Πρόλογος
Η μεγαλύτερη χαρά του γονιού, είναι η στιγμή εκείνη, που έχει την δυνατότητα, να δώσει στο παιδί του ένα πολύτιμο δώρο. Χαίρεται ο γονιός, όταν επιλέγει ωραία δώρα, για να δώσει στον θησαυρό του, το παιδί του. Είναι ωραία στιγμή αυτή.
-Συμφωνούμε.
Είναι όντως η πιο ωραία στιγμή.
Και για τον Θεό Πατέρα, η πιο ωραία στιγμή είναι, όταν Του δίνει το παιδί την δυνατότητα με τη ζωή του, να του χαρίσει πολύτιμα δώρα. Και απ’ όλα αυτά τα πολύτιμα δώρα, το πιο πολύτιμο είναι ένα: Αυτό το δώρο, που όταν το χαρίσει ο Θεός, όλος ο ουράνιος κόσμος χαίρεται! Όλος ο ουράνιος κόσμος πανηγυρίζει! Αλλά και η καρδιά του ουράνιου Πατέρα, βρίσκεται στην πιο ουρανιώδη ευτυχία.
Ημέρα του Αγίου Πνεύματος, ημέρα μνήμης της θεϊκής πνοής, που έδωσε ο Θεός στους πρωτόπλαστους
Σήμερα, ημέρα του Αγίου Πνεύματος, είναι μια μέρα τόσο αξέχαστη για τον Θεό Πατέρα! Γιατί θυμάται την ημέρα εκείνη, που επέλεξε Εκείνος να δημιουργήσει το πλάσμα Του, παίρνοντας χώμα για να κάνει τον άνθρωπο. Και μπροστά σ’ αυτό το σώμα να στέκεται τώρα, σαν ουράνιος Πατέρας, να γεννάει το σπλάχνο Του, μεταδίδοντάς του αυτό, που κανένα άλλο πλάσμα στην δημιουργία δεν θα είχε.
Εκείνη τη στιγμή, που έβγαλε από μέσα Του την ίδια Του την πνοή και την έδινε στο σπλάχνο Του, στο πλάσμα Του, γινόταν ο άνθρωπος. Γιατί, αυτό το σώμα, που είναι πλασμένο από χώμα, εκείνη τη στιγμή έπαιρνε το υπέρτατο δώρο, που μπορεί κανείς να σχολιάσει, το Άγιο Πνεύμα. Και με το Άγιο Πνεύμα καθίσταται ο άνθρωπος, η πιο γλυκιά έκφραση του Θεού, η εικόνα του Θεού!
Έπαιρνε δυνατότητες και στοιχεία, που μόνο ο Θεός έχει, με την ευλογία και την ευχή να γίνει μια μέρα μικρός θεός, μεταβαίνοντας από φως σε φως, από χαρά σε χαρά, από ειρήνη σε ειρήνη, από θεϊκό έρωτα σε θεϊκό έρωτα, από την ευτυχία, στην απόλυτη ευτυχία, παίρνοντας στο άπειρο την μοναδική ευτυχία, που λέγεται Άγιο Πνεύμα.
Ο θεϊκός έρωτας του Θεού, μας επαναφέρει πίσω στην αγκαλιά Του και στην μητρική καρδιά Του
-Τι είναι το Άγιο Πνεύμα, που σήμερα δυστυχώς ελάχιστοι το γνωρίζουν και απειροελάχιστοι το λατρεύουν και σπάνια το αναζητούν;
Γνωρίσαμε τον Θεό Πατέρα, σαν Δημιουργό. Γνωρίσαμε τον μονογενή Του Υιό, να έρχεται και να θυσιάζεται για μας. Κι εμείς σήμερα αναγνωρίζουμε στο Άγιο Πνεύμα αυτό, για το οποίο ήλθε ο μονογενής Υιός του Θεού να σταυρωθεί.
-Μα, πόσο αλήθεια σημαντικό, είναι αυτό το γεγονός, ώστε όλο αυτό το μεγαλείο της ιστορικής διαδρομής του Ιησού, από την γέννηση μέχρι τα πάθη Του, είχε σαν μοναδικό σκοπό, να αποκτήσουν ξανά οι άνθρωποι ο Άγιο Πνεύμα;
Ο Θεός είναι η Μάνα. Το είπαμε πολλές φορές. Θα το ξαναπούμε όμως πολλές φορές. Θα το διαλαλούμε στους αιώνες, μέχρι να το εννοήσει ο καθένας σας. Μέχρι να το πιστέψει ο καθένας σας, ότι ο Θεός είναι για εκείνον Μάνα. Η απόλυτη Μάνα! Η απόλυτη στοργική, τρυφερή Μάνα, που αγαπάει, που λαχταράει, που πονάει, που αγκαλιάζει, που κλαίει, που δακρύζει, που έχει στα σπλάχνα Του, το σπλάχνο Του.
-Ποια μάνα από εσάς, μπορεί να είναι ευτυχισμένη, όταν το παιδί της υποφέρει;
-Καμιά.
-Ποια μάνα από εσάς, μπορεί να είναι ευτυχισμένη, όταν το μονάκριβό της παιδί μαστίζεται από χίλιες πληγές και αρρώστιες;
-Καμιά.
-Ποια μάνα από εσάς, μπορεί να είναι χαρούμενη, όταν το παιδί της ξημεροβραδιάζεται και με αγωνία το περιμένει, πότε θα έλθει; Συνέχεια σκέφτεται: «Άραγε το παιδί μου, είναι καλά; Άραγε το παιδί μου, είναι εντάξει; Μήπως του συνέβηκε κανένα κακό;»
-Ποια μάνα λοιπόν, μπορεί να υποφέρει την προσμονή της επιστροφής του παιδιού της;
-Ποια μάνα μπορεί να το υποφέρει εύκολα;
-Είναι καμιά από εσάς, που με άνεση μπορεί να ανεχθεί το παιδί της, να ζει μακριά της μέσα σε πληγές, μέσα σε στεναχώριες, μέσα σε θλίψεις, μέσα σε αγωνίες, χωρίς η ίδια να αγωνιά, χωρίς η ίδια να πονά;Πέστε μου, είναι καμιά από εσάς;
-Καμιά.
-Γιατί καμιά;
-Γιατί εσείς οι μάνες, είσαστε η έκφραση της αγάπης του Θεού.
Όταν ο Θεός δημιουργούσε την μάνα, έβγαζε από μέσα Του τον θεϊκό Του μητρικό έρωτα και τον έβαζε στην καρδιά σας. Με τον ίδιο μητρικό έρωτα να αγκαλιάζετε, να αγαπάτε το βρέφος σας, το σπλάχνο σας, την αγάπη σας, την καρδιά σας.
Το χειρότερο παιδί στον κόσμο, που όλοι θα θέλανε να το εξαφανίσουν, μόνο μια καρδιά πονάει γι’ αυτό και φωνάζει: «Συγχωρέστε το, ήταν καλό παιδί. Δεν ξέρω, τι του συνέβη».
-Έτσι, δεν φωνάζει κάθε μητρική καρδιά στο πιο πληγωμένο, στο πιο άθλιο παιδί;
-Ναι, έτσι.
Αυτό το ίδιο κάνει, ο ίδιος ο Θεός Πατέρας, επειδή είναι Μάνα!
Αυτό θέλει να γνωρίσουμε ο Θεός Πατέρας, το πόσο μητρικά Μας λατρεύει!
Το πόσο με λαχτάρα αναζητάει να μας σφίξει ξανά στην αγκαλιά Του!
Δέστε το σ’ αυτήν την απλή εικόνα. Δέστε την μικρή κορούλα με τον πατέρα της πόσο τον αγκαλιάζει. Ενώ εμένα ακούνε, θέλει ασυναίσθητα να μπει στην αγκαλιά του πατέρα της. Και το οποιοδήποτε μωρό, θέλει να μπει στην καρδιά της μάνας της.
-Γιατί όμως αυτό γίνεται;
-Γιατί μόνο εκεί νιώθει ασφάλεια, σιγουριά, στοργή, τρυφερότητα, γλυκύτητα και ό,τι άλλο σημαίνει αυτή η αγάπη του μωρού προς τον γονιό.
-Εάν δεν ήξερε το παιδί, ότι ο πατέρας του το λατρεύει, αν δεν ήξερε ότι η μάνα του το λατρεύει, θα ήταν στην αγκαλιά τους;
-Όχι.
Κανένα παιδί δεν θα μπορούσε να χωθεί στην αγκαλιά τους.
-Τι είναι λοιπόν εκείνο, που το κάνει να χωθεί στην αγκαλιά του γονιού;
-Είναι το αίσθημα, ότι μόνο αυτός ο γονιός, ο πατέρας του, η μάνα του, το αγαπάει, το συγχωράει, το ανέχεται και θέλει πάντα να το υπερασπίζεται.
-Αυτό, δεν είναι αλήθεια;
-Γιατί, όμως αναγνωρίζουμε αυτή την αλήθεια, και δεν αναγνωρίζουμε την άλλη αλήθεια, ότι ο Θεός Πατέρας με την ίδια στοργική αγάπη, με την ίδια στοργική αναζήτηση, ζητάει τον καθένα από εμάς στην αγκαλιά Του να χωθεί και πιο βαθιά στην μητρική Του καρδιά να μπει;
-Γιατί λοιπόν ξεχνάμε ότι γι’ αυτόν τον λόγο έστειλε ο Θεός τον Γιό Του στη γη, να υποφέρει, να διδάξει, να σταυρωθεί;
Έστειλε τον πρώτο Παράκλητο, τον Γιό Του στη γη, για να μας δώσει δύναμη, να μας διδάξει το θέλημα του Θεού Πατέρα, που είναι να μας ξαναπάρει στη δικιά Του αγκαλιά και να μας χώσει ακόμα πιο βαθιά, στην μητρική Του την καρδιά.
-Τι νόημα θα είχε η υπέρτατη θυσία του μονογενή Του Υιού, του Ιησού, εάν δεν ήθελε με νοσταλγία, με αναζήτηση, με λατρεία, με έρωτα θεϊκό να σε ξανακλείσει μέσα στην αγκαλιά Του;Ποιος κάνει θυσία; Ένας που αγαπάει ή ένας που δεν αγαπάει;
-Μόνο ένας που αγαπάει.
-Απ’ όλο τον κόσμο για το συγκεκριμένο παιδί, ποιος μόνο αγωνιά, υποφέρει και είναι έτοιμος να θυσιαστεί; Ο οιοσδήποτε γονιός ή ο συγκεκριμένος πατέρας του παιδιού;
-Ο συγκεκριμένος πατέρας του παιδιού.
Κι εμείς, σας διαβεβαιώ, είμαστε τα συγκεκριμένα παιδιά, του συγκεκριμένου Θεού της καρδιάς μας! Είμαστε τα συγκεκριμένα σπλάχνα Του, γιατί βγήκαμε από τα μοναδικά Του σπλάχνα! Γι’ αυτό και η ευσπλαχνία Του είναι απέραντη συνέχεια για μας.
Θα ήταν οδυνηρό να πιστεύαμε όλοι μας, ότι ο Θεός είναι τιμωρός και σκληρός. Δυστυχώς έχει γίνει και τούτο από ανόητους εκφραστές του θείου θελήματος, οι οποίοι νομίζουν ότι γνωρίζουν τέλεια τον Θεό και διδάσκουν έναν Θεό απάνθρωπο, τόσο σκληρό, τόσο απομακρυσμένο, έτοιμο να σε τιμωρήσει, έτοιμο να σε κολάσει, έτοιμο να σε διώξει, έτοιμο να σε ατιμάσει. Σε τέτοιο σημείο μετέφεραν τα νοήματα αυτά τα βλάστημα για τον Θεό Πατέρα, καλύπτοντας το πραγματικό ευσπλαχνικό προσωπείο Του, ώστε πολλά παιδιά από αυτήν την αντίδραση, δεν θέλουν να πάνε κοντά στον Θεό Πατέρα!
Πόσο μεγάλη θα είναι η τιμωρία αυτών των ανθρώπων, που μιλούν για τον Θεό, χωρίς να Τον γνωρίζουν! Που μιλούν γι’ Αυτόν τον Θεό, τον σκληρό, τον απάνθρωπο, που θα προτιμούσαν τα παιδιά στην πίκρα τους και στον πόνο τους, στην αντίδρασή τους και στις πληγές τις πολλές που τους έδωσε ο Εωσφόρος, να λένε: «Καλύτερα, Θεέ μου, να μην υπήρχες». Και πράγματι, Τον βγάζουν από την καρδιά τους και Τον καθιστούν ανύπαρκτο! Ποιον; Την υπαρκτή Ευσπλαχνία!
-Αντιλαμβάνεστε, πόσο σκληρό είναι για σας τις μάνες, να θρέφεις το παιδί σου που το αγαπάς και να έλθεις κάποιος άλλος και να πει: «Αυτή η μάνα που αγαπάς, παιδί μου, είναι ανόητη, ελεεινή, είναι πόρνη, είναι η χειρότερη του κόσμου. Μην την αγαπάς!».
-Τι πληγή θα νιώσεις εσύ, σαν μάνα, γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που μιλάει τόσο άσχημα για σένα στο ίδιο σου το παιδί;
-Πως θα τον ανεχθείς;
-Θα τον θέλεις;
Το ίδιο κάνει ο καθένας από εμάς, όταν μιλάει για τον Θεό με αυτό το σκληρό πρόσωπο. Είναι βλάστημο όταν μιλάνε έτσι, γι’ αυτήν την ευσπλαχνική Ύπαρξη, γι’ αυτήν την πραγματικότητα του κόσμου, τον Θεό της καρδιάς μας. Τον Θεό που είναι για μας Πατέρας και Μάνα. Αυτό το πράγμα μην το ξεχνάτε. Ο Θεός είναι Μάνα και ζητάει μέσα στην καρδιά Του, τον καθένα να χώσει σαν βρέφος Του αγαπημένο, σαν βρέφος Του λατρεμένο.
-Πως φωνάζει η μάνα το παιδί της;
-Παιδί μου, λατρεμένο, είσαι ο βασιλιάς μου.
-Τι είναι λοιπόν για τη μάνα το παιδί της;
-Το βασιλόπουλό της!
-Τι νομίζετε, ότι είμαστε εμείς, τα σπλάχνα του Θεού;
-Είμαστε τα βασιλόπουλά Του! Οι κόρες Του είναι οι πριγκίπισσές Του, οι μικρές Του βασίλισσες! Οι γιοί Του, είναι τα βασιλόπουλά Του!
Αυτό μην το ξεχνάτε. Με αυτό πρέπει να ζούμε! Με αυτό πρέπει κάθε μέρα να αναπνέουμε!
Τι είναι το Άγιο Πνεύμα;
Αλλά, για να μπορέσεις να καταλάβεις ότι τα σπλάχνα του Θεού γέννησαν εμάς, τα σπλάχνα Του, αυτό θα το αναγνωρίσεις μόνο με το Άγιο Πνεύμα.
Και το Άγιο Πνεύμα είναι η μυστική δύναμη αυτή, που κάνει δύο ανθρώπους να ενώνονται τόσο δυνατά, τόσο αχώριστα, γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι ο θεϊκός έρωτας.
-Πως μπορούν δυο άνθρωποι, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, να ενωθούνε μέσα στον γάμο και να βλέπεις να κάνει ο ένας θυσίες υπερβολικές για τον άλλο, προκειμένου να είναι κοντά του και κάνει χίλια δυο για να δείξει τον έρωτά του;
-Τι είναι αυτό, που καθοδηγεί τα βήματα της αγάπης τους;
-Δεν είναι ο έρωτας;
-Τι είναι εκείνο, που καθοδηγεί τα βήματα του Θεού, για να μας δείξει ότι είναι Μάνα και Πατέρας, ότι είναι η Ευσπλαχνία;
-Δεν είναι ο θεϊκός Του έρωτας;
-Τι είναι εκείνο, που μπορεί να σε επαναφέρει πίσω στην αγκαλιά Του, εάν δεν είναι η αγάπη, που Εκείνος θα σε εμπνεύσει κι εσύ θα την μεγαλώσεις;
-Δεν είναι ο θεϊκός Του έρωτας;
Με θεϊκό έρωτα έστειλε ο Θεός Πατέρας τον Γιό Του στη γη, να σταυρωθεί για εμάς.
Με θεϊκό έρωτα ο άνθρωπος αναζητάει νοσταλγικά τον Θεό και μπαίνει βαθιά μέσα στη δική Του μητρική καρδιά.
-Γι’ αυτό, όποιος έχει την αγάπη, όποιος έχει τον έρωτα αυτόν, τι ζει μέσα στην καρδιά του;
-Δεν ζει την Βασιλεία; Δεν ζει το Βασίλειο;
Εξάλλου, αυτές είναι οι φράσεις, που χρησιμοποιούνται ανάμεσα στη μάνα και στο παιδί.
-Πως φωνάζει η μάνα το παιδί;
-Βασιλιά μου! Βασιλόπουλό μου!
Ένας βασιλιάς υπάρχει, μόνο όταν υπάρχει βασίλειο και αναγνωρίζει το παιδί το βασίλειο της απέραντης στοργικής αγάπης των γονιών του.
Αφού υπάρχει βασιλόπουλο, υπάρχει και Βασιλιάς.
-Και ποιος είναι ο Βασιλιάς;
-Είναι ο Θεός Πατέρας! Είναι ο Θεός Μάνα! Γιατί μόνο στο βασίλειο εκείνο, που το παιδί αναγνωρίζει την άπειρη τρυφερότητα, την άπειρη στοργή και ασφάλεια, εκεί το παιδί θα μείνει. Γι’ αυτό, είναι Βασιλιάς ο Θεός και ζητάει να Τον κάνουμε Βασιλιά της καρδιάς μας, για να μην χαθούμε, όπως τον Άσωτο που έφυγε, όπως το παιδί, που απομακρύνθηκε από το σπίτι του, όπως τον καθένα, που φεύγει μακριά από τη χαρά και μπλέκει μέσα σε άτοπες ηδονές, μέσα στις πλεκτάνες και στα πονηρά τεχνάσματα του σατανά.
-Γι’ αυτή την Βασιλεία του Θεού, θα μπορούσε να μην μιλήσει ο μονογενής Υιός του Θεού;
Γι’ αυτή μίλησε. Και πάντα σαν Παιδί, σαν Γιός του Θεού Πατέρα, αν και ήταν Θεός τέλειος και τέλειος άνθρωπος, ποτέ δεν έπαψε να γονατίζει και να ικετεύει τον Θεό Πατέρα Του:
«Πατέρα Μου, συγχώρεσέ τους και δώσε τους το Άγιο Σου Πνεύμα».
Ποια ήταν η ικεσία η καθημερινή του μονογενή Υιού του Θεού;
-Ποια ήτανε η προσευχή Του, όταν σήκωνε τα χέρια Του ψηλά στον Πατέρα Του;
«Πατέρα Μου, το Άγιό Σου Πνεύμα δώσε ξανά στο παιδί Σου».
Αυτό το Άγιο Πνεύμα, που είχε μέσα στον παράδεισο και με την απιστία του και με την έλλειψη της αφοσίωσης και της υπακοής του, το έχασε. Γιατί ο Θεός θέλησε μόνοι μας να αποφασίσουμε, αν Τον θέλουμε στην καρδιά μας ή αν αναζητήσουμε μια άλλη αγκαλιά.
Γι’ αυτό και την ώρα εκείνη, που ο Θεός Πατέρας φυσούσε μέσα στο σώμα αυτό του Αδάμ το Άγιό Του Πνεύμα, γινόταν ο άνθρωπος ψυχή ζώσα. Έπαιρνε ζωή, μια ζωή πλέον αιώνια, γιατί η ψυχή δεν μπορεί να πεθάνει. Ψυχή ζώσα, ψυχή ζωντανή. Καμάρωνε ο Θεός, όταν είδε μπροστά Του το πλάσμα Του, την εικόνα Του, την λαχτάρα Του, το σπλάχνο Του, το παιδί Του.
Εμπιστοσύνη, αφοσίωση και υπακοή χρειάζονται για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος
-Όμως, εσείς θέλετε με το ζόρι να σας αγαπούν τα παιδιά σας; Ή με την διάθεσή τους;
-Με την διάθεσή τους.
-Τότε, πως θα μπορούσε ο Θεός Πατέρας, με το ζόρι να βάλει το παιδί Του, να Τον αγαπά;
Του έδωσε λοιπόν την δυνατότητα, να επιλέγει μέσα από τρεις πνευματικούς δρόμους:
Της εμπιστοσύνης, της αφοσίωσης και της υπακοής.
Του έδειξε ο Ίδιος, πόσο το εμπιστεύεται, γιατί είναι το παιδί Του, είναι το σπλάχνο Του. Του έδειξε, πόσο είναι αφοσιωμένος στο παιδί Του, γιατί του χάρισε όλη την δημιουργία και τον έκανε βασιλιά της φύσης.
Του έδειξε, το πόσο είναι έτοιμος να υπακούσει το σπλάχνο Του, σε κάτι που θα του ζητούσε. «Ό,τι θέλεις, παιδί Μου, ζήτα Μου κι Εγώ θα σου το δώσω». H αγάπη έχει αυτά τα τρία: Εμπιστοσύνη, αφοσίωση και υπακοή.
Τότε όμως, έγινε η πτώση. Παρουσιάζεται ο δαίμονας μέσα από το πιο φρόνιμο δημιούργημα, το φίδι, έτσι το ονομάζει η Γραφή, και μιλάει στην Εύα. Δέστε το στόμα, τι κάνει! Της λέει λόγια. Σαν λόγια, δεν έχουν άξια. Αλλά, όταν τα λόγια αυτά μπουν μέσα στο νου, επηρεάζουν την εστία της αγάπης, που είναι η καρδιά.
Τα λόγια που της λέει είναι λόγια αμφιβολίας. Σπέρνει ο δαίμονας στον άνθρωπο αμφιβολία κατά το πόσο τον αγαπά ο Θεός! Κι εσύ Αδάμ, κι εσύ Εύα, τόση αγάπη σας δείχνει ο Θεός Πατέρας, τόση αφοσίωση, σας τα χαρίζει όλα, σας δίνει όλη την δημιουργία Του στα χέρια σας, κι εσείς σαν βασιλιάς και βασίλισσα, αμφιβάλλετε κατά το πόσο σας αγαπά; Η αμφιβολία τους γίνεται η βάση της καταστροφής για την αγάπη, την αφοσίωση και την εμπιστοσύνη του Θεού Πατέρα!
Γι’ αυτό ο σατανάς δεν σταμάτησε ποτέ να σπέρνει αμφιβολίες στους ανθρώπους ψιθυρίζοντάς τους:
-Είστε σίγουροι, ότι υπάρχει;
-Είστε σίγουροι, ότι σας αγαπάει;
-Είστε σίγουροι, ότι είναι κοντά σας;
-Είστε σίγουροι για το ένα; Είστε σίγουροι για το άλλο;
Αυτό το κάνει, γιατί ξέρει, όπως έριξε τον Αδάμ και την Εύα, έτσι θα ρίξει και τους απογόνους τους. Κι έτσι ο άνθρωπος μολύνεται. Ο νους συγχύζεται. Η καρδιά διχάζεται. Και ο άνθρωπος βρίσκεται πλέον έξω από τη Βασιλεία του Θεού, έξω από την απόλυτη χαρά, ειρήνη και ευτυχία.
Γι’ αυτό, τι είναι αυτό που επικρατεί έξω από τον παράδεισο;
-Υπάρχει χαρά;
-Όχι. Αφού πόνος και λύπη υπάρχει.
-Έχει ειρήνη;
-Όχι. Αφού πάντα ταραγμένος και αγχωμένος είναι.
-Έχει ευτυχία;
-Όχι. Αφού ζει την δυστυχία.
-Καταλαβαίνετε τα αποτελέσματα, όταν φύγει το Άγιο Πνεύμα από τον άνθρωπο; Ποια είναι η θλίψη του Θεού;
-Ότι το παιδί Του, μόνο του, έβγαλε έξω από την καρδιά του το μοναδικό του δώρο, το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα της χαράς, της ειρήνης, της ευτυχίας, της σωφροσύνης, της αθωότητας, της καθαρότητας. Μόλις πέφτει ο Αδάμ, χάνει την αθωότητά του. Ζούσαν γυμνοί στον παράδεισο και «ουκ ησχύνοντο». Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι για κάτι, όταν το Άγιο Πνεύμα σε έχει καθαρίσει. Τότε ντράπηκαν οι πρωτόπλαστοι τον Δημιουργό τους!
Φανταστείτε ένα μωράκι, που ντρέπεται, επειδή είναι γυμνό, την ώρα που το καθαρίζει η μαμά του! Πόσο ανόητο θα ήταν στα μάτια σας, αν ένα μωράκι δεν ήθελε με τίποτα, να το δείτε γυμνό! Πόσο ανόητο!
Κι όμως αυτό γίνεται, όταν φεύγει η καθαρότητα και η αθωότητα από τον άνθρωπο...
Ο Θεός Πατέρας ζούσε με μια αγωνία: Πότε θα ξαναδώσει στο πλάσμα Του το Άγιο Πνεύμα.
Ο Θεός Πατέρας ζούσε με μια αγωνία:
Πότε θα ξαναδώσει στο πλάσμα Του το Άγιο Πνεύμα.
-Αλλά, πως θα γινόταν αυτό, αν το ίδιο το παιδί δεν αποδεχότανε νοσταλγικά την αναζήτηση του Πατέρα του;
-Πως θα μπορούσε ένας Γονιός, όταν την πρώτη φορά που ήλθε το παιδί Του και Του ζήτησε χρήματα από την περιουσία Του, για να τα γλεντήσει, να του ξαναδώσει;
Και ο Γονιός, ξέροντας βέβαια τι θα γινόταν, λέει στο παιδί Του:
-Παιδί μου, αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό.
-Όχι, Πατέρα, θέλω να με εμπιστευτείς, του απαντάει ο γιος.
Τον ξανασυμβουλεύει ο Γονιός, ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει, μα εκείνος επιμένει:
-Όχι, Πατέρα, θέλω να με εμπιστευτείς.
Πόσοι αλήθεια γονείς, δεν εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους και έχασαν περιουσίες και ένιωσαν πρακτικά την καταστροφή!
Έτσι λοιπόν, όταν το παιδί πήρε την περιουσία και την σπατάλησε, έρχεται μετανιωμένο πίσω στο πατρικό του σπίτι.
-Πέστε μου εσείς, θα το έδιωχνε ποτέ η μάνα και ο πατέρας του;
-Όχι. Άλλωστε, το είδαμε στην παραβολή του Ασώτου.
Όμως, αυτός ο Γονιός, με την ίδια ευκολία θα ξαναδώσει μέρος της περιουσίας σ’ αυτό το παιδί;
-Όχι, βέβαια. Γιατί φοβάται, ότι οι πρώτες μνήμες και εμπειρίες του θα αποτελέσουν την δεύτερη πηγή λάθους και καταστροφής του.
Έτσι λοιπόν, ο Θεός Πατέρας, για να χαρίσει το Άγιό Του Πνεύμα, έπρεπε το παιδί Του να αποδείξει, ότι όντως τώρα θα είναι απόλυτα στην καρδιά Του, με απόλυτη εμπιστοσύνη, με απόλυτη αφοσίωση και με απόλυτη υπακοή.
-Δεν είναι δίκαιη η σκέψη αυτή του Θεού Πατέρα και του καθενός γονιού;
Έτσι λοιπόν, έπρεπε το παιδί, μόνο του να αποδείξει με τη ζωή του, με τις θυσίες του, ότι δεν εμπιστεύεται πλέον τον εαυτό του. Και επειδή δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του, πάντα έχει μέσα του ταπείνωση και φωνάζει:
«Πατέρα μου, μην με εγκαταλείψεις! Φώτισέ με, τι να κάνω».
Αυτός που νομίζει, ότι τα ξέρει όλα είναι εγωιστής. Ζητάει βοήθεια από κανένα;
-Όχι, γιατί δεν τον αφήνει ο εγωισμός.
Αυτός όμως, που είναι τώρα ταπεινός, που έχει μετανιώσει πραγματικά, προσεύχεται:
«Σε ικετεύω, Πατέρα μου, φώτισέ με. Δεν ξέρω τι να κάνω».
Πόσο αρέσει στον Θεό, όταν αναγνωρίζεις το λάθος σου και Τον αναζητάς!
Πολλές φορές ο Πατέρας, δεν απαντάει γρήγορα, γιατί θέλει να βεβαιωθεί, αν η ταπείνωση του παιδιού Του είναι πραγματική ή εικονική.
Πόσες φορές μόνοι μας, δεν θελήσαμε με ψεύτικα λόγια, δήθεν ταπεινά, δήθεν παιδικά, γεμάτα αγάπη, δεν πλανεύουμε τους άλλους και ξαναπέφτουμε στα ίδια λάθη με δόλο.
Γι’ αυτό, ο δόλος δεν αρέσει στο Θεό.
Στέλλει ο Θεός τον Γιό Του στη γη, σαν πρότυπο εμπιστοσύνης, αφοσίωσης και υπακοής
-Και τώρα ο Θεός τι κάνει;
Περιμένει και λέει στο παιδί Του:
«Παιδί Μου, δείξε με τη ζωή σου, ότι Με εμπιστεύεσαι. Μου ζητάς να σου χαρίσω δώρα. Θέλω, παιδί Μου, να σου τα δώσω. Αλλά, αν σου τα δώσω, χωρίς να αλλάξει η ζωή σου, χωρίς πλέον να παγιωθεί η αγάπη σου, η εμπιστοσύνη σου, η αφοσίωσή σου και η υπακοή σου σε Μένα, αν σου τα δώσω, παιδί Μου, τώρα, εσύ θα χαθείς».
Να, γιατί δεν δίνει ο Θεός εύκολα το Άγιό Του Πνεύμα σ’ αυτούς, που με δόλο και ψεύτικα λόγια το αναζητούν.
-Τι περιμένει να δει;
-Εμπιστοσύνη, αφοσίωση, υπακοή!
Θα έπρεπε οι άνθρωποι τώρα, να είχαν ένα παράδειγμα για να το μιμηθούν.
-Ποιο παράδειγμα έπρεπε να είχαν, ώστε όλοι να το ακολουθήσουν, για την μετάβαση τους από τη γη στον ουρανό;
-Τι έκανε ο Θεός;
Στέλλει τον μονογενή Του Υιό, ο οποίος είναι τέλειος Θεός, ένα με τον Πατέρα Του, αλλά γίνεται και τέλειος άνθρωπος, αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας. Στέλλει τον Γιό Του, αν και τέλειος Θεός, να γίνει τέλειος άνθρωπος και Μεσίτης των ανθρώπων προς τον Θεό, για να ικετεύει συνέχεια, σαν αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, τον Θεό Πατέρα, για ευσπλαχνία και για κάθοδο του Αγίου Πνεύματος.
-Πότε είδατε τον Ιησού, τον μοναχογιό του Θεού, να κάνει κάτι χωρίς πρώτα να μιλήσει στον Θεό Πατέρα Του;
-Πότε Τον είδατε να θεραπεύει κάποιον, χωρίς πρώτα να σηκώσει τα χέρια Του και να πει: «Πατέρα Μου, βοήθησε και στείλε την ευλογία Σου στο παιδί Σου»;
-Πότε θέλησε να στείλει ένα δώρο ο Υιός, χωρίς να ζητήσει το Άγιο Πνεύμα από τον Πατέρα Του; Το λέει μέσα η Γραφή, το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Θεό. Ο Πατέρας το δίνει. Ο Πατέρας το στέλνει.
-Πότε το κάνει αυτό;
Ακόμα και στην υπέρτατη θυσία Του, σαν άνθρωπος, ικέτευσε τον Θεό Πατέρα Του:
«Αν είναι δυνατόν, να μην πιώ το ποτήρι αυτό. Αλλά ας γίνει το θέλημά Σου».
Πάλι, όπως βλέπετε, η καρδιά Του χτυπά γλυκά για τον Πατέρα Του, Τον οποίο λατρεύει. Ξέρει, ότι ο Πατέρας Του δεν κάνει τίποτα χωρίς νόημα. Ξέρει, ότι Τον έστειλε για να σώσει τα πλάσματά Του, τα σπλάχνα Του. Γι’ αυτό, Του λέει: «Πατέρα Μου, ας γίνει, όπως θέλεις Εσύ» και παίρνει πάνω Του όλο το βάρος και σταυρώνεται.
-Τι Τον έκανε να σταυρωθεί;
-Η εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα Του. Κι έτσι υποφέρει ο Αθώος και δακρύζει ο Πατέρας από αγάπη, από στοργή στον Γιό Του, που Τον εμπιστεύεται πλήρως.
Αν αυτή η υπέρτατη θυσία, δεν είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη του Γιού στον Πατέρα, δεν είναι η απόλυτη αφοσίωση του Γιού στον Πατέρα, δεν είναι η απόλυτη υπακοή του Γιού στον Πατέρα, τότε, τι είναι;
Γι’ αυτό, λέει η Γραφή, ότι σωθήκαμε όλοι μας, επειδή ο Υιός του Θεού «έγινε υπήκοος θανάτου, θανάτου δε σταυρού».
Ξεκίνησε ο Χριστός από το τέλος, από την υπακοή και πάνω στο σταυρό έδειξε την απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση στον Θεό Πατέρα Του.
Και λέει τώρα ο Θεός Πατέρας σε όλους εμάς:
«Παιδιά Μου, δεν σας ζητάω να θυσιαστείτε σαν τον Γιό Μου. Είναι αρκετή η δικιά Του θυσία, για να σώσω όλους εσάς. Από σας ζητώ μόνο, να Με εμπιστευτείτε, ότι είμαι ο μοναδικός σας Πατέρας, η μοναδική σας Μάνα. Είμαι ο Θεός της καρδιάς σας! Η Μάνα της καρδιάς σας! Ο Πατέρας της καρδιάς σας! Η Αγάπη της καρδιάς σας! Μόνο αυτό θέλω να πιστέψετε. Και όταν θέλετε κάτι, να Μου το λέτε και να το ζητάτε απλά:
“Πατέρα μου, δος μου αυτό”. Κι Εγώ θα σας το δίνω. Αλλά θέλω να Με εμπιστεύεστε και να περιμένετε. Εγώ, σαν Πατέρας, ξέρω αν είναι καλό αυτό που Μου ζητάς για τη ψυχή σου».
Πόσες φορές νομίζαμε, ότι αυτό που Του ζητούσαμε ήταν καλό για τη ψυχή μας και ήταν λάθος! Εκείνος ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας, τι πρέπει να μας δώσει.
Τα εν Αγίω Πνεύματι μυστικά νοήματα της Κυριακής προσευχής
Γι’ αυτό, ακόμα και η Κυριακή προσευχή, που μέσα από τον Γιό Του μας δίδαξε, για να την λέμε, περιέχει τόσα μυστικά νοήματα, που μόνο ένας που έχει την χάρη του Αγίου Πνεύματος, θα μπορούσε πλήρως να εμβαθύνει τα μηνύματά της:
«Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς».
Τι μεγαλύτερη διαβεβαίωση να ομολογείς εν Αγίω Πνεύματι τον Θεό, δικό σου Πατέρα στοργικό, προστατευτικό και Μάνα τρυφερή.
«Αγιασθήτω το όνομά Σου».
Το κάθε παιδί ονειρεύεται πάντα με τη ζωή του να τιμά τον γονιό που τον έκανε. Και η τιμή του παιδιού, είναι η δόξα του γονιού του!
-Ένα πνευματικό παιδί, τι αναζητά;
«Θεέ μου, θέλω να είσαι αγιασμένος, να είσαι δοξασμένος».
Κι Εκείνος του λέει:
«Παιδί Μου, πως θα είμαι δοξασμένος, αν εσύ ο γιός Μου, το κοριτσάκι Μου, το παιδί Μου, με τη ζωή του δεν Με δοξάζει;»
Το παιδί, Του απαντά:
«Θέλω, Πατέρα μου, τη δική Σου βοήθεια, για να το πετύχω».
Κι Εκείνος, του λέει:
«Ναι, παιδί Μου, θα Μου ζητάς κάθε μέρα το πιο καλό δώρο να σου δίνω».
-Ποιο;
«Ελθέτω η βασιλεία Σου». Να σου δίνω τη βασιλεία του Αγίου Μου Πνεύματος, για να κυριαρχήσει το Άγιό Μου Πνεύμα μέσα στη ζωή σου. Να γίνει η ύπαρξη σου, το βασίλειο της δικιάς Μου παρουσίας. Πάντα ένα βασίλειο έχει έναν θρόνο. Και θέλω, παιδί Μου, ο θρόνος ο δικός Μου, να είναι το βασίλειο της καρδιάς σου. Γιατί μόνο τότε, σαν Με νιώθεις δίπλα σου Πατέρα και Μάνα στοργική, δεν θα θέλεις να κάνεις κανένα κακό. Αλλά ένα μόνο πράγμα μέσα στην καρδιά σου θα πηγάζει, ο θεϊκός Μου έρωτας, σαν ανείπωτη ζωηφόρος ερωτική νοσταλγική διάθεση.
«Γενηθήτω το θέλημά Σου».
«Πάντα, παιδί Μου, να κάνεις το θέλημά Μου». Αυτός, που αφήνει στην καρδιά του να έλθει ο Βασιλιάς, το Άγιο Πνεύμα, τότε αμέσως έχει την δύναμη να κάνει το θέλημα του Θεού Πατέρα.
-Πως αρχίζει η προσευχή για το Άγιο Πνεύμα;
-Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας…
-Τι αναζητάς πάντα, όταν θέλεις να κάνεις το θέλημα του Θεού;
Πάντα την αλήθεια. Όχι το ψέμα.
Ο άνθρωπος λοιπόν εκείνος, που ζει μέσα του, με τη δική του νοσταλγία τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, θέλει πάντα να κάνει, αυτό που θέλει ο Αγαπημένος του.
Όπως κάθε παλικάρι ερωτευμένο, δεν θέλει να πικράνει σε τίποτα την κοπελιά του, αλλά θέλει πάντα να κάνει το θέλημά της και τον ευχαριστεί να την νιώθει ότι είναι ευτυχισμένη, έτσι και η ερωτευμένη ψυχή, πάντα αναζητά να κάνει αυτό, που ζητάει ερωτικά, θεϊκά ο Νυμφίος της καρδιάς της. Και το κάνει με τον ίδιο τρόπο, όπως το κάνουν οι άγγελοι στον ουρανό: «… ως εν ουρανώ και επί της γης». Όπως στον ουρανό οι άγγελοι Σε υπηρετούν πιστά, έτσι κι εγώ θέλω σ’ αυτή τη γη, να Σε υπηρετώ πιστά, Θεέ της δικιάς μου καρδιάς.
Και μέσα σ’ αυτήν την θεία αναζήτηση, τίποτε άλλο δεν ζητά η ψυχή, παρά μονάχα:
«Τον άρτον ημών τον επιούσιο, δώσε ημίν σήμερον».
Κάθε ημέρα η ψυχή αναζητά το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο πνευματικός άρτος. Χωρίς το ψωμί, ποιος μπορεί να ζήσει;
Το Άγιο Πνεύμα, είναι ο άρτος της ψυχής. Γι’ αυτό και η θεία Κοινωνία ονομάζεται «ο άρτος της ζωής». Του χαρίζει ο Θεός, τον άρτο τον δικό Του, που είναι το Άγιό Του Πνεύμα, ώστε με αυτή την πνευματική τροφή πάντα να έχει ζωή.
Και μέσα σ’ αυτό το Βασίλειο, που σαν άνθρωποι θα κάνουμε λάθη, το παιδί αυτό που έχει αφήσει τον Βασιλιά, το Άγιο Πνεύμα, να κυριαρχήσει στη ζωή του, τότε με απλότητα και με ταπείνωση ζητάει:
«…και άφες ημίν τα ωφελήματα ημών, ως κι εμείς αφίεμε τοις οφειλέτες ημών». Ξέρει το παιδί του Θεού, ότι για να συγχωρεθεί από τον Θεό Πατέρα, πρέπει και ο ίδιος να συγχωράει τους άλλους. Και αν δεν συγχωράει τους άλλους, να μην είναι και αυτός συγχωρεμένος. Συγχώρεσέ μας κι εμείς θα συγχωρέσουμε τους συνανθρώπους μας.
«Και σώσε Αγαθέ τας ψυχάς ημών», παρακαλάμε το Άγιο Πνεύμα.
«Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού», λέει μέσα η Γραφή.
-Ποια είναι η Βασιλεία του Θεού;
-Ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος!
Αυτό θα κάνει τον πατέρα, πιο πατέρα. Την μάνα, πιο γλυκιά μάνα. Το παιδί, πιο σωστό παιδί. Τις σχέσεις μας, πιο αληθινές. Θα φύγει ο δόλος, θα φύγει η ψευτιά και θα μείνει μόνο η αλήθεια, μόνο η αγάπη, γιατί ο Θεός είναι μόνο ΑΓΑΠΗ.
Επίλογος
Δεν νομίζω ότι χωράνε άλλα λόγια. Ο καθένας από σας σήμερα στην πιο όμορφη γιορτή της χριστιανοσύνης, στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ας ανοίξει την καρδιά του, για να μπορέσει ο Θεός να εκχύσει μέσα του πλούσια τη χάρη του παναγίου Του Πνεύματος. Και με αυτή τη χάρη του παναγίου Του Πνεύματος, θα νιώσετε τι θα πει πραγματική χαρά, τι θα πει πραγματική ειρήνη, τι θα πει πραγματική αγάπη, τι θα πει πραγματική ευτυχία.
Σας εύχομαι ολόψυχα το πανάγιο Πνεύμα, να μας τα χαρίσει σε όλους. Αμήν.
