις τυποποιημένες και συνηθισμένες που ούτε καν τις σκέπτεσαι. Ούτε καν τις καταλαβαίνεις. Ούτε καν τις αισθάνεσαι. Ούτε καν αφήνεις την καρδιά σου να τις συνοδεύσουνε.

Γι’ αυτό και η προσευχή σας πολλές φορές φτάνει μέχρι την ταράτσα του σπιτιού σας κι εκεί σταματάει. Πιο πάνω δεν μπορεί να ανέβει, γιατί η καρδιά σας είναι ήδη στη γη.

Δεν μπορεί να ανέβει πιο πάνω από την ταράτσα.

Εγώ τι θέλω από τα δικά Μου τα παιδιά:

Την ώρα που προσεύχονται, να ξεχνούν ότι προσεύχονται, αλλά ότι μιλούν στον Πατέρα τους. Μιλούν στην καρδιά τους. Μιλούν στον εαυτό τους. Γιατί Εγώ Είμαι ο εαυτός τους.  

Εγώ είπα, ότι όποιος Με αγαπήσει, Εγώ θα γίνω ένα με το παιδί Μου και το παιδί Μου ένα με Μένα. Εγώ δεν σας έγραψα «Μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν»;       

Δεν σας είπα ότι όποιος Με αγαπά, Εγώ θα τον κλείσω στην καρδιά Μου και θα είναι το δικό Μου το σπλάχνο, γιατί μέσα από τα σπλάχνα Μου τον βγάζω;

Αλλά θα Είμαι ταυτόχρονα κι Εγώ το δικό Του σπλάχνο. Γιατί μόνο ένας που μπορεί να καταλάβει από πού βγήκε, μόνο εκείνος είναι που μπορεί να καταλάβει τον έρωτα που έχω Εγώ για τον καθένα από σας.

Γι’ αυτό τα δικά Μου τα παιδιά δεν Με πληγώνουν. Αλλά και την ώρα που ο σατανάς αγωνίζεται να μπλοκάρει τις τρεις πόρτες του παραδείσου, το στόμα, τον νου και την καρδιά, ακόμα εκείνη τη στιγμή που προσπαθεί τα δικά Μου τα παιδιά να τα μπλοκάρει, να τα δυσκολέψει και να τα στεναχωρήσει προσβάλλοντάς τους το σώμα με σαρκικούς πειρασμούς, προσβάλλοντας το στόμα τους με ανόητα λόγια, προσβάλλοντας τον νου με σκέψεις μακρινές από Μένα και την καρδιά τους από την αγάπη, τα δικά Μου τα παιδιά την ώρα εκείνη που κατάλαβαν ότι πειράστηκαν, προβληματίστηκαν, ότι κάποιος άλλος προσπαθεί να τους κερδίσει, τότε γονατίζουν.

Την ώρα που γονατίζουν, δεν προσεύχονται. Κλαίνε… Εκείνη τη στιγμή δεν μιλάμε μονάχα, γιατί τα λόγια της αγάπης είναι περιττά. Τότε το δάκρυ τους γίνεται η ευωδία…

Γίνονται τα μαργαριτάρια εκείνα που τα κρατώ στα χέρια Μου, τα δείχνω στους Αγγέλους Μου και τους λέω: 

«Δέστε τα δικά Μου τα παιδιά τι κάνουν την ώρα που κάνουν λάθη. Γονατίζουν, προσεύχονται, κλαίνε, αγωνιούν, πικραίνονται, που πίκραναν τον Θεό Πατέρα τους».

Και τότε Εγώ τα αγκαλιάζω ξανά. Τα σφίγγω στην αγκαλιά Μου και σβήνω τα λάθη τους και διώχνω μακριά τον σατανά λέγοντάς του:

«Είδες τι κάνουν τα δικά Μου τα παιδιά; Ακόμα και όταν εσύ τα προσβάλεις, όταν εσύ τα  ατιμάζεις, όταν εσύ τα ρίχνεις πολύ χαμηλά, εκείνα βρίσκουν το κουράγιο μέσα στη δύναμη της ύπαρξης Μου». 

Γιατί αυτό προσπαθεί να κάνει ο σατανάς, να πείσει ένα παιδί ότι δεν υπάρχει ο Θεός. Ότι δεν είναι κοντά του. Ότι δεν τον βοηθάει. Δεν τον συγκρατεί και τον αφήνει.

Όχι. Δεν είναι έτσι. Αυτό είναι το ψέμα του σατανά!

Εγώ είμαι δίπλα τους και βλέπω τον αγώνα τους.    

Τι είναι πιο ωραίο πράγμα, να τα βοηθήσω αμέσως και να τα σηκώσω; 

Ή να περιμένω να δω το κλάμα, την πίκρα, την αγωνία και τον αγώνα τους; 

Εκεί Εγώ ευχαριστούμαι, γιατί εκεί λέω στον σατανά:

«Τι τους έκανες;

Δες όμως τι κάνουνε.

Εσύ τους ρίχνεις.

Αυτά υποφέρουν.

Εσύ αγωνίζεσαι να απαλείψεις από μέσα σου την ύπαρξή Μου.

Και αυτά αγωνίζονται με πίστη να ομολογήσουν την δύναμη της παρουσίας Μου.

Εγώ αυτά τα παιδιά τα αγκαλιάζω ξανά. Εσένα διώχνω και αυτά κρύβω στην καρδιά Μου. Αυτά είναι τα παιδιά τα δικά Μου». 

Τα δικά Μου τα παιδιά θα τα βρείτε εκεί που υπάρχει πολλή αγάπη και ευγένεια. Γιατί δεν θέλω να κάνουν τίποτα που να μην έχει την ουσία της ύπαρξης Μου, που είναι η αγάπη, γιατί Εγώ είμαι η Αγάπη.

Αλλά ποτέ δεν θα δείτε ένα παιδί δικό Μου που θα Με αγαπάει τόσο και να είναι αγενής.

Ποτέ. Είναι ευγενικά σε όλους τους τομείς της παρουσίας τους εδώ στη γη.   

Ποτέ δεν θα τα δείτε αυτά τα παιδιά να λένε κάτι που να προσβάλλουν τον άλλον.  

Ποτέ δεν θα τα δείτε αυτά τα παιδιά να είναι αδιάκριτα.   

Ποτέ δεν θα τα δείτε αυτά τα παιδιά να σκεφτούν κάτι άσχημο και να προσβάλλουν Εμένα, τον Βασιλιά και Θεό τους.    

Ποτέ δεν θα μπείτε στην καρδιά τους και να δείτε ότι αγαπούν κάτι άλλο, από ότι Είμαι Εγώ, η αληθινή Αγάπη.

Αυτή είναι η ζωή των δικών Μου παιδιών. Γεμάτη αγάπη. Γεμάτη ευγένεια. Γεμάτη διάκριση.

«Εγώ είμαι ο Πατέρας σας και η Μάνα σας»

Αν θέλει ο καθένας από σας να μοιάσει στα δικά Μου τα παιδιά, δεν είναι δύσκολο καθόλου. Γιατί Εγώ δεν ζητάω τίποτα από σας. Δεν ζητάω τίποτα παραπάνω απ’ ότι μπορείτε να Μου προσφέρετε. Δεν ζητάω τίποτα περισσότερο απ’ ότι μπορείτε να κάνετε.

-Τι ζητάει η μάνα από το παιδί της;

-Τι ζητάει η μάνα από το βρέφος της;

Το μόνο που ζητάει είναι ένα:

Να το σφίγγει στην αγκαλιά της.

Να το κρύβει στην καρδιά της.

Να το γεμίζει με τα χάδια και τα φιλιά της.

Να το γεμίζει με όλη της την στοργική αγάπη.

Αυτό θέλει μια μάνα από το παιδί της. Και το παιδί εκεί να λαγοκοιμάται.

Να αφήνει το στόμα του και να θηλάζει το νέκταρ της στοργικής της αγάπης και με το άλλο του χεράκι να ακουμπάει το άλλο στήθος της μητρικής ερωτικής σχέσης που έχει στο παιδί της. Αυτά Είμαι Εγώ ο Θεός σας.

Θέλω να μάθετε κάτι.

Θέλω να το μάθει όλος ο κόσμος.

Θέλω να το μάθουν οι καρδιές σας.

Να το μάθουν όσοι Με αγνοούνε.    

Να το μάθουν όσοι έχουν απελπιστεί.

Να το μάθουν όλοι εκείνοι που νομίζετε ότι Εγώ Είμαι απών.

Ότι Εγώ Είμαι ΠΑΡΩΝ! Θέλω να το ξέρετε!

Θέλω να τα μάθετε όλοι, ότι Εγώ είμαι η Μάνα σας. 

Δεν Είμαι μόνο ο Πατέρας σας που σας προστατεύει, που σαν Δημιουργός σας σκεπάζω και σας αγκαλιάζω. Αλλά θέλω να μάθετε όλοι ότι Εγώ είμαι η Μάνα σας.

Είμαι η στοργική σας Μάνα.

Είμαι Εκείνος που θέλω να Με φωνάζετε, όπως σας φωνάζουν τα παιδιά σας.

-Πως σας φωνάζει το παιδί σας;

-Πως σας φωνάζει;

Μαμά, φωνάζει το παιδί τη μητέρα του.

Μπαμπά, φωνάζει το παιδί τον πατέρα του.

-Εμένα, γιατί δεν Με φωνάζετε έτσι;

-Έχετε την αίσθηση ότι η μάνα σας και ο πατέρας σας, σας λατρεύει περισσότερο απ’ ότι Εγώ; Εγώ ο ίδιος έστειλα τον Γιό Μου να κάνει την υπέρτατη θυσία, να θυσιαστεί. Και αυτό είναι το συμβόλαιο της πατρικής Μου προστασίας, της στοργικής Μου μητρικής αγάπης για σας. Έστειλα τον Γιό Μου να θυσιαστεί για σας.

Και εσείς αμφιβάλετε ακόμα ότι Εγώ Είμαι ο Πατέρας σας και η Μάνα σας;

Είτε Μάνα με φωνάξετε, είτε Πατέρα Με φωνάξετε, ένας Είμαι, ο Θεός της καρδιάς σας.

Γι’ αυτό θέλω να ομολογείτε όλοι σας αυτό το πράγμα κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Γιατί αυτή θα είναι η δύναμη κάθε στιγμή, που θα σας κατοχυρώνει δυνατοί να προχωράτε μπροστά. Να διώχνετε μακριά τη δύναμη του σατανά. Να μην μπορεί κανείς να σας αγγίξει.

«Αφιέρωσε Μου την καρδιά σου, παιδί Μου, κι Εγώ θα σε ανεβάσω στον ουρανό»

Τώρα σας αγγίζουν οι πειρασμοί. Σας αγγίζουν οι στεναχώριες. Σας αγγίζουν οι πτώσεις.

Πέφτετε, γονατίζετε και λέτε:

«Μα, Θεέ Μου, το πρωί προσευχήθηκα σε σένα και Σε παρεκάλεσα να μην πέσω και μέχρι το μεσημέρι ξανάπεσα».

-Ξέρεις, παιδί Μου, γιατί το παθαίνεις αυτό;

Γιατί δεν είσαι στηριγμένη ακόμα στη δικιά Μου αγάπη. Ακόμα δεν έχεις πιστέψεις πόσο δυνατός Είμαι. Ακόμα δεν έχεις πιστέψεις ότι την καρδιά σου πρέπει να την κατακτήσω. Αλλά για να την κατακτήσω πρέπει πρώτα να Μου τη δώσεις. Εγώ δεν παίρνω τίποτα απ’ ότι εσύ δεν Μου δίνεις.

Αλλά την ώρα που θα Μου την παραδώσεις, που θα αφιερωθείς σε Μένα, την ώρα αυτή θα Σε παραδώσω στον Γιό Μου να σε κρατάει από το χέρι και στην Μανούλα Του, την Βασίλισσα  Μαριάμ, να σε κρατάει από το άλλο χέρι, για να σε διδάξουν πώς θα ανέβεις στον ουρανό, πως εσύ θα αγωνιστείς. 

-Διαφορετικά πως εσύ θα έχεις την δύναμη να νικήσεις τον σατανά;

-Ποιος θα είναι εκείνος ο βοηθός σου, ο σύμβουλός σου;

-Ποιος θα είναι εκείνος που θα σε κρατάει και θα διώχνει μακριά το κάθε τι κακό;

Χρειάζεται πρώτα να Μου παραδώσεις την καρδιά σου, παιδί Μου.

Χρειάζεται κάθε μέρα να Μου παραδίδεις την καρδιά σου.

Κάθε μέρα την ώρα που θα σηκωθείς το πρωί να γονατίζεις για να προσευχηθείς.

Την ώρα εκείνη που εσύ ξυπνάς και νομίζεις ότι κάνεις μία απλή προσευχή λέγοντας ένα «Πάτερ ημών», δεν είναι τόσο απλά, παιδί Μου. Είναι τόσο μεγαλειώδη, γιατί εκείνη την ώρα που εσύ θα γονατίσεις και θα ενώσεις τα χεράκια σου μπροστά στην καρδιά σου… Στην καρδιά σου μπροστά, γιατί θέλω ό,τι κάνετε, να το κάνετε με την καρδιά σας και θέλω να ενώνετε τα χέρια σας μπροστά στη καρδιά. Γιατί τα χέρια σας, το ένα είναι το σώμα σας και το άλλο είναι η ψυχή.  Εγώ σας θέλω και τους δυο μαζί, σαν σώμα και ψυχή. Όχι χωριστά. Σαν σώμα και ψυχή είσαστε άνθρωποι, οι εικόνες Μου.

Σαν σώμα και ψυχή ένωσε τα χέρια σου κι εκεί μίλα με τον Βασιλιά της καρδιά σου και πες Μου κάθε πρωί αυτή την προσευχή που σας έδωσα:

«Βασιλιά, Θεέ της καρδιάς Μου, της άπειρης αγάπης, ουράνιέ Μου Πατέρα…».

Είναι τρεις λέξεις μαγικές που όλο τον ουρανό τον φέρνουν μέσα στην καρδιά σας και αποδιώχνουν κάθε τι κακό.  

Θέλω να γονατίσεις και να Μου πεις:  

«Πατέρα μου, τώρα που κοιμήθηκα και ξεκουράστηκα, τώρα που ξύπνησα για να αρχίσω πάλι ξανά τη πορεία της ζωής, Σου ζητώ να ξαναπάρεις ξανά στην καρδιά Σου όλη μου την ύπαρξη, το σώμα και τη ψυχή. Την αφήνω στα χέρια Σου, Πατέρα μου. Κι Εσύ δώσε μου Αγγέλους να με φρουρούν όλη την ημέρα και τους νουνούς μου να με προστατεύουν».

Διάλεξε τους αγίους που αγαπάς. Ποιοι άγιοι είναι εκείνοι που εσύ τους αγαπάς και τους λατρεύεις περισσότερο. Διάλεξέ τους και πες στον Πατέρα σου:

«Πατέρα μου, θέλω αυτοί οι άγιοι να είναι οι πνευματικοί μου νουνοί. Να με κρατούν από το χέρι και να με καθοδηγούν σε Σένα. Να μου δείχνουν τον δρόμο της αρετής».

Κι Εγώ αυτούς θα τους ευλογήσω και θα τους δώσω την δικιά Μου άδεια να σε περιφρουρούν ακατάπαυστα όλη την ημέρα. Αυτοί θα σε κρατούνε.

«Πρόσεξε, παιδί Μου, μην σου μπλοκάρει ο σατανάς τις τρεις πόρτες του παραδείσου»

Τότε εσύ με αυτή την αφιέρωση που θα Μου κάνεις, θα προσπαθείς να ζεις με τρία πράγματα. Πρόσεξέ τα αυτά που θα σου πω:

Πρώτον, το στόμα σου να προσέχεις τι θα λες. Δεν θα βγάζεις καθόλου δηλητήριο.

Κάθε στιγμή που θα εκφράσεις ένα λόγο που δεν θα Μου αρέσει, εκείνη τη στιγμή παιδί Μου, ο λόγος σου αυτός θα είναι η υπογραφή ότι έχεις φύγει από την καρδιά Μου.  

Θα είναι το κλειδί που θα έχεις βγει από την καρδιά Μου. Κι Εγώ δεν θέλω αυτό το κλειδί ποτέ να το έχεις στο στόμα σου.

Κάθε φορά που τα λόγια σου θα είναι πικρά, κάθε φορά που τα λόγια σου θα σκοτώνουν κάποια άλλη ψυχή, κάθε φορά που τα λόγια σου θα φανερώνουν ζήλια, φθόνο και κακία, να ξέρεις εκείνη τη στιγμή δεν είσαι το δικό Μου παιδί. Γιατί η δικιά Μου η καρδιά είναι η άπειρη Αγάπη.

Δεν μπορούν τα δικά Μου τα παιδιά να έχουν ζήλιες, φθόνους και αμαρτίες.

Δεν με νοιάζουν οι άλλες πτώσεις, αλλά αυτό πολύ Με πειράζει.

Γιατί με τον φθόνο ξεκίνησε η κάθοδος των αγγέλων Μου στον Άδη.

Ο Εωσφόρος φθόνησε, ζήλεψε, είπε λόγια. Έτσι πίκρανε τον Αδάμ.

Έτσι κατέστρεψε την Εύα. Με τα λόγια καταστράφηκε ο παράδεισος.

Μην καταστρέφεις λοιπόν κι εσύ τον δικό σου παράδεισο με τα λόγια σου. Πρόσεχέ τα,  τα λόγια σου.

Πρόσεχε όμως και κάτι άλλο, παιδί Μου, τον νου σου.

Μέσα στον νου υπάρχει μία μεγάλη σκάλα που σε φέρνει γρήγορα κοντά Μου.

Η σκάλα αυτή λέγεται «μνήμη του Θεού Πατέρα». Είμαι Εγώ, όσο θα Με θυμάσαι. Όσο θα Με σκέφτεσαι. Αυτή την σκάλα θα την ανεβαίνεις σιγά-σιγά και θα έρχεσαι σε Μένα. Κι Εγώ θα σε περιμένω με το χέρι πάντα παρατεταμένο να σ’ αρπάξω και να σε σηκώσω και να σε πάρω εκεί.

Αυτή την σκάλα όμως θέλει να την γυρίσει ανάποδα ο σατανάς. Αντί να βλέπει πάνω στον ουρανό, να βλέπει κάτω στον Άδη.

Κι έτσι, παιδί Μου, αντί να ανεβαίνεις σε Μένα, τώρα θα καταβαίνεις στον Άδη.

Αυτό θέλεις; 

-Πότε το κάνει αυτό ο σατανάς;

Όταν δει μια καρδιά ότι δεν αγαπάει τον Θεό, δεν είναι στερεωμένη, δεν του έχει αφιερωθεί με την καρδιά του, τότε μπλοκάρει τον νου με άσχημες σκέψεις, με πονηρούς λογισμούς, με σατανικά πράγματα. Και τότε, παιδί Μου, η σκάλα αντί να βλέπει στον ουρανό βλέπει τώρα στον Άδη και ο άνθρωπος αντί να ανεβαίνει, κατεβαίνει.

Και πρόσεξε μετά, παιδί Μου, την καρδιά σου.   

Είναι ο θρόνος Μου η καρδιά σου. Γιατί Εγώ θέλω η καρδιά σου και η καρδιά Μου να γίνουν ένα. Όπως τα χέρια σου τα ενώνεις και γίνονται ένα, έτσι θέλω να είναι η καρδιά Μου και η καρδιά σου. Μέσα στην καρδιά σου θα έρχομαι να περπατώ, όπως έρχεται ο γονιός στο σπίτι του παιδιού του και χαίρεται και ευφραίνεται. Αλλά και η δικιά Μου καρδιά θα είναι ο δικός σου παράδεισος που θα έρχεσαι κι εκεί σαν δικό Μου παιδί θα ξαπλώνεις σ’ όλο το περβόλι των αρετών της χαράς και της ευτυχίας που Εγώ χαρίζω και θα είσαι το πιο χαρούμενο παιδί.

Πρόσεξε την καρδιά σου τι θα αγαπά.

Πρόσεξε την καρδιά σου τι θα αναζητά.  

«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται», είπα. Εκεί στην καρδιά σου θα Με δεις. Αλλά στη δικιά μου καρδιά θα απολαύσεις το μεγαλείο της ευτυχίας που χαρίζω Εγώ σ’ όλα τα παιδιά Μου, σε όλες τις εικόνες Μου.

Αλλά για να έλθεις στην καρδιά Μου, πρέπει πρώτα η καρδιά σου να καθαριστεί.

Πρώτα θα έρθω Εγώ στην καρδιά σου να σε πάρω και μετά θα σε βάλω στη δικιά Μου την καρδιά.

Γι’ αυτό, πρόσεξε την καρδιά σου, τι σκέφτεται, τι αγαπά, τι αναζητά, τι ποθεί σ’ αυτή τη γη. Γι’ αυτό, εάν κάνετε οποιοδήποτε λάθος, που προσβάλει ο σατανάς την καρδιά σας, τον νου σας, το στόμα, γονατίζετε και λέτε:

«Θεέ μου, Πατέρα Μου, συγχώρεσέ με, γι’ αυτό που σκέφτηκα, γι’ αυτά που βγήκαν από το στόμα μου, γι’ αυτά που μπήκαν στην καρδιά μου».

Και τότε θα Μου ξανακάνεις αφιέρωση. Ξανά θα Μου αφιερωθείς.

Κάθε φοράς που θα βλέπεις ότι δυσκολεύεσαι, που θα πικραίνεσαι, που θα προβληματίζεσαι, που θα πειράζεσαι, θα γονατίζεις, παιδί Μου.

Κάθε φορά που θα γονατίζεις, Εγώ θα σε σηκώνω, παιδί Μου,  και θα σε βάζω στην καρδιά Μου.

-Ποια μάνα θα δει το παιδί της γονατιστό να κλαίει και δεν θα το σηκώσει στην καρδιά της;

-Πέστε μου, ποια μάνα δεν θα το κάνει;

Το ίδιο κάνω κι Εγώ σε σας. Μόνο όταν το παιδί Μου κλάψει, μόνο όταν το παιδί Μου με ικετεύσει, μόνο όταν το παιδί Μου γονατίσει και το δω πονεμένο, τότε έρχομαι Εγώ να το σηκώσω και στην καρδιά Μου σαν βασιλόπουλο να το βάλω.

Εσείς είστε τα δικά Μου τα παιδιά. Είστε δικές Μου εικόνες. Εσείς είστε η δικιά Μου η χαρά. Αλλά δώστε Μου κι εσείς τη χαρά. Και η χαρά για Μένα είναι μόνο μια:

Να Με σκέφτεσαι και να Μ’ αγαπάς. Και αν Μ’ αγαπάς και Με σκέφτεσαι, μην ντρέπεσαι να το λες και στους άλλους. Μην κρύβεσαι για να εκφράσεις την αγάπη σου για Μένα.

«Μην χρησιμοποιείτε την τηλεόραση σας σαν θρόνο του σατανά»

Ο σατανάς δες τι κάνει;

Δεν φτάνει που τους πείθει να γίνουν δικοί του μαθητές, να τον ακολουθούν, τους πείθει και να τον διαφημίζουνε. Τους πείθει και να τον διαλαλούνε. Τους πείθει, να το μάθει όλος ο κόσμος.

Δεν φτάνει που κάποιοι είναι ανήθικοι, αλλά μέσα από τον θρόνο του τους διαφημίζει κιόλας. Μέσα από την τηλεόραση αγωνίζονται να πείσουν τον καθένα τι ωραία ζωή είναι αυτή να είσαι ανήθικος, να είσαι πόρνος, να είσαι δολοφόνος, να είσαι οτιδήποτε.

Γι’ αυτό έχει πλημμυρίσει ο θρόνος του με όλα αυτά τα άσχημα.

Γι’ αυτό κι Εγώ σας ζήτησα και σας ζητάω, αν μπορείτε ελέγξτε αυτόν τον θρόνο του. Μην τον κάνετε θρόνο του. Ακούστε κάτι ωφέλιμο. Μην τον χρησιμοποιήσετε σαν θρόνο του. Γιατί, αν τον χρησιμοποιήσετε, τότε είναι καλύτερα να τον πετάξεις τον θρόνο του μέσα από το σπίτι σου. Δεν μπορώ να στέλλω αγγέλους να φυλάνε το σπίτι σου και από τη μέσα μεριά ο ύπουλος σατανάς να βγαίνει μέσα από τον θρόνο του και να σε διδάσκει τα πονηρά και βλάστημα και να γυρίζει τη σκάλα ανάποδα και να σε κατεβάσει στη γη, αντί για τον ουρανό που θα ανέβαινες.

Διαλέγεις και παίρνεις, παιδί Μου.

«Τα δικά Μου τα παιδιά Με φωνάζουνε «Πατέρα μου» και «Μπαμπά μου».

Τα δικά Μου παιδιά έτσι θα σκέφτονται κι έτσι θα διδάσκουν. Γιατί για τα δικά Μου τα παιδιά Εγώ θα είμαι ο Πατέρας τους και αυτά θα είναι τα καμάρια Μου.

-Ξέρεις πως Με φωνάζουν τα δικά Μου τα παιδιά;

Όλοι αυτοί που δεν Με ξέρουνε, Με φωνάζουν «Θεέ».

Όλοι αυτοί που Με φοβούνται, Με φωνάζουν «Κύριε».

Μα τα παιδιά που Με λατρεύουνε, Με φωνάζουνε «Πατέρα μου» και «Μπαμπά μου».

-Ποιους Εγώ θα εγκαταλείψω;

-Θα εγκαταλείψω τα παιδιά Μου που Με λατρεύουνε και Με φωνάζουμε «Μπαμπά»;

-Θα φωνάξω δυνατά στα παιδιά Μου εκείνα που Με νιώθουν σαν Μαμά;

-Θα διώξω, θα εγκαταλείψω ποτέ τα παιδιά Μου που θέλουν να μπουν στην καρδιά Μου και ποτέ να μην φύγουν απ’ εκεί;

Κανένας γονιός δεν θα το κάνει αυτό. Ούτε Εγώ που είμαι η άπειρη Αγάπη, ο Βασιλιάς της καρδιάς σας.

Θέλω λοιπόν σήμερα να νιώσετε ένα πράγμα:

Θέλω να διαλέξετε τίνος θα είσαστε παιδιά.

Παιδιά εκείνου που θέλει να σας οδηγήσει στον Άδη;

Ή παιδιά δικά Μου αγαπημένα που θα σας οδηγήσω στον ουρανό;

Διαλέξτε και πάρτε. Μόνοι σας θα αποφασίσετε.

Η χάρις του Θεού να σας ευλογεί!