Πρόλογος
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι ημέρα χαράς για τους ανθρώπους, αλλά πιο πολύ είναι πανηγύρι για τον ουρανό. Σήμερα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ θυμάται την ημέρα εκείνη που κατέβηκε για να φέρει το πιο ωραίο μήνυμα στους ανθρώπους. Να το μάθει πρώτα η Βασίλισσα ουρανού και γης, η πολυαγαπημένη κόρη του Θεού, η αρχόντισσα των ψυχών μας, η πιο σπλαχνική Μάνα που γέννησε η γη, η πιο γλυκύτατη έκφραση της εικόνας του Θεού, ένα κοριτσάκι, ένα απλό παιδί, η Μαριάμ.
«Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ θαυμάζει τον έρωτα του Θεού για τον άνθρωπο, ακούει τη θεία Του εντολή και έρχεται στη γη»
Θυμάται ο Αρχάγγελος τη χαρά που έκαναν όλοι οι άγγελοι, όταν τον κάλεσε ο Θεός κοντά Του και του είπε:
«Πήγαινε άγγελέ Μου γλυκέ και πες στην κόρη Μου την Μαριάμ το πιο ωραίο μήνυμα που φέρνω στους ανθρώπους. Ότι τους σπλαχνίζομαι και στέλλω τον Γιό Μου στη γη για να γίνει Υιός του ανθρώπου. Πες τους, πως ο Γιός του Θεού ο πολυαγαπημένος, ο Γιός Μου, ο ένας με Μένα, ο συνδημιουργός του κόσμου, σήμερα αποφασίζω να γίνει και Υιός του ανθρώπου, Υιός της Παρθένου.
Σήμερα θέλω να τους πεις πόσο πολύ τους λατρεύω. Πόσο πολύ αγαπώ την εικόνα Μου. Πόσο πολύ αγαπώ όλους εκείνους που θα Με εμπιστευτούν και θα τους πεις, πως το θέλημά Μου είναι ξανά μέσα στην καρδιά Μου να επανέλθουν. Κι Εγώ θα γίνω ένα με αυτούς. Θα τους δώσω αναβατήρα πολύτιμο, τον ίδιο Μου τον Γιό».
Ο Αρχάγγελος, σαν τα άκουσε, γονάτισε μπροστά στον θρόνο του Θεού. Αυτό το γεγονός αντιλάλησε παντού, σ’ όλο τον ουράνιο κόσμο. Και όλος ο ουράνιος κόσμος έτρεξε μπροστά στον θρόνο του Θεού, να ακούσει το πιο ωραίο, το πιο θαυμαστό γεγονός που θα γινότανε στη γη. Δεν μπορούσαν να φανταστούν οι άγγελοι, αυτό που ο Θεός είχε αποφασίσει να κάνει στους ανθρώπους.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν οι άγγελοι, πως θα μπορούσε ο ίδιος ο Θεός Πατέρας να προσφέρει τον ίδιο Του τον μονογενή Υιό και να γίνει Γιός των ανθρώπων, να γίνει Γιός μιας Κόρης. Και να ζήσει μέσα σ’ ένα ανθρώπινο σώμα ο ίδιος ο Γιός του Θεού, ο ένας με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, ο Παντοκράτορας, ο Παντοδύναμος.
-Ποιος θα το φανταζότανε;
Όλοι οι άγγελοι θορυβήθηκαν από χαρά για το μεγαλείο της λατρείας που ο Θεός έδειχνε στην πιο τέλεια εικόνα που δημιούργησε, στο πιο τέλειο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο. Θαύμασαν την αγάπη του Θεού Πατέρα στο ανθρώπινο πλάσμα, στους ανθρώπους. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως ο Θεός μπορούσε να επαναφέρει στην γλυκιά Του καρδιά, τον άνθρωπο που Τον πρόσβαλλε, τον άνθρωπο που έφυγε από κοντά Του, τον άνθρωπο που έβγαλε την εμπιστοσύνη του, την αφοσίωσή του, την υπακοή του.
Απορούσαν πως θα μπορούσε να γίνει το θαύμα των θαυμάτων;
Δεν μπορούσε να φανταστεί ο ουράνιος κόσμος ότι με αυτή την πράξη απεδείκνυε ο Θεός το μεγαλείο του μητρικού Του έρωτα.
Έλεγαν μεταξύ τους, πως είναι δυνατόν αυτός ο ουράνιος Πατέρας, να έχει τέτοια μητρική και στοργική αγάπη, που να επιτελεί το θαύμα των θαυμάτων, το ανήκουστο για τους αγγέλους, το παράδοξο και απίθανο για τον ουράνιο κόσμο. Ο Γιός του Θεού να γίνει Υιός του ανθρώπου!
Όλοι οι άγγελοι χάρηκαν, σαν άκουσαν τη φωνή του Θεού να προστάζει τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να έλθει κοντά Του κι εκείνος πάντα με την γλυκύτητα και τον σεβασμό του και την απειρότητα της αφοσίωσής του στον ουράνιο Πατέρα, γονάτισε και άνοιξε τα αυτιά του για να ακούσει την θεία Του εντολή. Τα λόγια αυτά αντήχησαν σ’ όλο τον ουράνιο κόσμο σαν την μοναδική ευωδία που ποτέ ξανά δεν οσφράνθηκαν. Αυτά τα γλυκά λόγια που ακούστηκαν από τον Θεό Πατέρα, δεν τα είχαν ποτέ ξανακούσει τα αυτιά τους.
«Εσένα επέλεξε ο Θεός για να γεννήσεις τον Γιό Του!».
Ο Αρχάγγελος πήρε την ευλογία και όλοι οι άγγελοι τον κατευόδωσαν από τον ουρανό να έλθει στη γη. Πανηγύρι έκαναν! Πήραν την χαρά του Θεού και την έκαναν δική τους. Πήραν το πανηγύρι του Θεού Πατέρα και το έκαναν δικό τους πανηγύρι. Πανηγύρισε ο ουρανός! Πανηγύρισαν όλες οι αγγελικές δυνάμεις, των Χερουβείμ, των Σεραφείμ, των Κυριοτήτων, των Θρόνων, των Αρχόντων, των Εξουσιών, των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων. Και η τιμή αυτή αποδόθηκε στον φοβερό και γλυκό Αρχάγγελο του Θεού, τον Γαβριήλ.
Όλος ο ουράνιος κόσμος πανηγύριζε και έβλεπε με έκσταση και χαρά την κάθοδο του Αρχαγγέλου στη γη. Κι ο Αρχάγγελος ο φωτεινός έφτασε στο πιο μικρό, στο πιο φτωχό, στο πιο ταπεινό σπιτάκι που υπήρχε εδώ στη γη.
Από τότε η καρδιά της όλο και φωτιζόταν, όλο και πλημμύριζε από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ήτανε το πιο φωτεινό, το πιο ωραίο, το πιο μεγάλο διαμάντι της γης. Η ανθρωπότητα μέσα στην αμαρτωλότητα, μέσα στο πλήθος των ανομιών και των αμαρτιών της είχε ένα διαμάντι να δείξει στον ουρανό. Αυτό το διαμάντι επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Στάθηκε φωτεινός μπροστά της. Εκείνη με κατεβασμένα τα μάτια στεκόταν, γιατί η καρδιά της ήταν ανεβασμένη στον ουρανό. Τα μάτια της δεν ήθελε να τα αφήνει στη γη. Τα πνευματικά της μάτια, η καρδιά της, ο νους της, τα λόγια της όλα ήταν αφιερωμένα στον αγαπημένο της Θεό. Βρισκόταν νοερά στον Θεό της καρδιάς της.
Εκείνη την ώρα είδε ένα φως μπροστά της να λάμπει και μέσα από το φως να προβάλλει μια γλυκιά μορφή, η μορφή του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Δεν ήταν ασυνήθιστη να βλέπει αγγέλους. Εξάλλου άγγελοι την μεγάλωσαν, όταν ήταν μικρό παιδί. Άγγελοι την έτρεφαν όταν την είχαν αφιερώσει οι γονείς της στο ναό. Για εκείνη ήταν πολύ οικείοι οι άγγελοι. Νόμιζε ότι όλοι οι άνθρωποι έβλεπαν το ίδιο πράγμα. Γι’ αυτό δεν εξεπλάγη από την παρουσία του Αρχαγγέλου.
Εξεπλάγη όμως και φοβήθηκε από τα λόγια που της είπε ο Αρχάγγελος:
«Σε επέλεξε ο Θεός για να γεννήσεις τον Γιό Του!».
Τρόμαξε, φοβήθηκε και εξεπλάγη η τέλεια ταπεινή! Η τέλεια αφοσιωμένη στο Θεό! Η ταπείνωσή της δεν την άφηνε να σκεφτεί πως είχε, έστω την ελάχιστη αξία, για να της χαρίσει κάτι περισσότερο από αυτό που της είχε δώσει. Η ταπείνωσή της ήταν τόση που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Θεός εκείνη τη στιγμή την επέλεγε για το μεγαλείο των δύο μεγάλων αρετών που είχε: Την απόλυτη αφοσίωση, τον απόλυτο έρωτα που είχε στην καρδιά της, για τον Θεό της καρδιάς της και την απόλυτη ταπείνωση που είχε αυτή η Κόρη, που την θαύμαζαν οι άγγελοι και όλος ο ουράνιος κόσμος.
Τρόμαξε και φοβήθηκε! Ποια;
Η Πάναγνη, την ώρα που ο Αρχάγγελος της έλεγε το μήνυμα του Ευαγγελισμού, ότι δηλαδή την επέλεγε ο Θεός για κάτι πολύ ανώτερο και δυνατό. Ότι θα γεννούσε τον Υιό του Θεού και θα γινόταν ο Ποιμένας εκείνος που θα μάζευε τα πρόβατα του Θεού.
-Ποια φοβήθηκε;
Η απόλυτη ταπείνωση και είπε μέσα στην καρδιά της:
«Μα εγώ είμαι ένα τίποτα. Ένα μηδέν. Δεν είμαι απολύτως τίποτα. Το μόνο που έχω στην καρδιά μου είναι ένας βαθύς, μεγάλος, ανεξέλεγκτος, άπειρος θεϊκός έρωτας, για τον Θεό της καρδιάς μου».
Τότε μυστικά ο Θεός της έλεγε:
«Γι’ αυτόν τον έρωτα, Κόρη Μου, που είχες από την ώρα που γεννήθηκες και που όλο τον αυξάνεις, γι’ αυτόν τον θεϊκό έρωτα που Με φώναζες “Πατέρα της καρδιάς σου, Θεέ της καρδιάς σου, Βασιλιάς της καρδιάς σου”, γι’ αυτόν τον θεϊκό έρωτα, Εγώ σε διαλέγω να γίνεις Μάνα του Γιού Μου».
-Εκείνη τη στιγμή, τι θα μπορούσε να πει στον Βασιλιά της;
-Τι θα μπορούσε να πει στον Θεό της καρδιάς της;
-Τι θα μπορούσε να πει στον μοναδικό έρωτα της ψυχής της, στον Θεό της;
«Ιδού η δούλη σου, Κύριε». Αμέσως ο φόβος φεύγει και η γαλήνη και η ειρήνη της ερχομένης σωτηρίας γίνεται πραγματικότητα. Και το Άγιο Πνεύμα σαρκώνει μέσα σ’ αυτή την άγια μήτρα τον ίδιο τον Υιό του Θεού. Και ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός της Παρθένου.
«Ο μοναδικός Γιός του Θεού γίνεται Γιός της κάθε μάνας, του κάθε πατέρα!»
Όμως ο Θεός ζητάει ο Γιος Του, να μην γίνει μόνο Γιός της Παρθένου, αλλά και Γιός δικός μας.«Υιός του ανθρώπου»! Να μπορεί η κάθε μάνα να Τον αγαπά, να Τον αγκαλιάζει, όπως Τον αγάπησε και Τον αγκάλιασε η Αγία Μητέρα Του. Να Τον χαϊδέψει και να Τον φιλήσει, όπως Τον χάιδεψε και Τον φίλησε η Αγία Μητέρα Του.
Όποια μάνα δεχτεί να Τον αγαπήσει σαν δικό της Γιό και θα Τον θρέψει με τον δικό της έρωτα και την απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή, γίνεται μητέρα Του. Ο Γιός του Θεού γίνεται Γιός της κάθε μάνας!Γίνεται Γιός του κάθε πατέρα!
-Πως θα μπορούσε ο Ιωσήφ να φανταστεί, ότι στα γέρικά του χέρια, θα σήκωνε ένα μικρό Παιδί, θα το αγκάλιαζε, θα το φιλούσε, όπως φιλάτε εσείς τα δικά σας τα παιδιά; Θα Τον φώναζε Γιέ μου κι Εκείνος θα τον έλεγε μπαμπά;
-Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πως αυτό το μικρό Παιδί θα ήταν στην αγκαλιά ενός γεροντάκου, του Ιωσήφ, και θα έβαζε τα χεράκια Του γύρω από τον λαιμό του και θα τον αγκάλιαζε σφιχτά;
-Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πως αυτό το μικρό Παιδί, ο Υιός του Θεού, που έγινε Υιός της Παρθένου, θα γέμιζε με φιλιά γλυκά, παιδικά το πρόσωπο ενός γέροντα, του Ιωσήφ; Και στο πρόσωπο αυτού, τον κάθε πατέρα που θα μπορούσε να Τον αγαπήσει σαν δικό του Γιό;
-Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πως κάθε μάνα θα μπορούσε να γεμίσει με τα χάδια και τα φιλιά της ένα μικρό Παιδί, όπως η Αγία Παρθένα, αυτή η αγία Μάνα, η Μαριάμ;
Κι όμως, το απίθανο γίνεται πραγματικό! Το ουράνιο γίνεται γήινο! Ο ουράνιος Θεός γίνεται κτήμα των ανθρώπων!
Από εκείνη την ώρα μετέφερε ο Θεός στη γη μέσω του Αρχαγγέλου, το πιο μοναδικό τρανό μήνυμα: Ότι Εγώ, παιδιά Μου, σας αγαπώ με τέτοια μητρική αγάπη, που καμιά μάνα ποτέ δεν θα μπορέσει να το νιώσει εδώ στη γη. Μόνο όταν θα έλθετε στον ουρανό θα καταλάβετε πόσο σας λάτρεψα. Πόσο σας αγάπησα. Πόσο σας αγκάλιασα και σας χάιδεψα και αναζήτησα να μπείτε μέσα στην καρδιά Μου.
Και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ θυμάται εκείνη την ημέρα, με πόση ταπείνωση δέχτηκε αυτή η Παρθένος το μήνυμα του Θεού. Και πως από εκείνη τη στιγμή άρχισε να μεγαλώνει μέσα της το έμβρυο Ιησούς. Ο μοναδικός Γιός του Θεού, γίνεται Γιός του ανθρώπου!
«Θυμάται ο Αρχάγγελος την πτώση των αγγέλων και των ανθρώπων»
Θυμάται ο Αρχάγγελος την δικιά τους πτώση. Θυμάται ο Αρχάγγελος την πτώση των ανθρώπων. Θυμάται ο Αρχάγγελος εκείνη τη στιγμή, πως αυτό το γεγονός, θα αλλάξει τη ζωή του κόσμου, αλλά και τη ζωή των αγγέλων. Θυμάται πως έπεσαν οι ίδιοι. Πως ένας Αρχάγγελος της αυγής και του φωτός, ο Εωσφόρος, έπεσε. Αμφέβαλε για την αγάπη του Θεού. Αμφέβαλε για την εμπιστοσύνη του Θεού. Αμφέβαλε για την αφοσίωσή Του. Και τότε έγινε ανυπάκουος, γιατί ζήτησε να πάρει τον θρόνο του Υιού του Θεού. Τότε ο Θεός τον έδιωξε μακριά. Αχ, αυτή η πτώση του Εωσφόρου. Πόσες φορές με πόνο και με πίκρα δεν την σκέφτονται οι άγγελοι. Πόσοι άγγελοι χάθηκαν τότε, γιατί θέλησαν με τον εγωισμό τους να χαράξουν την δική τους πορεία.
Αλλά ο Αρχάγγελος θυμάται τώρα για δεύτερη φορά την πτώση, όχι του αγγέλου, αλλά την πτώση του ανθρώπου. Πως ήταν βασιλιάς μέσα στον παράδεισο. Πως ο Θεός χάρισε στον ανθρώπου τα πάντα σε αντάλλαγμα μιας υπακοής:
«Μην φας, παιδί Μου, από αυτόν τον καρπό».
Δεν τον ενδιέφερε τον Θεό ο καρπός, ήθελε να δει την υπακοή, την απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση, που είχε το πλάσμα Του, γιατί ήθελε αυτό να Τον αγαπάει απόλυτα και μοναδικά.
Θυμάται ο Αρχάγγελος το πλάνο της σωτηρίας και της ευτυχίας που είχε ο άνθρωπος μέσα στον παράδεισο. Θυμάται ότι τρία πράγματα του ζήτησε ο Θεός:
Να Τον αγαπά απόλυτα. Να Τον εμπιστεύεται απόλυτα. Και να Τον υπακούει με αφοσίωση.
Τρία πράγματα του ζήτησε και αυτά τα τρία ήταν η σφραγίδα της σωτηρίας και της ευλογίας. Του έδωσε την δύναμη να σκέφτεται. Τον έκανε τόσο δυνατή τέλεια εικόνα Του, που οι άγγελοι θαύμασαν, όταν έγινε αυτό το τέλειο δημιούργημα, ο άνθρωπος. Το έγραψε πολύ όμορφα ο υμνωδός. Αυτός που τραγούδησε τον έρωτα του Θεού, μέσα σ’ ένα τροπάριο που βρίσκεται στο μεσονυχτικό του Α΄ ήχου στην Παρακλητική.
Θυμήθηκε ο Αρχάγγελος αυτό το πράγμα και το επανέλαβε ο υμνωδός:
«Πλάσας Κύριε τον άνθρωπο, κατά την Σην εικόνα διεμόρφωσας, νουν αυτώ και λόγω και πνεύμα δους ως φιλάνθρωπος».
Του έδωσες νου, λογικές ενέργειες και πνεύμα. Και το ερμηνεύει στη συνέχεια:
«Νους μεν, ο αγέννητος Πατήρ. Λόγος δε ο συνάναρχος Υιός. Πνεύμα το εν τη Παρθένω κτίσαντι την σάρκωση».
Του έδωσες νου, λόγο και πνεύμα και ζήτησες να γίνουν αυτά ένα με τον άνθρωπο. Να ενωθεί ο νους του ανθρώπου με τον νου του Θεού και να σκέφτεται μόνο τον Θεό του. Του έδωσες τον λόγο, τις λογικές ενέργειες, να μπορεί μόνος του να αποφασίζει, να σκέφτεται και λογικά να ενεργεί το μυστήριο του θεϊκού έρωτα. Εάν τιμούσε αυτή την ένωση με τον νου, εάν τιμούσε με σεβασμό και υπάκουε στις λογικές του ενέργειες και τις υπέβαλε κάτω από το θέλημα του Θεού Πατέρα, τότε θα γινόταν και η τρίτη ένωση των πνευμάτων, του πνεύματος του Θεού με το πνεύμα του ανθρώπου. Και τότε θα επικρατούσε απόλυτη σύμπνοια. Θα συνέπνεε ο Θεός με τον άνθρωπο. Θα γινότανε το μεγαλύτερο μυστήριο.
Δέστε τι είπε σήμερα ένα τροπάριο που ψάλλαμε στους αίνους:
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο κατά χάριν θεό.
-Ποιος θα μπορούσε να κάνει αυτό το μεγάλο μυστήριο, να ενωθεί ο Θεός με τον άνθρωπο;
Τόσο πολύ θέλει να πει ο Θεός στον άνθρωπο πόσο τον λατρεύει, που θέλει να γίνει ένα με εκείνον.
-Πως;
Στην υμνολογία, στον νου, ακόμα και στο σώμα. Και τι κάνει;
Δεν του αρκεί ότι μέχρι τώρα μιλούσε ο άνθρωπος στον Θεό και ο Θεός στον άνθρωπο. Του χαρίζει τώρα ακόμα το θαύμα των θαυμάτων. Ακόμα ένα πιο μεγάλο Μυστήριο από το να του μιλά απλά. Του χαρίζει τον ίδιο του τον Γιό, που μέσα από την υπέρτατή Του θυσία, την θεία Κοινωνία, να γίνεται σύναιμος και σύσσωμος με τον Γιό Του. Να γίνεται ένα με τον Γιό Του στο σώμα και στο αίμα. Και μέσα από τον Γιό Του να γίνεται ένα και με τον Θεό Πατέρα.
«Το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου»
Αλλά δέστε το μυστήριο της σωτηρίας πως συντελείται. Θυμάται ο Αρχάγγελος την αγάπη που έδειξε ο Θεός στον άνθρωπο και αυτό που του ζήτησε:
«Παιδί Μου, θέλω να Μ’ αγαπάς. Παιδί Μου, θέλω να Με εμπιστεύεσαι και με αφοσίωση να Με υπακούς».
-Η πτώση πως έγινε;
Φανερώθηκε στην πράξη της αγάπης, στην υπακοή και έγινε ανυπάκουος ο άνθρωπος.
-Γιατί έγινε ανυπάκουος;
Γιατί σταμάτησε να εμπιστεύεται τον Θεό. Γιατί έτσι τον έπεισε το φίδι, ο σατανάς. Και όταν έπαψε να Τον εμπιστεύεται, είχε πλέον μέσα του διαλυθεί και αμφισβητηθεί η αγάπη του στον Θεό.
Πέφτει στην αγάπη του Θεού, διαλύεται η εμπιστοσύνη, έρχεται η ανυπακοή.
Και στέλλει τον Γιό Του ο Θεός τώρα να γίνει Υιός του ανθρώπου, για να μας επαναφέρει από το τέλος στην αρχή. Στην ανυπακοή του ανθρώπου, ο Υιός του Θεού γίνεται υπάκουος. Και μάλιστα υπάκουος στο θέλημα του Θεού Πατέρα Του σε τέτοιο σημείο, που γίνεται υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Ταπεινώνεται ο Αθώος! Θυσιάζεται ο Αθώος! Για να δείξει το μεγαλείο της απόλυτης υπακοής που πρέπει να έχει ο άνθρωπος στον Θεό Πατέρα.
Γι’ αυτό και στις βυζαντινές εικόνες δεν γράφουμε «Ι.Ν.Β.Ι.» αλλά «ο Βασιλεύς της δόξης».
-Γιατί; Ποια είναι η δόξα του Υιού; Η απόλυτή Του υπακοή!
-Ποια είναι η δόξα ενός παιδιού που αγαπά τον Θεό; Είναι η απόλυτη υπακοή στο νόμο Του και στις εντολές Του!
Γι’ αυτό γράφτηκε «ο Βασιλεύς της δόξης», γιατί ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός του ανθρώπου και σαν άνθρωπος απόλυτα Τον υπακούει. Με απόλυτη αφοσίωση, με απόλυτη εμπιστοσύνη παραδίδει την ύπαρξή Του στον Θεό Πατέρα. Αυτό είναι αγάπη.
Γι’ αυτό, ο Ιησούς, ο Υιός του φωτός, γίνεται πλέον ο Βασιλιάς της απόλυτης αγάπης, γιατί φως, είναι η αγάπη.
Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνουν όλα αυτά.
Θυμάται ο Αρχάγγελος όλα αυτά και μέσα η καρδιά του σκιρτάει βλέποντας στο βάθος των αιώνων, πως ο Υιός του Θεού, σαν Υιός του ανθρώπου κάθε μέρα πονάει, συμπονάει, βρίσκεται κοντά στον κάθε πληγωμένο. Και όχι απλώς στον κάθε πληγωμένο, αλλά κοντά στον πιο χειρότερο αμαρτωλό. Δεν σκέφτεται ο Υιός του Θεού πόσο ο άνθρωπος προσβάλλει τον Ιησού. Πόσο Τον βλαστημάει. Πως κάνει τα χειρότερα πράγματα. Πόσα λάθη και πόσα ανήκουστα αμαρτήματα γίνονται. Κι όμως Εκείνος συγχωράει!
-Πως μπορεί ο Αρχάγγελος να μην θαυμάσει το μεγαλείο της αγάπης αυτού του Παιδιού, του Ιησού, που σαν άνθρωπος τέλειος και σαν Θεός τέλειος αγκαλιάζει τον καθένα από εμάς, όχι απλά στην αγκαλιά Του, αλλά μέσα στην καρδιά Του; Και όχι απλά μέσα στην καρδιά Του, αλλά στα εσώτερα βάθη της ψυχής Του; Γιατί;
Δέστε τι κάνει με την Θεία Κοινωνία. Δίνει το ίδιο Του το Σώμα και το Αίμα σε μας για να γίνουμε ένα μαζί Του.
-Ποιο μεγαλύτερο μυστήριο μπορεί να συγκριθεί με αυτό;
-Ποιο μεγαλύτερο θαύμα από αυτό μπορεί να ονομαστεί δυνατότερο από αυτό που ζητά ο ουράνιος Πατέρας μέσα από τον Υιό Του να γίνεται ένα με τον άνθρωπο;
Δίνει το Σώμα και το Αίμα του Γιού Του, για να γίνει ένα με το πλανεμένο Του παιδί!
-Ποιος από εμάς μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την υπέρτατη αγάπη και θυσία;
-Ποιος από εμάς θα μπορεί τώρα να σκέφτεται όλα τα άλλα εκτός από αυτό;
Να γιατί οι θεόφρονες, να γιατί αυτοί που αγαπούν τον Θεό με την καρδιά τους, να γιατί αυτοί που Τον λατρεύουν με τη ψυχή τους, θέλουν να ζήσουν μόνο εν Θεώ.
Δεν θέλουν να σκέπτονται κακά στο μυαλό τους. Δεν θέλουν να λένε με το στόμα τους πονηρά πράγματα. Δεν θέλουν να έχουν στην καρδιά τους τίποτα άλλο, εκτός από Εκείνον και όσα Εκείνος θέλει. Να γιατί οι θεόφρονες αντιδρούν όταν ο συνάνθρωπός τους προσπαθεί να γίνει ψεύτης, κλέφτης και απατεώνας. Να γιατί οι θεόφρονες δεν θέλουν με τίποτα να αφήσουν τη ψυχή τους να μολυνθεί από καμιά κακία. Να γιατί οι θεόφρονες ζουν έτσι. Εμείς όμως πολλές φορές κοροϊδευτικά λέμε:
«Α, της Εκκλησίας άνθρωπος είναι αυτός. Με τους παπάδες ασχολείται».
Λάθος κάνετε. Δεν ανήκουν στην Εκκλησία αυτοί οι άνθρωποι. Ούτε στους παπάδες. Ανήκουν στην καρδιά του Θεού! Γιατί Θεός τους είναι η καρδιά του Θεού! Η καρδιά της καρδιάς τους είναι ο ίδιος ο Θεός! Είναι ο Βασιλιάς τους!
Μακάριοι εκείνοι που θα δεχτούν τον Ευαγγελισμό αυτό.
«Σήμερα ο Θεός ζητάει την αποδοχή του μηνύματός Του:
«Θέλεις να γίνεις παιδί δικό Μου;»
Σήμερα η γιορτή είναι τόσο μεγάλη, που ονομάστηκε από την Εκκλησία «πρώτη Πασχαλιά». Γιατί σήμερα γίνεται η αποδοχή του καθενός μας. Ζητάει ο Θεός την αποδοχή του μηνύματός Του:
«Γιέ Μου και κόρη Μου, θέλεις να γίνεις Γιός Μου; Θέλεις να γίνεις κοριτσάκι Μου;».
Αυτό είναι το μήνυμα αυτής της γιορτής. «Θέλεις να σε λέω γιέ Μου; Θέλεις να σε λέω κοριτσάκι Μου; Θέλεις εσύ, παιδί Μου, να με λες Πατέρα σου; Να με φωνάζεις «Πατέρα μου, ο εν τοις ουρανοίς;». Γι’ αυτό έστειλα τον Γιό Μου να σας πει αυτή την προσευχή.
Δεν Τον έστειλα να πει: «Θεέ ημών, ο εν τοις ουρανοίς» αλλά «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς». Πατέρα μου, που είσαι στους ουρανούς, για να σου θυμίζει, παιδί Μου, ότι η θέση σου δεν είναι στη γη, αλλά είναι στον ουρανό. Εκεί σε περιμένω, στην αιωνιότητα να σου χαρίσω το μεγαλείο της δωρεάς της ευτυχίας Μου.
«Μας έδωσε ο Θεός πολύτιμο βοηθό, τον φύλακα άγγελό μας, για να ζούμε αγγελικά»
Σήμερα τέτοια ημέρα του Ευαγγελισμού όλοι οι άγγελοι βρίσκονται στη γη χαρούμενοι και ζητούν απ’ όλες τις ψυχές που έχουν αναλάβει να αποδεχτούν τον ευαγγελισμό. Γιατί, όσοι δεχτήκαμε το βάπτισμα, μας έδωσε ο Θεός έναν μοναδικό πολύτιμο βοηθό, τον άγγελό μας. Αυτός ο άγγελός μας, αν ξέραμε τι είναι, δεν θα αφήναμε ποτέ καμιά στιγμή της ζωής μας να περάσει χωρίς να τον θυμηθούμε και να μην τον εμπιστευτούμε.
Είναι όχι απλώς ο άγγελος φύλακας της ψυχής μας, αλλά ο μοναδικός ερωτευμένος με τη ψυχής μας. Μας Τον έδωσε ο Θεός να γίνει ένα με μας. Να βλέπουμε μέσα από τα μάτια του τον ουρανό. Μέσα από τα αυτιά του να ακούμε το θέλημα του Θεού. Μέσα από το στόμα του να αναπέμπουμε υμνωδίες στον Θεό Πατέρα. Και μας έδωσε τα χέρια του για να τα γεμίζουμε με τον δικό μας έρωτα και την αγάπη μας.
Με ανοιχτές τις παλάμες των χεριών του, σαν τον ζητιάνο, καθημερινά στέκεται μπροστά μας και μας ζητάει:
«Βάλε, γιε μου, τα δώρα σου για τον Θεό Πατέρα μας».
Κι έτσι όπως είναι τα χέρια του θέλει να τα γεμίσουμε με τις αγαπητικές μας προσευχές. Όχι απλά με τις αγαπητικές μας προσευχές, αλλά με τα λόγια αγάπης που λέμε στον Θεό Πατέρα. Και κάθε φορά που μέσα στα χέρια του αφήνουμε με ταπείνωση και με αγάπη μια γλυκιά προσευχή, δεν μπορείτε να φανταστείτε την χαρά του!
Αλλά ο άγγελός μας κρατάει και πολύτιμο μύρο. Το μύρο εκείνο που δεν μπορεί με τίποτα να ζυγιστεί εδώ στη γη. Είναι τόσο το βάρος του, είναι τόσο πολύτιμο, που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Δεν βρίσκω λόγια να πω για αυτό το πολύτιμο μύρο που κρατάει.
-Σ’ αυτό το μπουκαλάκι ξέρετε τι βάζει μέσα ο άγγελός μας;
Βάζει το δάκρυ της μετανοίας μας για τα λάθη μας. Είναι τόσο πολύτιμο, που όταν το ανοίγει ευωδιάζει όλος ο ουρανός! Τέτοια ευωδία για ένα δάκρυ, για μια μετάνοια, δεν υπάρχει εδώ στη γη!
Γι’ αυτό, μακάριες εκείνες οι ψυχές που μπορούν να νιώσουν την αγάπη αυτού του φτερωτού αγγέλου.Μακάριες οι ψυχές εκείνες που σήμερα ημέρα του Ευαγγελισμού τον αναγνωρίσουν και τον βάλουν άγγελο της καρδιάς τους και ομολογήσουν ότι από σήμερα θα ζουν αγγελικά. Μας τον έστειλε ο Θεός για να μας δείξει πως θα ζήσουμε εδώ στη γη, για να γίνουμε μια μέρα μέλος των αγγελικών ταγμάτων.
«Οι άνθρωποι θα αντικαταστήσουν το δέκατο τάγμα των αγγέλων»
Τι λέει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ;
Από τους ανθρώπους εκείνους που θα δεχτούν το μήνυμα του ουρανού, θα πάρει ο Θεός όλες αυτές τις αγγελικές ψυχές και θα φτιάξει το δέκατο τάγμα των αγγέλων, αυτών που έπεσαν και έφυγαν από κοντά Του. Μόνο που αυτό το τάγμα των αγγέλων θα διαφέρει από τα υπόλοιπα τάγματα των αγγέλων. Γιατί τα υπόλοιπα τάγματα πάντα σκύβουν με σεβασμό μπροστά στον Θεό. Αυτοί μόνο ακούνε το θέλημα του Θεού και μόνο Τον υμνολογούνε.
Το δέκατο τάγμα των αγγέλων, που θα είναι οι άνθρωποι εκείνοι που θα αποδεχτούν το μήνυμα του Ευαγγελισμού, θα είναι εκείνοι που όχι μόνο θα Τον υμνολογούν, όχι μόνο στα ποδιά Του θα βρίσκονται, αλλά θα Τον κοιτούν κατάματα και θα Του μιλούν προσωπικά, όπως μιλάει ένα παιδάκι στο γονιό του. Γιατί το δέκατο τάγμα των αγγέλων, που θα είναι οι άνθρωποι, θα είναι οι μόνοι που θα ζουν σαν βρέφη στην καρδιά του Θεού. Θα είναι εκείνα τα παιδιά, που θα αγκαλιάσουν τον Θεό Πατέρα ανοίγοντας τα χέρια τους και γεμίζοντας με τα φιλιά τους το λαιμό του Θεού Πατέρα.
-Έχετε δει παιδί να αγκαλιάζει τον πατέρα του με τα δυο του χεράκια, να το σφίγγει σφιχτά και μέσα εκεί να λαγοκοιμάται;
Αυτό θα επιτρέψει να γίνει ο Θεός Πατέρας από τους ανθρώπους εκείνους που θα συμπληρώσουν το δέκατο τάγμα των αγγέλων.
-Έχετε αισθανθεί ποτέ σαν παιδιά; Τι ασφάλεια, τι χαρά, τι ευτυχία μπορεί να νιώσει ένα παιδάκι μέσα στην αγκαλιά της μάνας και του πατέρα του;
Αυτό θα νιώθουμε παντοτινά στην άλλη τη ζωή. Γιατί εκεί θα μας έχει ο Θεός.
Θα είναι το τάγμα των αγγέλων, που θα Τον δοξάζει, που θα Τον λατρεύει ερωτικά και που θα Τον βλέπει προσωπικά. Θα Τον κοιτά κατάματα και θα μιλά μαζί Του.
«Πόσο χαίρεται ο σατανάς, γι’ αυτούς που αγνοούν το μήνυμα του Ευαγγελισμού…»
Σήμερα ο Ευαγγελισμός δεν είναι τυχαία μέρα. Λυπάμαι για τους ανθρώπους αυτούς που βρίσκονται στα σπίτια τους, αγνοώντας το μήνυμα του Θεού νομίζοντας ότι ξέρουν κάτι. Πιστεύουν πως πρέπει να πάνε όλοι οι υπόλοιποι στην Εκκλησία εκτός από αυτούς! Πόσο ανόητοι είναι. Κάτι τέτοιους περιμένει ο σατανάς, να κυριαρχήσει, να γυρίσει τα σπίτια και να πει στον Εωσφόρο:
«Αρχηγέ μας, αυτοί είναι δικοί μας! Αυτοί δεν θέλουν τον Ευαγγελισμό! Αυτοί δεν θέλουν να πάνε με τον Χριστό! Αυτοί δεν θέλουν να μείνουν στην αγκαλιά του Θεού! Είναι δικοί μας! Είναι στην δικιά μας την αγκαλιά»!
Πιστέψτε με, σήμερα δεν θα ήθελα να φάω με κανέναν, που δεν έχει πάει στην Εκκλησία.
Σήμερα δεν θα ήθελα να βρεθώ με κανέναν που δεν έχει σεβαστεί αυτήν την ημέρα του Ευαγγελισμού. Είναι τόσο ωραία ημέρα, που δεν θα ήθελα να βρεθώ με κανέναν που θα βλέπω δίπλα του τον σατανά κοροϊδευτικά να τον έχει κάνει παιχνίδι και να του λέει:
«Τουλάχιστον εσύ είσαι δικός μου. Εσύ δεν πήγες με Εκείνον».
«Σήμερα χαίρονται οι άγγελοι τόσο πολύ, που τρέμουν οι δαίμονες και φεύγουν μακριά»
Θα ήθελα σήμερα εσείς όλοι, τη χαρά του Αρχαγγέλου να την κάνετε πραγματικότητα.
Ο Αρχάγγελος ακόμα δεν έφυγε από τη γη. Στέκεται μπροστά στη Παρθένο Μαριάμ. Τόσο πολύ είναι γοητευμένος από το μεγαλείο του θεϊκού έρωτα που έχει αυτή η Κοπέλα, τόσο είναι γοητευμένος από το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης που περιβάλλει αυτόν τον φωτόμορφο γήινο Άγγελο, που δεν θέλει να ανέβει στους ουρανούς.
Μα ήδη ο Θεός τον καλεί στον ουρανό, να πει μπροστά στον θρόνο Του σ’ όλο τον ουράνιο κόσμο, τι αποφάσισε η Κόρη Του Μαριάμ.
Κι εκείνος με λύπη φεύγει από τη γη, για να ανέβει στον ουρανό και να πει στον Θεό Πατέρα μια λέξη, μια πρόταση, που είπε αυτό το μικρό Κοριτσάκι της καρδιάς του Θεού:
«Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»
Και τότε όλος ο αγγελικός κόσμος ξεχύθηκε σε πανηγύρι και σε χειροκροτήματα, γιατί τώρα αρχίζει η σωτηρία των ανθρώπων, αλλά και η χαρά των αγγέλων.
Χαρά των αγγέλων, γιατί από σήμερα θα μπορούν οι άγγελοι να έχουν με την εντολή του Θεού Πατέρα από μια ψυχή να υπηρετούν και με αυτόν τον τρόπο να δοξάζεται πολλαπλάσια ο Θεός της καρδιάς τους.
Από σήμερα οι Αρχάγγελοι και οι άγγελοι βρίσκονται σε επίταξη, χαρούμενοι με τις ψυχές που τους έχουν δοθεί από τον ουράνιο Πατέρα να κρατούν στην αγκαλιά τους.
-Ποια είναι η χαρά τους;
Να μας μιλάνε μυστικά στο αυτί και να μας λένε:
«Γιέ μου και κόρη μου, μην ξεχνάτε τον Θεό Πατέρα μας».
Τους αρέσει συνέχεια να μπαίνουν στην καρδιά μας και να μας θυμίζουν με πόση λατρεία Εκείνος μας αγαπά. Αλλά και συνέχεια να ανοίγουν την καρδιά μας, για να γίνει δοχείο της χάριτος της αγάπης και να μας λένε:
«Παιδιά μου, δώστε σήμερα στον ουράνιό μας Πατέρα την μεγαλύτερη χαρά. Γεμίστε την καρδιά σας με συμπόνια, με ευσπλαχνία, με ανεξικακία, με γλυκύτητα, με τρυφερότητα, με στοργή».
Σήμερα οι Αρχάγγελοι και οι άγγελοι πανηγυρίζουν και με χαρά λένε στα παιδιά του Θεού, στις ψυχές που τους αφιέρωσε ο Θεός Πατέρας:
«Σήμερα με το στόμα σας να μην πείτε τίποτα άσχημο. Δοξάστε τον Πατέρα μας στον ουρανό».
Χαίρονται οι άγγελοι και οι Αρχάγγελοι τόσο πολύ, που τρέμουν οι δαίμονες και φεύγουν μακριά.
Οι άγγελοι σήμερα γίνονται τόσο προστατευτικοί στον καθένα, που οι δαίμονες τρομάζουν στη δύναμη της αγάπης, που έχουν οι άγγελοι για την κάθε μια ψυχή.
Σήμερα οι δαίμονες ξέρουν ότι δεν μπορούν πλέον να κυριαρχήσουν. Δεν μπορούν να μπουν σε μια ψυχή, που φυλάει δυνατά ο φύλακας άγγελος της ψυχής του καθενός μας.
Σήμερα ξέρουν οι δαίμονες ότι καταργείται η δύναμή τους, γιατί κάθε φορά που εσύ θα φωνάζεις και θα λες: «Άγγελέ μου, βοήθησέ με», αμέσως ενεργοποιείται η δύναμή του. Και πρέπει να το λέμε, γιατί έτσι ενεργοποιείται η δύναμή του.«Άγγελε φύλακά μου, βοήθησέ με». Και αμέσως ο άγγελος μας αρπάζει στην αγκαλιά του και διώχνει μακριά τους δαίμονες.
«Όσοι φτιάξουν το εικονοστάσι στα σπίτια, τους δίνεται φύλακας άγγελος του σπιτιού»
Σήμερα οι άγγελοι χαίρονται, γιατί δεν θα είναι μόνο φύλακες της ψυχής, αλλά φύλακες και των υπαρχόντων των ανθρώπων. Γιατί, όσοι από τους ανθρώπους δεχτούν το μήνυμα αυτό της χαράς και της αγάπης του Ευαγγελισμού και φτιάξουν τον θρόνο του Θεού, το εικονοστάσι τους, στα σπίτια τους, θα έχουν άγγελο φύλακα του σπιτιού!
Αυτός πλέον θα φυλάει το σπίτι. Θα διώχνει τους πονηρούς. Θα απωθεί τους κακούς. Θα ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων, για να αντιλαμβάνονται ποιοι δαίμονες πολεμούν και τι κακό τους έρχεται. Σήμερα οι άγγελοι παίζουν το ρόλο του φωτιστή. Μας φωτίζουν. Μας δυναμώνουν. Είναι οι πιο δυνατοί μας φίλοι.
Σας εύχομαι σήμερα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ να ακούσει τις δικές σας ικεσίες. Να μην αφήσει κανένας σας χωρίς τη χαρά του αγγέλου του.
Σήμερα όσοι μέχρι τώρα δεν ξέρατε για τους αγγέλους, που ήταν αόρατοι κοντά σας και τους αγνοούσατε, αν τους κάνετε φίλους αγαπημένους, θα κερδίσετε πολλά. Να τους κρατήσετε στην αγκαλιά σας. Να τους βάλετε στην καρδιά σας. Να τους φωνάζετε μέρα-νύχτα:
«Φύλακα άγγελέ μου, σ’ αγαπώ και σε λατρεύω. Βοήθησέ με. Στήριξε με. Αγκάλιασέ με».
«Με τρεις τρόπους ο σατανάς θα πλανήσει τον άνθρωπο:
Με την κακή χρήση της τηλεόρασης, του ιντερνέτ και του κινητού τηλεφώνου»
Αλλά προσπαθείτε να μην τους πικραίνετε. Πικραίνουμε τους αγγέλους μας, όταν είμαστε μπροστά στον θρόνο του σατανά. Πολλές φορές διερωτήθηκα για την επιμονή του Θεού, να βγάλουμε μέσα από τα σπίτια μας τις τηλεοράσεις και έλεγα:
«Θεέ μου, μα πως θα γίνει αυτό αποδεκτό από τους πολλούς, γιατί οι πιο πολλοί αρέσκονται να κάθονται εκεί και να παρακολουθούν τα προγράμματα;»
Ξέρετε πόσοι άνθρωποι, ακόμα και όταν θέλουν να κοιμηθούν την τηλεόραση ανάβουν και με την τηλεόραση ξυπνούνε; Γιατί αλήθεια επιμένει τόσο πολύ ο Θεός;
Τότε αποκαλύπτει ο Θεός ένα μυστήριο που γίνεται μέσα στο σπίτι. Ποιο είναι αυτό;
Υπάρχει κίνδυνος ένα σπίτι αντί να αγγελοποιηθεί, να δαιμονιστεί!
Ίσως διερωτάστε, πως μπορεί να γίνει αυτό;
Μου έδωσε να το καταλάβω με ένα παράδειγμα:
Όταν βρισκόμαστε με κάποιους φίλους μαζί και συζητάμε, ξαφνικά κάποιος από αυτούς ανοίγει το ραδιόφωνο και βάλει ένα τραγούδι που μας αρέσει. Αμέσως το μυαλό μας φεύγει στο τραγούδι και αρχίζουμε μέσα μας να θέλουμε να χορέψουμε το χορό αυτό.
Αποκαλύπτει ο Θεός τι γίνεται μέσα στα σπίτια με τους αγγέλους. Όταν κάνουμε κάτι καλό οι άγγελοί μας είναι εκεί, χαίρονται και πανηγυρίζουν στην κυριολεξία.
Αν όμως πούμε κάτι άσχημο, κάτι λυπητερό, κάτι που αντίκειται στο λόγο του Θεού, τότε έρχονται οι δαίμονες και λένε: «Α! Αυτοί δεν είναι μόνο με τον Θεό. Είναι και μαζί μας!»
Και όταν ανοίγετε την τηλεόρασή σας, ακόμα και όταν βρισκόμαστε σ’ άλλο χώρο του σπιτιού και να μην την παρακολουθούμε, όταν η τηλεόραση εκείνη τη στιγμή παίζει άσεμνα τραγούδια ή δείχνει άσεμνα θεάματα που έχουν σχέση με τη δολοφονία, την ανηθικότητα, την πορνεία, με όλες τις κακές πράξεις, τότε οι δαίμονες όπου και αν βρίσκονται ακούν αυτά από την τηλεόραση και λένε:
«Αυτά είναι δικά μας θεάματα! Εμείς τα βγάλαμε»! Και μαζεύονται εκεί και πανηγυρίζουν!
Πανηγυρίζουν στο σπίτι μας!
-Τι γίνεται όμως σ’ ένα δωμάτιο που πανηγυρίζουν οι δαίμονες, έστω και αν εμείς δεν είμαστε εκεί;
-Αυτός ο χώρος τι γίνεται;
-Έχετε καταλάβει, τι γίνεται;
Δαιμονίζεται! Μάλιστα αυτό γίνεται!
Κι εγώ δεν το ήξερα. Κι εγώ ο ανόητος παλιά άνοιγα την τηλεόραση να δω το ένα, να δω το άλλο. Έλεγα είμαι μεγάλος, μπορώ να κρίνω. Μέχρι που ο Θεός είπε:
«Όχι, παιδί Μου, δεν είναι έτσι. Αν θέλεις να είσαι δικός Μου γιός, αυτά πρέπει να τα σταματήσεις. Αν θέλεις να είσαι δικό Μου παιδί, αυτά πρέπει να τα καταργήσεις».
Και την έβγαλα. Την πέταξα.
Μια φορά είπα μέσα μου: «Εντάξει, είμαι πια μεγάλος. Θα μπορώ να τα καταφέρω, να ελέγχω την κατάσταση. Να δω ένα ντοκιμαντέρ, να παρακολουθήσω ειδήσεις». Πιστέψτε με, δεν τα κατάφερα και είπα: «Αφού εγώ με τόση γνώση δεν τα κατάφερα, τότε ούτε και οι άνθρωποι θα τα καταφέρουν». Κι έτσι την έβγαλα από το σπίτι μου.
Αν δεν έχεις τη δύναμη να ακούσεις και να δεις μόνο το καλό ή τις ειδήσεις ή κάτι άλλο που δεν προσβάλει το θείο θέλημα, κράτησέ την. Γιατί η ίδια τηλεόραση δεν κάνει κακό. Ανάλογα βέβαια πως την χρησιμοποιείς. Υπάρχουν άλλοι που βλέπουν εκκλησιαστικούς σταθμούς ή βίντεο θρησκευτικά. Δεν μπορώ να πω ότι μέσα από εκεί δουλεύει ο σατανάς. Ο Θεός δουλεύει μέσα από εκεί.
Ο Θεός λέει σε πολλές αποκαλύψεις, ότι με τρεις τρόπους ο σατανάς θα πλανήσει τον άνθρωπο. Με την κακή χρήση της τηλεόρασης, του ιντερνέτ και του κινητού τηλεφώνου. Μέσα από αυτά τα τρία ετοιμάζει ο αντίχριστος, να αλυσοδέσει τον κάθε άνθρωπο και να τον παραδώσει στον Εωσφόρο, όταν θα έλθει. Και θα είναι πολύ δύσκολο ο άνθρωπος να τα καταργήσει. Γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μπει σε website καλό, αλλά και σε website πονηρό. Αυτά είναι αποδεδειγμένα. Και μέσα από το κινητό μια μέρα θα συμβαίνουν πολλά άσχημα πράγματα. Δεν ξέρω ακριβώς τι θα γίνει. Ξέρω μονάχα τι λέει ο ουρανός γι’ αυτό.
Επίλογος
Σήμερα οι Αρχάγγελοι και οι άγγελοι μας ζητούν ένα πράγμα:
«Προσέχετε τη ζωή σας. Μην μολύνετε το ναό του Θεού που είναι η ψυχή σας. Όσοι δεν θα τον μολύνετε, ο Θεός θα σας κρατήσει σαν παιδιά, σαν αγοράκια Του, σαν κοριτσάκια Του στην αγκαλιά σας».
Κι εσείς σήμερα, τι θέλετε;
Να είστε παιδιά του Θεού; Ή παιδιά του διαβόλου;
Διαλέξτε. Μόνοι σας αποφασίστε. Μόνοι σας επιλέξτε και ανάλογα πράξτε στη ζωή σας.
Ξέρω ότι καμιά φορά σας κουράζω με τα κηρύγματά μου.
Το να αγαπάς τον Θεό και να θέλεις να βοηθάς τους άλλους, σου φέρνει λίγο πολυλογία. Μα μιλάς για ότι αγαπάς. Εξάλλου το ίδιο δεν κάνουν και οι ερωτευμένοι;
Έχετε δει ερωτευμένους στην αρχή πως κάνουν;
Με τις ώρες κάθονται και μιλούν. Πέρασε μίση ώρα. Πέρασε μία ώρα. Πέρασε μιάμιση ώρα. Ρωτά η μαμά το παιδί της:
-Καλά, παιδί μου, που μιλάς τόση ώρα;
-Εντάξει, μαμά, μια δουλειά έχω.
Δεν έχει δουλειά. Μιλά με τον έρωτά της. Έτσι κάνουν τα κοριτσάκια και τα αγοράκια.
Κι αναρωτιέμαι κι εγώ:
-Γιατί απορείτε, όταν εμείς μιλάμε για τον Θεό και υπερβαίνουμε το συνηθισμένο χρόνο των δεκαπέντε λεπτών και της μισής ώρας;
-Γιατί παραπονιέστε ότι περάσαμε την ώρα;
Δεν ξέρετε ότι όσοι αγαπούν τον Θεό και μέσα στην καρδιά τους βρίσκεται ο Θεός της καρδιάς τους δεν μπορούν να σταματήσουν; Γιατί την καρδιά τους, όταν θα την ανοίξεις μόνο το Όνομά Του υπάρχει και η Αγία Του Μορφή. Στο νου τους αν θα μπεις, θα δεις ότι δεν σκέφτονται τίποτε άλλο εκτός από Εκείνον. Στο στόμα τους, το βλέπετε άλλωστε κι εσείς, μόνο γι’ Αυτόν θέλουν να μιλούν. Μόνο Αυτόν αγαπούν. Μόνο Αυτόν ερωτεύονται. Και μόνο Αυτόν υμνολογούν.
Σας εύχομαι ένα πράγμα: Να γίνεται άγγελοι.
Ο Αρχάγγελος σήμερα ας πανηγυρίσει δύο φορές:
Μια για την Παρθένο Μαριάμ και μια για την κάθε μια ψυχή του καθενός μας, που θα αποφασίσει να πει:
«Κύριε, από σήμερα εγώ αλλάζω ζωή. Εγώ θέλω να είμαι ο γιός σου. Εγώ θέλω να είμαι το κοριτσάκι σου. Θέλω να είμαι Θεέ μου, το παιδί της καρδιάς σου. Και να σε φωνάζω “Θεέ της καρδιάς μου. Πατέρα της καρδιάς μου”». Αμήν.
