«Εκείνο που Με θλίβει πολύ, εκείνο που Με απογοητεύει πολύ, εκείνο που Μου πληγώνει την καρδιά, δεν είναι τα λάθη σας. Δεν είναι εκείνα που κάνατε από αδυναμία. Κι εσείς σαν γονείς ξέρετε ότι το παιδί σας θα κάνει λάθη. Όμως παύετε να το αγαπάτε; Όχι. Πολλές φορές τα λάθη των παιδιών σας είναι μεγάλα. Κάνουν χοντρά λάθη, που πολλές φορές σας ευτελίζουν μπροστά στην κοινωνία. Δεν είναι εύκολο να μαθαίνεις, ότι ο γιός σου είναι δολοφόνος. Δεν είναι εύκολο να ακούς, ότι ο γιος σου είναι ναρκομανής. Δεν είναι εύκολο να ακούς, ότι το παιδί σου ατιμάζει τα άλλα παιδιά. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά.
-Όμως εσείς τα διώχνετε από το σπίτι σας; Ή ζείτε την αγωνία και την αγάπη τους;
Σκεφτείτε πως ενεργείτε εσείς, για να καταλάβετε την δική Μου αγωνία.
Εσείς, ενώ βλέπετε τόσα λάθη στα παιδιά σας, τα συγχωρείτε.
-Τι είναι όμως εκείνο που σας πληγώνει;
-Τι είναι εκείνο που σας κάνει να καταρρεύσετε, να διαλυθείτε σαν άνθρωποι;
Όταν φτάσει η στιγμή να σας απορρίψει το ίδιο σας το παιδί και να σας πει:
“Δεν σε θέλω μάνα! Δεν θέλω να σε βλέπω καθόλου! Πατέρα, τίποτα δεν θέλω να ακούσω! Σε αγνοώ! Μου έκανες κακό! Μου έκανες ζημιά! Με κατάστρεψες! Έχεις κάνει κουρέλι τη ψυχή μου!”. Κι ενώ τα κάνετε εσείς και έπρεπε από μόνοι σας σαν γονείς να προβληματιστείτε για το κακό που κάνετε στα παιδιά σας, πιο πολύ σπάει η καρδιά σας, όταν το ομολογήσει μπροστά σας το ίδιο σας το παιδί. Τότε χάνεστε. Και όσο και αν θέλετε να συγκρατήσετε τον πόνο σας, την θλίψη σας, δεν απέχει πολύ χρόνος, από το να μείνετε μόνοι και να κλάψετε και να πείτε: “Αχ! Τι κακό έκανα στο παιδί μου”.
Για φανταστείτε όμως και την άλλη περίπτωση:
Εσείς να είστε δίκαιοι, να είστε καλοί, να έχετε δώσει του κόσμου τα πράγματα στα παιδιά σας, τόσες χαρές, και το παιδί σας να σας απορρίπτει και να λέει:
-Δεν σε θέλω πατέρα!
Κι εσύ γεμάτος λύπη το ρωτάς:
-Παιδί Μου, γιατί δεν με θέλεις; Δεν σου δίνω αγάπη; Δεν σε προστατεύω; Μα την βλέπεις την προστασία μου, είναι μεγάλη! Εγώ δεν σε ταΐζω παιδί μου; Εγώ δεν σε σκεπάζω στο σπίτι μου; Εγώ δεν σου καλύπτω τα λάθη σου; Εγώ δεν σε αγκαλιάζω συνέχεια; Εγώ δεν σε κρατώ μέσα στην ζεστή μου καρδιά; Τι είναι εκείνο που σου λείπει, παιδί μου, για να μου λες:
“Δεν Σε θέλω πατέρα! Δεν σε θέλω μάνα! Δεν θέλω να με ξαναθυμηθείς!”;
Αυτός είμαι Εγώ, που σας χαρίζω τα πάντα και σεις Μου χαρίζεται μόνο πόνο!
Και σας ρωτώ:
-Τι σημασία έχει, αν πιστεύεις ότι είμαι ο Πατέρας σου και η Μάνα σου;
-Τι αξία έχει να πιστεύεις, ότι αυτό το σπίτι τώρα που έρχεσαι να φας είναι το σπίτι σου;
-Τι αξία έχει να ξέρεις, ότι έρχεσαι να κοιμηθείς μέσα σ’ ένα κρεβατάκι που είναι των Γονιών σου το κρεβάτι;
-Έχεις φανταστείς τον πόνο Μου σαν Θεός, όταν σε παίρνω δίπλα Μου, στην αγκαλιά Μου κι εσύ Με αγνοείς;
Μοιάζεις σαν το παιδί που έρχεται να φάει στο σπίτι του, να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, αλλά να φτύσει τον γονιό του! Να ξεφτιλίσει τον γονιό του! Να απορρίψει τον γονιό του! Να μην τον εμπιστευτεί! Να μην καταλάβει το μέγεθος της λατρείας, που έχει αυτός ο γονιός για το παιδί του!
-Παιδιά Μου, έχετε καταλάβει ποιος είναι ο μεγαλύτερός Μου πόνος;
Δεν είναι όταν κάνετε λάθη, γιατί μόλις Μου πείτε “συγχώρεσέ με, Θεέ μου”, Εγώ θα σας συγχωρέσω. Μόλις Μου πείτε “σπλαχνίσου με, Θεέ μου, γιατί σαν άνθρωπος πέφτω συνέχεια”, Εγώ θα σε πιάσω από το χέρι και θα σε σηκώσω. Η πιο μεγάλη Μου πληγή είναι όταν δεν Με εμπιστεύεστε! Αμφισβητείτε την αγάπη Μου! Αμφισβητείτε την λατρεία Μου! Σχολιάζετε τις κρίσεις Μου! Γιατί σ’ εκείνον αυτό και όχι σε μένα; Πάντα παραπονιέσαι και λες: “Μα δεν Μου έδωσες, Θεέ μου, την ευκαιρία να έρθω κοντά Σου”.
Κι Εγώ σου λέω: Πότε κόρη Μου, δεν σου έδωσα την ευκαιρία; Αφού πάντα μέσα στην αγκαλιά Μου σε έχω; Εσύ δεν αισθάνεσαι το χτυποκάρδι, γιατί αν άφηνες, παιδί Μου, το κεφάλι σου να ακουμπήσει εδώ στην καρδιά Μου, αποκλείεται να μην άκουγες τους ερωτικούς χτύπους της μητρικής Μου καρδιάς για σένα. Αποκλείεται! Για δοκίμασε να ακουμπήσεις στο στήθος της μάνας σου, θα ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς της ή όχι;
-Και ενώ αναγνωρίζεις της μάνας σου τους χτύπους, Σε Μένα δεν τους αναγνωρίζεις;
-Δεν κατάλαβες ότι γι’ αυτόν τον ερωτικό χτύπο της καρδιάς Μου για σένα, έστειλα τον Γιό Μου να θυσιαστεί για σένα;
-Δεν κατάλαβες ότι Εγώ για σένα αφήνω τον Γιό Μου, να θυσιάζεται κάθε φορά στην θεία Λειτουργία και σου δίνω το Σώμα και το Αίμα Του για να ζήσεις;
-Δεν καταλαβαίνεις ότι συνέχεια βρίσκομαι δίπλα σου, στον σύντροφό σου και στα παιδιά σου για να σας σκεπάζω;
-Και τι σας ζητάω;
-Να Με εμπιστευτείτε!
-Τι να το κάνω όταν Με φωνάζετε «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…», αλλά να μην βρίσκω έναν χώρο στην καρδιά σας για να ξεκουραστώ;
-Τι να το κάνω όταν Με φωνάζετε “Θεέ μου”, αλλά να μην είμαι “ο Θεός της καρδιάς σας”;
-Τι να το κάνω να Με ομολογείτε ότι είμαι ο Παντοκράτορας, αλλά δεν Με αφήνετε να γίνω Κύριος στη ζωή σας;
-Τι να το κάνω, όταν εσύ ομολογείς αυτό που ομολογούν και οι ίδιοι οι δαίμονες, ότι είμαι ο Θεός, ο δυνατός, ο πάντων Κύριος και το ίδιο Μου το παιδί αγνοεί την λατρεία που του έχω και τον έρωτα της ψυχής Μου για εκείνον;
Αυτή είναι, παιδιά Μου, η μεγαλύτερή Μου πληγή, όταν εσείς δεν Με εμπιστεύεστε!».
Απόσπασμα από κήρυγμα του π.ελπιδίου(Με πιστεύει αληθινά αυτός που Μ'εμπιστεύεται).
