Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
Πρόλογος
Σήμερα πανηγυρίζει ο ουρανός! Γίνεται μεγάλο πανηγύρι! Όλες οι αγγελικές δυνάμεις πανηγυρίζουν και εορτάζουν την Αρχηγό των αγγελικών δυνάμεων! O ουράνιος Πατέρας πανηγυρίζει για την Βασίλισσά Του! Ο μονογενής Υιός γιορτάζει σήμερα και πανηγυρίζει για την πιο γλυκιά Μάνα του κόσμου, για τη δικιά Του Μάνα! Και όλος ο κόσμος σήμερα πανηγυρίζει για την μεγάλη Μεσίτρια! Γι’ Αυτήν που άνοιξε τις πύλες του παραδείσου και έκλεισε τις πύλες του Άδη!
Σήμερα θορυβούνται οι δαίμονες γιατί ήλθε ο πολέμαρχος ο μεγάλος, που τους διώχνει μακριά, σώζει τις εικόνες του Θεού και βγάζει τις χαμένες ψυχές μέσα από τις φθονερές αγκαλιές τους! Σήμερα οι δαίμονες φρίττουν και οι ουρανοί πανηγυρίζουν!
Σήμερα γιορτάζουμε την Μάνα όλων μας!
-Αλλά ποια γιορτάζει σήμερα; Η Βασίλισσα των ουρανών ή η Μάνα του ουρανού και της γης;
Πιστέψτε με σήμερα πιο πολύ γιορτάζουμε την Μάνα όλων μας!
Την Μάνα Του γιορτάζει ο Θεός. Την Μάνα τους γιορτάζουν οι άγγελοι. Την Μάνα τους γιορτάζουν οι Άγιοι και οι Άγιές μας. Την Μάνα τους γιορτάζει όλος ο κόσμος.
Γιατί αυτή η κοπέλα, η σεμνή, η ταπεινή, η ολιγομίλητη, αυτή που δεν ακούστηκε πουθενά να μιλάει και να φωνάζει, αυτός ο κρυμμένος θησαυρός, ο μικρός παράδεισος στη γη, που έθρεψε και μεγάλωσε τον Βασιλιά των ουρανών, σήμερα με εντολή του Θεού μιλάει σε όλους εμάς και μας φωνάζει με μια γλυκιά φράση:
«Παιδιά μου, είστε τα δικά μου μωρά, τα δικά μου παιδιά. Ο Θεός μου εμπιστεύτηκε τις ψυχές όλων σας. Με δικιά Του εντολή, μου ανέθεσε να σας αναφέρω:
“Όπως σου εμπιστεύτηκα Βασίλισσά Μου, τον Υιό Μου τον μονογενή, σήμερα σου εμπιστεύομαι όλες τις εικόνες τις δικές Μου, που έπλασα κατ’ εικόνα Μου και εσύ θα τους βοηθήσεις να πετύχουν το καθ’ ομοίωση. Σήμερα, Βασίλισσά Μου και Μάνα του Γιού Μου και δική Μου, γίνεσαι Μάνα όλων των ανθρώπων. Όσοι θα σε αναγνωρίσουν σαν Μάνα, όσοι ακούσουν τη γλυκιά σου φωνή και θα τηρήσουν τις ταπεινές σου οδηγίες, Εγώ όλες αυτές τις ψυχές, θα τους βάλω στον παράδεισο, στο ουράνιό Μου Βασίλειο”».
Θυμάται η Παναγία τα παιδικά της χρόνια…
Σήμερα είναι ημέρα μνήμης της Θεοτόκου. Θυμάται το πώς ξεκίνησε σαν παιδούλα. Όταν ήταν μικρό κοριτσάκι και ο Ιωακείμ με την Άννα την αφιέρωναν μέσα στο Ναό, άγγελοι την υπηρετούσαν, άγγελοι μαζί της συνομιλούσαν, άγγελοι την έθρεφαν και αγγελικά η ίδια ζούσε.
Σήμερα θυμάται η Βασίλισσα των ουρανών το πώς άφηνε όλη την καρδιά της να ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό και μέσα από μια ολόθερμη προσευχή που ήταν όλη φωτιά, σαν ηφαίστειο που έβγαζε λάβα φώναζε: «Θεέ της καρδιάς μου! Κύριε μου και Θεέ μου!».
Τέτοιος έρωτας γλυκός, τέτοιος θεϊκός έρωτας υπήρχε μέσα στην καρδιά αυτής της Κόρης, που ανέβαινε τόσο δυνατός στον ουρανό, που ακόμα και οι άγγελοι εξεπλήσσοντο από αυτό το μεγαλείο της αγάπης αυτής της μικρής Παιδούλας. Τέτοια αγάπη δεν είχαν ξαναδεί. Οι άγγελοι, αυτοί που ήξεραν τη ζωή όλων των ανθρώπων και την παρακολουθούσαν κάθε μέρα από τον ουρανό ψηλά, ποτέ δεν είχαν ξαναδεί, ποτέ δεν είχαν οσφριστεί τέτοια ευωδία, που να βγαίνει μέσα από τη προσευχή μιας μικρής Παιδούλας. Ποτέ δεν είχαν φανταστεί πως θα μπορούσε ένας ανθρώπινος νους, μια ανθρώπινη καρδιά να βαστάξει, να θρέψει και να μεγαλώσει έναν τέτοιο έρωτα θεϊκό.
Μέσα σ’ αυτόν τον Ναό, που την παρέδωσαν οι ίδιοι της οι γονείς, αφιερωμένος στον Ποιητή του παντός, στον ουράνιο Θεό και Πατέρα, η μικρή Παιδούλα μιλούσε μόνο με τον Πατέρα της. Γλυκά και αγαπητικά Τον φώναζε στην καρδιά της:
«Πατέρα! Θεέ μου! Κύριε μου! Καρδιά μου!». Και ο Θεός ευφραινόταν με αυτή την αγάπη της μικρής Παιδούλας.
Μικρό κοριτσάκι ήτανε, αλλά σαν μάνα στοργική Τον αγαπούσε. Τέτοια αγάπη είχε που ακόμα και οι άγγελοι συγκινούνταν.
«Θυμάται την γέννηση του μονογενή της Γιού μέσα σε μια ταπεινή φάτνη»
Παρέδωσε ο ίδιος ο Θεός σ’ αυτήν την μητρική καρδιά, σ’ αυτήν την παιδική Μανούλα, σ’ αυτήν την μικρή την Κόρη, τον ίδιο Του τον Γιό, τον μονογενή, το ίδιο Του το Σπλάχνο. Εκείνος φύτρωσε μέσα στη μήτρα της, σαν το άνθος το πολύτιμο, που επρόκειτο να ευωδιάσει και να σκορπίσει κάθε ξένη ευωδία, που ανάπνεε ο κόσμος από τις σατανικές ενέργειες του Εωσφόρου. Και μέσα σ’ αυτήν την ευλογημένη μήτρα μεγάλωσε το λουλούδι του ουρανού! Μεγάλωσε ο Νυμφίος των ανθρώπων! Μεγάλωσε ο Γιός του Θεού και έγινε Γιός του ανθρώπου!
Την ώρα εκείνη που γεννήθηκε ο μονογενής Υιός του Θεού και μονογενής Υιός της Παρθένου σε μια ταπεινή φάτνη, άγγελοι ήρθαν για άλλη μια φορά, για να λάμψουν με την παρουσία τους και να φωτίσουν με τη διδασκαλία τους και να ψάλλουν με την αγγελική τους φωνή το «δόξα εν υψίστοις Θεό».
Όλα αυτά έμεναν μέσα στην καρδιά αυτής της μικρής Κόρης και δόξαζε τον Θεό. Συγκινείτο από την αγάπη των αγγέλων για τον μοναχογιό της, γιατί, γι’ αυτό που για μας ήταν ασυνήθιστο, ήταν πολύ συνηθισμένο σ’ Εκείνην. Από πολύ μικρή είχε συνηθίσει να βλέπει αγγέλους να μιλάνε μαζί της. Και τώρα έβλεπε κάθε μέρα τους αγγέλους να υπηρετούν τον Γιό της.
Θυμάται με πόση λεπτότητα αυτή η μικρή Κόρη θήλαζε στα στήθη της τον θεϊκό έρωτα της κάθε μιας ψυχής.
Που να φανταζότανε, ότι θήλαζε τον μονογενή Υιό του Θεού; Πως θαύμαζαν οι άγγελοι την πύρινη φωτιά που έβγαινε από τα στήθη του Θεού, έμπαινε στα στήθη αυτής της μικρής Κοπέλας και γινόταν γάλα, για να τραφεί ο μονογενής Υιός του Θεού! Έτρεφε η ίδια τον Θεό και τρεφόταν και η ίδια από τον Θεό! Έτρεφε με το γάλα της η ίδια τον μονογενή Υιό του Θεού και τρεφόταν η μοναχοκόρη του Θεού από τον θεϊκό έρωτα και την ευσπλαχνία του Θεού!
Οι άγγελοι δεν μπορούσαν να φανταστούν ποιος έτρεφε ποιόν; Η μικρή Κόρη τον Υιό του Θεού; Ή ο Θεός Πατέρας την μικρή Κόρη και Βασίλισσά Του;
Έτσι έθρεψε ο Θεός την μικρή Κόρη με τον θεϊκό Του έρωτα, με τον άπειρο μητρικό Του έρωτα και την θεϊκή Του ευσπλαχνία.
-Ποιος θα τολμήσει να το πει αυτό;
Μα είναι όμως μια πραγματική αλήθεια!
Γινόταν η καρδιά της τόσο ευσπλαχνική και η αγάπη της τόσο μητρική, που πλησίαζε τον θεϊκό μητρικό έρωτα και την ευσπλαχνία του ουράνιου Πατέρα!
Γι’ αυτό και μεγαλώνοντας αυτή η μικρή Κόρη, ποτέ δεν μπορούσε να μην δακρύσει στον πόνο του Γιού της, όταν έβλεπε κάτι κακό που έκαναν τα παιδιά Του. Και δεν θα μπορούσε να μην χαρεί στη χαρά του Γιού της, όταν έβλεπε τα παιδιά Του να δοξάζουν τον Θεό Πατέρα. Όλα αυτά τα θυμάται...
«Θυμάται το μεγαλείο της θυσιαστικής αγάπης του Γιού της πάνω στο σταυρό»
Αλλά πιο πολύ θυμάται την ημέρα εκείνη την φοβερή, που γονατισμένη πλέον στον σταυρό από κάτω αναπολούσε τις μέρες εκείνες που κρατούσε τον Γιό της μέσα στα αγγελικά στήθη της. Και τώρα πληγωμένη, δακρυσμένη, θλιμμένη, Τον κοιτούσε πάνω στον σταυρό και έλεγε: «Ποιο μεγάλο μυστήριο κρύβεις, ουράνιέ Μου γλυκέ Πατέρα, ώστε ο δικός μου μονογενής Γιός, ο Θησαυρός μου, ο Αθώος, ο Πεντακάθαρος, ο Άγιος βρέθηκε πάνω στο σταυρό; Πως μπορεί το μυαλό του ανθρώπου να το αντέξει;».
Η καρδιά της λύγισε και ο ουράνιος Πατέρας τότε την ανασήκωσε. Εκεί που πήγε η καρδιά της να πληγωθεί και να σπάσει, ήταν η φοβερή στιγμή που έβγαινε η ψυχή του Γιού της. Κι όμως πάνω από τον σταυρό παρακαλούσε τον ουράνιό Του Πατέρα:
«Πατέρα Μου, εάν είναι δυνατόν σπλαχνίσου όλα τα παιδιά Μου…».
Πάνω στον σταυρό ήτανε πληγωμένος και παρακαλούσε τον Θεό Πατέρα Του πάλι με ευγένεια. Ποιος; Αυτός που ήταν ο Υιός του Θεού!
«Πατέρα Μου, εάν είναι δυνατόν, μην υπολογίσεις τον δικό Μου πόνο. Δες μονάχα τα παιδιά Μου, για τα οποία Εγώ θυσιάστηκα… Σε ικετεύω, ουράνιε Μου Πατέρα, σώσε τα παιδιά Μου, για τα οποία κάνω αυτή την υπέρτατη θυσία…».
Και η Μάνα Του ακούει τα λόγια Του και τα βάζει βαθιά μέσα στην καρδιά της.
Ακούνε οι άγγελοι αυτά τα φοβερά μυστικά που συμβαίνουν, που εμείς δεν τα μάθαμε και ούτε θα τα μάθουμε, παρά μόνο στην άλλη τη ζωή, όταν θα μας αποκαλυφθεί από τον Θεό Πατέρα το μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας. Εξεπλάγησαν οι ουρανοί όταν είδαν τον πληγωμένο Ιησού, τον Γιό της Μαριάμ, όταν είδαν τον μονογενή Υιό του Θεού κεντημένο από την λόγχη στην πλευρά με το αίμα να στάζει από το ακάνθινο στεφάνι στο ιερό Του κεφάλι! Όταν είδαν να συσπώνται τα πληγωμένα Του χέρια και πόδια από τον αβάσταχτο πόνο! Όταν τα μεγάλα καρφιά Του είχαν σπάσει τους τένοντες, Του είχαν σπάσει τα νεύρα, κι Εκείνος έλεγε:
«Πατέρα Μου, λυπήσου τα παιδιά Σου... Λυπήσου τα…».
Δεν μιλούσε για τον Εαυτό Του. Παρακαλούσε και ικέτευε για τα παιδιά Του!!!
Λίγο πριν ξεψυχήσει και αφήσει τη γη, κοιτούσε τον Πατέρα Του ψηλά. Όταν το κεφάλι Του βαρύ πλέον έγερνε στη γη, κοιτούσε τα παιδιά Του. Αυτά που Τον πλήγωναν! Αυτά που Τον τρύπησαν! Αυτά που Τον ανέβασαν στον σταυρό. Και φώναζε μυστικά:
«Αν ξέρατε, λατρεμένα Μου παιδιά, πόσο σας αγαπώ! Πόσο για σας υποφέρω…».
Τα έβλεπαν αυτά οι άγγελοι και τρόμαζαν από την αγάπη του μονογενή Υιού του Θεού. Τα άκουγε και η Μητέρα Του και Εκείνη δεν μπορούσε να φανταστεί το μεγαλείο της αγάπης του Θεού Πατέρα, αλλά και του Γιού στα πληγωμένα Του παιδιά, τα ίδια που Τον βασάνισαν και Τον σταύρωσαν!
Εκείνη τη στιγμή ένιωθε αυτή η Μάνα δυο φορές Μάνα. Μάνα στον Γιό της, μάνα και στον ουράνιο Πατέρα της. Ένιωθε τον πόνο του Γιού της, που μέσα από τον αβάσταχτο πόνο που Του προκαλούσαν τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια, τον αβάσταχτο πόνο από την πληγωμένη πλευρά Του, από το ακάνθινο στεφάνι και Του έλεγε:
«Γιέ μου, κάνε λίγο ακόμα υπομονή».
Και ένιωθε και τον πόνο του ουράνιου Πατέρα, που έβλεπε τον πληγωμένο Του Γιό να υποφέρει, για να σώσει τις εικόνες Του, τις χαμένες ψυχούλες. Εξεπλήσσοντο οι άγγελοι και εξεπλήσσοντο και η Παρθένος!
Την ώρα εκείνη που έβγαινε η ψυχή Του, έκλεισε τα μάτια της, γιατί δεν άντεξε ν’ ακούσει τη φωνή του Γιού της:
«Πατέρα Μου, σε Σένα παραδίδω το πνεύμα Μου. Σε Σένα αφήνω το πνεύμα Μου».
Που αλλού θα μπορούσε να αφήσει ο Γιός τη ψυχή Του, εκτός από τη γλυκιά στοργικιά αγκαλιά του Πατέρα Του;
«Θυμάται την θριαμβευτική κάθοδο του Γιού της στον Άδη για να σώσει τις ψυχές»
Και πέταξε η ψυχή Του στον ουρανό δοξασμένη. Να προηγούνται όλες οι αγγελικές δυνάμεις εκθαμβωμένοι από το μέγα μυστήριο της υπέρτατης θυσίας του Γιού του Θεού και να ακολουθεί η ψυχή της Μαμάς Του, που έβλεπε με θάμβος, αυτό που δεν έβλεπαν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι έβλεπαν μονάχα τον Γιό της πληγωμένο στο σταυρό με τη ψυχή Του παραδομένη και το Σώμα Του νεκρό πλέον αφημένο πάνω στο σταυρό.
Κι Εκείνη μέσα στα λίγα αυτά λεπτά, που πετούσε η ψυχή του Γιού της μέσα στην ουράνια καρδιά του Πατέρα Του, για να ξαναγίνουν ένα όπως ήταν πάντα ένα, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, βλέπει τα συνταραχτικά γεγονότα που γινόντουσαν εκείνη τη στιγμή, όταν μέσα σ’ ένα μεγάλο ουράνιο πανηγύρι των αγγελικών δυνάμεων προχωρώντας μπροστά, πήγαιναν στον Άδη. Με τρόμο όλες οι σατανικές δυνάμεις αποσύρονται.
Πως είναι όταν ένα στράτευμα προχωράει νικηφόρο μπροστά και αναγκάζει σε άτακτη οπισθοχώρηση τους εχθρούς; Έτσι βλέπει τα τάγματα των αγγέλων, των Χερουβείμ, των Σεραφείμ, των Κυριοτήτων, των Θρόνων, των Αρχαγγέλων, των Αγγέλων, των Αρχών, των Εξουσιών, των Δυνάμεων, των εννέα αγγελικών ταγμάτων, να προχωρούν μπροστά με τον Γιό της τον δοξασμένο να λάμπει άπειρες φορές περισσότερο από τον ήλιο και να κατευθύνονται στον Άδη.
Κατέβαινε η ψυχή του Γιού της στον Άδη. Τρομοκρατείται ο Άδης και οι δαίμονες οπισθοχωρούν και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ουρλιάζουν και κλαίνε! Τότε προσπαθούν να ασφαλίσουν τις πύλες, για να μην μπορέσει να μπει μέσα ο Νικητής του θανάτου. Και να, φτάνουν στον Άδη. Προχωράει ο Υιός του Θεού ακάθεκτος, περνάει τον Άδη κι εκεί γίνεται το μυστήριο της σωτηρίας των τεθνεώτων!
Η πάναγνος Μητέρα του Ιησού βλέπει μέσα από τα πνευματικά μάτια της ψυχής της, κατά παραχώρηση Θεού, το μυστήριο που επιτελείτο, όχι μόνο στη γη, αλλά και στον Άδη. Κατέβηκε ο Γιός της στον Άδη και σώζει όλους εκείνους, που θέλησαν να ασπαστούν τον Γιό της, να παραδεχτούν το λάθος τους και να Τον ομολογήσουν ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους.
Και να, βλέπει τώρα το πανηγύρι του ουρανού και τον θρήνο των σατανάδων. Βλέπει τον Γιό της να διαλύει τις πόρτες του Άδη. Να τις σπάει. Να οπισθοχωρούν οι δαίμονες και να σώζονται οι ψυχές. Τις αρπάζει και τις σηκώνει. Εκείνη νιώθει το μεγαλείο και τη χαρά της ανάστασης του Γιού της.
Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να της δείξει ο Θεός Πατέρας, αυτό που γινότανε εκείνη τη στιγμή, το μεγαλείο του μυστήριο της σωτηρίας και αυτό που θα γίνει μέσα σε τρεις μέρες μέχρι την ανάσταση του Γιού της.
Μετά από αυτό το μεγαλειώδη πανηγυρικό ερχομό του Ιησού στον Άδη, διέλυσε τις δυνάμεις τις σατανικές και ανασήκωσε τις πληγωμένες στους αιώνες ψυχές εκείνων των ανθρώπων που πέθαναν και που δεν είχαν δει ακόμα το φως της σωτηρίας. Παίρνει ο Γιός της από τα χέρια τον Αδάμ και την Εύα, τους εκφραστές όλης της ανθρωπότητας και τους σώζει. Με μεγάλο πανηγύρι οδηγούνται όλες οι ψυχές με αρχηγό τον Γιό της και πηγαίνουν μέσα σε ανεκλάλητης ευωδίας ουράνιες οσμές, σε τέτοια αγιοπνευματική ευωδία, που ποτέ κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Σε τέτοιες υμνωδίες και ψαλμωδίες των αγγέλων, που ποτέ δεν είχαν ξανακουστεί.
«Έβλεπε η Παναγία μέσα από τις ανοιχτές πληγές του Γιού της να βγαίνει άπλετο φως»
Τέτοιο πανηγύρι ετοίμαζε ο Θεός Πατέρας εκείνη τη στιγμή, που ο δοξασμένος και πληγωμένος Γιός της, θα άφηνε πλέον τις πληγές από τα χέρια και τα πόδια, να γίνουν πηγές φωτός και ακτίνες σωτηρίας.
Ήταν οι στιγμές εκείνες που έδειχνε ο Βασιλιάς του ουρανού και γης στη Μάνα και Βασίλισσά Του, τι θα γινόντουσαν οι πληγές του Γιού της. Γι’ αυτές που μέχρι τώρα έκλαιγε. Γι’ αυτές που μέχρι τώρα θρηνούσε. Γι’ αυτές που μέχρι τώρα πονούσε. Της έδειχνε τι θα γινότανε. Πως μέσα από αυτές τις ανοιχτές πληγές έβγαινε άπλετο φως και φώτιζε όλους εκείνους που θα θέλανε πλέον να αγαπήσουν τον Γιό της και να Τον κάνουν Αρχηγό και Σωτήρα τους. Έβλεπε στον πληγωμένο Γιό της, το ακάνθινο στεφάνι να μεταβάλλεται από ακάνθινο σε πολύτιμο στέμμα με διαμάντια, με μαργαριτάρια, με πολύτιμους λίθους να αστραποβολεί πολύ, που τέτοιο φως δεν είχαν δει ποτέ οι άγγελοι στον ουρανό.
Όταν ο Θεός Πατέρας στεφάνωσε τον Γιό Του, έκθαμβοι μπροστά γονάτισαν όλοι οι άγγελοι και δόξασαν τον Θεό Πατέρα και τον μονογενή Υιό Του, για τη θυσία που έκανε για τις χαμένες εικόνες.
Εκείνη τη στιγμή η Μάνα χαιρότανε. Ήταν οι ώρες που η θλίψη και ο πόνος έφευγε και ο ερχομός της χαράς ήταν μια πραγματικότητα.
Ποιος μπορεί να περιγράψει την ευτυχία της καρδιάς αυτής της Μάνας;
«Χαίρε, Εσύ που άνοιξες την κεκλεισμένη πύλη του παραδείσου»
Που να φανταστεί όμως αυτή η Μάνα ότι της επιφυλάσσετο μεγάλη τιμή εκείνη τη στιγμή; Γιατί μετά την κάθοδο του αναστημένου Γιού της στις πύλες του Άδου, τώρα ο Αρχηγός της Ζωής και του θανάτου προχωρεί με συνοδεία όλων των αγγελικών δυνάμεων, με ψαλμωδίες, με υμνωδίες, με δοξολογίες τέτοιες, που ποτέ δεν είχε ξαναδεί ο ουρανός και φτάνουν όλοι μπροστά σε μία πύλη. Εκείνος σαν υπέρτατος Βασιλιάς κρατούσε δίπλα Του την τιμώμενη Βασίλισσα ουρανού και γης, που όλοι οι άγγελοι στο πέρασμά της γονάτιζαν, που όλος ο ουρανός με σεβασμό έκλιναν τα κεφάλια τους σ’ εκείνη την Βασίλισσα, που έλαμπε τόσο δυνατά και ήταν η πιο δοξασμένη μετά τον ένδοξο Θεό Βασιλιά.
Έφθασαν μπροστά σε μια σφραγισμένη πύλη, που από πίσω της έκρυβε ένα ολόκληρο ουράνιο Βασίλειο. Ένα Βασίλειο μεγαλειώδες, τόσο λαμπρό, τόσο πανέμορφο, που όλοι μας θα το περιγράφαμε με μια λέξη, γιατί αυτό που θα περιγράφαμε θα ήταν η πραγματικότητα. Ήταν ο παράδεισος! Το ουράνιο Βασίλειο! Από εκεί που κάποτε βγήκε ο Αδάμ και η Εύα. Ήταν αυτό που κάποτε ο Αδάμ και η Εύα απολάμβανε το μεγαλείο της σχέσης με τον Θεό Πατέρα. Ήταν το Βασίλειο εκείνο που είχε φτιάξει ο ίδιος ο Θεός Πατέρας για τον άνθρωπο.
Η πύλη ήταν κλειστή. Την φύλαγαν ακοίμητοι άγγελοι με πύρινη ρομφαία, που δεν επέτρεπαν σε κανένα να μπει μέσα. Στο πανηγύρι αυτό το ολόλαμπρο που με θυμιάματα, με ευωδίες, με ψαλμωδίες και υμνωδίες, με τυμπανισμούς και ανεκλάλητη χαρά, ο Γιός σαν Βασιλιάς προχωρούσε με την τιμωμένη Βασίλισσα ουρανού και γης, την Μαριάμ.
Όταν έφτασαν μπροστά στην πύλη γύρισε και είπε ο Γιός στη Μάνα Του:
«Μάνα, σε σένα, ο Πατέρας Μου, αφήνει αυτή τη τιμή. Εσύ θα ανοίξεις την πύλη τούτη και να ξαναμπούν μέσα όλες οι εικόνες του Θεού. Όλες οι ψυχές που θα δεχτούνε την υπέρτατή Μου θυσία, θα Με δεχτούν σαν Βασιλιά της καρδιάς τους, θα Με αγαπήσουν σαν Θεό της καρδιάς τους, θα Με αγαπήσουν σαν Σωτήρα τους και θα θελήσουν να αγωνιστούν σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα Μου. Όλους αυτούς θα τους βάλω μέσα σ’ αυτό το παλάτι, σ’ αυτό το ουράνιο Βασίλειο».
«Έλα λοιπόν Μητέρα, άνοιξε εσύ τη πύλη!».
Έκθαμβη η Μητέρα Του, προχωρά ανάμεσα σε παρατεταγμένους αγγέλους και αρχαγγέλους, που γι’ αυτούς μόνο σαν όνειρο υπήρχε το πως ήταν το ουράνιο Βασίλειο, που μέχρι τώρα ήταν κλειστό.
Γι’ αυτό της έψαλλαν δίκαια:
«Χαίρε, η ανοίξασα την πύλη την κεκλεισμένη».
Χαίρε, Εσύ που άνοιξες την κεκλεισμένη πύλη.
Και άνοιξε η πύλη! Και φάνηκε μέσα στο απέραντο φως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να λαμποκοπά τόσο πολύ το ουράνιο Βασίλειο με τέτοια δόξα και ομορφιά, που δεν βρίσκει πραγματικά κανείς λόγια να περιγράψει το Βασίλειο του φωτός.
Ακόμα και οι άγγελοι έκθαμβοι αναφώνησαν:
«Δόξα στον Βασιλιά τον μέγα» και έψαλλαν με πανηγυρικό τρόπο το «αλληλούια», που σημαίνει δόξα σοι ο Θεός.
Και εισήλθε μέσα στο ουράνιο Βασίλειο για πρώτη φορά από την πύλη που άνοιξε η Μάνα του Θεού. Εισήλθε επίσης όλος ο αγγελικός κόσμος, για να δούνε τι θα χαρίζει πλέον ο Θεός σ’ εκείνους, που θα αγαπήσουν τον μονογενή Γιό του Θεού, τον Γιό της Μαριάμ.
«Βασίλισσά Μου, Εσύ θα είσαι η Μεσίτρια ουρανού και γης»
«Σε σένα, Κόρη Μου, σε σένα Βασίλισσά μου, σε σένα Μάνα του Γιού Μου και δικιά Μου, σε σένα που Με αγάπησες με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου, σε σένα αφήνω τώρα και κάτι άλλο. Την πρώτη φορά σου εμπιστεύτηκα τον Γιό Μου να θρέψεις και να μεγαλώσεις. Τώρα σου εμπιστεύομαι όλα τα πλάσματά Μου. Για όποιον σε δεχτεί, θα είσαι η Μάνα η στοργική. Θα είσαι η Μεσίτρια ουρανού και γης. Θα είσαι εσύ, που ό,τι Μου ζητήσεις, Εγώ θα σου το χαρίζω. Αφήνω σε σένα να Μου φέρνεις τις ψυχές τις χαμένες από τη γη στον ουρανό».
Εκείνη την ώρα ο ίδιος ο Γιός της έπιασε ένα δοξασμένο, ένα υπέρλαμπρο στέμμα, που λαμπύριζε και φώτιζε τον ουρανό, όσο και το δικό Του στέμμα.
Έτσι τιμάει ο Γιός τη Μάνα. Έτσι τιμάει ο Θεός την Βασίλισσά Του. Έτσι τιμάει ο Πατέρας του φωτός, την δικιά Του ηλιαχτίδα. Της το φόρεσε στο κεφάλι και είπε:
«Από τώρα, από αυτή τη στιγμή θα είσαι η δοξασμένη Βασίλισσα ουρανού και γης, που θα σε δοξάζει ο ουρανός, όλοι οι άγγελοι. Θα σε δοξάζουν και στη γη όλοι οι άνθρωποι. Θα σε φοβούνται τα καταχθόνια και στο πέρασμά σου θα σκορπάς μόνο χαρά, ευτυχία και ευλογία». Της φόρεσε το πιο υπέρλαμπρο στέμμα και την έκανε Βασίλισσα ουρανού και γης αλλά και γλυκιά Μάνα ουρανού και γης.
«Παιδιά μου, εγώ είμαι η μοναδική σας Μανούλα που σας λατρεύω και σας αγαπώ»
Σ’ αυτήν λοιπόν την γλυκιά τη Μάνα σήμερα αποδώσαμε τη χαρά και τη τιμή των τελευταίων Χαιρετισμών. Σ’ αυτή την Μάνα, που δεν είναι μόνο μία απλή τυπική μάνα, όπως είσαστε εσείς, αφού Εκείνη κάνει μεν ό,τι κάνετε κι εσείς σαν μάνες στα παιδιά σας, όμως το κάνει σε μυριοπλάσιο βαθμό!
Η ίδια μας εξομολογείται σαν Μανούλα και μας λέει πόσο χαίρεται από τη στιγμή εκείνη που της έδωσε ο Γιός της όλες τις ψυχούλες να τις προστατεύει και να τις οδηγήσει μια μέρα στον ουρανό. Πόσο της αρέσει να λέει σ’ όλες τις ψυχούλες:
«Παιδιά μου, εγώ είμαι η μοναδική σας Μανούλα. Εγώ είμαι η Μαμά σας, που σας αγαπώ και σας λατρεύω,γιατί είσαστε τα παιδιά του Γιού μου. Είσαστε τα άνθη, τα λουλούδια του Γιού μου. Εγώ είμαι η Μαμά σας και σας λατρεύω και σας αγαπώ. Θέλετε να μάθετε τώρα πόσο σας αγαπώ και τι κάνω για σας;
Όποιος με φωνάξει Παναγία μου και Μάνα μου, τρέχω και τον αγκαλιάζω.
Όποιος πονεμένος με φωνάξει και δω δάκρυα στα μάτια του, τον αγκαλιάζω και τον σφίγγω στη καρδιά μου, όπως έσφιγγα τον Γιό μου και με το μαφόριό μου σφουγγίζω τα δάκρυά του. Όποιον πονεμένο και κατατρεγμένο δω, να τον πολεμάει τόσο πολύ ο σατανάς, που ο πόνος και η θλίψη του μαστίζουν την καρδιά και μου φωνάξει:
“Μάνα μου γλυκιά, που είσαι;”, τρέχω και κλαίω κι εγώ μαζί του και ενώνω τα δάκρυά μου με τα δάκρυά του και παρακαλώ τον Θεό Πατέρα μου, να σώσει αυτή τη ψυχούλα.
«Γιέ μου, για το γάλα που σ’ έθρεψα, Σε ικετεύω σώσε αυτή τη ψυχούλα»
Πονάω, παιδιά μου, όταν κάνετε κάτι κακό και πληγώνετε τον Γιό μου. Μα σας πονάω και σας τόσο πολύ, που όταν κάνετε κάτι πολύ άσχημο, που θλίβετε και οργίζετε τον ουράνιό μας Πατέρα, γονατίζω και φωνάζω στον Γιό μου:
“Γιέ μου, για το γάλα που σ’ έθρεψα, για το δάκρυ που για Σένα έχυσα, Σε ικετεύω σώσε αυτή τη ψυχούλα. Δώσ’ της ακόμα κι άλλη ευκαιρία να σωθεί. Βοήθησέ την να καταλάβει το λάθος της”. Και δεν σηκώνομαι πάνω. Παραμένω γονατιστή συνέχεια ικετεύοντάς Τον μέχρι να μου υποσχεθεί και να μου πει:
“Μανούλα Μου, για χάρη σου, θα σώσω αυτή τη ψυχή, που ικετεύεις εσύ”».
«Αν δω ένα παιδί να προσεύχεται, γονατίζω μαζί του και το παίρνω στην αγκαλιά μου»
Αν δω ένα παιδάκι να γονατίζει και να προσεύχεται, στέκομαι κι εγώ δίπλα του. Γονατίζω μαζί του και το παίρνω μέσα στην αγκαλιά μου, όπως έπαιρνα παλιά το μικρό μου Βρέφος, Ιησού. Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου, τον ζέσταινα με τα χάδια και τα φιλιά μου, ένωνα τα χεράκια του με τα δικά μου μπροστά στο στήθος του και μιλούσαμε μαζί στον ουράνιό μας Πατέρα. Έτσι και τώρα κάνω με τα παιδάκια αυτά, όπως έκανα και με τον μονάκριβό μου Γιό.
Όσα παιδάκια με φωνάζουν το βράδυ πριν κοιμηθούν την ώρα που λένε την προσευχή τους στον ουράνιο Θεό, κάθομαι κι εγώ δίπλα, αγκαλιάζοντάς τα σφιχτά και ικετεύοντας τον ουράνιο μας Πατέρα, να τα ευλογήσει, όπως ευλόγησε τον μοναχογιό μου Ιησού, και Του λέω:
“Ουράνιέ μου Πατέρα, όπως τότε Σε ικέτευα για τον Γιό μου, τον μοναχογιό, τον λατρεμένο μου θησαυρό Ιησού, να Τον ευλογήσεις, έτσι και τώρα, Σε ικετεύω, ευλόγησε το κοριτσάκι, που έχω στην αγκαλιά μου. Ευλόγησε το αγοράκι που κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου”.
Και δεν σηκώνομαι από εκεί μέχρι να ακούσω τη φωνή του Θεού Πατέρα να μου λέει:
“Ναι, Βασίλισσά Μου, το ευλογώ”.
Και τότε το αγκαλιάζω, το φιλάω, το βάζω στο κρεβατάκι του, το σκεπάζω και μετά φεύγω, για να πάω σε άλλο παιδάκι που με φωνάζει…
Σαν δω αμαρτωλούς να με φωνάζουν «έλα γλυκιά μου Παναγιά» πάλι κοντά τους τρέχω
Όποιος με φωνάζει, είμαι δίπλα του, ανεξάρτητα αν είναι δίκαιος ή άδικος. Ανεξάρτητα αν είναι άγιος ή αμαρτωλός. Όταν με φωνάζουν άγιες ψυχές δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου. Το πανηγύρι που κάνει η μητρική μου καρδιά, όταν βλέπω άντρες και γυναίκες να αγωνίζονται με θυσιαστική αγάπη, να λατρέψουν τον Θεό Πατέρα και να υπηρετήσουν τον Μοναχογιό μου. Τότε στέκομαι εκεί δίπλα και ικετεύω τον Θεό, να τους αγιάσει και να τους φωτίσει και να τους κάνει άστρα φωτεινά. Να λάμπουν μέσα σ’ αυτής της γης τη σκοτεινιά και να φωτίζουν με τη διδασκαλία τους και τη ζωή τους, τους συνανθρώπους τους.
Σαν δω όμως και ανθρώπους αμαρτωλούς να κάνουν λάθη πολλά και να πληγώνουν τον Γιό μου με τις αμαρτίες τους και μέσα σ’ αυτή την πτώση να με φωνάζουν «έλα γλυκιά μου Παναγιά», εκεί κοντά τους πάλι τρέχω. Γιατί; Γιατί μόλις ακούω το όνομά μου, δεν μπορώ να αρνηθώ την αγάπη μου στο παιδί μου, σε όλους εσάς. Και έρχομαι δίπλα να σας κρατήσω από το χέρι. Πολλές φορές είσαστε τόσο πληγωμένοι, που όταν κρατώ τα χέρια σας είναι πολύ κρύα από την απελπισία. Όταν αγγίζω τις καρδιές σας, τις βλέπω τόσο θλιμμένες, που δάκρυα βγαίνουν από τα μάτια μου και κυλούν στα μάγουλά μου. Μα είμαι δικιά σας Μαμά. Είμαι η μοναδική σας Μανούλα και κλαίω μαζί σας.
Ξέροντας τον πόνο που έχετε, βλέποντας τον πόλεμο που σας έκανε ο σατανάς, το πρώτο που κάνω, είναι να διώξω τις σατανικές δυνάμεις που σας πολεμούν και να σας χώσω στην αγκαλιά μου και να σας πω:
«Γιέ μου και κόρη μου, μη φοβάσαι! Τώρα είμαι εγώ κοντά σου. Είμαι η Μανούλα σου. Μη φοβάσαι. Μόνο σήκω. Κάνε κουράγιο και ξαναγωνίσου».
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την χαρά που έχω, όταν εσύ που έκανες τα λάθη, εσύ που πίκρανες τον Θεό με τόσα πολλά λάθη και αμαρτίες, σε βλέπω τώρα να γονατίζεις και να λες: «Θεέ μου, θέλω να αλλάξω ζωή. Θέλω να γίνω τώρα καλός. Δεν θέλω να παραμείνω μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας, αλλά να σηκωθώ μέσα στην ανάσταση της σωτηρίας».
Τότε, γιέ μου και κόρη μου, σας αγκαλιάζω τόσο σφιχτά, τόσο πολύ λατρευτά, που και οι άγγελοι θαυμάζουν την αγάπη που σας έχω και λένε:
«Πω! Πω! Πόσο θα θέλαμε κι εμείς να είχαμε μια τέτοια Μάνα στον ουρανό!»
«Αγκαλιάζω όλους τους αγγέλους και ενώνω την αγάπη μου με την αγάπη τους για σας»
Νιώθοντας τη χαρά που έχουν οι άγγελοι από τη μητρική μου αγάπη, αφήνω τα μάτια μου να σηκώνονται ψηλά και αγκαλιάζω όλους τους αγγέλους. Κι εκείνοι από τη ματιά μου χαίρονται. Χαίρονται όμως πιο πολύ οι άγγελοι των ψυχών σας. Οι άγγελοι που είναι με διαταγή του Θεού δοσμένοι, να φωτίζουν, να καθοδηγούν και να ενισχύουν τις ψυχές σας.
Σας λατρεύουν τόσο πολύ, που αν μπορούσατε να δείτε τη λατρεία που σας έχουν οι άγγελοι-φύλακές σας, αυτοί που ο Θεός Πατέρας, την ώρα που βαπτιστήκατε σας έδωσε σαν δώρο, δεν θα μπορούσατε ποτέ να κάνετε κανένα λάθος.
Και ενώνω την αγάπη μου με την αγάπη τους, την αγκαλιά μου με την αγκαλιά τους και γινόμαστε όλοι μέσα στην αγκαλιά μου, μια αγάπη. Γίνεστε βρέφη τρυφερά και στοργικά, που σας κλίνω τόσο πολύ μέσα στην καρδιά μου, που οι άγγελοι δεν αντέχουν, και με έκπληξη βλέπουν αυτή την μητρική μου αγάπη!
«Ικετεύω τον Θεό να αλλάξει τις καρδιές σας και να φυτέψει αγάπη και ευσπλαχνία»
Αυτήν όμως την μητρική αγάπη, μου την χάρισε ο Θεός Πατέρας. Με αυτή την μητρική αγάπη, ικετεύω κάθε μέρα τον ίδιο μας τον Θεό Πατέρα και τον μονογενή μου Γιό, μέσα από το Άγιό Του Πνεύμα να την χαρίσει και σε σας. Να αλλάζει τις καρδιές σας και να βάλει καρδιά με πολλή μητρική αγάπη, για να αγαπάτε κι εσείς τα παιδιά σας και όλο το κόσμο. Γιατί για τη δική μου τη καρδιά, Τον ικέτευσα, για να την πάρει και να την κάνει σαν τη δική Του. Γιατί η ψυχή μου μόνο Εκείνον αγαπούσε. Κι Εκείνος τότε φύτεψε μέσα στην καρδιά μου, τη δική Του αγάπη και ευσπλαχνία και έκανε την καρδιά μου ένα ηφαίστειο, που είχε μόνο αγάπη και ευσπλαχνία.
Τον ικετεύω κάθε μέρα να κάνει το ίδιο και στις δικές σας τις καρδιές. Να αλλάξει τις καρδιές σας και να φυτέψει καρδιές σαν την δική Του, γεμάτη αγάπη και ευσπλαχνία. Όσοι θα το ζητήσετε από τον Θεό Πατέρα, θα το πάρετε παιδιά μου. Και όσοι θα το ζητήσουν, να ξέρετε ότι εγώ θα είμαι δίπλα Του να τον ικετεύσω, να μην παραβλέψει τη δέησή σας, όσο ταπεινοί και αμαρτωλοί και αν είστε. Και τότε θα νιώσετε μια χαρά, που δεν είχατε ξανανιώσει ποτέ. Την χαρά να αγαπάτε ο ένας τον άλλο! Ακόμα και τους χειρότερους εχθρούς σας να αγαπάτε, με την ίδια αγάπη που αγαπάει ο Θεός Πατέρας και εμάς! Τότε στην καρδιά σας θα έχετε μόνο αγάπη. Θα έχετε μόνο ευσπλαχνία. Θα έχετε μόνο οίκτο. Θα έχετε μόνο συμπόνια. Θα έχετε μόνο αλήθεια. Το στόμα σας θα στάζει μόνο μέλι και η καρδιά σας θα βγάζει άρωμα θεϊκό. Από το νου σας, σαν ευωδία θα αναπέμπεται στον ουρανό η αγάπη και η δοξολογία. Ζητήστε το, παιδιά μου, από τον Θεό Πατέρα!
«Μάνες, ελάτε να φτιάξουμε έναν άλλο κόσμο,
που θα υπάρχει μόνο αγάπη και ευσπλαχνία»
Εσείς οι μάνες, μιμηθείτε με! Εγώ είμαι η Μάνα όλων σας! Εσείς πρέπει να μου μοιάσετε! Ζητήστε από τον Θεό Πατέρα να αποκτήσουμε την ίδια καρδιά. Γιατί ο κόσμος σήμερα ζει μέσα σ’ ένα άγχος. Περπατά μέσα σε απέραντη θλίψη. Ζει μέσα στην απόλυτη στεναχώρια και πικραίνεται η καρδιά τους. Μέσα στον πόνο και στην απονιά που επικρατεί, που όλοι σας γίνατε σκληροί, αυτή η αγάπη που θα σας χαρίσει ο Θεός μέσα από μια τέτοια καρδιά, θα σας κάνει να είσαστε εσείς οι ίδιοι τρισευτυχισμένοι και γύρω σας όλοι χαρούμενοι και ειρηνικοί.
Ελάτε να φτιάξουμε έναν άλλο κόσμο. Τον κόσμο του Αγίου Πνεύματος. Τον κόσμο της χάριτος. Τον κόσμο που θα υπάρχει μόνο αγάπη και μόνο ευσπλαχνία. Αλλά αυτό πρέπει να το ζητήσετε από τον Θεό Πατέρα.
Ελάτε μανάδες! Ελάτε να γονατίσετε με Μένα, τη Βασίλισσα ουρανού και γης, και να ικετεύσουμε μαζί σαν μαμάδες τον Θεό Πατέρα, να σας δώσει αυτήν την καρδιά και να κάνει την μεγάλη αλλαγή. Κάντε το και θα δείτε πόσο θα αλλάξει η ζωή σας. Θα γίνετε τότε μάνες, όχι μόνο στα παιδιά σας, αλλά στοργικές μάνες που θα έχουν καρδιές με μητρική αγάπη, που θα δίνει χαρά στους συντρόφους σας, στους φίλους σας, στους συγγενείς σας, στους γύρω σας, στο περιβάλλον σας. Σήμερα σας το ζητώ σαν χάρη μέσα από τη δική μου τη γιορτή!
«Γιέ μου, κάθε «χαίρε» που μου λέει η κάθε μια ψυχή
δώσε της άπειρη στοργή, έλεος και καταφυγή»
Σήμερα ήρθατε εσείς να μου πείτε όλα αυτά τα «χαίρε». Όμως όλα αυτά τα «χαίρε» η δικιά μου ταπείνωση, δεν τα κρατάει για τον εαυτό της. Όλα αυτά τα «χαίρε» που λέτε εσείς, τα παιδιά μου, σε μένα, εγώ τα δίνω στον Βασιλιά μου, στον θησαυρό μου, στον μονάκριβό μου Γιό, τον Ιησού και Του λέω:
«Γιέ μου, κάθε «χαίρε» που μου λέει η κάθε μια ψυχή, πάρε το και κάντο ανταλλαγή. Σε κάθε «χαίρε» που θα μου πει το κάθε δικό μου παιδί, μα και το δικό σου παιδί, που μέσα από μένα Εσένα ικετεύει, Σε εκλιπαρώ, δώσε του άπειρη στοργή, έλεος και καταφυγή».
Σήμερα ελάτε όσοι είσαστε εδώ, ομολογείστε μπροστά στον Γιό μου, ότι είσαστε τα παιδιά μου. Φωνάξτε με Μάνα για άλλη μια φορά και πείτε:
«Μάνα, σε ικετεύω, σώσε μας από τα νύχια του πονηρού».
Και τότε εγώ θα πω στο Γιού μου:
«Γιέ μου, σώσε τα παιδιά μου».
Κι Εκείνος να είστε σίγουροι, ότι θα μου πει:
«Μάνα Μου γλυκιά, που Μ’ έθρεψες με το νέκταρ της αγάπης σου, ό,τι Μου ζητήσεις θα σου το δώσω. Και αυτές οι ψυχές που σου ζητούν το έλεος το δικό Μου, το έλεος του ουράνιού μας Πατέρα, Εγώ θα τους σπλαχνιστώ και στον παράδεισό Μου θα τους βάλω. Και σένα, Μάνα Μου, σε βάζω να είσαι ο φωτεινός Άγγελος, που θα καθοδηγεί αυτές τις ψυχές και θα Μου τις φέρνει στον ουρανό».
«Όσοι αγαπήσουν τον Γιό μου σαν Βασιλιά τους, τους χαρίζεται το υπέρτατο δώρο:
Θα αντικαταστήσουν το δέκατο τάγμα των αγγελικών δυνάμεων!»
Μα ο Γιός μου δεν σταματά να μου λέει τις προτροπές και συμβουλές Του:
«Μάνα Μου, το μόνο που θέλω από σένα είναι, να κάνεις τις χαμένες Μου ψυχές αυτές, να ζήσουν αγγελικά κι Εγώ θα τους δώσω το υπέρτατο δώρο. Το δώρο που δεν μπορούν να φανταστούν ούτε οι ίδιοι, μα ούτε και οι άγγελοί μου. Το επιθύμησαν, αλλά δεν το απέκτησαν. Ποιο δώρο;
Όταν έπεσε το δέκατο τάγμα των αγγέλων, τότε ο Θεός Πατέρας έκτισε την δημιουργία. Δημιουργεί τον άνθρωπο και τον παραδίδει στα χέρια Μου και είπε:
«Όσοι από τους ανθρώπους θελήσουν να σεβαστούν τον νόμο Μου και αγαπήσουν τον Γιό Μου σαν Βασιλιά, αυτοί όλοι θα αντικαταστήσουν το πεσών τάγμα του Εωσφόρου και θα είναι το δέκατο τάγμα των αγγέλων. Σαν αγγέλους θα τους βλέπω. Σαν αγγέλους θα τους αγαπώ. Σαν αγγέλοι θα Με λατρεύουν. Σαν αγγέλοι θα Με δοξολογούν. Αλλά θα έχουν και κάτι παραπάνω. Θα είναι οι μόνοι από τους αγγέλους, που θα Με βλέπουν κατάματα στο πρόσωπο και θα Μου μιλούν, όπως μιλάει το παιδί στον πατέρα και ο πατέρας στον γιό και στην κόρη».
«Ας αποδεχτούμε με τη ζωή μας την τιμή που μας κάνει ο Θεός να συμπληρώσουμε εμείς το δέκατο τάγμα των αγγέλων»
Σήμερα γίνεται το μεγάλο θαύμα. Όσοι από μας δεχτούμε να γίνουμε παιδιά αυτής της υπέροχης Μάνας, παιδιά του Βασιλιά της και κάνουμε τον Ιησού Βασιλιά της καρδιάς μας, μας χαρίζει ο Θεός το υπέρτατο δώρο! Να αντικαταστήσουμε το δέκατο τάγμα του Εωσφόρου! Να γίνουμε το δέκατο τάγμα των αγγελικών δυνάμεων! Αυτό που θα είναι το τάγμα με τις περισσότερες δυνατότητες, με τα περισσότερα χαρίσματα! Και το μεγαλύτερο απ’ όλα είναι να βλέπουμε και να μιλάμε με τον Θεό Πατέρα στον ουρανό!!!
Όσοι από εσάς σήμερα αποδεχτείτε αυτή την πρόσκληση, όσοι από εσάς σήμερα βάλετε αυτήν την υπέροχη Βασίλισσα, Μάνα δικιά σας, Μάνα της καρδιάς σας, να ξέρετε ένα πράγμα: Ότι θα αποφασίσετε να κάνετε και το δεύτερο που ζητάει, γιατί δεν θα θελήσετε να της χαλάσετε το χατίρι. Θα αγαπήσετε τον Γιό της κι Εκείνος θα μας χαρίσει το υπέρτατο δώρο:
Να γίνουμε οι άγγελοι του δέκατου τάγματος των αγγελικών δυνάμεων.
Όσοι από σας θέλετε πραγματικά να μπείτε στο τάγμα των αγγέλων, να η ευκαιρία!
Να η απαρχή! Να η σωτηρία! Να ο δρόμος που μας ανήκει!
Αγαπήστε τον Θεό Πατέρα με όλη σας την καρδιά. Αποδεχτείτε Βασιλιά της καρδιάς σας τον μονογενή Του Υιό. Λατρέψτε Τον! Αγκαλιάστε Τον! Φιλήστε Τον, όπως η Μαμά Του. Κι Εκείνος με αυτή την αγάπη θα μας ανεβάσει στον Θεό Πατέρα και θα Του πει:
«Πατέρα Μου, αυτά είναι τα παιδιά που Μου χάρισες. Τώρα βάλε τα όλα στο ουράνιο Βασίλειο, που ετοίμασες απαρχής του κόσμου».
Επίλογος
Αχ, Μητέρα μου γλυκιά, τέτοια δώρα ποιος θα τα είχε φανταστεί;
Ποιος από εμάς τους ανθρώπους, που κάθε μέρα ζούμε μια πραγματικότητα ρουτίνας, να φάμε, να πιούμε, να πάμε στη δουλειά, να μιλήσουμε, να φωνάξουμε, να πάμε στο ποδόσφαιρό μας, να παίξουμε το παιχνιδάκι μας, να γελάσουμε, να χαιρετιστούμε, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, μπορούσε να τα φανταστεί;
Ποιος θα το περίμενε, πως όσοι από εμάς τους απλούς ανθρώπους θα μπορούσαμε να αφήσουμε την καρδιά μας να αγαπήσουμε τον Βασιλιά Ιησού, θα μας έδινε ο Θεός την μεγαλύτερη αυτή τιμητική διάκριση;
Να γίνουμε άγγελοι του δέκατου τάγματος των αγγελικών δυνάμεων!
Να γίνουμε εμείς τα αστεράκια εκείνα που θα φωτίζουν με την αγάπη τους το ουράνιο στερέωμα της καρδιάς του Θεού!
Όποιος θέλει, ας ξεκινήσει. Όποιος θέλει, ας αλλάξει ζωή. Όποιος θέλει ας αποδεχτεί την πρόσκληση. Αν την αποδεχτείς, να ξέρεις ότι δεν είναι πολλά τα χρόνια που θα ζήσουμε στη γη. Τώρα δεν τα βλέπεις. Μετά όμως θα χαίρεσαι. Τώρα λίγο καιρό θα αγωνιστείς. Λίγο θα πικραθείς. Λίγες θυσίες θα κάνεις. Λίγη αντίδραση στον σατανά θα προσφέρεις. Δεν σου ζητάει πολλές θυσίες. Την καρδιά σου ζητάει ο Θεός. Δώσ’ Του την και μετά από λίγα χρόνια, που τα μάτια των ανθρώπων θα βλέπουν ένα σώμα να κείτεται νεκρό και στον τάφο να πηγαίνει, άγγελοι θα παίρνουν την ψυχή σου με ευωδίες και δοξολογίες και θα την ανεβάζουν στον ουρανό, για να χαίρεσαι σαν άγγελος ατελεύτητα στους αιώνες των αιώνων. Να δοξάζεις σαν άγγελος. να υμνολογείς σαν άγγελος, να λατρεύεις σαν άγγελος τον Θεό Πατέρα, τον μονογενή Του Υιό και το Άγιο Του Πνεύμα, τον ένα και Τριαδικό Θεό στον οποίο ανήκει η δόξα και η τιμή και η δικιά μας καρδιά. Αμήν!
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ
