Μήνυμα λατρείας του Θεού Πατέρα στα παιδιά Του

Αμέριμνα παίζουν τα παιδιά, και φωνάζουν και μιλούνε, με τη σιγουριά ότι εκεί κοντά βρίσκεται και ο μπαμπάς και η μαμά. Έτσι λοιπόν τα παιδιά δεν έχουν καμιά αγωνία. Αγωνία έχουμε εμείς οι μεγάλοι. Η μόνη αγωνία των παιδιών, η μόνη τους θλίψη είναι μην τυχόν δεν είναι εκεί γύρω η μαμά. Την θέλουν να είναι στο πλευρό τους.

Χάσανε τη μαμά και τον μπαμπά; Τότε αρχίζουν τα κλάματα.

Τώρα λένε λόγια διασκεδαστικά. Και μιλούν και γελούν και οι γονείς χαίρονται.

Ίδια εικόνα είμαστε κι εμείς ενώπιον του Θεού. Θέλει ο Θεός έτσι απλά να μας νιώθει, ότι είμαστε τα παιδιά Του που παίζουμε στο περιβόλι της καρδιάς Του.

Φτάνει να μην είμαστε μακριά Του.

Εσείς δεν στεναχωριέστε αν τα παιδιά φωνάζουν και κάνουν οτιδήποτε.

Φτάνει να είναι μέσα στο σπίτι σας. Να μην τα χάνετε. Όταν τα χάνετε πως νιώθετε;

Θέλω να μου πείτε εσείς οι μανάδες. Αλλά κι εσείς που είσαστε γιαγιάδες και κάποτε ήσασταν μανάδες. Αλλά και σαν γιαγιάδες, όταν έρχονται τα εγγονάκια σας και τα χάνετε.

-Πως νιώθετε; Πέστε μου πως νιώθετε; Πόσο στενάχωρα νιώθετε;

Όταν τα ψάχνετε και δεν τα βρίσκετε.

Όταν τα φωνάζετε και δεν ακούνε.

Όταν τα καλείτε γλυκά κι εκείνα δεν απαντάνε.

-Τότε, πως νιώθετε;Δεν σας πιάνει αγωνία; Δεν σας πιάνει πίκρα; Δεν σας πιάνει θλίψη; Δεν σας πιάνει στεναχώρια;

Με αγωνία ψάχνετε παντού και φωνάζετε:

«Που είσαι μικρό μου; Που είσαι κοριτσάκι μου; Που είσαι αγοράκι μου;»

Με την ίδια γωνία ακριβώς ο ίδιος ο Θεός Πατέρας ζει την αγωνία τη δικιά μας, που βρισκόμαστε. Με την ίδια ακριβώς αγωνία, με την ίδια πίκρα, με την ίδια θλίψη, με την ίδια στεναχώρια, μέσα στην καρδιά Του μας αναζητάει παντού και φωνάζει και λέει:

-Που είστε αγαπημένα Μου; Που είστε παιδιά Μου; Που είστε λατρεμένα Μου;

Το φωνάζει σε όλους, γιατί για τον Θεό δεν υπάρχουν ηλικίες. Με την ίδια αγάπη που φροντίζει τον μικρό, φροντίζει και τον μεγάλο. Για την ανθρώπινη κοινωνία, για αυτή την γήινη φοβερή πραγματικότητα έχουμε κάποια ηλικία. Εγώ αυτή την ηλικία έχω, εσείς κάποια άλλη. Για τον Θεό όμως είμαστε τα λατρεμένα Του παιδιά.

Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη αγωνία από το να σε αναζητάει ο Θεός να μπεις στην καρδιά Του και ψάχνοντας να μην σε βρίσκει.Και λέει τώρα:

«Που είναι ο γιός Μου και η κόρη Μου;»

Πολύ περισσότερη όμως αγωνία υπάρχει, όταν ένα παιδί χαθεί.

Κάποτε παρακολουθούσα ένα έργο και έδειχνε μία οικογένεια, ο πατέρας, η μάνα τα παιδιά, οι οποίοι είχαν πάει στην εξοχή. Υπήρχαν λίμνες, υπήρχαν πολλά ωραία δέντρα, λουλούδια. Ήταν ένα όμορφο δασάκι. Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πως, ξέφυγε το μικρό τους από την οπτική τους γωνία. Έφυγε το παιδάκι. Μετά από λίγη ωρίτσα αναζήτησε η μάνα και ο πατέρας τα παιδιά τους για να παίξουν μαζί τους. Αλλά εκεί είδαν ότι έλειπε το ένα παιδί τους από τα επτά που είχανε. 

Τρελάθηκε η μάνα. Άρχισε και έψαχνε και φώναζε: «Γιέ μου, που είσαι;».

Τον φώναζε με το όνομά του, το οποίο δεν το θυμάμαι. Τον φώναζε με τέτοια αγωνία, που κόντευε η καρδιά της να σπάσει. Έψαχναν περίπου μία ώρα και δεν τον βρίσκανε.

Η μάνα ήταν κάτασπρη. Ο πατέρας ήταν καταρρακωμένος. Προσκάλεσαν κι άλλους μαζί, φίλους τους και άλλους από το ίδιο μέρος, επειδή όλοι σχεδόν γνωρίζονται μεταξύ τους και τους είπαν.

-Ψάξτε κι εσείς να βρείτε το παιδί μου.

Το ήξεραν όλοι. Έψαχναν ώρες. Το παιδάκι είχε βρει μια κουφάλα ενός δέντρου κι έμενα μέσα. Φοβήθηκε φαίνεται από κανένα ζώο και έμενε μέσα. Δεν έβγαινε με τίποτα.

Όταν το βρήκανε, η μάνα το πήρε με τέτοια στοργή, με τέτοια λαχτάρα στην αγκαλιά της και έκλαιγε από τη χαρά της. Ο πατέρας το αγκάλιαζε, το φιλούσε. Που να το αφήσουνε;

Δεν μπορούσε να πάρει κανείς σειρά για να αγκαλιάσει αυτό το μικρό αγοράκι, που ήταν χαμένο και τώρα βρέθηκε.

Πιστέψτε με, την ίδια χαρά έκανε και το μικράκι, που δεν έπαυε με τα χάδια του και τα φιλιά του να εκφράζει την αγάπη του στη μάνα του και στον πατέρα του.

Δυο πράγματα είναι σκληρά στη γη:

Όταν χάσεις το παιδί σου. Και όταν το παιδί χαθεί από την προστασία των γονιών του.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να νιώθει ο γονιός ότι το παιδί του δεν τον αγαπά. Και πολύ ακόμα περισσότερο όταν νιώσει ο γονιός ότι το παιδί του βρίσκεται μακριά από τη στοργική του αγκαλιά.

Θα ήθελα σήμερα να σας πω κάτι κι εσείς να το κρίνετε.

-Τον Θεό πως Τον αγαπάτε;

Έχουμε πολλές μορφές αγάπης.

Μια μορφή αγάπης είναι η φιλία. Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι καλός μου φίλος.

Μια άλλη μορφή αγάπης είναι η συνεργασία. Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι ο συνεργάτης μου.

Μια άλλη μορφή είναι ο σύντροφος.

Άλλη μορφή είναι το παιδί σου.Υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης.

-Ποια απ’ όλες τις μορφές αγάπης που έχετε ζήσει είναι η πιο γλυκιά; Το έχετε σκεφτεί;

Είχα πάει κάποτε στο νοσοκομείο να πάω να δω έναν άνθρωπο ηλικιωμένο, ο οποίος πονούσε και υπόφερε πολύ. Κάθε φορά φώναζε:

«Αχ, μάνα μου. Πού είσαι μάνα μου;»

Ο ηλικιωμένος που ήταν 80 χρονών και ήταν  ετοιμοθάνατος φώναζε την μάνα του!!!

-Ήθελα να σας ρωτήσω, εσείς που είστε μεγάλοι και έχετε άσπρα μαλλιά, αναζητάτε την μάνα σας;

-Ναι.

-Πως την επιθυμάτε; Πως την ονειρεύεστε; Πως την σκέφτεστε;

-Με αγάπη.

Αν δείτε στον καθρέπτη το πρόσωπό σας, θα δείτε ότι κι εσείς είσαστε τώρα κοντά πλέον στην ηλικία σας. Κι όμως δεν παύετε με στοργή και με τρυφερότητα να την μνημονεύετε.

Ωραίο πράγμα είναι κανείς να σκέπτεται τον γονιό του!

-Πέστε μου την αλήθεια, είναι ωραίο πράγμα κανείς να σκέπτεται τον γονιό του ή όχι;

-Ναι, δεν υπάρχει πιο ωραίο. Είναι το καλύτερο.

-Τι χαρά παίρνει ο γονιός, όταν το παιδί του τον θυμάται;

-Γιατί αυτά τα αισθήματα αγάπης και λατρείας που έχετε για τον γονιό σας, στη μάνα σας και στον πατέρα σας, έστω κι αν έχουν κοιμηθεί, δεν τα εκδηλώνετε στον ουράνιο Πατέρα μας;

-Μην ξεχνάτε ότι οι γονείς σας ήταν άγιοι;

-Όχι.

Απλοί άνθρωποι ήταν, ταπεινοί με λάθη.

-Κι όμως μέσα στην καρδιά σας, τι αισθήματα έχετε γι’ αυτούς;

-Λατρεία.

Πόσο λυπάται ο Θεός, όταν δεν Του δίνουμε την ελάχιστη λατρεία, σαν Γονιό, σαν Πατέρα, σαν Μάνα. Να τον σκεφτούμε και να Του πούμε:

«Θεέ μου, Εσύ είσαι ο πραγματικός μας Πατέρας, που μας έφερες στη γη.

Εσύ είσαι Εκείνος που μας έσπειρες σ’ αυτό το περιβόλι.

Εσύ είσαι Εκείνος, που μας έδωσες αυτή τη ψυχή, για να Σε φωνάζουμε συνέχεια «Θεέ και Πατέρα».

Γιατί δεν την έχουμε αυτή την αγωνία;

Θα σας πω γιατί. Γιατί δεν Τον είδαμε. Γιατί δεν Τον ακούσαμε. Γιατί δεν Τον αγγίξαμε. Γιατί συνήθως όλοι μας έχουμε μία τάση, ν’ αγαπάμε ότι βλέπουμε, ότι ακούμε, ότι αγγίζουμε. Αυτό κάνουμε.

Κι όμως έζησα κάποτε ένα παιδί που μου έλεγε:

-Αχ, πόσο πικραμένο είμαι!

-Γιατί; Τον ρώτησα.

-Γιατί δεν γνώρισα τη μάνα μου. Κάθε μέρα σκέφτομαι τη μάνα μου και τον πατέρα μου.

-Γιατί, παιδί μου;

-Γιατί είμαι ορφανό από πολύ μικρό παιδί. Πέθαναν οι γονείς μου σε δυστύχημα και δεν τους γνώρισα. Με ανέθρεψε άλλη μάνα.

Όλο το μυαλό αυτού του παιδιού ήταν συνέχεια στη μάνα του την πεθαμένη και στον πατέρα του, που δεν τον γνώρισαν! Και όταν έλεγε το όνομα της μάνας του, έκλαιγε αυτό το παιδί. Τότε δεν έδωσα σημασία. Τώρα όμως δίνω σημασία.

Γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σ’ αυτήν τη γη, που δεν γνώρισαν τον Πατέρα τον ουράνιο. Δεν Τον είδαν. Δεν Τον άκουσαν. Δεν Τον άγγιξαν. Αλλά όμως Τον ένιωσαν, Τον πίστεψαν. Γιατί; Γιατί ήξεραν, ότι χάρη σ’ Αυτόν είναι εδώ στη γη. Και Τον αγάπησαν τρελά αυτόν τον Θεό. Τον αγάπησαν μαρτυρικά. Τον αγάπησαν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους. Και για χάρη αυτού του Πατέρα, μαρτύρησαν και άγιασαν.

-Όλοι αυτοί οι Μάρτυρες, έχετε την αίσθηση ότι είδαν τον Θεό Πατέρα;

-Όλοι οι Όσιοι που λατρεύουμε, έχετε την αίσθηση ότι είδαν τον Θεό Πατέρα; 

-Όλοι αυτοί που Τον λάτρεψαν, έχετε την αίσθηση, ότι Τον είδαν;

Δεν Τον είδαν. Αλλά Τον ένιωσαν!

Τον πίστεψαν χωρίς να Τον δουν!

Τον πίστεψαν χωρίς να Τον ακούσουν!

Τον πίστεψαν, γιατί πιστεύουν ότι όλοι μας γεννηθήκαμε από έναν Πατέρα, από μία μάνα!

«Μακάριοι, λέει ο Θεός, οι μη ειδόντες και πιστέψαντες».

Μακάριοι, λέει ο Θεός, όλοι αυτοί, που δεν Με είδαν και Με πίστεψαν.

Και πράγματι, τρισμακάριστοι είναι αυτοί οι Μάρτυρες.

Θύμιαζα πρώτα και κοιτώντας έβλεπα τους Αγίους, τις Αγίες, τους Μάρτυρες και είπα:

«Θεέ μου, αυτά τα παιδιά, αυτά τα παλικάρια, αυτά τα κοριτσάκια…».

Τι νομίζετε ότι ήταν αυτά τα παιδάκια; Θέλετε να σας πω ηλικίες;

-Πόσο χρονών ήταν η Αγία Μαρίνα; 

Δεκαπέντε χρονών.

-Πόσο χρονών ήταν η Αγία Αικατερίνη;

Δεκαοχτώ χρονών ήταν, όταν Τον λάτρεψε, όταν Τον ερωτεύτηκε τον Θεό.

-Πόσο χρονών ήτανε οι μικρές μου πριγκίπισσες, τις οποίες φέρω το όνομα, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη;

Δώδεκα έντεκα, και εννιά χρονών. Όλα αυτά μικρά παιδάκια ήτανε.

Κι όμως Τον λάτρεψαν, Τον ερωτεύτηκαν.

-Τον είδαν; Τον άκουσαν;

Δεν Τον άγγιξαν! Κι όμως Τον ερωτεύτηκαν!

Αυτή είναι η αγάπη των ανθρώπων εκείνων, που πιστεύουν τον Θεό, ανεξάρτητα αν Τον νιώθουν δίπλα τους, γιατί πιστεύουν ότι υπάρχει.

Τι άλλο θα μπορούσα να σας πω;

Εάν μία μέρα ένα χαμένο παιδί, που είχε χάσει τον πατέρα του, επειδή εκείνο έφυγε από κοντά του, γιατί έκανε λάθη, ξαφνικά μάθαινε ότι ο πατέρας του υπάρχει κάπου και του στέλλει ένα γράμμα.

-Πως θα ένιωθε αυτό το παιδί, όταν ξέρει ότι ο πατέρας του που τον λάτρεψε είναι ερωτευμένος μαζί του; Γιατί τόσο πολύ το αγαπούσε. Από μικρό παιδί ένιωθε τα χάδια και τα φιλιά του, μέχρι τη στιγμή που κάτι αναπάντεχο τον έδιωξε μακριά του και χάθηκε στην ξενιτιά.

-Πως θα ένιωθε αυτό το παιδί, αν ήξερε ότι ο πατέρας του είχε μάθει που βρίσκεται και του έστελνε ένα γράμμα και του έγραφε τα γλυκόλογα εκείνα που του έλεγε όταν ήταν μικρό παιδί; Τα γλυκόλογα εκείνα, όταν ήταν βρέφος. Τα γλυκόλογα εκείνα, όταν τον έσφιγγε στην αγκαλιά του και τον γέμιζε με τα φιλιά του.

-Πως θα ένιωθε αυτό το παιδί εκείνη την ημέρα, που θα έπαιρνε αυτό το γράμμα;

-Πέστε μου, πως; Το φαντάζεστε;

Άντε να σας φέρω ακόμα μία φαντασία, που μακάρι να ήταν φαντασία, γιατί είναι πραγματικότητα.

Αν ο Θεός έβρισκε έναν τρόπο και έλεγε σ’ ένα παιδί:

«Παιδί μου, πήγαινε και πες στα παιδιά Μου κάτι που θέλω να τους πω. Πες τους αυτά που Εγώ θα σου πω. Δεν θα τους πεις δικά σου λόγια. Θα τους πεις τα δικά Μου λόγια. Αυτά που Εγώ θα σου βάλω στο αυτί, που θα σου γεμίσω την καρδιά. Κι Εγώ θα ανοίξω τις καρδιές των παιδιών Μου, για να ακούσουν το θείο Μου θέλημα».

-Θα ήσασταν ευτυχισμένοι, αν ξέρατε ότι ο Θεός θα εύρισκε έναν τέτοιο τρόπο να σας μιλήσει, έστω μέσα από τον πιο τελευταίο άνθρωπο;

Τι λέτε; Πως θα νιώθατε;

Κατ’ αρχάς δεν θα το πιστεύατε και θα πείτε:

«Μα πως είναι δυνατόν ο Θεός να μου μιλήσει; Μα ο Θεός είναι μεγάλος. Είναι φοβερός. Βρίσκεται τόσο ψηλά. Είναι τόσο μακριά. Που άραγε με θυμήθηκε για να μου μιλήσει;»

Κρατήστε τώρα τα παιδιά σας στην αγκαλιά σας, γιατί τώρα δεν θέλω να μιλούν αυτά. Θέλω να μιλήσει κάποιος άλλος.

Θα σας διαβάσω ένα γράμμα του Θεού για όλους εμάς.

Μην ρωτάτε πως γράφτηκε. Μη ρωτάτε πως ειπώθηκε.

Μονάχα, όταν το ακούσετε σκεφτείτε αν είναι αληθινό ή όχι.

Εγώ δεν θα σας πω αν είναι αληθινό ή όχι. Μόνο θα σας το διαβάσω. Γιατί θέλει Εκείνος μέσα από τις καρδιές σας να δει, αν Τον πιστεύετε ή όχι.

Ακούστε λοιπόν ένα γράμμα, που έστειλε ο Θεός σ’ ένα από τα παιδιά Του.

Έφτασε στα χέρια μου και σας το διαβάζω. Εκείνος ήθελε σήμερα να έρθω εδώ.

Εκείνος ήθελε σήμερα να τα πω αυτά για να τα μάθετε, γιατί από τώρα και στο εξής σε πολλά παιδιά ανά τον κόσμο θα αποκαλύπτεται και θα μιλάει απλά και γλυκά. Λέει ότι:

«Θα μιλήσω σ’ όλα Μου τα παιδιά τώρα που αρχίζουν τα χρόνια της Αποκάλυψης τα φοβερά. Τώρα που ο σατανάς θ’ αφήσει όλα του τα δαιμόνια και θα γεμίσει τον κόσμο, γιατί Εγώ το επιτρέπω. Γιατί θέλω Εγώ να αποκαλύψω, πόσο αγαπώ Εγώ αυτά τα παιδιά. Θα το κάνω σε απλά παιδιά. Το μήνυμά Μου ξέρω ότι δεν θα το δεχτούνε όλοι. Όμως Εγώ θα το πω και όποιος έχει απλή καρδιά, ας το δεχτεί».

Ακούστε λοιπόν και πέστε μου, αν είναι γράμμα του Θεού Πατέρα ή όχι.

Τα λέει Εκείνος:

«Αγαπημένα Μου μαργαριτάρια, θησαυροί Μου πολύτιμοι, σπλάχνα Μου, ευωδιαστά Μου κρινολούλουδα, πόσο στ’ αλήθεια σας λατρεύω. Είμαι ο Πατέρας, μα και η Μητέρα σας. Είμαι ο Μπαμπάκας, μα και η Μανούλα σας. Σας κρατώ στην αγκαλιά Μου, σας γεμίζω με τα φιλιά Μου και τα ερωτόλογά Μου, σας θηλάζω με το θεϊκό Μου νέκταρ, την θεϊκή Μου διδασκαλία σαν στοργική μανούλα, μα σας ευλογώ με την ευχή του πατέρα, σας προστατεύω με τη δύναμη του πατέρα, σας συγχωρώ με την ευσπλαχνία του πατέρα.

Ότι και αν κάνετε, Εγώ τα σβήνω με ένα δάκρυ μετανοίας που θα δω. Με ένα σ’ αγαπώ που θα ακούσω. Με μια αγκαλιά που θα μου δώσει η ψυχή σας. Όλα τα παίρνω σαν ζητιάνος. Επειδή μου δίνετε ψίχουλα, έχω καταντήσει ζητιάνος. Έχω μάθει να αρκούμε στα λίγα.

Μα επειδή είμαι άρχοντας δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, παρά να σας δίνω πλούσια τα ελέη Μου και τις ευλογίες Μου, περιμένοντας από τα σπλάχνα Μου να μοιάσουν σε Μένα. Και σεις οι γονείς, δεν χαίρεστε όταν βλέπετε τα παιδιά σας να σας μιμούνται;

Και αν σε κάτι κάνουν λάθος, προσπαθείτε να τους μοιάσετε στο λάθος ή να τους διορθώσετε, διδάσκοντάς τους, ποιο είναι το σωστό;

Παίρνω λοιπόν τα ψίχουλά σας και σας γεμίζω με πολύ χρυσάφι, που βγαίνει μέσα από το θησαυροφυλάκιο της αγάπης Μου και του μητρικού Μου έρωτα. Ελπίζω πως κάποια μέρα θα κάνετε κι εσείς το ίδιο. Θα νιώσετε τον έρωτά Μου και έρωτα θα μου δώσετε κι εσείς.

Λουλούδια Μου, βλέπω την αναζήτηση σας για Μένα και χαίρομαι. Σας βλέπω να τρέχετε με αγωνία, πίσω από ανθρώπους που μιλούν για Μένα. Αναζητάτε βιβλία που γράφτηκαν για Μένα. Λυπάστε που δεν σας δόθηκε ευκαιρία να γνωρίσετε ανθρώπους που όσο έζησαν στη γη, ήταν άγιοι, ζούσαν σύμφωνα με το θέλημά Μου και Εγώ γι’ αυτό τους χαρίτωσα και τους επέτρεψα να κάνουν θαύματα, να προφητεύουν, οι οποίοι όμως θέλησαν να ζουν κρυμμένοι από σας, γιατί ήθελαν να μου χαρίζουν κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους.

Μα παρόλο που χαίρομαι για την αναζήτησή σας αυτή, λυπάμαι που όταν σας δίνω με διάφορους τρόπους την ευκαιρία να Με γνωρίσετε, να ακούσετε πόσο σας αγαπώ και σας λατρεύω, εσείς δεν το κρατάτε στην καρδιά σας, σαν το πιο πολύτιμο λόγο που ακούσατε ποτέ και που είναι ικανός αυτός ο λόγος να αλλάξει όλη σας τη ζωή, αλλά συνεχίζετε την αναζήτησή σας, περιμένοντας να ακούσετε κάτι πιο ωφέλιμο.

Και Εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι, τι πιο δυνατό θα μπορούσα να σας πω.

Σας λέω ότι σας συγχωρώ ότι και αν κάνετε και δεν θέλω να βγείτε από την αγκαλιά Μου. Όμως εσείς, ενώ χαίρεστε στην αρχή, φεύγετε πάλι για να Με γνωρίσετε καλύτερα…

Το ξέρω θησαυροί Μου, πως είναι δύσκολο για σας να πιστέψετε και να αφιερωθείτε σε κάτι που δεν βλέπετε, που δεν ακούτε, που δεν αγγίζετε, μα έχει περισσότερη αξία να το κάνετε από πίστη και όχι επειδή το είδατε, το νιώσατε, το ακούσατε. Και εσείς όταν λέτε κάτι στα παιδιά σας, δεν περιμένετε να σας πιστέψουν και να κάνουν αυτό που τους λέτε, αφού εμπειρικά ζήσατε το λάθος και το σωστό και τώρα είστε σε θέση να τους διδάξετε απ’ ευθείας το σωστό δρόμο; Και δεν λυπάστε όταν αγνοούν τα λόγια σας και επιλέγουν το λάθος δρόμο; Ξέρετε ποια θα είναι η συνέπεια. Να πάθουν για να μάθουν, μα προτιμάτε να μην πάθουν. Έτσι και Εγώ, σας κρατάω αγκαλιά, σας λατρεύω, η μητρική Μου καρδιά χτυπάει μόνο για σας και επειδή δεν το νιώθετε στέλνω αγαπημένα, λατρεμένα Μου παιδιά, που Με πίστεψαν απλά και Με ακολούθησαν πιστά, ακόμη και αν δεν τους ήμουν ορατός. Τους στέλλω να σας πουν πόσο σας λατρεύω και σας κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά Μου, μα εσείς δεν τους πιστεύετε και αναζητάτε να ακούσετε και άλλο ωφέλιμα λόγια. Και εκεί είναι ο κίνδυνος. Ο επόμενος που θα βρείτε και θα σας μιλήσει για Μένα, θα Με γνωρίζει στ’ αλήθεια, θα Με γνωρίζει εμπειρικά, ή θα σας πει αυτά που άκουσε, από ανθρώπους που πραγματικά δεν Με γνώριζαν;

Γι’ αυτό και τα περισσότερα παιδιά Μου, άκουσαν για ένα Θεό σκληρό και τιμωρό και Με αποστράφηκαν πριν Με παρακαλέσουν να τους αποκαλυφθώ για να τους πω ποιος Είμαι. Μα ακόμη και αν ακούσετε να μιλούν για Μένα κάποιοι που μεταφέρουν σωστά την αγάπη Μου σε σας, αν τους ακούσετε και ξέρετε πως αυτά που σας λένε, οι ίδιοι δεν τα εφαρμόζουν, πόσο στ’ αλήθεια θα σας πείσουν για όσα λένε; Πόσο θα δεχτείτε τα λόγια τους.

Γι’ αυτό λοιπόν λατρεμένα Μου παιδιά, σας ζητώ να ανοίξετε με απλότητα την καρδιά σας για να ακούσετε πως σας λατρεύω, πως δεν ζω χωρίς εσάς και πως ότι και αν κάνετε Εγώ σας συγχωρώ και ανοίγω την αγκαλιά Μου στον καθένα, περιμένοντας την επιστροφή του.Ας μην σας παιδεύει ο σατανάς, λέγοντάς σας να αφιερώνετε χρόνο σε πιο βαθιές αναζητήσεις. Το μόνο που προσπαθεί να πετύχει είναι να μου κλέψει τον χρόνο που θα μου αφιερώνατε για νε Με γεμίσετε με λόγια αγάπης και έρωτα.

Και αυτό το κάνει επειδή δεν αντέχει να ακούει αυτά τα λόγια που βγαίνουν από καρδιές που Μου μιλούν απλά. Ξέρει, πως αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, η καρδιά αυτή, μια μέρα να καίγεται από έρωτα για Μένα και επειδή το γνωρίζει, προτιμάει να σας κλέψει αυτή την μελλοντική ευλογία, κάνοντας σας να πιστεύετε, πως οι θεϊκές αυτές αναζητήσεις Μου είναι αρεστές.

Και σεις παιδιά Μου, που θέλετε να μιλήσετε για Μένα, γυρίστε πρώτα στην καρδιά σας και δείτε αν καίγεται από έρωτα για Μένα. Δείτε αν μπορείτε να ζήσετε χωρίς Εμένα. Αν κάτι άλλο κλέβει ακόμη την καρδιά σας, τότε δεν Με γνωρίσατε ακόμη και έτσι αυτά που θα λέτε, απλά σας γεμίζουν εγωισμό και πρόσκαιρη χαρά πως κάτι προσφέρατε, μα πολύ γρήγορα θα γεμίσει η καρδιά σας με θλίψη και μοναξιά, αφού στ’ αλήθεια ακόμη είστε  κι εσείς μακριά Μου. Από το περίσσευμα της καρδιάς σας μιλάει το στόμα σας, γι’ αυτό μείνετε στην καρδιά Μου, για να μπω στην καρδιά σας και τότε από το στόμα σας θα μιλάω Εγώ που κρύβομαι στην καρδιά σας και όχι εσείς.Τότε στ’ αλήθεια θα αγγίζετε τις καρδιές των παιδιών Μου και θα έχετε πάντα γαλήνη στην ψυχή σας.

Βρείτε παιδιά Μου ανθρώπους που Με αγαπούν, όχι απλά με αγαπούν, μα που είναι ερωτευμένοι και παραδομένοι σε Μένα και εμπιστευτείτε τα λόγια τους. Μην περιμένετε να σας δώσουν την ψυχή τους, αφού αυτή Μου ανήκει. Ακούστε τα λόγια τους, γιατί Είμαι Εγώ αυτός που μιλάω μέσα από αυτούς και κρατήστε τα σαν πολύτιμους θησαυρούς στην καρδιά σας. Αφιερώστε Μου όλα τα λεπτά της ζωής σας, μιλώντας Μου για ότι σας απασχολεί, για όσους αγαπάτε. Και τότε Εγώ θα σκεπάσω και εσάς, αλλά και όσους σας εμπιστεύτηκα. Εσείς δεν θα σώσετε τον κόσμο. Αυτό θα το κάνω Εγώ, γιατί Εγώ Είμαι ο αληθινός Πατέρας και η αληθινή Μάνα. Διδάξτε με το παράδειγμα και τη σιωπή σας όσους σας εμπιστεύτηκα και αφιερώστε Μου την καρδιά και τη ζωή σας. Μείνετε μέσα σε Μένα και Εγώ μέσα σε σας. Γίνετε ένα με Μένα και Εγώ ένα με σας.

Υπάρχουν πολλές αγίες ψυχές που Με λάτρεψαν, Μου αφιερώθηκαν και τώρα είναι αναπαυμένοι στην αγκαλιά Μου. Είναι τα λατρεμένα Μου παιδιά, τα αδέλφια σας που εσείς τους αποκαλείτε αγίους και πιστεύετε πως είναι μακριά σας. Τους σέβεστε, τους ευλαβείστε, τους έχετε κρεμάσει στους τοίχους των σπιτιών σας, μα δεν πιστεύετε πως αφού τους έχετε κάνει την τιμή να βρίσκονται εκεί, εκείνοι είναι στ’ αλήθεια κοντά σας και προσπαθούν να σας βοηθήσουν όποτε εσείς τους δίνετε την αφορμή και την ευκαιρία. Αλήθεια, ποιοι πιστεύετε πως είναι ικανότεροι να μιλήσουν για Μένα, αυτοί που Με ποθούν, ή αυτοί που Με λάτρεψαν και τελικά βρέθηκαν στην αγκαλιά Μου;

Όλα τα ευλογημένα Μου παιδιά, είναι τώρα επιστρατευμένα στην γη. Τους έστειλα δίπλα σας, τώρα που ο σατανάς έστειλε όλες τις σατανικές δυνάμεις του γύρω σας και μέσα στα σπίτια σας, μέσα από τον θρόνο του που είναι η τηλεόραση, που δεν λείπει από κανένα σπίτι πια. Εγώ λοιπόν, στέλλω όλα τα παιδιά Μου και όλες τις αγγελικές Μου δυνάμεις, να σας περιφρουρούν και να σας σκεπάζουν.Είναι έτοιμοι να γίνουν η δική σας οικογένεια. Όμως πρέπει εσείς να τους καλωσορίσετε, αφού πρώτα με πίστη δεχτείτε πως είναι δίπλα σας. Διαλέξτε εσείς μέσα από όλα τα παιδιά Μου, ποια είναι αυτά που συγκινούν την δική σας την καρδιά και με απλότητα κρατήστε τους από το χεράκι, ζητώντας τους να σας ανεβάσουν στον ουρανό μαζί τους, όταν επιστρέψουν στην αγκαλιά Μου. Αυτοί Με γνώρισαν και μπορούν να σας μιλήσουν για Μένα. Αυτοί θα σας μάθουν πώς να Με αγαπάτε και να Με λατρεύετε. Βάλτε την πίστη μπροστά, όπως την έβαλαν εκείνοι και τότε θα γίνουν τα μεγαλύτερα θαύματα.

Μην περιμένετε να Με δείτε, ή να Με νιώσετε μέσα από κάποιο θαύμα, για να Με πιστέψετε. Πολλοί με είδαν μέσα από τον Γιό Μου, μα δεν Με πίστεψαν, όπως δεν πίστεψαν και τον ίδιο Μου τον Γιό. Ανοίξτε την καρδιά σας και μην σταματάτε να Μου μιλάτε απλά. Τότε θα γίνουν τα μεγαλύτερα θαύματα, γιατί σ’ αυτήν την καρδιά που θα Μου μιλάει απλά και σιγά-σιγά, δίχως να το καταλαβαίνει θα Μ’ ερωτεύεται, Εγώ θα της αποκαλυφθώ, όσο αυτή θα βρίσκεται ακόμη στη γη και η ίδια μετά θα μιλάει για Μένα και θα κάνει τα μεγαλύτερα θαύματα. 

Σας λατρεύω ερωτικά,

Εγώ ο στοργικός και μητρικός

Ουράνιος Πατέρας σας

-Αναρωτιέμαι, είναι ένα γράμμα αυτό του Θεού; Ή ένα ψέμα;

-Εσείς, τι πιστεύετε; Ότι είναι ένα γράμμα που το έγραψε άνθρωπος;

-Ή ένα γράμμα που το έστειλε ο Θεός σε άνθρωπο;

-Αλήθεια, είναι.

Αυτά θα τα γράψω σε CD και θα αφήνω τον καθένα σας ελεύθερο αν θέλει να το πιστέψει ή όχι.

Αν είναι ένα γράμμα του Θεού για μας, τότε είναι καιρός να αλλάξουμε ζωή.

Αν όμως δεν το πιστεύετε, τότε πετάξτε και αυτό το γράμμα και αυτό το CD που θα σας μοιραστεί.

Είπε πάρα πολλά, πάρα πολλά, που δείχνουν πόσο μας λατρεύει και πόσο μας αναζητά.

Σήμερα ξεκίνησε ο Θεός να μιλά μέσα από τους ανθρώπους για όλα Του τα παιδιά.

Να ξέρετε ότι σ’ όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή εκατοντάδες απλοί άνθρωποι, νέα παλικάρια, νέα κορίτσια απλά, ακούν τον λόγο του Θεού. Ακούν την φωνή Του. Την καταγράφουν και την μεταδίδουν.

-Γιατί όμως το κάνει αυτό ο Θεός;

Γιατί είπε αλλού, ότι από αυτό το έτος έχει ξεκινήσει η έναρξη των χρόνων της Αποκάλυψης. Σας το είπα την Πρωτοχρονιά. Από αυτόν τον χρόνο αρχίζουν τα χρόνια της Αποκάλυψης και λέει να είμαστε έτοιμοι για όλα αυτά που θα έρθουν. Θα έρθει πανικός, όλεθρος και καταστροφή.

Λέει πώς όσοι θα μείνουμε στην αγκαλιά Του θα γλιτώσουμε από τα κακά του σατανά.

Όσοι όμως δεν πιστέψουν και δεν μείνουν, θα βλέπουν ένα-ένα να τους αγγίζει το κακό του σατανά. Και τότε μόνοι τους θα υποφέρουν τόσο πολύ, που ποτέ δεν έχουν ξαναδεί. 

Εύχομαι ο Θεός να ευλογήσει όλους μας.

Να ανοίξουμε τις καρδιές μας, να δεχτούμε τα λόγια Του και να αρχίσουμε μια νέα ζωή, όπως θα ήθελε ο Θεός Πατέρας. 

Είδατε τι είπε;

«Αρκεί ένα δάκρυ για να σας συγχωρήσω. Αρκεί ένα Σ’ αγαπώ, για να σας ευλογήσω».

Ένα από τα δύο είναι εύκολο να το κάνουμε όλοι μαζί.

Η χάρις του Θεού να είναι μαζί σας. Αμήν.